Μπορεί να μην αρέσει σε μερικούς, επανέρχομαι όμως σε ένα ζωτικής σημασίας θέμα, που για κάποιο λόγο δεν υπάρχει πλέον στις αναρτήσεις μου στο fb. Σκέψεις που ήταν αναρτημένες ως σχολιασμός πάνω σε ένα παλαιό βίντεο του Γκλέτσου κατά του Χιμάρα της ΝΔ. , από το είπα πήρα την αφορμή εκείνη την ημέρα να γράψω τις δικές μου σκέψεις και ανησυχίες.
http://www.youtube.com/watch?v=cSw8D0VGQ-g
Όποιος πραγματικά ενδιαφέρεται για τούτον τον τόπο, δεν ενεργεί αυτοβούλως και μονομερώς. Ενεργεί σε συνεργασία και εν πλήρη διαφάνεια. Εκτός αν δεν υπάρχει αλληλο- εμπιστοσύνη.
Τι μπορεί να κάνει όμως κάποιον ή κάποιους να μην την προάγουν ;
Δεν γίνεται επίσης να υπάρχει εμπιστοσύνη και υποστήριξη εκεί που εξυπηρετεί και αλλού όχι. Διαφάνεια και συνεργασία δεν γίνεται με μερικούς που τυχόν να συμφωνούν ή που δεν φέρνουν αντιρρήσεις ή επειδή κατευθύνουν. Δεν πάει μπροστά κάτι σημαντικό, μέσα από έναν κλειστό κύκλο μόνον ατόμων, όπως δηλαδή ενεργούν όλοι οι γνωστοί πολιτικοί φορείς για χρόνια τώρα.
Οποιαδήποτε πρόταση και αν έχει προταθεί ή οποιαδήποτε σκέψη έχει σφηνωθεί…. ως ένας επόμενος χειρισμός, η απόφαση θα πρέπει να είναι συλλογική και όχι ελαχίστων ανθρώπων, ενώ οι περισσότεροι να έχουν πλήρη άγνοια ή να μην έχουν ερωτηθεί (!) Αυτό δεν είναι κανόνας εμπιστοσύνης και αγαστής συνεργασίας, ούτε φυσικά δημοκρατικής διαδικασίας και σεβασμού.
Που βρίσκει κανείς τότε όλα τούτα ;
Δεν μπορεί επίσης να νομίζει ή να έχει πειστεί κάποιος, ενώ κατά το παρελθόν να επιβεβαιώνει τους φίλους του άλλα, πως μπορεί να συνεργαστεί με άτομα που δεν έχουν πράξει το καθήκον τους είτε από νομοθετικής είτε από εκτελεστικής θέσεως την ώρα που έπρεπε και εκ των υστερών να υπάρξει εμπιστοσύνη στο άτομό τους,
Τα θέματα που απασχολούν την κοινωνία δεν είναι θέματα μόνον οικονομικής φύσεως, αλλά άλλο τόσο ηθικής τάξεως, αξιών και δικαίου. Όταν εμείς δεν ακολουθούμε αυτούς τους βασικούς κανόνες στις διαπροσωπικές μας σχέσεις και γιατί όχι και στις διαπραγματεύσεις μας, αποδομείται το όποιο οικοδόμημα υποτίθεται ότι πάει να κτιστεί και δεν υπάρχει διαφορά εν σχέσει με μας με όσα μπορεί να προσάπτουμε σε άλλους. Ή μήπως νομίζουμε πως επειδή σήκωσε κάποιος το μάνταλο, αλλά δεν έσπρωξε την Κερκόπορτα, έχει λιγότερες ευθύνες ; Γι αυτό τον λόγο, δλδ το μάνταλο, δεν έμεινε εκτός βουλής το ΛΑΟΣ ;
Έρχεται η στιγμή που πρέπει να επιλέξουμε, εφ όσον φυσικά είναι καθαρή η θέση μας και η πρόθεσή μας . Είναι η δική μας προσωπική στιγμή, με καθαρή και ανεπηρέαστη επιλογή, σύμφωνα με ορθούς και αντικειμενικούς σκοπούς, στόχους, αλλά και πάνω σε μια βάσιμη ιδεολογία. Χωρίς ιδεολογία και όραμα, κανείς δεν πάει μπροστά. Ανακατεύει απλώς τα πίτουρα.
Δεν μπορεί λοιπόν να μην επιλέγουμε ή να παραγκωνίζουμε άτομα με αποδεδειγμένη εμπιστοσύνη, χάριν κάποιων αμφίβολων ατόμων που έχουν αρνητικό πρόσημο στο ενεργητικό τους. Δεν γίνεται να καρατομούνται οι σωστοί, μην πάει και θιχτούν οι αμφίβολοι ή να εγκλωβίσουμε τους σωστούς στις δικές μας επιλογές και προθέσεις, οι οποίες έχουν εξαχθεί με άγνωστο και νεφελώδη τρόπο.
Δεν αναφέρομαι λοιπόν τυχαία και εξ απαλών ονύχων, πως οι διχόνοιες που υπάρχουν στην κοινωνία δεν είναι ... τυχαίες. Η εγρήγορση του νου θα έπρεπε να κτυπά κόκκινο, εν μέσω άλλων προσωπικών και επιτακτικών αναγκών, αφήνοντας μηδενικό χώρο για συνετή και ορθή αντίληψη. Ήτοι πράγμα δύσκολο για να είναι εύκολα ανιχνεύσιμο. Ο πνιγμένος που πιάνεται από τα μαλλιά του, δεν σκέφτεται αν αυτό που κάνει είναι η σωστή κίνηση ή όχι, της στιγμής.
Από καιρό έχω αναφερθεί, πως θα πρέπει να αρχίσουμε να ανατρέπουμε ή να γυρνάμε τις σκέψεις μας 180 μοίρες, καθ’ όσον οι έννοιες άλλαξαν το νόημά τους μέσα στην μηχανή του χρόνου.
Έχει περαστεί μέσα μας πως είμαστε ένα ανάδελφο Έθνος. Αυτή η άποψη δεν είναι από μόνη της διχαστική ; και μάλιστα πρώτοι εμείς να την χρησιμοποιούμε, απερίσκεπτα, όσο και αν κάποιοι στηριχθούν σε ιστορικά γεγονότα ;
Ε, λοιπόν έρχομαι στο σήμερα για να βγάλω συμπέρασμα τόσο για το χθες, όσο και για το σήμερα. Κρίνοντας εμπειρικά πλέον τα γεγονότα στην παρούσα ζωή μου και εν μέσω ζόφου, αμφιβάλω για άλλη μια φορά στο κατά πόσον μια τέτοια άποψη είναι ακριβής.
Πως γίνεται παράδειγμα να στραφώ κατά της κοινωνίας, όταν η κοινωνία βάλλεται παντοιοτρόπως διχαστικά, δημιουργώντας της από παντού τέτοιου είδους τάσεις, εφ όσον έτσι κι αλλιώς η γνώση υπάρχει κατά μέρος και όχι κατά το όλον, πέραν της άγνοιας και της ελλιπούς συστηματικής ενημέρωσης και έρευνας, μέχρι και της ξεροκεφαλιάς μας (!)
Εσείς νομίζετε πως γίνεται ; Ε, λοιπόν δεν γίνεται, ειδικά αν έχετε ιδία αντίληψη του φαινομένου.
Ειλικρινώς έχω παραδεχθεί πολλές φορές την τελειότητα και την πανουργία, των πλοκαμιών του συστήματος. Μου κάνει εντύπωση όμως που άνθρωποι που θα έπρεπε να έχουν την οξυδέρκεια, να υστερεί αυτή ακόμα και σε αυτούς……..
Νάγια
http://www.youtube.com/watch?v=cSw8D0VGQ-g
Όποιος πραγματικά ενδιαφέρεται για τούτον τον τόπο, δεν ενεργεί αυτοβούλως και μονομερώς. Ενεργεί σε συνεργασία και εν πλήρη διαφάνεια. Εκτός αν δεν υπάρχει αλληλο- εμπιστοσύνη.
Τι μπορεί να κάνει όμως κάποιον ή κάποιους να μην την προάγουν ;
Δεν γίνεται επίσης να υπάρχει εμπιστοσύνη και υποστήριξη εκεί που εξυπηρετεί και αλλού όχι. Διαφάνεια και συνεργασία δεν γίνεται με μερικούς που τυχόν να συμφωνούν ή που δεν φέρνουν αντιρρήσεις ή επειδή κατευθύνουν. Δεν πάει μπροστά κάτι σημαντικό, μέσα από έναν κλειστό κύκλο μόνον ατόμων, όπως δηλαδή ενεργούν όλοι οι γνωστοί πολιτικοί φορείς για χρόνια τώρα.
Οποιαδήποτε πρόταση και αν έχει προταθεί ή οποιαδήποτε σκέψη έχει σφηνωθεί…. ως ένας επόμενος χειρισμός, η απόφαση θα πρέπει να είναι συλλογική και όχι ελαχίστων ανθρώπων, ενώ οι περισσότεροι να έχουν πλήρη άγνοια ή να μην έχουν ερωτηθεί (!) Αυτό δεν είναι κανόνας εμπιστοσύνης και αγαστής συνεργασίας, ούτε φυσικά δημοκρατικής διαδικασίας και σεβασμού.
Που βρίσκει κανείς τότε όλα τούτα ;
Δεν μπορεί επίσης να νομίζει ή να έχει πειστεί κάποιος, ενώ κατά το παρελθόν να επιβεβαιώνει τους φίλους του άλλα, πως μπορεί να συνεργαστεί με άτομα που δεν έχουν πράξει το καθήκον τους είτε από νομοθετικής είτε από εκτελεστικής θέσεως την ώρα που έπρεπε και εκ των υστερών να υπάρξει εμπιστοσύνη στο άτομό τους,
Τα θέματα που απασχολούν την κοινωνία δεν είναι θέματα μόνον οικονομικής φύσεως, αλλά άλλο τόσο ηθικής τάξεως, αξιών και δικαίου. Όταν εμείς δεν ακολουθούμε αυτούς τους βασικούς κανόνες στις διαπροσωπικές μας σχέσεις και γιατί όχι και στις διαπραγματεύσεις μας, αποδομείται το όποιο οικοδόμημα υποτίθεται ότι πάει να κτιστεί και δεν υπάρχει διαφορά εν σχέσει με μας με όσα μπορεί να προσάπτουμε σε άλλους. Ή μήπως νομίζουμε πως επειδή σήκωσε κάποιος το μάνταλο, αλλά δεν έσπρωξε την Κερκόπορτα, έχει λιγότερες ευθύνες ; Γι αυτό τον λόγο, δλδ το μάνταλο, δεν έμεινε εκτός βουλής το ΛΑΟΣ ;
Έρχεται η στιγμή που πρέπει να επιλέξουμε, εφ όσον φυσικά είναι καθαρή η θέση μας και η πρόθεσή μας . Είναι η δική μας προσωπική στιγμή, με καθαρή και ανεπηρέαστη επιλογή, σύμφωνα με ορθούς και αντικειμενικούς σκοπούς, στόχους, αλλά και πάνω σε μια βάσιμη ιδεολογία. Χωρίς ιδεολογία και όραμα, κανείς δεν πάει μπροστά. Ανακατεύει απλώς τα πίτουρα.
Δεν μπορεί λοιπόν να μην επιλέγουμε ή να παραγκωνίζουμε άτομα με αποδεδειγμένη εμπιστοσύνη, χάριν κάποιων αμφίβολων ατόμων που έχουν αρνητικό πρόσημο στο ενεργητικό τους. Δεν γίνεται να καρατομούνται οι σωστοί, μην πάει και θιχτούν οι αμφίβολοι ή να εγκλωβίσουμε τους σωστούς στις δικές μας επιλογές και προθέσεις, οι οποίες έχουν εξαχθεί με άγνωστο και νεφελώδη τρόπο.
Δεν αναφέρομαι λοιπόν τυχαία και εξ απαλών ονύχων, πως οι διχόνοιες που υπάρχουν στην κοινωνία δεν είναι ... τυχαίες. Η εγρήγορση του νου θα έπρεπε να κτυπά κόκκινο, εν μέσω άλλων προσωπικών και επιτακτικών αναγκών, αφήνοντας μηδενικό χώρο για συνετή και ορθή αντίληψη. Ήτοι πράγμα δύσκολο για να είναι εύκολα ανιχνεύσιμο. Ο πνιγμένος που πιάνεται από τα μαλλιά του, δεν σκέφτεται αν αυτό που κάνει είναι η σωστή κίνηση ή όχι, της στιγμής.
Από καιρό έχω αναφερθεί, πως θα πρέπει να αρχίσουμε να ανατρέπουμε ή να γυρνάμε τις σκέψεις μας 180 μοίρες, καθ’ όσον οι έννοιες άλλαξαν το νόημά τους μέσα στην μηχανή του χρόνου.
Έχει περαστεί μέσα μας πως είμαστε ένα ανάδελφο Έθνος. Αυτή η άποψη δεν είναι από μόνη της διχαστική ; και μάλιστα πρώτοι εμείς να την χρησιμοποιούμε, απερίσκεπτα, όσο και αν κάποιοι στηριχθούν σε ιστορικά γεγονότα ;
Ε, λοιπόν έρχομαι στο σήμερα για να βγάλω συμπέρασμα τόσο για το χθες, όσο και για το σήμερα. Κρίνοντας εμπειρικά πλέον τα γεγονότα στην παρούσα ζωή μου και εν μέσω ζόφου, αμφιβάλω για άλλη μια φορά στο κατά πόσον μια τέτοια άποψη είναι ακριβής.
Πως γίνεται παράδειγμα να στραφώ κατά της κοινωνίας, όταν η κοινωνία βάλλεται παντοιοτρόπως διχαστικά, δημιουργώντας της από παντού τέτοιου είδους τάσεις, εφ όσον έτσι κι αλλιώς η γνώση υπάρχει κατά μέρος και όχι κατά το όλον, πέραν της άγνοιας και της ελλιπούς συστηματικής ενημέρωσης και έρευνας, μέχρι και της ξεροκεφαλιάς μας (!)
Εσείς νομίζετε πως γίνεται ; Ε, λοιπόν δεν γίνεται, ειδικά αν έχετε ιδία αντίληψη του φαινομένου.
Ειλικρινώς έχω παραδεχθεί πολλές φορές την τελειότητα και την πανουργία, των πλοκαμιών του συστήματος. Μου κάνει εντύπωση όμως που άνθρωποι που θα έπρεπε να έχουν την οξυδέρκεια, να υστερεί αυτή ακόμα και σε αυτούς……..
Νάγια
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου