Λόγος πολύς περί φρυγικού σκούφου. Σύμβολο με πολύ ιστορία αλλά και πολλά σχόλια να τον ακολουθούν, επειδή διάφορες επαναστατικές οργανώσεις τον είχαν ή έχουν οικειοποιηθεί και που πιθανόν να έχουν αποδείξει στην ιστορία τους, πως δεν αντιπροσώπευαν ή δεν αντιπροσωπεύουν αυτό που διακηρύττουν με τον συμβολισμό τους. Ναι ένα σύμβολο μπορεί να παραμείνει διαχρονικά γνωστό, ανάλογα με την ιστορία που κουβαλά μαζί του. Όσο βαρύτερη η ιστορία, ευκολότερος στόχος για καπήλευσή του. Όταν όμως για κάποιον είναι γνωστή η αρχική πηγή της έμπνευσης και του νοήματος ενός συμβόλου, είναι θέμα χρόνου για να μην πλανηθεί, αλλά να γίνει τιμητής του και ο έμπνευσής του ! Φρυγικός σκούφος. Το μυαλό οδηγείται στους Φρύγες, συγγενικό Ελληνικό φύλο που ζούσε από την Θράκη μέχρι την Μακεδονία σύμφωνα με την Wikipedia ή από άλλες πηγές, μετανάστευσαν στην Μικρά Ασία από τα Βαλκάνια. Υπήρξαν σύμμαχοι με τους Τρώες και είχαν βασιλιά τους τον Μυθικό Μίδα. Ο γυριστός Φρυγικός σκούφος ήταν το σήμα "κατατεθέν" της καταγωγής του φέροντος. Φρυγικούς σκούφους φορούσαν οι Αρμένιοι και οι Μακεδόνες, εκτός φυσικά των υπολοίπων Φρυγικών φυλών. Τα φρυγικά φύλα όμως υποδουλώθηκαν και ποτέ δεν κατάφεραν να ορθοποδήσουν. Εύκολη λοιπόν η κλοπή των συμβόλων και η αποπλάνηση των αλληγοριών τους. Είναι καιρός λοιπόν να μαθαίνουμε όχι μόνον την μετέπειτα μεταμόρφωσή τους, αλλά την γνήσια αρχική τους. Όπως λέμε, επιστροφή στις ρίζες, στην πηγή, στην αρχή του νήματος. Ούτως ώστε να αρχίζουμε να φέρνουμε την τάξη στην ανεμοδούρα, στην απεμπλοκή από το μπλέντερ που τα αλέθει όλα και τα παραμορφώνει. Η Γαλλία, ως αλληγορική γυναικεία μορφή, φορά τον Φρυγικό σκούφο που γίνεται το έμβλημά της, το έμβλημα της Ελευθερίας ! Η εύκαμπτη Δημοκρατία επικράτησε δεμένη με την Γαλλική φρυγικό-στεφανωμένη επανάσταση. Ο σκούφος οικειοποιήθηκε κάτι σαν Γαλλικός. Πόση άραγε μεγάλη σημασία είχε για τους αρχικούς φέροντες Φρύγες, το σύμβολο του θεού τους, τον Μίθρα !!!! ώστε να καταλήξει ως έμβλημα αργότερα κατώτερων οντοτήτων και βασιλέων ;; Παρ΄ όλα αυτά θεωρήθηκε πολύ επαναστατικός και άρχισαν οι προσπάθειες προς αντικατάσταση του με άλλα σύμβολα, όπως πετεινός, ο σταυρός της Λωραίνης κ.α Ο σκούφος είχε γίνει περιζήτητος, ζηλευτός από τα αρχαία νομίσματα των Φρυγών και αργότερα των Ρωμαίων, μέχρι που έγινε και μασωνικός ή τέλος κάνοντας χαρούμενα τα παιδάκια με τα στρουμφάκια !!!! Ούτε τα τρίγωνα, ούτε οι ήλιοι, ούτε τα στεφάνια, ούτε..., ούτε... ούτε..., ο τελευταίος δεν άφησε ανέγγιχτους . Όλα έρχονται από το "χθες" στο σήμερα κλεμμένα ! Άλλο όμως θέμα αυτό. «θα σταθώ αδιάλλακτα ενάντια σε αυτή την εγκληματική συνθήκη, μέχρι την ημέρα που είτε η επανάσταση, είτε ο πατριωτισμός, θα την καταστρέψουν» (Γκουστάβ Τριντόν, Γάλλος Πατριώτης Σοσιαλιστής Επαναστάτης, ένας από τους ηγέτες της Κομμούνας του Παρισιού το 1871). http://www.inews.gr/ Η Γαλλική Επανάσταση άφησε φωτεινό παράδειγμα στην σύγχρονη ιστορία μας, επειδή ένας λαός απαίτησε τα αυτονόητα. Αντιστάθηκε στην μοναρχία και στα συμμαχικά συσπειρωμένα κράτη ! Ξέσπασε με συσσωρευμένη αδικία και οργή, διεκδικώντας τα αυτονόητα : Τα Ανθρώπινα δικαιώματα, πάταξη της πείνας και της φτώχειας, την ελευθερία, την δίκαιη αντιμετώπιση, την λαϊκή κυριαρχία, την τόσο ποδηγετημένη στους αμέσως επόμενους χρόνους. Δεν εξετάζω στο παρόν, τι μπορεί να επέφερε αργότερα, λόγω δόλιων εγκεφάλων και μη έχοντας άλλη επιλογή, το χειρίστηκαν ώστε να αναστρέψουν την κλείδα στέλνοντας το τραίνο αλλού γι αλλού. Από Βασιλέα σε Αυτοκράτορα, μέχρι κοινοβουλευτικές απολυταρχίες ! Όταν όμως μένουμε πιστοί στο αρχικό νόημα, ανιχνεύουμε την πηγή, το αίτιο και όχι την μετέπειτα διαστρέβλωση. Βρίσκοντας την Εστία, βρίσκεις και τις απαντήσεις. Το "παλαιό καθεστώς" λοιπόν έπρεπε να απομακρυνθεί, οργανώνοντας Εθνοσυνελεύσεις, που πολλές φορές κατέληγαν στο Γουδή της εποχής. "Φωνή λαού οργή Θεού" ! Ποιός πραγματικά νοιάζεται σήμερα για την λαϊκή παροιμία. Μετατρέπονται μόνον "ελαφροί" λόγοι σε στόματα αστόχαστων εφήμερων ανθρώπων. Η Γαλλική Επανάσταση και το νόημα του αγνού λαού της, την ακολούθησε η φθίνουσα πορεία των επιτευγμάτων της. Ούσα εναγκαλισμένη με το ιδεώδες που λέγεται Δημοκρατία, κατέληξε ως έννοια, υποχείριο της νέας αναδυόμενης εποχής. Το θαύμα του "φιλελευθερισμού-νεοφιλελευθρισμού- ο μεταλλαγμένος γνωστός καπιταλισμός" και του "Σοσιαλισμού"- ο μεταλλαγμένος Κομμουνισμός. Τα άκρα συνέκλιναν τάχατε προς τον πυρήνα, με στόχο την δική τους επικράτηση με νέα προσωπεία. Κορωνίδα η άσβεστη δάδα, η εύκολο-διατυπωμένη, προφερόμενη "Δημοκρατία". Ποιός δεν θα τους πίστευε ! Ποιός δεν θα ακολουθούσε ! Το ιδεώδες "Δημοκρατία", κατέστη εύκολο χωνευτήρι άλογων και άτερων ιδεολογιών ! Θρησκευτικών, πολιτικών, φονταμενταλιστικών, πολυ-πολιτισμικών και άλλων θεωριών ! Τι είναι Δημοκρατία άραγε σήμερα ; Με ποιόν τρόπο μπορεί να αντιπροσωπεύσει την σύγχρονη κοινωνία ; Ποιός είναι ο επαναπροσδιορισμός της ; Πόσο ο καθένας θεωρεί ή πιστεύει πως είναι δημοκράτης ; Πως χωρούν σε έναν Δημοκράτη, διασπαστικά χρώματα, διαχωριστικές ταμπέλες ως όρια , εμπόδια ή μέσον αντιπαλότητας ακόμα και έχθρας, ενισχύοντας τον ατομισμό και την εγωκεντρικότητα του καθενός ; Ασπασία Ο ΦΡΥΓΙΚΟΣ (Γάλλο) ΣΚΟΥΦΟΣ ΚΑΙ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ

Λόγος πολύς περί φρυγικού σκούφου.  Σύμβολο με πολύ ιστορία αλλά και πολλά σχόλια να τον ακολουθούν, επειδή διάφορες επαναστατικές οργανώσεις τον είχαν ή έχουν οικειοποιηθεί και που πιθανόν να έχουν αποδείξει στην ιστορία τους, πως δεν αντιπροσώπευαν ή δεν αντιπροσωπεύουν αυτό που διακηρύττουν με τον συμβολισμό τους.  Ναι ένα σύμβολο μπορεί να παραμείνει διαχρονικά γνωστό, ανάλογα με την ιστορία που κουβαλά μαζί του.  Όσο βαρύτερη η ιστορία, ευκολότερος στόχος για καπήλευσή του.  Όταν όμως για κάποιον είναι γνωστή η αρχική πηγή της έμπνευσης και του νοήματος ενός συμβόλου, είναι θέμα χρόνου για να μην πλανηθεί, αλλά να γίνει τιμητής του και ο έμπνευσής του !  

Φρυγικός σκούφος. Το μυαλό οδηγείται στους Φρύγες, συγγενικό Ελληνικό φύλο που ζούσε από την Θράκη μέχρι την Μακεδονία σύμφωνα με την Wikipedia ή από άλλες πηγές, μετανάστευσαν στην Μικρά Ασία από τα Βαλκάνια.   Υπήρξαν σύμμαχοι με τους Τρώες και είχαν βασιλιά τους τον Μυθικό Μίδα.  Ο γυριστός Φρυγικός σκούφος ήταν το σήμα "κατατεθέν" της καταγωγής του φέροντος.  Φρυγικούς σκούφους φορούσαν οι Αρμένιοι και οι Μακεδόνες, εκτός φυσικά των υπολοίπων Φρυγικών φυλών. Τα φρυγικά φύλα όμως υποδουλώθηκαν και ποτέ δεν κατάφεραν να ορθοποδήσουν.  Εύκολη λοιπόν η κλοπή των συμβόλων και η αποπλάνηση των αλληγοριών τους. 

Είναι καιρός λοιπόν να μαθαίνουμε όχι μόνον την μετέπειτα μεταμόρφωσή τους, αλλά την γνήσια αρχική τους.  Όπως λέμε, επιστροφή στις ρίζες, στην πηγή, στην αρχή του νήματος.  Ούτως ώστε να αρχίζουμε να φέρνουμε την τάξη στην ανεμοδούρα, στην απεμπλοκή από το μπλέντερ που τα αλέθει όλα και τα παραμορφώνει. 

Η Γαλλία, ως αλληγορική γυναικεία μορφή, φορά τον Φρυγικό σκούφο που γίνεται το έμβλημά της, το έμβλημα της Ελευθερίας !  Η εύκαμπτη Δημοκρατία επικράτησε δεμένη με την Γαλλική φρυγικό-στεφανωμένη επανάσταση.            Ο σκούφος οικειοποιήθηκε κάτι σαν Γαλλικός.

Πόση άραγε μεγάλη σημασία είχε για τους αρχικούς φέροντες Φρύγες, το σύμβολο του θεού τους, τον Μίθρα !!!! ώστε να καταλήξει ως έμβλημα αργότερα κατώτερων οντοτήτων και βασιλέων ;;

Παρ΄ όλα αυτά θεωρήθηκε πολύ επαναστατικός και άρχισαν οι προσπάθειες προς αντικατάσταση του με άλλα σύμβολα, όπως πετεινός, ο σταυρός της Λωραίνης κ.α

Ο σκούφος είχε γίνει περιζήτητος, ζηλευτός από τα αρχαία νομίσματα των Φρυγών και αργότερα των Ρωμαίων, μέχρι που έγινε και μασωνικός ή τέλος κάνοντας χαρούμενα τα παιδάκια με τα στρουμφάκια !!!!  Ούτε τα τρίγωνα, ούτε οι ήλιοι, ούτε τα στεφάνια, ούτε..., ούτε... ούτε..., ο τελευταίος δεν άφησε ανέγγιχτους . Όλα έρχονται από το "χθες" στο σήμερα κλεμμένα ! Άλλο όμως θέμα αυτό.

 «θα σταθώ αδιάλλακτα ενάντια σε αυτή την εγκληματική συνθήκη, μέχρι την ημέρα που είτε η επανάσταση, είτε ο πατριωτισμός, θα την καταστρέψουν» (Γκουστάβ Τριντόν, Γάλλος Πατριώτης Σοσιαλιστής Επαναστάτης, ένας από τους ηγέτες της Κομμούνας του Παρισιού το 1871).

http://www.inews.gr/ 

Η Γαλλική Επανάσταση άφησε φωτεινό παράδειγμα στην σύγχρονη ιστορία μας, επειδή ένας λαός απαίτησε τα αυτονόητα.  Αντιστάθηκε στην μοναρχία και στα συμμαχικά συσπειρωμένα κράτη ! Ξέσπασε με συσσωρευμένη αδικία και οργή, διεκδικώντας τα αυτονόητα : Τα Ανθρώπινα δικαιώματα, πάταξη της πείνας και της φτώχειας, την ελευθερία, την δίκαιη αντιμετώπιση, την λαϊκή κυριαρχία, την τόσο ποδηγετημένη στους αμέσως επόμενους χρόνους.  Δεν εξετάζω στο παρόν, τι μπορεί να επέφερε αργότερα, λόγω δόλιων εγκεφάλων και μη έχοντας άλλη επιλογή, το χειρίστηκαν ώστε να αναστρέψουν την κλείδα στέλνοντας το τραίνο αλλού γι αλλού.  Από Βασιλέα σε Αυτοκράτορα, μέχρι κοινοβουλευτικές απολυταρχίες !

Όταν όμως μένουμε πιστοί στο αρχικό νόημα, ανιχνεύουμε την πηγή, το αίτιο και όχι την μετέπειτα διαστρέβλωση.  Βρίσκοντας την Εστία, βρίσκεις και τις απαντήσεις. Το "παλαιό καθεστώς" λοιπόν έπρεπε να απομακρυνθεί, οργανώνοντας Εθνοσυνελεύσεις, που πολλές φορές κατέληγαν στο Γουδή της εποχής.  "Φωνή λαού οργή Θεού" !  Ποιός πραγματικά νοιάζεται σήμερα για την λαϊκή παροιμία.  Μετατρέπονται μόνον "ελαφροί" λόγοι σε στόματα αστόχαστων εφήμερων ανθρώπων. 

Η Γαλλική Επανάσταση και το νόημα του αγνού λαού της, την ακολούθησε η φθίνουσα πορεία των επιτευγμάτων της. Ούσα εναγκαλισμένη με το ιδεώδες που λέγεται Δημοκρατία, κατέληξε ως έννοια, υποχείριο της νέας αναδυόμενης εποχής.  Το θαύμα του "φιλελευθερισμού-νεοφιλελευθρισμού- ο μεταλλαγμένος γνωστός καπιταλισμός" και του "Σοσιαλισμού"- ο μεταλλαγμένος Κομμουνισμός.  Τα άκρα συνέκλιναν τάχατε προς τον πυρήνα, με στόχο την δική τους επικράτηση με νέα προσωπεία.

Κορωνίδα η άσβεστη δάδα, η εύκολο-διατυπωμένη, προφερόμενη "Δημοκρατία".  

Ποιός δεν θα τους πίστευε !  Ποιός δεν θα ακολουθούσε !  Το ιδεώδες "Δημοκρατία", κατέστη  εύκολο χωνευτήρι άλογων και άτερων ιδεολογιών ! Θρησκευτικών, πολιτικών, φονταμενταλιστικών, πολυ-πολιτισμικών και άλλων θεωριών !

Τι είναι Δημοκρατία άραγε σήμερα ;  Με ποιόν τρόπο μπορεί να αντιπροσωπεύσει την σύγχρονη κοινωνία ;  Ποιός είναι ο επαναπροσδιορισμός της ;  Πόσο ο καθένας θεωρεί ή πιστεύει πως είναι δημοκράτης ;  Πως χωρούν σε έναν Δημοκράτη, διασπαστικά χρώματα, διαχωριστικές ταμπέλες ως όρια , εμπόδια ή μέσον αντιπαλότητας ακόμα και έχθρας, ενισχύοντας τον ατομισμό και την εγωκεντρικότητα του καθενός ;

Ασπασία