Του Γ. Δελαστίκ
Είτε το γνωρίζετε είτε όχι, από το Σάββατο, 14 Δεκεμβρίου, ένα κινέζικο κουνέλι βρίσκεται στο φεγγάρι! Το
πήγε εκεί μια... Μεγάλη Πορεία! Οχι, προφανώς δεν αναφερόμαστε στη
«Μεγάλη Πορεία» του Μάο Τσετούνγκ, η οποία σταμάτησε στο Πεκίνο και
ουδέποτε συνέχισε προς τη... Σελήνη! Αλλωστε και το κουνέλι για το οποίο
μιλήσαμε παραπάνω έχει πλήρες όνομα το «Κουνέλι από νεφρίτη»
(αναφερόμενο στον τόσο αγαπημένο από τους Κινέζους ημιπολύτιμο λίθο με
τα σκούρα στίγματα) και είναι... διαστημικό όχημα που μεταφέρθηκε στην
επιφάνεια του δορυφόρου της Γης με διαστημόπλοιο, το οποίο τέθηκε σε
τροχιά από πύραυλο με το όνομα «Μεγάλη Πορεία»!
Το «Κουνέλι από νεφρίτη» λοιπόν έχει προσσεληνωθεί εδώ και δέκα μέρες στον Κόλπο της Ιριδας και
κατά τους αρμόδιους Κινέζους επιστήμονες θα περάσει τους επόμενους
τρεις μήνες εξερευνώντας το έδαφος της Σελήνης και προσπαθώντας να
εντοπίσει στοιχεία χρήσιμα προς εκμετάλλευση. Με άλλα λόγια, η Κίνα
είναι πλέον και επισήμως η τρίτη διαστημική δύναμη μετά τις ΗΠΑ και τη
Ρωσία - ή όπως την αποκαλεί στον τίτλο ενός άκρως υποβαθμισμένου
ρεπορτάζ της η γαλλική εφημερίδα «Λε Μοντ»: η Κίνα είναι «ο τρίτος
κατακτητής της Σελήνης». Ακριβώς γι' αυτό, τα μέσα ενημέρωσης στις ΗΠΑ
και την Ευρώπη «έπνιξαν» στη σχεδόν απόλυτη σιωπή τους το κινεζικό
διαστημικό «κουνέλι»! Ελάχιστοι Ευρωπαίοι και Αμερικανοί πολίτες πήραν
είδηση τον κινεζικό τεχνολογικό άθλο, επειδή τα δυτικά μέσα ενημέρωσης
«έθαψαν» το επίτευγμα των Κινέζων.
Σίγουρα δεν πρόκειται για κάτι πρωτοποριακό. Εχουν περάσει πάνω από σαράντα χρόνια φυσικά από τότε που οι Αμερικανοί έστειλαν ανθρώπους στη Σελήνη και οι Σοβιετικοί διαστημικά
οχήματα στην επιφάνεια του δορυφόρου μας. Το γεγονός όμως ότι έκτοτε
καμία χώρα δεν επιχείρησε να κατακτήσει τη Σελήνη -και μιλάμε για χώρες
οικονομικά και τεχνολογικά πανίσχυρες όπως η Ιαπωνία, η Γερμανία, η
Γαλλία, η Αγγλία κ.λπ.- υποδηλώνει το μέγεθος του κινεζικού
επιτεύγματος.
Πόσω μάλλον που η Κίνα είναι μια χώρα πολύ φτωχότερη από τις
προαναφερθείσες, με το κατά κεφαλήν ΑΕΠ της να είναι... 9 (!) φορές
μικρότερο από της Ιαπωνίας ή της Γερμανίας ή της Γαλλίας!
Με
ιδιαίτερη κακεντρέχεια -για να μην πούμε με ανοιχτή εχθρότητα και
εμφανή διάθεση δυσφήμησης- αντιμετωπίστηκε από τον αμερικανικό και
ευρωπαϊκό Τύπο η είσοδος της Κίνας στο διαστημικό κλαμπ, που είχε ως
μέλη του μόνο τις ΗΠΑ και τη Ρωσία. Η ανάλυση της γαλλικής «Λε Μοντ»
είναι αποκαλυπτική του πνεύματος αυτού. «Ο τεχνολογικός άθλος υπηρετεί
επίσης στρατιωτικά κίνητρα» τονίζει και συνεχίζει: «Ο πρόεδρος Σι Ζινπίνγκ κερδίζει την εύνοια των στρατηγών χρηματοδοτώντας ένα τέτοιο διαστημικό πρόγραμμα, γιατί αυτό το διαχειρίζεται ο στρατός. Ποια στρατιωτική χρήση της Σελήνης θα κάνουν οι Κινέζοι;».
Η εφημερίδα δίνει η ίδια την απάντηση μέσω ενός βιβλίου κάποιου Γάλλου «κινεζολόγου» ονόματι Φιλίπ Κουέ,
κατά τον οποίον η Σελήνη θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ως... βάση
εκτόξευσης πυραύλων!!! Καλά, βάση εκτόξευσης πυραύλων δεν έκαναν το
φεγγάρι οι Αμερικανοί και οι Σοβιετικοί στα πιο σκληρά χρόνια του
«ψυχρού πολέμου», θα καταφέρουν να το κάνουν οι Κινέζοι; Πρόκειται περί
κακόβουλων, αβάσιμων και τελικά ανόητων ισχυρισμών. Είναι γελοίο η Κίνα
να είναι μια χαρά κράτος όταν οι Αμερικανοί και οι Ευρωπαίοι
επιχειρηματίες παράγουν εκεί με μηδαμινό εργατικό κόστος τα βιομηχανικά
προϊόντα τους, αλλά η ίδια χώρα να μετατρέπεται σε... διαστημική (!) στρατοκρατική απειλή,
όταν στέλνει ένα όχημα στη Σελήνη. Οι Κινέζοι έχουν κάθε δικαίωμα να
καμαρώνουν για το επίτευγμά τους. Προσωπικά θα αισθανόμασταν χαρά μεγάλη
αν κατορθώσουν να υλοποιήσουν τον σχεδιασμό τους στο διαστημικό
πρόγραμμα που προβλέπει και επανδρωμένη πτήση προς τη Σελήνη μετά από
περίπου 15 χρόνια.
Δεν είμαστε αφελείς. Γνωρίζουμε
ότι κάθε τεχνολογική κατάκτηση μπορεί να τύχει και στρατιωτικής,
πολιτικής, οικονομικής ή και κάθε άλλης φύσης εκμετάλλευσης. Να
αξιοποιηθεί αρνητικά ή θετικά. Η κατεύθυνση της αξιοποίησης όμως κάθε
τεχνολογικού ή επιστημονικού επιτεύγματος δεν αναιρεί ποτέ την ουσία του
ίδιου του επιτεύγματος. Με τέτοιο τρόπο προχωράει προς τα μπρος η
ανθρωπότητα και ο ανθρώπινος πολιτισμός. Η καθεστηκυία πολιτική τάξη
πραγμάτων και η συνείδηση ανά πάσα στιγμή των λαών καθορίζει το πώς
αξιοποιούνται εκείνη τη στιγμή τα επιστημονικά και τεχνολογικά
επιτεύγματα και φυσικά η αξιοποίησή τους αλλάζει ριζικά, όταν επέρχονται
ριζικές πολιτικές αλλαγές που αλλάζουν τις συνειδήσεις των πολιτών. Γι'
αυτό και εμείς χαιρόμαστε πάντοτε για τα τεχνολογικά και επιστημονικά
επιτεύγματα, ακόμη και αν προσωρινά χρησιμοποιούνται με επιβλαβή τρόπο.
*Δημοσιεύθηκε στο «Έθνος» της Δευτέρας 23 Δεκεμβρίου 2013
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου