Ν : ακριβώς Λευτέρη Παπαδόπουλε, δεν Είναι ηλίθιοι, συμβαίνει κάτι άλλο......Αν αυτοί οι δυό είναι : δύο σε ένα και γίνεται τόσο νταβαντούρι, αλλού πάει η βαλίτσα...... Και αν αντέξει το χερούλι της και δεν πέσει κάτω να σκάσει, έχει καλώς...άμα όπως πέσει ;; Του Λευτέρη Παπαδόπουλου από ΤΑ ΝΕΑ Στο σόι της γυναίκας μου δεν λέγανε προστυχόλογα. Αντίθετα, στο δικό μου σόι η αθυροστομία χτύπαγε κόκκινο. Κάθε μέρα. Ο πεθερός μου απέφευγε να πει ακόμη και «άι στον διάολο»! Η μάνα μου, όμως, ο πατέρας μου, η γιαγιά μου, ο παππούς μου ήταν συνεχώς με τη βρισιά στο στόμα. Ιδίως η γιαγιά μου. Θυμάμαι πάντοτε μια παροιμία της, που την είχε μάθει από τους γονιούς της στη Χηλή, κοντά στην Πόλη. Τη χρησιμοποιούσε κάθε φορά που το κουβέρνο ζητούσε κι άλλους φόρους και ο φουκαράς ο λαός πλήρωνε αγόγγυστα: «Βρήκανε κώλο μαλακό, χώσανε και τ' αρχ...!».... Τη γιαγιά μου φέρνω στον νου μου κάθε φορά που η τρόικα μάς γυρεύει καινούργια μέτρα, την ώρα που τα αφεντικά της διακηρύσσουν ότι «η Ελλάδα πάει καλά και θα κάνουμε το παν για να μείνει στο ευρώ». Τη γιαγιά μου θυμήθηκα και προχθές, όταν κάποιος στην τηλεόραση «μουρμούραγε» για την απεργία της Πέμπτης: «Από το 2010 έχουμε κάνει 26 γενικές απεργίες. Και τι πετύχαμε; Τίποτα! Και το χειρότερο, είμαστε ένα εκατομμύριο άνεργοι στην Αθήνα. Στα συλλαλητήρια όμως έρχονται 15.000-20.000, άντε 30.000...». Πήρε τον λόγο αμέσως ένας άλλος: «Τα ίδια μ' εσένα λέει και ο Ραχόι, ο Πρωθυπουργός της Ισπανίας: "15.000 άνθρωποι βγαίνουν στους δρόμους για να διαμαρτυρηθούν. Αρα δεν αντιτίθεται ο πολύς ο κόσμος στα μέτρα". Αλλά πήρε πληρωμένη απάντηση από τον Αλμοδόβαρ, τον σκηνοθέτη: "Κι εγώ δεν κατέβηκα στη διαδήλωση. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι δεν είμαι εναντίον των μέτρων σας και εναντίον σας. Μη μετράτε την οργή με το πλήθος..."». Ετσι είναι. Δεν κατεβαίνει όλος ο κόσμος στα συλλαλητήρια. Ο ένας έχει δουλειά, ο άλλος φοβάται τα επεισόδια, ο τρίτος είναι άρρωστος. Οι χωροφυλακίστικες μέθοδοι που χρησιμοποιεί ο Ραχόι για να μετρήσει τις εκατοντάδες χιλιάδες λαού που διαμαρτύρονται στην Ισπανία δεν είναι πια της μόδας. Και ο κόσμος δεν τις καταπίνει. Οπως δεν καταπίνω κι εγώ - και όλοι, φαντάζομαι - τα κόλπα που χρησιμοποιούν οι δανειστές μας για να μας πανικοβάλλουν διαρκώς. Θα το έχετε παρατηρήσει: κάθε φορά που πρόκειται να μας δώσουν χρήματα «ανακαλύπτουν» διάφορα προβλήματα, που τάχα οφείλονται σε εμάς. Και, με την ευκαιρία, μας κολλάνε και ένα καινούργιο μέτρο! Η Ελλάδα βρίσκεται σε πανικό. Μας έχουν πει ότι τα λεφτά (διαθέσιμα) που έχουμε για να πληρώσουμε μισθούς, συντάξεις κ.λπ. τελειώνουν τον Νοέμβριο και από 'κεί και πέρα θα μείνουμε στον άσο! Πώς μπορούμε, κάτω απ' αυτές τις συνθήκες, με τον σουγιά στον λαιμό, να μην υπογράψουμε ό,τι και αν μας σερβίρουν; Ολες οι υπογραφές μας μπήκαν υπό συνθήκες απειλής και εκβιασμού. Αλλά χρειάζεται να πούμε και του στραβού το δίκιο: σε πολλά πράγματα καθυστερήσαμε - και καθυστερούμε - κι εμείς. Πάμε σαν τις χελώνες, όπως είπε προχθές στο γερμανικό Κοινοβούλιο η Μέρκελ. Τι θα γίνει, τελικά; Θα υπάρξει λύση; Θα πάρουμε τα χρήματα που έχουμε ανάγκη; Χρήματα, δυστυχώς, που ένα πολύ μικρό μέρος τους μόνο θα πέσει στην αγορά... Εχω αρχίσει να αμφιβάλλω. Το δηλητήριο, με το σταγονόμετρο, σκοτώνει σιγά σιγά, αλλά στα σίγουρα. Και το δηλητήριο είναι η άθλια συνταγή που μας δώσανε, αντί για γιατρικό, οι προστάτες μας... Μα είναι ντιπ ηλίθιοι; Ή μήπως τρέχει κάτι άλλο; Πηγή : http://kapistri.blogspot.gr/ Είναι ηλίθιοι ;;

Ν : ακριβώς Λευτέρη Παπαδόπουλε, δεν Είναι ηλίθιοι, συμβαίνει κάτι άλλο......Αν αυτοί οι δυό είναι : δύο σε ένα και γίνεται τόσο νταβαντούρι, αλλού πάει η βαλίτσα...... Και αν αντέξει το χερούλι της και δεν πέσει κάτω να σκάσει, έχει καλώς...άμα όπως πέσει ;; 

Του Λευτέρη Παπαδόπουλου από ΤΑ ΝΕΑ 

Στο σόι της γυναίκας μου δεν λέγανε προστυχόλογα. Αντίθετα, στο δικό μου σόι η αθυροστομία χτύπαγε κόκκινο. Κάθε μέρα. Ο πεθερός μου απέφευγε να πει ακόμη και «άι στον διάολο»! Η μάνα μου, όμως, ο πατέρας μου, η γιαγιά μου, ο παππούς μου ήταν συνεχώς με τη βρισιά στο στόμα. Ιδίως η γιαγιά μου. Θυμάμαι πάντοτε μια παροιμία της, που την είχε μάθει από τους γονιούς της στη Χηλή, κοντά στην Πόλη. Τη χρησιμοποιούσε κάθε φορά που το κουβέρνο ζητούσε κι άλλους φόρους και ο φουκαράς ο λαός πλήρωνε αγόγγυστα: «Βρήκανε κώλο μαλακό, χώσανε και τ' αρχ...!»....

 
Τη γιαγιά μου φέρνω στον νου μου κάθε φορά που η τρόικα μάς γυρεύει καινούργια μέτρα, την ώρα που τα αφεντικά της διακηρύσσουν ότι «η Ελλάδα πάει καλά και θα κάνουμε το παν για να μείνει στο ευρώ». Τη γιαγιά μου θυμήθηκα και προχθές, όταν κάποιος στην τηλεόραση «μουρμούραγε» για την απεργία της Πέμπτης: «Από το 2010 έχουμε κάνει 26 γενικές απεργίες. Και τι πετύχαμε; Τίποτα! Και το χειρότερο, είμαστε ένα εκατομμύριο άνεργοι στην Αθήνα. Στα συλλαλητήρια όμως έρχονται 15.000-20.000, άντε 30.000...». Πήρε τον λόγο αμέσως ένας άλλος: «Τα ίδια μ' εσένα λέει και ο Ραχόι, ο Πρωθυπουργός της Ισπανίας: "15.000 άνθρωποι βγαίνουν στους δρόμους για να διαμαρτυρηθούν. Αρα δεν αντιτίθεται ο πολύς ο κόσμος στα μέτρα". Αλλά πήρε πληρωμένη απάντηση από τον Αλμοδόβαρ, τον σκηνοθέτη: "Κι εγώ δεν κατέβηκα στη διαδήλωση. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι δεν είμαι εναντίον των μέτρων σας και εναντίον σας. Μη μετράτε την οργή με το πλήθος..."».

 

Ετσι είναι. Δεν κατεβαίνει όλος ο κόσμος στα συλλαλητήρια. Ο ένας έχει δουλειά, ο άλλος φοβάται τα επεισόδια, ο τρίτος είναι άρρωστος. Οι χωροφυλακίστικες μέθοδοι που χρησιμοποιεί ο Ραχόι για να μετρήσει τις εκατοντάδες χιλιάδες λαού που διαμαρτύρονται στην Ισπανία δεν είναι πια της μόδας. Και ο κόσμος δεν τις καταπίνει. Οπως δεν καταπίνω κι εγώ - και όλοι, φαντάζομαι - τα κόλπα που χρησιμοποιούν οι δανειστές μας για να μας πανικοβάλλουν διαρκώς. Θα το έχετε παρατηρήσει: κάθε φορά που πρόκειται να μας δώσουν χρήματα «ανακαλύπτουν» διάφορα προβλήματα, που τάχα οφείλονται σε εμάς. Και, με την ευκαιρία, μας κολλάνε και ένα καινούργιο μέτρο! 

 

Η Ελλάδα βρίσκεται σε πανικό. Μας έχουν πει ότι τα λεφτά (διαθέσιμα) που έχουμε για να πληρώσουμε μισθούς, συντάξεις κ.λπ. τελειώνουν τον Νοέμβριο και από 'κεί και πέρα θα μείνουμε στον άσο! Πώς μπορούμε, κάτω απ' αυτές τις συνθήκες, με τον σουγιά στον λαιμό, να μην υπογράψουμε ό,τι και αν μας σερβίρουν; Ολες οι υπογραφές μας μπήκαν υπό συνθήκες απειλής και εκβιασμού. Αλλά χρειάζεται να πούμε και του στραβού το δίκιο: σε πολλά πράγματα καθυστερήσαμε - και καθυστερούμε - κι εμείς. Πάμε σαν τις χελώνες, όπως είπε προχθές στο γερμανικό Κοινοβούλιο η Μέρκελ.

 

Τι θα γίνει, τελικά; Θα υπάρξει λύση; Θα πάρουμε τα χρήματα που έχουμε ανάγκη; Χρήματα, δυστυχώς, που ένα πολύ μικρό μέρος τους μόνο θα πέσει στην αγορά... Εχω αρχίσει να αμφιβάλλω. Το δηλητήριο, με το σταγονόμετρο, σκοτώνει σιγά σιγά, αλλά στα σίγουρα. Και το δηλητήριο είναι η άθλια συνταγή που μας δώσανε, αντί για γιατρικό, οι προστάτες μας... Μα είναι ντιπ ηλίθιοι; Ή μήπως τρέχει κάτι άλλο;

 

Πηγή : http://kapistri.blogspot.gr/