ΜΗΝ ΑΠΟΖΗΤΑΣ ΤΟΝ ΗΓΕΤΗ .....

Θα πάρω το θάρρος απόψε να εκφράσω από τα βάθη της καρδιάς μου μία συμβουλή, να την βάλετε κάπου στην άκρη του μυαλού σας και να την φέρνετε στην επικαιρότητά σας συχνά πυκνά, ευχόμενη να καταλάβετε το βαθύτερο πνεύμα της. 

Σχεδόν από όλους μας περνά τακτικά από το μυαλό η σκέψη "αχ να υπήρχε ένας Ηγέτης" και τότε όλο κάποιες φιγούρες ξεπηδούν διαφορετικές για τον καθένα και κατά την επίκλησή τους προστίθεται το «σαν», όπως όταν θέλουμε να επιβεβαιώσουμε μια άποψη που εκφέρουμε λέγοντας  «ο τάδε είπε ή έγραψε». Ξέρουμε ότι ένας ηγέτης που μαγνητίζει τα πλήθη είναι αυτός που είναι εύστροφος, ευφυής, δίκαιος, σώφρων, με δυναμική προσωπικότητα, ταυτόχρονα εξουσιαζόμενος, γέννημα από το πλήθος κλπ κλπ κλπ

Φυσικά αρκετές φορές παρουσιάζονται κάποιου τέτοιου είδους οντότητες στην ανθρώπινη ιστορία, οι οποίες όμως δεν έχουν καμία ταύτιση με τα παραπάνω, ως επί τω πλείστων δεν είναι γέννημα από το πλήθος ή αν είναι, τότε είναι ένα καλά προετοιμασμένο δημιούργημα, διαθέτουν πάντως κάποια από αυτά τα παραπάνω προτερήματα. Όπως την ευστροφία ή μια αεράτη προσωπικότητα με σιγουριά και αυτοπεποίθηση, πειθώ η οποία είναι εμπόδιο για κάθε άλλη περαιτέρω εξέλιξη της σκέψης ή της αντίρρησης και όλα αυτά μαζί συνθέτουν μια εικόνα ελκυστική και δυναμική.  

Βρισκόμαστε καλοί μου άνθρωποι, όντως σε μία παράξενη ιστορική πορεία που ο καθένας μας λογικά, την ερμηνεύει σύμφωνα με τις γνώσεις του, τα πιστεύω του και τις μικρές ή μεγαλύτερες εμπειρίες του. 

Οι καιροί είναι όντως εξαιρετικά πονηροί. Βρισκόμαστε σε ένα τελικό στάδιο ενός σχεδίου που μόνον καλό δεν πρόκειται να φέρει όχι μόνον για εμάς, αλλά και για ολόκληρη τήν σε μακαριότητα ανθρωπότητα, βυθισμένη σε δεισιδαιμονίες, προκαταλήψεις, εξαρτήσεις, ελευθεριότητα που κείτεται μακράν της έννοιας της Ελευθερίας και ένα σωρό άλλες ηλίθιες έννοιες που δεν προσφέρουν, αλλά αντίθετα περιπλέκουν επίτηδες επικίνδυνα τις σκέψεις όποτε επιδιώκουν να ανεξαρτοποιηθούν.

Ένας Σοφός έλεγε πως «για να έχεις Ειρήνη πρέπει πρώτα να είσαι έτοιμος για Πόλεμο».  Η Ειρήνη όσο και αν εύκολα εκφράζεται ή γράφεται και όσο δίκαια και αν επικαλείται, δεν αποκτάται αν πραγματικά δεν την επιδιώκει κάποιος και αν πραγματικά δεν την ποθεί, όντας έτοιμος για αυτήν να την υπερασπιστεί. Αλλιώς δεν μπορεί να την επαιτεί από άλλον να του την προσφέρει.

Δεν θέλω να προχωρήσω παραπάνω για αυτό θα φτάσω στην τελική μου σκέψη.  ΜΗΝ ΑΠΟΖΗΤΑΣ ΤΟΝ ΗΓΕΤΗ. Η γνωστική μας αυτάρκεια άσχετη από την οποιαδήποτε μόρφωση, ο αυτοέλεγχός μας, δεν είναι πάντοτε σε ένα επίπεδο τέτοιο που θα μπορούσαν να μας βοηθήσουν επαρκώς στην όποια ορθή αξιολόγηση προσώπων, πραγμάτων, καταστάσεων και εντυπώσεων.  Δεν είμαστε σε θέση εύκολα να διακρίνουμε το εικονικό από το ανθρωπίνως πραγματικό, στο ενδεχόμενο μιας τέτοιας παρουσίας τέτοιων «ελκυστικών» ικανοτήτων, ίσως και σε πιο θαυμαστό επίπεδο των προσδοκιών μας. Μπορεί αυτή η παρουσία να έχει διάφορους ή αντίθετους σκοπούς και σχέδια από τις δικές μας απλές Ανθρώπινες επιθυμίες και ανάγκες, όπως πχ. η Ειρήνη, ασχέτως το τι συνολική ευχάριστη και θελκτική εικόνα πουλάει αυτή (η παρουσία ή μια κατάσταση).  Η Ειρήνη δεν επιβάλλεται ούτε είναι μια ρητορική ατάκα. Αν επιβάλλεται τότε ανά πάσα στιγμή είναι εύθραυστη, οπότε δεν ήταν ποτέ τέτοια και αν είναι υποσχόμενη, κάτι κρύβει πίσω της.  Το ίδιο ισχύει για όλες τις Αξίες !!! αν εμείς δεν είμαστε ετοιμοπόλεμοι για να τις προστατέψουμε.  Αν δεν έχει Ειρήνη -Δικαιοσύνη - Ελευθερία μέσα του κάποιος, μην τις περιμένει από έξω του, ούτε να τις επικαλείται, διότι τότε τις αφήνει σε ξένα χέρια και ποτέ δεν θα τις αποκτήσει.

ΜΗΝ ΑΠΟΖΗΤΑΣ(ΜΕ) ΤΟΝ ΗΓΕΤΗ ειδικά σε πονηρούς καιρούς. Να αποζητάμε μοναχά την ΑΛΛΗΛΟ-ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ, ΕΙΝΑΙ Η ΜΟΝΗ ΑΣΦΑΛΗ ΟΔΟΣ.  Και αν έχει ανάγκη κάπου κάποιος να ακουμπάει όταν θα νοιώθει μόνος, ας ακουμπάει σε αυτό που έστω έμαθε να ακουμπάει και δεν έχει σημασία πως θα το ονομάζει. Αν και ποτέ κανένας Θεός δεν αποζητά κάτι από εμάς, πόσο μάλλον την ανάγκη μας.  Εμείς βρήκαμε το σπίτι (γη), τα εργαλεία (τα στοιχεία της φύσης), την επιβίωση (τροφή) τα πάντα δωρεάν, ενώ ο άνθρωπος σύμφωνα με το δικό του «μέτρο» ξόδεψε αμύθητα ποσά, για να έχει να λέει πως δημιούργησε και πως εξέλιξε πολιτισμούς, ενώ στην τελική καταδυναστεύουν αντί να εκπολιτίζουν.

Κυρίως, αν  κοιτάξει μέσα του ο άνθρωπος με ειλικρινές μάτι ΕΚΕΙ ΘΑ ΒΡΕΙ ΤΟΝ ΗΓΕΤΗ ΤΟΥ, ΕΚΕΙ ΘΑ ΒΡΕΙ ΤΟΝ ΟΔΗΓΟ ΤΟΥ, ΕΚΕΙ ΘΑ ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙ ΤΟΝ ΟΜΟΙΟ ΤΟΥ.  ΜΗΝ ΑΠΟΖΗΤΑΣ ΤΟΝ ΗΓΕΤΗ ΣΕ ΠΟΝΗΡΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ ………….   η πλάνη μπορεί να είναι ανεπανόρθωτη .................         

Πάντοτε υπέρ των πολλών

Νάγια

Κυρία Λαγκάρντ, κύριε Γιούνκερ, εσείς δεν σέβεστε τις δεσμεύσεις σας !

Renaud Vivien*

 

Λίγες μέρες πριν τις εκλογές στην Ελλάδα, το ΔΝΤ και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ξαναχτύπησαν και υποτροπίασαν, εφιστώντας προσοχή ενάντια σε οποιοδήποτε απόπειρα ελάφρυνσης του ελληνικού χρέους. Η Κριστίν Λαγκάρντ, διευθύντρια του ΔΝΤ, δήλωσε πως «ένα χρέος παραμένει ένα χρέος . πρόκειται για μια σύμβαση», ενώ ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ, διακήρυξε ότι «η Ευρώπη περιμένει από την Ελλάδα να σεβαστεί τις υποχρεώσεις που έχει αναλάβει έναντι των εταίρων της». Για να πιέσουν λοιπόν την επερχόμενη κυβέρνηση να συνεχίσει να εφαρμόζει τα προγράμματα λιτότητας και να αποπληρώνει το χρέος της, ο κύριος Γιούνκερ και η κυρία Λαγκάρντ επικαλούνται την ηθική και τη νομιμότητα (το σεβασμό των δεσμεύσεων που ανέλαβαν τα κράτη και το δίκαιο των συμβάσεων).
Ωστόσο, το Διεθνές Δίκαιο υπαγορεύει κάτι εντελώς διαφορετικό και επιτρέπει σε ένα κράτος να αποκηρύξει τα χρέη του.
Στην έκθεση για το «απεχθές χρέος» που συνέταξε για λογαριασμό των Ηνωμένων Εθνών, ο νομικός σύμβουλος Ρόμπερτ Χόουζ (Robert Howse)ii υπενθυμίζει ότι η υποχρέωση για ένα κράτος να αποπληρώσει τα χρέη του ουδέποτε έχει αναγνωριστεί στην ιστορία ως μια άνευ όρων και ασυνθηκολόγητη αρχή. Η υποχρέωση εξόφλησης ενός χρέους δεν είναι απόλυτη και υπόκειται σε δύο θεμελιώδεις περιορισμούς.
Κατ’αρχάς, όπως επιτάσσει το Διεθνές Δίκαιο, ένα κράτος δεσμεύεται καταρχήν ενώπιον του λαού του. Στην πραγματικότητα, η υποχρέωση να σεβαστεί τα ανθρώπινα δικαιώματα υπερισχύει οποιασδήποτε άλλης υποχρέωσης έχει αναλάβει, συμπεριλαμβανομένων εκείνων απέναντι στους πιστωτές του. Το άρθρο 103 του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών το αναφέρει ξεκάθαρα. Το δε νομικό επιχείρημα της «κατάστασης ανάγκης» είναι ακόμα πιο σαφές αναφορικά με το χρέος: «Δεν μπορούμε να αναμένουμε από ένα κράτος να κλείσει τα σχολεία, τα πανεπιστήμια και τα δικαστήριά του, να εγκαταλείψει τις δημόσιες υπηρεσίες του, και να παραδώσει έτσι την κοινότητά του στο χάος και την αναρχία απλά και μόνο για να αντλήσει οικονομικούς πόρους για την αποπληρωμή των ξένων και εγχώριων πιστωτών του. Υπάρχουν όρια για το τι μπορούμε να αναμένουμε από ένα κράτος, όπως ακριβώς και από ένα άτομο.» Επομένως, η κατάσταση ανάγκης και ο Χάρτης των Ηνωμένων Εθνών επιτρέπουν σε ένα κράτος να θεμελιώσει νομικά μια μονομερή άρση πληρωμής του χρέους εφόσον ο προϋπολογισμός του δεν του επιτρέπει να ανταποκριθεί στις θεμελιώδεις ανάγκες του πληθυσμού του: κάτι που συμβαίνει αδιαμφισβήτητα στην περίπτωση της Ελλάδας.
Να προσθέσουμε επίσης ότι, σε οικονομικό επίπεδο, μια αναστολή της αποπληρωμής του χρέους έχει πολύ θετικά αποτελέσματα. Όπως επισήμαναν δύο πρώην οικονομολόγοι της Διαμερικανικής Τράπεζας Ανάπτυξης, ο Εντουάρδο Λέβι Γεγιάτι (Eduardo Levy Yeyati) και ο Ούγκο Πανίτσα (Ugo Panizza), στα αποτελέσματα των ερευνών τους για τις παύσεις πληρωμών σε σαράντα περίπου χώρες, «οι περίοδοι παύσης πληρωμών σηματοδοτούν την αρχή της οικονομικής ανάκαμψης.» Ο βραβευμένος με το Νόμπελ οικονομικών, Τζόζεφ Στίγκλιτς (Joseph Stiglitz), συμμερίζεται τη διαπίστωση αυτή και δείχνει ότι οι δήθεν καταστροφικές συνέπειες από ένα μορατόριουμ του χρέους τις οποίες προαναγγέλουν οι πιστωτές προκειμένου να εκφοβίσουν τη χώρα οφειλέτη απέχουν πολύ από την πραγματικότητα: «Εμπειρικά, υπάρχουν ελάχιστα στοιχεία που να επιβεβαιώνουν και να καθιστούν αξιόπιστη την ιδέα πως μια παύση πληρωμών οδηγεί σε μια μακρά περίοδο αποκλεισμού από τις χρηματαγορές (...) Ως εκ τούτου, στην πράξη, η απειλή να δει κανείς να κλείνει η στρόφιγγα των πιστώσεων στερείται πραγματικότητας.»
Κατά δεύτερον, η υποχρέωση εξόφλησης ενός χρέους δεν ισχύει παρά μόνο εφόσον πληρούνται οι όροι της εν λόγω δέσμευσης, σε συνάρτηση με τη χρηματοοικονομική ικανότητα του κράτους να πληρώσει το χρέος του. Όπως επισημαίνει ο Χόουζ, η αρχή της συνέχειας του κράτους και το δίκαιο των συμβάσεων εμπίπτουν σε περιορισμούς για λόγους ισότητας, δικαιοσύνης, απάτης, θεμελιώδους μεταβολής των περιστάσεων, κακής πίστης, αναρμοδιότητας του υπογράφοντος τη σύμβαση, κατάχρησης δικαιώματος, κ.λπ.
Η συγκρότηση από την επερχόμενη ελληνική κυβέρνηση μιας επιτροπής λογιστικού ελέγχου του ελληνικού χρέους (με συμμετοχή των πολιτών) θα επέτρεπε να εντοπιστούν με ακρίβεια οι παρατυπίες στη διαδικασία σύναψης των χρεών, ξεκινώντας από το χρέος προς την ίδια την Τρόικα (ΔΝΤ, ΕΕ, ΕΚΤ), η οποία από μόνη της διακρατεί το 80% του συνολικού χρέους, μετά τα μέτρα διάσωσης των ιδιωτικών τραπεζών που λήφθησαν το 2010 και το 2012. Να θυμίσουμε δε ότι τα δάνεια που παρείχε η Τρόικα στην Ελλάδα από το 2010 και εξής χρησιμοποιήθηκαν κατά το μεγαλύτερο μέρος τους για την αποπληρωμή των παλαιών πιστωτών, κυρίως γαλλικών και γερμανικών τραπεζών, οι οποίοι, πριν την παρέμβαση της Τρόικας, κατείχαν περί το 50% επί του συνόλου των τίτλων του ελληνικού χρέους.
Η παρέμβαση αυτή συνοδεύτηκε από πλήθος παρατυπιών, οι οποίες θέτουν εκ των πραγμάτων υπό αμφισβήτηση την ισχύ των δεσμεύσεων στις οποίες τόσο αρέσκεται να αναφέρεται τόσο ο κύριος Γιούνκερ όσο και η κυρία Lagarde.
Η Τρόικα υπέπεσε ευθύς εξαρχής σε κατάχρηση δικαιώματος. Όπως επισημαίνει ο Εμπειρογνώμονας των Ηνωμένων Εθνών για το χρέος το 2012, «οι πιστωτές και οι ιδιωτικές επιχειρήσεις υποχρεούνται να σέβονται τα ανθρώπινα δικαιώματα και να μην επωφελούνται από μια κρίση για να επιβάλουν στον οφειλέτη διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις.» Η Τρόικα όμως έπραξε το ακριβώς αντίθετο, μιας και επωφελήθηκε της χρηματοοικονομικής δυσχέρειας της Ελλάδας για να της επιβάλει προγράμματα λιτότητας (Μνημόνια) έναντι δανείων.
Επιπλέον, τα συγκεκριμένα μέτρα λιτότητας είναι παράνομα σύμφωνα με το ελληνικό, το ευρωπαϊκό και το διεθνές Δίκαιο. Σε μια έκθεση που συνέταξε για λογαριασμό του Επιμελητηρίου Εργασίας της Βιέννηςiii, ο νομικός σύμβουλος Αντρεάς Φίσερ-Λεσκάνο (Andreas Fischer-Lescano) αποδεικνύει ότι τα Μνημόνια της Τρόικας παραβιάζουν μια σειρά από θεμελιώδη δικαιώματα όπως αυτά στην υγεία, στην εκπαίδευση, στη στέγαση, στην κοινωνική ασφάλιση, σε έναν δίκαιο μισθό, στην ιδιοκτησία, καθώς και στην ελευθερία του συνεταιρίζεσθαι και στη συλλογική διαπραγμάτευση. Όλα αυτά τα δικαιώματα προστατεύονται από πολλά νομικά κείμενα τα οποία δεν δεσμεύουν μόνο τα κράτη αλλά και τους ευρωπαϊκούς και διεθνείς θεσμούς και όργανα όπως ακριβώς αυτά που απαρτίζουν την Τρόικα.
Η ισχύς των Μνημονίων και των δανείων που τα συνοδεύουν είναι αντικανονική λόγω του γεγονότος ότι η Τρόικα, σύμφωνα πάντα με τις ευρωπαϊκές Συνθήκες, είναι αναρμόδια να νομοθετεί σχετικά με το δικαίωμα στην απεργία, την υγεία, το δικαίωμα του συνεταιρίζεσθαι, την εκπαίδευση και τη ρύθμιση των μισθών. Τέλος, ο αποκλεισμός του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου από τη διαδικασία εκπόνησης και υπογραφής των Μνημονίων παραβιάζει την αρχή διάκρισης των εξουσιών που προστατεύεται από τις ευρωπαϊκές Συνθήκες.
Όλες αυτές οι παραβιάσεις επιτρέπουν πράγματι στην Ελλάδα να ακυρώσει τις δεσμεύσεις της ως προς την εφαρμογή των μέτρων λιτότητας και αποπληρωμής του χρέους προς την Τρόικα.
Καταδεικνύουν επίσης το χάσμα ανάμεσα στις δεσμεύσεις του ΔΝΤ και της ΕΕ, από τη μια, και την ίδια την πραγματικότητα από την άλλη. Σε αυτό το πλαίσιο, η κυρία Λαγκάρντ καλά θα έκανε να ξαναδιαβάσει το πρώτο άρθρο του καταστατικού της οργάνωσης που διευθύνει, άρθρο το οποίο αναγνωρίζει ως αποστολή του ΔΝΤ να «συμβάλει στην καθιέρωση και διατήρηση υψηλού επιπέδου απασχόλησης και πραγματικού εισοδήματος, και στην ανάπτυξη των παραγωγικών πόρων όλων των κρατών μελών του.» 
i Γενικός γραμματέας της CADTM Βελγίου (www.cadtm.org).

ii Robert Howse, «The concept of odious debt in public international law», UNCTAD (Διάσκεψη των Ηνωμένων Εθνών για το εμπόριο και την ανάπτυξη), Ιούλιος 2007.

iii Έκθεση « Human Rights in Times of Austerity Policy », 17 Φεβρουαρίου 2014.

http://www.contra-xreos.gr/arthra/743-2015-01-27-16-29-14.html 

Από:http://infognomonpolitics.blogspot.gr/2015/01/blog-post_962.html#.VMuhGS4gjex

Ο κος ΒΑΡΟΥΦΑΚΗΣ ΚΑΙ Η ΣΚΙΑ ΤΟΥ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΑ

Του Πέτρου Αργυρίου

Δεν έχω καμιά πρόθεση να «κοντύνω» ή να μειώσω τον Κ. Βαρουφάκη. Είναι οι πράξεις και οι λόγοι ενός ανθρώπου που τον υψώνουν ή τον κονταίνουν....
Δεν έχω καμία διάθεση να δαιμονοποιήσω τον Κο Σόρος. Οι συνέπειες των πράξεων του έχουν χαραχτεί –με οξύ και αίμα- στις μνήμες των λαών θυμάτων του- ανάμεσα τους πλέον μάλλον και ο δικός μας. Αυτό που θέλω να καυτηριάσω είναι η αφέλεια που προβάλει ο κος Βαρουφάκης.
Είναι η αφέλεια του είδους που αποδόθηκε στον Γιώργο Παπανδρέου και χρησιμοποιήθηκε ως άλλοθι για την τεράστια πολιτική ευθύνη που φέρει.
Είναι η αφέλεια που οδήγησε στην έκπληξη που ένοιωσε ο κουμπάρος του Νίκου Παπανδρέου Γιάννης Βαρουφάκης στη μετάλλαξη του Γιώργου που ήξερε. Και ο κόσμος δεν ανέχεται πλέον την αφέλεια του εξωγήινου, δεν ανέχεται την αφέλεια των κολλεγιοπαίδων και πολύ περισσότερο δε δέχεται την αφέλεια των ακαδημαϊκών και των πολιτικών.

Πέσαν να τον φάνε το Βαρουφάκη στην είδηση ότι συμμετείχε σε συνέδριο που διοργανώνει ο George Soros. Βγήκαν οι κακές γλώσσες να λένε ότι ο Βαρουφάκης είναι άνθρωπος του Soros. Φυσικά και δεν είναι. Όχι ακόμη. Σπεύδει να υπερασπιστεί τον εαυτό του ο κ. Βαρουφάκης στην υστερική λάσπη που του ρίχνεται. Δικαίως. Σπεύδει να υπερασπιστεί και τον κ. Σόρος απεικονίζοντας τον με έναν τρόπο που είναι πανομοιότυπος με την εικόνα που ο Soros έντεχνα καλλιεργεί εδώ και δεκαετίες: αυτή του φιλάνθρωπου γκάνγκστερ, του Ρομπέν των κρατών. Και ο Βαρουφάκης μιλάει για τη δακρύβρεχτη παιδική ηλικία του Soros. Φυσικά. Στα κόμικς όλοι οι σούπερ κακοί έχουν μια τραυματική εμπειρία που τους μεταμόρφωσε σε τέρατα και θέλουν να μοιραστούν αυτήν την ιστορία με όλους. Να την επιβάλουν σε όλους. Να τους κάνει να νοιώσουν τον πόνο που ένοιωσε αυτός. Για άλλον είναι ο μπαμπάς του που τον έδερνε. Για άλλον ο νταής του σχολείου. Για άλλον η γκόμενα που τον πρόδωσε. Για άλλον είναι η συνεργασία με τους Ναζί στην τρυφερή ηλικία των 14 χρόνων.

Πρώτη φορά ακούω το Βαρουφάκη να λέει τόσες ασυναρτησίες και να τις υποστηρίζει τόσο ένθερμα… Λέει λοιπόν ο Βαρουφάκης: «Δεν ξέρω, και δεν θέλω να ξέρω, τι κάνει ο Soros, και ο κάθε Soros, στις αγορές χρήματος που αντιπαθώ.» Άσε καλύτερα να σου πει ο Krugman: «Κανένας που έχει διαβάσει ένα επιχειρηματικό περιοδικό τα τελευταία χρόνια δεν μπορεί να μην γνωρίζει το γεγονός ότι αυτές τις μέρες υπάρχουν πραγματικά επενδυτές που όχι μόνο μετακινούν λεφτά αναμένοντας μια νομισματική κρίση αλλά ουσιαστικά κάνουν ότι καλύτερο μπορούν για να πυροδοτήσουν την κρίση για κέρδη και για την πλάκα τους. Αυτοί οι νέοι παίκτες στην σκηνή δεν έχουν ακόμη μια σταθερή ονομασία: Ο δικός μου προτεινόμενος όρος είναι «Σόροι» (πληθυντικός του Σόρος…)» Δεν ήξερες δε ρώταγες ρε Βαρουφάκη; Αλλά φυσικά δεν θες να ξέρεις. Τον πόνο που έχει προκαλέσει ο Soros στις χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ μέσω των «φιλανθρωπικών» Open societies του που ένας σχολιαστής εύστοχα έχει παραφράσει ως «διάτρητες κοινωνίες». Τα γαμήσια που χει ρίξει σε Αγγλία, Ρωσία, Πολωνία, Γιουγκοσλαβία. Την καταδίκη του Soros από τη Γαλλική δικαιοσύνη για τον τρόπο που ο Soros τσίμπησε μερικά εκατομμυριάκια από την ιδιωτικοποίηση της Societe General.

Για σένα ο Soros είναι ο ήρωας, ο μοναχικός καβαλάρης των αγορών. Όπως τον περιγράφεις: «Επρόκειτο για μια τεράστια μονομαχία μεταξύ, από την μία, δύο κραταιών Κεντρικών Τραπεζών και, από την άλλη, ενός μοναχικού καβαλάρη των αγορών. Κανείς δεν πίστευε ότι από αυτή την τιτανομαχία θα έβγαινε κερδισμένος ο Soros. Τρείς μέρες και τρεις νύχτες κράτησε η «σώμα-με-σώμα» μάχη στα μαρμαρένια αλώνια των χρηματαγορών» Ξεχνάς βέβαια να αναφέρεις τα αποτελέσματα της «Μαύρης Τετάρτης». Πολύ πόνος, πόνος για τους Βρετανούς: μεγάλες επιχειρήσεις κλείσαν που σημαίνει ότι χιλιάδες άνθρωποι χάσαν μέσα σε μια νύχτα τη δουλειά τους. Η αγορά ακινήτων κράσαρε. Και ξέρεις πολύ καλύτερα από μένα τι σημαίνει αυτό. Περιγράφεις τον Soros όπως ακριβώς ο ίδιος πλασάρει τον εαυτό του: ο υπερεπιτυχημένος οραματιστής που τριγυρνά τον κόσμο νουθετώντας τον για τα λάθη του και παρακαλώντας τα κράτη να τα διορθώσουν… ξεχνάς να βάλεις την λέξη αλλιώς. Που σημαίνει ούτως ή άλλως για τον Soros. Διορθώστε τα λάθη σας αλλιώς θα σας γαμήσω. Ούτως ή άλλως θα σας γαμήσω. Ο Soros δεν προειδοποιεί απλά. Διατάζει. Οι προβλέψεις του είναι αυτοεκπληρούμενες προφητείες και αυτός συχνά η θεϊκή παρέμβαση που υλοποιεί της προφητείες του. Ο Soros είναι ο θηρευτής που παρατηρεί καλά τις δομικές αδυναμίες του θύματος του. Όταν το θύμα δεν έχει δα και τόσες πολλές αδυναμίες, ο Soros με την αδιαμφισβήτητη γοητεία του, αυτήν ακριβώς που άσκησε και σε σένα μπούφε, μεσμερίζει τις αγορές ώστε να πιστέψουν στις αδυναμίες που ο Soros προτείνει ότι το θύμα του έχει. Και τότε το θύμα, απομονωμένο, πέφτει. Ο Soros φίλε είναι ο Θεός Τιμωρός. Έχει αυτή τη γαμημένη αίσθηση του καλού και του κακού, απλά την έχει αναπτύξει τόσο σύνθετα ώστε ο ίδιος να είναι υπεράνω αυτών.

Και οι μόνοι που κερδίζουν από την καταστροφική μανία του θεού τιμωρού είναι ο ίδιος ο θεός και το ιερατείο του: ποτέ οι πιστοί και ποτέ οι αλλόθρησκοι οι οποίοι ζουν διαρκώς σε ένα αλλόφρον σύμπαν ενός τρελού θεού. Ναι Γιάννη, ο Soros δείχνει στις κυβερνήσεις- με τα στανιό, ε και επ’ ευκαιρίας κερδοσκοπώντας εις βάρος τους- και αφού αυτές δεν τον ακούν κονομάει και μερικά δις ρίχνοντας κοινωνίες ολόκληρες σε μαύρα οικονομικά σκοτάδια. Μας σκότωσε γιατί μας αγαπούσε Γιάννη που λέει και το λαϊκίστικο άσμα. Και ο Χίτλερ Γιάννη τους Ευρωεβραίους τους λιάνισε για να αποδείξει έμπρακτα στους Ευρωπαίους το σφάλμα των ρατσιστικών τους προκαταλήψεων. Αλλά για το πώς πέρασε ο Soros στην Ουγγαρία υπό τη ναζιστική κατοχή θα στα πω σε λίγο Γιάννη. Μάλλον θα στα πει ο ίδιος ο Soros….

Λες μπαρούφες Μπαρουφάκη και συγγνώμη για το προσωνύμιο γιατί κατά τα άλλα σε εκτιμώ εξαιρετικά. Αλλά δεν μπορώ να ακούω απολογητές εγκληματιών. Γιατί στην συγκεκριμένη περίπτωση αυτό είσαι -όσο άσχημες και αν ακούγονται οι λέξεις δε γράφονται από δόλο. Λες Μπαρουφάκη ότι «Χρόνια μετά, η Κρίση του 2008 τον έκανε να καταλήξει στο (σωστό) συμπέρασμα ότι, έτσι όπως δομήθηκε το ευρώ, και δεδομένης της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής κρίσης, το ευρώ αποδομείται (ιδίως υπό την πίεση των μέτρων λιτότητας που, αντί να λύνουν το πρόβλημα του χρέους, επιτελούν καταστροφικό έργο). Πήρε σβάρνα τις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες κι εδώ και δύο χρόνια συμβουλεύει τους ευρωπαίους ηγέτες ότι στραβά αρμενίζουν. Αυτή την φορά δεν φαίνεται να στοιχημάτισε εναντίον του ευρώ – τουλάχιστον όχι όπως τότε, το 1992, εναντίον του προκατόχου του ευρώ. (Κάποιοι μου λένε ότι έχει λίγο-πολύ αποσυρθεί, έτσι κι αλλιώς, από τις αγορές.)» Ας ακούσουμε λοιπόν τι έχει να πει ο ίδιος ο Soros για αυτό: Το 2009 δημοσίευμα θέλει το Soros να «έχει μια πολύ καλή κρίση» . Όπως ο ίδιος δηλώνει, «με ένα τρόπο, πρόκειται για το αποκορύφωμα του έργου ζωής μου, τρόπος του λέγειν… Τα πάντα συνδέονται. Ναιαιαιαι, οι Αμερικανικές εκλογές, η οικονομική κρίση, η θεωρία της αντανακλαστικότητας. Οπότε πρόκειται στην πραγματικότητα για μια πολύ ερεθιστική περίοδο» Ο Soros που κάποιοι είπαν στον Βαρουφάκη ότι έχει λίγο πολύ αποσυρθεί και αυτός θρασύτατα το αναπαράγει, το 2007 τσέπωσε κοντά στο 1 δις. Το 2008 2 δις. O αποσυρθείς Soros πρόσφατα μπήκε στο top 100 της λίστας των πλουσίων του Forbes Ο Soros που στήριξε τον Bush και μετά τον πολέμησε και έστερξε τον Obama.Ο Soros που λέει από τη μία ότι η Αμερική είναι το σημαντικότερο εμπόδιο για μια παγκόσμια τάξη και από την άλλη λέει ότι η Αμερική είναι η πιο υπεύθυνη χώρα για να είναι η ηγέτιδα δύναμη της παγκοσμιοποίησης. Ο Soros που επί προεδρίας Obama, όπως και ο Obama, στηρίζει το Occupy Wall Street και Προφητεύει ότι το κίνημα θα γίνει βίαιο και η Αμερική ένα καταπιεστικό καθεστώς. Και αυτό έχει πολύ πλάκα για τον Soros. Το να ανατρέπει καταπιεστικά καθεστώτα όπως ο ίδιος προφητεύει ότι θα γίνει η Αμερική έχει πολύ πλάκα για τον Soros: όπως ο ίδιος έχει δηλώσει: «όταν προσπαθείς να βελτιώσεις την κοινωνία… έχεις πολύ συχνά κάθε είδους ανεπιθύμητες συνέπειες… οπότε έπρεπε να πειραματιστώ (ας θυμηθούμε γελώντας τρανταχτά τη ρήση του Παπανδρέου για την Ελλάδα: Πει-ρα-μα-το-ζωο. ΧΑΧΑΧΧΑΧΑΧΑ)… Ήταν μια μαθησιακή διαδικασία. Το πρώτο μέρος ήταν αυτή η διαδικασία ανατροπής. Αποδιοργανώνοντας καταπιεστικά καθεστώτα… ΑΥΤΟ ΕΙΧΕ ΠΟΛΥ ΠΛΑΚΑ…». Ναι, ναι, οι φτωχοί στην Αγγλία και την Πολωνία και οι φτωχοί και νεκροί στην Ρωσία και τη Σερβία είχαν πολύ πλάκα. Τo ίδιο και οι νεκροί στην Αραβική άνοιξη…. Αλλά ας συνεχίσουμε με αυτά που έχουν πολύ πλάκα για τον Soros. «Βλέποντας τι δουλεύει σε μια χώρα, δοκιμάζοντας το σε άλλες χώρες, ήταν αυτό που ανέπτυξε ένα μάτριξ εθνικών οργανισμών και μετά είχαμε κάποιες εξειδικευμένες δραστηριότητες… Άρχισε να με απασχολεί το πρόβλημα της παγκοσμιοποίησης όπου έχουμε παγκόσμιες αγορές αλλά έχεις πολιτικές που βασίζονται στην εθνική κυριαρχία των κρατών… Οπότε πως το αντιμετωπίζεις αυτό το θέμα; Και τότε έφτασα στη συνειδητοποίηση ότι η Ανοιχτή Κοινωνία βρίσκεται σε κίνδυνο από την παρούσα ηγεσία μας σε αυτή τη χώρα (τις ΗΠΑ)… Και τότε ξαναεπικέντρωσα την προσοχή μου στις ΗΠΑ… Έχουμε την υποχρέωση να δημιουργήσουμε μια καλύτερη παγκόσμια τάξη πραγμάτων όπου οι άνθρωποι θα δέχονται την κυρίαρχη θέση που η Αμερική θα καταλαμβάνει, επειδή η Αμερική μπορεί να ανταπεξέλθει στην υπευθυνότητα του το είναι ο ηγέτης και ο βασικός αρχιτέκτονας του παγκόσμιου συστήματος» Ο Soros που έχει «αποσυρθεί» και που μέχρι πρόσφατα μιλούσε για το χρυσό ως την απόλυτη φούσκα και προέτρεπε επενδυτές να τον ξεφορτωθούν, το 2012 αγοράζει χρυσό σαν τρελός . Αυτό που ο Βαρουφάκης εννοούσε με το ότι κάποιοι του είπαν ότι ο Soros έχει αποσυρθεί από τις αγορές αναφέρεται μάλλον στο ότι ο Soros, ο ίδιος άνθρωπος που τόνιζε την ανάγκη η Wall street να ελεγχθεί, έκλεισε το δικό του Fund προς ξένους επενδυτές και το έκανε οικογενειακή επιχείρηση το 2011, ΑΚΡΙΒΩΣ ΟΤΑΝ Η ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΑΠΟΦΑΣΙΣΕ ΝΑ ΕΛΕΞΓΕΙ ΤΑ HEDGE FUNDS. O Soros των αντιφάσεων, πέφτει συνέχεια σε αντιφάσεις ακριβώς επειδή δεν έχει πεποιθήσεις. Δεν είναι από αυτούς τους άμοιρους που πιστεύουν σε κάτι. Ο Soros δεν έχει πεποιθήσεις. Έχει μόνο σκοπούς και μεθόδους για τους πετύχει. Δεν μπορείς να αντιληφθείς την ψυχοπαθολογία του Soros Γιάννη μου. Γι αυτό και δεν κατάλαβες τον χαμαιλεοντικό μαγνητισμό που αυτός εκπέμπει. Τη γητεία που ασκεί σε πρωθυπουργούς σαν τον φίλο σου τον Παπανδρέου και στις αγορές. Τη γοητεία που ασκεί εξίσου αποτελεσματικά σε καθάρματα και σε παιδιά με καθαρά σβέρκα. Χωρίς αυτή του τη γητεία ο Soros δεν θα χει καταφέρει και πολλά στη ζωή του και δε θα ήταν ο Θεός Τιμωρός που σήμερα είναι. Λες Γιάννη μου για το Soros: «Κλείνω με μια καθαρά προσωπική εικασία: Ξέρετε γιατί, κατά την γνώμη μου, φέρει βαρέως την Κρίση του Ευρώ και πασχίζει να πείσει τις κυβερνήσεις (ιδίως της Γερμανίας) να αλλάξουν ρώτα (αντί να στοιχηματίζει εναντίον τους όπως έκανε το 1992 εναντίον των Κεντρικών Τραπεζών Αγγλίας και Ιταλίας); Επειδή τον κατατρέχει και τον κυνηγά το φάσμα μιας νέας δεκαετίας του ’30. Όταν στην συζήτησή μας αναφέρθηκα στον κίνδυνο η αποδόμηση του ευρώ να μας πάει σε μια μεταμοντέρνα έκδοση εκείνης της απαίσιας δεκαετίας, κούνησε σιωπηλά το κεφάλι και συμφώνησε.

