a.readmore { /* CSS properties go here */ }
Καλώς ορίσατε στην μάχη της Αναζήτησης.

Παρασκευή 3 Φεβρουαρίου 2012

Ζούμε στην εποχή της κακότροπης ισοπέδωσης των πάντων.  Μέσα σ'αυτό δεν λείπουμε και εμείς συνεισφέροντας και πολύ φοβάμαι μάλιστα, πρωτοστατώντας σε ό,τι έχει σχέση με την πλήρη σαδιστική καταστροφή.  

Καλό είναι- καλό κατά μιά έννοια, αρκεί να ξέρουμε το μέτρο του καλού και τον σωστό τρόπο που θα το αναλογιστούμε.
Παράδειγμα, άκουσα με λύπη τα λόγια του βουλευτή Σταθάκη, που έκανε το λάθος να εμπλακεί  στην πολιτική.  Τον μάστορα της καταστροφής, το εργαλείο του διαβόλου (την πολιτική εννοώ).  Ναι ναι, του διαβόλου.  Καλά να πάθουν όλοι αυτοί, απ΄το πανούργο σχέδιο της παγκοσμιοποίησης θα πάνε.  Πάντα ήξερε τι έκανε και πως το έκανε.  Μέχρι τότε, με ότι και να ασχοληθεί κανείς, ιδιώτης ή δημόσιο πρόσωπο, με παραπαίδι της πολιτικής θα ανακατευθεί για να τον φαν οι κότες.  

Ας μην ξεφύγω όμως απ' τα λόγια του Σταθάκη, του ανθρώπου που έκανε τα πεντάλεπτα της εκπομπής της ασφάλτου και του αυτοκινήτου,  ο σχεδιαστής της λίστας υλικών σε απόκομμα χαρτιού, το σημείωμα που κυκλοφόρησε σε όλο το διαδίκτυο, το έκανε ο ίδιος καθήμενος σε διάλειμμα σε έδρανο της βουλής, σκεπτόμενος αυτά που χρειαζόταν για το ψάρεμα του Σαββατοκύριακου που ερχόταν.  Είπε λοιπόν " αντί να ακούσω μπράβο που δεν χρησιμοποίησα βουλευτικό αυτοκίνητο, που δεν χρησιμοποίησα ασφάλεια για την προστασία μου, που δεν έκανα πολιτικό γραφείο, που δεν πείραξα ποτέ κανέναν, φεύγω από την πολιτική και το μόνον που θα με ακολουθεί, θα είναι το χαρτάκι που έγραψα σε διάλειμμα της βουλής το  2007 !!!".   Άραγε γιατί να βγήκε σήμερα και όχι τότε ;;  Φυσικά ο δημοσιογράφος Χατζηνικολάου προσπάθησε να διασκεδάσει την υπόθεση, πως ένα αστείο ήταν και να μην υπερβάλει, αλλά δεν ήταν αρκετό για τον ίδιο και έχει απόλυτο δίκιο.  Σάματι δεν έτρεξαν μεσ' την τρελή χαρά όλοι να αναμεταδώσουν το “σοβαρό” λαβράκι της ανακάλυψης ;;  Λες και ένα χαρτάκι θα άλλαζε την "πολιτική" κατεύθυνση της χώρας από τους πλείστους Παπα... ροβιτς που κυριαρχούν στην πολιτική ζωή του τόπου.  Παπαδοπαίδια όλοι τους , σοσιαλιστές και μη,  βρε παιδί μου ;;   Όλα στην παγίδα της είδησης, της κλωνοποίησης της παραπολιτικής, της ρηχής κριτικής, λες και το χαρτάκι είναι ικανό από μόνο του να χαρακτηρίσει μια προσωπικότητα ή να σώσει το μέλλον της χώρας.  Αλλά η κυρία εικόνα κερδίζει τις εντυπώσεις, πρώτη και καλλίτερη στον καλά στημένο εικονικό μας κόσμο.  Έτσι είναι, θύματα στα χέρια των θυτών, ενεργώντας ως θύτες και θύματα συγχρόνως.  Άργησε και εκείνος βέβαια να αποφασίσει την μεγάλη αποχώρηση, λίγο πριν ισοπεδωθεί το κάστρο της πολιτικής.   Πολλοιοιοοιοί αποχωρούν , μέχρι και ο Πάγκαλος το σκέφτεται, όπως τον άκουγα στην εκπομπή της Μακρή.  Τώρα που "έσωσε" την χώρα, ποιός λόγος να συνεχίσει ;;

Ακούμε τον μεσιέ Ντράγκι αν δεν κάνω λάθος και λίγη σημασία έχει, "τι νόημα έχει η μονιμότητα στη δουλειά ! βαρετό γίνεται".  Δεν μας είπε, ο γιατρός θα γίνει σκαφτιάς αν χρειαστεί ;;  ο ίδιος θα μπορούσε να πάψει να είναι τραπεζίτης και να γίνει υπάλληλος στον κισέ ή μπάτλερ κάποιου άλλου ;;  ή υποστηρίζει πως κάποια ελάσσονα μερίδα θα είναι μόνιμα στις θέσεις της με μικρές παραλλαγές, μεταξύ ΔΝΤ και πρωθυπουργίας, αλλά η μείζουσα μερίδα θα ανακυκλώνεται σε ό,τι βρίσκει κατά τις ανάγκες των Σταλινικών εποχικών επιταγών ;;  Μάλλον μας περνούν για τρελούς , με δράμι λογικής και κριτικής ματιάς.  Πετά μια κατά άλλα, λογική ιδέα, αλλά τι είναι άραγε λογική ;;                     Τελικώς αναδύεται ως η λογική του παραλόγου, απ' την αντίστροφη της όψη.

Ξαφνικά ο Ιερώνυμος ξύπνησε κι αυτός,  να μιλήσει ότι το μνημόνιο σκοτώνει την κοινωνία.  Δεν τον διάβασα , άκουσα τα είπε ωραία.  Δεν μας είπε τι άλλαξε ξαφνικά.  Δηλαδή ως άλλος Θωμάς, ήθελε να δει πρώτα τους αστέγους στον δρόμο και μετά να εκδηλωθεί ;;

Από την άλλη έχουμε την λογική της ντροπής του διλήμματος στην κεφάλα του αδαή λαού, με την πρωθυπουργική ατάκα, το περίπου "ζωή ή θάνατος",  ειδάλλως άμα δεν συμφωνήσουν όλοι μαζί, θα παραδώσω την εντολή, μην με πάρουν οι κρεμάλες μιας και ασυλία εγώ δεν έχω.                           
Να την παραδώσεις, αν αυτό είναι το δικό σου δίλημμα, γιατί δικό μου δεν είναι !!!  Δεν περίμενε κανένας να είσαι ο σωτήρας, εκτός από έναν αριθμό πχ 60% που μόνον ως αριθμός πίστευε ότι είσαι σωτήρας. Ένας μη αριθμός δεν θα σε πίστευε !!!  Μόνον όποιος μαγνητιζόταν απ' τον αριθμό που διαλαλούσε -νέτα σκέτα ως αριθμός 60-  "πιστεύω πως είναι καλός" , όπως θα μπορούσε να δηλώνει κάθε αριθμός, 10 ή 20 ή ακόμα και το 5.  Διότι αν τους δούμε απλά ως νούμερα δεν έχουν απολύτως κανένα νόημα.  Πότε αποκτούν νόημα ;; άμα τους δώσουμε την πρέπουσα ποσοτική εξειδικευμένη αξία οντότητας, τότε αποκτά αξία για την αξία της ύπαρξής του. 
Άμα σας πω 60, θα με ρωτήσετε τί 60 ;;  έτσι δεν είναι ;;
Άραγε τι θα μπορούσε να συμβεί,  αν ταυτόχρονα αντίστοιχα ένα άλλο 60% δήλωνε πως δεν είναι σωτήρας ;;;  Και τα δυο δεν είναι δύσκολα να συνυπάρχουν !!!  Εξαρτάται αν πας στην Δραπετσώνα ή στο Κολωνάκι  !!!   Τι θα έκανε ο παρατηρητής ;;  Θα έβλεπε δύο αριθμούς 60 με διαφορετικές λεζάντες.  Τι θα άλλαζε ;;  η κατευθυντήρια γραμμή, βγαλμένη από τα πάθη των ανθρώπων ή και των ταχυδακτυλουργών.  Άρα δεν έχει αξία ο αριθμός 60, αλλά η ιδέα που του αποδίδεται. 

Πριν λίγο, με σταμάτησε να γράφω ο σύζυγος να με ρωτήσει κάτι σχετικά με την κοινωνία μας. Την επικέντρωσε στην Ελληνική.  Του εξήγησα, πως δεν έχει νόημα να επικεντρώνεσαι στην Ελληνική κοινωνία μόνον.  Ακόμα και αν μία συγκεκριμένη κοινωνία άλλαζε, δεν θα ήταν αρκετό να σταθεί, όταν το παγκόσμιο γίγνεσθαι εξακολουθεί να παραμένει στην ίδια του μορφή, δομή και υφή.  Ας το κάνουμε λίγο πιο συγκεκριμένο.  Όλοι μιλούν για δικαιώματα. Πολύ καλά.  Δικαιώματα όλοι έχουν, αν και κατά την άποψή μου δεν θα έπρεπε καν να υπάρχει τέτοιου είδους συζήτηση. Διότι απ' την στιγμή που το θέτει κανείς ως θέμα, είναι σαν να αποδέχεται πως υπάρχει πρόβλημα ή ανάγκη εξήγησης περί της εννοίας.
Παράδειγμα, τόσο δικαίωμα έχει η κόκκινη άποψη όσο και η μαύρη.  Απ' την στιγμή που τους δίνεις το "δικαίωμα" της ύπαρξης τους, τότε αποδέχεσαι πως χωρίζεις τα δικαιώματα σε τάξεις και κατηγορίες.  Τι ορίζει ένα "δικαίωμα" ;;  Μόνον την εστίαση του δικαιώματος της ύπαρξης της έννοιας "δικαίωμα".   Φυσικά, η αξία της ύπαρξης, αλλά πως ;;  Μα θα έπρεπε ποτέ να συζητά κανείς το δικαίωμα της σίτισης ;;  Δεν ανήκει στην σφαίρα του απόλυτα φυσικού, που δεν επιδέχεται την στρεβλή έννοια του δικαιώματος ;;
Γιατί το δικαίωμα ξεκινά από την στιγμή που κάποιος επιθυμεί να διαχωρίσει την θέση του από κάτι άλλο.  Μήπως το δικαίωμα δίνει πρότυπα δικαιώματος άσκησης εξουσίας ;;  Γιατί δεν θα μπορούσα ποτέ να σκεφτώ πως θα αρχίσω με πλακάτ να ζητώ το δικαίωμα του να αναπνέω ή να τρώω, παράδειγμα.  Άρα λοιπόν, κάποιοι με την λέξη δικαίωμα, που μέσα του εμπεριέχει την έννοια Δικαίου στο οποίο στηρίζουν οι ίδιοι ακριβώς , τις κατευθυντήριες γραμμές, αποκτούν ισχύ.  Τώρα αν θέσουμε το δίκιο του κατέχοντος λόγω της ισχύς της κατοχής, αυτόματα δεν αφαιρεί το δικαίωμα αυτού που δεν έχει στην κατοχή αυτό που κατέχει κάποιος άλλος ;;!  Άρα τι σημαίνει δικαίωμα ;;  Φυσικά κάποιος θα πει πως υπάρχουν τα βασικά δικαιώματα που κανείς δεν μπορεί να επισέλθει σε αυτά.  Μα αυτά δεν λέγονται δικαιώματα.  Λέγονται άρρητοι φυσικοί νόμοι.  Όπως δηλαδή δεν μοιράζει με λιγότερο ή περισσότερο δικαίωμα ο ήλιος τα φώτα του στους δίκαιους και τους άδικους.   Πως άλλωστε θα υπήρχαν οι λεγόμενες αποζημιώσεις που άλλοτε αποδίδονται γιατί εξυπηρετεί και άλλοτε δεν αποδίδονται εφ'  όσον δεν εξυπηρετεί, όπως στην περίπτωση του Διστόμου σύμφωνα με την απόφαση της Χάγης !!  Άκου λέει “λόγω ετεροδικίας !!  Η αρχή  δεν είναι η αποζημίωση, αλλά αν η ζωή είναι δικαίωμα ή όχι, αν φυσικά τίθεται ποτέ ένα τέτοιο ζήτημα, οπότε  εύκολα ακολουθούν όλα τα υπόλοιπα.  Φαινομενικά εύλογα,  σε μια περίπλοκη κοινωνία, κάποιοι επέβαλαν τους λεγόμενους νόμους, για να μπορούν να καθορίζουν τα όρια του δίκιου, ανάλογα.   Φαντάζομαι τότε, πως δεν υπάρχει λόγος να κυνηγά κάποιος την έννοια του "δίκιου" ή του "δικαιώματος", αλλά την γνώση και αποδοχή της ισχύος των άρρητων νόμων.  Αυτών που δεν επιδέχονται μετατροπές, ζυμώσεις και εκμεταλλεύσιμες διακλαδώσεις.

Μου λέει ο σύζυγος "πρέπει να βγει μπροστά ένα εντελώς καινούργιο κόμμα".  Ναι λέω εγώ να βγει, ωραία με άφθαρτα άτομα.  Μα δεν θα διαφθαρούν όντας εντός ενός αλλοπρόσαλλου συστήματος, αυτού που έδωσε το δικαίωμα σε κάποιους σήμερα να μιλούν "ότι το δίκιο και το σωστό βγήκε από δίκαιους αγώνες !!"   Ποιός ανάγκασε κάποιους να κάνουν αγώνες ;; μα αυτοί που εφηύραν την έννοια του δικαιώματος.  Έτσι το δικαίωμα της επιβίωσης (προσέξτε ποια λέξη χρησιμοποιούμε, όχι ζωή, αλλά επιβίωση) έγινε εργαλείο κατατρομοκράτησις, έγινε εργαλείο σε μερικούς να βγαίνουν να λένε "πως δεν έγιναν μαριονέτα κανενός' , "πως εγώ έσωσα την ΝΔ με τις ενέργειές μου", αλλά δεν θέλει να ξέρει πως είναι ο ίδιος δέσμιος αυτού που δημιούργησε ή έστω βρήκε και έμαθε, πάνω στο οποίο στηρίζει το δικαίωμά του να ισχυρίζεται τα παράλογα λεγόμενά του !!   Τι άραγε θα μπορούσε να αλλάξει από τους πρωτοεμφανιζόμενους άφθαρτους, όσο και καλές προθέσεις να έχουν, αν πρώτα δεν έχουν διακηρύξει την ανατροπή, τον επαναπροσδιορισμό ;;  Αν  βγούν μέσα απ' το σορό ή το ανακάτεμα, δεν θα μετατραπούν και οι ίδιοι σε αδύναμα , εξαρτημένα ανθρωπάρια, εντός ενός εντελώς απεχθούς κατεστημένου ;;  Τυχαία νομίζετε βγήκε η λαϊκή ρήση “όποιος είναι κοντά στο μέλι, αποκλείεται να μην δοκιμάσει βυθίζοντας το δάκτυλο ;;"   Άρα είναι θέμα δομής νοοτροπίας για όλους μας.   Φυσικά μακριά από μένα, μέσα σ΄αυτό το χάος, πως δεν χρειαζόμαστε νέα άτομα, να φύγουν οι βδέλλες, που βρήκαν αίμα και δεν λεν να ξεκολλήσουν.   'Όμως με νοιάζει όσο το παρόν άλλο τόσο και το μέλλον. Άντε πάντως να τους δούμε και να τους αναγνωρίσουμε.  
Τέλος, ποιός δεν θα χαρακτηριστεί τρελός, αν κατακρίνει την μεταστροφή της στάσης κάποιου πολιτικού ή δημοσιογράφου, υπαρχόντως του δικαιώματος της αλλαγής της άποψης ;;  Μόνον ένας έχει το δικαίωμα άλλωστε του αλάθητου, αυτού που έχει απ' ευθείας επικοινωνία με το κόκκινο τηλέφωνο του Θεού !!  Αν το καλό σκεφτείτε, μιλάμε για την απόλυτη παράνοια, στην οποία όμως εθιστήκαμε παρέα να ζούμε και να λειτουργούμε.  
Θα αλλάξει πραγματικά κάτι, όταν οι ήρωες υπερασπιστές των ιδεών και των αρχών, πάψουν να λογίζονται ως θύματα.  Γιατί τα θύματα δεν γίνονται ποτέ παραδείγματα.

Πως άλλωστε δεν θα μιλούσαμε σήμερα περί δικαιωμάτων μισθών τόοοοοοσων ή τοσοδούληδων !!!   Εμ φυσικά, καθ' όσον κατάντησε η άξια δημιουργική οικειοθελής εργασία, σε ποσοτική αξία δουλείας, πως να μην γινόταν !!!  Θα ήταν άσχημα δηλαδή ή θα είχε λιγότερο δικαίωμα κάποιος να θέλει να τεμπελιάζει ;; ίσως όχι φυσικά απολαμβάνοντας τα ίδια, αλλά απλά προσφέροντας αυτό που θέλει την ώρα που το θέλει έτσι όπως το θέλει, χωρίς να έχει την εξάρτηση της περιβόητης επιβίωσης.  Τότε να δείτε, πόσο θα ανθούσε η δημιουργική εργασία. Όταν δεν θα ήταν όργανο επιβίωσης και εξάρτησης, αλλά προσωπικής έκφρασης και συνδημιουργίας.  Όχι ως ένα εργαλείο των εχόντων,  που παίρνουν το δικαίωμα του βήματος του λόγου περί "του συμβιβασμού λέει του μεγέθους των μισθών !!!".  Η Αλαφούζια λογική το είπε !!! Αυτή που επιβάλει την "λογική" της.  Απλά πράγματα που λέει και ο καλός μας Τραϊανός.  Ο δημιουργικός άνθρωπος φυσικά βαριέται όταν αυτό που κάνει δεν τον αντιπροσωπεύει αλλά τον επιβουλεύεται και από πάνω.  Τι να μας πουν αυτοί τώρα, τι ξέρουν ;;  Αυτοί συλλέκτες  οστών έμαθαν να είναι στην ζωή τους, από τον μπαμπά τους.   Και εκεί θα μείνουν, δεν έχουν άλλα εχέγγυα για να προχωρήσουν.  
Κανείς δεν μιλά, πως οι κοινωνίες θα μπορούσαν να είχαν απεμπλακεί από την υποχρεωτική δουλειά, λόγω τεχνολογικής εξέλιξης.  Αντίθετα έκτησαν την τρέλα της ταχύτητας των αριθμών και του άγχους και όλοι εν χορώ ακολουθούν, στο χτύπο του ταμ ταμ !!!
Το κέρδος έγινε βασικός στόχος των πολλών πλανητικών Παπα....ροβιτς.   Κάποιος μπορεί να διατηρεί έναν ραδιοφωνικό σταθμό, 2-3 διαδικτυακές σελίδες, εφημερίδες και περιοδικά παρέα με δωράκια, με πολλαπλές διαφημισούλες και κλικάκια, έτσι για να ρέει ο προσηλυτισμός και ο κερδοσκοπισμός.  Ναι βέβαια, να τα λέμε από γλυκούλικα, μέχρι χορευτούλικα , μέχρι προσωπικούλικα και όλα τα εις ούλικα. Κατά τα άλλα όλοι τούτοι διατυμπανίζουν πως είναι δημοκράτες. Τι ωραίο τραγελαφικό δικαίωμα κι αυτό.
Στον αντίποδα, ο άνθρωπος έγινε δούλος ενός οποιουδήποτε αριθμού, έστω και μηδαμινού, εκλιπαρώντας για την επιβίωσή του.  Αντι να λειτουργεί εξακολουθητικά δουλικά, ακόμα κι αν εχει πρόσβαση σε κάποιο νούμερο, δεν τα αποβάλει ενεργώντας  απεργοσπαστικά, εις βάρος του εαυτού του, των παιδιών του και της κοινωνίας.  Θα μου πείτε πόσο εύκολο θα ήταν να ζήσει στα βουνά !!  Μα τελικά δεν θα ζούσε στα βουνά, ούτε θα τον καθοδηγούσαν τα πάθη του και οι εξαρτήσεις του.  Θα νικούσε η αξιοπρέπεια η ορθολογιστική κοινή λογική, η πάταξη της γάγγραινα του πραγματικού καρκίνου.  Που να βρει έδαφος να επιβιώσει τότε ο καρκίνος ;;   Αυτός που αρέσκεται να ονομάζει άλλους καρκίνους ;;;

Τώρα αν πρέπει να πω να κατεβάσουμε τους διακόπτες όλων των εγκεφαλικών εγγραφών, να σβήσει κάθε κτηστή γνώση έχουσα σχέση με την περιπλοκότητα της πολυπληθούς κοινωνίας μας και της καθαρά νουμερολάγνας διαστρεβλωμένης πολιτικής που πάντα τέτοια ήταν, ειδικά τα 2012 περιβόητα τελευταία χρόνια (ας μην μπλέξουμε πιο πίσω) ας μην γελιόμαστε, εγώ θα φταίω ;;

Άντε τώρα ας πάμε να σώσουμε την Τραπεζική "πίστη" και όχι τις τράπεζες, κατά δήλωση του Βενιζέλου,  έως ότου μάθουμε τι σημαίνει Πίστη.
 
Με τις υγείες μας
 
Ασπασία

ΥΣ : Σας κρούω τον κώδωνα του κινδύνου. Προσέξτε τι θα κάνετε στις κατά πάσα πιθανότητα  οσονούπω εκλογές.  Προσέξτε καλά !!!! έστω και αν χρειαστεί να πρέπει να αναγνωρίσετε το λιγότερο χειρότερο έστω και αν δεν έχετε συνηθίσει την γεύση του από πατροπαράδοτη παράδοση.
Προσέξτε, γιατί οι μηχανισμοί δεν το έχουν δύσκολο να βάλουν να φαγωθούμε μεταξύ μας.  
Ας επικεντρωθούμε αφου το σωστότερο θα ήταν κάτι φρέσκο, κάτι μη φθαρμένο και ας το αποφασίσουμε την ώρα που θα έλθει.  Μην πάει και πέσουμε πάλι σε καμιά Παπα...τύπου συνεργασία και τραβάμε τα μαλλιά μας.  Ποιός είναι το κοινό συμφέρον ;; Να φύγουν οι βδέλλες.  Ζήτω !!! Μετά θα τα βρούμε όλα.





 



Της Παπα-κοινωνίιιιας το ανάαγνωσμααα πρόοοοσχωμεεεεν !!!

Ζούμε στην εποχή της κακότροπης ισοπέδωσης των πάντων.  Μέσα σ'αυτό δεν λείπουμε και εμείς συνεισφέροντας και πολύ φοβάμαι μάλιστα, πρωτοστατώντας σε ό,τι έχει σχέση με την πλήρη σαδιστική καταστροφή.  

Καλό είναι- καλό κατά μιά έννοια, αρκεί να ξέρουμε το μέτρο του καλού και τον σωστό τρόπο που θα το αναλογιστούμε.
Παράδειγμα, άκουσα με λύπη τα λόγια του βουλευτή Σταθάκη, που έκανε το λάθος να εμπλακεί  στην πολιτική.  Τον μάστορα της καταστροφής, το εργαλείο του διαβόλου (την πολιτική εννοώ).  Ναι ναι, του διαβόλου.  Καλά να πάθουν όλοι αυτοί, απ΄το πανούργο σχέδιο της παγκοσμιοποίησης θα πάνε.  Πάντα ήξερε τι έκανε και πως το έκανε.  Μέχρι τότε, με ότι και να ασχοληθεί κανείς, ιδιώτης ή δημόσιο πρόσωπο, με παραπαίδι της πολιτικής θα ανακατευθεί για να τον φαν οι κότες.  

Ας μην ξεφύγω όμως απ' τα λόγια του Σταθάκη, του ανθρώπου που έκανε τα πεντάλεπτα της εκπομπής της ασφάλτου και του αυτοκινήτου,  ο σχεδιαστής της λίστας υλικών σε απόκομμα χαρτιού, το σημείωμα που κυκλοφόρησε σε όλο το διαδίκτυο, το έκανε ο ίδιος καθήμενος σε διάλειμμα σε έδρανο της βουλής, σκεπτόμενος αυτά που χρειαζόταν για το ψάρεμα του Σαββατοκύριακου που ερχόταν.  Είπε λοιπόν " αντί να ακούσω μπράβο που δεν χρησιμοποίησα βουλευτικό αυτοκίνητο, που δεν χρησιμοποίησα ασφάλεια για την προστασία μου, που δεν έκανα πολιτικό γραφείο, που δεν πείραξα ποτέ κανέναν, φεύγω από την πολιτική και το μόνον που θα με ακολουθεί, θα είναι το χαρτάκι που έγραψα σε διάλειμμα της βουλής το  2007 !!!".   Άραγε γιατί να βγήκε σήμερα και όχι τότε ;;  Φυσικά ο δημοσιογράφος Χατζηνικολάου προσπάθησε να διασκεδάσει την υπόθεση, πως ένα αστείο ήταν και να μην υπερβάλει, αλλά δεν ήταν αρκετό για τον ίδιο και έχει απόλυτο δίκιο.  Σάματι δεν έτρεξαν μεσ' την τρελή χαρά όλοι να αναμεταδώσουν το “σοβαρό” λαβράκι της ανακάλυψης ;;  Λες και ένα χαρτάκι θα άλλαζε την "πολιτική" κατεύθυνση της χώρας από τους πλείστους Παπα... ροβιτς που κυριαρχούν στην πολιτική ζωή του τόπου.  Παπαδοπαίδια όλοι τους , σοσιαλιστές και μη,  βρε παιδί μου ;;   Όλα στην παγίδα της είδησης, της κλωνοποίησης της παραπολιτικής, της ρηχής κριτικής, λες και το χαρτάκι είναι ικανό από μόνο του να χαρακτηρίσει μια προσωπικότητα ή να σώσει το μέλλον της χώρας.  Αλλά η κυρία εικόνα κερδίζει τις εντυπώσεις, πρώτη και καλλίτερη στον καλά στημένο εικονικό μας κόσμο.  Έτσι είναι, θύματα στα χέρια των θυτών, ενεργώντας ως θύτες και θύματα συγχρόνως.  Άργησε και εκείνος βέβαια να αποφασίσει την μεγάλη αποχώρηση, λίγο πριν ισοπεδωθεί το κάστρο της πολιτικής.   Πολλοιοιοοιοί αποχωρούν , μέχρι και ο Πάγκαλος το σκέφτεται, όπως τον άκουγα στην εκπομπή της Μακρή.  Τώρα που "έσωσε" την χώρα, ποιός λόγος να συνεχίσει ;;

Ακούμε τον μεσιέ Ντράγκι αν δεν κάνω λάθος και λίγη σημασία έχει, "τι νόημα έχει η μονιμότητα στη δουλειά ! βαρετό γίνεται".  Δεν μας είπε, ο γιατρός θα γίνει σκαφτιάς αν χρειαστεί ;;  ο ίδιος θα μπορούσε να πάψει να είναι τραπεζίτης και να γίνει υπάλληλος στον κισέ ή μπάτλερ κάποιου άλλου ;;  ή υποστηρίζει πως κάποια ελάσσονα μερίδα θα είναι μόνιμα στις θέσεις της με μικρές παραλλαγές, μεταξύ ΔΝΤ και πρωθυπουργίας, αλλά η μείζουσα μερίδα θα ανακυκλώνεται σε ό,τι βρίσκει κατά τις ανάγκες των Σταλινικών εποχικών επιταγών ;;  Μάλλον μας περνούν για τρελούς , με δράμι λογικής και κριτικής ματιάς.  Πετά μια κατά άλλα, λογική ιδέα, αλλά τι είναι άραγε λογική ;;                     Τελικώς αναδύεται ως η λογική του παραλόγου, απ' την αντίστροφη της όψη.

Ξαφνικά ο Ιερώνυμος ξύπνησε κι αυτός,  να μιλήσει ότι το μνημόνιο σκοτώνει την κοινωνία.  Δεν τον διάβασα , άκουσα τα είπε ωραία.  Δεν μας είπε τι άλλαξε ξαφνικά.  Δηλαδή ως άλλος Θωμάς, ήθελε να δει πρώτα τους αστέγους στον δρόμο και μετά να εκδηλωθεί ;;

Από την άλλη έχουμε την λογική της ντροπής του διλήμματος στην κεφάλα του αδαή λαού, με την πρωθυπουργική ατάκα, το περίπου "ζωή ή θάνατος",  ειδάλλως άμα δεν συμφωνήσουν όλοι μαζί, θα παραδώσω την εντολή, μην με πάρουν οι κρεμάλες μιας και ασυλία εγώ δεν έχω.                           
Να την παραδώσεις, αν αυτό είναι το δικό σου δίλημμα, γιατί δικό μου δεν είναι !!!  Δεν περίμενε κανένας να είσαι ο σωτήρας, εκτός από έναν αριθμό πχ 60% που μόνον ως αριθμός πίστευε ότι είσαι σωτήρας. Ένας μη αριθμός δεν θα σε πίστευε !!!  Μόνον όποιος μαγνητιζόταν απ' τον αριθμό που διαλαλούσε -νέτα σκέτα ως αριθμός 60-  "πιστεύω πως είναι καλός" , όπως θα μπορούσε να δηλώνει κάθε αριθμός, 10 ή 20 ή ακόμα και το 5.  Διότι αν τους δούμε απλά ως νούμερα δεν έχουν απολύτως κανένα νόημα.  Πότε αποκτούν νόημα ;; άμα τους δώσουμε την πρέπουσα ποσοτική εξειδικευμένη αξία οντότητας, τότε αποκτά αξία για την αξία της ύπαρξής του. 
Άμα σας πω 60, θα με ρωτήσετε τί 60 ;;  έτσι δεν είναι ;;
Άραγε τι θα μπορούσε να συμβεί,  αν ταυτόχρονα αντίστοιχα ένα άλλο 60% δήλωνε πως δεν είναι σωτήρας ;;;  Και τα δυο δεν είναι δύσκολα να συνυπάρχουν !!!  Εξαρτάται αν πας στην Δραπετσώνα ή στο Κολωνάκι  !!!   Τι θα έκανε ο παρατηρητής ;;  Θα έβλεπε δύο αριθμούς 60 με διαφορετικές λεζάντες.  Τι θα άλλαζε ;;  η κατευθυντήρια γραμμή, βγαλμένη από τα πάθη των ανθρώπων ή και των ταχυδακτυλουργών.  Άρα δεν έχει αξία ο αριθμός 60, αλλά η ιδέα που του αποδίδεται. 

Πριν λίγο, με σταμάτησε να γράφω ο σύζυγος να με ρωτήσει κάτι σχετικά με την κοινωνία μας. Την επικέντρωσε στην Ελληνική.  Του εξήγησα, πως δεν έχει νόημα να επικεντρώνεσαι στην Ελληνική κοινωνία μόνον.  Ακόμα και αν μία συγκεκριμένη κοινωνία άλλαζε, δεν θα ήταν αρκετό να σταθεί, όταν το παγκόσμιο γίγνεσθαι εξακολουθεί να παραμένει στην ίδια του μορφή, δομή και υφή.  Ας το κάνουμε λίγο πιο συγκεκριμένο.  Όλοι μιλούν για δικαιώματα. Πολύ καλά.  Δικαιώματα όλοι έχουν, αν και κατά την άποψή μου δεν θα έπρεπε καν να υπάρχει τέτοιου είδους συζήτηση. Διότι απ' την στιγμή που το θέτει κανείς ως θέμα, είναι σαν να αποδέχεται πως υπάρχει πρόβλημα ή ανάγκη εξήγησης περί της εννοίας.
Παράδειγμα, τόσο δικαίωμα έχει η κόκκινη άποψη όσο και η μαύρη.  Απ' την στιγμή που τους δίνεις το "δικαίωμα" της ύπαρξης τους, τότε αποδέχεσαι πως χωρίζεις τα δικαιώματα σε τάξεις και κατηγορίες.  Τι ορίζει ένα "δικαίωμα" ;;  Μόνον την εστίαση του δικαιώματος της ύπαρξης της έννοιας "δικαίωμα".   Φυσικά, η αξία της ύπαρξης, αλλά πως ;;  Μα θα έπρεπε ποτέ να συζητά κανείς το δικαίωμα της σίτισης ;;  Δεν ανήκει στην σφαίρα του απόλυτα φυσικού, που δεν επιδέχεται την στρεβλή έννοια του δικαιώματος ;;
Γιατί το δικαίωμα ξεκινά από την στιγμή που κάποιος επιθυμεί να διαχωρίσει την θέση του από κάτι άλλο.  Μήπως το δικαίωμα δίνει πρότυπα δικαιώματος άσκησης εξουσίας ;;  Γιατί δεν θα μπορούσα ποτέ να σκεφτώ πως θα αρχίσω με πλακάτ να ζητώ το δικαίωμα του να αναπνέω ή να τρώω, παράδειγμα.  Άρα λοιπόν, κάποιοι με την λέξη δικαίωμα, που μέσα του εμπεριέχει την έννοια Δικαίου στο οποίο στηρίζουν οι ίδιοι ακριβώς , τις κατευθυντήριες γραμμές, αποκτούν ισχύ.  Τώρα αν θέσουμε το δίκιο του κατέχοντος λόγω της ισχύς της κατοχής, αυτόματα δεν αφαιρεί το δικαίωμα αυτού που δεν έχει στην κατοχή αυτό που κατέχει κάποιος άλλος ;;!  Άρα τι σημαίνει δικαίωμα ;;  Φυσικά κάποιος θα πει πως υπάρχουν τα βασικά δικαιώματα που κανείς δεν μπορεί να επισέλθει σε αυτά.  Μα αυτά δεν λέγονται δικαιώματα.  Λέγονται άρρητοι φυσικοί νόμοι.  Όπως δηλαδή δεν μοιράζει με λιγότερο ή περισσότερο δικαίωμα ο ήλιος τα φώτα του στους δίκαιους και τους άδικους.   Πως άλλωστε θα υπήρχαν οι λεγόμενες αποζημιώσεις που άλλοτε αποδίδονται γιατί εξυπηρετεί και άλλοτε δεν αποδίδονται εφ'  όσον δεν εξυπηρετεί, όπως στην περίπτωση του Διστόμου σύμφωνα με την απόφαση της Χάγης !!  Άκου λέει “λόγω ετεροδικίας !!  Η αρχή  δεν είναι η αποζημίωση, αλλά αν η ζωή είναι δικαίωμα ή όχι, αν φυσικά τίθεται ποτέ ένα τέτοιο ζήτημα, οπότε  εύκολα ακολουθούν όλα τα υπόλοιπα.  Φαινομενικά εύλογα,  σε μια περίπλοκη κοινωνία, κάποιοι επέβαλαν τους λεγόμενους νόμους, για να μπορούν να καθορίζουν τα όρια του δίκιου, ανάλογα.   Φαντάζομαι τότε, πως δεν υπάρχει λόγος να κυνηγά κάποιος την έννοια του "δίκιου" ή του "δικαιώματος", αλλά την γνώση και αποδοχή της ισχύος των άρρητων νόμων.  Αυτών που δεν επιδέχονται μετατροπές, ζυμώσεις και εκμεταλλεύσιμες διακλαδώσεις.

Μου λέει ο σύζυγος "πρέπει να βγει μπροστά ένα εντελώς καινούργιο κόμμα".  Ναι λέω εγώ να βγει, ωραία με άφθαρτα άτομα.  Μα δεν θα διαφθαρούν όντας εντός ενός αλλοπρόσαλλου συστήματος, αυτού που έδωσε το δικαίωμα σε κάποιους σήμερα να μιλούν "ότι το δίκιο και το σωστό βγήκε από δίκαιους αγώνες !!"   Ποιός ανάγκασε κάποιους να κάνουν αγώνες ;; μα αυτοί που εφηύραν την έννοια του δικαιώματος.  Έτσι το δικαίωμα της επιβίωσης (προσέξτε ποια λέξη χρησιμοποιούμε, όχι ζωή, αλλά επιβίωση) έγινε εργαλείο κατατρομοκράτησις, έγινε εργαλείο σε μερικούς να βγαίνουν να λένε "πως δεν έγιναν μαριονέτα κανενός' , "πως εγώ έσωσα την ΝΔ με τις ενέργειές μου", αλλά δεν θέλει να ξέρει πως είναι ο ίδιος δέσμιος αυτού που δημιούργησε ή έστω βρήκε και έμαθε, πάνω στο οποίο στηρίζει το δικαίωμά του να ισχυρίζεται τα παράλογα λεγόμενά του !!   Τι άραγε θα μπορούσε να αλλάξει από τους πρωτοεμφανιζόμενους άφθαρτους, όσο και καλές προθέσεις να έχουν, αν πρώτα δεν έχουν διακηρύξει την ανατροπή, τον επαναπροσδιορισμό ;;  Αν  βγούν μέσα απ' το σορό ή το ανακάτεμα, δεν θα μετατραπούν και οι ίδιοι σε αδύναμα , εξαρτημένα ανθρωπάρια, εντός ενός εντελώς απεχθούς κατεστημένου ;;  Τυχαία νομίζετε βγήκε η λαϊκή ρήση “όποιος είναι κοντά στο μέλι, αποκλείεται να μην δοκιμάσει βυθίζοντας το δάκτυλο ;;"   Άρα είναι θέμα δομής νοοτροπίας για όλους μας.   Φυσικά μακριά από μένα, μέσα σ΄αυτό το χάος, πως δεν χρειαζόμαστε νέα άτομα, να φύγουν οι βδέλλες, που βρήκαν αίμα και δεν λεν να ξεκολλήσουν.   'Όμως με νοιάζει όσο το παρόν άλλο τόσο και το μέλλον. Άντε πάντως να τους δούμε και να τους αναγνωρίσουμε.  
Τέλος, ποιός δεν θα χαρακτηριστεί τρελός, αν κατακρίνει την μεταστροφή της στάσης κάποιου πολιτικού ή δημοσιογράφου, υπαρχόντως του δικαιώματος της αλλαγής της άποψης ;;  Μόνον ένας έχει το δικαίωμα άλλωστε του αλάθητου, αυτού που έχει απ' ευθείας επικοινωνία με το κόκκινο τηλέφωνο του Θεού !!  Αν το καλό σκεφτείτε, μιλάμε για την απόλυτη παράνοια, στην οποία όμως εθιστήκαμε παρέα να ζούμε και να λειτουργούμε.  
Θα αλλάξει πραγματικά κάτι, όταν οι ήρωες υπερασπιστές των ιδεών και των αρχών, πάψουν να λογίζονται ως θύματα.  Γιατί τα θύματα δεν γίνονται ποτέ παραδείγματα.

Πως άλλωστε δεν θα μιλούσαμε σήμερα περί δικαιωμάτων μισθών τόοοοοοσων ή τοσοδούληδων !!!   Εμ φυσικά, καθ' όσον κατάντησε η άξια δημιουργική οικειοθελής εργασία, σε ποσοτική αξία δουλείας, πως να μην γινόταν !!!  Θα ήταν άσχημα δηλαδή ή θα είχε λιγότερο δικαίωμα κάποιος να θέλει να τεμπελιάζει ;; ίσως όχι φυσικά απολαμβάνοντας τα ίδια, αλλά απλά προσφέροντας αυτό που θέλει την ώρα που το θέλει έτσι όπως το θέλει, χωρίς να έχει την εξάρτηση της περιβόητης επιβίωσης.  Τότε να δείτε, πόσο θα ανθούσε η δημιουργική εργασία. Όταν δεν θα ήταν όργανο επιβίωσης και εξάρτησης, αλλά προσωπικής έκφρασης και συνδημιουργίας.  Όχι ως ένα εργαλείο των εχόντων,  που παίρνουν το δικαίωμα του βήματος του λόγου περί "του συμβιβασμού λέει του μεγέθους των μισθών !!!".  Η Αλαφούζια λογική το είπε !!! Αυτή που επιβάλει την "λογική" της.  Απλά πράγματα που λέει και ο καλός μας Τραϊανός.  Ο δημιουργικός άνθρωπος φυσικά βαριέται όταν αυτό που κάνει δεν τον αντιπροσωπεύει αλλά τον επιβουλεύεται και από πάνω.  Τι να μας πουν αυτοί τώρα, τι ξέρουν ;;  Αυτοί συλλέκτες  οστών έμαθαν να είναι στην ζωή τους, από τον μπαμπά τους.   Και εκεί θα μείνουν, δεν έχουν άλλα εχέγγυα για να προχωρήσουν.  
Κανείς δεν μιλά, πως οι κοινωνίες θα μπορούσαν να είχαν απεμπλακεί από την υποχρεωτική δουλειά, λόγω τεχνολογικής εξέλιξης.  Αντίθετα έκτησαν την τρέλα της ταχύτητας των αριθμών και του άγχους και όλοι εν χορώ ακολουθούν, στο χτύπο του ταμ ταμ !!!
Το κέρδος έγινε βασικός στόχος των πολλών πλανητικών Παπα....ροβιτς.   Κάποιος μπορεί να διατηρεί έναν ραδιοφωνικό σταθμό, 2-3 διαδικτυακές σελίδες, εφημερίδες και περιοδικά παρέα με δωράκια, με πολλαπλές διαφημισούλες και κλικάκια, έτσι για να ρέει ο προσηλυτισμός και ο κερδοσκοπισμός.  Ναι βέβαια, να τα λέμε από γλυκούλικα, μέχρι χορευτούλικα , μέχρι προσωπικούλικα και όλα τα εις ούλικα. Κατά τα άλλα όλοι τούτοι διατυμπανίζουν πως είναι δημοκράτες. Τι ωραίο τραγελαφικό δικαίωμα κι αυτό.
Στον αντίποδα, ο άνθρωπος έγινε δούλος ενός οποιουδήποτε αριθμού, έστω και μηδαμινού, εκλιπαρώντας για την επιβίωσή του.  Αντι να λειτουργεί εξακολουθητικά δουλικά, ακόμα κι αν εχει πρόσβαση σε κάποιο νούμερο, δεν τα αποβάλει ενεργώντας  απεργοσπαστικά, εις βάρος του εαυτού του, των παιδιών του και της κοινωνίας.  Θα μου πείτε πόσο εύκολο θα ήταν να ζήσει στα βουνά !!  Μα τελικά δεν θα ζούσε στα βουνά, ούτε θα τον καθοδηγούσαν τα πάθη του και οι εξαρτήσεις του.  Θα νικούσε η αξιοπρέπεια η ορθολογιστική κοινή λογική, η πάταξη της γάγγραινα του πραγματικού καρκίνου.  Που να βρει έδαφος να επιβιώσει τότε ο καρκίνος ;;   Αυτός που αρέσκεται να ονομάζει άλλους καρκίνους ;;;

Τώρα αν πρέπει να πω να κατεβάσουμε τους διακόπτες όλων των εγκεφαλικών εγγραφών, να σβήσει κάθε κτηστή γνώση έχουσα σχέση με την περιπλοκότητα της πολυπληθούς κοινωνίας μας και της καθαρά νουμερολάγνας διαστρεβλωμένης πολιτικής που πάντα τέτοια ήταν, ειδικά τα 2012 περιβόητα τελευταία χρόνια (ας μην μπλέξουμε πιο πίσω) ας μην γελιόμαστε, εγώ θα φταίω ;;

Άντε τώρα ας πάμε να σώσουμε την Τραπεζική "πίστη" και όχι τις τράπεζες, κατά δήλωση του Βενιζέλου,  έως ότου μάθουμε τι σημαίνει Πίστη.
 
Με τις υγείες μας
 
Ασπασία

ΥΣ : Σας κρούω τον κώδωνα του κινδύνου. Προσέξτε τι θα κάνετε στις κατά πάσα πιθανότητα  οσονούπω εκλογές.  Προσέξτε καλά !!!! έστω και αν χρειαστεί να πρέπει να αναγνωρίσετε το λιγότερο χειρότερο έστω και αν δεν έχετε συνηθίσει την γεύση του από πατροπαράδοτη παράδοση.
Προσέξτε, γιατί οι μηχανισμοί δεν το έχουν δύσκολο να βάλουν να φαγωθούμε μεταξύ μας.  
Ας επικεντρωθούμε αφου το σωστότερο θα ήταν κάτι φρέσκο, κάτι μη φθαρμένο και ας το αποφασίσουμε την ώρα που θα έλθει.  Μην πάει και πέσουμε πάλι σε καμιά Παπα...τύπου συνεργασία και τραβάμε τα μαλλιά μας.  Ποιός είναι το κοινό συμφέρον ;; Να φύγουν οι βδέλλες.  Ζήτω !!! Μετά θα τα βρούμε όλα.





 



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου