"Τι θέλουν οι Άγγλοι και οι Αμερικάνοι στην πατρίδα μας ;;;"
Λόγια που ακούγονται ακόμα και σήμερα στα χείλη των πολιτών. Ένας λαός που αιματοκυλίστηκε γιατί το ήθελαν οι αποικιοκράτες. Έχει κάποια διαφορά με αυτό που ζούμε στο πετσί μας σήμερα ;; Ένας σχεδόν ολόκληρος πλανήτης, μία αποικιοκρατία. Στα χέρια ποίων ;; Και με ποιό δικαίωμα ;; Αυτού που εφηύρε την έννοια δικαίωμα, για να καταπά των άλλων ;;; Με το δικαίωμα του ισχυρού ;; Ή φέρνοντας στην εξουθένωση έναν τόπο, για να λεηλατήσουν "δικαιωματικά" τον πλούτο του ;;
Το 1980 , μετά από 100 χρόνια αποικιοκρατίας, ξεκινά ένας επαναστατικός αγώνας κατά των αποικιοκρατών. Ο τότε Βρετανός πρωθυπουργός της χώρας Ίαν Σμιθ δήλωνε με θρασύτητα στις τηλεοράσεις " Έχουμε τον απόλυτο έλεγχο στην Ροδεσία. Εμείς, οι Ευρωπαίοι, είμαστε παντοδύναμοι και μπορούμε να κάνουμε ό,τι θέλουμε..." Το 1887 ο Cecil John Rhodes, ιδρυτής της Ροδεσίας, Μεγιστάνας βρετανός διαμαντιών είχε δηλώσει "Θα πρέπει σε κάθε ιθαγενή να φερόμαστε σαν παιδί, χωρίς κανένα προνόμιο ή δικαίωμα ...Θα πρέπει να ιδρύσουμε ένα σύστημα δεσποτικό στους βαρβάρους της Αφρικής .!! "
Ο Μαγκάμπε προσπαθεί να κηρύξει μία δημοκρατική κοινωνία όπου θα μπορούν να συνυπάρχουν μαύροι και λευκοί. Αρχικά το δημοκρατικό πνεύμα έδινε πνοή και ζωή στην χώρα. Οι υποσχέσεις του όμως, πως θα διανεμηθεί γη στους κατοίκους καθυστερούσε. Το 2000 ο ίδιος εξήγγειλε πως θέλει να κάνει αναθεώρηση του Συντάγματος, με το επιχείρημα πως ποτέ ξανά δεν θα εκμεταλλευτούν ξένοι την γη τους. Ο λαός όμως κατάλαβε, πως η πρόθεσή του ήταν άλλη από αυτήν που διακήρυττε. Γνώριζαν πως ενδιαφερόταν να μεταφέρει περισσότερες εξουσίες στο προεδρικό αξίωμα και να μην επιτρέπει ύπαρξη αντιπολίτευσης. Έτσι ο λαός επαναστάτησε. Ο κόσμος βγήκε στους δρόμους, το αίμα, τα θύματα, οι ξυλοδαρμοί κυριαρχούσαν στην χώρα. Αρκετοί λευκοί εκδιώχθηκαν από τις φάρμες, αλλά και οι εργάτες που εργάζονταν για 25 δολάρια ημηρεσίως, θεωρήθηκαν προδότες. "Θέλουμε την πατρίδα μας" !! Το καθεστώς αντιδρούσε με βία, με αποτέλεσμα να καταλήξει σε απόλυτη δικτατορία.
Οι νέοι βλέποντας πως οι εξαγγελίες δεν υλοποιούντο, συσπειρώθηκαν. Σε αίτημα του Μαγκάμπε να γίνει δημοψήφισμα, το αποτέλεσμα ήταν αρνητικό. Τότε ο ίδιος ζήτησε από τους βετεράνους του απελευθερωτικού αγώνα, που βρίσκονταν στο περιθώριο, να συμβάλλουν στην καταστολή της συσπείρωσης. Όντως συνέπραξαν μαζί του, έχοντας ως αποτέλεσμα να ξεκινήσει ένας φυλετικός πόλεμος. Οι βετεράνοι δεν έδιωχναν μόνον όσοι βρετανοί ή άλλοι λευκοί μεταξύ των οποίων και πολλοί Έλληνες και Κύπριοι βρίσκονταν στην χώρα, αλλά και όσοι μαύροι είχαν ήδη καταφέρει να κατέχουν φάρμες. Το δόγμα ήταν, όποιος ήταν μέλος του κυβερνώντος κόμματος, μπορούσε να έχει γη !!! Το μάθημα των βρετανών " ο νόμος του ισχυρού" επικρατούσε.
Εδώ θα κάνω μια παρένθεση, αποτεινώμενη σε όσους εξακολουθούν να βάλουν ρίχνοντας μομφές στις επιλογές του Έλληνα, αλλά και σε αυτούς που υπονομεύουν κάποιες αντιμνημονιακές κινήσεις. Ένα είναι το σίγουρο, πως όλα αυτά και ακόμα περισσότερα, είναι σωστά, όσον αφορά τις επιλογές. Όσον αφορά τα αντιμνημονιακά μέτωπα, καλόν θα ήταν να απαιτήσουμε ΟΛΟΙ ΜΑΣ, να συσπειρωθούν αυτά τα μέτωπα, αντί να βάλουν οι μεν τους δε. Αν μας έχει γίνει μάθημα "το διαίρει και βασίλευε", τότε θα πρέπει να γίνουμε πρώτα εμείς οι δάσκαλοι του "η ισχύς εν τη ενώσει". Έστω και αν χρειαστεί να κάνουμε την υπέρβαση. Όταν αυτό συμβεί, μόνον τότε μπορούμε να καταλάβουμε ότι όχι μόνον ήταν απλό, αλλά ανοίγει τους ορίζοντες, να δούμε παραπέρα. Θα επεκταθώ περισσότερο σε άλλη ανάρτηση, σχετικά με τις επερχόμενες, μάλλον άμεσες εκλογές.
Επιστρέφοντας στην Ζιμπάμπουε, πρώην Ροδεσία, η κατάσταση που επικρατούσε ήταν να παίρνουν την γη από έναν λευκό γαιοκτήμονα και να εγκαθίσταται ένας μαύρος και δη κυβερνητικός. Το ζητούμενο της αγροτικής μεταρρύθμισης πήγε στον κάλαθο των αχρήστων. Ενώ θα μπορούσαν να παράγουν 400.000 τόνους σιτάρι, μόνον 40.000 τόνοι ήταν διαθέσιμοι προς εξαγωγή. Τότε τι άλλο θα μπορούσε να συμβεί, από το να ανέβει ο πληθωρισμός στο αστρονομικό αριθμό του 230.000.000 %, το 2008. Ένα αυγό κόστιζε 50 ΔΙΣ δολ. Το νόμισμα κατέρρευσε, η πείνα και οι αρρώστιες θέριζαν, με την βία του Μαγκάμπε να σφραγίζει τον ορυμαγδό. Προκηρύσσει εκλογές των οποίων τα αποτελέσματα έκαναν να βγουν ένα μήνα! και τις χάνει, χωρίς όμως και η αντιπολίτευση να συγκεντρώνει πλειοψηφία (;;). Επιβάλλεται αποκλεισμός των ξένων εφημερίδων, εφ ' όσον δεν συμμορφώνονται ή δεν συμφωνούν με το καθεστώς !!! Πολλοί δημοσιογράφοι απελαύνονται. Μέχρι να γίνει ο επαναληπτικός γύρος, η βία και η καταστολή επικρατούσε παντού. Ο αρχηγός των νέων της αντιπολίτευσης, ο Μαργκανύ Τσβανγκιράι, βλέποντας την κατάσταση στην χώρα, σε ένδειξη διαμαρτυρίας αποσύρει την υποψηφιότητά του. Το αποτέλεσμα στον δεύτερο γύρο ήταν 82% υπέρ Μαγκάμπε. Σε ένδειξη καλής θέλησης απλώνει το χέρι συνεργασίας στον αρχηγό της αντιπολίτευσης, ο οποίος παρ' όλο που είχε βασανιστεί και φυλακιστεί από αυτόν δέχεται και γίνεται Πρωθυπουργός. Οι διαμαρτυρίες πολλές. Όμως ο ίδιος πίστευε, πως για το καλό της χώρας, όπως έγινε στην Πολωνία με την σύμπραξη κομμουνιστών και του κόμματος "αλληλεγγύης" ή με την αναγκαστική συνεργασία του Νέλσων Μαντέλα στη Νότιο Αφρική, έπρεπε να πράξει το αυτό και ο ίδιος.
Πως όμως θα μπορούσε να γίνει αποδεκτή μία τέτοια συνεργασία, όταν το σύνθημα μετά από τόσους αγώνες και αίμα ήταν "μια διαφορετική Ζιμπάμπουε ;;". Έτσι το επόμενο χρόνο (2009), σταματά την συνεργασία. Στα χείλη των ανθρώπων προφέρονται οι λέξεις "δεν μπορούμε παρά να μείνουμε στη γη μας και όχι να έρχονται οι ξένοι για να καλοπερνούν ή να κοιτούν τα δικά τους συμφέροντα !!"
Παρ' όλα αυτά ο αγώνας σκληρός και ο μόνιμος μονάρχης δικτάτορας δεν λέει να το κουνήσει.
Αξίζει να παρακολουθήσετε το ντοκιμαντέρ του ΕΞΑΝΤΑΣ ΕΔΩ μέσα από τα μάτια "ΤΟΥ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΥ ΛΕΥΚΟΥ" !!
Ασπασία
Ασπασία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου