Η αίθουσα του δικαστηρίου είναι κατάμεστη. Κόσμος πολύς, όρθιοι και παρά πολλοί απ' έξω. Δεν είναι και λίγο αυτό που συμβαίνει: Ο επί σειρά ετών υπερυπουργός, δικάζεται για χοντρό κλέψιμο και γιγάντιες μίζες. Φαίνεται να την πάτησε άσχημα... Μαζί του στην αίθουσα, συγκατηγορούμενη είναι και η σύζυγος, που πολλοί της φωνάζανε κάποτε: "Βλαχάρα, Βλαχάρα, τα φάγανε τα εκατομμύρια!..." Το περίεργο είναι ότι, όλη την ώρα της διαδικασίας που κρατάει μέρες, ο κατηγορούμενος αγέρωχος ακούει χωρίς να δείχνει τον παραμικρό φόβο, λες και έχει κάποιον άσσο κρυμμένο στο μανίκι του και τους δουλεύει όλους!... Τέλος πάντων, ήρθε η ώρα της απολογίας. Επικρατεί απόλυτη σιωπή. Οι κάμερες έτοιμες. Οι δημοσιογράφοι βάζουν μπροστά τα μαγνητοφωνάκια. «Κύριε πρόεδρε, κύριοι δικαστές... Το είπα και θα το ξαναπώ: Καθαρός ουρανός αστραπές δεν φοβάται! Εδώ μέσα ζούμε μια παρωδία δίκης, ένα φιάσκο!...» «Αφήστε τις αερολογίες κύριε βαριά κατηγορούμενε...Εδώ δεν είστε σε προεκλογικό μπαλκόνι...Εξηγηθείτε καθαρά, με απλά λόγια, για να γίνετε για πρώτη φορά στη ζωή σας κατανοητός...» «Θα είμαι σύντομος κύριε πρόεδρε...Αν δεν απατώμαι, εδώ δικάζετε κάποιον Άκη Τσοχατζόπουλο που έχει σύζυγο κάποια Βίκυ Σταμάτη» «Πάλι τα ίδια! Αυτό το ξέρουμε κύριε βαριά κατηγορούμενε. Έχετε τίποτε άλλο πιο ουσιώδες να προσθέσετε;» «Βεβαίως, κύριε πρόεδρε... Εγώ δεν είμαι αυτός!... Εγώ είμαι άλλος! Εγώ είμαι ο Σάκης Επιταγόπουλος και η σύζυγός μου λέγεται Μίκυ Γρηγόρη! Έγινε λάθος! Καταλάβατε;» «Κύριε βαριά κατηγορούμενε αστειεύεστε; Μου θυμίζετε εκείνο το βιβλίο, με τίτλο, "Εξουσία Βλαχάρα"... Τις ταυτότητές σας παρακαλώ» «Ορίστε κύριε πρόεδρε... Τι γράφει εδώ; Σάκης Επιταγόπουλος η μία, Μίκυ Γρηγόρη η άλλη...» Ο πρόεδρος μένει καγκελόξυλο!... «Μα… κύριε… βαριά κατηγορούμενε, συγνώμη!... Τι τρομερό λάθος είναι αυτό; Πως έγινε; Χίλια συγνώμη! Είστε ελεύθερος! Ελεύθερος! Και εσείς κυρία μου! Ελεύθεροι! Πηγαίνετε. Και εκ μέρους της πολιτείας ξανά χίλια συγνώμη...» «Τι συγνώμη ρε; Θα σας τυλίξω σε μια κόλλα χαρτί. Καραγκιόζηδες! Θα δείτε τι σημαίνει Επιταγόπουλος...» Εκείνη τη στιγμή όλοι ξεσπούν σε χειροκροτήματα ενθουσιασμού και φωνές: «Αίσχος! Αίσχος! Δεν ντρέπεστε να σέρνετε σε δίκες ένα αθώο και μια μάνα με παιδί; Αίσχος!». Ο πρώην βαριά κατηγορούμενος γυρίζει με αγέρωχο ύφος, κάνει ένα νόημα στην σύζυγο να πλησιάσει, της τραβάει ένα παθιάρικο φιλί στο στόμα και μαζί αποχωρούν μέσα σε επευφημίες και ζητωκραυγές. Ο πρόεδρος πίσω κτυπάει από την έδρα δαιμονισμένα το κουδούνι. «Τι είναι πάλι κύριε πρόεδρε; Πάλι συγνώμη; Την έχω χεσμένη τη συγνώμη. Τα είπαμε αυτά...» «Μόνο μια ερώτηση» «Ακούω» «Και γιατί δεν το είπες από την αρχή και κάναμε όλη αυτή τη δίκη;» «Χα,Χα,Χα! Για να σπάσω πλάκα! Είμαι χωρατατζής!» Το ζεύγος αποχωρεί μέσα στα μπράβο και στα δυνατά χειροκροτήματα. Απ' έξω ήταν η λιμουζίνα, η Bedley. Ο σωφέρ περίμενε με ανοικτή την πόρτα. Μόλις βολεύτηκε το ζεύγος στο πίσω κάθισμα, λέει ο σύζυγος: «Τέρμα το γκάζι, Αγάθων! Φύγε γρήγορα από αυτούς τους γύφτους! Θα πάμε στο καλό το σπίτι! Θέλω να δω Ακρόπολη, να ηρεμήσω...» Λέει η σύζυγος: «Αγάπη μου είσαι τρομερός! Πως το σκέφτηκες αυτό το κόλπο με τις ψεύτικες ταυτότητες; Μεγαλοφυές!» «Δεν σου είπα να μου έχεις εμπιστοσύνη; Τις αληθινές ταυτότητες που τις έχεις κρύψει;» V i C t ω R http://citizenvictor.blogspot.gr/2013/08/blog-post_28.html?spref=fb Άκης, Σάκης, Βίκυ, Μίκυ

Η αίθουσα του δικαστηρίου είναι κατάμεστη.

Κόσμος πολύς, όρθιοι και παρά πολλοί απ' έξω.
Δεν είναι και λίγο αυτό που συμβαίνει: Ο επί σειρά ετών υπερυπουργός, δικάζεται για χοντρό κλέψιμο και γιγάντιες μίζες.
Φαίνεται να την πάτησε άσχημα...
Μαζί του στην αίθουσα, συγκατηγορούμενη είναι και η σύζυγος, που πολλοί της φωνάζανε κάποτε: "Βλαχάρα, Βλαχάρα, τα φάγανε τα εκατομμύρια!..."
Το περίεργο είναι ότι, όλη την ώρα της διαδικασίας που κρατάει μέρες, ο κατηγορούμενος αγέρωχος ακούει χωρίς να δείχνει τον παραμικρό φόβο, λες και έχει κάποιον άσσο κρυμμένο στο μανίκι του και τους δουλεύει όλους!...
Τέλος πάντων, ήρθε η ώρα της απολογίας.
Επικρατεί απόλυτη σιωπή. Οι κάμερες έτοιμες. Οι δημοσιογράφοι βάζουν μπροστά τα μαγνητοφωνάκια.

 «Κύριε πρόεδρε, κύριοι δικαστές... Το είπα και θα το ξαναπώ: Καθαρός ουρανός αστραπές δεν φοβάται! Εδώ μέσα ζούμε μια παρωδία δίκης, ένα φιάσκο!...»

«Αφήστε τις αερολογίες κύριε βαριά κατηγορούμενε...Εδώ δεν είστε σε προεκλογικό μπαλκόνι...Εξηγηθείτε καθαρά, με απλά λόγια, για να γίνετε για πρώτη φορά στη ζωή σας κατανοητός...»
«Θα είμαι σύντομος κύριε πρόεδρε...Αν δεν απατώμαι, εδώ δικάζετε κάποιον Άκη Τσοχατζόπουλο που έχει σύζυγο κάποια Βίκυ Σταμάτη»
«Πάλι τα ίδια! Αυτό το ξέρουμε κύριε βαριά κατηγορούμενε. Έχετε τίποτε άλλο πιο ουσιώδες να προσθέσετε;»
«Βεβαίως, κύριε πρόεδρε... Εγώ δεν είμαι αυτός!... Εγώ είμαι άλλος! Εγώ είμαι ο Σάκης Επιταγόπουλος και η σύζυγός μου λέγεται Μίκυ Γρηγόρη! Έγινε λάθος! Καταλάβατε;»
«Κύριε βαριά κατηγορούμενε αστειεύεστε; Μου θυμίζετε εκείνο το βιβλίο, με τίτλο, "Εξουσία Βλαχάρα"... Τις ταυτότητές σας παρακαλώ»
«Ορίστε κύριε πρόεδρε... Τι γράφει εδώ; Σάκης Επιταγόπουλος η μία, Μίκυ Γρηγόρη η άλλη...»
Ο πρόεδρος μένει καγκελόξυλο!...
«Μα… κύριε… βαριά κατηγορούμενε, συγνώμη!... Τι τρομερό λάθος είναι αυτό; Πως έγινε; Χίλια συγνώμη! Είστε ελεύθερος! Ελεύθερος! Και εσείς κυρία μου! Ελεύθεροι! Πηγαίνετε. Και εκ μέρους της πολιτείας ξανά χίλια συγνώμη...»
«Τι συγνώμη ρε; Θα σας τυλίξω σε μια κόλλα χαρτί. Καραγκιόζηδες! Θα δείτε τι σημαίνει Επιταγόπουλος...»
Εκείνη τη στιγμή όλοι ξεσπούν σε χειροκροτήματα ενθουσιασμού και φωνές:
«Αίσχος! Αίσχος! Δεν ντρέπεστε να σέρνετε σε δίκες ένα αθώο και μια μάνα με παιδί; Αίσχος!».
Ο πρώην βαριά κατηγορούμενος γυρίζει με αγέρωχο ύφος, κάνει ένα νόημα στην σύζυγο να πλησιάσει, της τραβάει ένα παθιάρικο φιλί στο στόμα και μαζί αποχωρούν μέσα σε επευφημίες και ζητωκραυγές.
Ο πρόεδρος πίσω κτυπάει από την έδρα δαιμονισμένα το κουδούνι.
«Τι είναι πάλι κύριε πρόεδρε; Πάλι συγνώμη; Την έχω χεσμένη τη συγνώμη. Τα είπαμε αυτά...»
«Μόνο μια ερώτηση»
«Ακούω»
«Και γιατί δεν το είπες από την αρχή και κάναμε όλη αυτή τη δίκη;»
«Χα,Χα,Χα! Για να σπάσω πλάκα! Είμαι χωρατατζής!»

Το ζεύγος αποχωρεί μέσα στα μπράβο και στα δυνατά χειροκροτήματα.

Απ' έξω ήταν η λιμουζίνα, η Bedley. Ο σωφέρ περίμενε με ανοικτή την πόρτα. Μόλις βολεύτηκε το ζεύγος στο πίσω κάθισμα, λέει ο σύζυγος: «Τέρμα το γκάζι, Αγάθων! Φύγε γρήγορα από αυτούς τους γύφτους! Θα πάμε στο καλό το σπίτι! Θέλω να δω Ακρόπολη, να ηρεμήσω...» Λέει η σύζυγος: «Αγάπη μου είσαι τρομερός! Πως το σκέφτηκες αυτό το κόλπο με τις ψεύτικες ταυτότητες; Μεγαλοφυές!» «Δεν σου είπα να μου έχεις εμπιστοσύνη; Τις αληθινές ταυτότητες που τις έχεις κρύψει;»

 V i C t ω R
http://citizenvictor.blogspot.gr/2013/08/blog-post_28.html?spref=fb