Η είδηση πέρασε στα ψιλά της επικαιρότητας. Ο πρόεδρος του ΣΥΝ Αλέξης Τσίπρας ήρθε στην Αθήνα και είχε συνάντηση μιας ώρας με τον πρόεδρο του Ισραήλ Σιμόν Πέρες. Μετά τη συνάντηση, αποχώρησε χωρίς να κάνει δηλώσεις… και προφανώς επέστρεψε στο Ρέθυμνο όπου παραθερίζει με την οικογένεια του. Η συνάντηση ήταν μια έκπληξη, αν σκεφτεί κανείς ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι αντίθετος στη συνεργασία με το Ισραήλ. Στο επικαιροποιημένο πρόγραμμα που παρουσίασε στις αρχές Ιουνίου ο κ. Τσίπρας αναφέρεται ότι το κόμμα έχει «συνολική και κατηγορηματική αντίθεσης προς τη συμφωνία στρατιωτικής συνεργασίας Ελλάδας – Ισραήλ, η οποία δορυφοροποιεί τη χώρα μας». Μάλιστα ο ΣΥΡΙΖΑ τονίζει ότι «θα πρέπει να εργαστούμε αποτελεσματικά ώστε να ακυρώσουμε τη συμφωνία αυτή, προκειμένου να μην εμπλακεί η χώρα μας άμεσα ή έμμεσα σε ενδεχόμενο πόλεμο με το Ιράν αλλά και στον αραβικό κόσμο». Η αντίθεση του ΣΥΡΙΖΑ στην προσέγγιση με το Ισραήλ δεν είναι επακόλουθο της «αραβικής άνοιξης» αλλά πάγια θέση. Άλλωστε ο κ. Τσίπρας είχε στο παρελθόν ασκήσει δριμύτατη κριτική στις κυβερνήσεις Παπανδρέου και Παπαδήμου για τη σύναψη της «ιδιαίτερα επικίνδυνης στρατιωτικής συμμαχίας με το επεκτατικό Ισραήλ». Βουλευτές του όπως η κυρία Σοφία Σακοράφα, μάλιστα διατηρούν άριστες σχέσεις με την ισλαμιστική οργάνωση Χαμάς. Συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ μάλιστα όπως η ΔΕΑ είχαν ασκήσει κριτική και στην κυπριακή κυβέρνηση του αδελφού κόμματος ΑΚΕΛ για την διμερή συνεργασία. Προφανώς η προοπτική της εξουσίας αποδυναμώνει επι το ρεαλιστικότερον πάγιες θέσεις του κόμματος, στην εξωτερική πολιτική. Άλλωστε ο ΣΥΡΙΖΑ έχει κάνει τις μεγαλύτερες κυβιστήσεις με πρώτη την υπαναχώρηση από την θέση για έξοδο από το ΝΑΤΟ, αμέσως μετά τις εκλογές της 6ης Μαΐου. Και παρά το γεγονός ότι ο κ. Τσίπρας κράτησε κλειστά τα χαρτιά του, στη συνάντηση θα πρέπει να έγινε ουσιαστική συζήτηση, κράτησε άλλωστε μια ώρα. Να υπενθυμίσουμε ότι ο κ. Τσίπρας έχει αποδείξει ότι δεν έχει πρόβλημα να μην ανταποκριθεί σε προσκλήσεις για συνάντηση, όπως έγινε π.χ. με την τρόικα, ή στο παρελθόν με τον πρόεδρο της Δημοκρατίας κ. Κάρολο Παπούλια. Είναι πάντως ενδεικτικό ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, που στο πρόγραμμα του εμφανίζεται λάβρος κατά του Ισραήλ γνωρίζοντας ότι έχει κλειστεί ραντεβού Τσίπρα – Πέρες απέφυγε να βγάλει ανακοίνωση καταδίκης της επίσκεψης Πέρες και της ελληνοισραϊλινής συνεργασίας. Αυτό το έκανε μόνο το ΚΚΕ. Πηγή: Του Θέμη Δαγκλή από την ιστοσελίδα newpost.gr http://kapagriniou.wordpress.com/ http://underinformation.wordpress.com/ Ν : αυτό που ποτέ δεν μου άρεσε, είναι να υποτιμούν την νοημοσύνη μου. Αυτό δεν αφορά μόνον ΣΥΡΙΖΑ, Σιμόν Πέρες, τριμερή της συμφοράς κλπ. Αφορά όλους και όλα. Όπως επίσης δεν μου αρέσει κάποιος να προσπαθεί να επιβάλει την σημαντικότητά του, ως την μόνη εναλλακτική λύση. Είναι διαφορετικό να έρχεται κάποιος να μου ζητά να συνεργαστούμε ώστε να επιτύχουμε από κοινού επί ίσοις όροις κάτι καλλίτερο για το σύνολο και διαφορετικό αυτό το καλό να είναι επιλεκτικό, μονόπλευρα επικερδές, σύμφωνα με την άποψη αυτού που θέλει να την δρομολογήσει και να προμοτάρει. Όπως και η σημαντικότητα ενός ατόμου ή ενός λαού, δεν γράφεται στην ιστορία, με το γράμμα των ρυθμιστών αλλά των υποκειμένων. Στην ζωή μας όμως η σημαντικότητα και η σπουδαιότητα, έχει διαφορετικά μεγέθη και διαφορετικά μέτρα σύγκρισης, που απέχουν απ' αυτό που λέγεται Ηθική και Λογική. ΣΥΡΙΖΑ - ΤΣΙΠΡΑΣ ΚΑΙ ΣΙΜΟΝ ΠΕΡΕΣ

Η είδηση πέρασε στα ψιλά της επικαιρότητας. Ο πρόεδρος του ΣΥΝ Αλέξης Τσίπρας ήρθε στην Αθήνα και είχε συνάντηση μιας ώρας με τον πρόεδρο του Ισραήλ Σιμόν Πέρες. Μετά τη συνάντηση, αποχώρησε χωρίς να κάνει δηλώσεις… και προφανώς επέστρεψε στο Ρέθυμνο όπου παραθερίζει με την οικογένεια του.

Η συνάντηση ήταν μια έκπληξη, αν σκεφτεί κανείς ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι αντίθετος στη συνεργασία με το Ισραήλ. Στο επικαιροποιημένο πρόγραμμα που παρουσίασε στις αρχές Ιουνίου ο κ. Τσίπρας αναφέρεται ότι το κόμμα έχει «συνολική και κατηγορηματική αντίθεσης προς τη συμφωνία στρατιωτικής συνεργασίας Ελλάδας – Ισραήλ, η οποία δορυφοροποιεί τη χώρα μας».

Μάλιστα ο ΣΥΡΙΖΑ τονίζει ότι «θα πρέπει να εργαστούμε αποτελεσματικά ώστε να ακυρώσουμε τη συμφωνία αυτή, προκειμένου να μην εμπλακεί η χώρα μας άμεσα ή έμμεσα σε ενδεχόμενο πόλεμο με το Ιράν αλλά και στον αραβικό κόσμο».

Η αντίθεση του ΣΥΡΙΖΑ στην προσέγγιση με το Ισραήλ δεν είναι επακόλουθο της «αραβικής άνοιξης» αλλά πάγια θέση. Άλλωστε ο κ. Τσίπρας είχε στο παρελθόν ασκήσει δριμύτατη κριτική στις κυβερνήσεις Παπανδρέου και Παπαδήμου για τη σύναψη της «ιδιαίτερα επικίνδυνης στρατιωτικής συμμαχίας με το επεκτατικό Ισραήλ». Βουλευτές του όπως η κυρία Σοφία Σακοράφα, μάλιστα διατηρούν άριστες σχέσεις με την ισλαμιστική οργάνωση Χαμάς. Συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ μάλιστα όπως η ΔΕΑ είχαν ασκήσει κριτική και στην κυπριακή κυβέρνηση του αδελφού κόμματος ΑΚΕΛ για την διμερή συνεργασία.

Προφανώς η προοπτική της εξουσίας αποδυναμώνει επι το ρεαλιστικότερον πάγιες θέσεις του κόμματος, στην εξωτερική πολιτική. Άλλωστε ο ΣΥΡΙΖΑ έχει κάνει τις μεγαλύτερες κυβιστήσεις με πρώτη την υπαναχώρηση από την θέση για έξοδο από το ΝΑΤΟ, αμέσως μετά τις εκλογές της 6ης Μαΐου.

Και παρά το γεγονός ότι ο κ. Τσίπρας κράτησε κλειστά τα χαρτιά του, στη συνάντηση θα πρέπει να έγινε ουσιαστική συζήτηση, κράτησε άλλωστε μια ώρα. Να υπενθυμίσουμε ότι ο κ. Τσίπρας έχει αποδείξει ότι δεν έχει πρόβλημα να μην ανταποκριθεί σε προσκλήσεις για συνάντηση, όπως έγινε π.χ. με την τρόικα, ή στο παρελθόν με τον πρόεδρο της Δημοκρατίας κ. Κάρολο Παπούλια.

Είναι πάντως ενδεικτικό ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, που στο πρόγραμμα του εμφανίζεται λάβρος κατά του Ισραήλ γνωρίζοντας ότι έχει κλειστεί ραντεβού Τσίπρα – Πέρες απέφυγε να βγάλει ανακοίνωση καταδίκης της επίσκεψης Πέρες και της ελληνοισραϊλινής συνεργασίας. Αυτό το έκανε μόνο το ΚΚΕ.

Πηγή: Του Θέμη Δαγκλή από την ιστοσελίδα newpost.gr

http://kapagriniou.wordpress.com/ 

http://underinformation.wordpress.com/ 

Ν : αυτό που ποτέ δεν μου άρεσε, είναι να υποτιμούν την νοημοσύνη μου. Αυτό δεν αφορά μόνον ΣΥΡΙΖΑ, Σιμόν Πέρες, τριμερή της συμφοράς κλπ. Αφορά όλους και όλα. Όπως επίσης δεν μου αρέσει κάποιος να προσπαθεί να επιβάλει την σημαντικότητά του, ως την μόνη εναλλακτική λύση. Είναι διαφορετικό να έρχεται κάποιος να μου ζητά να συνεργαστούμε ώστε να επιτύχουμε από κοινού επί ίσοις όροις κάτι καλλίτερο για το σύνολο και διαφορετικό αυτό το καλό να είναι επιλεκτικό, μονόπλευρα επικερδές, σύμφωνα με την άποψη αυτού που θέλει να την δρομολογήσει  και να προμοτάρει. Όπως και η σημαντικότητα ενός ατόμου ή ενός λαού, δεν γράφεται στην ιστορία, με το γράμμα των ρυθμιστών αλλά των υποκειμένων. Στην ζωή μας όμως η σημαντικότητα και η σπουδαιότητα, έχει διαφορετικά μεγέθη και διαφορετικά μέτρα σύγκρισης, που απέχουν απ' αυτό που λέγεται Ηθική και Λογική.