1) Σήμερα σκεπτόμουν πως θα έπρεπε να αλλάξουμε την λέξη αγάπη με την λέξη Έρως. Με την αρχαιοελληνική έννοια. Η λέξη αγάπη έφτασε στο σημείο να κατακερματίζει και να διαφοροποιεί τα συναισθήματά μας, εκμεταλλευόμενη τις αδυναμίες μας. Αγαπάμε κάτι, περισσότερο από κάτι άλλο για κάποιον λόγο. Από την στιγμή της ύπαρξης του «λόγου- αιτίας», αυτομάτως η έννοια αγάπη υποβαθμίζεται. Ο έρως δεν έχει διαβαθμίσεις. Δεν είναι η χημική πράξη που τον προσδιορίζει, ούτε απορρέει από εγωκεντρικές προθέσεις. Ο Έρως είναι ένας προς όλα και για όλα. Είναι ο μόνος που πραγματικά να εξευμενίζει. Την λέξη αγάπη μπορεί να την χρησιμοποιήσει και αυτός που αρέσκεται να δολοφονεί, που αρέσκεται να καταστρέφει την υγεία του επειδή του ….. αρέσει να πίνει ή επειδή αισθάνεται περισσότερη «ευθύνη» για το δικό του παιδί. Μην τρέξετε έτοιμοι με διαφωνίες. Η έννοια αγάπη κατέληξε στην έννοια αρέσω ή προτιμώ ή από ανάγκη ή πρέπει και όχι από εσωτερικό πλατύ ανεμπόδιστο και ανεπιρρέαστο αίσθημα. Αν η έννοια της αγάπης εξυψωνόταν σε άλλο επίπεδο αντίληψης, καμία άλλη λέξη δεν θα μπορούσε να υπέρ καλύψει την έννοιά της από αυτήν του Έρωτος. Στο όνομα της αγάπης γίνονται πάσης φύσεως εγκλήματα. Ο Έρως δεν γνωρίζει από πάθη, γιατί δεν είναι πάθος ο ίδιος. Για την αγάπη γράφτηκαν αμέτρητα τραγούδια «απόδειξης μέχρι θανάτου». Για την αγάπη βασισμένη στην όποια προσωπική ηθική, γίνονται οι άνθρωποι δυστυχισμένοι. Για διευκόλυνση θα έλεγα πως η αγάπη είναι κάποιο σκαλοπάτι πριν τον Έρωτα. Το «αγαπάτε αλλήλους» που απευθύνεται στους ανθρώπους, είναι σκαλοπάτι πριν την αγάπη των όντων. Ο Έρως δεν είναι σκαλοπάτι, δεν γνωρίζει θάνατο, ούτε κατατάξεις. Δεν είναι βαθμιδωτός. Θα μπορούσα να έλεγα είναι η τελειότητα των αισθημάτων, των αισθήσεων που τείνουν προς το Όλον. Στέκεται στο ύπατο βάθρο ως αξία. Είναι μία από τις ιδιότητες της Θεϊκής οντότητας. Η "τελειότητα" του δικού μας κόσμου βρίσκεται στην ατέλειά του, γιατί αυτή είναι η οδηγός, δάσκαλος και δοκιμαστής μας, προς τον δρόμο του Έρωτος. Οφείλουμε να προχωρήσουμε παραπέρα πλέον, καιρός είναι ..... 2) Ορμώμενη από μία εκπομπή που άκουσα σήμερα, με έκανε να γράψω το κάτωθι σχόλιο. Όταν είναι κάποιος κάποιας ηλικίας (γηραιότερος) και θεωρεί πως η πείρα του έχει προκύψει από την μεγάλη πεζοδρομιακή σχολή ή έστω εκ μελέτης, αυτό δεν σημαίνει πως δεν μπορούν να έχουν οι νεώτεροι τις απόψεις τους και ας μην συμφωνεί απαραιτήτως μαζί τους, ούτε καν να τις κουβεντιάζει. Ο χλευασμός ή η υποτιμητικότητα δεν αφορούν εκπομπή φωτισμένου νου. Ούτε η επίδειξη της ανωτερότητας που εκείνος αισθάνεται …..λόγω ηλικίας, είναι σοφία. Δεν σημαίνει πως οι σκέψεις των νεωτέρων του δεν θα πρέπει να χωρούν στο δικό του πεδίο σκέψεως, αναλύσεως και κατανοήσεως. Ούτε επίσης σημαίνει πάντοτε, όντας γηραιότερος άρα σοφότερος ή ορθότερος. Όταν μάλιστα τυχαίνει συνομιλητής να αποχωρεί από συζήτηση, τότε υπάρχει πρόβλημα αυτοελέγχου ή επιχειρηματολογίας και όχι πόνος όπως υποστηρίχθηκε από τον γηραιότερο φίλο συνομιλητή του. Οι νεώτεροι είναι πιο ευέλικτοι στην σκέψη και όχι δογματικοί όπως οι γηραιότεροι που δεν θέλουν να ξεκουνήσουν από τις θέσεις τους, εκτός βέβαια αν έχει υποστεί πλύση εγκεφάλου και η πλύση δεν κοιτά, ούτε έχει σχέση με ηλικίες. Η πλύση είναι πλύση. Η κάθε σκέψη είναι για σφαιρική διερεύνηση των συνομιλούντων και όχι για μια απευθείας βολή μονομερώς ..... από τον "ανώτερο", γιατί τότε χάνει το κύρος του ο "ανώτερος" γηραιότερος. Το προπέτασμα ηλικία ή οι όποιες σπουδές επίσης, δεν είναι πάντα απαραίτητα επιχειρήματα ή για όλες τις περιπτώσεις , για την υποτιθέμενη "ορθή ανωτερότητα" ή την ορθότερη σκέψη. Εξάλλου το πτυχίο της ανώτερης πεζοδρομιακής δεν κρέμεται σε τοίχους, ούτε βρίσκεται σε συρτάρια, αλλά βρίσκεται μέσα στο είναι του κάθε ανθρώπου, στην σκέψη του, στον λόγο του και στην συμπεριφορά του. Τώρα, αν κάποιος νεώτερος του γηραιοτέρου πιστεύει πως ένας νεαρότερος ακόμα από αυτόν, όπως ο φοιτητής που έστειλε μία επιστολή στον Σαμαρά με κεντρικό νόημα «το πλεόνασμα και το success story σκότωσαν τον πατέρα του», δεν σημαίνει επίσης πως δεν θα έπρεπε να μάθει από κάποιον λίγο ή περισσότερο μεγαλύτερό του την πραγματική αιτία, δηλαδή για την ύπαρξη και την κλοπή του πλούτου της χώρας και της υποταγής της. Δεν σημαίνει πως αν ο νεώτερος πιστεύει πως θα πρέπει να ήξερε όσα ξέρει ο ίδιος και ο ακόμα πιο νεώτερος από αυτόν, ενώ αντίθετα ο γηραιότερος να το στρέφει προς το συναισθηματικό δικαιολογώντας του νεαρού φοιτητή την χροιά της έκφρασής του, αυτό να τον κάνει σωστό στη άποψη. Για να καταλάβουμε τι προσπαθώ να πω είναι, πως κάθε τι που μαθαίνει κανείς όσο νεώτερος γίνεται, τόσο καλλίτερα το μαθαίνει. Ούτε η γνώση μιας πληροφορίας είναι προνόμιο των γηραιοτέρων ή μόνον για τον εαυτό τους. Αν δεν έχει πληροφορίες ο νεαρός φοιτητής, τότε ο γηραιότερος είναι υποχρεωμένος και εφ όσον γνωρίζει πολλά περισσότερα δεδομένα από τον νεαρό, άμεσα να του τα πληροφορήσει και όχι να το ρίξει στην συναισθηματική πλευρά εξ αιτίας του νεαρού της ηλικίας του και μάλιστα υποστηρίζοντάς την ως θέση. Μιλάμε για φοιτητή, δεν μιλάμε για παιδί δημοτικού η γυμνασίου που και σε αυτές τις ηλικίες είμαστε υποχρεωμένοι να πληροφορούμε, βοηθώντας την ωρίμανση τους και υποδεικνύοντας σε τι κόσμο ζουν. Αισθάνονται μήπως ένοχοι οι γονείς, μην κατακριθούν από τα παιδιά τους ; Αντιθέτως ο νεαρός φοιτητής θα πρέπει ή θα έπρεπε να καταναλώσει χρόνο για να μάθει την πραγματική αιτία που έφερε τον πατέρα του σε απόγνωση για να αυτοκτονήσει και να μην μείνει απλώς στην επιφάνεια των γεγονότων. Αν δε, δεν υπάρχει χρόνος λόγω του ότι εργάζεται δύο ανασφάλιστες δουλειές όπως ακούστηκε, τότε ο γηραιότερος να τρέξει να τον ενημερώσει, μη αφήνοντάς τον μόνον στην απόρροια ενός συναισθήματος. Δηλαδή αν ο νέος έχει δικαίως συναίσθημα οργής και αγανάκτησης, το αίσθημα δικαίου που θα τον διακατείχε με την αποκάλυψη περισσοτέρων δεδομένων, θα ήταν πιο υγιές και θα απείχε παρασάγγας από το απλό και ευκολό-διαχειρίσιμο συναίσθημα πόνου, από τον κάθε επίδοξο. Η υπεροψία είναι φοβερό ελάττωμα. Ο γηραιότερος αν θεωρεί τον εαυτό του σοφό, οφείλει να κονταίνει προς τους νεωτέρους του, διότι τότε μόνον αποδεικνύει την σοφότητά του, την ταπεινότητά του και τον έρωτά του προς όλους. Ίσως να καταλάβουν περισσότερα από αυτά που προσπαθώ να πω, όσοι παρακολούθησαν την εκπομπή του Γουίλς στο ART fm σήμερα και που από δω και στο εξής θα είναι 11 :00 με 13 :00 κάθε Σαββατοκύριακο. Υσ : Χωρίς να σημαίνει πως υποστηρίζω τις απόψεις του νεωτέρου, για να θίξω τις απόψεις του γηραιοτέρου. Επιχειρηματολογία είναι ο στόχος και όχι η εύκολη κριτική, έτσι ακριβώς όπως την ασκεί ο γηραιότερος. Χωρίς ουσιαστική επιχειρηματολογία, στο τέλος μένουν άπαντες αδαείς. Ν. Σχόλια

1)     Σήμερα σκεπτόμουν πως θα έπρεπε να αλλάξουμε την λέξη αγάπη με την λέξη Έρως. Με την αρχαιοελληνική έννοια. Η λέξη αγάπη έφτασε στο σημείο να κατακερματίζει και να διαφοροποιεί τα συναισθήματά μας, εκμεταλλευόμενη τις αδυναμίες μας. Αγαπάμε κάτι, περισσότερο από κάτι άλλο για κάποιον λόγο.  Από την στιγμή της ύπαρξης του «λόγου- αιτίας», αυτομάτως η έννοια αγάπη υποβαθμίζεται. Ο έρως δεν έχει διαβαθμίσεις. Δεν είναι η χημική πράξη που τον προσδιορίζει, ούτε απορρέει από εγωκεντρικές προθέσεις. Ο Έρως είναι ένας προς όλα και για όλα. Είναι ο μόνος που πραγματικά να εξευμενίζει. 
      Την λέξη αγάπη μπορεί να την χρησιμοποιήσει και αυτός που αρέσκεται να δολοφονεί, που αρέσκεται να καταστρέφει την υγεία του επειδή του ….. αρέσει να πίνει ή επειδή αισθάνεται περισσότερη «ευθύνη» για το δικό του παιδί.  Μην τρέξετε έτοιμοι με διαφωνίες. Η έννοια αγάπη κατέληξε στην έννοια αρέσω ή προτιμώ ή από ανάγκη ή πρέπει και όχι από εσωτερικό πλατύ ανεμπόδιστο και ανεπιρρέαστο αίσθημα.  Αν η έννοια της αγάπης εξυψωνόταν σε άλλο επίπεδο αντίληψης, καμία άλλη λέξη δεν θα μπορούσε να υπέρ καλύψει την έννοιά της από αυτήν του Έρωτος.  
      Στο όνομα της αγάπης γίνονται πάσης φύσεως εγκλήματα. Ο Έρως δεν γνωρίζει από πάθη, γιατί δεν είναι πάθος ο ίδιος. 
      Για την αγάπη γράφτηκαν αμέτρητα τραγούδια «απόδειξης μέχρι θανάτου». Για την αγάπη βασισμένη στην όποια προσωπική ηθική, γίνονται οι άνθρωποι δυστυχισμένοι.  Για διευκόλυνση θα έλεγα πως η αγάπη είναι κάποιο σκαλοπάτι πριν τον Έρωτα.  Το «αγαπάτε αλλήλους» που απευθύνεται στους ανθρώπους, είναι σκαλοπάτι πριν την αγάπη των όντων. 
      Ο Έρως δεν είναι σκαλοπάτι, δεν γνωρίζει θάνατο, ούτε κατατάξεις. Δεν είναι βαθμιδωτός. Θα μπορούσα να έλεγα είναι η τελειότητα των αισθημάτων, των αισθήσεων που τείνουν προς το Όλον. Στέκεται στο ύπατο βάθρο ως αξία. Είναι μία από τις ιδιότητες της Θεϊκής οντότητας.   
      Η "τελειότητα" του δικού μας κόσμου βρίσκεται στην ατέλειά του, γιατί αυτή είναι η οδηγός, δάσκαλος και δοκιμαστής μας, προς τον δρόμο του Έρωτος.  
     Οφείλουμε να προχωρήσουμε παραπέρα πλέον, καιρός είναι .....

2)   Ορμώμενη από μία εκπομπή που άκουσα σήμερα, με έκανε να γράψω το κάτωθι σχόλιο. Όταν είναι κάποιος κάποιας ηλικίας (γηραιότερος) και θεωρεί πως η πείρα του έχει προκύψει από την μεγάλη πεζοδρομιακή σχολή ή έστω εκ μελέτης, αυτό δεν σημαίνει πως δεν μπορούν να έχουν οι νεώτεροι τις απόψεις τους και ας μην συμφωνεί απαραιτήτως μαζί τους, ούτε καν να τις κουβεντιάζει. Ο χλευασμός ή η υποτιμητικότητα δεν αφορούν εκπομπή φωτισμένου νου.  Ούτε η επίδειξη της ανωτερότητας που εκείνος αισθάνεται …..λόγω ηλικίας, είναι σοφία.  Δεν σημαίνει πως οι σκέψεις των νεωτέρων του δεν θα πρέπει να χωρούν στο δικό του πεδίο σκέψεως, αναλύσεως και κατανοήσεως. Ούτε επίσης σημαίνει πάντοτε, όντας γηραιότερος άρα σοφότερος ή ορθότερος.  
      Όταν μάλιστα τυχαίνει συνομιλητής να αποχωρεί από συζήτηση, τότε υπάρχει πρόβλημα αυτοελέγχου ή επιχειρηματολογίας και όχι πόνος όπως υποστηρίχθηκε από τον γηραιότερο φίλο συνομιλητή του.   
      Οι νεώτεροι είναι πιο ευέλικτοι στην σκέψη και όχι δογματικοί όπως οι γηραιότεροι που δεν θέλουν να ξεκουνήσουν από τις θέσεις τους, εκτός βέβαια αν έχει υποστεί πλύση εγκεφάλου και η πλύση δεν κοιτά, ούτε έχει σχέση με ηλικίες. Η πλύση είναι πλύση.
      Η κάθε σκέψη είναι για σφαιρική διερεύνηση των συνομιλούντων και όχι για μια απευθείας βολή μονομερώς ..... από τον "ανώτερο", γιατί τότε χάνει το κύρος του ο "ανώτερος" γηραιότερος. Το προπέτασμα ηλικία ή οι όποιες σπουδές επίσης, δεν είναι πάντα απαραίτητα επιχειρήματα ή για όλες τις περιπτώσεις , για την υποτιθέμενη "ορθή ανωτερότητα" ή την ορθότερη σκέψη.  Εξάλλου το πτυχίο της ανώτερης πεζοδρομιακής δεν κρέμεται σε τοίχους, ούτε βρίσκεται σε συρτάρια, αλλά βρίσκεται μέσα στο είναι του κάθε ανθρώπου, στην σκέψη του, στον λόγο του και στην συμπεριφορά του.

  
      Τώρα, αν κάποιος νεώτερος του γηραιοτέρου πιστεύει πως ένας νεαρότερος ακόμα από αυτόν, όπως ο φοιτητής που έστειλε μία επιστολή στον Σαμαρά με κεντρικό νόημα «το πλεόνασμα και το success story σκότωσαν τον πατέρα του», δεν σημαίνει επίσης πως δεν θα έπρεπε να μάθει από κάποιον λίγο ή περισσότερο μεγαλύτερό του την πραγματική αιτία, δηλαδή για την ύπαρξη και την κλοπή του πλούτου της χώρας και της υποταγής της. Δεν σημαίνει πως αν ο νεώτερος πιστεύει πως θα πρέπει να ήξερε όσα ξέρει ο ίδιος και ο ακόμα πιο νεώτερος από αυτόν, ενώ αντίθετα ο γηραιότερος να το στρέφει προς το συναισθηματικό δικαιολογώντας του νεαρού φοιτητή την χροιά της έκφρασής του, αυτό να τον κάνει σωστό στη άποψη.  Για να καταλάβουμε τι προσπαθώ να πω είναι, πως κάθε τι που μαθαίνει κανείς όσο νεώτερος γίνεται, τόσο καλλίτερα το μαθαίνει. Ούτε η γνώση μιας πληροφορίας είναι προνόμιο των γηραιοτέρων ή μόνον για τον εαυτό τους.  Αν δεν έχει πληροφορίες ο νεαρός φοιτητής, τότε ο γηραιότερος είναι υποχρεωμένος και εφ όσον γνωρίζει πολλά περισσότερα δεδομένα από τον νεαρό, άμεσα να του τα πληροφορήσει και όχι να το ρίξει στην συναισθηματική πλευρά εξ αιτίας του νεαρού της ηλικίας του και μάλιστα υποστηρίζοντάς την ως θέση. Μιλάμε για φοιτητή, δεν μιλάμε για παιδί δημοτικού η γυμνασίου που και σε αυτές τις ηλικίες είμαστε υποχρεωμένοι να πληροφορούμε, βοηθώντας την ωρίμανση τους και υποδεικνύοντας σε τι κόσμο ζουν.  Αισθάνονται μήπως ένοχοι οι γονείς, μην κατακριθούν από τα παιδιά τους ;   
      Αντιθέτως ο νεαρός φοιτητής θα πρέπει ή θα έπρεπε να καταναλώσει χρόνο για να μάθει την πραγματική αιτία που έφερε τον πατέρα του σε απόγνωση για να αυτοκτονήσει και να μην μείνει απλώς στην επιφάνεια των γεγονότων.  Αν δε, δεν υπάρχει χρόνος λόγω του ότι εργάζεται δύο ανασφάλιστες δουλειές όπως ακούστηκε, τότε ο γηραιότερος να τρέξει να τον ενημερώσει, μη αφήνοντάς τον μόνον στην απόρροια ενός συναισθήματος. Δηλαδή αν ο νέος έχει δικαίως συναίσθημα οργής και αγανάκτησης, το αίσθημα δικαίου που θα τον διακατείχε με την αποκάλυψη περισσοτέρων δεδομένων, θα ήταν πιο υγιές και θα απείχε παρασάγγας από το απλό και ευκολό-διαχειρίσιμο συναίσθημα  πόνου, από τον κάθε επίδοξο.   
      
      Η υπεροψία είναι φοβερό ελάττωμα. Ο γηραιότερος αν θεωρεί τον εαυτό του σοφό, οφείλει να κονταίνει προς  τους νεωτέρους του, διότι τότε μόνον αποδεικνύει την σοφότητά του, την ταπεινότητά του και τον έρωτά του προς όλους.  Ίσως να καταλάβουν περισσότερα από αυτά που προσπαθώ να πω, όσοι παρακολούθησαν την εκπομπή του Γουίλς στο ART fm σήμερα και που από δω και στο εξής θα είναι 11 :00 με 13 :00 κάθε Σαββατοκύριακο.                                                           
      
      Υσ : Χωρίς να σημαίνει πως υποστηρίζω τις απόψεις του νεωτέρου, για να θίξω τις απόψεις του γηραιοτέρου. Επιχειρηματολογία είναι ο στόχος και όχι η εύκολη κριτική, έτσι ακριβώς όπως την ασκεί ο γηραιότερος.  Χωρίς ουσιαστική επιχειρηματολογία, στο τέλος μένουν άπαντες αδαείς.                                                                Ν.