Η ΝΕΑ ΕΝΝΟΙΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ
Οι λέξεις από μόνες τους ποτέ δεν θα καθόριζαν κάποιο συγκεκριμένο νόημα, παρά μόνον αυτό που ακριβώς αποδόθηκε κατά δήλωση στην δημιουργία τους. Αφού η λέξη τραπέζι θα μπορούσε άνετα να εννοεί καρέκλα, αυτός ήταν ο λόγος που τα μαθηματικά υπήρξαν καθοριστικά για την δημιουργία της Ελληνικής γλώσσας, σε ένα καθόλα σύμμετρο Σύμπαν. Θα μπορούσα να έγραφα "Νέα τάξη Πραγμάτων". Τι πραγματικά θα άλλαζε, αν ο νους δεν ήταν ήδη προκαθορισμένα κουρδισμένος προς τα που θα τραβήξει ;;
Η πλοκή και εναλλαγή γραμμάτων είναι αφ' εαυτού τους άψυχα, δεν έχουν από μόνα τους επιλογές, ει μη μόνον αν τους δώσουμε εμείς την σύμμετρη αξία και σχήμα που εξυφαίνεται, από υπολογισμούς και νοητικούς συλλογισμούς. Δηλαδή το γράμμα Π, σχηματικά υποδηλεί την Πύλη. Γιατί θα πρέπει οι λέξεις “Νέα Τάξη πραγμάτων” να μην μπορούν να αντιστραφούν σε θετικές ;;. Ενόσω γνωρίζουμε πως όλα έχουν την διπλή τους ροή, γιατί να μην δημιουργήσουμε την δική μας αντίθετη, κόντρα σε αυτό που θέλουν όντως κάποιοι να περιστρεφόμαστε ;;
Η λέξη “νέα”, από μόνη της σημαίνει κάτι φρεσκογεννημένο που επικάθεται πάνω σ' ένα προηγούμενο που αποχωρεί από την θέση του. Γιατί να μην δούμε πως όντως αυτές οι λέξεις υποδηλώνουν μια αλήθεια, που κάποιοι έξυπνοι τύποι θέλουν να την αποδομήσουν παντοιοτρόπως ;;
Όχι λοιπόν. Σκέφτομαι πως η νέα εποχή, η νέα έννοια πραγμάτων δεν είναι απαραίτητα κάτι το αρνητικό, εκτός εάν εγώ το επιτρέψω, αν με έχουν κάνει να το πιστέψω. Φυσικά προδιατίθεμαι ανάλογα με την χρήση των λέξεων. “Τάξη” που σημαίνει ταξινόμηση, χωρίς απαραίτητα να είναι αρνητική, αλλά με την υποψία της πρόθεσης του σερβιρίσματος.
Ο κόσμος αλλάζει, όχι γιατί κάποιοι το θέλουν, αλλά γιατί ο Συμπαντικός νους ξεδιπλώνεται κατά τακτά διαστήματα, βάσει των φυσικών του νόμων.
Στην δική μας περίπτωση, συλλέγεις ό,τι εμπειρία έχεις από το χθές μέχρι το σήμερα, για να το αναγεννήσεις. Να φτιάξεις ένα νέο μονοπάτι από αυτό που ήδη περπάτησες ή σε έκαναν να περπατήσεις, για ένα νέο άγνωστο ανανεωμένο ανώτερης μορφής πεπρωμένο. Δεν μπορεί πραγματικά κανείς να ισχυριστεί πως είναι γνώστης του επερχόμενου, αφού είναι άγνωστες οι αλληλεπιδράσεις, εκτός αν σε αυτές επιτραπεί να δρομολογηθούν, να μπουν σε “τάξη”. Εκεί που ως τώρα δεν λειτούργησε η λογική ή λειτούργησε μιας άλλης μορφής λογική, δίνεται η δυνατότητα να ξεπηδήσει μια απείρως καλλίτερη, απ εξαρτημένη από την προηγούμενη, με διαφορετική τροπή ροής. Μια νέα αντίληψη ατομικής και συλλογικής συνειδητότητας.
Με το σκεπτικό πάντα, πως τίποτα στην ζωή δεν είναι άχρηστο, αλλά όλα επιτελούν το έργο τους, σύμφωνα με την χροιά που τους αποδόθηκε. Οι θρησκείες και ό,τι άλλο καθοδήγησε, κάλλιστα θα μπορούσαν να γίνουν αυτά τα ίδια, εργαλεία της ανατροπής. Αν στο παρελθόν εκφράστηκα για Ελληνική θρησκεία, έσφαλα, γιατί ποτέ δεν υπήρξε στην πραγματικότητα με την στενή έννοια θρησκεία, παρά μόνον φιλοσοφία, που κρύβει νοήματα και ηθική.
Ο σύγχρονος τρόπος ζωής εν δυνάμει δημιουργεί ψυχωτικές προσωπικότητες, γιατί εκείνες το επέλεξαν, εφ ΄ όσον θεώρησαν τα διάφορα εργαλεία απόλυτα και καθοριστικά, αντί να γίνουν αμφισβητήσιμα. Σαν να λέμε πως ο άνθρωπος έζησε στην περιφέρεια της ζωής του, αντί να εστιάζει στο επίκεντρο του, χάνοντας την δημιουργικότητά του, την λογική του και την φαντασία του. Όντας κοινωνικό ον, αναπόσπαστο κομμάτι της απώτερης Συλλογικότητας, θεώρησε μέχρι σήμερα, πως αν εντασσόταν σε ευρείας αποδοχής κοινωνικές ομάδες, θα εύρησκε την ικανοποίηση ή την ασφάλεια που έμφυτα αποζητούσε. Δεν σκέφτηκε να ανήκει στις ομάδες ως ένα μέλος με τάση μιας σωστής και εμπεριστατωμένης αμφισβήτησις, αλλά ως ουραγός. Προς τι να μην σκεφτούμε, πως θ' έπρεπε να έχει ως βίωμα τούτο το φαινόμενο, αντί να το απεμπολούμε ;; Αποδεχόμενος την χρησιμότητα, μόνον τότε ξεπερνά αυτό που άστοχα τον πονά, καθ΄ όσον θα μπορούσε να την μετατρέψει σε εμπειρική γνώση για την μεγάλη επόμενη “νέα αλλαγή”.
Το δάσος όμως έχει απαραίτητα και λύκους. Αυτός είναι ο σκοπός τους, γιατί χωρίς αυτούς δεν θα υπήρχε κοκκινοσκουφίτσα. Αφού έλειπε η γνώση ή διάθεση της αμφισβήτησις στην κοκκινοσκουφίτσα, δεν ήταν δύσκολο να γίνει οποιασδήποτε μορφής όργανο των ορέξεων του λύκου. Αλλά κοκκινοσκουφίτσα είναι ο οποιοσδήποτε άνθρωπος στην γή. Γνωστικός ή μη.
Καθ' όσον εξακολούθησε ο γνωστικός να αποστρέφεται την λογική του, επόμενο ήταν να συμπαρασύρει και τους υπόλοιπους, πιο πέρα και από την περιφέρεια. Δηλαδή αν επιστήμονες έκαναν πειράματα για εμβόλια ώστε να επιρρεάσουν ή να επέμβουν στην χημική δομή της ανθρώπινης υπόστασης, στο όνομα της πρόληψης, τότε τους έλειπε η στοιχειώδης λογική και ηθική από την προσωπικότητά τους. Επακόλουθο ήταν να γίνουν τα χειρότερα παραδείγματα, σε αυτούς που δεν ήταν γνωστικοί αλλά κατείχαν λογική, όντας έστω μέχρι τώρα άτομα αδύναμα και εξαρτημένα.
Όταν κατέχεις κάτι, έχει ιδιαίτερη σημασία τι έδωσες για να το αποκτήσεις, πράγμα που αφορά την ηθική παράμετρο. Η προστασία της υγείας του ανθρώπου δεν εξαρτήθηκε ποτέ από τα εμβόλια, αλλά από τον αρχέγονο φυσικό τρόπο ζωής του. Αν δεν συνέβαινε αυτό, θα είχε προ πολλού εξαφανιστεί, εν αντιθέσει σήμερα που τείνει προς εξαφάνιση παρ' όλη την υποτιθέμενη ύπαρξη των “χρήσιμων εμβολίων του” .
Ποιό είναι όμως το πραγματικό πρόβλημα ;; ποιά η αιτία εξάρτησης από κάτι ;; πχ του εμβολίου ;; Ποιά είναι η ρίζα μιας απόφασης εν προκειμένω ;; Ο φόβος. Ναι αλλά ποιά η πηγή του φόβου ;; Ο θάνατος ;; Σαν να λέμε, αν και ακόμα για οτιδήποτε απασχολεί τον άνθρωπο, υπάρχει έτοιμη προσωρινή λύση, δεν λύνει ουσιαστικά το πρόβλημα !!!
Άλλο παράδειγμα, η κατανόηση της έλλειψης της ικανοποίησης ή της ασφάλειας. Πόσοι δεν έκρυψαν αυτούς τους φόβους πίσω από επώνυμα ρούχα ή δεν έβαλαν τον τάδε πρωταθλητή ως πρότυπο ζωής, άσχετα αν οι ίδιοι την επόμενη στιγμή μεταμορφώνονταν σε παθιασμένους Χριστιανούς ή κάτι άλλο ;; Την φρενήρη ταχύτητα ως υποκατάστατο της ελευθερίας ;; Την εσωτερική αρμονία, με την πρόσκαιρη επιφανειακή ευτυχία ;; Παρ' όλα αυτά όμως παρέμεινε εσωτερικά δυστυχής, ψάχνοντας συνεχώς για νέα πρότυπα, υποκατάστατα, για νέα ρεκόρ άνευ ουσίας, μέχρι που κάποια στιγμή σίγουρα θα υπήρχε άνθρωπος να αναρωτηθεί, “μα καλά τα ρεκόρ δεν έχουν όριο ;;”. Οπότε για να μην έχουν όριο, χρειάζονται βοηθήματα με όποιον τίτλο τους έχει απονεμηθεί. Από τον βιονικό κατασκευασμένο άνθρωπο, μέχρι τον άναρχα ντοπαρισμένο. Άρα αυτόματα δημιουργήθηκε ο έτσι και αλλιώς κακός πολυεπίπεδος ανταγωνισμός, καταρρίπτοντας την έννοια της άμυλας, την αξία της συμμετοχής, μια διδαχή των αρχαίων μας !!
Μια αξιόλογα ακονισμένη λογική βγάζει τον μανδύα, όχι αυτόν που τα κάνει αόρατα (μπλε και πράσινους κόκκους μου θύμισε αυτό ή αυτόν που εφηύραν πρόσφατα ή του Χάρη Πότερ), αλλά αυτόν που τα κάνει τεχνηέντως ορατά. Σαν να λέμε πως τίποτα στην πραγματικότητα δεν υπάρχει τελικά πίσω του, πέραν αυτού του ίδιου και οι εικόνες του.
Ο άνθρωπος είναι ένα τραγικό ον μέσα στο Σύμπαν. Μόνον οι αρχαίοι κατανόησαν αυτό και έγραψαν τραγωδίες. Μαθαίνει δηλαδή με τραγικό τρόπο, κι αυτό γιατί ο ίδιος είναι ο μεγαλύτερος κίνδυνος. Κάτι που πρέπει να συνειδητοποιήσει, γιατί ακόμα δεν ξέρει καν τι είναι ικανός να κάνει, μέχρι που μπορεί να φτάσει.
Το να το εκμεταλλευτούν κάποιοι, με θύματα τους ίδιους τους ανθρώπους, πειραματιζόμενοι και αναλύωντας την ανθρώπινη ψυχολογία σε όλες τις εκφάνσεις, δεν σημαίνει πως ταυτόχρονα δεν απέδωσε ή δεν θα αποδώσει, με τραγικό τρόπο την επίγνωση του φαινομένου, βασισμένη στην παράνοια του σύγχρονου απόλυτα κακότροπα εκμεταλλεύσιμου πολιτισμού.
Όλοι μας έχουμε την αίσθηση πως οι χαμένοι πολιτισμοί υπήρξαν μεγαλειώδεις σε σύγκριση με τον σύγχρονο. Γιατί όμως ;; Επειδή εκείνοι στηρίχθηκαν σε αγνές ικανότητες και όχι σε παράλογες εφαρμογές. Δεν πώλησαν την τέχνη, την πρόσφεραν την τέχνη με τον καλλίτερο δυνατό τρόπο. Δεν εφηύραν το marketing για να πείσουν για την αξία του κάθε είδους, βασιζόμενοι στην ψυχολογία. Πως αλλιώς τα τεχνουργήματα – κοσμήματα δεν θα αυτό-επιβάλλονταν με την αξία τους στον χρόνο, χωρίς καμιά προσπάθεια, ως θαύματα στο διηνεκές και όχι απλά στημένα κατασκευάσματα !!
Όπως διαφορετικό είναι να αγαπάμε την γνώση, από απλά να αποκτάμε μέρος της, το ίδιο ισχύει και στην τέχνη. Άλλο πράγμα είναι να είμαστε προκαθορισμένα δραστηριοποιημένα κατοικίδια του πλανήτη, άλλο αγνοί ερευνητές και εναρμονισμένοι λάτρεις του φυσικού κάλους., της Συμπαντικής αρχής, της δύναμης της ροής
Όπως είναι λάθος να ζητάμε με πλακάτ να αλλάξουν οι λύκοι τις προθέσεις εναντίον μας, ωσάν να πρόκειται να επιθυμούν να γίνει, από το να αλλάξουμε νοοτροπία εμείς οι ίδιοι, ώστε να υπερασπιστούμε ως αυτο-κυρίαρχοι τις αυταπόδεικτες προτεραιότητές μας. Ο μόνος αληθινός τρόπος με τον οποίο επιτυγχάνεται η κοινή συλλογική συνειδητότητα, η κοινή αφύπνιση.
Όλοι οι μεγάλοι δάσκαλοι των ανθρώπων δίδασκαν : γνώριζε τον πραγματικό εαυτόν σου και αυτή η γνώση-πίστη που θα ανακαλύψεις, θα σε σώσει.
Σε ανώτερα επίπεδα αυτογνωσίας, τα συναισθήματα δεν είναι τα κυρίαρχα, αλλά σε σχέση με μας, είναι μερικά από τα εργαλεία (όχι οι οδηγοί), ως μέσον κατανόησης της ατομικής πηγαίας πίστης, αυτή που αφυπνίζει την λήθη για να παραμερίσει στην αλήθεια.
Τι φταίει περισσότερο για την παραπλάνηση και παράνοια του ανθρώπου ;; Ο ίδιος ο άνθρωπος, ο συν δημιουργός των δαιμόνων και των λαιστρυγόνων του, καλυπτόμενος αναλόγως στην τυχαία ή μη προ ύπαρξή τους, μη αναγνωρίζοντας τον κακό περιφερειακό ατομικό και συλλογικό συν-δια- χειρισμό, στην συν δημιουργία και την επικράτησή τους.
Ο κάθε κύκλος της ζωής όταν ολοκληρώνεται, συνενώνεται με όλους τους προηγούμενους, συνεχώς προχωρώντας κατά τον ίδιο τρόπο, μέχρι να γίνει ο Μετά-άνθρωπος. Ένας Μετά-άνθρωπος που θα πρέπει να αποφασίσει αν θα είναι μηχανικός (ρομπότ), τραπεζίτης ή πνευματώδης.
Καλώς κακώς, ο υπερπληθυσμός αποξένωσε τον άνθρωπο από την φύση του, καθιστώντας τον ευάλωτο και χειραγωγήσιμο, ζώντας σε μια καθ όλα περιοριστική, εφήμερη, με απόλυτα εξαρτημένο τρόπο ζωής και αντίληψης.
Όντας ακόμα και ο ίδιος χωρισμένος σε πολλά τεμάχια, όπως και η κοινωνία του. Σε εγκέφαλο, καρδιά, νου , συνειδητό, ασυνείδητο, ψυχή, επιφέροντας χάος, μη αναγνωρίζοντας πως όλα αυτά αποτελούν τελικά μια ενιαία εναρμονισμένη οντότητα. Δεν μπορεί συνεχώς το υποσυνείδητο να δέχεται τα σκουπίδια ή τις καταστολές ή τις πνιγμένες φοβίες του ενσυνειδήτου. Κάποια στιγμή θα τιναχθεί για να αναδείξει την αξία που αναλογεί στην ουσία της ύπαρξής του, ενεργοποιώντας την χαμένη δημιουργική φαντασία και ενόραση, στον αντίποδα της απλής παρατήρησης. πχ. των ζώων να κάνουν τα επιτήδεια δια της βίας εκπαιδευμένα νούμερά τους, στα οποία εμείς εθιστήκαμε να βρίσκουμε ευχαρίστηση, παρατηρώντας τις αναδυόμενες “χορευτικές” όρκες για να πάρουν την γλυκειά καραμέλα της επιβράβευσής τους (το δικό τους κόκκινο χαπάκι)
Το ταξίδι της αυτογνωσίας είναι μοναχικό, σαν το μοναχικό άγνωστο σε μας ταξίδι του Θεού.
Αυτό που οι αρχαίοι έψαχναν με την βοήθεια των θεών και θεαινών οντοτήτων. Αυτή η διαδικασία που χάθηκε ανά τους αιώνες, προερχόμενη από πολύ παλιά, πριν ο άνθρωπος γυρίσει ενάντια στον άνθρωπο, δηλαδή του εαυτού του.
Ξέρετε βλέποντας ένα βίντεο που με έκανε να γράψω τούτα τα λόγια, συνειδητοποίησα ποιός είναι τελικά ο πραγματικός λόγος που δεν επιθυμούν την χρονολόγηση των προ-ιστορικών ευρημάτων μας, εκτός της κλασικής περιόδου. Επειδή η χρονολόγηση της μεταστροφής της ανθρώπινης πορείας, δεν υπερβαίνει τα 15 με 20.000 χρόνια, έχοντας μειώσει όλον αυτόν τον καιρό την ιστορική απόσταση και τους συσχετισμούς της, έδωσε την ευκαιρία να ξεπηδήσει όντως αυθόρμητα αυτή μου η σκέψη.
Είναι απλό, γιατί αν γίνει αυτό (η χρονολόγηση), που μια μέρα θα γίνει, δεν θα υπάρχει κάτι τόσο ολοκληρωμένο και αντάξιο πριν από αυτό. Ποιός θέλει να το παραδεχθεί, όταν ακόμα και οι πέτρες έχουν εθιστεί προς μια συγκεκριμένη νοοτροπία ;; Όμως χωρίς καμία εμπάθεια ή εμμονή , όσο ερευνά κάποιος είπαμε, η λήθη βγάζει μόνη τον μανδύα της. Σκεφτείτε μόνον, πόσο πολύ τακτικά ακούμε τον θαυμασμό (αφήστε την τρέχουσα νοοτροπία, που άλλους σκοπούς έχει που κακώς ακολουθούμε ή παρακολουθούμε), παρ' όλη την έλλειψη έρευνας των ακόμα υπαρκτών ισχυρών ιχνών και ερειπίων της προ-ιστορία μας, με μόνη στήριξη το απόγειο των 500 χρόνων κλασικού πολιτισμού !! Τι θα γινόταν αν υπολογιζόταν μια κατά πολύ αρχαιότερη χρονολόγηση, προ-υπάρχοντος προ-ιστορικού προ-Αρχαιο-Ελληνικού πολιτισμού, πριν την απαρχή της αντίστροφης μέτρησης της πορείας της ανθρωπότητας στον δρόμο της αντιληπτικής παρανόησης ;;; Μόνον να σκεφτείτε πως η Ατλαντίδα , η αντίπαλος Αθήνα και η μεγάλη πυραμίδα της Αιγύπτου έχουν χρονολόγηση τουλάχιστον 12.000 ετών (έχω εξηγήσει σε άλλες αναρτήσεις περί αυτού), μόνον να σκεφτείτε πως οι Αιγύπτιοι δεν γνώριζαν την χρησιμότητά της, που;;; στον ίδιο τον χώρο που ήκμασε ο κατά τα άλλα, άγνωστος στους τότε Αιγυπτίους πολιτισμός, χωρίς να αφήσει άλλα ίχνη πίσω του !!!, αλλά περίμεναν τον Θαλή για να τους εξηγήσει !!!
Ασπασία
Οι λέξεις από μόνες τους ποτέ δεν θα καθόριζαν κάποιο συγκεκριμένο νόημα, παρά μόνον αυτό που ακριβώς αποδόθηκε κατά δήλωση στην δημιουργία τους. Αφού η λέξη τραπέζι θα μπορούσε άνετα να εννοεί καρέκλα, αυτός ήταν ο λόγος που τα μαθηματικά υπήρξαν καθοριστικά για την δημιουργία της Ελληνικής γλώσσας, σε ένα καθόλα σύμμετρο Σύμπαν. Θα μπορούσα να έγραφα "Νέα τάξη Πραγμάτων". Τι πραγματικά θα άλλαζε, αν ο νους δεν ήταν ήδη προκαθορισμένα κουρδισμένος προς τα που θα τραβήξει ;;
Η πλοκή και εναλλαγή γραμμάτων είναι αφ' εαυτού τους άψυχα, δεν έχουν από μόνα τους επιλογές, ει μη μόνον αν τους δώσουμε εμείς την σύμμετρη αξία και σχήμα που εξυφαίνεται, από υπολογισμούς και νοητικούς συλλογισμούς. Δηλαδή το γράμμα Π, σχηματικά υποδηλεί την Πύλη. Γιατί θα πρέπει οι λέξεις “Νέα Τάξη πραγμάτων” να μην μπορούν να αντιστραφούν σε θετικές ;;. Ενόσω γνωρίζουμε πως όλα έχουν την διπλή τους ροή, γιατί να μην δημιουργήσουμε την δική μας αντίθετη, κόντρα σε αυτό που θέλουν όντως κάποιοι να περιστρεφόμαστε ;;
Η λέξη “νέα”, από μόνη της σημαίνει κάτι φρεσκογεννημένο που επικάθεται πάνω σ' ένα προηγούμενο που αποχωρεί από την θέση του. Γιατί να μην δούμε πως όντως αυτές οι λέξεις υποδηλώνουν μια αλήθεια, που κάποιοι έξυπνοι τύποι θέλουν να την αποδομήσουν παντοιοτρόπως ;;
Όχι λοιπόν. Σκέφτομαι πως η νέα εποχή, η νέα έννοια πραγμάτων δεν είναι απαραίτητα κάτι το αρνητικό, εκτός εάν εγώ το επιτρέψω, αν με έχουν κάνει να το πιστέψω. Φυσικά προδιατίθεμαι ανάλογα με την χρήση των λέξεων. “Τάξη” που σημαίνει ταξινόμηση, χωρίς απαραίτητα να είναι αρνητική, αλλά με την υποψία της πρόθεσης του σερβιρίσματος.
Ο κόσμος αλλάζει, όχι γιατί κάποιοι το θέλουν, αλλά γιατί ο Συμπαντικός νους ξεδιπλώνεται κατά τακτά διαστήματα, βάσει των φυσικών του νόμων.
Στην δική μας περίπτωση, συλλέγεις ό,τι εμπειρία έχεις από το χθές μέχρι το σήμερα, για να το αναγεννήσεις. Να φτιάξεις ένα νέο μονοπάτι από αυτό που ήδη περπάτησες ή σε έκαναν να περπατήσεις, για ένα νέο άγνωστο ανανεωμένο ανώτερης μορφής πεπρωμένο. Δεν μπορεί πραγματικά κανείς να ισχυριστεί πως είναι γνώστης του επερχόμενου, αφού είναι άγνωστες οι αλληλεπιδράσεις, εκτός αν σε αυτές επιτραπεί να δρομολογηθούν, να μπουν σε “τάξη”. Εκεί που ως τώρα δεν λειτούργησε η λογική ή λειτούργησε μιας άλλης μορφής λογική, δίνεται η δυνατότητα να ξεπηδήσει μια απείρως καλλίτερη, απ εξαρτημένη από την προηγούμενη, με διαφορετική τροπή ροής. Μια νέα αντίληψη ατομικής και συλλογικής συνειδητότητας.
Με το σκεπτικό πάντα, πως τίποτα στην ζωή δεν είναι άχρηστο, αλλά όλα επιτελούν το έργο τους, σύμφωνα με την χροιά που τους αποδόθηκε. Οι θρησκείες και ό,τι άλλο καθοδήγησε, κάλλιστα θα μπορούσαν να γίνουν αυτά τα ίδια, εργαλεία της ανατροπής. Αν στο παρελθόν εκφράστηκα για Ελληνική θρησκεία, έσφαλα, γιατί ποτέ δεν υπήρξε στην πραγματικότητα με την στενή έννοια θρησκεία, παρά μόνον φιλοσοφία, που κρύβει νοήματα και ηθική.
Ο σύγχρονος τρόπος ζωής εν δυνάμει δημιουργεί ψυχωτικές προσωπικότητες, γιατί εκείνες το επέλεξαν, εφ ΄ όσον θεώρησαν τα διάφορα εργαλεία απόλυτα και καθοριστικά, αντί να γίνουν αμφισβητήσιμα. Σαν να λέμε πως ο άνθρωπος έζησε στην περιφέρεια της ζωής του, αντί να εστιάζει στο επίκεντρο του, χάνοντας την δημιουργικότητά του, την λογική του και την φαντασία του. Όντας κοινωνικό ον, αναπόσπαστο κομμάτι της απώτερης Συλλογικότητας, θεώρησε μέχρι σήμερα, πως αν εντασσόταν σε ευρείας αποδοχής κοινωνικές ομάδες, θα εύρησκε την ικανοποίηση ή την ασφάλεια που έμφυτα αποζητούσε. Δεν σκέφτηκε να ανήκει στις ομάδες ως ένα μέλος με τάση μιας σωστής και εμπεριστατωμένης αμφισβήτησις, αλλά ως ουραγός. Προς τι να μην σκεφτούμε, πως θ' έπρεπε να έχει ως βίωμα τούτο το φαινόμενο, αντί να το απεμπολούμε ;; Αποδεχόμενος την χρησιμότητα, μόνον τότε ξεπερνά αυτό που άστοχα τον πονά, καθ΄ όσον θα μπορούσε να την μετατρέψει σε εμπειρική γνώση για την μεγάλη επόμενη “νέα αλλαγή”.
Το δάσος όμως έχει απαραίτητα και λύκους. Αυτός είναι ο σκοπός τους, γιατί χωρίς αυτούς δεν θα υπήρχε κοκκινοσκουφίτσα. Αφού έλειπε η γνώση ή διάθεση της αμφισβήτησις στην κοκκινοσκουφίτσα, δεν ήταν δύσκολο να γίνει οποιασδήποτε μορφής όργανο των ορέξεων του λύκου. Αλλά κοκκινοσκουφίτσα είναι ο οποιοσδήποτε άνθρωπος στην γή. Γνωστικός ή μη.
Καθ' όσον εξακολούθησε ο γνωστικός να αποστρέφεται την λογική του, επόμενο ήταν να συμπαρασύρει και τους υπόλοιπους, πιο πέρα και από την περιφέρεια. Δηλαδή αν επιστήμονες έκαναν πειράματα για εμβόλια ώστε να επιρρεάσουν ή να επέμβουν στην χημική δομή της ανθρώπινης υπόστασης, στο όνομα της πρόληψης, τότε τους έλειπε η στοιχειώδης λογική και ηθική από την προσωπικότητά τους. Επακόλουθο ήταν να γίνουν τα χειρότερα παραδείγματα, σε αυτούς που δεν ήταν γνωστικοί αλλά κατείχαν λογική, όντας έστω μέχρι τώρα άτομα αδύναμα και εξαρτημένα.
Όταν κατέχεις κάτι, έχει ιδιαίτερη σημασία τι έδωσες για να το αποκτήσεις, πράγμα που αφορά την ηθική παράμετρο. Η προστασία της υγείας του ανθρώπου δεν εξαρτήθηκε ποτέ από τα εμβόλια, αλλά από τον αρχέγονο φυσικό τρόπο ζωής του. Αν δεν συνέβαινε αυτό, θα είχε προ πολλού εξαφανιστεί, εν αντιθέσει σήμερα που τείνει προς εξαφάνιση παρ' όλη την υποτιθέμενη ύπαρξη των “χρήσιμων εμβολίων του” .
Ποιό είναι όμως το πραγματικό πρόβλημα ;; ποιά η αιτία εξάρτησης από κάτι ;; πχ του εμβολίου ;; Ποιά είναι η ρίζα μιας απόφασης εν προκειμένω ;; Ο φόβος. Ναι αλλά ποιά η πηγή του φόβου ;; Ο θάνατος ;; Σαν να λέμε, αν και ακόμα για οτιδήποτε απασχολεί τον άνθρωπο, υπάρχει έτοιμη προσωρινή λύση, δεν λύνει ουσιαστικά το πρόβλημα !!!
Άλλο παράδειγμα, η κατανόηση της έλλειψης της ικανοποίησης ή της ασφάλειας. Πόσοι δεν έκρυψαν αυτούς τους φόβους πίσω από επώνυμα ρούχα ή δεν έβαλαν τον τάδε πρωταθλητή ως πρότυπο ζωής, άσχετα αν οι ίδιοι την επόμενη στιγμή μεταμορφώνονταν σε παθιασμένους Χριστιανούς ή κάτι άλλο ;; Την φρενήρη ταχύτητα ως υποκατάστατο της ελευθερίας ;; Την εσωτερική αρμονία, με την πρόσκαιρη επιφανειακή ευτυχία ;; Παρ' όλα αυτά όμως παρέμεινε εσωτερικά δυστυχής, ψάχνοντας συνεχώς για νέα πρότυπα, υποκατάστατα, για νέα ρεκόρ άνευ ουσίας, μέχρι που κάποια στιγμή σίγουρα θα υπήρχε άνθρωπος να αναρωτηθεί, “μα καλά τα ρεκόρ δεν έχουν όριο ;;”. Οπότε για να μην έχουν όριο, χρειάζονται βοηθήματα με όποιον τίτλο τους έχει απονεμηθεί. Από τον βιονικό κατασκευασμένο άνθρωπο, μέχρι τον άναρχα ντοπαρισμένο. Άρα αυτόματα δημιουργήθηκε ο έτσι και αλλιώς κακός πολυεπίπεδος ανταγωνισμός, καταρρίπτοντας την έννοια της άμυλας, την αξία της συμμετοχής, μια διδαχή των αρχαίων μας !!
Μια αξιόλογα ακονισμένη λογική βγάζει τον μανδύα, όχι αυτόν που τα κάνει αόρατα (μπλε και πράσινους κόκκους μου θύμισε αυτό ή αυτόν που εφηύραν πρόσφατα ή του Χάρη Πότερ), αλλά αυτόν που τα κάνει τεχνηέντως ορατά. Σαν να λέμε πως τίποτα στην πραγματικότητα δεν υπάρχει τελικά πίσω του, πέραν αυτού του ίδιου και οι εικόνες του.
Ο άνθρωπος είναι ένα τραγικό ον μέσα στο Σύμπαν. Μόνον οι αρχαίοι κατανόησαν αυτό και έγραψαν τραγωδίες. Μαθαίνει δηλαδή με τραγικό τρόπο, κι αυτό γιατί ο ίδιος είναι ο μεγαλύτερος κίνδυνος. Κάτι που πρέπει να συνειδητοποιήσει, γιατί ακόμα δεν ξέρει καν τι είναι ικανός να κάνει, μέχρι που μπορεί να φτάσει.
Το να το εκμεταλλευτούν κάποιοι, με θύματα τους ίδιους τους ανθρώπους, πειραματιζόμενοι και αναλύωντας την ανθρώπινη ψυχολογία σε όλες τις εκφάνσεις, δεν σημαίνει πως ταυτόχρονα δεν απέδωσε ή δεν θα αποδώσει, με τραγικό τρόπο την επίγνωση του φαινομένου, βασισμένη στην παράνοια του σύγχρονου απόλυτα κακότροπα εκμεταλλεύσιμου πολιτισμού.
Όλοι μας έχουμε την αίσθηση πως οι χαμένοι πολιτισμοί υπήρξαν μεγαλειώδεις σε σύγκριση με τον σύγχρονο. Γιατί όμως ;; Επειδή εκείνοι στηρίχθηκαν σε αγνές ικανότητες και όχι σε παράλογες εφαρμογές. Δεν πώλησαν την τέχνη, την πρόσφεραν την τέχνη με τον καλλίτερο δυνατό τρόπο. Δεν εφηύραν το marketing για να πείσουν για την αξία του κάθε είδους, βασιζόμενοι στην ψυχολογία. Πως αλλιώς τα τεχνουργήματα – κοσμήματα δεν θα αυτό-επιβάλλονταν με την αξία τους στον χρόνο, χωρίς καμιά προσπάθεια, ως θαύματα στο διηνεκές και όχι απλά στημένα κατασκευάσματα !!
Όπως διαφορετικό είναι να αγαπάμε την γνώση, από απλά να αποκτάμε μέρος της, το ίδιο ισχύει και στην τέχνη. Άλλο πράγμα είναι να είμαστε προκαθορισμένα δραστηριοποιημένα κατοικίδια του πλανήτη, άλλο αγνοί ερευνητές και εναρμονισμένοι λάτρεις του φυσικού κάλους., της Συμπαντικής αρχής, της δύναμης της ροής
Όπως είναι λάθος να ζητάμε με πλακάτ να αλλάξουν οι λύκοι τις προθέσεις εναντίον μας, ωσάν να πρόκειται να επιθυμούν να γίνει, από το να αλλάξουμε νοοτροπία εμείς οι ίδιοι, ώστε να υπερασπιστούμε ως αυτο-κυρίαρχοι τις αυταπόδεικτες προτεραιότητές μας. Ο μόνος αληθινός τρόπος με τον οποίο επιτυγχάνεται η κοινή συλλογική συνειδητότητα, η κοινή αφύπνιση.
Όλοι οι μεγάλοι δάσκαλοι των ανθρώπων δίδασκαν : γνώριζε τον πραγματικό εαυτόν σου και αυτή η γνώση-πίστη που θα ανακαλύψεις, θα σε σώσει.
Σε ανώτερα επίπεδα αυτογνωσίας, τα συναισθήματα δεν είναι τα κυρίαρχα, αλλά σε σχέση με μας, είναι μερικά από τα εργαλεία (όχι οι οδηγοί), ως μέσον κατανόησης της ατομικής πηγαίας πίστης, αυτή που αφυπνίζει την λήθη για να παραμερίσει στην αλήθεια.
Τι φταίει περισσότερο για την παραπλάνηση και παράνοια του ανθρώπου ;; Ο ίδιος ο άνθρωπος, ο συν δημιουργός των δαιμόνων και των λαιστρυγόνων του, καλυπτόμενος αναλόγως στην τυχαία ή μη προ ύπαρξή τους, μη αναγνωρίζοντας τον κακό περιφερειακό ατομικό και συλλογικό συν-δια- χειρισμό, στην συν δημιουργία και την επικράτησή τους.
Ο κάθε κύκλος της ζωής όταν ολοκληρώνεται, συνενώνεται με όλους τους προηγούμενους, συνεχώς προχωρώντας κατά τον ίδιο τρόπο, μέχρι να γίνει ο Μετά-άνθρωπος. Ένας Μετά-άνθρωπος που θα πρέπει να αποφασίσει αν θα είναι μηχανικός (ρομπότ), τραπεζίτης ή πνευματώδης.
Καλώς κακώς, ο υπερπληθυσμός αποξένωσε τον άνθρωπο από την φύση του, καθιστώντας τον ευάλωτο και χειραγωγήσιμο, ζώντας σε μια καθ όλα περιοριστική, εφήμερη, με απόλυτα εξαρτημένο τρόπο ζωής και αντίληψης.
Όντας ακόμα και ο ίδιος χωρισμένος σε πολλά τεμάχια, όπως και η κοινωνία του. Σε εγκέφαλο, καρδιά, νου , συνειδητό, ασυνείδητο, ψυχή, επιφέροντας χάος, μη αναγνωρίζοντας πως όλα αυτά αποτελούν τελικά μια ενιαία εναρμονισμένη οντότητα. Δεν μπορεί συνεχώς το υποσυνείδητο να δέχεται τα σκουπίδια ή τις καταστολές ή τις πνιγμένες φοβίες του ενσυνειδήτου. Κάποια στιγμή θα τιναχθεί για να αναδείξει την αξία που αναλογεί στην ουσία της ύπαρξής του, ενεργοποιώντας την χαμένη δημιουργική φαντασία και ενόραση, στον αντίποδα της απλής παρατήρησης. πχ. των ζώων να κάνουν τα επιτήδεια δια της βίας εκπαιδευμένα νούμερά τους, στα οποία εμείς εθιστήκαμε να βρίσκουμε ευχαρίστηση, παρατηρώντας τις αναδυόμενες “χορευτικές” όρκες για να πάρουν την γλυκειά καραμέλα της επιβράβευσής τους (το δικό τους κόκκινο χαπάκι)
Το ταξίδι της αυτογνωσίας είναι μοναχικό, σαν το μοναχικό άγνωστο σε μας ταξίδι του Θεού.
Αυτό που οι αρχαίοι έψαχναν με την βοήθεια των θεών και θεαινών οντοτήτων. Αυτή η διαδικασία που χάθηκε ανά τους αιώνες, προερχόμενη από πολύ παλιά, πριν ο άνθρωπος γυρίσει ενάντια στον άνθρωπο, δηλαδή του εαυτού του.
Ξέρετε βλέποντας ένα βίντεο που με έκανε να γράψω τούτα τα λόγια, συνειδητοποίησα ποιός είναι τελικά ο πραγματικός λόγος που δεν επιθυμούν την χρονολόγηση των προ-ιστορικών ευρημάτων μας, εκτός της κλασικής περιόδου. Επειδή η χρονολόγηση της μεταστροφής της ανθρώπινης πορείας, δεν υπερβαίνει τα 15 με 20.000 χρόνια, έχοντας μειώσει όλον αυτόν τον καιρό την ιστορική απόσταση και τους συσχετισμούς της, έδωσε την ευκαιρία να ξεπηδήσει όντως αυθόρμητα αυτή μου η σκέψη.
Είναι απλό, γιατί αν γίνει αυτό (η χρονολόγηση), που μια μέρα θα γίνει, δεν θα υπάρχει κάτι τόσο ολοκληρωμένο και αντάξιο πριν από αυτό. Ποιός θέλει να το παραδεχθεί, όταν ακόμα και οι πέτρες έχουν εθιστεί προς μια συγκεκριμένη νοοτροπία ;; Όμως χωρίς καμία εμπάθεια ή εμμονή , όσο ερευνά κάποιος είπαμε, η λήθη βγάζει μόνη τον μανδύα της. Σκεφτείτε μόνον, πόσο πολύ τακτικά ακούμε τον θαυμασμό (αφήστε την τρέχουσα νοοτροπία, που άλλους σκοπούς έχει που κακώς ακολουθούμε ή παρακολουθούμε), παρ' όλη την έλλειψη έρευνας των ακόμα υπαρκτών ισχυρών ιχνών και ερειπίων της προ-ιστορία μας, με μόνη στήριξη το απόγειο των 500 χρόνων κλασικού πολιτισμού !! Τι θα γινόταν αν υπολογιζόταν μια κατά πολύ αρχαιότερη χρονολόγηση, προ-υπάρχοντος προ-ιστορικού προ-Αρχαιο-Ελληνικού πολιτισμού, πριν την απαρχή της αντίστροφης μέτρησης της πορείας της ανθρωπότητας στον δρόμο της αντιληπτικής παρανόησης ;;; Μόνον να σκεφτείτε πως η Ατλαντίδα , η αντίπαλος Αθήνα και η μεγάλη πυραμίδα της Αιγύπτου έχουν χρονολόγηση τουλάχιστον 12.000 ετών (έχω εξηγήσει σε άλλες αναρτήσεις περί αυτού), μόνον να σκεφτείτε πως οι Αιγύπτιοι δεν γνώριζαν την χρησιμότητά της, που;;; στον ίδιο τον χώρο που ήκμασε ο κατά τα άλλα, άγνωστος στους τότε Αιγυπτίους πολιτισμός, χωρίς να αφήσει άλλα ίχνη πίσω του !!!, αλλά περίμεναν τον Θαλή για να τους εξηγήσει !!!
Ασπασία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου