"Εἶσαι γιὰ ἕνα ταξείδι στ' ἀνοιχτά;
Εἶσαι γιὰ ἕνα ρίσκο ποὺ δὲν γνωρίζει ἀριθμούς;
Θὰ προσδέσουμε τὴν ἄγκυρα στὰ φτερὰ τῶν γλάρων.
Θὰ ὁρίσουμε τιμονιέρη μας τὸ πιὸ εὐφάνταστο δελφίνι.
Θὰ σοῦ χαρίσω ὅλο τὸ γαλάζιο τοῦ πελάγου.
Ὅλο τὸ χρυσάφι τοῦ ἥλιου.
Ὅλο τὸ τριανταφυλλὶ τοῦ δειλινοῦ.
Ὅλο τὸ ἀσήμι τοῦ φεγγαριοῦ.
Κι ὅλα τὰ ζαφείρια τ’ οὐρανοῦ.
Νά 'χεις χρώματα πολλά, νὰ βάφεις τοὺς πόθους καὶ τὶς σκέψεις σου.
Θὰ γεμίσω τ' ἀμπάρι μας ὄνειρα.
Νά 'χεις πολλά. Νὰ μὴ φοβᾶσαι πὼς θὰ σοῦ τελειώσουν.
Θὰ καλέσω τὶς μοῦσες – νὰ φιλοτεχνοῦν τὸν ψυχισμό μας.
Ὅλα θὰ τά ’χω δανειστεῖ ἀπὸ τὴ φύση. Μὲ ὑποθήκη τὸ εἶναι μου.
Μὴν καταπέσεις ὅταν μὲ ὁδηγήσει σὲ ἄλλη διάσταση.
Θά ’χεις μάθει νὰ ταξειδεύεις.
Θὰ φτάσεις στὰ ὅρια τοῦ σύμπαντος - ἴσως στὸ κέντρο του.
Θὰ ἔχεις βάλει τὴ σφραγίδα σου.
Θά ’χεις δαφνοστέφανο στὸ κεφάλι.
Εἶσαι, ἐπιτέλους γιὰ ἕνα ταξείδι στ' ἀνοιχτά;
Γιὰ ἕνα πρωτογενὲς ρίσκο;
Εὐθαρσῶς ν’ ἀγωνιστοῦμε στὸ πλευρὸ τῶν θεῶν;"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου