a.readmore { /* CSS properties go here */ }
Καλώς ορίσατε στην μάχη της Αναζήτησης.

Τετάρτη 25 Δεκεμβρίου 2013

Ν : Θωμάς Ηλιόπουλος, εκπαιδευτικός στην Μελβούρνη.  Έλληνας στο πνεύμα και στην ψυχή, μιλάει για τον ρωμιό ραγιά, που ξέχασε ποιός είναι, πέταξε το όνομά του για να πάρει το όνομα του κατακτητή. Δυστυχώς ο Ελληνισμός έμεινε και παραμένει έκτοτε ανιστόρητος και ανελλήνιστος. Όταν οι απόγονοι ονομάζουν τους προγόνους τους ειδωλολάτρες επειδή έτσι κάποιοι του το είπαν ή τον έπεισαν ή τον εκπαίδευσαν και το ακολούθησε, πως είναι δυνατόν να είναι ιδεολάτρες ανώτερων σκέψεων στην ζωή τους και στις πράξεις τους ; Πόσοι μπήκαν πραγματικά στον κόπο να ερευνήσουν, να μάθουν ποιοί είναι, να φέρουν στην επιφάνεια όσα αποκρύπτουν και όσα διαστρεβλώνονται ; Ο εκπαιδευτικός μας λέει πως γίναμε λαός σχιζοφρενής και η δική μου ερμηνεία είναι επειδή είμαστε κάτι άλλο από αυτό που πιστεύουμε. Την Ελληνική επανάσταση την αφόρισαν επειδή τους συμφέρει να μας έχουν ρωμιούς, απολίτιστους και σκλάβους. Όποιος είναι ερευνητής της ιστορίας και όχι απλώς αναγνώστης κάποιων συγγραφέων, τίποτα δεν μπορεί να αμφισβητήσει από τα παραπάνω και τον σχολιασμό του εκπαιδευτικού αρθρογράφου. 



ΘΩΜΑΣ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΣ
Η μεγαλύτερη καταστροφή του ελληνισμού –χωρίς αμφιβολία– έγινε κατά τη διάρκεια του 4ου μ.Χ. αιώνα. Από τότε και για τα επόμενα 1500 χρόνια ακόμη και το όνομα Έλληνας απαγορεύτηκε τελείως να χρησιμοποιείται. Στη διάρκεια αυτών των 1500 ετών ψάξτε να βρείτε το όνομα Έλληνας σε ό,τι έμεινε γραπτό στην eλληνική γλώσσα. Δεν υπάρχει. Έγινε καταπιεστικά Ρωμαίος ή Ρωμιός και η Ελλάδα και οι Έλληνες ξεχάστηκαν για πάντα. 
Το όνομα Έλληνας
 ήταν απαγορευμένο
 επί ποινή ΘΑΝΑΤΟΥ.
Συκοφαντήθηκε ανελέητα και κακόβουλα και έγινε συνώνυμο του ειδωλολάτρη, μία λέξη ειδικά κατασκευασμένη για τους έλληνες μόνο με «πνευματική» μανία.
Κατά το υπόλοιπο της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, τα χρόνια του Βυζαντίου και κατά την τουρκοκρατία, ο ραγιάς Ρωμιός είχε ξεχάσει τελείως την Ελλάδα, την ελληνικότητά του και το ίδιο το όνομά του. Τον έκαναν να απεχθάνεται τον έλληνα και για αυτό έγινε ρωμιός και μάλιστα να είναι υπερήφανος για αυτό. Κανένας άλλος λαός στον κόσμο δεν πέταξε το όνομά του για να πάρει το όνομα του κατακτητή. Θλιβερό κατάντημά μας. Έμεινε, όμως, η ελληνική γλώσσα η οποία εξυπηρέτησε το εκάστοτε κατεστημένο, αλλά και αυτή αλλοιώθηκε βάναυσα να το υπηρετεί. Χιλιάδες λέξεις της πήραν άλλη σημασία που ήθελαν οι κατακτητές οι οποίοι ήξεραν ότι ένα λαό τον κατακτάς όταν όντως του αλλάζεις τη γλώσσα του.
Η 25η Μαρτίου 1821 έφτασε σαν ένας εφιάλτης και τον ξύπνησε, γιατί στο βαθύ υποσυνείδητο όλοι οι σκλάβοι Ρωμιοί ήξεραν ότι ήταν «Έλληνοι». Ευτυχώς τους είχε μείνει και αυτό μέσα στη ρωμαίικη παράδοση. Τα δημοτικά μας τραγούδια και πάλι ευτυχώς κράτησαν κάτι από αυτή την καταστροφική ισοπέδωση. Αυτή ήταν η ζοφερή κατάσταση των Ελλήνων όταν ανέτειλε το 1821.
Κατά την Αναγέννηση οι Ευρωπαίοι μάς «άνοιξαν» λίγο τα μάτια, αλλά η λάμψη της, δυστυχώς, δεν μπορούσε να φτάσει σε κάθε ελληνική γωνιά της Μεσογείου. Εξάλλου ακολούθησαν και τα 400 χρόνια της μαύρης Τουρκοκρατίας. Μέχρι και το 1821 –και πολύ μετά από αυτό– η πραγματικότητα ήταν ότι όλος ο Ελληνισμός έμεινε πρώτα από όλα ανιστόρητος και συνεπώς ανελλήνιστος. Η ρωμιοσύνη τον κρατούσε απολίτιστο και κάτω από την εξουσία των δογμάτων και τον τυραννούσε πολιτικά, αλλά περισσότερο πνευματικά. Ακόμη και μετά το 1821 η Ευρώπη φιλελληνικά προσπάθησε να μάς βοηθήσει, αλλά το ρωμαίικο έμεινε πάντοτε εναντίον της Ελλάδας και κάθε τι ελληνικό. Ακόμη και σήμερα ονομάζουμε τους προγόνους μας, τους φωτοδότες της ανθρωπότητας φευ, τους ιδεολάτρες που έσπειραν το σημερινό μας πολιτισμό, χλευαστικά τους υποβιβάζουμε και τους αποκαλούμε αηδιαστικά ειδωλολάτρες!
Η ελληνικότητά μας ακόμη και σήμερα διαστρεβλώνεται, τις περισσότερες φορές αποκρύπτεται και αλλοιώνεται τόσο άδικα ώστε να την απωθούμε. Ο σημερινός έλληνας αγνοεί τελείως το παρελθόν του και τον εαυτό του. Με τη ρωμιοσύνη γίναμε ένας λαός σχιζοφρενής. Τι μέλλον μπορεί να έχει ένας λαός ο οποίος δεν γνωρίζει την ένδοξη ιστορία και το λαμπρό παρελθόν του το οποίο θα πρέπει να τον οδηγεί στο μέλλον για σημαντικότερα κατορθώματα;

Οι Ευρωπαίοι ακόμη και σήμερα περιμένουν σπίθες αναλαμπής από τον ελληνισμό που δεν έρχονται. Ως ρωμιοί τι έχουμε δώσει στον κόσμο; Η Ευρώπη κατά την Αναγέννηση αναγεννήθηκε μέσα στο αρχαίο ελληνικό πνεύμα. Εμείς είμαστε αιώνες πίσω και ζούμε μέσα σε ένα δογματισμό και κρατικισμό που δεν είναι ελληνικά και αυτό ακριβώς μας απομονώνει από την Ευρώπη, αλλά περισσότερο εκμηδενίζει τις δημιουργικές δυνάμεις του Ελληνισμού. Με μία τόσο μακραίωνη ταπείνωση, ο σημερινός Έλληνας δεν γνωρίζει το χθες και είναι ανίκανος να προβλέψει και να βαδίσει στο ελληνικό του μέλλον. Αυτό μας έχει φέρει σε μία κατάσταση βαρβαρότητας που τη ζει σήμερα ο Έλληνας μέσα στη χρεοκοπία του.
Το πιο σημαντικό πράγμα που μας έφερε τα ο 1821 –εκτός από την ελευθερία από τον τουρκικό ζυγό– είναι που ξαναέφερε στην επιφάνεια και ζωντάνεψε τα ονόματα Ελλάς και Έλληνες. Να, λοιπόν γιατί η γενναία Ελληνική Επανάσταση αφορίστηκε τόσο πανηγυρικά! Η ρωμιοσύνη μάς ήθελε ανιστόρητους, βάρβαρους και σκλάβους. Ποιος το αμφιβάλει αυτό;
Εάν έχετε διαβάσει δύο-τρία βιβλία Ιστορίας, βάλτε το χέρι στην καρδιά σας και πέστε ότι όλα τα ανωτέρω είναι ψέματα. Η καρδιά που χτυπάει ελληνικά και βλέπει ελεύθερα και με πόνο την κατάντιά μας, θα ομολογήσει την αλήθεια που φαίνεται με γυμνό μάτι. Ας κοιτάξουμε λίγο γύρω μας.
Είχε απόλυτο δίκιο ο ποιητής μας Κωστής Παλαμάς που διακήρυξε:

Αυτό το λόγο θα σας πω
δεν έχω άλλο κανένα,
Μεθύστε με το αθάνατο
κρασί του Εικοσιένα.

Μόνο τότε θα ψάλλουμε με πολλή υπερηφάνεια τα αθάνατα λόγια του εθνικού μας ποιητή Διονυσίου Σολωμού.

Απ’ τα κόκκαλα βγαλμένη
Των ελλήνων τα ιερά
Και σαν πρώτα ανδρειωμένη
Χαίρε, ω χαίρε Ελευθεριά!

ΕΠΙΜΥΘΙΟ: Ας σκεφτούμε ΟΜΩΣ τι μας λένε και τι μας συμβουλεύουν τα λόγια αυτά!
*Ο ΘΩΜΑΣ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΣ είναι εκπαιδευτικός στη Μελβούρνη 
 και αρθρογράφος σε ομογενειακά και Ελληνικά έντυπα.
EΛΛΗΝΑΣ..1500 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΑΓΟΡΕΥΟΝΤΑΝ ΑΥΤΗ Η ΛΕΞΗ ΜΕ ΠΟΙΝΗ ΘΑΝΑΤΟΥ. Του Θωμά Ηλιόπουλου*

Ν : Θωμάς Ηλιόπουλος, εκπαιδευτικός στην Μελβούρνη.  Έλληνας στο πνεύμα και στην ψυχή, μιλάει για τον ρωμιό ραγιά, που ξέχασε ποιός είναι, πέταξε το όνομά του για να πάρει το όνομα του κατακτητή. Δυστυχώς ο Ελληνισμός έμεινε και παραμένει έκτοτε ανιστόρητος και ανελλήνιστος. Όταν οι απόγονοι ονομάζουν τους προγόνους τους ειδωλολάτρες επειδή έτσι κάποιοι του το είπαν ή τον έπεισαν ή τον εκπαίδευσαν και το ακολούθησε, πως είναι δυνατόν να είναι ιδεολάτρες ανώτερων σκέψεων στην ζωή τους και στις πράξεις τους ; Πόσοι μπήκαν πραγματικά στον κόπο να ερευνήσουν, να μάθουν ποιοί είναι, να φέρουν στην επιφάνεια όσα αποκρύπτουν και όσα διαστρεβλώνονται ; Ο εκπαιδευτικός μας λέει πως γίναμε λαός σχιζοφρενής και η δική μου ερμηνεία είναι επειδή είμαστε κάτι άλλο από αυτό που πιστεύουμε. Την Ελληνική επανάσταση την αφόρισαν επειδή τους συμφέρει να μας έχουν ρωμιούς, απολίτιστους και σκλάβους. Όποιος είναι ερευνητής της ιστορίας και όχι απλώς αναγνώστης κάποιων συγγραφέων, τίποτα δεν μπορεί να αμφισβητήσει από τα παραπάνω και τον σχολιασμό του εκπαιδευτικού αρθρογράφου. 



ΘΩΜΑΣ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΣ
Η μεγαλύτερη καταστροφή του ελληνισμού –χωρίς αμφιβολία– έγινε κατά τη διάρκεια του 4ου μ.Χ. αιώνα. Από τότε και για τα επόμενα 1500 χρόνια ακόμη και το όνομα Έλληνας απαγορεύτηκε τελείως να χρησιμοποιείται. Στη διάρκεια αυτών των 1500 ετών ψάξτε να βρείτε το όνομα Έλληνας σε ό,τι έμεινε γραπτό στην eλληνική γλώσσα. Δεν υπάρχει. Έγινε καταπιεστικά Ρωμαίος ή Ρωμιός και η Ελλάδα και οι Έλληνες ξεχάστηκαν για πάντα. 
Το όνομα Έλληνας
 ήταν απαγορευμένο
 επί ποινή ΘΑΝΑΤΟΥ.
Συκοφαντήθηκε ανελέητα και κακόβουλα και έγινε συνώνυμο του ειδωλολάτρη, μία λέξη ειδικά κατασκευασμένη για τους έλληνες μόνο με «πνευματική» μανία.
Κατά το υπόλοιπο της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, τα χρόνια του Βυζαντίου και κατά την τουρκοκρατία, ο ραγιάς Ρωμιός είχε ξεχάσει τελείως την Ελλάδα, την ελληνικότητά του και το ίδιο το όνομά του. Τον έκαναν να απεχθάνεται τον έλληνα και για αυτό έγινε ρωμιός και μάλιστα να είναι υπερήφανος για αυτό. Κανένας άλλος λαός στον κόσμο δεν πέταξε το όνομά του για να πάρει το όνομα του κατακτητή. Θλιβερό κατάντημά μας. Έμεινε, όμως, η ελληνική γλώσσα η οποία εξυπηρέτησε το εκάστοτε κατεστημένο, αλλά και αυτή αλλοιώθηκε βάναυσα να το υπηρετεί. Χιλιάδες λέξεις της πήραν άλλη σημασία που ήθελαν οι κατακτητές οι οποίοι ήξεραν ότι ένα λαό τον κατακτάς όταν όντως του αλλάζεις τη γλώσσα του.
Η 25η Μαρτίου 1821 έφτασε σαν ένας εφιάλτης και τον ξύπνησε, γιατί στο βαθύ υποσυνείδητο όλοι οι σκλάβοι Ρωμιοί ήξεραν ότι ήταν «Έλληνοι». Ευτυχώς τους είχε μείνει και αυτό μέσα στη ρωμαίικη παράδοση. Τα δημοτικά μας τραγούδια και πάλι ευτυχώς κράτησαν κάτι από αυτή την καταστροφική ισοπέδωση. Αυτή ήταν η ζοφερή κατάσταση των Ελλήνων όταν ανέτειλε το 1821.
Κατά την Αναγέννηση οι Ευρωπαίοι μάς «άνοιξαν» λίγο τα μάτια, αλλά η λάμψη της, δυστυχώς, δεν μπορούσε να φτάσει σε κάθε ελληνική γωνιά της Μεσογείου. Εξάλλου ακολούθησαν και τα 400 χρόνια της μαύρης Τουρκοκρατίας. Μέχρι και το 1821 –και πολύ μετά από αυτό– η πραγματικότητα ήταν ότι όλος ο Ελληνισμός έμεινε πρώτα από όλα ανιστόρητος και συνεπώς ανελλήνιστος. Η ρωμιοσύνη τον κρατούσε απολίτιστο και κάτω από την εξουσία των δογμάτων και τον τυραννούσε πολιτικά, αλλά περισσότερο πνευματικά. Ακόμη και μετά το 1821 η Ευρώπη φιλελληνικά προσπάθησε να μάς βοηθήσει, αλλά το ρωμαίικο έμεινε πάντοτε εναντίον της Ελλάδας και κάθε τι ελληνικό. Ακόμη και σήμερα ονομάζουμε τους προγόνους μας, τους φωτοδότες της ανθρωπότητας φευ, τους ιδεολάτρες που έσπειραν το σημερινό μας πολιτισμό, χλευαστικά τους υποβιβάζουμε και τους αποκαλούμε αηδιαστικά ειδωλολάτρες!
Η ελληνικότητά μας ακόμη και σήμερα διαστρεβλώνεται, τις περισσότερες φορές αποκρύπτεται και αλλοιώνεται τόσο άδικα ώστε να την απωθούμε. Ο σημερινός έλληνας αγνοεί τελείως το παρελθόν του και τον εαυτό του. Με τη ρωμιοσύνη γίναμε ένας λαός σχιζοφρενής. Τι μέλλον μπορεί να έχει ένας λαός ο οποίος δεν γνωρίζει την ένδοξη ιστορία και το λαμπρό παρελθόν του το οποίο θα πρέπει να τον οδηγεί στο μέλλον για σημαντικότερα κατορθώματα;

Οι Ευρωπαίοι ακόμη και σήμερα περιμένουν σπίθες αναλαμπής από τον ελληνισμό που δεν έρχονται. Ως ρωμιοί τι έχουμε δώσει στον κόσμο; Η Ευρώπη κατά την Αναγέννηση αναγεννήθηκε μέσα στο αρχαίο ελληνικό πνεύμα. Εμείς είμαστε αιώνες πίσω και ζούμε μέσα σε ένα δογματισμό και κρατικισμό που δεν είναι ελληνικά και αυτό ακριβώς μας απομονώνει από την Ευρώπη, αλλά περισσότερο εκμηδενίζει τις δημιουργικές δυνάμεις του Ελληνισμού. Με μία τόσο μακραίωνη ταπείνωση, ο σημερινός Έλληνας δεν γνωρίζει το χθες και είναι ανίκανος να προβλέψει και να βαδίσει στο ελληνικό του μέλλον. Αυτό μας έχει φέρει σε μία κατάσταση βαρβαρότητας που τη ζει σήμερα ο Έλληνας μέσα στη χρεοκοπία του.
Το πιο σημαντικό πράγμα που μας έφερε τα ο 1821 –εκτός από την ελευθερία από τον τουρκικό ζυγό– είναι που ξαναέφερε στην επιφάνεια και ζωντάνεψε τα ονόματα Ελλάς και Έλληνες. Να, λοιπόν γιατί η γενναία Ελληνική Επανάσταση αφορίστηκε τόσο πανηγυρικά! Η ρωμιοσύνη μάς ήθελε ανιστόρητους, βάρβαρους και σκλάβους. Ποιος το αμφιβάλει αυτό;
Εάν έχετε διαβάσει δύο-τρία βιβλία Ιστορίας, βάλτε το χέρι στην καρδιά σας και πέστε ότι όλα τα ανωτέρω είναι ψέματα. Η καρδιά που χτυπάει ελληνικά και βλέπει ελεύθερα και με πόνο την κατάντιά μας, θα ομολογήσει την αλήθεια που φαίνεται με γυμνό μάτι. Ας κοιτάξουμε λίγο γύρω μας.
Είχε απόλυτο δίκιο ο ποιητής μας Κωστής Παλαμάς που διακήρυξε:

Αυτό το λόγο θα σας πω
δεν έχω άλλο κανένα,
Μεθύστε με το αθάνατο
κρασί του Εικοσιένα.

Μόνο τότε θα ψάλλουμε με πολλή υπερηφάνεια τα αθάνατα λόγια του εθνικού μας ποιητή Διονυσίου Σολωμού.

Απ’ τα κόκκαλα βγαλμένη
Των ελλήνων τα ιερά
Και σαν πρώτα ανδρειωμένη
Χαίρε, ω χαίρε Ελευθεριά!

ΕΠΙΜΥΘΙΟ: Ας σκεφτούμε ΟΜΩΣ τι μας λένε και τι μας συμβουλεύουν τα λόγια αυτά!
*Ο ΘΩΜΑΣ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΣ είναι εκπαιδευτικός στη Μελβούρνη 
 και αρθρογράφος σε ομογενειακά και Ελληνικά έντυπα.

1 σχόλιο:

  1. Αλήθεια, από ποιούς είμαστε "κατακτημένοι"; Από τον εαυτό μας; Δεν ομιλείτε σωστά κύριε Ηλιόπουλε ! Ανήκαμε επί 1500 χρόνια ως ελεύθεροι πολίτες στο πολυεθνικό κράτος της Ορθόδοξης Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, αυτό που λένε σήμερα "Βυζαντινή Αυτοκρατορία". Μέχρι την άλωση της Πόλης ο ελληνισμός ήταν ελεύθερος σε ένα πολυεθνικό κράτος που ομιλούσε την γλώσσα του. Όπως περίπου είναι σήμερα η Αμερική, όπου συμβιώνουν σχεδόν όλες οι εθνότητες, Ισπανοί, Ιταλοί, Έλληνες, Αφροαμερικάνοι ως Αμερικανοί πολίτες. Αυτή ήταν η Ρωμανία, η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, που λέγονταν και "Ρωμανία". Και οι πολίτες αυτού του κράτους λέγονταν "Ρωμαίοι" το οποίο όμως δήλωνε την υπηκοότητα και όχι την εθνότητα. Καταλάβατε;

    Το όνομα Ρωμαίος δήλωνε στη "βυζαντινή" εποχή την υπηκοότητα, όχι την εθνική καταγωγή. Δηλαδή στο πολυεθνικό μέχρι το 1204 κράτος της Ρωμανίας , με συνεκτικό κρίκο την ελληνική γλώσσα, τον ελληνικό πολιτισμό, τη μελέτη των αρχαίων κλασικών καί βεβαιότατα τήν Ορθόδοξη Πίστη, κατοικούσαν διαφορετικές εθνότητες. Σήμερα το όνομα «Ρωμαίος», «Ρωμηός» φανερώνει την ταύτιση Ελληνισμού και Ορθοδοξίας. Ρωμαίος σημαίνει τελικά Ορθόδοξος Χριστιανός Έλληνας.

    Το παράδειγμα του σημερινού Ηνωμένου Βασιλείου της Μεγάλης Βρετανίας και Βορείου Ιρλανδίας είναι χαρακτηριστικό για να καταλάβουμε τη διαφορά μεταξύ υπηκοότητας και εθνότητας. Οι κάτοχοι του διαβατηρίου αυτού είναι υπήκοοοι Ηνωμένου Βασιλείου, αλλά εθνολογικά άλλοι – οι περισσότεροι είναι Άγγλοι, άλλοι Σκώτοι, άλλοι Ουαλλοί, άλλοι Βορειοιρλανδοί κ.λπ.

    Έτσι καί οι υπήκοοι της Αυτοκρατορίας της Ρωμανίας ήσαν Ρωμαίοι ως πρός τήν κρατική υπηκοότητα, αλλά ως εθνότητα άλλοι είχαν την ελληνική – οι περισσότεροι - άλλοι την σερβική, άλλοι την αρμενική, κλπ. Όπως στο Ηνωμένο Βασίλειο η επικρατούσα εθνότητα είναι οι Άγγλοι και δίνουν τη γλώσσα τους και τον πολιτισμό τους σε όλο τό κράτος, έτσι και οι Έλληνες στη Ρωμανία ήσαν το επικρατούν στοιχείο και επέτυχαν να καθιερώσουν τη γλώσσα τους και τον πολιτισμό τους.

    Ο ιστορικός Κωνσταντίνος Χολέβας αναφέρει σε βιβλίο του:
    «Ὁ Βατάτζης τό 1237 ἀπήντησε σέ μία θρασεῖα ἐπιστολή τοῦ Πάπα Ἰωάννου Θ΄καί μεταξύ ἀλλων τοῦ γράφει: «...Μᾶς γράφεις ὅτι ἀπό τό δικό μας, τό Ἑλληνικό γένος, ἄνθησε ἡ σοφία καί τά ἀγαθά της καί διαδόθηκε στούς ἀλλους λαούς... Οἱ γενάρχες τῆς βασιλείας μου εἶναι ἀπό τό γένος τῶν Δουκῶν καί τῶν Κομνηνῶν, γιά νά μήν ἀναφέρω ἐδῶ καί ὅλους τούς ἄλλους βασιλεῖς πού εἶχαν ἑλληνική καταγωγή και γιά πολλές ἑκατοντάδες χρόνια κατεῖχαν τή βασιλική ἐξουσία τῆς Κωνσταντινουπόλεως. Αὐτούς ὅλους καί ἡ Ἐκκλησία τῆς Ρώμης καί οἱ αὐτοκράτορες τούς προσκυνοῦσαν ὡς αὐτοκράτορες τῶν Ρωμαίων».

    Βλέπουμε, λοιπόν, μία τρανταχτή ἀπόδειξη τῆς διπλῆς ἰδιότητος. Κρατικά ἔνιωθαν Ρωμαῖοι, ἀλλά ἐθνικά ἦσαν Ἔλληνες και τό διεκήρυτταν.»

    Στην Αυτοκρατορία της Ρωμανίας οι Έλληνες (εκ καταγωγής) αποτελούσαν την καρδιά και την ψυχή της. Η ελληνική παιδεία, η ελληνική γλώσσα, η ελληνική σκέψη και ο ελληνικός πολιτισμός έγιναν κοινό κτήμα των διαφόρων εθνοτήτων / λαοτήτων στην Ανατολή και στη Δύση αρχικά, ώστε να μπορούν να ονομάζονται, πολιτιστικά και πνευματικά, όλοι Έλληνες, με την ευρύτερη έννοια του όρου. Οι Έλληνες, άλλωστε, συνεχίζοντας την παράδοση του Μ. Αλεξάνδρου, δεν επεχείρησαν την υποταγή των άλλων λαων της αυτοκρατορίας, κάτι που θα κάμουν αργότερα οι Φράγκοι. Με την επίδραση της χριστιανικής πίστης, πέτυχαν οι Έλληνες την ενοποίηση και συναδέλφωση όλων στη μία μεγάλη οικογένεια (Γένος) της αυτοκρατορίας. Έτσι, οι εκ καταγωγής Έλληνες έγιναν για τους άλλους λαούς της αυτοκρατορίας όχι κατακτητές, αλλά «πρωτότοκοι εν πολλοίς αδελφοί» (Ρωμ. 8, 29).

    Σχετικά με το πιο πάνω σχόλιό μου , δείτε και την διεύθυνση:

    http://e-puzzle.blogspot.gr/2011/10/blog-post.html#more

    που αναφέρει σχετικά για τις εθνικές μας ονομασίες...

    Προτείνω επίσης να διαβάσετε το βιβλίο του Ι. Ρωμανίδη: "ΡΩΜΗΟΣΥΝΗ - ΡΩΜΑΝΙΑ - ΡΟΥΜΕΛΗ", για να μάθετε και λίγο αληθινή ιστορία και όχι αυτή που βολεύει τους Ευρωπαίους !

    ΑπάντησηΔιαγραφή