Πολλά έχουν λεχθεί σχετικά με τις συντάξεις των άγαμων θυγατέρων και η κοινή γνώμη διάκειται αρνητικώς για αυτήν την κατηγορία. Θα πρέπει λοιπόν να γνωρίζουν όλοι, ότι θεσπίστηκε απόδοση εισφορών εκ μέρους των γονέων για τις θυγατέρες. Δηλαδή είναι χρήματα των γονέων. Γι αυτό αργότερα βάσει του νόμου περί ισότητας, επεκτάθηκε ανάλογα και χωρίς ηλικιακό όριο στους άρρενες. Θα πρότεινα μάλιστα να ισχύσει και στον ιδιωτικό τομέα. Τι το εμποδίζει, όταν πρόκειται για δική μας επένδυση ; Σε ευνομούμενο και ισόνομο οικονομικό πλαίσιο, ενίοτε. Επομένως η σκέψη δεν οδηγείται προς την κατηγορία μιας οικογενειακής υποστήριξης, αλλά προς τον σκοπό της απεξάρτησης. Τι πιο καλό να ίσχυε για όλους, έτσι ώστε οι μελλοντικές γενιές να έχουν καλύψει την στοιχειώδη βάση επιβίωσης, για να μπορούν να ασχοληθούν είτε με τον πλουτισμό στο ισόνομο οικονομικό πλαίσιο είτε στην επιμόρφωσή του, κατ' επιλογή. Αυτό σημαίνει : φροντίδα της προηγούμενης γενιάς για την επόμενη. Με αυτό το σκεπτικό οι Έλληνες είχαν αναπτύξει και διαδώσει την έννοια «αποταμίευση», η οποία οδηγούσε όχι προς τον άκρατο καπιταλισμό, αλλά στον χρήσιμο και με προοπτική χρόνου. Στο παιγνίδι όμως του λογοπαίγνιου του χρόνου, ότι «όλα εδώ και τώρα γίνονται» χωρίς ΟΜΩΣ να γίνεται καμία απολύτως ανάλυσης της εννοίας και του νοήματός της, στην αντιστροφή των εννοιών των λέξεων, στο «εδώ και τώρα», αχρηστεύτηκε η έννοια της αποταμίευσης για να την αντικαταστήσει ο προσήλυτος και βομβαρδιστικός εικονικός καπιταλισμός. Το «σήμερα ζούμε και αύριο ποιος ξέρει» κυρίως Χριστιανικό φιλοσόφημα, είναι μια έννοια που κόβει το μέλλον και την προοπτική. Το μέλλον όμως για να μην μπλέξουμε σε βαθύτερα νοήματα, μεταβιβάζεται στην προέκταση των ανθρώπων, που έχουν αναλάβει την υποχρέωση να συνεχίσουν τις γενιές και να προστατέψουν το ανθρώπινο είδος. Αντί λοιπόν οι Ευρωπαϊκοί λαοί να διδάσκονται αυτήν την ιδέα, απερισκεπτί ακολούθησαν την οδό της εκ δόλου δημιουργίας επίπλαστων αναγκών μέσω της εγκλωβιστικής κατανάλωσης. Τους φαίνεται παράξενο, γιατί οι Έλληνες σε ποσοστό 80% κατέχουν ιδιόκτητες κατοικίες, φαινόμενο που δεν συμβαίνει στον «υπόλοιπο» κόσμο (!) Αντί λοιπόν να σκέφτονται με προοπτική προς τα εμπρός, σκέφτονται μόνον καταστροφικά, οπισθοδρομικά και υποτακτικά, σαν να είναι αυτό «φυσικός νόμος», επειδή στους λίγους δεν εξυπηρετεί η ανεξαρτησία και η αυτονομία, αλλά το αντίθετο προς όφελός τους, επομένως με σοφιστείες αντιστρέφουν την νοημοσύνη. Ν. Αποταμίευση

Πολλά έχουν λεχθεί σχετικά με τις συντάξεις των άγαμων θυγατέρων και η κοινή γνώμη διάκειται αρνητικώς για αυτήν την κατηγορία. Θα πρέπει λοιπόν να γνωρίζουν όλοι, ότι θεσπίστηκε απόδοση εισφορών εκ μέρους των γονέων για τις θυγατέρες. Δηλαδή είναι χρήματα των γονέων. Γι αυτό αργότερα βάσει του νόμου περί ισότητας, επεκτάθηκε ανάλογα και χωρίς ηλικιακό όριο στους άρρενες. Θα πρότεινα μάλιστα να ισχύσει και στον ιδιωτικό τομέα. Τι το εμποδίζει, όταν πρόκειται για δική μας επένδυση ; Σε ευνομούμενο και ισόνομο οικονομικό πλαίσιο, ενίοτε. Επομένως η σκέψη δεν οδηγείται προς την κατηγορία μιας οικογενειακής υποστήριξης, αλλά προς τον σκοπό της απεξάρτησης.  Τι πιο καλό να ίσχυε για όλους, έτσι ώστε οι μελλοντικές γενιές να έχουν καλύψει την στοιχειώδη βάση επιβίωσης, για να μπορούν να ασχοληθούν είτε με τον πλουτισμό στο ισόνομο οικονομικό πλαίσιο είτε στην επιμόρφωσή του, κατ' επιλογή.  Αυτό σημαίνει : φροντίδα της προηγούμενης γενιάς για την επόμενη. 

Με αυτό το σκεπτικό οι Έλληνες είχαν αναπτύξει και διαδώσει την έννοια «αποταμίευση», η οποία οδηγούσε όχι προς τον άκρατο καπιταλισμό, αλλά στον χρήσιμο και με προοπτική χρόνου. Στο παιγνίδι όμως του λογοπαίγνιου του χρόνου, ότι «όλα εδώ και τώρα γίνονται» χωρίς ΟΜΩΣ να γίνεται καμία απολύτως ανάλυσης της εννοίας και του νοήματός της, στην αντιστροφή των εννοιών των λέξεων, στο «εδώ και τώρα», αχρηστεύτηκε η έννοια της αποταμίευσης για να την αντικαταστήσει ο προσήλυτος και βομβαρδιστικός εικονικός καπιταλισμός.  Το «σήμερα ζούμε και αύριο ποιος ξέρει» κυρίως Χριστιανικό φιλοσόφημα, είναι μια έννοια που κόβει το μέλλον και την προοπτική. Το μέλλον όμως για να μην μπλέξουμε σε βαθύτερα νοήματα, μεταβιβάζεται στην προέκταση των ανθρώπων, που έχουν αναλάβει την υποχρέωση να συνεχίσουν τις γενιές και να προστατέψουν το ανθρώπινο είδος. Αντί λοιπόν οι Ευρωπαϊκοί λαοί να διδάσκονται αυτήν την ιδέα, απερισκεπτί ακολούθησαν την οδό της εκ δόλου δημιουργίας επίπλαστων αναγκών μέσω της εγκλωβιστικής κατανάλωσης. Τους φαίνεται παράξενο, γιατί οι Έλληνες σε ποσοστό 80% κατέχουν ιδιόκτητες κατοικίες, φαινόμενο που δεν συμβαίνει στον «υπόλοιπο» κόσμο (!)  Αντί λοιπόν να σκέφτονται με προοπτική προς τα εμπρός, σκέφτονται μόνον καταστροφικά, οπισθοδρομικά και υποτακτικά, σαν να είναι αυτό «φυσικός νόμος», επειδή στους λίγους δεν εξυπηρετεί η ανεξαρτησία και η αυτονομία, αλλά το αντίθετο προς όφελός τους, επομένως με σοφιστείες αντιστρέφουν την  νοημοσύνη.                                                Ν.