Ως ουγγρο-εβραίος με μνήμη του τι αυτό σήμανε τότε, παρακολουθεί την «άνθηση» μπουμπουκιών τύπου Χρυσής Αυγής και τρέμει. Ένα συναίσθημα που συμμερίζομαι απόλυτα (κι ας μην δουλεύω για αυτόν!)» Μα του έχεις κάνει μια χαρά εκδούλευση του Soros Γιάννη μου. Είσαι από τους λίγους ανθρώπους στον κόσμο που είχαν τη βλακώδη γενναιότητα να γίνουν απολογητές και υπερασπιστές του. Και δεν ξέρω αν αυτή σου η επιλογή ήταν περισσότερο γενναία από βλακώδης ή το αντίστροφο ή τίποτε από όλα αυτά. Αυτό που ξέρω είναι αυτό που διαβάζω. Και αυτό που θα σου γράψω είναι αυτό που έγραψε ο ίδιος ο Soros στην εισαγωγή του βιβλίου του πατέρα του Tivadar Soros με τίτλο «Το Μασκάρεμα: Χορεύοντας γύρω από το θάνατο στην κατεχόμενη από τους Ναζί Ουγγαρία» (Masquerade: Dancing around Death in Nazy-occupied Hungary). Διάβασε να δεις τον τρόμο του Soros κατά τη ναζιστική κατοχή της «χώρας του»: «Είναι ιεροσυλία αυτό που θα πω, αλλά αυτοί οι δέκα μήνες (της κατοχής) ήταν οι πιο ευτυχισμένοι της ζωής μου… ζούσαμε μια περιπετειώδη ζωή (με τον πατέρα μου) και διασκεδάζαμε» Τόσο έτρεμε τους Ναζί ο Soros Γιάννη μου. Βλέπεις Γιαννάκη, ο Soros έχει μια ιδιαίτερη αίσθηση, ηδονής, χιούμορ: μαύρη σαν την πίσσα και την μεταφέρει και σε όσους λαούς προλαβαίνει να κατασπαράξει. Καλωσήρθες στην σκοτεινή πλευρά Γιαννάκη. Ούτε θα τα καταλάβεις πότε θα γίνεις ο νέος Jeffrey Sachs. Και αυτός Κεινσιανός ήταν άλλα έγινε ο διάδοχος του Friedman και μαζί με το Soros γαμούσανε χώρες. Α και για να μην ξεχνιόμαστε. Και ο Sachs φίλος και σύμβουλος του φίλου του Jeffrey του Papandreou ήταν. Αλλά ας γυρίσουμε σε σένα Γιάννη μου. Ας πούμε Γιάννη ότι είμαι από άλλη χώρα και δεν μέστωσαν στο μυαλό μου οι οικονομικές θέσεις και τα επιχειρήματα σου και η μειλίχια σου προσωπικότητά αλλά από περιέργεια ήθελα να βγάλω ένα συμπέρασμα για σένα: Κοίτα σε τι περιγραφή θα μπορούσα να καταλήξω: Γιάννης Βαρουφάκης: Γεννηθείς το 1961, εκπαιδεύτηκε από το αγγλοσαξωνικό σύστημα παιδείας σε οικονομικά και μαθηματικά. Ανήκει στην κατηγορία των ΠΝΑς, των ακαδημαϊκών που ξεκίνησαν την ακαδημαϊκή τους καριέρα πολύ νεαροί. Δίδαξε σε σπουδαία αγγλόφωνα πανεπιστήμια και το 2000 γύρισε στην Ελλάδα για δικούς του λόγους μετά από 21 χρόνια «ξενιτιάς». Στενός φίλος της οικογένειας Παπανδρέου, βρίσκεται το 2009 να είναι σύμβουλος του φίλου Γ. Παπανδρέου, του ανθρώπου που έφερε στην Ελλάδα το δόγμα του ΠΑ-ΣΟΚ. Η εξ επαγωγής σχέση του με τον ψυχοπαθή κερδοσκόπο George Soros: Στις Παπανδρείκές ΜΚΟ υπάρχουν μέλη του Open Society- του Soros. Χαρακτηριστικότητη η συνδιοργάνωση του Seeds for Peace για βαλκάνιους αχυρανθρώπους νεαρούς ηγέτες του Soros. Ο Βαρουφάκης ήταν σύμβουλος του Γ. Παπανδρέου μαζί με τους Jeffrey Sachs, τον οικονομολόγο που μαζί με το Soros φέραν το δόγμα του ΣΟΚ στη Ρωσία και την Πολωνία και τον επίσης σύμβουλο του Παπανδρέου και άνθρωπο του Soros, τον φιλοσκοπιανό Alex Rondos. Το 2012 ο Βαρουφάκης καλείται σε συνέδριο του ΙΝΕΤ του οποίου o George Soros είναι ο βασικός χρηματοδότης. Λίγο καιρό μετά και μετά από κακοήθη και αβάσιμα δημοσιεύματα που θέλουν το Βαρουφάκη να τα παίρνει από τον Soros, ο Βαρουφάκης απαντά σε αυτά μέσω δημοσιεύματος στο Protagon.gr στο οποίο φέρεται ως απολογητής του Soros. Γιάννη και γω το ξέρω και προφανώς πολύ περισσότερο εσύ ότι δεν είσαι άνθρωπος του Soros. Ο Soros το ξέρει όμως; Μπορεί να μην κατάλαβες πως έγινε ο εξανδραποδισμός του φίλου σου Jeffrey Papandreou αλλά δεν έμαθες τίποτα από αυτόν; Γιατί τον αποκαλούν τον Soros άρχοντα των μαριονεττών Γιάννη μου; Για πλάκα; Αν ήμουν εγώ ο Soros και έχει μάθει για σένα Γιάννη μου, για τις σπουδές σου, την ευγένεια σου, την ευστροφία σου, το παρουσιαστικό σου θα σε λαχταρούσα Γιάννη μου. Και ο Soros λαχταρά πελώρια Γιάννη μου. Ολόκληρα κράτη και δεν μπορούν να του πουν όχι. Γιάννη μου, ο πιο χρήσιμος ηλίθιος είναι ο έξυπνος. Ο υπεράνω υποψίας και ανυποψίαστος ευφυής άνθρωπος μπορεί να γίνει ο πιο χρήσιμος ηλίθιος.

Χωρίς να σου υποδεικνύω κάτι, αν θες να γίνεις απολογητής κάποιου, γιατί δεν πιάνεις κάποιον χαμένο, κάποιον ριγμένο. Τον Μιλόσεβιτς πχ. Και αυτός φίλος του Soros ήταν. (Περισσότερα για το συγγραφέα και το έργο του στο agriazwa.blogspot.com που σύντομα θα μετονομαστεί σε aisixtiria.oloi.sas. gamw.tin.trela.mou.gamo.com)

Το επίμαχο άρθρο του Βαρουφάκη :  http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.article&id=14671 - See more at: http://kastamonitis.blogspot.gr/2015/01/blog-post_86.html#more

Από : http://autochthonesellhnes.blogspot.gr/

Η ιστορική διάλυση ενός ανεξάρτητου κράτους σε 7 απλά βήματα.

1^ο βήμα: Εντάσσουμε σταδιακά τα υποψήφια προς διάλυση κράτη σε έναν διεθνή οργανισμό (π.χ. Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα και εν συνεχεία Ευρωπαϊκή Ένωση). Τους παρέχουμε διευκολύνσεις ελεύθερης διακίνησης εργαζομένων (για να έρθουν πιο «κοντά»). Τυπώνουμε ένα νέο νόμισμα (π.χ. ευρώ) με το οποίο ανταλλάσσουμε όλα τα υπάρχοντα εθνικά νομίσματα των υπό διάλυση κρατών. Παράλληλα, περνάμε στον λαό του υπό διάλυση κράτους το μήνυμα ότι είμαστε πλέον Ευρώπη, ότι ο πολιτισμός τους ανήκει σε όλους, και τα όποια προβλήματά τους π.χ. λαθρομετανάστευση, αφορούν και τα άλλα ευρωπαϊκά κράτη τα οποία πρέπει να τους συνδράμουν.
2^ο βήμα: Αφού αυτό το νόμισμα είναι «διεθνές» το εξάγουμε μαζικά από τα κράτη αυτά (μέσω τραπεζικού συστήματος, off-shore εταιριών κλπ.). Έτσι τους δημιουργούμε ένα (τεχνητό) έλλειμμα χρήματος. Συνάμα, μέσω του ελεγχόμενου συστήματος της εκπαίδευσής τους, υποβαθμίζουμε την γλώσσα, τα πολιτισμικά και ιστορικά τους στοιχεία για να πλήξουμε την εθνική τους συνείδηση και ως αντίβαρο, τους προσφέρουμε τη δυνατότητα του υπερκαταναλωτισμού.
3^ο βήμα: Το έλλειμμα που τους δημιουργήσαμε και ο τρόπος ζωής που απέκτησαν μέσω του υπερκαταναλωτισμού που τους προσφέραμε, τους δημιουργούν την ανάγκη δανεισμού από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, αφού δεν έχουν πλέον τη δυνατότητα να τυπώσουν τα εθνικά τους νομίσματα. Παράλληλα, στο πλαίσιο ενός αλτρουιστικού και ευρωπαϊκού ουμανισμού, τους προπαγανδίζουμε αντιρατσιστικά μηνύματα ώστε να δείχνουν ανοχή στις ορδές των δυστυχισμένων τριτοκοσμικών που εγκαταλείπουν τις εξαθλιωμένες χώρες τους από τους εμφύλιους πολέμους που φροντίσαμε να διεξαχθούν εκεί τις προηγούμενες δεκαετίες.
4^ο βήμα: Τους χορηγούμε ευρωδάνεια με τόκους (φυσικά) και τους δημιουργούμε νέα ελλείμματα, που τους οδηγούν σε νέα δάνεια και σε «μνημόνια» τα οποία τους κάνουν να χάσουν την εθνική τους οικονομική κυριαρχία. Οι λαοί τους οδηγούνται σε πολύ μεγάλη μείωση της αγοραστικής τους δύναμης – αφού οι φόροι και οι τιμές των αγαθών αυξάνονται ενώ οι μισθοί και οι συντάξεις μειώνονται. Η όποια πολιτική πρόνοιας των κρατών τους καταρρέει. Έτσι, οι πολίτες-καταναλωτές οδηγούνται σταδιακά στη γενική φτωχοποίηση, ενίοτε και εξαθλίωση, η οποία πλήττει κυρίως την μικροαστική τάξη που αποτελεί συνήθως το 70% του πληθυσμού τους. Εκατοντάδες έως χιλιάδες πολίτες παραγωγικής ηλικίας, εγκαταλείπουν τις χώρες τους για να βρούνε «καλύτερη τύχη» σε άλλες χώρες.
5^ο βήμα: Στις εγκαταλειμμένες χώρες μένουν πλέον οι συνταξιούχοι, οι ελάχιστοι προνομιούχοι (αστοί) που δεν τους αγγίζει η (τεχνητή) οικονομική κρίση και οι ορδές των αλλόφυλων τριτοκοσμικών, οι οποίοι μη έχοντας να χάσουν παρά τις αλυσίδες τους, παρεισδύουν σιγά σιγά στον κοινωνικό ιστό της υπό διάλυσης χώρας η οποία εξακολουθεί να είναι καλύτερη από τη δική τους, βαπτίζονται χριστιανοί με συνοπτικές διαδικασίες και η εκκλησία τους συνδράμει τρίβοντας τα χέρια της για την αύξηση του χριστιανικού της ποιμνίου. Για τους μικροαστούς, οι οποίοι έχουν πλέον γίνει ουραγοί κοινωνικά και οικονομικά, ακολουθεί η αύξηση της προσέλευσής τους σε συσσίτια, σε χρήση αντικαταθλιπτικών φαρμάκων, σε αριθμό αστέγων και σε αύξηση του δείκτη αυτοκτονιών κυρίως λόγω της υπερχρέωσης την οποία δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν.
6^ο βήμα: Όταν η κατάστασή τους φτάσει στο ηθικό και κοινωνικοοικονομικό απροχώρητο και εφόσον δεν έχουν εξεγερθεί γιατί τους έχουμε καταστήσει φοβικούς, εμφανίζουμε τους επενδυτές πολυεθνικούς «σωτήρες» που αναζητούν εξαθλιωμένες χώρες για να στήσουν τις βιομηχανικές ζώνες τους και να μετατρέψουν σε πάμφθηνο εργατικό δυναμικό τους ντόπιους και τους υπάρχοντες τριτοκοσμικούς λαθρομετανάστες, που τηρουμένων των αναλογιών από τις χώρες που προήλθαν, (Μπαγκλαντές, Ινδία, Αλβανία, Αφγανιστάν, Πακιστάν, Ζιμπάμπουε, Ιράν, Καζακστάν, Ουζμπεκιστάν και άλλες), όχι μόνο έχουν «ορθοποδήσει» αλλά έχουν αρχίσει και συνάπτουν επίμικτους γάμους με τον απελπισμένο λαό που τους υποδέχθηκε, κι έχει αρχίσει να υλοποιείται πλέον το πολυθρύλητο σχέδιο της παγκοσμιοποίησης. Δηλαδή του «μίξερ» το οποίο αλέθει πολιτισμικές αξίες, εθνικές ταυτότητες, εθνικές συνειδήσεις και κάθε τι που εκ του φυσικού του διαφοροποιεί τις ιδιοσυστασίες-ιδιοσυγκρασίες των λαών και δημιουργεί έναν οικουμενικό χυλό επίμικτων και αλλοιωμένων φυλετικά ανθρώπων τους οποίους μπορούμε να ελέγξουμε πλήρως.
7^ο βήμα: Όσο για τις πολιτικές ηγεσίες των χωρών που μεθοδικά διαλύσαμε, τις αφήνουμε να διάγουν βίον ευμάρειας, σε χώρες όπως η Ελβετία ή τα εξωτικά νησιά του Ειρηνικού, και να δαπανούν τα χρήματα που αποκόμισαν από τη συνεργασία τους μαζί μας μέχρι την γενεά των εγγονών τους. Άλλωστε, λίγο έως πολύ, οι άνθρωποι που επί μακρόν κυβερνούσαν τις χώρες που διαλύσαμε, δεν έχουν πλήρη συναίσθηση του τι ακριβώς μας βοήθησαν να πράξουμε, διότι από τα μικράτα τους χρόνια, είχαμε φροντίσει ώστε να τους χειραγωγήσουμε με τις δικές μας οικουμενικές-παγκοσμιοποιημένες αντιλήψεις και τις περισσότερες φορές, να τους σπουδάσουμε εκτός των συνόρων των δικών τους χωρών, για να υιοθετούν ευκολότερα τις μεθόδους και τους τρόπους που εξυπηρετούν τα συμφέροντά μας, εφαρμόζοντας εν συνεχεία στη χώρα τους, τις οικονομικές και κοινωνικές μας πολιτικές.

*Σημείωση: Το ανωτέρω κείμενο συμπληρώθηκε και διασκευάστηκε από ένα μικρότερο, του Ιωάννη Ζαφειρόπουλου.

Πηγή: ellhnikaxronika.com
Από : http://hpolhmas.com/ 

Η ΣΥΜΒΑΣΗ ΤΗΣ ΒΙΕΝΝΗΣ !!!

Μία από τις πολλές "πίπες" με τις οποίες μας βομβαρδίζουν καθημερινά τα πουλημένα αστικά τομάρια και οι παρατρεχάμενοι της κάθε λογής εξουσίας, είναι και το "τώρα πια δεν γίνεται τίποτε". Εννοούν, δηλαδή, ότι τώρα πια έχουμε βάλει βούλες και υπογραφές στα διάφορα μνημόνια και δεν γίνεται να τα ακυρώσουμε.
Ο πρωθύ το έχει πει σταράτα: "Η Ελλάδα είναι μια μικρή χώρα αλλά σέβεται την υπογραφή της". Ο Φωτάκιας τής ΔημΑρ, λίγο πριν τις περασμένες εκλογές, το είπε πιο επιστημονικά: "Αναμφισβήτητα υπάρχει ένα δεσμευτικό πλέον πλαίσιο το οποίο θα βαραίνει την όποια κυβέρνηση αναλάβει". Οι καφροτηλεαναλυτές δεν χάνουν ευκαιρία να ειρωνευτούν οποιαδήποτε φωνή τολμάει να αρθρώσει λόγο περί μονομερούς καταγγελίας των μνημονίων, είτε αυτή είναι η εκφρασμένη σοβαρά πολιτική θέση τού ΚΚΕ είτε είναι λαϊκίστικη κορώνα τού στυλ "εμείς θα σκίσουμε το μνημόνιο". Και, βέβαια, όλοι αυτοί δεν παύουν να επισείουν την απειλή των δανειστών μας πως θα προσφύγουν στα αγγλικά δικαστήρια αν δεν τηρήσουμε τους όρους των μνημονίων (παρεμπιπτόντως, η προσφυγή στα αγγλικά δικαστήρια περιλαμβάνεται στα μνημόνια).
Πόσο αληθεύουν όλα τούτα, όμως; Πόσο σωστός είναι ο ισχυρισμός πως όποια κυβέρνηση κι αν βγει σε τούτη την χώρα, θα δεσμεύεται θέλοντας και μη από όσα θα έχουν ήδη υπογραφεί; Την απάντηση μας την δίνει η περίφημη Σύμβαση της Βιέννης του ΟΗΕ. Η σύμβαση αυτή καταρτίστηκε το 1969 και ρυθμίζει το πώς καταρτίζεται, τροποποιείται και λύεται μια διεθνής συνθήκη, πώς ερμηνεύονται οι όροι της, πώς προσχωρούν τρίτα κράτη σε αυτήν κλπ. Το δεύτερο τμήμα τής Σύμβασης της Βιέννης, το οποίο έχει τίτλο "Ακυρότης των συνθηκών", περιλαμβάνει μερικές πολύ ενδιαφέρουσες διατάξεις:
- Άρθρο 48 - Πλάνη: Κράτος τι δύναται να επικαλεσθή πλάνην τινά εις συνθήκην ως ακυρούσαν την συναίνεσίν του όπως δεσμευθή διά ταύτης, εφ' όσον αύτη αναφέρεται εις γεγονός ή κατάστασιν, την οποίαν το κράτος εξέλαβε ως υφισταμένην κατά τον χρόνον συνομολογήσεως της συνθήκης... [Σχόλιο: Έτσι εξηγείται η σπουδή των πάντων να υποβαθμίσουν την σημασία των όσων είπε το ΔΝΤ περί εσφαλμένων πολλαπλασιαστών κλπ. Αν η ελληνική πλευρά αποδείξει ότι η χρήση διαφορετικών πολλαπλασιαστών θα τροποποιούσε ή θα εξάλειφε τις δεσμεύσεις της, τα μνημόνια ακυρώνονται.]
- Άρθρο 49 - Απάτη: Οσάκις το κράτος ήχθη εις συνομολόγησιν συνθήκης συνεπεία δολίας συμπεριφοράς ετέρου κράτους έχοντος συμμετάσχει εις τας διαπραγματεύσεις, τούτο δύναται να επικαλεσθή την απάτην ως ακυρούσαν την δοθείσαν συναίνεσίν του όπως δεσμευθή διά της συνθήκης. [Σχόλιο: Αρκεί η ύπαρξη διαδοχικών μνημονίων, όπου κάθε καινούργιο μνημόνιο έρχεται ως απότοκο και συμπλήρωση του προηγούμενου με επαχθέστερους όρους, για να καταδείξει ότι η συνομολόγηση του πρώτου μνημονίου ήταν αποτέλεσμα δολιότητας εκ μέρους των δανειστών.]
- Άρθρο 50 - Δωροδοκία αντιπροσώπου κράτους: Οσάκις εξησφαλίσθη η έκφρασις της συναινέσεως του κράτους όπως δεσμευθή συμβατικώς διά δωροδοκίας τού αντιπροσώπου του, αμέσως ή εμμέσως επελθούσης δι' ενεργειών ετέρου κράτους έχοντος συμμετάσχει εις τας διαπραγματεύσεις, τούτο δύναται να επικαλεσθή την δωροδοκίαν ως ακυρούσαν την συναίνεσίν του όπως δεσμευθή διά της συνθήκης. [Σχόλιο: Όπως θυμόμαστε, η κυβέρνηση ΠαΣοΚ είχε εκχωρήσει στον τότε υπουργό οικονομικών Γιώργο Παπακωνσταντίνου το δικαίωμα να υπογράφει ό,τι θέλει, δεσμεύοντας την χώρα. Μήπως τώρα εξηγείται η πρεμούρα των κρατούντων να κουκουλώσουν την διαβόητη λίστα Λαγκάρντ, στην οποία ανακατευόταν ο Παπακωνσταντίνου και το σόι του;]
- Άρθρο 52 - Άσκησις βίας επί του κράτους διά της απειλής ή χρήσεως βίας: Η συνθήκη είναι άκυρος εάν η σύναψίς της επετεύχθη διά της απειλής ή χρήσεως βίας κατά παραβίασιν των συνθηκών τού Διεθνούς Δικαίου, ως παρέχονται αύται εν τω Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών. [Σχόλιο: Υπάρχει κανείς που να πιστεύει ότι τα τελευταία τέσσερα σχεδόν χρόνια η Ελλάδα δεν γίνεται αποδέκτης συνεχών απειλών και πιέσεων, τόσο από τα επίσημα όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης όσο και από σωρεία ευρωπαίων αξιωματούχων;]
Αλλά και στο τρίτο τμήμα, με τίτλο "Λήξις και αναστολή τής εφαρμογής των συνθηκών", υπάρχει μια πολύ ενδιαφέρουσα διάταξη:
- Άρθρο 61 - Επισυμβάσα αδυναμία εκτελέσεως: Εν μέρος εις συνθήκην δύναται να επικαλεσθή αδυναμίαν εκτελέσεως ως λόγον λήξεώς της ή αποχωρήσεως εκ ταύτης εάν η αδυναμία αύτη είναι αποτέλεσμα οριστικής εξαλείψεως ή καταστροφής ενός αντικειμένου απαραιτήτου προς εκτέλεσιν της συνθήκης. [Σχόλιο: Εφ' όσον ο ελληνικός λαός είναι "απαραίτητος προς εκτέλεσιν της συνθήκης" και βιώνει ήδη την καταστροφή ενώ απειλείται και με "εξάλειψιν", η αδυναμία εκτελέσως των μνημονίων είναι ήδη "επισυμβάσα", όσο κι αν για κάποιους η καταστροφή και η "εξάλειψις" του ελληνικού λαού θεωρείται ως...ευλογία. Εκτός αν πρέπει να περιμένουμε την "οριστική" καταστροφή και εξάλειψη του λαού.]

Όσο κι αν οι παραπάνω διατάξεις είναι διατυπωμένες σε ακραιφνή καθαρεύουσα (η Σύμβαση της Βιέννης κυρώθηκε και δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα τής Κυβερνήσεως μεταφρασμένη στα ελληνικά επί χούντας, το 1974), είναι περισσότερο από σαφές ότι υπάρχουν όλες οι προϋποθέσεις να αμφισβητηθούν και να ακυρωθούν τα μνημόνια. Εκείνο που δεν υπάρχει είναι πολιτική βούληση. 
http://teddygr.blogspot.gr/2013/11/blog-post_9.html 

ΑΣ ΘΥΜΗΘΟΥΜΕ ΛΟΙΠΟΝ ΤΗ ΒΑΡΟΥΦΑΚΕΙΑΔΑ ΠΡΙΝ ΣΚΑΣΕΙ Η ΜΠΟΜΠΑ ΠΟΥ ΕΡΧΕΤΑΙ

Και το κυρίαρχο χαρακτηριστικό των κάθε λογής Βαρουφάκηδων, είναι η …ντούμπλε φας διαχείριση – σε επικοινωνιακό τουλάχιστον επίπεδο, αφού αυτός ο ρόλος τους ανατίθεται – των πολυσύνθετων οικονομικών δεδομένων.

του Κ. ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Η παραστατικότητα στην περιγραφή των καταστροφικών παραμέτρων που συνθέτουν το οικονομικό περιβάλλον, θεωρείται επικοινωνιακά το δυνατό τους χαρτί.

Αυτό όμως είναι που συνιστά και τη Δούρεια τακτική τους απέναντι στην ουσία του προβλήματος. Είναι το καρότο της δημοφιλίας, που επιχειρεί να συγκαλύψει το μαστίγιο που ακολουθεί.

Από τη λογική αυτής ακριβώς της διαχείρισης - όπως άλλωστε ήταν και αναμενόμενο - δεν ήταν δυνατόν να ξεφύγει και ο «αυθεντικός» Βαρουφάκης, που στην παρατεταμένη προεκλογική περίοδο που προηγήθηκε, επεχείρησε να καρπωθεί ένα μέρος της συμπάθειας και της κοινωνικής αποδοχής, πριν αναχωρήσει και πάλι για το Σικάγο αναζητώντας τον επιούσιο.
  Η ουσία της επικοινωνιακής στρατηγικής - αν και πασίγνωστη -  διαχρονικά "ακουμπά" σχετικά εύκολα τους αφελείς. Τι λέει λοιπόν αυτή η επικοινωνιακή λαθροχειρία...
"Περιγράψτε με δημοφιλία το πρόβλημα, τη βαρβαρότητα και τις εκδηλώσεις της, και αφού κερδίσετε την εμπιστοσύνη των αφελών, τότε μπορείτε να τους σερβίρετε τη λύση που θα μας εξυπηρετήσει"

Έτσι... τώρα που ο εκλογικός φερετζές έπεσε, η Βαρουφακειάδα επιστρέφει δριμύτερη, κραδαίνοντας το μαστίγιο εν είδει πολιτικής λύσης. Ελάτε να την ψηλαφίσουμε για να καταλάβουμε επιτέλους και την αθλιότητα του πολιτικού παιχνιδιού και του ρόλου των Βαρουφάκηδων στην πολιτική του χορογραφία.

Λέει λοιπόν ο «πολυαγαπημένος» περιγράφοντας:

«Δεν μπορούν να φτιάξουν την ελληνική οικονομία. Η ελληνική οικονομία είναι τελειωμένη. Η ελληνική οικονομία βρίσκεται σε βαθιά, βαθιά ύφεση. Δεν υπάρχει δύναμη μέσα στην ελληνική οικονομία, μέσα στην ελληνική κοινωνία που μπορεί να το αποτρέψει. Είναι, φανταστείτε, σαν το Οχάιο, το 1931. Και ρωτάμε: Τι μπορούν να κάνουν οι πολιτικοί του Οχάιο για να βγάλουν το Οχάιο από τη Μεγάλη Ύφεση; Η απάντηση είναι τίποτα»

Αυτά δήλωσε ο γνωστός οικονομολόγος Γιάννης Βαρουφάκης σε συνέντευξή του στο ABC.

Ελάτε τώρα να δούμε και τον Δούρειο τρόπο που «ψηλαφεί» τη λύση ο «δημοφιλέστατος»:

Τρία βήματα είπε ότι χρειάζονται για να σωθεί ( ποιός λέτε???)… Η Ευρωζώνη. Και να ποιά είναι αυτά:

* Η ενοποίηση του τραπεζικού συστήματος, ώστε αυτό να λαμβάνει κεφάλαια στήριξης απευθείας από τους μηχανισμούς, και όχι μέσω των κυβερνήσεων.
* Τα ευρωομόλογα.
* Μια επενδυτική πολιτική που θα ισχύει σε όλη την Ευρωζώνη.

Όσο για το μέλλον της Ελλάδας; «Εξαρτάται από το τι θα γίνει στην Ευρωζώνη. Όπως το τι συνέβη στο Οχάιο εξαρτήθηκε από την άνοδο του προέδρου Roosevelt και το New Deal, εάν δεν έχουμε ένα new deal για την Ευρώπη, η Ελλάδα δεν θα έχει την παραμικρή ελπίδα», είπε.

«Αυτό δεν σημαίνει ότι εάν διορθωθεί η Ευρώπη, θα διορθωθεί η Ελλάδα. Είναι αναγκαία προϋπόθεση η Ευρωζώνη να βρει ένα λογικό σχέδιο. Αλλά δεν είναι επαρκής προϋπόθεση. Μπορεί η Ευρώπη να διορθωθεί αλλά η Ελλάδα, που είναι γεμάτη αδυναμίες και κακοήθειες, να εξακολουθεί να έχει τεράστια προβλήματα και να μην ανακάμψει ποτέ».

Καταλάβατε λοιπόν τι εστί «Βαρουφακειάδα»???

Αντιληφθήκατε για τίνος ακριβώς τη «σωτηρία» βασανίζει το πολυμαθέστατο μυαλουδάκι του???

Μήπως αντιληφθήκατε ότι στο fun club αυτών των αντιλήψεων και αυτών των διανοητών της περιγραφικής καταγγελίας, μπορεί να έχουν κάλλιστα θέση συγκεκριμένες ομάδες και όμιλοι συμφερόντων, αλλά σε καμία περίπτωση δε δικαιούνται να «συνωστίζονται» στον απόηχο αυτών των επικίνδυνων λογικών ούτε της Γης, ούτε της πατρίδας μας οι «κολασμένοι», που όσο κάποιοι θα αναζητούν τη διαχειριστική διέξοδο στα αλλεπάλληλα αδιέξοδα ενός συστήματος που δολοφονεί, οι κολασμένοι που θα στοιχίζονται πίσω από ανάλογες λογικές, δε θα είναι τίποτε περισσότερο από την απαραίτητη κρεατόμαζα που θα συντηρεί τις κρεατομηχανές τους???

Κουβέντα λοιπόν για την ουσία και περιεχόμενο των εφαρμοζόμενων πολιτικών…

Ούτε λέξη για τους φορείς και το πραγματικό περιεχόμενο της πολιτικής εξουσίας…

Και φυσικά ούτε καν παραπομπή στη φυσιογνωμία και το περιεχόμενο των θεσμών και των πραγματικών πολιτικών που εντέλλονται να υλοποιήσουν…

Το πρόβλημα κατά τη γνώμη όλων αυτών των κυρίων, είναι ένα …μοντελάκι που κάπου στράβωσε, και που θα πρέπει να αντικατασταθεί.

Και για να το πούμε απλούστερα…

Πάρτε τεχνοκρατικές αποφάσεις που θα ξεγελάσουν και θα εξασφαλίσουν παράταση διότι έτσι και οι κοινωνίες ξεσηκωθούν θα μας πάρουν και τα σώβρακα.

Αυτά γράφαμε στις 27/6/2012... Τι λέτε λοιπόν μετά τις σημερινές του δηλώσεις???

"ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΦΟΡΟΥΜ"  

Περισσότερος Βαρουφάκης στις ακόλουθες αναρτήσεις...

ΕΧΟΥΜΕ ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΕΙ ΠΩΣ Ο ΒΑΡΟΥΦΑΚΗΣ ΘΑ ΑΝΑΔΕΙΧΤΕΙ ΣΕ ΠΕΜΠΤΟΦΑΛΑΓΓΙΤΗ ΠΟΥ ΘΑ ΓΚΡΕΜΙΣΕΙ ΚΑΙ ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙ ΚΕΡΚΟΠΟΡΤΑ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ

ΦΑΡΣΑ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΜΕ ΛΙΠΑΣΜΑ ΤΗ ΧΟΛΕΡΑ ΤΟΥ ΠΑΛΑΙΟΥ ΠΑΣΟΚ

Ο ΤΗΛΕΜΠΑΡΟΥΦΑΣ ΞΕΒΡΑΚΩΘΗΚΕ ΚΑΙ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΙ ΓΙΑΤΙ Ο ΣΥΡΙΖΑ ΘΑ ΒΑΛΕΙ ΤΗΝ ΤΑΦΟΠΛΑΚΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ

Ο ΒΑΡΟΥΦΑΚΗΣ... Ο ΑΝΤΡΙΚΟΣ... ΚΑΙ ΟΙ ΧΑΡΤΙΝΕΣ ΠΡΟΣΔΟΚΙΕΣ ΕΝΟΣ ΛΑΛΙΣΤΑΤΟΥ ΦΑΦΛΑΤΑ

ΑΝΤΙΣΥΣΤΗΜΙΚΕ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗ ΣΕ ΦΙΛΩ - ΥΠΟΓΡΑΦΗ: ΑΝΤΙΣΥΣΤΗΜΙΚΟΣ ΒΑΡΟΥΦΑΚΗΣ

ΣΥΡΙΖΑ - ΣΑΛΙΑΡΙΖΟΝΤΑΣ ΜΕ ΤΟ ΒΑΡΟΥΦΑΚΗ

ΟΛΑ ΤΑ ΚΑΛΑ ΠΑΙΔΙΑ - ΜΑΖΙ ΚΑΙ Ο ΒΑΡΟΥΦΑΚΗΣ

ΒΑΡΟΥΦΑΚΗΣ VS ΜΠΑΡΟΥΦΑΚΗΣ... ΣΤΗ ΣΚΙΑ ΤΟΥ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΑ

Ἐκλογές. Ἡ ἀλήθεια ποὺ μᾶς κρύβουν ἐπιμελῶς.

Σύμφωνα μὲ τοὺς «ὅρους» τῆς δημοκρατίας, οἱ ἐκλογὲς εἶναι ἡ ἔκφραση τῆς λαϊκῆς ἐπιθυμίας στὴν ἐπιλογὴ κυβερνητικοῦ σχήματος. Μέσῳ τῶν ἐκλογῶν, ὁ λαὸς ἀποφασίζει ποιὸς εἶναι ὁ πιὸ κατάλληλος γιὰ νὰ τὸν κυβερνήσῃ. Αὐτὴ ἡ διαδικασία, καθιστᾶ τὸν λαὸ κυρίαρχο ἀπέναντι στὸ μέλλον του. Αὐτά, σὲ μία… δημοκρατικὴ χώρα.

Στὴν Ἑλλάδα ὅμως, ἀπὸ τὸ 1974, ἡ δημοκρατία ἔχει πάψει νὰ ἀποτελῇ πραγματικότητα. Ποιός δὲν θυμᾶται τήν… «λαδόκολλα»; Ὅποιος δὲν θυμᾶται, νὰ τὴν ἐπαναλάβῳ. Ὅταν ὁ Ἀνδρέας Παπανδρέου ἵδρυσε τὸ ΠΑΣΟΚ, βγῆκε τρίτο κόμμα. Στὶς ἐπόμενες ἐκλογές, ἤταν Μείζων Ἀντιπολίτευσις. Λίγο πρὶν τὶς ἐκλογὲς αὐτές, ὁ Ἀνδρέας Παπανδρέου εἶχε πάει σὲ μιὰ ταβέρνα, μαζὶ μὲ δύο στελέχη τοῦ κόμματός του καὶ ἄλλους δύο. Οἱ πέντε ἄνδρες συζήτησαν μεταξὺ κρασιοῦ καὶ κοψιδιοῦ γιὰ ἀρκετὴ ὥρα. Κάποια στιγμή, ὁ Παπανδρέου ἤθελε κάτι νὰ σημειώσῃ. 

Γιὰ κακή τους τύχη ὅμως, κανεὶς δὲν εἶχε μαζὶ του χαρτὶ καὶ στυλό. Ἔτσι ζήτησαν ἀπὸ τὸ κατάστημα. Ὁ καταστηματάρχης, εἶχε μόνο τὸ χαρτὶ τῶν παραγγελιῶν. Ἔτσι, τοὺς ἔδωσε στυλὸ καὶ μία… λαδόκολλα. Ὅταν οἱ πέντε ἄνδρες ἔφυγαν, ἡ λαδόκολλα ἔμεινε ξεχασμένη στὸ μαγαζί. Ὁ καταστηματάρχης τὴν κοίταξε. Ἐπάνω ἔγραφε τὰ ποσοστά που θὰ ἔπαιρνε τὸ ΠΑΣΟΚ, ὡς ἀντιπολίτευση καὶ κατόπιν ὡς κυβέρνηση. Στὴν λαδόκολλα αὐτή, εῖχαν ἀναγραφεῖ καὶ κάποιες ἡμερομηνίες. Κατὰ …«σύμπτωση», ἀπεδείχθηκε ὅτι ἤταν οἱ ἡμερομηνίες διεξαγωγῆς τῶν δύο ἑπομένων ἐκλογῶν…

Στὴν Ἑλλάδα -καθὼς καὶ σὲ ἄλλες χῶρες- οἱ ἐκλογὲς ἀποτελοῦν πλέον μιὰν οἰκτρὴ ψευδαίσθηση. Γιὰ ὅσους μὲ ξέρουν, εἶναι γνωστὸ ὅτι ἐπὶ 30 συναπτὰ ἔτη ἀσχολοῦμαι μὲ τὴν πολιτική. Τὰ δὲ 14 τελευταῖα ἔτη, ἀσχολοῦμαι ἐνεργὰ μὲ αὐτήν. Γνώρισα ἀνθρώπους ἀπὸ ὅλα τὰ κόμματα σχεδόν. Τὸ 2009 ἤμουν ὑποψήφιος βουλευτὴς στὴν β’ Ἀθηνῶν μὲ τὸν Λαϊκὸ Ὀρθόδοξο Συναγερμό. Ἀπὸ τὸ 2010 δρῶ ἀνεξάρτητα, μὲ ἀποκορύφωμα τὴν 16η Μαΐου 2013, ὁπότε ἰδρύθηκε καὶ ἐπίσημα ἡ Ἀνεξάρτητη Κυβέρνησις Ἐλευθέρας Ἑλλάδος (ΑΚΕΕ). Ὁ λόγος που μὲ ἔκανε νὰ δράσῳ ἀνεξάρτητα καὶ κατὰ τῶν κομμάτων, εἶναι ἀκριβῶς αὐτό: οἱ ἐκλογὲς ἀποτελοῦν μιὰ ψευδαίσθηση!

Δυστυχῶς, στὴν «δημοκρατική» Ἑλλάδα τοῦ σήμερα, μόνον δημοκρατία δὲν ὑπάρχει. Τί συμβαίνει στήν πραγματικότητα; Τί εἶναι αὐτό πού μᾶς κρύβουν; Εἶναι ἀκριβῶς αὐτό που μὲ ἔκανε νὰ ἀηδιάσῳ μὲ τὸ πολιτικὸ σύστημα. Στὴν πραγματικότητα, ὁ λαὸς ΔΕΝ ψηφίζει. Ποτὲ δεν ψηφίζε. Ὅλα εἶναι μία θεατρικὴ παραστάσις, καλὰ στημένη. Κάποτε κι ἐγὼ πίστευα ὅτι ψήφιζα, ἀλλὰ ὅταν ἀνεκάλυψα τὴν ἀλήθεια, τότε κατάλαβα τὸ μέγεθος τοῦ ἐμπαιγμοῦ. Βλέπουμε πόσα κόμματα ὑπάρχουν. Πόσες διαφορετικὲς «ἰδεολογίες». Κι ὅμως… Ὅλα αὐτὰ εἶναι μία ἀπαίσια πανάκεια ποὺ ἐξυπηρετεῖ τὴν Νέα Τάξη. 

Πρὶν ἀπὸ λίγο καιρό, ἀνεφέρθην στον «μικρό». Ὁ «μικρός» ὀνομάζεται Γεώργιος Ἀϋφαντής. Δὲν ἔχει καμμία σχέση μὲ τὸν στρατηγό ἐ.ἅ. κ. Γεώργιο Ἀϋφαντή ποὺ γνωρίζουμε. Ὁ «μικρός», εἶναι ὁ ἐντολέας τῶν κυβερνήσεων καὶ λαμβάνει ἐντολὲς ἀπὸ τὸν χρηματοκράτορα Ῥόθτσιλτ. Τί γίνεται λοιπόν στήν πραγματικότητα. (καλοῦ κακοῦ, νὰ εἶστε καθισμένοι ὅταν θὰ διαβάζετε τὶς παρακάτω γραμμές)

Τὸ ποιὸς θὰ κυβερνήση καὶ τὸ ποιὰ κόμματα θὰ εἶναι στὴν βουλή, ὁρίζονται ἀπό τις οἰκογένειες Ῥόθτσιλτ καὶ Ῥοκφέλλερ (θυμίζω ὅτι μεταξὺ τοὺς εἶναι συγγενεῖς ἐξ αἵματος). Δίνουν τὶς ἐντολὲς στὸν «μικρό», ὁ ὁποῖος ἁπλᾶ τὶς ἐφαρμόζει. Ἔτσι, ἔχει ἤδη ἀποφασιστεῖ ποιὰ κόμματα θὰ εἶναι στὴν βουλή. Μένει ὅμως ἔνα ἀκόμη κόμματι ποὺ πρέπει ὁπωσδήποτε νὰ ῥυθμιστῇ, ὥστε νὰ μὴν γίνῃ ἀντιληπτὸ τὸ θέατρο: ὁ λαός. Σὲ αὐτὴν τὴν διαδικασία, ἐπιστρατεύονται οἱ ἐταιρεῖες δημοσκοπήσεων καὶ τὰ ΜΜΕ. Πραγματοποιοῦνται οἱ δημοσκοπήσεις, ἀλλὰ τὰ πραγματικὰ ἀποτελέσματα, ΠΟΤΕ δὲν βγαίνουν στὴν ἐπιφάνεια. Παραμένουν κρυφές. Στὴν ἐπιφάνεια βγαίνει μόνον αὐτό ποὺ διατάζουν οἱ δύο παραπάνω οἰκογένειες. Ἔτσι, οἱ δημοσκοπήσεις, κατευθύνουν τὴν μᾶζα ἐκεῖ ποὺ τὴν θέλουν νὰ πάῃ. 

Ἐπειδὴ ὅμως οἱ ἐκπλήξεις καὶ οἱ ἀστάθμητοι παράγοντες εἷναι πολλοί, ἡ φαρέτρα τους ἐπιστρατεύει τὰ ΜΜΕ. Κατ’ ἀρχήν, προβάλλονται τὰ ψευδῆ ἀποτελέσματα τῶν δημοσκοπήσεων, συνοδευόμενα ἀπὸ μία σειρὰ ἀναλύσεών που οὔτε ἰατροδικαστὴς δὲ θὰ ἔκανε τόσο λεπτομερῶς γιὰ ἕνα πτῶμα. Ἔτσι ἐπιτυγχάνεται ἡ πρώτη «πλύσις ἐγκεφάλου». Τὸ ἔργο ὅμως, δὲ σταματᾶ ἐκεῖ. Τὰ κόμματά ποὺ θέλουν στὴν βουλή, προβάλλονται εἴτε εὐμενῶς, εἴτε «δυσμενῶς», προκειμένου νὰ ἀποκτήσῃ ὁ λαὸς οἰκειότητα μὲ αὐτὰ καὶ εἰ δυνατὸν ταύτιση. Ἔτσι, κατευθύνεται ὁ κόσμος ἐκεῖ ποὺ αὐτοὶ ἐπιθυμοῦν. Ἡ τελευταία πράξις τοῦ ἔργου ἔρχεται μὲ τὴν διεξαγωγὴ ἐκλογῶν. Κι ἐνῶ ὅλοι πηγαίνουν νὰ ψηφίσουν (γιὰ τὴν ἀκρίβεια ΝΟΜΙΖΟΥΝ ὅτι πηγαίνουν νὰ ψηφίσουν), μπαίνει ἡ παγίδα τῶν «exit polls». Ἐκεῖ ἐμφανίζονται τὰ… «δημοσκοπικὰ ἀποτελέσματα τῶν ἐκλογῶν» καὶ πρὶν κἄν καταμετρηθοῦν οἱ πραγματικὲς ψῆφοι, ἔχουμε τὸν… «νικητή», ἀκριβῶς τὴν ὥρα ποὺ στὸ Ὑπουργεῖο Ἐσωτερικῶν ἔχει καταμετρηθεῖ μόλις τὸ… 7 – 10% τῶν ψήφων, μὲ βάση τὰ ὅσα δίνουν μέσῳ τηλεομοιοτύπου (fax) τὰ ἐκλογικὰ τμήματα. 

Τότε, ὁ λαὸς ἀσχολείται μὲ τὴν νέα κυβέρνηση, κλείνει τὸ ΜΜΕ ποὺ παρακολουθεῖ καὶ πάει γιὰ ὕπνο. Ἔτσι, ἀναδεικνύονται τὰ κόμματα, ποὺ αὐτοὶ ὁρίζουν καὶ ὁ κόσμος ἀγνοεῖ τὸ τὶ συμβαίνει πραγματικά.

Στὸ μεταξύ, ἀπὸ τὸ Σάββατο, κλιμάκιο τοῦ «μικροῦ» βρίσκεται ἤδη στὸ Ὑπουργεῖο Ἐσωτερικῶν, ὥστε νὰ ἐλέγχῃ μὴν τυχὸν καὶ βγῇ κάτι παρὰ ἔξω καὶ ἀποκαλυφθῇ ἡ ἀπάτη. Ἡ παραλαβὴ τῶν ἀποτελεσμάτων καὶ τῶν ψηφοδελτίων γίνεται σὲ κλειστὸ δωμάτιο, ὅπου ὅσοι βρίσκονται σὲ αὐτὸ ἀπαγορεύεται νὰ βγοῦν ὥσπου νὰ τελειώσῃ ἡ πραγματικὴ καταμέτρησις. Ὑπογράφουν δὲ καὶ «συμβόλαιο σιωπῆς», μὲ αὐστηροὺς ὅρους. Αὐτὸ τὸ δωμάτιο φυλάσσεται αὐστηρὰ ἀπὸ τὴν ΕΥΠ. Βέβαια, ἐκεῖνοι ποὺ τὸ φυλάσσουν, ἔχουν ὁρισθεῖ μὲ βάση τὸ πόσο ὑποτελεῖς καὶ πιστοὶ εἶναι στὸν «μικρό». Ὅταν λοιπὸν τελειώσῃ ἡ διαδικασία, ἕνα ἄλλο κλιμάκιο ἀναλαμβάνει τὶς… «διορθώσεις». Ἐξαφανίζει τὰ ψηφοδέλτιά ποὺ «χαλοῦν τὴν σούπα» καὶ τὰ ἀντικαθιστᾶ μὲ ἄλλα. Ἔτσι, ὅλα ἔρχονται σὲ πλήρη συμφωνία μὲ τὶς δικές τους ἀποφάσεις. Ὅποιος καὶ νὰ καταφύγῃ στὸ ἐκλογοδικεῖο, θὰ βρῆ αὐτὸ ποὺ ἐκεῖνοι θέλουν νὰ βρῇ. Ἡ παράστασις τελείωσε καὶ τὸ… χειροκρότημα ἀνήκει στοὺς σκηνοθέτες: Ῥόθτσιλτ καὶ Ῥοκφέλλερ!!!

Ἂς δοῦμε τώρα ἕνα παράδειγμα τοῦ πῶς «ἀνεβαίνει» ἕνα κόμμα. Ἂς δοῦμε τὸν ΣΥΡΙΖΑ καὶ τὴν Χρυσῆ Αὐγή, ποὺ εἶναι τὰ πιὸ χαρακτηριστικά. Ὁ ἑλληνικὸς λαός, ἀνέκαθεν εἶχε πρόβλημα μὲ τὴν ἀριστερά. Ἔτσι, δημιουργήθηκε ὁ ΣΥΡΙΖΑ. Μετὰ τὶς τελευταῖες ἐκλογὲς (2012), τὸ ΣΥΡΙΖΑ ἄρχισε νὰ προβάλλεται στὰ ΜΜΕ μὲ κάθε τρόπο. Μόνον τὴν ὥρα ποὺ πάει στὴν τουαλέτα ὁ Τσίπρας δὲ μάθαμε ἀκόμα. Ἀνάλογα μὲ τὸ τὶ ἤθελε ἡ κοινὴ γνώμη, αὐτὸ ἔπραττε τὸ ΣΥΡΙΖΑ καὶ ἐπροβάλλετο μὲ τὴν δέουσα προσοχὴ στὰ ΜΜΕ. Στὴν συνέχεια, πήραν τὴν σκυτάλη οἱ ἐταιρεῖες δημοσκοπήσεων. Τὸ ΣΥΡΙΖΑ πρῶτο κόμμα λένε… Τὸ προβάλλουν μὲ κάθε τρόπο καὶ τὰ panels γεμίζουν «εἰδικούς» νὰ ἀναλύουν τὸ φαινόμενο. Καὶ μέσα σὲ ὅλους αὐτούς, νά ΄σου κι ὁ Λαζόπουλος καὶ διάφοροι ἄλλοι ἔμμισθοι «ἐπαναστάτες» νὰ ἐκθειάζουν τὸ ΣΥΡΙΖΑ. Ἔτσι, ὁ λαὸς ἄρχισε να κινεῖται πρὸς τὰ ἐκεῖ.

Ἡ Χρυσῆ Αὐγὴ τώρα. Η Χ.Α. προεβλήθη διαφορετικά: μὲ ἀρνητικὴ διαφήμιση. Ἐκεῖ ποὺ ἡ Χ.Α. ἦταν στὴν ἀφάνεια γιὰ 20 καὶ πλέον χρόνια, ξαφνικὰ ὅλα τὰ ΜΜΕ ἀσχολήθηκαν μαζύ της. Η Χ.Α. μπῆκε πλέον στὸ ὑποσυνείδητο τοῦ κάθε Ἕλληνα. Κάποιοι τὴν εἴδαν ὡς μέσο ἀντιδράσεως, ὁπότε καὶ ταυτίστηκαν μαζύ της. Ἡ κοινὴ γνώμη λοιπόν, χωρίστηκε σὲ φίλους τῆς Χ.Α. καὶ ἐχθρούς της. Κάθε ἔνας ποὺ ἀναφέρεται σὲ Ἔθνος καὶ Πατρίδα, «βαφτίζεται» Χρυσαυγίτης.
Τὸ ἀποτέλεσμα ἦταν ἡ κοινὴ γνώμη, νὰ συμβαδίζῃ μὲ αὐτό ποὺ ἤθελε ὁ χρηματοκράτορας.

Ὅταν λοιπὸν κάποιος ἀσκήσῃ τὸ ἐκλογικό του «δικαίωμα» (ἄλλο παραμῦθι αὐτό), στὴν πραγματικότητα ῥίχνει ἕνα χαρτὶ χωρὶς νόημα. Ἁπλᾶ πάει γιὰ νὰ ἐνισχυθῇ ἡ ψευδαίσθησις τοῦ «κυρίαρχου λαοῦ». Τίποτα περισσότερο. Στὸ παιχνίδι βέβαια, ἔχουν μπεῖ καὶ οἱ ἀλλοδαποί, ποὺ λίγο πρίν τις ἐκλογὲς ἀποκτοῦν δικαίωμα ψήφου. Αὐτοὶ χρησιμοποιοῦνται γιὰ νὰ πέφτῃ στάκτη στὰ μάτια τοῦ κόσμου, καθὼς μπαίνουν ὅλοι στὴν διαδικασία τῆς εἰκασίας γιὰ νοθεία. Ἔ, πῶς νά τό κάνουμε; Εἶναι πολὺ καλλίτερο νὰ σκέφτεται ἡ μᾶζα ὅτι γίνεται νοθεία, μέσῳ τῶν ἀλλοδαπῶν, παρὰ νὰ καταλάβῃ ὅτι… ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΨΗΦΙΣΕ!!!

Γεώργιος Μεταξᾶς
φωτογραφία
filonoi.gr
Από : http://thesecretrealtruth.blogspot.com/2015/01/blog-post_6320.html