Που άραγε να οδηγούν ; Αυτό που λέμε Ρώμη ; Αυτό που λέμε Ιθάκη ;; Γεγονός είναι πως κάθε δρόμος κάπου οδηγεί. Μπορούν όμως όλοι να οδηγούν πάντα σε ένα συγκεκριμένο σημείο ;; Μάθαμε στη καθημερινή ζωή μας να ακολουθούμε υπό τύπον αποφθεγμάτων διάφορες διαχρονικές ρήσεις, που τελικά σε τι άραγε να αποσκοπούν ;; Στο να κατευθύνουν και να παραπλανούν ; Το να στρέφεις την προσοχή σου σε μια προκαθορισμένη κατεύθυνση ποιόν βοηθά ; Όλοι οι δρόμοι οδηγούν στην Ρώμη. Πως ξεκίνησε αυτή η ρήση. Απλά γιατί οι Ρωμαίοι έβαζαν τους σκλάβους και υπηκόους τους να κατασκευάζουν δρόμους, με κέντρο την Ρώμη προς πάσα κατεύθυνση της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Από αυτούς τους Ρωμαϊκούς “σκληρούς” δρόμους έχουν διασωθεί κομμάτια τους για να θυμίζουν κάποια ιστορία από την πάλαι ποτέ αυτοκρατορία, με τις ίντριγκες, τις συνωμοσίες, τις δολοφονίες και τις διαπλοκές. Μου θυμίζει όμως και τους δρόμους της Αθήνας που έχουν σημείο εκκίνησης-μέτρησης την Πλατεία Συντάγματος. Από την Ρωμαϊκή εποχή φαίνεται το κρατούν. Αλλά μην ξεχνάμε πως το αγαπημένο μας Ελλαδιστάν, από τότε που έγινε κράτος, ανήκε πάντα στους “άλλους που ζουν ανάμεσά μας” . Δεν ήταν δα και δύσκολο να έχει ξενόφερτες τακτικές. Ο ίδιος χιλιομετρικός προσδιορισμός ακολουθείτε και σε άλλα μέρη του κόσμου, μέχρι και την Ανατολή !!! Ποιός "θεός ήλιος" να σκεφτεί την γεωμετρία της θέσης των πόλεων των Αρχαίων Αθηναίων !!!! Νάταν μόνον αυτή η ρήση που ακολουθούμε πιστά όταν θέλουμε κάτι να δηλώσουμε. Παράδειγμα, όταν κάτι κακό συμβεί δεν λέμε, ένα κακό μύρια έπονται ή θα τριτώσει ;; Είναι τρομακτικό να συνειδητοποιείς το πόσο κατευθυνόμενη είναι η σκέψη. Για να παίζει τόσο σημαντικό λόγο, είναι άξιο έρευνας και αν ή όπου απαιτείται, να αντιστραφεί. Μα ακόμα και στο θέμα του Θεού, στο μεγαλύτερο μέρος η ανθρωπότητα ακολουθεί τον Μονοθεϊσμό. Λες και ο Θεός μπορεί να προσδιοριστεί, να οριοθετηθεί ή να περιοριστεί ανάμεσα σε λίγες λιτές λέξεις, έστω και και αν έχουν σημαντικό προσδιορισμό. Γιατί θα πρέπει όλοι οι δρόμοι μιας σκέψης απαραίτητα να καταλήγουν στο ίδιο σημείο ; Γιατί να μην καταλήγουν σε διάφορες “Ρώμες”, σε διάφορες θεότητες, κλπ κλπ ;;; Γιατί το κάθε τέρμα, αν υπάρχει τέρμα- που δεν υπάρχει, να μην οδηγεί σε υποδιαιρέσεις άγνωστων ανώτερων εννοιών και ιδεών ;; Ευκολότερα μπορείς να καταλήξεις πως όλα αυτά μαζί μπορούν να κάνουν μία πιο ολοκληρωμένη ολότητα, χωρίς να σημαίνει πως δεν δημιουργεί νέους δρόμους, νέες αναζητήσεις και αμφισβητήσεις, παρά να είσαι απαραίτητα σίγουρος, πως όλοι ανεξαιρέτως οδηγούν σε ένα συγκεκριμένο ανάλογο προορισμό στο τέλος !!! Αυτές οι σκέψεις βέβαια ακολουθούν την έρευνα που ξεκίνησα, χωρίς να σας φανερώνω τον τίτλο της τρέχουσας έρευνας ακόμα, αφού σκοπός μου είναι να έλθω κάποια στιγμή στο επιθυμητό. Αυτός ήταν και ο λόγος της ανάρτησης με το απόκρυφο ευαγγέλιο της Μαγδαληνής (εδώ), το κάστρο Μάγδαλα και οι Ναοί της Αγίας Μαγδαληνής (εδω), ακόμα και το ipad του Βενέδικτου. Δύσκολος ο δρόμος και περιορισμένος, όταν θέλεις πιο άμεσα αποτελέσματα. Επιγραμματικά όμως θα αναφέρω κάποια ελάχιστα γεγονότα : Φράγκοι, γνωστοί σε μας τουλάχιστον από εποχής Τουρκοκρατίας και εντεύθεν. Ποιοί ήταν οι Φράγκοι ; Ένα από τα πολλά , Γερμανικά φύλα. Χα χα . Γότθοι, που έδωσαν καίραια κτυπήματα στην Ρωμαϊκή αυτοκρατορία με τις επιδρομές τους. Το σπουδαίο είναι πως διάβαζα στην Wikipedia, πως οι Υπερβόρειοι, δεν ήταν τίποτ' άλλο από τα βάρβαρα φύλα (με βάση την Σκανδιναβία) που άρχισαν τις επιδρομές καταστρέφοντας τα πάντα γύρο τους, έχοντας την εντύπωση πως ήταν ο μοναδικός δρόμος της δικής τους ασφάλειας. Ακόμα σπουδαιότερο είναι πως τον γνωστό δράκο αυτοί οι Υπερβόρειοι (Φράγκοι) είναι που μετέφεραν μέχρι την Κίνα !!! 'Έλα όμως που αυτά τα φύλα άλλαξαν τα πάντα στο διάβα τους !!! Η φωτογραφία δείχνει αρχαίους Γερμανούς πολεμιστές !!! Ο Ιλούλιος Καίσαρας έγραφε : Οι συνήθειες των Γερμανών διαφέρουν πολύ απ' αυτές των Γαλατών, αφού δεν έχουν δρυΐδες για να προΐστανται των θρησκευτικών τελετών, ούτε πολυνοιάζονται για θυσίες. Για θεούς έχουν μόνο όσους βλέπουν με τα μάτια τους και επιζητούν την εύνοιά τους - τουτέστιν τον Ήλιο, τη Φωτιά και τη Σελήνη (...) Περνούν όλη τους τη ζωή στο κυνήγι και τον πόλεμο. Από παιδιά εκπαιδεύονται στην εργασία και τις κακουχίες (...) Οι φυλές αυτές θεωρούν μέγιστη δόξα, να ρημάζουν τις γειτονικές περιοχές και να τις κάνουν μη κατοικήσιμες. Πιστεύουν ότι έτσι αποδεικνύουν την αξία τους, με το να διώχνουν τους γείτονές τους και κανείς να μην τολμά να πατήσει εκεί. Επίσης πιστεύουν ότι μ' αυτόν τον τρόπο θα είναι πιο ασφαλείς, μιας και απομακρύνουν τον κίνδυνο ξαφνικών εισβολών.- Ιούλιος Καίσαρ, Commentarii de Bello Gallico, βιβλίο VI, παρ. 21-22 http://el.wikipedia.org/ Αποτέλεσμα των επιδρομών ήταν να καταστραφεί το δυτικό μέρος της αυτοκρατορίας από τον λεγόμενο “εκ γερμανισμό” , αλλά να επιβιώσει το Ανατολικό, το γνωστό Βυζάντιο. Ακολουθούν πόλεμοι, μέχρι που τελικά εγκαθιδρύουν την γνωστή λεγόμενη Φραγκοκρατία. Στην πορεία του χρόνου η λέξη Φραγκοκρατία έχασε το αρχικό της νόημα, επειδή συνήθιζαν να ονομάζουν γενικά Φράγκους όλους τους Σταυροφόρους, ασχέτως καταγωγής. Ίδρυσαν ισχυρά Χριστιανικά κράτη, υπήρξαν βάρβαροι και δεινοί τεχνίτες κατεργασίας μετάλλων, αφού απαιτείτο να επιδιορθώνουν τους οπλισμούς τους. Οι Φράγκοι ήσαν ψηλοί, ξανθοί, ανοικτού χρώματος επιδερμίδα και φορούσαν δέρματα ζώων. Κατά την εδραίωσή τους, έδωσαν το όνομά τους στην σημερινή Γαλλία (Φραγκία) επηρεάζοντας κράτος και εκκλησία. Η Παπική έδρα τότε ήταν στην Αβινιόν της Νότιας Γαλλίας, αλλά αργότερα επέστρεψε στην Ρώμη. Και ίδρυσαν την Φραγκονία στην σημερινή Βαυαρία. Διαβάζοντας ιστορία ανακαλύπτει κανείς, πως Ρώμη θα μπορούσε θα λεχθεί οποιαδήποτε πόλη, αφού η Παπική εκκλησία είχε απλώσει τα πλοκάμια της παντού, αρχής γενομένης στην Ευρώπη και εν συνεχεία με τις σταυροφορίες, χώρια τις ειρηνικές ιεραποστολές. Ίσως σκεφτείτε, τι νόημα μπορεί να έχει αν λέγεται Ρώμη ή κάτι άλλο, όταν όλες αφορούν την ίδια πηγή ; Θα απαντούσα, πως όσο πιο ενωμένη και συγχρονισμένη ιστορία και αν υπάρχει, σου δίνει πλέον το έναυσμα θα δεις τα γεγονότα έξω από την περιγραφή τους, βλέποντας ολόκληρη την εικόνα ως εξωτερικός ιπτάμενος παρατηρητής, ψάχνοντας πλέον για άλλους δρόμους, που ίσως αφανίστηκαν, καταστράφηκαν ή χάθηκαν από την μνήμη, στοχεύοντας στην ανακάλυψή τους, μέχρι και την αναδημιουργίας τους. Λέγοντας λοιπόν “όλοι οι δρόμοι οδηγούν στην Ρώμη” καλόν είναι να ξανασκεφτούμε αν θα πρέπει να εξακολουθούμε να αναπαράγουμε τέτοιες έννοιες, που κρατούν μακριά την προσοχή μας από την ιστορική ουσιαστική σημασία των γεγονότων, εννοιών και επηρεασμών. Ο κάθε δρόμος οδηγεί στο κομμάτι που του αναλογεί. 'Όσους περισσότερους δρόμους πάρει ο άνθρωπος στην ζωή του, τόσο πλησιέστερα θα φθάνει στην επί μέρους αλήθεια ή καλλίτερα θα καταλήγει στα δικά του συγκρινόμενα συμπεράσματα και θα δημιουργεί τις δικές του σκέψεις, τις δικές του αλήθειες, μέσα στο καλά “οργανωμένο ανθρώπινο χάος”. Ομολογώ πως και εγώ ακολουθούσα την γνωστή πεπατημένη οδό, πιστεύοντας : τι σημασία έχει ποιόν δρόμο θα ακολουθήσεις, αφού όλοι τελικά καταλήγουν στο ίδιο αποτέλεσμα, μέχρι που συνειδητοποίησα το πόσο λάθος έκανα, εγκλωβίζοντας τον νου σε έτοιμες διαδρομές και δεδομένα αποτελέσματα. Καμία Ρώμη δεν θα επανιδρύεται αν δεν θα το θελήσει ο σκεπτόμενος άνθρωπος, κανένα κακό δεν ακολουθεί κάποιο άλλο επειδή η πίστη μας θα το προκαλέσει, κανένας Θεός δεν θα κρεμάτε επί ξύλου ή θα αναμένεται σαν αστέρι στον ουρανό, αν δεν συλλάβουμε την πραγματική έννοια του Θεού, την ουσία που καλύπτει τα κενά και συνδέει τα δημιουργήματα της ίδιας Του της υπόστασης. Ασπασία ΟΛΟΙ ΟΙ ΔΡΟΜΟΙ ΟΔΗΓΟΥΝ....

Που άραγε να οδηγούν ; Αυτό που λέμε Ρώμη ; Αυτό που λέμε Ιθάκη ;; Γεγονός είναι πως κάθε δρόμος κάπου οδηγεί. Μπορούν όμως όλοι να οδηγούν πάντα σε ένα συγκεκριμένο σημείο ;;  Μάθαμε στη καθημερινή ζωή μας να ακολουθούμε υπό τύπον αποφθεγμάτων διάφορες διαχρονικές ρήσεις, που τελικά σε τι άραγε να αποσκοπούν ;; 
Στο να κατευθύνουν και να παραπλανούν ;

Το να στρέφεις την προσοχή σου σε μια προκαθορισμένη κατεύθυνση ποιόν βοηθά ;

Όλοι οι δρόμοι οδηγούν στην Ρώμη. Πως ξεκίνησε αυτή η ρήση. Απλά γιατί οι Ρωμαίοι έβαζαν τους σκλάβους και υπηκόους τους να κατασκευάζουν δρόμους, με κέντρο την Ρώμη προς πάσα κατεύθυνση της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Από αυτούς τους Ρωμαϊκούς “σκληρούς” δρόμους έχουν διασωθεί κομμάτια τους για να θυμίζουν κάποια ιστορία από την πάλαι ποτέ αυτοκρατορία, με τις ίντριγκες, τις συνωμοσίες, τις δολοφονίες και τις διαπλοκές.

Μου θυμίζει όμως και τους δρόμους της Αθήνας που έχουν σημείο εκκίνησης-μέτρησης την Πλατεία Συντάγματος. Από την Ρωμαϊκή εποχή φαίνεται το κρατούν.  Αλλά μην ξεχνάμε πως το αγαπημένο μας Ελλαδιστάν, από τότε που έγινε κράτος, ανήκε πάντα στους “άλλους που ζουν ανάμεσά μας” .  Δεν ήταν δα και δύσκολο να έχει ξενόφερτες τακτικές.  Ο ίδιος χιλιομετρικός προσδιορισμός ακολουθείτε και σε άλλα μέρη του κόσμου, μέχρι και την Ανατολή !!!

Ποιός "θεός ήλιος" να σκεφτεί την γεωμετρία της θέσης των πόλεων των Αρχαίων Αθηναίων  !!!!

Νάταν μόνον αυτή η ρήση που ακολουθούμε πιστά όταν θέλουμε κάτι να δηλώσουμε. Παράδειγμα, όταν κάτι κακό συμβεί δεν λέμε, ένα κακό μύρια έπονται ή θα τριτώσει ;; Είναι τρομακτικό να συνειδητοποιείς το πόσο κατευθυνόμενη είναι η σκέψη. Για να παίζει τόσο σημαντικό λόγο, είναι άξιο έρευνας και αν ή όπου απαιτείται, να αντιστραφεί.

Μα ακόμα και στο θέμα του Θεού, στο μεγαλύτερο μέρος η ανθρωπότητα ακολουθεί τον Μονοθεϊσμό. Λες και ο Θεός μπορεί να προσδιοριστεί, να οριοθετηθεί ή να περιοριστεί ανάμεσα σε λίγες λιτές λέξεις, έστω και και αν έχουν σημαντικό προσδιορισμό.

Γιατί θα πρέπει όλοι οι δρόμοι μιας σκέψης απαραίτητα να καταλήγουν στο ίδιο σημείο ; Γιατί να μην καταλήγουν σε διάφορες “Ρώμες”, σε διάφορες θεότητες, κλπ κλπ ;;;

Γιατί το κάθε τέρμα, αν υπάρχει τέρμα- που δεν υπάρχει, να μην οδηγεί σε υποδιαιρέσεις άγνωστων ανώτερων εννοιών και ιδεών ;;

Ευκολότερα μπορείς να καταλήξεις πως όλα αυτά μαζί μπορούν να κάνουν μία πιο ολοκληρωμένη ολότητα, χωρίς να σημαίνει πως δεν δημιουργεί νέους δρόμους, νέες αναζητήσεις και αμφισβητήσεις, παρά να είσαι απαραίτητα σίγουρος, πως όλοι ανεξαιρέτως οδηγούν σε ένα συγκεκριμένο ανάλογο προορισμό στο τέλος !!!

Αυτές οι σκέψεις βέβαια ακολουθούν την έρευνα που ξεκίνησα, χωρίς να σας φανερώνω τον τίτλο της τρέχουσας έρευνας ακόμα, αφού σκοπός μου είναι να έλθω κάποια στιγμή στο επιθυμητό. Αυτός ήταν και ο λόγος της ανάρτησης με το απόκρυφο ευαγγέλιο της Μαγδαληνής (εδώ), το κάστρο Μάγδαλα και οι Ναοί της Αγίας Μαγδαληνής (εδω), ακόμα και το ipad του Βενέδικτου. Δύσκολος ο δρόμος και περιορισμένος, όταν θέλεις πιο άμεσα αποτελέσματα. Επιγραμματικά όμως θα αναφέρω κάποια ελάχιστα γεγονότα :

Φράγκοι, γνωστοί σε μας τουλάχιστον από εποχής Τουρκοκρατίας και εντεύθεν. Ποιοί ήταν οι Φράγκοι ; Ένα από τα πολλά , Γερμανικά φύλα. Χα χα . Γότθοι, που έδωσαν καίραια κτυπήματα στην Ρωμαϊκή αυτοκρατορία με τις επιδρομές τους. Το σπουδαίο είναι πως διάβαζα στην Wikipedia, πως οι Υπερβόρειοι, δεν ήταν τίποτ' άλλο από τα βάρβαρα φύλα (με βάση την Σκανδιναβία) που άρχισαν τις επιδρομές καταστρέφοντας τα πάντα γύρο τους, έχοντας την εντύπωση πως ήταν ο μοναδικός δρόμος της δικής τους ασφάλειας. Ακόμα σπουδαιότερο είναι πως τον γνωστό δράκο αυτοί οι Υπερβόρειοι (Φράγκοι) είναι που μετέφεραν μέχρι την Κίνα !!!

'Έλα όμως που αυτά τα φύλα άλλαξαν τα πάντα στο διάβα τους !!! 

Η φωτογραφία δείχνει αρχαίους Γερμανούς πολεμιστές !!!

Ο Ιλούλιος Καίσαρας έγραφε :

Οι συνήθειες των Γερμανών διαφέρουν πολύ απ' αυτές των Γαλατών, αφού δεν έχουν δρυΐδες για να προΐστανται των θρησκευτικών τελετών, ούτε πολυνοιάζονται για θυσίες. Για θεούς έχουν μόνο όσους βλέπουν με τα μάτια τους και επιζητούν την εύνοιά τους - τουτέστιν τον Ήλιο, τη Φωτιά και τη Σελήνη (...) Περνούν όλη τους τη ζωή στο κυνήγι και τον πόλεμο. Από παιδιά εκπαιδεύονται στην εργασία και τις κακουχίες (...) Οι φυλές αυτές θεωρούν μέγιστη δόξα, να ρημάζουν τις γειτονικές περιοχές και να τις κάνουν μη κατοικήσιμες. Πιστεύουν ότι έτσι αποδεικνύουν την αξία τους, με το να διώχνουν τους γείτονές τους και κανείς να μην τολμά να πατήσει εκεί. Επίσης πιστεύουν ότι μ' αυτόν τον τρόπο θα είναι πιο ασφαλείς, μιας και απομακρύνουν τον κίνδυνο ξαφνικών εισβολών.
- Ιούλιος Καίσαρ, Commentarii de Bello Gallico, βιβλίο VI, παρ. 21-22 http://el.wikipedia.org/

Αποτέλεσμα των επιδρομών ήταν να καταστραφεί το δυτικό μέρος της αυτοκρατορίας από τον λεγόμενο “εκ γερμανισμό” , αλλά να επιβιώσει το Ανατολικό, το γνωστό Βυζάντιο.

Ακολουθούν πόλεμοι, μέχρι που τελικά εγκαθιδρύουν την γνωστή λεγόμενη Φραγκοκρατία.  Στην πορεία του χρόνου η λέξη Φραγκοκρατία έχασε το αρχικό της νόημα, επειδή συνήθιζαν να ονομάζουν γενικά Φράγκους όλους τους Σταυροφόρους, ασχέτως καταγωγής. Ίδρυσαν ισχυρά Χριστιανικά κράτη, υπήρξαν βάρβαροι και δεινοί τεχνίτες κατεργασίας μετάλλων, αφού απαιτείτο να επιδιορθώνουν τους οπλισμούς τους. Οι Φράγκοι ήσαν ψηλοί, ξανθοί, ανοικτού χρώματος επιδερμίδα και φορούσαν δέρματα ζώων. Κατά την εδραίωσή τους, έδωσαν το όνομά τους στην σημερινή Γαλλία (Φραγκία) επηρεάζοντας κράτος και εκκλησία. Η Παπική έδρα τότε ήταν στην Αβινιόν της Νότιας Γαλλίας, αλλά αργότερα επέστρεψε στην Ρώμη. Και ίδρυσαν την Φραγκονία στην σημερινή Βαυαρία.

Διαβάζοντας ιστορία ανακαλύπτει κανείς, πως Ρώμη θα μπορούσε θα λεχθεί οποιαδήποτε πόλη, αφού η Παπική εκκλησία είχε απλώσει τα πλοκάμια της παντού, αρχής γενομένης στην Ευρώπη και εν συνεχεία με τις σταυροφορίες, χώρια τις ειρηνικές ιεραποστολές.

Ίσως σκεφτείτε, τι νόημα μπορεί να έχει αν λέγεται Ρώμη ή κάτι άλλο, όταν όλες αφορούν την ίδια πηγή ; Θα απαντούσα, πως όσο πιο ενωμένη και συγχρονισμένη ιστορία και αν υπάρχει, σου δίνει πλέον το έναυσμα θα δεις τα γεγονότα έξω από την περιγραφή τους, βλέποντας ολόκληρη την εικόνα ως εξωτερικός ιπτάμενος παρατηρητής, ψάχνοντας πλέον για άλλους δρόμους, που ίσως αφανίστηκαν, καταστράφηκαν ή χάθηκαν από την μνήμη, στοχεύοντας στην ανακάλυψή τους, μέχρι και την αναδημιουργίας τους.

Λέγοντας λοιπόν “όλοι οι δρόμοι οδηγούν στην Ρώμη” καλόν είναι να ξανασκεφτούμε αν θα πρέπει να εξακολουθούμε να αναπαράγουμε τέτοιες έννοιες, που κρατούν μακριά την προσοχή μας από την ιστορική ουσιαστική σημασία των γεγονότων, εννοιών και επηρεασμών.

Ο κάθε δρόμος οδηγεί στο κομμάτι που του αναλογεί. 'Όσους περισσότερους δρόμους πάρει ο άνθρωπος στην ζωή του, τόσο πλησιέστερα θα φθάνει στην επί μέρους αλήθεια ή καλλίτερα θα καταλήγει στα δικά του συγκρινόμενα συμπεράσματα και θα δημιουργεί τις δικές του σκέψεις, τις δικές του αλήθειες, μέσα στο καλά “οργανωμένο ανθρώπινο χάος”.

Ομολογώ πως και εγώ ακολουθούσα την γνωστή πεπατημένη οδό, πιστεύοντας : τι σημασία έχει ποιόν δρόμο θα ακολουθήσεις, αφού όλοι τελικά καταλήγουν στο ίδιο αποτέλεσμα, μέχρι που συνειδητοποίησα το πόσο λάθος έκανα, εγκλωβίζοντας τον νου σε έτοιμες διαδρομές και δεδομένα αποτελέσματα.

Καμία Ρώμη δεν θα επανιδρύεται αν δεν θα το θελήσει ο σκεπτόμενος άνθρωπος, κανένα κακό δεν ακολουθεί κάποιο άλλο επειδή η πίστη μας θα το προκαλέσει, κανένας Θεός δεν θα κρεμάτε επί ξύλου ή θα αναμένεται σαν αστέρι στον ουρανό, αν δεν συλλάβουμε την πραγματική έννοια του Θεού, την ουσία που καλύπτει τα κενά και συνδέει τα δημιουργήματα της ίδιας Του της υπόστασης.

Ασπασία