Νορβηγοί και Έλληνες κομάντος εκπαιδεύονται στη Σκωτία το 1942. Όπως βλέπετε: Νορβηγοί αριστερά, Έλληνες δεξιά! Προφανώς ομογενείς εξ Αμερικής (Πηγή φωτογραφίας: http://www.ossreborn.com) To OSS (Office of Strategic Services), (Γραφείο Στρατηγικών Πληροφοριών) ήταν ο πρόγονος της αμερικανικής Κεντρικής Υπηρεσίας Πληροφοριών, γνωστής σαν CIA (Central Intelligence Service). Έδρασε την περίοδο του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου, στέλνοντας πράκτορες μέσα στις εχθροκρατούμενες περιοχές, για συλλογή πληροφοριών και εκτέλεση δολιοφθορών, στα πλαίσια του μυστικού πολέμου στην κατοχή. Επιπλέον οργάνωνε καταδρομικά τμήματα ή όπως τα ονόμαζαν “επιχειρησιακά συγκροτήματα” (Operational Groups, OGs) από Αμερικανούς πολίτες ομογενείς διαφόρων ευρωπαϊκών κρατών, για να δράσουν στις αντίστοιχες χώρες. Για τo ελληνικό επιχειρησιακό συγκρότημα, έχουμε μιλήσει σε προηγούμενο άρθρο. Σε αρκετές περιπτώσεις, έρχονταν σε επαφή με ντόπιες αντιστασιακές οργανώσεις για να τις βοηθήσουν στην ανάπτυξη κινήματος αντίστασης, ή ακόμη υποστήριζαν και συμμαχικά τμήματα ειδικών επιχειρήσεων στην εκτέλεση της αποστολής τους. Την επιλογή των πρακτόρων, εθελοντών αντρών και γυναικών που ήταν στο έπακρο αυστηρή, ακολουθούσε συστηματική και πολύ σκληρή εκπαίδευση σε πολλά αντικείμενα, ιδιαίτερα σε τεχνικές σαμποτάζ, κατασκοπίας και αντικατασκοπίας, μάχης σώμα με σώμα, τακτικής ανταρτοπόλεμου, οπλομηχανημάτων, εκρηκτικών υλών, επικοινωνιών και φυσικά κουλτούρας, γεωγραφίας και γλώσσας της περιοχής δράσης. Δεν αναφέρομαι σε εκπαίδευση ατομικής τακτικής που θεωρούνταν προαπαιτούμενο ή σε εκπαίδευση αλεξιπτώτου ή και καταδύσεων ακόμη. Όταν κρίνονταν έτοιμοι με πλαστά, αλλά αληθοφανή στοιχεία ταυτότητας, διείσδυαν είτε από αέρα είτε από θάλασσα στην περιοχή ενεργείας και άρχιζαν το “στήσιμο” της νέας τους ζωής. Έπρεπε πάντα να παραμένουν στην “γκρίζα ζώνη”! Δηλαδή να είναι απαρατήρητοι συνηθισμένοι άνθρωποι της διπλανής πόρτας! Όχι επιδείξεις ή εντυπωσιασμοί τύπου Τζέιμς Μποντ! Η παραμονή τους στο περιθώριο τους εξασφάλιζε την επιτυχία. Ακόμη και στην ίδια τους την χώρα δεν θα έπρεπε κανείς να γνωρίζει τι κάνουν ή αν γύριζαν ζωντανοί, και τι έκαναν στο παρελθόν, για πολλά χρόνια (25-30) μετά το τέλος της υπηρεσίας τους. Μυστικότης ίσον Ασφάλεια σ’ αυτές τις δουλειές. Πριν μερικά χρόνια στο Αφγανιστάν, τελείως τυχαία, “έπεσα” επάνω σ’ έναν ίσως από τους τελευταίους επιζώντες πρώην πράκτορες OSS, περιμένοντας στο αεροδρόμιο της Καμπούλ για να “πετάξω” σε μια βόρεια επαρχία. Πέταγε με άλλο αεροπλάνο, για τον δικό του προορισμό, όχι …σαν πράκτορας βέβαια, αλλά σαν πρόεδρος μια επιτροπής επί θεμάτων ασφαλείας του αμερικανικού Κογκρέσου. Ήταν ένας μέτριου αναστήματος, λεπτός ευκίνητος γηραιός κύριος, σίγουρα πάνω από 80 όπως τον έκοβα. Μου έκανε μεγάλη εντύπωση, πως σε τέτοια ηλικία είχε έλθει σ’ αυτή την περιοχή του κόσμου! Τελικά είσαι γέρος, όταν πιστέψεις πως είσαι γέρος και τα παρατήσεις όλα! Αυτός με πλησίασε πρώτος, βλέποντας την ελληνική σημαία στο μανίκι της στολής μου. Μου συστήθηκε και αφού βεβαιώθηκε ότι ήμουν ..γνήσιος Έλληνας, μου είπε ότι πολλά χρόνια πριν, είχε δράσει σαν μέλος του OSS κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής στην Ελλάδα, με αποστολή τον εντοπισμό εχθρικών αποθηκών και εγκαταστάσεων και την διαβίβαση πληροφοριών στο αρχηγείο Μέσης Ανατολής. Γνώριζε πρόσωπα και πράγματα, αλλά δεν είχε έλθει ποτέ σε επαφή με την τοπική αντίσταση, γιατί δεν ήθελε να βρεθεί σε δύσκολη θέση, από κάποιο καταδότη. Οι διαταγές ήταν πολύ αυστηρές! Είχε όμως συγκεκριμένους και εγκεκριμένους συνδέσμους με τους οποίους συνεργαζόταν. Δούλευε πολύ στην περιοχή της Θεσσαλίας και της Μακεδονίας και μετακινούνταν συνεχώς παριστάνοντας τον εποχιακό εργάτη στα χωράφια. Στην Ελλάδα είχε ξαναέλθει στην δεκαετία του ’50 και μετά, λόγω της δουλειάς του, δεν μπόρεσε να την επισκεφτεί ξανά. Μετά από τόσα χρόνια, τα ελληνικά του ήταν σχετικά καλά, αν και με ξενική προφορά. Δύο πράγματα συγκράτησα από όσα μου διηγήθηκε στα 20 λεπτά αναμονής μας στο αεροδρόμιο. Το πρώτο ήταν ότι με λύπη του άκουσε για τον εμφύλιο πόλεμο που ξέσπασε στη χώρα μας, λίγο μετά την αποχώρησή του από την Ελλάδα. “Δεν σας άξιζε τέτοια τύχη” είπε χαρακτηριστικά! Συνέχισε λέγοντας μου: “Εσείς οι Έλληνες είστε ευλογημένος λαός! Δεν έχετε καταλάβει σε τι χώρα ζείτε και όλο παραπονιέστε! Έχετε όμως ένα σοβαρό ελάττωμα. Είστε εύπιστοι και εύκολα μπορεί κάποιος να σας σπείρει τη διχόνοια, για να κερδίσει αυτό που θέλει.” Αυτό μου έμεινε στο μυαλό και αρχίζω να του δίνω δίκιο, ζώντας την σημερινή κατάσταση της πατρίδας μας. Ανιχνεύοντας στο διαδίκτυο, βρήκα ένα εκπαιδευτικό φιλμ, που μου θύμισε την τυχαία συνάντηση στο Αφγανιστάν. Δείχνει για την προετοιμασία αυτών των πρακτόρων του OSS, επεξηγώντας τεχνικές που όφειλαν να ακολουθούν όπως και πράγματα που έπρεπε να αποφεύγουν σε συγκαλυμμένες επιχειρήσεις τους. Δεν απέχουν και πάρα πολύ από τα σημερινά δεδομένα! Μόνο στην τεχνολογία. Ακολουθεί και ένα βίντεο για την εκπαίδευση που έκαναν στον ανταρτοπόλεμο. Έχει ..ιστορικό ενδιαφέρον! Ανιχνευτής http://national-pride.org/ Ο μυστικός πόλεμος του OSS

Νορβηγοί και Έλληνες κομάντος εκπαιδεύονται στη Σκωτία το 1942.

Όπως βλέπετε: Νορβηγοί αριστερά, Έλληνες δεξιά! Προφανώς ομογενείς εξ Αμερικής (Πηγή φωτογραφίας: http://www.ossreborn.com)

To OSS (Office of Strategic Services), (Γραφείο Στρατηγικών Πληροφοριών) ήταν ο πρόγονος της αμερικανικής Κεντρικής Υπηρεσίας Πληροφοριών, γνωστής σαν CIA (Central Intelligence Service).

Έδρασε την περίοδο του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου, στέλνοντας πράκτορες μέσα στις εχθροκρατούμενες περιοχές, για συλλογή πληροφοριών και εκτέλεση δολιοφθορών, στα πλαίσια του μυστικού πολέμου στην κατοχή.

Επιπλέον οργάνωνε καταδρομικά τμήματα ή όπως τα ονόμαζαν “επιχειρησιακά συγκροτήματα” (Operational Groups, OGs) από Αμερικανούς πολίτες ομογενείς διαφόρων ευρωπαϊκών κρατών, για να δράσουν στις αντίστοιχες χώρες.

Για τo ελληνικό επιχειρησιακό συγκρότημα, έχουμε μιλήσει σε προηγούμενο άρθρο.

Σε αρκετές περιπτώσεις, έρχονταν σε επαφή με ντόπιες αντιστασιακές οργανώσεις για να τις βοηθήσουν στην ανάπτυξη κινήματος αντίστασης, ή  ακόμη υποστήριζαν και συμμαχικά τμήματα ειδικών επιχειρήσεων στην εκτέλεση της αποστολής τους.

Την  επιλογή των πρακτόρων, εθελοντών αντρών και γυναικών που ήταν στο έπακρο αυστηρή, ακολουθούσε συστηματική και πολύ σκληρή εκπαίδευση σε πολλά αντικείμενα, ιδιαίτερα σε τεχνικές σαμποτάζ, κατασκοπίας και αντικατασκοπίας, μάχης σώμα με σώμα, τακτικής ανταρτοπόλεμου, οπλομηχανημάτων, εκρηκτικών υλών, επικοινωνιών και φυσικά κουλτούρας, γεωγραφίας και γλώσσας της περιοχής δράσης. Δεν αναφέρομαι σε εκπαίδευση ατομικής τακτικής  που θεωρούνταν προαπαιτούμενο ή σε εκπαίδευση αλεξιπτώτου ή και καταδύσεων ακόμη.

Όταν κρίνονταν έτοιμοι  με πλαστά, αλλά αληθοφανή στοιχεία ταυτότητας, διείσδυαν είτε από αέρα είτε από θάλασσα στην περιοχή ενεργείας και άρχιζαν το “στήσιμο” της νέας τους ζωής. Έπρεπε πάντα να παραμένουν στην “γκρίζα ζώνη”! Δηλαδή να είναι απαρατήρητοι συνηθισμένοι άνθρωποι της διπλανής πόρτας! Όχι επιδείξεις ή εντυπωσιασμοί τύπου Τζέιμς Μποντ! Η παραμονή τους στο περιθώριο τους εξασφάλιζε την επιτυχία.

Ακόμη και στην ίδια τους την χώρα δεν θα έπρεπε κανείς να γνωρίζει τι κάνουν ή αν γύριζαν ζωντανοί, και τι έκαναν στο παρελθόν, για πολλά χρόνια (25-30) μετά το τέλος της υπηρεσίας τους. Μυστικότης ίσον Ασφάλεια σ’ αυτές τις δουλειές.

Πριν μερικά χρόνια στο Αφγανιστάν, τελείως τυχαία, “έπεσα” επάνω σ’ έναν ίσως από τους τελευταίους επιζώντες  πρώην πράκτορες OSS, περιμένοντας στο αεροδρόμιο της Καμπούλ για να “πετάξω” σε μια βόρεια επαρχία.

Πέταγε με άλλο αεροπλάνο, για τον δικό του προορισμό, όχι …σαν πράκτορας βέβαια, αλλά σαν πρόεδρος μια επιτροπής επί θεμάτων ασφαλείας του αμερικανικού Κογκρέσου.

Ήταν ένας  μέτριου αναστήματος, λεπτός ευκίνητος γηραιός κύριος, σίγουρα πάνω από 80 όπως τον έκοβα. Μου έκανε μεγάλη εντύπωση, πως σε τέτοια ηλικία είχε έλθει σ’ αυτή την περιοχή του κόσμου! Τελικά είσαι γέρος, όταν πιστέψεις πως είσαι γέρος και τα παρατήσεις όλα!

Αυτός με πλησίασε πρώτος, βλέποντας  την ελληνική σημαία στο μανίκι της στολής μου.

Μου συστήθηκε και αφού βεβαιώθηκε ότι ήμουν ..γνήσιος Έλληνας, μου είπε ότι πολλά χρόνια πριν, είχε δράσει σαν μέλος του OSS κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής στην Ελλάδα, με αποστολή τον εντοπισμό εχθρικών αποθηκών και εγκαταστάσεων και την διαβίβαση πληροφοριών στο αρχηγείο Μέσης Ανατολής.

Γνώριζε πρόσωπα και πράγματα, αλλά δεν είχε έλθει ποτέ σε επαφή με την τοπική αντίσταση, γιατί δεν ήθελε να βρεθεί σε δύσκολη θέση, από κάποιο καταδότη. Οι διαταγές ήταν πολύ αυστηρές! Είχε όμως συγκεκριμένους και εγκεκριμένους συνδέσμους με τους οποίους συνεργαζόταν.

Δούλευε πολύ στην περιοχή της Θεσσαλίας και της Μακεδονίας και μετακινούνταν συνεχώς παριστάνοντας τον εποχιακό εργάτη στα χωράφια.

Στην Ελλάδα είχε ξαναέλθει στην δεκαετία του ’50 και μετά, λόγω της δουλειάς του, δεν μπόρεσε να την επισκεφτεί ξανά.

Μετά από τόσα χρόνια, τα ελληνικά του ήταν σχετικά καλά, αν και με ξενική προφορά. Δύο πράγματα συγκράτησα από όσα μου διηγήθηκε στα 20 λεπτά αναμονής μας στο αεροδρόμιο. Το πρώτο ήταν ότι με λύπη του άκουσε για τον εμφύλιο πόλεμο που ξέσπασε στη χώρα μας, λίγο μετά  την αποχώρησή του από την Ελλάδα.

“Δεν σας άξιζε τέτοια τύχη” είπε χαρακτηριστικά! Συνέχισε λέγοντας μου: “Εσείς οι Έλληνες είστε ευλογημένος λαός! Δεν έχετε καταλάβει σε τι χώρα ζείτε και όλο παραπονιέστε!  Έχετε όμως ένα σοβαρό ελάττωμα. Είστε εύπιστοι και εύκολα μπορεί κάποιος να σας σπείρει τη διχόνοια, για να κερδίσει αυτό που θέλει.”

Αυτό μου έμεινε στο μυαλό και αρχίζω να του δίνω δίκιο, ζώντας την σημερινή κατάσταση της πατρίδας μας.

Ανιχνεύοντας στο διαδίκτυο, βρήκα ένα  εκπαιδευτικό φιλμ, που μου θύμισε την τυχαία συνάντηση στο Αφγανιστάν. Δείχνει για την προετοιμασία αυτών των πρακτόρων του OSS, επεξηγώντας τεχνικές που όφειλαν να ακολουθούν όπως και πράγματα που έπρεπε να αποφεύγουν σε συγκαλυμμένες επιχειρήσεις τους. Δεν απέχουν και πάρα πολύ από τα σημερινά δεδομένα! Μόνο στην τεχνολογία.

Ακολουθεί και ένα βίντεο για την εκπαίδευση που έκαναν στον ανταρτοπόλεμο. Έχει ..ιστορικό ενδιαφέρον!

Ανιχνευτής

http://national-pride.org/