ΤΑ ΚΑΤΟΧΙΚΑ ΔΑΝΕΙΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΟΙ ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΕΙΣ ΝΑ ΔΙΕΚΔΙΚΗΘΟΥΝ... Του Δημοσθένη Κούκουνα Η αιφνίδια προβολή ζητήματος εθνικών απαιτήσεων της Ελλάδος εκ μέρους της Γερμανίας ίσως να αποτελεί ένα νέο ατελή χειρισμό από το ελληνικό κράτος, όπως έγινε τις τελευταίες ημέρες. Ελπίζω ότι μάλλον από άγνοια, παρά από πρόθεση, γίνεται συστηματικά λόγος περί πολεμικών αποζημιώσεων και επανορθώσεων και όχι ξεκάθαρα περί αποπληρωμής των κατοχικών δανείων. Η σύγχυση είναι πολύ επικίνδυνη εν προκειμένω.Είναι αλήθεια ότι κατά περιόδους έχουν δοθεί στην Ελλάδα διάφορα ποσά για την ικανοποίηση επανορθώσεων και αποζημιώσεων, ανεξάρτητα αν δεν έχουν καλυφθεί οι απαιτήσεις μας. Αντίθετα, ως προς το θέμα των κατοχικών δανείων, δεν έχει υπάρξει ούτε κατ’ ελάχιστον κάποια μερική έστω καταβολή εκ μέρους της Γερμανίας από το τέλος του πολέμου μέχρι σήμερα. Αλλά, ακριβώς επειδή πρόκειται περί κρατικής δανειακής σύμβασης, η οφειλή αυτή ουδέποτε παραγράφεται και βεβαίως δεν μπορεί να αμφισβητηθεί. Το μόνο ατυχές που μπορούσε να γίνει είναι αυτό που έγινε εκ μέρους του ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών. Δηλαδή η ανάμιξη των τριών μορφών εθνικών απαιτήσεων, αντί να προβληθεί πρωτίστως το ξεκάθαρο ζήτημα των κατοχικών δανείων. Στο τελευταίο βιβλίο μου, που έχει τον τίτλο «Η ελληνική οικονομία κατά την Κατοχή και η αλήθεια για τα κατοχικά δάνεια» (Εκδόσεις Ερωδιός, Ιούνιος 2012), γίνεται εκτενής αναφορά στο θέμα και παρουσιάζονται εσωτερικά έγγραφα των υπουργείων Εξωτερικών της Γερμανίας και της Ιταλίας, βάσει των οποίων στοιχειοθετείται το ζήτημα των κατοχικών δανείων. Βεβαίως, εβδομήντα χρόνια έπειτα από την ολοσχερή εκείνη αφαίμαξη του όλου εθνικού πλούτου από τους κατακτητές, προκύπτει ζήτημα ακριβούς αποτίμησης του ύψους του κατοχικού χρέους. Κατά την εκτίμησή μου, επί τη βάσει στοιχείων και έπειτα από μελέτη της τιμαριθμικής ρήτρας, το κεφάλαιο του δανείου κατά τη λήξη του πολέμου ανερχόταν σε 100 δισεκ. ευρώ, πλέον δε των τόκων υπερβαίνει σήμερα τα 510 δισεκ. ευρώ. Κατά την άποψη του καθηγητή Χάγκεν Φλάισερ ανέρχεται σήμερα σε 100 δισεκ. ευρώ, περιλαμβανομένων των τόκων και προφανώς με άλλη μέθοδο υπολογισμού. Προφανώς υπάρχουν και άλλες εκδοχές, αλλά το ζήτημα είναι πρωτίστως η ουσία. Κάποια στιγμή οφείλει επί τέλους το ελληνικό κράτος να αντιμετωπίσει την πραγματικότητα ευθαρσώς και όχι με ενδοτικότητα. Με συναίσθηση εθνικού καθήκοντος και όχι απλώς για πομφόλυγες προς τέρψη της κοινής γνώμης. Ιδίως σε τέτοιες εποχές που ο ελληνικός λαός πένεται για να πληρώνει τους όποιους τοκογλύφους δανειστές, κυρίως δε τη Γερμανία… http://aera2012.blogspot.gr/2013/04/blog-post.html Τα Κατοχικά δάνεια να απαιτηθούν και όχι οι αποζημιώσεις. Θέμα που το έχω και στο παρελθόν αναφέρει. Όλα τα υπόλοιπα που λέγονται είναι επί σκοπού.

ΤΑ ΚΑΤΟΧΙΚΑ ΔΑΝΕΙΑ

ΚΑΙ ΟΧΙ ΟΙ ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΕΙΣ

ΝΑ ΔΙΕΚΔΙΚΗΘΟΥΝ...

Του Δημοσθένη Κούκουνα

Η αιφνίδια προβολή ζητήματος εθνικών απαιτήσεων της Ελλάδος εκ μέρους της Γερμανίας ίσως να αποτελεί ένα νέο ατελή χειρισμό από το ελληνικό κράτος, όπως έγινε τις τελευταίες ημέρες. Ελπίζω ότι μάλλον από άγνοια, παρά από πρόθεση, γίνεται συστηματικά λόγος περί πολεμικών αποζημιώσεων και επανορθώσεων και όχι ξεκάθαρα περί αποπληρωμής των κατοχικών δανείων. Η σύγχυση είναι πολύ επικίνδυνη εν προκειμένω.

Είναι αλήθεια ότι κατά περιόδους έχουν δοθεί στην Ελλάδα διάφορα ποσά για την ικανοποίηση επανορθώσεων και αποζημιώσεων, ανεξάρτητα αν δεν έχουν καλυφθεί οι απαιτήσεις μας. Αντίθετα, ως προς το θέμα των κατοχικών δανείων, δεν έχει υπάρξει ούτε κατ’ ελάχιστον κάποια μερική έστω καταβολή εκ μέρους της Γερμανίας από το τέλος του πολέμου μέχρι σήμερα. Αλλά, ακριβώς επειδή πρόκειται περί κρατικής δανειακής σύμβασης, η οφειλή αυτή ουδέποτε παραγράφεται και βεβαίως δεν μπορεί να αμφισβητηθεί.

Το μόνο ατυχές που μπορούσε να γίνει είναι αυτό που έγινε εκ μέρους του ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών. Δηλαδή η ανάμιξη των τριών μορφών εθνικών απαιτήσεων, αντί να προβληθεί πρωτίστως το ξεκάθαρο ζήτημα των κατοχικών δανείων.

Στο τελευταίο βιβλίο μου, που έχει τον τίτλο «Η ελληνική οικονομία κατά την Κατοχή και η αλήθεια για τα κατοχικά δάνεια» (Εκδόσεις Ερωδιός, Ιούνιος 2012), γίνεται εκτενής αναφορά στο θέμα και παρουσιάζονται εσωτερικά έγγραφα των υπουργείων Εξωτερικών της Γερμανίας και της Ιταλίας, βάσει των οποίων στοιχειοθετείται το ζήτημα των κατοχικών δανείων.

Βεβαίως, εβδομήντα χρόνια έπειτα από την ολοσχερή εκείνη αφαίμαξη του όλου εθνικού πλούτου από τους κατακτητές, προκύπτει ζήτημα ακριβούς αποτίμησης του ύψους του κατοχικού χρέους. Κατά την εκτίμησή μου, επί τη βάσει στοιχείων και έπειτα από μελέτη της τιμαριθμικής ρήτρας, το κεφάλαιο του δανείου κατά τη λήξη του πολέμου ανερχόταν σε 100 δισεκ. ευρώ, πλέον δε των τόκων υπερβαίνει σήμερα τα 510 δισεκ. ευρώ. Κατά την άποψη του καθηγητή Χάγκεν Φλάισερ ανέρχεται σήμερα σε 100 δισεκ. ευρώ, περιλαμβανομένων των τόκων και προφανώς με άλλη μέθοδο υπολογισμού. Προφανώς υπάρχουν και άλλες εκδοχές, αλλά το ζήτημα είναι πρωτίστως η ουσία.

Κάποια στιγμή οφείλει επί τέλους το ελληνικό κράτος να αντιμετωπίσει την πραγματικότητα ευθαρσώς και όχι με ενδοτικότητα. Με συναίσθηση εθνικού καθήκοντος και όχι απλώς για πομφόλυγες προς τέρψη της κοινής γνώμης. Ιδίως σε τέτοιες εποχές που ο ελληνικός λαός πένεται για να πληρώνει τους όποιους τοκογλύφους δανειστές, κυρίως δε τη Γερμανία…
http://aera2012.blogspot.gr/2013/04/blog-post.html