a.readmore { /* CSS properties go here */ }
Καλώς ορίσατε στην μάχη της Αναζήτησης.

Σάββατο 22 Σεπτεμβρίου 2012


Παρακολούθησα νωρίτερα σε επανάληψη στο SUNNY την παραπάνω εκπομπή του Παύλου Πισσάνου, με θέμα "γνώθις εαυτόν".  Κατ' αρχήν σέβομαι και εκτιμώ τον άνθρωπο και την προσπάθεια του Πισσάνου, απ' τους ελάχιστους φωτεινούς αγώνες που γίνονται εκ μέρους του στην χώρα μας.

Παρ'  όλα αυτά όμως έχω τις καλοπροαίρετες ενστάσεις μου. Σίγουρα δεν λέω πως ο Χριστιανισμός δεν έχει τις καλές του πλευρές, όπως όλα έχουν. Το να προσπαθεί όμως κάποιος να συνταιριάξει τον Χριστιανισμό με το Ελληνικό πνεύμα, δύο εντελώς διαφορετικές ροπές και κοσμοθεωρίες, όσο και καλοπροαίρετο κι αν είναι, φέρνει αντίθετα αποτελέσματα.

Σημείωσα τα σημεία που ήθελα και ξεκινώ με την λέξη : ταπείνωση.  Τίποτα και κανένας φυσικός νόμος δεν υπάρχει που να επιβάλει την ταπείνωση. Η έννοια είναι καθαρά εφεύρημα της ανθρώπινης σκέψης.   Αν είμαστε της θεωρίας πως ο Θεός είναι πανταχού παρόν, δεν σημαίνει πως ταπεινώνεται, είναι απλά εδώ, ανάμεσά μας, εκ Φύσεως. 
Το να παραδεχθεί κάποιος ότι δεν γνωρίζει κάτι, εξίσου δεν σημαίνει πως ταπεινώνεται.  Η αποδοχή δεν σημαίνει ταπείνωση, αλλά αυτογνωσία.  Ούτε θα ανάγω την αυτογνωσία ως απόρροια εκ της ταπείνωσης, αντί να προέρχεται από την πλευρά της λατρείας προς το αληθές. Κάποιος θα πει, πως η ταπείνωση σταματά τον αλαζόνα ή ματαιόδοξο που επιμένει "πως τα ξέρει όλα".  Μα αυτός που τα "ξέρει" όλα, με αυτόν που δεν "ξέρει" τίποτα, κάθονται στο ίδιο ύψος. Είναι τα δύο αντίθετα, που συνθέτουν ένα όλο. Δεν σημαίνει πως ο καθένας στέκεται σε διαφορετικό επίπεδο (!!).  Αν ο πολιτικός επιθυμεί να κρατήσει τις μάζες χαμηλά, μέσω της αμάθειας και της απαιδευσίας, αυτό και μόνον καταδεικνύει πως αυτός επιζητεί, την με πονηρούς και απώτερους σκοπούς ταπεινωτική ύπαρξη των εντολέων του, ακριβώς και μόνον επειδή τον εξυπηρετεί και όχι εξ αιτίας κάποιου προϋπάρχοντος ύψιστου κανόνος !!!
Αν ένας σοφός γέροντας ζει με πενιχρά μέσα συγκρινόμενα με αυτά της καταναλωτικής κοινωνίας, δεν σημαίνει πως ζει ταπεινά, σημαίνει πως ζει απαξιώνοντας και εξευτελίζοντας συνειδησιακά και αυτοβούλως, την δομή του κόσμου στον οποίο έτυχε να ζει !!

Μέσα απ' αυτό το παράδειγμα και τα υπόλοιπα που θα ακολουθήσουν, θέλω να τονίσω, πως είμαστε εγκλωβισμένοι σε λάθος τρόπο σκέψης, βάση της δικής μου αντίληψης.

Αυτογνωσία σημαίνει να γνωρίζουμε τα όριά μας. Μια άποψη που συμφωνώ 100% !  Με χαλάει όμως η άποψη υπό την έννοια του νομοτελειακού ορίου, εν σχέσει με την απλή έννοια του ατομικού ορίου....της ατομικής δυνατότητας αλλά και επιθυμίας.  Με λίγα λόγια, η νομοτελειακή ελευθερία της επιλογής δεν επιβάλει όρια ως προς αυτήν. Ίσως θα μπορούσα να έλεγα "κρίμα" , εξ αιτίας της συνεχούς πτώσης του ανθρώπου, όμως δεν είμαι Θεός για να γνωρίζω το "γιατί" .... Η διαπίστωσή μου αυτή δεν είναι ταπεινωτική, είναι απλά αληθινή - πραγματική.   Η θέωση δεν γίνεται με την έσχατη ταπείνωση, όπως ακούγεται ως άποψη της κας Παλαμιώτου και όχι μόνον. Η Θέωση έρχεται με την ύψιστη ψυχική ανύψωση.  Αν δεν επανέρχεται η σταδιακή αφύπνιση της ψυχής και παραμένει ταπεινή, την καθιστά ανίκανη , μοιρολάτρη και παραιτημένη από τις φυσικές της ιδιότητες να αγγίξει την θέωση.  
Αυτό που μου έκανε κάποτε εντύπωση, ήταν όταν άκουσα από θρησκευόμενο άτομο "πως το απολωλός πρόβατο είναι πιο αγαπητό στον Θεό !, από ένα που ήδη προσπαθεί να είναι θεοσεβούμενο".  Όμως το μεν όποιο θρησκευτικό δόγμα, προσβλέπει στην προσέγγιση ενός μη μέλους στην κοινωνία του να το "σώσει", ο φυσικός νόμος όμως το βλέπει ως το πιο προσδοκώμενο και υποσχόμενο άτομο που τείνει προς την Θέωση : α) Γιατί προσπάθησε να υπάρξει "απελεύθερο" ως προς τις επιλογές του και β) αν καταφέρει να κάνει την μεταστροφή,  σε περίπτωση έλλειψης Αρετής, τότε θα αντικρίσει άμεσα το αντίθετό του χρονικού παρόντος του = από σκοτάδι στο φως !!!!  Γιατί η Αρετή και όχι κάποια ταπείνωση, είναι ο οδηγός μιας ανεξάρτητης και ελεύθερης σκέψης ή επιλογής. .Όλοι οι υπόλοιποι εξακολουθούν να βρίσκονται στην χαμένη τους προσπάθεια, στον λήθαργό τους.

Αν ο άνθρωπος έχει τέλειο από πλευράς δομής περίβλημα (υλικό σώμα), αλλά κατήντησε περιορισμένο και λιγότερο αποτελεσματικό, τότε ο επιστήμονας αλλά και ο πνευματικός Άνθρωπος οφείλουν να ερευνήσουν τις πραγματικές αιτίες και όχι να στρέφονται σε Θεϊκούς περιορισμούς.  Αν παράδειγμα η κατασκευή του αυτιού είναι εξ αρχής για να ακούει υπερήχους αλλά δεν τους ακούει, δεν θα υπήρχε κανένας λόγος να έχουν κατασκευαστεί ως τέτοιοι. Τίποτα δεν υπάρχει στο Σύμπαν όλο, ως περιττό ή πλεονάζον. Που σημαίνει το λιγότερο, πως αν δεν ακούει, μια μέρα θα ακούσει.
Μόνο που εγώ επειδή έχω αρχίσει να αντιστρέφω τα όσα γνωρίζουμε....., το ανθρώπινο αυτί άκουγε και για κάποιο λόγο δεν ακούει.....!!! (κάτι σχετικό με το 12% μόνον χρησιμοποίησης του εγκεφάλου).   Έως του σημείου να μην ακούει γενικότερα , πέραν των όσων το βολεύουν.
Μήπως υπάρχει ζώο στην φύση, που να έχει όργανο επάνω του με περιορισμένη αποτελεσματικότητα, ανεξαρτήτως δομής ;;  Όχι, αντίθετα τα πρώτα φάρμακα πριν γίνουν χημικά ή γενόσημα, τα δηλητήρια που χρησιμοποιούμε (πχ. απ' το φίδι), από τις γνώσεις που αποκτώνται μέσω της παρατήρησης των ζώων (πχ. αεροναυπηγική πουλιών και η εν συνεχεία δημιουργία αεροπλάνων), της φύσης γενικότερα, ανακαλύπτουμε όλο και περισσότερο το ποιοί είμαστε, όπερ σημαίνει πως χάσαμε κατά την πορεία μας, την Φυσική μας Αρχική κατάσταση και ξαναψάχνουμε να την βρούμε, με την βοήθεια των γύρο μας στο σύνολο, αλλά με τρομερά εμπόδια, παρεμβολές, παραφωνίες και εκτροπές ....!!!
Τι σου κάνουν αυτοί οι μοναχοί με τις σοφιστίες τους όταν "διδάσκουν" ότι: τον πνευματικό κόσμο αν τον βλέπαμε καθημερινά, τότε δεν θα μπορούσαμε να ζήσουμε..."  
Έλεος, ο Θεός να βάλει τάξη ....

Στην φύση υπάρχουν δυό πλευρές, θετικό - αρνητικό σε όλα τα επίπεδα ανάλογα με την εξέλιξή τους, δεν υπάρχουν μεσοβέζικες καταστάσεις.  Την Θεία πρόνοια ως έννοια, έχει σημασία με ποιό τρόπο την αντιλαμβανόμαστε και τι επιπρόσθετες βολευτικές εννοιολογικές σκέψεις κάνουμε, σύμφωνα με τον περιορισμένο τρόπο κατανόησης που προκύπτει απ' το εγώ μας, αυτήν την στιγμή που επικοινωνούμε !!!  Διότι κανείς δεν είναι σε θέση να πει το πως θα αντιλαμβάνεται ο άνθρωπος τον εαυτό του μετά από αρκετά χρόνια !!! Όποιος επιμένει, η αντίληψή του να καθορίζεται υπό τους προσωπικούς του περιοριστικούς κανόνες και ταυτόχρονα να τους ανάγει ως ανθρώπινα διαχρονικούς, τότε παραβαίνει ως υπερόπτης την ρήση "εν οίδα ό,τι ουδέν οίδα"......
Φίλτατε ομογενή για το σχετικό παράδειγμά σου περί φωτός και τύφλωσης, αν από λίγο λίγο αρχίσει ο άνθρωπος να βλέπει το φως, θα φτάσει στο σημείο να έχει εξασκήσει (αν δεν ήταν κάποτε εξασκημένο) το μάτι του να το βλέπει χωρίς κάποιο αρνητικό συναίσθημα ή πόνο ή αρνητικό αποτέλεσμα. Επειδή όμως ο άνθρωπος δυστυχώς έμαθε να βάζει συνεχώς όρια παντού, κατάντησε όλο και να μειώνει το "ύψος" της αντιληπτικής του και οντολογικής του ικανότητας....

Στο σημείο αναφοράς της διαχρονικά επίκαιρης ρήσης του Ισοκράτους " η Δημοκρατία μας αυτοκαταστρέφεται διότι κατεχράσθη το δικαίωμα της Ελευθερίας και της ισότητας...", μέσω αυτής της διαχρονικής διαπίστωσης εξάγεται το συμπέρασμα, του πόσο είχε διαβρωθεί η Ελληνική πολιτική ζωή του τόπου και κατ' επέκταση θα είχε αντίκτυπο και στην κοινωνία στην εποχή του !! 
Ο διαχωρισμός δηλαδή και η διάσπαση της κραταιούσας Ελληνικής φιλοσοφίας, καλά κρατεί πολύ πριν την εμφάνιση του Χριστιανισμού.......

Συμφωνώ απολύτως ως προς τα καταπληκτικά μαθήματα Ηθικής, Λογικής και αγωγής του Λόγου, ο οποίος όμως είναι αποτέλεσμα ενός αντίστοιχου τρόπου σκέψης..., δεν θα μπορούσα να συμφωνήσω όμως με το μάθημα της αγωγής του πολίτη.  Η αγωγή είναι εφικτή μέσα από διδάγματα Ηθικής και Φιλοσοφημένης Λογικής, ουχί όμως μέσω της αγωγής του πολίτη, όπου κάθε υποσύστημα θα αναφέρει τα δικά του ή ένα συνολικό σύστημα να συνοψίζει όλα όσα το συμφέρουν για την επιβίωση του.

Όσο για τους εκκλησιασμούς, πως και δεν προτείνετε την έστω εκ περιτροπής επίσκεψη σε αρχαιολογικούς χώρους, άφθονους στην χώρα μας, όπου θα αναγιγνώσκονται, θα αναλύονται και θα συζητώνται κείμενα αντίστοιχα του χώρου ;;  Γιατί θα πρέπει να είναι οπωσδήποτε αποκλειστικά κάποια εκκλησία, ενώ εξαιρείται ο πραγματικός γεννήτορας χώρος της έννοιας εκκλησίας, η εκκλησία του Δήμου ;; 

Κλείνοντας, θα έδινα τα πάντα να μπορούσα να παρευρισκόμουν κατά την διδασκαλία του Αριστοτέλη στον Αλέξανδρο, ως προς το "πως πρέπει να μάθουμε να σκεφτόμαστε".....πράγμα που είναι το άπαν για την ενόραση, την ενατένιση , την διορατικότητα, την ανύψωση, την καθημερινή ζωή μας ...κλπ.

Νάγια
"ΓΝΩΘΙΣ ΕΑΥΤΟΝ" σύμφωνα με την αντίληψή μου...............


Παρακολούθησα νωρίτερα σε επανάληψη στο SUNNY την παραπάνω εκπομπή του Παύλου Πισσάνου, με θέμα "γνώθις εαυτόν".  Κατ' αρχήν σέβομαι και εκτιμώ τον άνθρωπο και την προσπάθεια του Πισσάνου, απ' τους ελάχιστους φωτεινούς αγώνες που γίνονται εκ μέρους του στην χώρα μας.

Παρ'  όλα αυτά όμως έχω τις καλοπροαίρετες ενστάσεις μου. Σίγουρα δεν λέω πως ο Χριστιανισμός δεν έχει τις καλές του πλευρές, όπως όλα έχουν. Το να προσπαθεί όμως κάποιος να συνταιριάξει τον Χριστιανισμό με το Ελληνικό πνεύμα, δύο εντελώς διαφορετικές ροπές και κοσμοθεωρίες, όσο και καλοπροαίρετο κι αν είναι, φέρνει αντίθετα αποτελέσματα.

Σημείωσα τα σημεία που ήθελα και ξεκινώ με την λέξη : ταπείνωση.  Τίποτα και κανένας φυσικός νόμος δεν υπάρχει που να επιβάλει την ταπείνωση. Η έννοια είναι καθαρά εφεύρημα της ανθρώπινης σκέψης.   Αν είμαστε της θεωρίας πως ο Θεός είναι πανταχού παρόν, δεν σημαίνει πως ταπεινώνεται, είναι απλά εδώ, ανάμεσά μας, εκ Φύσεως. 
Το να παραδεχθεί κάποιος ότι δεν γνωρίζει κάτι, εξίσου δεν σημαίνει πως ταπεινώνεται.  Η αποδοχή δεν σημαίνει ταπείνωση, αλλά αυτογνωσία.  Ούτε θα ανάγω την αυτογνωσία ως απόρροια εκ της ταπείνωσης, αντί να προέρχεται από την πλευρά της λατρείας προς το αληθές. Κάποιος θα πει, πως η ταπείνωση σταματά τον αλαζόνα ή ματαιόδοξο που επιμένει "πως τα ξέρει όλα".  Μα αυτός που τα "ξέρει" όλα, με αυτόν που δεν "ξέρει" τίποτα, κάθονται στο ίδιο ύψος. Είναι τα δύο αντίθετα, που συνθέτουν ένα όλο. Δεν σημαίνει πως ο καθένας στέκεται σε διαφορετικό επίπεδο (!!).  Αν ο πολιτικός επιθυμεί να κρατήσει τις μάζες χαμηλά, μέσω της αμάθειας και της απαιδευσίας, αυτό και μόνον καταδεικνύει πως αυτός επιζητεί, την με πονηρούς και απώτερους σκοπούς ταπεινωτική ύπαρξη των εντολέων του, ακριβώς και μόνον επειδή τον εξυπηρετεί και όχι εξ αιτίας κάποιου προϋπάρχοντος ύψιστου κανόνος !!!
Αν ένας σοφός γέροντας ζει με πενιχρά μέσα συγκρινόμενα με αυτά της καταναλωτικής κοινωνίας, δεν σημαίνει πως ζει ταπεινά, σημαίνει πως ζει απαξιώνοντας και εξευτελίζοντας συνειδησιακά και αυτοβούλως, την δομή του κόσμου στον οποίο έτυχε να ζει !!

Μέσα απ' αυτό το παράδειγμα και τα υπόλοιπα που θα ακολουθήσουν, θέλω να τονίσω, πως είμαστε εγκλωβισμένοι σε λάθος τρόπο σκέψης, βάση της δικής μου αντίληψης.

Αυτογνωσία σημαίνει να γνωρίζουμε τα όριά μας. Μια άποψη που συμφωνώ 100% !  Με χαλάει όμως η άποψη υπό την έννοια του νομοτελειακού ορίου, εν σχέσει με την απλή έννοια του ατομικού ορίου....της ατομικής δυνατότητας αλλά και επιθυμίας.  Με λίγα λόγια, η νομοτελειακή ελευθερία της επιλογής δεν επιβάλει όρια ως προς αυτήν. Ίσως θα μπορούσα να έλεγα "κρίμα" , εξ αιτίας της συνεχούς πτώσης του ανθρώπου, όμως δεν είμαι Θεός για να γνωρίζω το "γιατί" .... Η διαπίστωσή μου αυτή δεν είναι ταπεινωτική, είναι απλά αληθινή - πραγματική.   Η θέωση δεν γίνεται με την έσχατη ταπείνωση, όπως ακούγεται ως άποψη της κας Παλαμιώτου και όχι μόνον. Η Θέωση έρχεται με την ύψιστη ψυχική ανύψωση.  Αν δεν επανέρχεται η σταδιακή αφύπνιση της ψυχής και παραμένει ταπεινή, την καθιστά ανίκανη , μοιρολάτρη και παραιτημένη από τις φυσικές της ιδιότητες να αγγίξει την θέωση.  
Αυτό που μου έκανε κάποτε εντύπωση, ήταν όταν άκουσα από θρησκευόμενο άτομο "πως το απολωλός πρόβατο είναι πιο αγαπητό στον Θεό !, από ένα που ήδη προσπαθεί να είναι θεοσεβούμενο".  Όμως το μεν όποιο θρησκευτικό δόγμα, προσβλέπει στην προσέγγιση ενός μη μέλους στην κοινωνία του να το "σώσει", ο φυσικός νόμος όμως το βλέπει ως το πιο προσδοκώμενο και υποσχόμενο άτομο που τείνει προς την Θέωση : α) Γιατί προσπάθησε να υπάρξει "απελεύθερο" ως προς τις επιλογές του και β) αν καταφέρει να κάνει την μεταστροφή,  σε περίπτωση έλλειψης Αρετής, τότε θα αντικρίσει άμεσα το αντίθετό του χρονικού παρόντος του = από σκοτάδι στο φως !!!!  Γιατί η Αρετή και όχι κάποια ταπείνωση, είναι ο οδηγός μιας ανεξάρτητης και ελεύθερης σκέψης ή επιλογής. .Όλοι οι υπόλοιποι εξακολουθούν να βρίσκονται στην χαμένη τους προσπάθεια, στον λήθαργό τους.

Αν ο άνθρωπος έχει τέλειο από πλευράς δομής περίβλημα (υλικό σώμα), αλλά κατήντησε περιορισμένο και λιγότερο αποτελεσματικό, τότε ο επιστήμονας αλλά και ο πνευματικός Άνθρωπος οφείλουν να ερευνήσουν τις πραγματικές αιτίες και όχι να στρέφονται σε Θεϊκούς περιορισμούς.  Αν παράδειγμα η κατασκευή του αυτιού είναι εξ αρχής για να ακούει υπερήχους αλλά δεν τους ακούει, δεν θα υπήρχε κανένας λόγος να έχουν κατασκευαστεί ως τέτοιοι. Τίποτα δεν υπάρχει στο Σύμπαν όλο, ως περιττό ή πλεονάζον. Που σημαίνει το λιγότερο, πως αν δεν ακούει, μια μέρα θα ακούσει.
Μόνο που εγώ επειδή έχω αρχίσει να αντιστρέφω τα όσα γνωρίζουμε....., το ανθρώπινο αυτί άκουγε και για κάποιο λόγο δεν ακούει.....!!! (κάτι σχετικό με το 12% μόνον χρησιμοποίησης του εγκεφάλου).   Έως του σημείου να μην ακούει γενικότερα , πέραν των όσων το βολεύουν.
Μήπως υπάρχει ζώο στην φύση, που να έχει όργανο επάνω του με περιορισμένη αποτελεσματικότητα, ανεξαρτήτως δομής ;;  Όχι, αντίθετα τα πρώτα φάρμακα πριν γίνουν χημικά ή γενόσημα, τα δηλητήρια που χρησιμοποιούμε (πχ. απ' το φίδι), από τις γνώσεις που αποκτώνται μέσω της παρατήρησης των ζώων (πχ. αεροναυπηγική πουλιών και η εν συνεχεία δημιουργία αεροπλάνων), της φύσης γενικότερα, ανακαλύπτουμε όλο και περισσότερο το ποιοί είμαστε, όπερ σημαίνει πως χάσαμε κατά την πορεία μας, την Φυσική μας Αρχική κατάσταση και ξαναψάχνουμε να την βρούμε, με την βοήθεια των γύρο μας στο σύνολο, αλλά με τρομερά εμπόδια, παρεμβολές, παραφωνίες και εκτροπές ....!!!
Τι σου κάνουν αυτοί οι μοναχοί με τις σοφιστίες τους όταν "διδάσκουν" ότι: τον πνευματικό κόσμο αν τον βλέπαμε καθημερινά, τότε δεν θα μπορούσαμε να ζήσουμε..."  
Έλεος, ο Θεός να βάλει τάξη ....

Στην φύση υπάρχουν δυό πλευρές, θετικό - αρνητικό σε όλα τα επίπεδα ανάλογα με την εξέλιξή τους, δεν υπάρχουν μεσοβέζικες καταστάσεις.  Την Θεία πρόνοια ως έννοια, έχει σημασία με ποιό τρόπο την αντιλαμβανόμαστε και τι επιπρόσθετες βολευτικές εννοιολογικές σκέψεις κάνουμε, σύμφωνα με τον περιορισμένο τρόπο κατανόησης που προκύπτει απ' το εγώ μας, αυτήν την στιγμή που επικοινωνούμε !!!  Διότι κανείς δεν είναι σε θέση να πει το πως θα αντιλαμβάνεται ο άνθρωπος τον εαυτό του μετά από αρκετά χρόνια !!! Όποιος επιμένει, η αντίληψή του να καθορίζεται υπό τους προσωπικούς του περιοριστικούς κανόνες και ταυτόχρονα να τους ανάγει ως ανθρώπινα διαχρονικούς, τότε παραβαίνει ως υπερόπτης την ρήση "εν οίδα ό,τι ουδέν οίδα"......
Φίλτατε ομογενή για το σχετικό παράδειγμά σου περί φωτός και τύφλωσης, αν από λίγο λίγο αρχίσει ο άνθρωπος να βλέπει το φως, θα φτάσει στο σημείο να έχει εξασκήσει (αν δεν ήταν κάποτε εξασκημένο) το μάτι του να το βλέπει χωρίς κάποιο αρνητικό συναίσθημα ή πόνο ή αρνητικό αποτέλεσμα. Επειδή όμως ο άνθρωπος δυστυχώς έμαθε να βάζει συνεχώς όρια παντού, κατάντησε όλο και να μειώνει το "ύψος" της αντιληπτικής του και οντολογικής του ικανότητας....

Στο σημείο αναφοράς της διαχρονικά επίκαιρης ρήσης του Ισοκράτους " η Δημοκρατία μας αυτοκαταστρέφεται διότι κατεχράσθη το δικαίωμα της Ελευθερίας και της ισότητας...", μέσω αυτής της διαχρονικής διαπίστωσης εξάγεται το συμπέρασμα, του πόσο είχε διαβρωθεί η Ελληνική πολιτική ζωή του τόπου και κατ' επέκταση θα είχε αντίκτυπο και στην κοινωνία στην εποχή του !! 
Ο διαχωρισμός δηλαδή και η διάσπαση της κραταιούσας Ελληνικής φιλοσοφίας, καλά κρατεί πολύ πριν την εμφάνιση του Χριστιανισμού.......

Συμφωνώ απολύτως ως προς τα καταπληκτικά μαθήματα Ηθικής, Λογικής και αγωγής του Λόγου, ο οποίος όμως είναι αποτέλεσμα ενός αντίστοιχου τρόπου σκέψης..., δεν θα μπορούσα να συμφωνήσω όμως με το μάθημα της αγωγής του πολίτη.  Η αγωγή είναι εφικτή μέσα από διδάγματα Ηθικής και Φιλοσοφημένης Λογικής, ουχί όμως μέσω της αγωγής του πολίτη, όπου κάθε υποσύστημα θα αναφέρει τα δικά του ή ένα συνολικό σύστημα να συνοψίζει όλα όσα το συμφέρουν για την επιβίωση του.

Όσο για τους εκκλησιασμούς, πως και δεν προτείνετε την έστω εκ περιτροπής επίσκεψη σε αρχαιολογικούς χώρους, άφθονους στην χώρα μας, όπου θα αναγιγνώσκονται, θα αναλύονται και θα συζητώνται κείμενα αντίστοιχα του χώρου ;;  Γιατί θα πρέπει να είναι οπωσδήποτε αποκλειστικά κάποια εκκλησία, ενώ εξαιρείται ο πραγματικός γεννήτορας χώρος της έννοιας εκκλησίας, η εκκλησία του Δήμου ;; 

Κλείνοντας, θα έδινα τα πάντα να μπορούσα να παρευρισκόμουν κατά την διδασκαλία του Αριστοτέλη στον Αλέξανδρο, ως προς το "πως πρέπει να μάθουμε να σκεφτόμαστε".....πράγμα που είναι το άπαν για την ενόραση, την ενατένιση , την διορατικότητα, την ανύψωση, την καθημερινή ζωή μας ...κλπ.

Νάγια

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου