Το πρωί σαν το’ σερνα στα τέσσερα μπουσουλώντας, ελαφρύ το ένοιωθα και για παιχνίδι το’ χα.. Μα σα μεγάλωνα στα δύο περιπατώντας, όλο αρχίνησε να βαραίνει και η πλάτη μου να γέρνει. Το’ ριξα και γω στην πλάτη, μπας και αλαφρύνει δράμι. Ξέχασα την ύπαρξή του βλέποντας την αντανάκλασή του. Νόμιζα πως ήταν όλα όμοια, τα δισάκια των ανθρώπων. Λησμόνησα το δικό μου τι είχε μέσα, αφού πλάνευα με όσα είχαν τ’ άλλα μέσα. Ώσπου έβαλα το χέρι να τραβήξω έναν λαχνό …………. - Είμαστε έγραφε ή δεν είμαστε παιδιά της γης ;; - Όχι είπαν κάποιοι, ήλθαμε από τον σύμπαν. - Αλήθεια είπα υπάρχει διαφορά, γιατί δεν βλέπω καμιά Η γη άλλωστε από το Σύμπαν δεν προήλθε ;; Τι καν ήλθα εγώ σε κείνην, τι κι αν γεννήθηκα από κείνην. Όσο είμαι το παιδί της, άλλο τόσο είμαι του Σύμπαντος ο γόνος. Σύμπαν δεν είναι μόνον τα νεφελώματα, οι αστέρες και οι γαλαξίες. Σύμπαν είναι όλα όσα γνωρίζω και δεν αντιλαμβάνομαι ή αναγνωρίζω πως είναι...... Είμαι παιδί του όλου, που δύσκολα το συλλαμβάνω , δύσκολα το συλλαβίζω με κάποιες λέξεις. Μόνον ο νους μπορεί να ξεχωρίσει πιο το νόημα τους. Όλα όντως δημιουργήθηκαν με μια αρμονική σειρά. Είχε το Σύμπαν την ίδια έκφραση που έχει σήμερα ή θα έχει την ίδια μετά από άλλα τόσα χρόνια ;; Όχι δεν είναι ποτέ το ίδιο, συνεχώς ανανεώνει την μορφή του. Το ίδιο δεν κάνει και η γη μας ;; Δεν ήταν ποτέ η ίδια, ούτε την κατοικούσαν πάντα τα ίδια όντα. Άλλα άφησαν απομεινάρια, άλλα έγιναν αστρόσκονη να αναμειχθούν με άλλα. Λάθος να πιστεύει κανείς πως χάνεται κάτι για πάντα, έστω και αν η παρουσία του μοιάζει να είναι εύθραυστη στο παγκόσμιο γίγνεσθαι. Μπορεί όμως να διαφοροποιήσει την μορφή της αλλαγής που τον περιμένει. Αυτό είναι στο χέρι του καθενός, άρα και της ανθρωπότητας. Ήδη ο άνθρωπος υπερέβη τα όρια της αρμοδιότητας του, με τρόπο επαίσχυντο. Δημιούργησε χιλιάδες νέες ράτσες ζώων, πχ. πανέμορφα σκυλάκια από μείξεις πάνω από 3-4 διαφορετικών είδη ζώων. Προφανώς κατέληγαν μετά από πολλά πειράματα σε κάποια μεζούρα δοσολογίας, σαν να έφτιαχναν κοκτέιλ. Κι επειδή ήταν δημιουργήματα ανθρώπου , τα βαφτίστηκαν ως «καθαρόαιμα». Ο κόπρος όμως που γεννήθηκε από γνήσιους κόπρους του δρόμου (έστω και αν και εκείνα ήδη ήταν νοθευμένα), κόπροι παραμένουν για πάντα. Τρέχουν οι άνθρωποι να αγοράσουν «καθαρόαιμα», προφανώς σκεφτόμενοι πως είναι «καθαρόαιμοι» οι ίδιοι. Για να φτάσει το μακρύ του χέρι να διαπράττει το ίδιο έγκλημα στον εαυτό του, στον αδελφό του, στον συνάνθρωπό του. Κόλλησε η προσοχή και το ενδιαφέρον, έως εκεί που μπορεί και φτάνει ο άνθρωπος, επεξεργαζόμενος την ύλη και την χημεία της. Μετέτρεψε την ύπαρξη του Σύμπαντος σε απειλή, μειώνοντας την άπειρη αξία του, πουλώντας την απάτη της δική του «προστασίας» και «ασφάλειας» ως κραταιά αρχή, όπως ο νταβατζής στα "κόκκινα φανάρια" όλου του κόσμου . Κάνει ο άνθρωπος τον άνθρωπο να νοιώθει μικρός και ανυπεράσπιστος , για να του πουλά σοφιστείες και να τον εξαρτά απ’ τα δημιουργήματά του, κρατώντας τον βαθειά χωμένο μέσα στην σπηλιά, ψυχαγωγώντας τον με αυτά που θέλει ο δυνάστης του να αντιλαμβάνεται. Μα αν κάποιος θέλει να αποκοπεί, πρέπει να ξέρει πως δεν είναι αρκετό να σπάσει ένα κρίκο, συνεχώς θα πρέπει να σπα και άλλον και άλλον , μέχρι να βγει στην επιφάνεια για να θαυμάσει , ό,τι έχασε μέχρι εκείνη την στιγμή. Έχει πολλές αυταπάτες να ξεριζώσει και πολλές μπαμπούσκες να ανοίξει. Μόνον τότε θα γίνει αισθητό πόσο ανάγκη έχουμε τον πραγματικό – αληθινό κόσμο που εκτείνεται εκεί έξω , που κρατά όλα μας τα μυστικά, που μυστικά δεν είναι. Έτοιμος να τα εξηγήσει όλα, ανοίγοντας τις πόρτες της μνήμης της ανθρώπινης ζωής. Γραμμένη στα δένδρα μέχρι τ’ άστρα. Να ξεπηδά όπως το νερό ενός σιντριβανιού , να κυλά μέσ’ το νερό που ταξιδεύει στα ψηλά και επιστρέφει στα χαμηλά, να ανακαλύπτεται μέσα από τα όνειρα των προγόνων μας, μέσα απ’ τα δικά μας όνειρα. Είναι αρκετό ότι μπορούμε να ξεχωρίσουμε την ομορφιά γύρο μας σε κάθε τι που μας χαρίζει η γη και το σύμπαν. Από την άμμο που κτυπά στα μάγουλα απ’ τον αέρα, τον άνεμο να ηχεί στα αυτιά μας, κατορθώνοντας να έχουμε μέτρο σύγκρισης για το πώς θα πρέπει να είναι αντίστοιχα όμορφη η ζωή μας, η αποστολή μας, η συμμετοχή μας, η δύναμή μας και η μοίρα μας σε αυτόν τον πανέμορφο πλανήτη. Τα πάντα συγκεντρωμένα σ’ έναν μαγευτικό σώμα. Και αν συνυπάρχουν οι αρνητικές δυνάμεις, που μαχόμαστε μαζί τους , δεν αφορά μόνον το σπίτι μας, αφορά ολόκληρη την γη και το σύμπαν που μας περιβάλει. Είμαστε μια εμβρυακή ύπαρξη του Δημιουργού αυτού του σύμπαντος και είμαστε παιδιά του. Είναι η ώρα που ως δημιουργοί στον μικρόκοσμό μας θα πρέπει να επιλέξουμε πιο θα είναι το επόμενο βήμα της εξέλιξής μας. Κάθε πρόγονος και κάθε γεννήτορας, την ίδια υπέρτατη διαχρονική επιθυμία είχαν και έχουν, την πορεία προς το μέλλον. Είμαστε έτοιμοι να πάρουμε στα χέρια μας το μέλλον μας ;; Η επιλογή είμαστε μόνον εμείς και εμείς καλούμαστε να αποφασίσουμε ποιά θα είναι αυτή, αρκεί να ακούσουμε την φωνή του άχρονου παρελθόντος που κινείται παντού γύρο μας , αλλά και μέσα μας. Νάγια Υσ : το παραπάνω κείμενο έχει βασιστεί στο νόημα του βίντεο που ακολουθεί και βρήκα στο apocalypsejohn TheAlexJonesChannel στο ΔΙΣΑΚΙ μου το όνειρο του Σύμπαντος (+video)

Το πρωί σαν το’ σερνα στα τέσσερα μπουσουλώντας, ελαφρύ  το  ένοιωθα και για παιχνίδι το’ χα..    Μα σα μεγάλωνα στα δύο περιπατώντας,  όλο αρχίνησε να βαραίνει και η πλάτη μου να γέρνει.   

Το’ ριξα και γω στην πλάτη,  μπας και αλαφρύνει δράμι.

Ξέχασα την ύπαρξή του βλέποντας την αντανάκλασή του. 

Νόμιζα πως ήταν όλα όμοια,  τα δισάκια των ανθρώπων.   

Λησμόνησα το δικό μου τι είχε μέσα,  αφού πλάνευα με όσα είχαν τ’ άλλα μέσα.

Ώσπου έβαλα το χέρι να τραβήξω έναν λαχνό ………….

-          Είμαστε έγραφε ή δεν είμαστε παιδιά της γης ;;

-          Όχι είπαν κάποιοι,  ήλθαμε από τον σύμπαν. 

-          Αλήθεια είπα υπάρχει διαφορά, γιατί δεν βλέπω καμιά   Η γη άλλωστε από το Σύμπαν δεν προήλθε ;; Τι καν ήλθα εγώ σε κείνην,  τι κι αν γεννήθηκα από κείνην.  Όσο είμαι το παιδί της,  άλλο τόσο είμαι του Σύμπαντος  ο γόνος.   Σύμπαν δεν είναι μόνον τα νεφελώματα, οι αστέρες και οι γαλαξίες.  Σύμπαν είναι όλα όσα γνωρίζω και δεν αντιλαμβάνομαι ή αναγνωρίζω πως είναι......

Είμαι παιδί του όλου, που δύσκολα το συλλαμβάνω , δύσκολα το συλλαβίζω με κάποιες λέξεις. Μόνον ο  νους μπορεί να ξεχωρίσει πιο το νόημα τους. 

Όλα όντως δημιουργήθηκαν με μια αρμονική σειρά.  Είχε το Σύμπαν την ίδια έκφραση που έχει σήμερα ή θα έχει την ίδια μετά από άλλα τόσα χρόνια ;;  Όχι δεν είναι ποτέ το ίδιο, συνεχώς ανανεώνει την μορφή του. Το ίδιο δεν κάνει και η γη μας ;;  Δεν ήταν ποτέ η ίδια, ούτε την κατοικούσαν πάντα τα ίδια όντα.  Άλλα άφησαν απομεινάρια, άλλα έγιναν αστρόσκονη να αναμειχθούν με άλλα. 

Λάθος να πιστεύει κανείς πως χάνεται κάτι για πάντα, έστω και αν η παρουσία του μοιάζει να είναι εύθραυστη στο παγκόσμιο γίγνεσθαι.  Μπορεί όμως να διαφοροποιήσει  την μορφή της αλλαγής που τον περιμένει.  Αυτό είναι στο χέρι του καθενός, άρα και της ανθρωπότητας.  

Ήδη ο άνθρωπος υπερέβη τα όρια της αρμοδιότητας  του, με τρόπο επαίσχυντο.   Δημιούργησε χιλιάδες νέες ράτσες ζώων, πχ. πανέμορφα σκυλάκια από μείξεις πάνω από 3-4 διαφορετικών είδη ζώων.  Προφανώς  κατέληγαν μετά από πολλά πειράματα σε κάποια μεζούρα δοσολογίας, σαν να έφτιαχναν κοκτέιλ.  Κι επειδή ήταν δημιουργήματα ανθρώπου , τα βαφτίστηκαν ως   «καθαρόαιμα».   Ο κόπρος όμως που γεννήθηκε από γνήσιους κόπρους του δρόμου (έστω και αν και εκείνα ήδη ήταν νοθευμένα), κόπροι παραμένουν για πάντα. Τρέχουν οι άνθρωποι να αγοράσουν «καθαρόαιμα», προφανώς σκεφτόμενοι πως είναι «καθαρόαιμοι» οι ίδιοι.  Για να φτάσει το μακρύ του χέρι να διαπράττει το ίδιο έγκλημα στον εαυτό του, στον αδελφό του, στον συνάνθρωπό του. 

Κόλλησε η προσοχή και το ενδιαφέρον, έως εκεί που μπορεί και φτάνει ο άνθρωπος, επεξεργαζόμενος την ύλη και την χημεία της.  Μετέτρεψε την ύπαρξη του Σύμπαντος σε απειλή, μειώνοντας την άπειρη αξία του,  πουλώντας την απάτη της δική του «προστασίας» και  «ασφάλειας» ως  κραταιά αρχή, όπως ο νταβατζής στα "κόκκινα φανάρια" όλου του κόσμου .  Κάνει ο άνθρωπος τον άνθρωπο να νοιώθει μικρός και ανυπεράσπιστος , για να του πουλά σοφιστείες και να τον εξαρτά απ’ τα δημιουργήματά του, κρατώντας τον βαθειά χωμένο μέσα στην σπηλιά, ψυχαγωγώντας τον με αυτά που θέλει ο δυνάστης του να αντιλαμβάνεται.  Μα αν κάποιος θέλει να αποκοπεί, πρέπει να ξέρει πως δεν είναι αρκετό να σπάσει ένα κρίκο, συνεχώς θα πρέπει να σπα και άλλον και άλλον , μέχρι να βγει στην επιφάνεια για να θαυμάσει , ό,τι έχασε μέχρι εκείνη  την στιγμή.  Έχει πολλές αυταπάτες να ξεριζώσει και πολλές μπαμπούσκες να ανοίξει. 

Μόνον τότε θα γίνει αισθητό πόσο ανάγκη έχουμε τον πραγματικό – αληθινό κόσμο που εκτείνεται εκεί έξω , που κρατά όλα μας τα μυστικά,  που μυστικά δεν είναι.  Έτοιμος να τα εξηγήσει όλα, ανοίγοντας  τις πόρτες της μνήμης της ανθρώπινης ζωής.  Γραμμένη στα δένδρα μέχρι τ’ άστρα.  Να ξεπηδά όπως το νερό ενός σιντριβανιού ,  να κυλά μέσ’ το νερό που ταξιδεύει στα ψηλά και επιστρέφει στα χαμηλά,  να ανακαλύπτεται μέσα από τα όνειρα των προγόνων μας, μέσα απ’ τα δικά μας όνειρα.  

Είναι αρκετό ότι μπορούμε να ξεχωρίσουμε την ομορφιά γύρο μας σε κάθε τι που μας χαρίζει η γη και το σύμπαν.  Από την άμμο  που κτυπά στα μάγουλα απ’ τον αέρα, τον άνεμο να ηχεί στα αυτιά μας, κατορθώνοντας να έχουμε μέτρο σύγκρισης για το πώς θα πρέπει να είναι αντίστοιχα όμορφη η ζωή μας, η αποστολή μας, η συμμετοχή μας, η δύναμή μας και η μοίρα μας σε αυτόν τον πανέμορφο πλανήτη.  Τα πάντα συγκεντρωμένα σ’ έναν μαγευτικό σώμα.

Και αν συνυπάρχουν οι αρνητικές δυνάμεις, που μαχόμαστε μαζί τους , δεν αφορά μόνον το σπίτι μας, αφορά ολόκληρη την γη και το σύμπαν που μας περιβάλει.  Είμαστε μια εμβρυακή ύπαρξη του Δημιουργού αυτού του σύμπαντος και είμαστε παιδιά του. Είναι η ώρα που ως δημιουργοί στον μικρόκοσμό μας θα πρέπει να επιλέξουμε πιο θα είναι το επόμενο βήμα της εξέλιξής μας. Κάθε πρόγονος και κάθε γεννήτορας, την ίδια υπέρτατη διαχρονική επιθυμία είχαν και έχουν, την πορεία προς το μέλλον.  Είμαστε έτοιμοι να πάρουμε στα χέρια μας το μέλλον μας ;;  Η επιλογή είμαστε μόνον εμείς και εμείς καλούμαστε να αποφασίσουμε ποιά θα είναι αυτή, αρκεί να ακούσουμε την φωνή του άχρονου παρελθόντος που κινείται παντού γύρο μας , αλλά και μέσα μας.

Νάγια

Υσ : το παραπάνω κείμενο έχει βασιστεί στο νόημα του βίντεο που ακολουθεί και βρήκα στο apocalypsejohn

TheAlexJonesChannel