Χρειάζεται ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο, με νέους όρους και κανόνες προστασίας και απαράβατου. Απαιτείται η αναθεώρηση των θεσμών, των εννοιών και η αναβίωση των αρχών και των αξιών. Είμαστε έτοιμοι για έναν πραγματικό δημοκρατικό θεσμικό και πολιτειακό διαλογισμό - διάλογο ; Το έχετε αναρωτηθεί ποτέ ; Πάντως δεν υπάρχει μεγαλύτερη διαπίστωση, ότι το μεγαλύτερο και σοβαρότερο πρόβλημα, είμαστε εμείς οι ίδιοι. Όποιος θέλει να κάτσει στην ενοχική πλευρά, ας κάτσει και ας κλαίει την μίζερη αδυναμία του ή θα την κρύψει πίσω από τον διαμορφούμενο επιθετικό χαρακτήρα του και αυτό γιατί θα τα βάζει με τον εαυτό του (!) Αν όμως είναι σκεπτόμενος και το συνειδητοποιεί πραγματικά, τότε βάζει τελεία και παύλα και γυρνά σελίδα με νέο κεφάλαιο και ένα λιγότερο λάθος στην πλάτη. Που πατάμε σε όλα αυτά ; ξέρουμε ; Θα σας πω κάτι που μου είπε ένας πολύ καλός φίλος κάτι που άκουσε και αυτός από κάπου αλλού. Ανοίξτε τα αυτιά σας και τα διορατικά σας μάτια : Ο άνθρωπος κρύβεται όταν ερωτεύεται, όταν φιλά και αγκαλιάζει τον άνθρωπό του, αλλά την βία την ασκεί φανερά ...... και πρόσθεσα "κάθεται και την χαζεύει όπου την βρει, όπως στο γυαλί, τάχατε ....... ταραγμένος". Καλά υπάρχουν ακόμα και οι ελάχιστες περιπτώσεις αφελών εξαιρέσεων απλοϊκών ανθρώπων ! Για σκεφθείτε το. Για σκεφθείτε πόσο ανάδρομη σκέψη κάνουμε στην ζωή μας γενικότερα (!!!!!!!!) Για σκεφθείτε πόσο υποβαθμίζουμε τις χάρες της μορφής και των ιδιοτήτων της οντότητας που μας δωρήθηκε, πράγμα που δεν αλλάζει (!!!) Εμείς όμως δεν στεκόμαστε στο ύψος που μας αρμόζει και αντιστοιχεί στην οντότητά μας (!!!) Δηλαδή αυτό που λάτρεψε, ύμνησε και προήγαγε σε πολιτισμό κάποτε η πατρίδα μας !!! Το πρόβλημα όσο και η λύση είναι μπροστά μας και δεν το βλέπουμε, έχουμε γίνει απολίτιστοι, γιατί απλώς βλέπουμε το εγώ μας με τις εμμονές και τις επίμονες εγγραφές του ....... Για σκεφθείτε .....

Χρειάζεται ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο, με νέους όρους και κανόνες προστασίας και απαράβατου. Απαιτείται η αναθεώρηση των θεσμών, των εννοιών και η αναβίωση των αρχών και των αξιών. Είμαστε έτοιμοι για έναν πραγματικό δημοκρατικό θεσμικό και πολιτειακό διαλογισμό - διάλογο ; Το έχετε αναρωτηθεί ποτέ ; 

Πάντως δεν υπάρχει μεγαλύτερη διαπίστωση, ότι το μεγαλύτερο και σοβαρότερο πρόβλημα, είμαστε εμείς οι ίδιοι. Όποιος θέλει να κάτσει στην ενοχική πλευρά, ας κάτσει και ας κλαίει την μίζερη αδυναμία του ή θα την κρύψει πίσω από τον διαμορφούμενο επιθετικό χαρακτήρα του και αυτό γιατί θα τα βάζει με τον εαυτό του (!)  Αν όμως είναι σκεπτόμενος και το συνειδητοποιεί πραγματικά, τότε βάζει τελεία και παύλα και γυρνά σελίδα με νέο κεφάλαιο και ένα λιγότερο λάθος στην πλάτη. 

Που πατάμε σε όλα αυτά ; ξέρουμε ;

Θα σας πω κάτι που μου είπε ένας πολύ καλός φίλος κάτι που άκουσε και αυτός από κάπου αλλού.
Ανοίξτε τα αυτιά σας και τα διορατικά σας μάτια :  Ο άνθρωπος κρύβεται όταν ερωτεύεται, όταν φιλά και αγκαλιάζει τον άνθρωπό του, αλλά την βία την ασκεί φανερά ...... και πρόσθεσα "κάθεται και την χαζεύει όπου την βρει, όπως στο γυαλί, τάχατε ....... ταραγμένος". Καλά υπάρχουν ακόμα και οι ελάχιστες περιπτώσεις αφελών εξαιρέσεων απλοϊκών ανθρώπων !

Για σκεφθείτε το. Για σκεφθείτε πόσο ανάδρομη σκέψη κάνουμε στην ζωή μας γενικότερα (!!!!!!!!) Για σκεφθείτε πόσο υποβαθμίζουμε τις χάρες της μορφής και των ιδιοτήτων της οντότητας που μας δωρήθηκε, πράγμα που δεν αλλάζει (!!!) Εμείς όμως δεν στεκόμαστε στο ύψος που μας αρμόζει και αντιστοιχεί στην οντότητά μας (!!!)  Δηλαδή αυτό που λάτρεψε, ύμνησε και προήγαγε σε πολιτισμό κάποτε η πατρίδα μας !!! Το πρόβλημα όσο και η λύση είναι μπροστά μας και δεν το βλέπουμε, έχουμε γίνει απολίτιστοι, γιατί απλώς βλέπουμε το εγώ μας με τις εμμονές και τις επίμονες εγγραφές του .......