Ο Θεός της Ελλάδας, ο Πελασγικός Ζευς, μετά τον εμφύλιο πόλεμο που διεξήχθη κατά τον Τρωικό πόλεμο, έδωσε την λύση να μην ξανασυμβεί.
Η Παλλάδα Αθηνά έθεσε μεταξύ των αντιμαχόμενων πλευρών, ένορκο συνθήκη. Την περίοδο της ειρήνης, δόθηκε η ευκαιρία στην ιστορία να γραφτούν τα Έπη Ιλιάδα και Οδύσσεια, ώστε ο Κόσμος να μην βυθιστεί στο πνευματικό σκότος της αμάθειας και της βαρβαρότητας, ίσως χωρίς επιστροφή.
ΠΕΛΑΣΓΟΙ : Οι Έλληνες πλημμυροπαθείς (περί τα 10.000 πΧ) (Ο κατακλυσμός του Δευκαλίωνα), φύλα μεταναστευτικά !
Η αποκωδικοποίηση της λέξης Πελασγοί :
Π = πάντοτε -πάντη
Ε = Έλλήνων
Λ = λαός
Α = απωκίσατο
Σ = σπουδή
Γ = γενομένου-γεγονότος
Ο = όμβρου
Ι = ιερού
" Παντού ο λαός των Ελλήνων μετηνάστευσεν εσπευσμένως γενομένης βροχής ορμητικής "
Όταν έλειωσαν οι πάγοι της Ευρώπης (10.000 πΧ), κατεκλύσθη με ύδατα η σημερινή περιοχή του Αιγαίου, η οποία υπήρξε μεγάλη κοιλάδα φέρουσα το όνομα Αιγηίς. Με την πλημμύρα εξαφανίστηκαν δεκάδες πόλεις και χωριά των Ελλήνων. Οι πλημμυροπαθείς Ελληνικοί λαοί ονομάστηκαν έκτοτε Πελασγοί. Όνομα που δόθηκε από τους Αρχαίους Έλληνες συγγραφείς, για τα εν λόγω φύλα που βεβαίως κατοικούσαν ολόκληρη την Ελλάδα, καθώς επίσης τις Ιλλυρικές, Ιταλικές και Μικρασιατικές ακτές, κατά τα προομηρικά έτη.
Ηρόδοτος VII 95
"Και τούτο Πελασγικόν έθνος ύστερον δε Ιωνικόν εκλήθη "
Το Πελασγικό Έθνος προήλθε από το αδελφικό και ομόφυλο, ομόγλωσσο Ελληνικό έθνος και όχι το αντίθετο όπως δυστυχώς ισχυρίζονται σήμερα. Είναι οι πλημμυροπαθείς μετανάστες της ηπείρου.
Πανταζίδης Ιωάννης Ομηρικό λεξικό Πελασγοί σελίς 514
"Η εκ του πελάζω, πλάζω, ως πειρατικόν βίον μετερχομένους και κατά θάλασσαν πλανωμένους. Υπάρχουσιν όμως και άλλαι ετυμολογίαι ουχ ήττον αμφίβολοι και άτοποι, οίον η εκ του πάλαι και γέγαα, οιονεί "Παλαιγενείς, η εκ του πελός, μέλας, φαιός + άργος, πεδιάς, οιονεί : κάτοικοι των χαμηλών πεδιάδων, η εκ του πέλω + άργος, διατρίβοντες εεν τοις πεδίοις ".
Άλλοι ετυμολογούν το όνομα Πελασγοί από πελαργός και άλλοι από το ρήμα περάω, δηλαδή περνώ, διέρχομαι, μεταναστεύω. Τέλος άλλοι από το επίρρημα της ρήματος, πέλας (πλησίον + άγω), μεταβαίνω πλησίον. Όμως από την αποκωδικοποίηση (όχι ετυμολογίας) του ονόματος Πελασγοί, η λέξη καθαρά δηλώνει τι έχει συμβεί κάποτε εξ αιτίας του κατακλυσμού και πότε, που, πως και γιατί αυτοί οι Έλληνες έλαβαν το όνομα αυτό.
Η ονομασία βεβαίως είναι προομηρικός κώδικας και όπως όλες οι Ελληνικές λέξεις είναι κώδικες νοημάτων και ιστορίας, φρόντισε έξυπνα κατά την σύνθεση της ονομασίας να υπάρχει το επίρρημα πέλας, πράγμα που έφερε σύγχυση στους ερμηνευτές.
Στον Δωδωναίον Δία προσήυχετο και ο Πηλείδης Αχιλλέας, όπου ήταν η έδρα των Πελασγών της Ηπείρου και το μαντείον του Πελασγικού Διός.
ΙΛΙΑΔΑ Π220-238
"...................................Αυτάρ Αχιλλέυς βη ρ' ίμεν ες κλισίην, χηλού δ' από πωμ' ανέωγε καλής δαιδαλέης, την οι Θέτις αργυρόπεζα θηκ' επί νηός άγεσθαι, ευ πλήσασα χιτώνων χλαινάων τ' ανεμοσκέπεων ούλων τε ταπήτων. ένθα δε ο ιδέπας έσκε τετυγμένον, ούδε τις άλλος ουτ' ανδρών πίνεσκεν απ' αυτού αίθοπα οίνον, ουτέ τεω σπένδεσκε θεών, ότε μη Διί πατρί. το ρα τοτ' εκ χηλοίο λαβών εκάθαρε θεείω πρώτον, έπειτα δ' ένιψ' ύδατος καλήσι ροήσι, νίψατο δ' αυτός χείρας, αφύσσατο δ΄ αίθοπα οίνον. εύχετ' έπειτα στας μέσω έρκεϊ, λείβε δε οίνον ουρανόν εισανιδών΄
Δία δ' ου λάθε τερπικέραυνον "Ζευ άνα, Δωδωναίε, Πελασγικέ, τηλόθι ναίων, Δωδώνης, μεδέων δυσχειμέρου΄ αμφί δε Σελλοί σοι ναίουσ' υποφήται ανιπτόποδες χαμαινεύναι.
ημέν δη ποτ' εμόν έπος έκλυες ευξαμένοιο, τίμησας μεν εμέ, μέγα δ' ίψαο λαόν Αχαιών, ηδ' έτι και νυν μοι τόδ' επικρήηνον εέλδωρ" "
".........................................Τότε ο Αχιλλέας μεταβαίνει στην σκηνή και άνοιξε το πώμα από το καλοεπεξερμασμένο κιβώτιο, το οποίο η αργυρόπεζα (έχουσα πόδια ασημένια, κατάλευκα) Θέτις είχε αποθέσει επί του πλοίου να το μεταφέρει, προσταευμένο επιμελώς με χιτώνες και μάλλινες ανεμοσκεπείς χλαίνες και τάπητες. Υπήρχε επίσης το καλιτεχνιμένο κύπελο, όμως κανείς από τους άνδρες δεν έπινε από το σπινθιροβόλο οίνο, μα ούτε κάποιος από τους θεούς, εκτός του πατέρα Δία.
Τότε βεβαίως έλαβε το κιβώτιο το καθάρισε με θειάφι και έπειτα το έπλυνε με καθάριο τρεχούμενο νερό, ένιψε και αυτός τα χέρια του και το πλήρωσε (γέμισε) με σπινθιροβόλο οίνο.
Προσευχήθη έπειτα στεκόμενος στο μέσον της αυλής και στάλαξε οίνον θορώντας προς τον ουρανό, όπερ δεν αγνοήθηκε από τον τερπικέραινον Δία. "Ζευ άνα (βασιλέα), Δωδωναίε, Πελασγικέ, μακράν κατοικών, κύριε της δυσχειμέρου Δωδώνης΄ όμως πέριξ οι Σελλοί * σου κατοικούν, οι ανιπτόποδες χαμαιεύναι (μη πλένοντες τα πόδια τους και κοιμόμενοι κατά γης) χρησμολόγοι (μάντεις).
Και επειδή κάποτε τον λόγον μου (προσευχή) άκουσες, με τίμησες και έβλαψες τον στρατό των Αχαιών, και ακόμη και τώρα εκπλήρωσες την επιθυμίαν μου" .
Στο βιβλίο από το οποίο μεταφέρω σε ελεύθερη μεταφορά το νόημα των γραφομένων του συγγραφέα Αριστοτέλη Ντοβόρη Ε.Τ.Π τμήματος ηλεκτρονικής Τ.Ε.Ι Πειραιώς ," Ο εν τη λέξει λανθάνων Ομηρικός λόγος", (aristotelis.n@gmail.com), συνεχίζει με τις περαιτέρω αναφορές των Πελασγικών φύλων στην Κρήτη σε 90 πόλεις, σύμφωνα με τον Όμηρο.
Ο ίδιος δε ξεκαθαρίζει πως η ονομασία Ελλάς, δεν προέρχεται ούτε από : εν + λάας ή λας (λίθος), εξ ου οι λαοί, αλλά ούτε από Σελ > Έλ-ιος, Ήλιος, εξ ου σελ-άνα, σέλ-ας, Ελ-ένη και λά-ας, λας, λίοθος Επομένως Ελ-λάς ή Ηλιοχώρα, αποκαλούμενος τα προαναφερθέντα "κομπογιαννίτικα", επειδή αντιφάσκουν με την λογική και την ελληνική γραμματική. Τονίζει πως είναι αυθαίρετα και παραπλανητικά, προσβάλλοντας τον ένδοξο Ελληνικό λαό να προέρχονται οι ρίζες του από τους λάας, ήτοι πέτρες. Κανείς όμως δεν εξήγησε γιατί η Ελλάς φέρει δύο λλ. Λύνεται λοιπόν ο γρίφος, αποδιδόμενη η ονομασία στους Σελλούς.
Ε = επώνυμον
Λ = λάβε (έλαβε)
Λ = λαού
Α = Αχιλλήος
Σ = Σπερχειού
"Η χώρα Ελλάς έλαβε το επώνυμο της εκ του λαού του Αχιλλέως του Σπερχειού"
Α = Αθήνης -Αθηναίης
Τ = τέμενος
Τ = τορνάται
Ι = ιερώ
Κ = Κρονίωος - Κρονίονος
Η = Ηφαίστοιο
" Το τέμενος (ναός) της Αθηνάς εις κύκλον περιγράφεται από τα δύο ιερά του Κρονίωνος (Διός) και του Ηφαίστου (Θησείον) ".
Δηλαδή με κέντρο την τομή των διαγωνίων του σηκού του ναού της Θεάς Αθηνάς (Νέον Εκατόμπεδον) και με ακτίνες στο κέντρο του βήματος της Πνύκας, αν διαγράψουμε κύκλο, τότε στην περιφέρεια βρίσκονται τα δύο προαναφερόμενα ιερά (Κρόνιου Δία και Ηφαίστου) καθώς και το μνημείο του Φιλοπάππου.
* Σελλοί = ή Ελλοί, κάτοικοι της αρχαίας Ελλοπίας, χώρα της Ηπείρου, στις πεδινές περιοχές της Δωδώνης και του λεκανοπεδίου των Ιωαννίνων..
Ο Αριστοτέλης γράφει στα ¨Μετεωρολογικά" πως ήταν κάτοικοι της αρχαίας Ελλάδας, ευρισκόμενοι στην περιοχή Δωδώνης και Αχελώου, ονομαζόμενοι και και Γραικοί και αργότερα στην εποχή του Έλληνες. Ο Σ.Ι. Δάκαρης συμπληρώνει πως η ονομασία 'Ελληνες δεν ήταν άσχετη με το όνομα Ελλοί. Από θρησκευτική συνήθεια δεν έπλεναν τα πόδια τους (αντιπτόποδες) και κοιμόνταν καταγής (χαμαιεύναι), για να βρίσκονται συνεχώς σε επαφή με την γη !!! από την οποία αντλούσαν την μαντική τους δύναμη.
Σύμφωνα με Θεσσαλικές παραδόσεις, μυθικός πρόγονος των Ελλών ή Σελλών, ήταν ο γιός του Θεσσαλού, ο δρυμοτόμος Ελλός, ο οποίος προσπάθησε να κόψει την ιερή βαλανιδιά της αρχαίας Δωδώνης, αλλά ένα περιστέρι τον απέτρεψε με ανθρώπινη λαλιά, έτσι εν συνεχεία έγινε ο πρώτος ιερέας του Δία http://www.sellon.gov.gr/Ασπασία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου