Ελπίζω να έχετε πάρει μαζί τα σκαμνάκια σας, να μην κουραστούν τα ποδαράκια σας από την πολύ ορθοστασία στις ουρές, να ψηφίσετε τον Βενιζέλο. Έχετε καιρό μέχρι να την δύση !! Αλήθεια αφού είναι μοναδικός υποψήφιος, γιατί να σας βάλει σε τέτοια ταλαιπώρια ;; Τι;; θέλει να δει την δυναμική σας ;;; Έτσι πιστεύει θα την δει !!!. Η δυναμική δεν φαίνεται με την προσωπολατρία του ενός ή μετά το χάος !! Νομίζω ;;(ειρωνικό)
Γυρίσαμε στην εποχή του μεγάλου εθνάρχη Καραμανλή, που ψηφιζόταν, για τα "πυκνά του φρύδια". ;; Δεν λέμε να ξεφύγουμε από την οικογενειοκρατία των διαφόρων "οίκων" ;; Τι να πω, μην με λοξοκοιτάτε. Έκανα τα λάθη μου κι εγώ. Όχι προς θεούουουου για τα πυκνά φρύδια κανενός.
Τι να σας εξηγώ τώρα.
Όσο πιο νέος, τόσο πιο αγνά αδιάφορος στα τετριμμένα-κουρασμένα των μεγαλυτέρων. Στα νεανικά χρόνια, άλλοι συμφοιτητές δρούσαν σε κομματικές σέκτες, άλλοι στην νιότη της ζωής.
Τι να κάμω.....δεν το μετανιώνω , γιατί αμφισβητίας ήμουν κι αυτό ήταν που μετρούσε. Που ξέρεις, άμα μπλέξεις σε καμιά σέκτα, είναι χειρότερο κι από ναρκωτικό και άντε να ξεκολλήσεις!!! Με φύλαξε σας λέω η πάστα μου. Καλλίτερα Διόνυσος, παρά εγκλωβισμένος. Βρίσκεις πιο εύκολα την πόρτα. Άμα περνάς από τα ίδια τα ίδια, τι άλλο περισσότερο να πάθεις από την κακή συνήθεια ;; Φοράς του λύκου το τομάρι. Που να το βγάλεις !! Λύκος γίνεσαι και δεν σε βλέπεις.
Αλλά λέω, καλλίτερα στους δρόμους της ζωής χύμα με τους ανθρώπους, να τα μάθεις πιο γνήσια, πιο φυσικά, πιο αυθόρμητα. Συναντάς βέβαια πάντα αυτούς που κουβαλάνε τις σέκτες στο μυαλό τους. Θα βλέπουν γαρύφαλλα στην φύση και θα σκέφτονται Ζαχαριάδη. Θα βλέπουν τριαντάφυλλα (πολυκλεμμένο σε διάφορες μορφούλες) και θα σκέπτονται από Κατσέλη, μέχρι πύρινες επαναστατικές φωτιές ή δάδες.. Ενώ στο χύμα, έχεις και το χρόνο σου να σκεφτείς, να παρομοιάσεις, να βρεις τις διαφορές, να τις συνταιριάξεις, να φας τα μούτρα σου , να σηκωθείς, να βρεις μια άκρη μόνος βρε παιδί μου. Να τσακωθείς και να φιλιώσεις με αγνώστους που θα γίνουν από φίλοι , μέχρι αδιάφοροι. Να μην σου δείξει ο άλλος. Να μάθεις μόνος. Για το δικό σου το καλό, όχι για το καλό του άλλου. Που να ξέρω εδώ που είμαστε, πιο είναι και πως βλέπει το καλό ο άλλος, αφού "άλλος" είναι !!!
Τελικά κολλημένες ιδέες έχουμε. Γραπωμένες από το σβέρκο και δεν λεν να αλλάξουν σύμπαν. Χταπόδια μαγκωμένα. Μέχρι να ξεβεντουζάρεις το ένα και λίγο από το άλλο, έχει πιαστεί εκατοστά του εκατοστού πιο κει., πιο σθεναρά. ακόμα.
Για δες που κατάντησε το πράμα γενικά. Πως αλλιώς να το εκφράσω, να βρω μιάν άλλη λέξη ;; Θα το καταλάβετε και έτσι, δεν πειράζει. Όπως βγαίνει, γιατί να ψαχθώ για κάτι πολυγραφότατο !!!
Ίσως να αισθάνεστε πως γράφω σε διαφορετικό στυλάκι. Η ίδια είμαι. Αλλά με πολλές πλευρές. Όλα μέσα μας είναι, άλλο λίγο, άλλο από πολύ....
Το ωραίο είναι να καταφέρνουν να συνταιριάξουν, να βρίσκονται στο ίδιο μήκος κύματος. Δεν έχει δύση και ανατολή. Γιατί άμα δεν έχουν συνεννόηση μεταξύ τους αρμονική, σε μαλακίες καταλήγουν.
Άλλοτε θα επιθυμούμε τ' άσχημα και άλλοτε τα καλλίτερα, έτσι μαθαίνεις τελικά ποιος είσαι και τι σου πάει. Άν δε, βρεις και την λύση ανάμεσα στα καλούδια, υπάρχει δυνατότητα να πας παρακάτω. Αλλιώς θα χωρίζεις στη μέση τις σελίδες του εαυτού σου, εκεί καλός κι αλλού χειρότερος, χωρίς να ξέρεις τελικά ποιός είσαι. Ή είσαι, δεν είσαι (κάτι). Και δεν θα μάθουμε την πολυπλοκότητά μας, άμα δεν ανακευτούμε μεσ' στην σούπα, να μάθουμε τις γεύσεις, να τις αναγνωρίζουμε με κλειστά τα μάτια, να παίρνουν σάρκα και οστά με σκέψεις και με πράξεις.
Γεύσεις από δω, γεύσεις από κει. Γεύσεις από παντού .
Μετά όλα έρχονται μόνα τους. Οι σκέψεις αυθόρμητα ξεπηδούν γονιμοποιημένες απ' τους πολλούς ερεθισμούς, αρκεί να θέλουμε να είμαστε παρόντες την σωστή στιγμή και όχι σε άλλο σύμπαν.
Κοίτα να δεις "λογοδιάρροια" σήμερα λόγω Βενιζέλου. Ξέφυγες από το θέμα θα πεί κάποιος. Όλα μέσα στο θέμα είναι, σε κάθε θέμα. Να σκέφτεσαι και να γράφεις σαν ξέφρενο τρενάκι. Είναι καμιά σκέψη, ξέχωρη από μια άλλη ;; Μόνον τα φάρμακα τα πίνεις πρώι μεσημέρι βράδυ και αυτά όχι πάντα. Όπου παν λοιπόν οι σκέψεις.όπως έρχονται. Θαυμαστό. Δεν λέω δικό μου είναι. Εεε και κάποιον άλλο θα πιάνει στην εμβέλεια.
Η δημοκρατία λοιπόν για να σοβαρευτούμε, έχει εκτελεστεί σε κοινή θέα χωρίς ζωνάρι στα μάτια. Θα μου πείτε περήφανη είναι και σαν περήφανη, αλλιώς δεν θα το δεχόταν. Σωστά, πολύ σωστά. Ήθελα να ρωτήσω όμως αυτούς που θα ψηφίσουν, πόσο ύψος της δίνουν της δημοκρατίας. Γιατί φυσικά δικαίωμα έχουν να ψηφίσουν. Για αυτό τους ρωτώ, περί ύψους και όχι περί δημοκρατίας. Μήπως η επιλογή είναι αυτή που δείχνει και το ύψος το δικό μας ;;; Ναι Ναι ξέρω θα συμφωνήσετε. Εεεεε, άμα βρεθούν και αντίθετοι, δεν τους κατηγορούμε κιόλας. Αλλιώς τα βλέπεις τα πράγματα από πιο ψηλά κι αλλιώς πιο χαμηλά. Πως να ζητήσεις να σου εξηγήσουν τα ίδια πράγματα ;;
Γίνεται ;; Δεν γίνεται.
Άμα σας πω, πως λόγω αυτής της ριμάδας (καλο προαίρετα το γράφω) της δημοκρατίας, ( άμα δεν είναι ιδέα και σκέψη, τι άλλο είναι ;;; γραπτός λόγος ;; ) αποφάσισα να μην ξαναμιλήσω πια ούτε με τον αδελφό μου. Πω πω σας ακούω τι δημοκράτισα είσαι εσύ ;;; Έχετε δίκιο να το λέτε. Αλλά σας ρωτώ, "τι σόι δημοκράτισα θα ήμουν, αν ο άλλος απορρίπτει την δημοκρατία την δικιά μου", για να μου ανεβάζει το αίμα στο κεφάλι. Αρκετά. Το ίδιο ισχύει με τον οποιοδήποτε. Θα μου πεις μπορεί να φταίω εγώ. Ούτε μπορώ, ούτε θα μπω στο τριπάκι να σας το αποδείξω.
Να σας πω πάντως την αλήθεια μου, το θεωρώ κατάντια κάποιον τρέχει να ψηφίζει τον οποιοδήποτε και για το οτιδήποτε. Αυτόματα είναι σαν να βάζει τον εαυτό του στο περιθώριο, ενώ η συνεισφορά του καθενός στη ροή τη ζωής δεν σταματά ποτέ. Μην πάει το μυαλό σας, "τι εννοείς να καταργήσουμε τις εκλογές ;;" Σαφώς όχι. Με την δομή του συστήματος παρέα με το πλήθος, τσουλάς τα περιθώρια σου απ' την εντός και όχι απ΄ την απέξω. Τα ξεκαθαρίζω τα θέματα, επειδή καμιά φορά διαβάζω κείμενα αμφιβόλου ερμηνείας.
Μιλώ για κάτι άλλο που οραματίζομαι από πολύ καιρό, χρόνια δεν ξέρω πόσα, ούτε έχει σημασία. Έναν κόσμο στα αυτονόητά του. Επιγραμματικά, δεν γνωρίζω αν είναι αρκετό "ένας για όλους και όλοι για έναν". Όπου το κλάμα και το γέλιο δεν θάχει διαφορά. Μπορεί να μην χρειάζονται κιόλας.
Η Ευτυχία δεν έχει ανάγκη να γελά, ούτε να κλαίει. Εκφράζεται αλλιώς, με ηρεμία, εσωτερική ευεξία, πετώντας αλλού που κλάμα και γέλιο δεν έχουν θέση, ει μη μόνον η ευδαιμονία
Είναι κρίμα να φαίνεται τόσο δύσκολο σε όλους ανεξαιρέτως, όπου το συζητώ. Αυτή ακριβώς είναι η δική μου οργή. Το απλό που έχει γίνει πολυσύνθετο. Ένα παζλ ολόκληρος πλανήτης, που άμα περπατάς στην γη δεν βρίσκεις να ταιριάξεις τα κομμάτια και τ' αφήνεις να το κάνουν άλλοι.
Δεν ξέρω αν με καταλαβαίνετε, αλλά δεν με ενδιαφέρουν εκείνοι οι άγνωστοι που έχουν ανάγκη να κρέμονται από μένα, από μας, με ενδιαφέρει το "όλοι εμείς".
Πως να σας το πω. Μάθαμε να μην έχουμε την δυνατότητα να αυτολειτουργούμε συλλογικά μα και σε αποστάσεις, να αυτοδιαθέτουμε την ύπαρξή μας, αναγκασμένοι να αισθανόμαστε πως είμαστε ανίκανοι χωρίς ξένα φτιασίδια. Γιατί δεν αγαπήσαμε, δεν ερωτευθήκαμε αληθινά τίποτα, ούτε τους εαυτούς μας. Λυπάμαι αλλά είναι εξοργιστικό Και ειλικρινά σας λέω, αν μια τέτοια ιδέα χωράει στο περίπου σε καμιά από τις γνωστές τις τρύπες (σέκτες), λίγο με ενδιαφέρει.
Η δική μου δεν θέλω να κτίζεται για να χωρέσει κάπου, χάνοντας ή διπλώνοντας τα νοητά φτερά της
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου