a.readmore { /* CSS properties go here */ }
Καλώς ορίσατε στην μάχη της Αναζήτησης.

Σάββατο 4 Φεβρουαρίου 2012

Το 529 μΧ με αυτοκρατορικό διάταγμα του Ιουστινιανού κλείνει η Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών.
Ήταν η αρχή του σκοταδισμού.  Αργότερα ο Θεοδόσιος έκλεισε την αυλαία με τον χειρότερο τρόπο.  Αγαπητός και αποδεκτός μάλλον θα γινόταν αυτός που κατέστρεφε μνημεία και ιστορία.  Μπορεί κανείς να ξεριζώσει το παρελθόν από μέσα του ;; Όχι.  Αν γνωρίζουμε πως στο Σύμπαν λειτουργεί ο νόμος της αναλογικότητας, τότε άλλο τόσο δεν θα μπορούσε ή μπορεί να σβήσει το παρελθόν, μια ιστορία.
Τα μνημεία μάγευαν και αναγεννούσαν ό,τι άλλοι προσπαθούσαν να καταστρέψουν.  Η νέα τάξη των ρασοφόρων, δεν μπορούσαν να αποφύγουν την Πλατωνική φιλοσοφία.  Μάλλον καλό θα έκανε αν περνούσαν έστω και με αλλοιώσεις, μάλλον παραλήψεις, το μεγαλείο των Αθηναίων Σοφών, μέσα στην κουλτούρα.  Δεν μπορεί η Σοφία της γνώσης να σβηστεί.  Κάτι η Θεία δίκη, κάτι η ενοχή....
Από ΕΛΛΑΣ μαθαίνουμε την ιστορία του τελευταίου Έλληνα. 

Ο Γεώργιος Γεμιστός Πλήθωνας γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1360. Ο πατέρας του κατείχε υψηλό λειτούργημα στην πατριαρχική εκκλησία. Δάσκαλός του ήταν ο πολυθεϊστής Ελισσαίος, που δίδασκε στην Οθωμανική αυλή. Η μαθητεία του κοντά στον Ελισσαίο, σήμαινε για τον Πλήθωνα, την μύησή του στον νεοπλατωνισμό και τον Ζωροαστρισμό, φιλοσοφικά δόγματα που κατά την διάρκεια της ζωής του, κατάφερε να συζεύξει με απόλυτη επιτυχία.


Μετά την επιστροφή του από την Οθωμανική αυλή, άρχισε να διδάσκει στην Κωνσταντινούπολη. Κάτι τέτοιο όμως και συγκεκριμένα το αναψηλάφισμα της Αρχαίας Ελληνικής φιλοσοφίας, έκανε αρκετούς από τους τότε  κοσμικούς και θρησκευτικούς άρχοντες να δυσαρεστηθούν…
Αποτέλεσμα της “αρχοντικής δυσαρέσκειας” ήταν ο εξορισμός του Πλήθωνα στον Μυστρά, από τον Μανουήλ Β’ Παλαιολόγο. Ο Πλήθωνας με μεγάλη χαρά απομακρύνθηκε, από την αντιδραστική πρωτεύουσα. Στον Μυστρά και κοντά στον Δεσπότη Θεόδωρο Β’ Παλαιολόγο, ανέλαβε το αξίωμα του γενικού δικαστή.
Εδώ κοντά στον Ταϋγετο, που κεντρίζει τις Αρχαίες μνήμες, ξαναβρίσκει τις ρίζες του Ελληνισμού του. Τα πολλά του ταξίδια στη Δύση και οι τιμές των Δυτικών στο πρόσωπό του, δεν τον έκαναν ούτε για μία στιγμή ν’ απαρνηθεί αυτή την γωνιά της Ελληνικής γής.
Τα μαύρα σύννεφα πύκνωναν πάνω από την εναπομείνασα Βυζαντινή αυτοκρατορία. Η Ασιατική πλημμυρίδα κοιτούσε με λαίμαργο μάτι προς την Δύση! Και δυστυχώς προπύργιο της Δύσης και σ’ εκείνον τον αγώνα, ήταν ο Ελληνισμός.
Κάτω από το πρίσμα της Τουρκικής απειλής, ο Πλήθωνας προσπαθεί με ό,τι έχει ένας Έλληνας φιλόσοφος, την γραφίδα και την ψυχή του, να πείσει τους κυβερνώντες στην Κωνσταντινούπολη, για την ανάγκη της πολιτειακής αναδημιουργίας του υπάρχοντος ακόμα Βυζαντινού κράτους. Μάταια όμως! Η κρατική μηχανή του Βυζαντίου, έχει πάψει προ πολλού να λειτουργεί! Εκφυλισμός και παρακμή, είχαν καλύψει την πάλαι ποτέ Βυζαντινή αυτοκρατορία.
Ο Ελληνισμός όμως εξακολουθούσε να υπάρχει, δίνοντας στον Έλληνα φιλόσοφο την ευκαιρία ν΄αναπτύξει την θεωρία της Εθνικής συνέχειας των Ελλήνων, περισσότερο απ’ όλους. Σε γράμμα του στον αυτοκράτορα Μανουήλ Παλαιολόγο, που παράλληλα πρέπει να θεωρηθεί και σαν απάντηση στους τότε Βυζαντινούς ανθέλληνες λέει:
“Εμείς, επί των οποίων βασιλεύετε και διοικείτε, ανήκουμε στο γένος των Ελλήνων, όπως αποδεικνύουν η γλάσσα μας και οι Αρχαίοι θεσμοί μας. Λέγοντες Έλληνες εννοούμε τους κατοίκους της Πελοποννήσου, της παρακείμενης ηπειρωτικής χώρας και των νήσων που γειτονεύουν. Αυτή η γή εκατοικείτο από τους ίδιους ανθρώπους, από τους ιστορικούς χρόνους και κανείς δεν την κατείχε, πριν από εμάς. Οι κάτοικοι της Ελλάδας δεν ήρθαν σαν ξένοι να διώξουν κάποιους άλλους και αυτοί οι ίδιοι, δεν διώχθηκαν ποτέ, από κανέναν λαό. Το αντίθετο μάλιστα! Οι Έλληνες γεννήθηκαν σ’ αυτή την χώρα, χωρίς ποτέ να την εγκαταλείψουν”.
Η αγάπη του για την Ελλάδα τον κάνει να προτείνει στους τότε άρχοντες, ολοκληρωμένο σχέδιο διοικητικής, οικονομικής και κοινωνικής μεταρρύθμισης, για την άμυνα του Μωρηά, του μόνου ελεύθερου ακόμη τμήματος.
Το εξουσιαστικό σύστημα που προτείνει αποτελείται από δύο τάξεις:
α) Την τάξη φυλάκων – πολεμιστών και
β) Την τάξη των παραγωγών.
Μέσα από τους συλλογισμούς του Πλήθωνα βλέπουμε να ξεπετάγεται μια αρμονική Ελληνική πολιτεία στην οποία υπάρχει θέση για κάθε Έλληνα πολίτη. Ο Πλήθων αρνιόταν ακόμη την έγγειο ιδιοκτησία, γιατί έβλεπε σ’ αυτήν την γενομένη αδικία σε βάρος του Ελληνικού λαού. Διέβλεπε ακόμη και την αντίδραση των γαιοκτημόνων στο πρόγραμμά του, που έχοντας τεράστιες εκτάσεις ζούσαν πλουσιοπάροχα, αφήνοντας τον Ελληνικό λαό να πεθαίνει μέσα στην πείνα και την εξαθλίωση. Οι γαιοκτήμονες αντιδρούσαν στο μεταρρυθμιστικό πρόγραμμα του Πλήθωνα, γιατί έβλεπαν σ’ αυτό τον περιορισμό των προνομίων τους και όχι μόνον. Το μέτρο της δημιουργίας Εθνικού στρατού, που ο φιλόδοφος θεωρούσε σαν το Α και το Ω, για την ανάπτυξη και την προστασία της μελλοντικής Ελληνικής πολιτείας που ονειρεύτηκε, πήγαινε κόντρα στα αποσχιστικά σχέδια των μεγάλων γαοκτημόνων, που δεν εμπιστεύονταν τον Ελληνικό λαό, αλλά τους ξένους μισθοφόρους τους!
Ύπαρξη Εθνικού στρατού σήμαινε ταυτόχρονα και αφύπνιση της Ελληνικής συνείδησης. Αυτή η αφύπνιση όμως ήταν αντίθετη στον ηδονικό κοσμοπολιτισμό των γαιοκτημόνων, γιατί διέβλεπαν σ’ αυτήν το τέλος του μαλθακού τους βίου, σε συνάρτηση με τον περιορισμό των άπειρων προνομίων τους.

800px-gemisto_pletone_-_tomba_1465_al_tempio_malatestiano_rimini_-_foto_giovanni_dallorto_aprile_2004_01Οι ελπίδες του Πλήθωνα για την αναγέννηση της αυτοκρατορίας αποδείχθηκαν μάταιες. Η προχωρημένη σήψη, είχε κάνει καλά την δουλειά της. Ο Βυζαντινός κόσμος ήταν γηρασμένος, πολύ συντηρητικός για το παρελθόν του και πολύ δύσπιστος για το μέλλον του. O Bυζαντινός Χριστιανικός κλήρος διακήρυσε, πως η σωτηρία θα έλθει μόνο με μια εσωτερική μεταρρύθμιση ηθικής συμπεριφοράς. Ο Πλήθων αντίθετα πίστευε πως μαζί με την εσωτερική αλλαγή, που θα επέλθει όχι από την Χριστιανική πίστη, την οποία απέρριπτε, αλλά από μια ΝΕΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΘΡΗΣΚΕΙΑ σύνθετη από τους Αρχαίους Ελληνικούς Θεούς και από το ηθικό θεολογικό και Ζωροαστρικό σύστημα, χρειάζεται και αλλαγή του πολιτειακού συστήματος.
Η Βασιλεύουσα όμως, πόλη του Κωνσταντίνου, όπως λέει και ο Παλαμάς στον Δωδεκάλογο του Γύφτου “πόρνη σε μετάνοιες ξενυχτούσε” καταδικάζοντας τον Πλήθωνα, τους Έλληνες, αλλά και τον εαυτόν της.
Ο Γεώργιος Γεμιστός Πλήθωνας πέθανε στην Πελοπόννησο το 1452, όταν στην Κωνσταντινούπολη βασίλευε ο τελευταίος αυτοκράτορας Κωνσταντίνος Παλαιολόγος. Ο θάνατος συνάντησε τον Έλληνα φιλόσοφο έναν χρόνο, πριν την πτώση της Βασιλεύουσας των Πόλεων.

Μετά τον θάνατο του Πλήθωνα ο Γεώργιος Σχολάριος φανατικός Χριστιανός και Πατριάρχης στην Κωνσταντινούπολη, αμέσως μετά την άλωση, έκαψε το σπουδαιότερο έργο του μεγάλου Έλληνα φιλοσόφου “Πραγματεία περί Νόμων”.
Άλλα έργα του Πλήθωνα είναι :
Περί διαφορών μεταξύ Πλάτωνα και Αριστοτέλη
Περί ειμαρμένης
Περί τύχης
Πραγματείες περί της ενώσεως των Εκκλησιών
Διορθώσεις στην Γεωγραφία του Στράβωνα

Σήμερα όμως πόσοι από μας είναι  σαν αυτόν τον άνδρα ;;  Ποτέ μην περιμένει κανείς να γεννηθεί κανένας πατριώτης από οικογένειες σφουγκοκολάριων.  Ρωτώ από την απλή γέννα της μάνας, που θρέφει τα παιδιά της με την αγάπη εκείνη που περιλαμβάνει τα πάντα. Απ' την αγάπη της πατρίδας μέχρι το μυρμηγκάκι ! Την μάνα που γεννά και αναθρέφει ηθικούς και τίμιους ανθρώπους, όχι αρνησίπατρεις ή δόλιους ή δολίους !

Ασπασία




Το βίντεο από Mystic777

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΓΕΜΙΣΤΟΣ ΠΛΗΘΩΝ

Το 529 μΧ με αυτοκρατορικό διάταγμα του Ιουστινιανού κλείνει η Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών.
Ήταν η αρχή του σκοταδισμού.  Αργότερα ο Θεοδόσιος έκλεισε την αυλαία με τον χειρότερο τρόπο.  Αγαπητός και αποδεκτός μάλλον θα γινόταν αυτός που κατέστρεφε μνημεία και ιστορία.  Μπορεί κανείς να ξεριζώσει το παρελθόν από μέσα του ;; Όχι.  Αν γνωρίζουμε πως στο Σύμπαν λειτουργεί ο νόμος της αναλογικότητας, τότε άλλο τόσο δεν θα μπορούσε ή μπορεί να σβήσει το παρελθόν, μια ιστορία.
Τα μνημεία μάγευαν και αναγεννούσαν ό,τι άλλοι προσπαθούσαν να καταστρέψουν.  Η νέα τάξη των ρασοφόρων, δεν μπορούσαν να αποφύγουν την Πλατωνική φιλοσοφία.  Μάλλον καλό θα έκανε αν περνούσαν έστω και με αλλοιώσεις, μάλλον παραλήψεις, το μεγαλείο των Αθηναίων Σοφών, μέσα στην κουλτούρα.  Δεν μπορεί η Σοφία της γνώσης να σβηστεί.  Κάτι η Θεία δίκη, κάτι η ενοχή....
Από ΕΛΛΑΣ μαθαίνουμε την ιστορία του τελευταίου Έλληνα. 

Ο Γεώργιος Γεμιστός Πλήθωνας γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1360. Ο πατέρας του κατείχε υψηλό λειτούργημα στην πατριαρχική εκκλησία. Δάσκαλός του ήταν ο πολυθεϊστής Ελισσαίος, που δίδασκε στην Οθωμανική αυλή. Η μαθητεία του κοντά στον Ελισσαίο, σήμαινε για τον Πλήθωνα, την μύησή του στον νεοπλατωνισμό και τον Ζωροαστρισμό, φιλοσοφικά δόγματα που κατά την διάρκεια της ζωής του, κατάφερε να συζεύξει με απόλυτη επιτυχία.


Μετά την επιστροφή του από την Οθωμανική αυλή, άρχισε να διδάσκει στην Κωνσταντινούπολη. Κάτι τέτοιο όμως και συγκεκριμένα το αναψηλάφισμα της Αρχαίας Ελληνικής φιλοσοφίας, έκανε αρκετούς από τους τότε  κοσμικούς και θρησκευτικούς άρχοντες να δυσαρεστηθούν…
Αποτέλεσμα της “αρχοντικής δυσαρέσκειας” ήταν ο εξορισμός του Πλήθωνα στον Μυστρά, από τον Μανουήλ Β’ Παλαιολόγο. Ο Πλήθωνας με μεγάλη χαρά απομακρύνθηκε, από την αντιδραστική πρωτεύουσα. Στον Μυστρά και κοντά στον Δεσπότη Θεόδωρο Β’ Παλαιολόγο, ανέλαβε το αξίωμα του γενικού δικαστή.
Εδώ κοντά στον Ταϋγετο, που κεντρίζει τις Αρχαίες μνήμες, ξαναβρίσκει τις ρίζες του Ελληνισμού του. Τα πολλά του ταξίδια στη Δύση και οι τιμές των Δυτικών στο πρόσωπό του, δεν τον έκαναν ούτε για μία στιγμή ν’ απαρνηθεί αυτή την γωνιά της Ελληνικής γής.
Τα μαύρα σύννεφα πύκνωναν πάνω από την εναπομείνασα Βυζαντινή αυτοκρατορία. Η Ασιατική πλημμυρίδα κοιτούσε με λαίμαργο μάτι προς την Δύση! Και δυστυχώς προπύργιο της Δύσης και σ’ εκείνον τον αγώνα, ήταν ο Ελληνισμός.
Κάτω από το πρίσμα της Τουρκικής απειλής, ο Πλήθωνας προσπαθεί με ό,τι έχει ένας Έλληνας φιλόσοφος, την γραφίδα και την ψυχή του, να πείσει τους κυβερνώντες στην Κωνσταντινούπολη, για την ανάγκη της πολιτειακής αναδημιουργίας του υπάρχοντος ακόμα Βυζαντινού κράτους. Μάταια όμως! Η κρατική μηχανή του Βυζαντίου, έχει πάψει προ πολλού να λειτουργεί! Εκφυλισμός και παρακμή, είχαν καλύψει την πάλαι ποτέ Βυζαντινή αυτοκρατορία.
Ο Ελληνισμός όμως εξακολουθούσε να υπάρχει, δίνοντας στον Έλληνα φιλόσοφο την ευκαιρία ν΄αναπτύξει την θεωρία της Εθνικής συνέχειας των Ελλήνων, περισσότερο απ’ όλους. Σε γράμμα του στον αυτοκράτορα Μανουήλ Παλαιολόγο, που παράλληλα πρέπει να θεωρηθεί και σαν απάντηση στους τότε Βυζαντινούς ανθέλληνες λέει:
“Εμείς, επί των οποίων βασιλεύετε και διοικείτε, ανήκουμε στο γένος των Ελλήνων, όπως αποδεικνύουν η γλάσσα μας και οι Αρχαίοι θεσμοί μας. Λέγοντες Έλληνες εννοούμε τους κατοίκους της Πελοποννήσου, της παρακείμενης ηπειρωτικής χώρας και των νήσων που γειτονεύουν. Αυτή η γή εκατοικείτο από τους ίδιους ανθρώπους, από τους ιστορικούς χρόνους και κανείς δεν την κατείχε, πριν από εμάς. Οι κάτοικοι της Ελλάδας δεν ήρθαν σαν ξένοι να διώξουν κάποιους άλλους και αυτοί οι ίδιοι, δεν διώχθηκαν ποτέ, από κανέναν λαό. Το αντίθετο μάλιστα! Οι Έλληνες γεννήθηκαν σ’ αυτή την χώρα, χωρίς ποτέ να την εγκαταλείψουν”.
Η αγάπη του για την Ελλάδα τον κάνει να προτείνει στους τότε άρχοντες, ολοκληρωμένο σχέδιο διοικητικής, οικονομικής και κοινωνικής μεταρρύθμισης, για την άμυνα του Μωρηά, του μόνου ελεύθερου ακόμη τμήματος.
Το εξουσιαστικό σύστημα που προτείνει αποτελείται από δύο τάξεις:
α) Την τάξη φυλάκων – πολεμιστών και
β) Την τάξη των παραγωγών.
Μέσα από τους συλλογισμούς του Πλήθωνα βλέπουμε να ξεπετάγεται μια αρμονική Ελληνική πολιτεία στην οποία υπάρχει θέση για κάθε Έλληνα πολίτη. Ο Πλήθων αρνιόταν ακόμη την έγγειο ιδιοκτησία, γιατί έβλεπε σ’ αυτήν την γενομένη αδικία σε βάρος του Ελληνικού λαού. Διέβλεπε ακόμη και την αντίδραση των γαιοκτημόνων στο πρόγραμμά του, που έχοντας τεράστιες εκτάσεις ζούσαν πλουσιοπάροχα, αφήνοντας τον Ελληνικό λαό να πεθαίνει μέσα στην πείνα και την εξαθλίωση. Οι γαιοκτήμονες αντιδρούσαν στο μεταρρυθμιστικό πρόγραμμα του Πλήθωνα, γιατί έβλεπαν σ’ αυτό τον περιορισμό των προνομίων τους και όχι μόνον. Το μέτρο της δημιουργίας Εθνικού στρατού, που ο φιλόδοφος θεωρούσε σαν το Α και το Ω, για την ανάπτυξη και την προστασία της μελλοντικής Ελληνικής πολιτείας που ονειρεύτηκε, πήγαινε κόντρα στα αποσχιστικά σχέδια των μεγάλων γαοκτημόνων, που δεν εμπιστεύονταν τον Ελληνικό λαό, αλλά τους ξένους μισθοφόρους τους!
Ύπαρξη Εθνικού στρατού σήμαινε ταυτόχρονα και αφύπνιση της Ελληνικής συνείδησης. Αυτή η αφύπνιση όμως ήταν αντίθετη στον ηδονικό κοσμοπολιτισμό των γαιοκτημόνων, γιατί διέβλεπαν σ’ αυτήν το τέλος του μαλθακού τους βίου, σε συνάρτηση με τον περιορισμό των άπειρων προνομίων τους.

800px-gemisto_pletone_-_tomba_1465_al_tempio_malatestiano_rimini_-_foto_giovanni_dallorto_aprile_2004_01Οι ελπίδες του Πλήθωνα για την αναγέννηση της αυτοκρατορίας αποδείχθηκαν μάταιες. Η προχωρημένη σήψη, είχε κάνει καλά την δουλειά της. Ο Βυζαντινός κόσμος ήταν γηρασμένος, πολύ συντηρητικός για το παρελθόν του και πολύ δύσπιστος για το μέλλον του. O Bυζαντινός Χριστιανικός κλήρος διακήρυσε, πως η σωτηρία θα έλθει μόνο με μια εσωτερική μεταρρύθμιση ηθικής συμπεριφοράς. Ο Πλήθων αντίθετα πίστευε πως μαζί με την εσωτερική αλλαγή, που θα επέλθει όχι από την Χριστιανική πίστη, την οποία απέρριπτε, αλλά από μια ΝΕΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΘΡΗΣΚΕΙΑ σύνθετη από τους Αρχαίους Ελληνικούς Θεούς και από το ηθικό θεολογικό και Ζωροαστρικό σύστημα, χρειάζεται και αλλαγή του πολιτειακού συστήματος.
Η Βασιλεύουσα όμως, πόλη του Κωνσταντίνου, όπως λέει και ο Παλαμάς στον Δωδεκάλογο του Γύφτου “πόρνη σε μετάνοιες ξενυχτούσε” καταδικάζοντας τον Πλήθωνα, τους Έλληνες, αλλά και τον εαυτόν της.
Ο Γεώργιος Γεμιστός Πλήθωνας πέθανε στην Πελοπόννησο το 1452, όταν στην Κωνσταντινούπολη βασίλευε ο τελευταίος αυτοκράτορας Κωνσταντίνος Παλαιολόγος. Ο θάνατος συνάντησε τον Έλληνα φιλόσοφο έναν χρόνο, πριν την πτώση της Βασιλεύουσας των Πόλεων.

Μετά τον θάνατο του Πλήθωνα ο Γεώργιος Σχολάριος φανατικός Χριστιανός και Πατριάρχης στην Κωνσταντινούπολη, αμέσως μετά την άλωση, έκαψε το σπουδαιότερο έργο του μεγάλου Έλληνα φιλοσόφου “Πραγματεία περί Νόμων”.
Άλλα έργα του Πλήθωνα είναι :
Περί διαφορών μεταξύ Πλάτωνα και Αριστοτέλη
Περί ειμαρμένης
Περί τύχης
Πραγματείες περί της ενώσεως των Εκκλησιών
Διορθώσεις στην Γεωγραφία του Στράβωνα

Σήμερα όμως πόσοι από μας είναι  σαν αυτόν τον άνδρα ;;  Ποτέ μην περιμένει κανείς να γεννηθεί κανένας πατριώτης από οικογένειες σφουγκοκολάριων.  Ρωτώ από την απλή γέννα της μάνας, που θρέφει τα παιδιά της με την αγάπη εκείνη που περιλαμβάνει τα πάντα. Απ' την αγάπη της πατρίδας μέχρι το μυρμηγκάκι ! Την μάνα που γεννά και αναθρέφει ηθικούς και τίμιους ανθρώπους, όχι αρνησίπατρεις ή δόλιους ή δολίους !

Ασπασία




Το βίντεο από Mystic777

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου