Προσπαθώντας να βρω πάντα μια ευκαιρία να τοποθετήσω ένα θέμα, σε τούτη την περίπτωση έχω να εκφράσω κάτι που έχω διαπιστώσει και το οποίο κυκλοφορεί σχεδόν από την αρχή της κρίσης. Όλοι οι αγνοί άνθρωποι από την καρδιά τους επιθυμούν να υπάρξει συνένωση όλων όσων αισθάνονται Έλληνες και νοιάζονται πραγματικά για την πατρίδα τους, αντί να έχουν εγκεφαλικούς κάλους που όταν περπατάνε να κτυπάνε σε διάφορα κοντινά ή μακρινά σημεία. Βέβαια, δεν διατίθεται ουδείς ανοικτά να αποποιηθεί αυτόν τον κανόνα, διότι τότε έτσι κι αλλιώς θα περιθωριοποιηθεί, ακολουθώντας έναν στενό κύκλο ανθελλήνων, σε διάφορες σέχτες και δεν θα βρίσκεται μέσα στα δρώμενα και αποδεκτός. Με την αρκετή εμπειρία που έχω αποκτήσει από την παρουσία μου σε διάφορες δράσεις, κινήματα, κομματίδια, συνομιλίες με διάφορους ανθρώπους κλπ, έβλεπα πως η προσπάθεια δεν ευοδωνόταν για πολλούς λόγους. Άλλοτε δεν υπήρχε σύγκλιση απόψεων, άλλοτε γιατί κάποιος προσπαθούσε να περάσει την δική του θεωρία ή άποψη, ως ορθή. Με αποτέλεσμα το όχημα να επιβραδύνει, μέχρι και να διασπάτε. Κάποιοι μάλιστα μέσα σε αυτά τα χρόνια, υποτίθεται προσπαθούσαν να συνενώσουν κινήματα πάνω σε μια προσυμφωνημένη ελάχιστη πλατφόρμα κοινών συνισταμένων και «μετά μωρέ τα βρίσκουμε». Όσο περνάει ο καιρός και βλέποντας την κατάσταση, άρχισα να εμβαθύνω ακόμα περισσότερο, μέχρι που συνειδητοποίησα κάτι που το θεωρώ σημαντικότατο και εμφυσώ την προσοχή. Ομολογώ πως στην αρχή δεν μπορούσε να πάει το μυαλό μου, επειδή η δεύτερη σκέψη δεν θα ερχόταν πρώτη. Βρισκόμενη λοιπόν πάλι με κάποια άτομα ακούστηκε «ας αφήσουμε αυτά που μας χωρίζουν και να ενωθούμε με αυτά που μας ενώνουν, μετά ας σκοτωθούμε μεταξύ μας». Άργησα αλλά το κατάλαβα πλέον σε όλη του την έκταση, όταν κάποιος υποστηρίζει τόσο ένθερμα αυτήν την ρήση. Όχι λοιπόν κυρίες και κύριοι. Δεν έχουμε να βρούμε τίποτα μετά. Την προηγούμενη μέρα θα αποδείξουμε πόσο πραγματικά ενδιαφερόμαστε για αυτό που κατατεινόμεθα και όχι μετά. Δεν θα σκοτωθούμε την όποια επόμενη μέρα, για να έλθει ο οποιοσδήποτε να καπηλευτεί την κατάσταση κατά το δοκούν, εύκολα και πανούργα, όπως έγινε στο παρελθόν. Τραύματα που μεταχειρίζεται ακόμα και σήμερα ο καθένας για να κάνει την δική του πολιτική, πάνω σε σφαγές και αίμα. Γιατί αυτές οι σφαγές που έγιναν κάποτε δεν περιείχαν μόνον δωσιλόγους ταγματασφαλίτες, αλλά και αθώους. Αθώους που μπορεί να βόλευε τότε για άλλους λόγους, κάποιους άλλους. Υπάρχει η Ελλάδα και θα πρέπει ο καθένας να γνωρίζει και να δηλώσει από πριν πως την οραματίζεται, αν του έδιναν την σκυτάλη να την ξανά κτήσει από την αρχή. Γιατί παράδειγμα δεν μπορώ να συνεργαστώ με κάποιον που θα βρίσκεται μέσα σε μία κοινότητα και να έχει σκέψεις πως ένα σύμβολο παράδειγμα, όπως η σημαία ενός κράτους, είναι μέρος του συστήματος. Αυτό θέλει πολύ κουβέντα από ώριμους ανθρώπους και δεν μας αφορά σε καμία περίπτωση, τούτη την στιγμή. Το παράδειγμα αυτό μου έτυχε κατά το παρελθόν, ενώ οι παραβρισκόμενοι απλοί άνθρωποι, από ηλιθιότητα, από καιροσκοπισμό ή να μην είναι οι αίτιοι μιας αντιπαράθεσης ή κάποιοι άλλοι για λόγους σκοπιμότητας, το παράβλεπαν και έτρεχαν να πάνε παρακάτω. Ε όχι λοιπόν δεν θα γίνουμε πιόνια μιας αισχρής υπόγειας προπαγάνδας. Της χειρότερης από αυτήν που κυκλοφορεί στην επιφάνεια, με τον πιο επαίσχυντο τρόπο στην εικονική πραγματικότητά μας. Η υπόγεια βρίσκεται στην ντρίπλα (εγγλέζικης προέλευσης λέξη) της διανόησης και της αντίληψης και αυτή είναι η πιο επικίνδυνη. Το έχω πει πολλές φορές και σε άλλα παραδείγματα, κατά το παρελθόν. Άκου «μετά θα βρούμε τις διαφορές μας» (!). Όσοι έχουν τα κότσια, την δύναμη, το σθένος και την κρυστάλλινη τοποθέτηση, να ενωθούν αυθορμήτως και χωρίς όρους ότι θα βρουν «κάτι» με τον διπλανό τους …….. μετάαααα, σαν έτοιμες ερινύες, δίνοντας μάλιστα τα διαπιστευτήρια τους για αυτήν την τοποθέτηση, αλλιώς θα υπάρχει δόλος. Προτιμώ να σηκωθεί να φύγει κάποιος από το τραπέζι αποκαλύπτοντας τις πραγματικές του προθέσεις, παρά τις ύπουλες και καιροσκοπικές. Ή θα είμαστε αγνοί μεταξύ μας όσο περισσότερο μπορούμε εφ’ όσον είμαστε άνθρωποι ή δεν θα είμαστε. Μπορεί να μην μπορέσουμε να καταφέρουμε να φτιάξουμε μια κοινωνία αγγέλων, μπορούμε όμως να ανοίξουμε τον δρόμο για αυτό. Όλα εξαρτώνται από εμάς και τι είδους προθέσεις έχουμε μέσα στο μυαλό μας και την ψυχή μας. Η πράξη και η απόδειξη είναι ΤΩΡΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΕΤΑ. Ν. ΕΡΙΝΥΕΣ

Προσπαθώντας να βρω πάντα μια ευκαιρία να τοποθετήσω ένα θέμα, σε τούτη την περίπτωση έχω να εκφράσω κάτι που έχω διαπιστώσει και το οποίο κυκλοφορεί σχεδόν από την αρχή της κρίσης.

Όλοι οι αγνοί άνθρωποι από την καρδιά τους επιθυμούν να υπάρξει συνένωση όλων όσων αισθάνονται Έλληνες και νοιάζονται πραγματικά για την πατρίδα τους, αντί να έχουν εγκεφαλικούς κάλους που όταν περπατάνε να κτυπάνε σε διάφορα κοντινά ή μακρινά σημεία.  Βέβαια, δεν διατίθεται ουδείς ανοικτά να αποποιηθεί αυτόν τον κανόνα, διότι τότε έτσι κι αλλιώς θα περιθωριοποιηθεί, ακολουθώντας έναν στενό κύκλο ανθελλήνων, σε διάφορες σέχτες και δεν θα βρίσκεται μέσα στα δρώμενα και αποδεκτός. 

Με την αρκετή εμπειρία που έχω αποκτήσει από την παρουσία μου σε διάφορες δράσεις, κινήματα, κομματίδια, συνομιλίες με διάφορους ανθρώπους κλπ, έβλεπα πως η προσπάθεια δεν ευοδωνόταν για πολλούς λόγους. Άλλοτε δεν υπήρχε σύγκλιση απόψεων, άλλοτε γιατί κάποιος προσπαθούσε να περάσει την δική του θεωρία ή άποψη, ως ορθή. Με αποτέλεσμα το όχημα να επιβραδύνει, μέχρι και να διασπάτε.  Κάποιοι μάλιστα μέσα σε αυτά τα χρόνια, υποτίθεται προσπαθούσαν να συνενώσουν κινήματα πάνω σε μια προσυμφωνημένη ελάχιστη πλατφόρμα κοινών συνισταμένων και «μετά μωρέ τα βρίσκουμε».

Όσο περνάει ο καιρός και βλέποντας την κατάσταση, άρχισα να εμβαθύνω ακόμα περισσότερο, μέχρι που συνειδητοποίησα κάτι που το θεωρώ σημαντικότατο και εμφυσώ την προσοχή.   Ομολογώ πως στην αρχή δεν μπορούσε να πάει το μυαλό μου, επειδή η δεύτερη σκέψη δεν θα ερχόταν πρώτη.  Βρισκόμενη λοιπόν πάλι με κάποια άτομα ακούστηκε «ας αφήσουμε αυτά που μας χωρίζουν και να ενωθούμε με αυτά που μας ενώνουν, μετά ας σκοτωθούμε μεταξύ μας».   Άργησα αλλά το κατάλαβα πλέον σε όλη του την έκταση, όταν κάποιος υποστηρίζει τόσο ένθερμα αυτήν την ρήση. 

Όχι λοιπόν κυρίες και κύριοι. Δεν έχουμε να βρούμε τίποτα μετά. Την προηγούμενη μέρα θα αποδείξουμε πόσο πραγματικά ενδιαφερόμαστε για αυτό που κατατεινόμεθα και όχι μετά.  Δεν θα σκοτωθούμε την όποια επόμενη μέρα, για να έλθει ο οποιοσδήποτε να καπηλευτεί την κατάσταση κατά το δοκούν, εύκολα και πανούργα, όπως έγινε στο παρελθόν.  Τραύματα που μεταχειρίζεται ακόμα και σήμερα ο καθένας για να κάνει την δική του πολιτική, πάνω σε σφαγές και αίμα. Γιατί αυτές οι σφαγές που έγιναν κάποτε δεν περιείχαν μόνον  δωσιλόγους ταγματασφαλίτες, αλλά και αθώους. Αθώους που μπορεί να βόλευε τότε για άλλους λόγους, κάποιους άλλους.

Υπάρχει η Ελλάδα και θα πρέπει ο καθένας να γνωρίζει και να δηλώσει από πριν πως την οραματίζεται, αν του έδιναν την σκυτάλη να την ξανά κτήσει από την αρχή. Γιατί παράδειγμα δεν μπορώ να συνεργαστώ με κάποιον που θα βρίσκεται μέσα σε μία κοινότητα και να έχει σκέψεις πως ένα σύμβολο παράδειγμα, όπως η σημαία ενός κράτους, είναι μέρος του συστήματος.  Αυτό θέλει πολύ κουβέντα από ώριμους ανθρώπους και δεν μας αφορά σε καμία περίπτωση, τούτη την στιγμή. Το παράδειγμα αυτό μου έτυχε κατά το παρελθόν, ενώ οι παραβρισκόμενοι απλοί άνθρωποι, από ηλιθιότητα, από καιροσκοπισμό ή να μην είναι οι αίτιοι μιας αντιπαράθεσης ή κάποιοι άλλοι για λόγους σκοπιμότητας, το παράβλεπαν και έτρεχαν να πάνε παρακάτω.   

Ε όχι λοιπόν δεν θα γίνουμε πιόνια μιας αισχρής υπόγειας προπαγάνδας. Της χειρότερης από αυτήν που κυκλοφορεί στην επιφάνεια, με τον πιο επαίσχυντο τρόπο στην εικονική πραγματικότητά μας. Η υπόγεια βρίσκεται στην ντρίπλα (εγγλέζικης προέλευσης λέξη)  της διανόησης και της αντίληψης και αυτή είναι η πιο επικίνδυνη. Το έχω πει πολλές φορές και σε άλλα παραδείγματα, κατά το παρελθόν.

Άκου «μετά θα βρούμε τις διαφορές μας» (!).  Όσοι έχουν τα κότσια, την δύναμη, το σθένος και την κρυστάλλινη τοποθέτηση, να ενωθούν αυθορμήτως και χωρίς όρους ότι θα βρουν «κάτι» με τον διπλανό τους …….. μετάαααα, σαν έτοιμες ερινύες, δίνοντας μάλιστα τα διαπιστευτήρια τους για αυτήν την τοποθέτηση, αλλιώς θα υπάρχει δόλος.   Προτιμώ να σηκωθεί να φύγει κάποιος από το τραπέζι αποκαλύπτοντας τις πραγματικές του προθέσεις, παρά τις ύπουλες και καιροσκοπικές. Ή θα είμαστε αγνοί μεταξύ μας όσο περισσότερο μπορούμε εφ’ όσον είμαστε άνθρωποι ή δεν θα είμαστε. 

Μπορεί να μην μπορέσουμε να καταφέρουμε να φτιάξουμε μια κοινωνία αγγέλων, μπορούμε όμως να ανοίξουμε τον δρόμο για αυτό.  Όλα εξαρτώνται από εμάς και τι είδους προθέσεις έχουμε μέσα στο μυαλό μας και την ψυχή μας.  Η πράξη και η απόδειξη είναι ΤΩΡΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΕΤΑ.                                                                                    Ν.