Ειδικότερα στην τρέχουσα περίοδο, η κάθε χώρα και ο λαός της περνούν πάνω κάτω παρόμοιες εμπειρίες, κάνοντας σκέψεις για το μέλλον τους.
Πόσο μάλλον στην χώρα μας, που ο κομήτης "των διαρθρωτικών αλλαγών - της μεταρρύθμισης" ή όπως αλλιώς θέλετε να ονομάζεται, έπεσε στην χώρα και στις κεφαλές μας, βυθίζοντας την και μαζί με αυτήν και τα μυαλά των κατοίκων της.
Είναι αλήθεια πως ακούγονται πολλές φωνές και διάφοροι τρόποι ψυχολογικής στήριξης στην πρόσκρουση που μας συνέβη.
Οι βασικότερες προσπάθειες στηρίζονται στην αυτοοργάνωση, στην προσπάθεια αυτάρκειας ή σε τμηματικές σποραδικές καθόλου συντονισμένες νομικές ενέργειες.
Βέβαια το σύστημα, δεν είναι ηλίθιο να μην τα έχει προβλέψει.
Δεν μπορώ να μην συμφωνήσω για την μπολσεβικοποίηση της κοινωνίας μας. Εξ αιτίας της οικονομικής φούσκας, που σοβαροί οικονομολόγοι και όχι μόνον αναρωτιούνται "πως και σε ποιούς διάολο χρωστούν τα κράτη" (συνεπώς και το δικό μας), όταν μάλιστα το παγκόσμιο συνολικό χρέος υπερβαίνει το παγκόσμιο ΑΕΠ, επιβάλλονται φόροι υπό το πρόσχημα της σωτηρίας των κρατών. Ωραία..., και κατέρρευσαν τα κράτη (!) Γιατί δεν μπορεί να υπερισχύσει η άποψη του "αρχίζουμε ξανά από την αρχή", παρά να πρέπει να πεθάνουν οι άνθρωποι, στον βωμό μερικών που δάνεισαν... λογοδοτώντας ; Από αυτήν την συμφορά δεν απουσιάζει κανένα κράτος, είτε λέγεται υπερδύναμη όπως ΗΠΑ, είτε τοπική υπερδύναμη όπως Γερμανία. Σαν να λέμε, σώζονται κάποιες έννοιες που είχαν επιβληθεί με πολέμους, με γνώμονα υποτίθεται τους λαούς. Όπως βλέπουμε όμως γύρο μας, αυτοί που σίγουρα δεν σώζονται είναι οι λαοί, άσχετα αν οι έννοιες των κρατών τάχατε προστατεύονται από την κατάρρευσή τους.
Όταν ξεπεράστηκε ο τρόπος χειραφέτησης των ανθρωπίνων όντων, μέσω των θρησκευτικών παραλογισμών, όταν οι άνθρωποι άρχισαν αναγκαστικά να μορφώνονται για να μπορέσει να λειτουργήσει η εξελιγμένη τεχνολογικά κοινωνία, επομένως το τεχνολογικό τους σύστημα, επήλθε το πρώτο στάδιο αφύπνισης στην ανθρωπότητα. Αυτό θορύβησε τους υποβουλευτές των ανθρωπίνων όντων. Αν ο Θεός δεν ήταν πλέον ικανός να κατευνάζει τα πλήθη, η εξάρτηση έπρεπε να βρει νέες εφαρμογές. Αυτός δεν μπορούσε να είναι άλλος από την επιβίωση.
Όταν η έννοια του θεού δεν ήταν αυτή που μέσω του φόβου, ευνουχίζεται η σκέψη και η προσωπική ελευθερία, έπρεπε να επιστρατευτεί νέος τρόπος που θα κτυπούσε στην καρδιά της ανθρώπινης ύπαρξης. Η εξάρτηση της επιβίωσης μέσω του οικονομικού τους συστήματος, ήταν το μάνα εξ ουρανού.
Με την πρόθεση και την αυξητική τάση της αυτάρκειας, μπήκαν εμπόδιο οι "πατέντες" στον κατάλογο της φύσης. Επιβάλλονται φόροι στην κατοχή γής, εφ όσον είναι η μόνη που πραγματικά παρέχει την αυτονομία στον άνθρωπο.
Έχοντας το κράτος ενσωματώσει όλες τις εξουσίες στην πολιτική της "νομενκλατούρας" , απάλειψε κάθε έννοια προστασίας των πολιτών που εβασίζετο σε επικυρωμένες βασικές έννοιες, όπως ανθρώπινα δικαιώματα και διεθνές δίκαιο.
Στην αναπτυσσόμενη Κίνα παράδειγμα, απαιτούν πολιτική μεταρρύθμιση στο τύποις κομμουνιστικό αλλά κατά τα άλλα καπιταλιστικό μπολσεβίκικο καθεστώς, με πρώτο αίτημα την ανεξαρτοποίηση της Δικαιοσύνης από την κομματική κρατική γραμμή, με τον φόβο μιας μεγάλης επανάστασης.
Άραγε έχουν αναρωτηθεί όσοι το απαιτούν, γιατί δεν συμβαίνει το ίδιο με την δικαιοσύνη στην δύση ; Επομένως πως εννοούν την δική τους μεταρρύθμιση, όταν ταυτόχρονα οι ίδιοι επιβάλλουν φασιστικές μεθόδους ;
Το περιβάλλον που δεν αφορά μερικούς αλλά άπαντες, έγινε εγχειρίδιο πολιτικών απαιτήσεων μέσω της οικονομίας, προς περαιτέρω εξαθλίωση του βασικού ανθρώπινου ενστίκτου, με πρώτο την πείνα, ύστερα την ένδυση ως προστασία και το κεραμίδι κάποτε σπηλιά για ασφάλεια.
Οι φόροι λοιπόν κατά κύριο λόγο, είναι το σύγχρονο όχι όμως πρωτότυπο όπλο τους για την δική τους συνέχιση επιβίωσης, μετά τους αιματηρούς πολέμους ισχύος τους.
Πολλές φορές έχω αναφερθεί στην μαζική απαξίωση του συστήματος, πράγμα που δεν έχει επιτευχθεί επειδή η κοινωνία ποτισμένη στην "νομενκλατούρα" της, είναι μοιρασμένη αδυνατώντας να αντιληφθεί πως η δική της νομενκλατούρα δεν μπορεί να βρεθεί στο απυρόβλητο. Δεν είναι τυχαίο που απ' αρχής της Ελλαδικής κρίσης, η επικέντρωση του προβλήματος να βρίσκεται στους δημοσίους υπαλλήλους, με τον ιδιωτικό τομέα και άλλες συντεχνίες να στηρίζουν τέτοιες απόψεις. Όταν αυτό επεκτάθηκε και στον ιδιωτικό τομέα, δεν υπήρξε ικανό στο να ανατρέψει μια τέτοια τοποθέτηση. Ο αποδιοπομπαίος τράγος του δημόσιου υπαλλήλου κατά την γνώμη τους, ήταν η αιτία για την κατάρρευση της ιδιωτικής εργασίας. Μέχρι τόσο ήταν ικανή να φθάσει η αντίληψη, στις νομενκλατούρες ανάμεσα στις ομάδες των ανθρώπων. Η στροφή της μιας "τάξης" ενάντια στην άλλη προς ίδιον όφελος, ήταν και είναι εύκολη υπόθεση.
Φθάσαμε στο σημείο να έχουμε ξεχάσει τους φορτηγατζήδες που βρίσκονται στην κυριολεξία στον δρόμο με την πλήρη απαξίωσή τους και ως επαγγελματίες και ως ομάδα του επιχειρείν. Φθάσαμε στο σημείο το πρόβλημα του άλλου να είναι η αιτία για το πρόβλημα κάποιου άλλου ή και του δικού μας, γιατί όχι μέχρι και του συνόλου. Απίστευτη κατάσταση παράνοιας και αλογίας.
Πολλοί πιστεύουν πως θα μπορούσαμε ως χώρα να είχαμε αναχαιτίσει την επιδρομή των επιμέρους τελικά παγκοσμιοποιητών. Δεν λέω όχι, σίγουρα συμφωνώ, όμως δεν το έχουμε μάθει ακόμα, εφ όσον δεν ανταποκριθήκαμε ακόμα σε αυτό. Πάνω σε αυτό, φίλος μου είπε για δες τι έκαναν στον Τσάβες ή στον Αραφάτ ...! Συμπερασματικά αυτό λέει, πως κανείς δεν πρέπει να είναι μόνος, αλλά οι κοινωνίες να ετοιμάζουν από πίσω τους πιστούς τους αντίστοιχους αναπληρωτές, όπου θα μπορούν να στηρίζονται, όπως ο λαός της Βενεζουέλας, όπου ενώ τα κανάλια βρίζουν την κυβέρνηση από το πρωί μέχρι το βράδυ, ο λαός όμως ψηφίζει Τσάβες. Καταλαβαίνετε τι εννοώ ;
Επίσης είμαι από τους ανθρώπους που πιστεύουν πως για να δώσεις να καταλάβει σε κάποιον το μικρό ή υπέρμετρο λάθος του, όταν έλθει η στιγμή, η χρησιμοποίηση της ίδιας πρακτικής θα αποδώσει τα όμοια, με όφελος την κατανόηση και την οριστική ανατροπή - επανάληψη παρόμοιας τακτικής.
Παράλληλα πολλοί αναπτύσσουν τρόπους αυτο-οργάνωσης με γνώμονα την αυτάρκεια, χωρίς να λαμβάνουν υπ' όψιν τους τα αντίμετρα του συστήματος.
Μήπως λοιπόν θα πρέπει να αρχίσουμε να αναπτύσσουμε ιδέες και πρακτικές που θα μπορούσαμε να κτυπήσουμε το ίδιο το σύστημα με την χρησιμοποίηση των δικών του νόμων, των δικών του όπλων, αντί μόνον να το απαξιώνουμε ; ΟΚ να πάω να μάθω να ζω στο βουνό και θα το κάνω, αφού ό,τι μαθαίνει ο άνθρωπος έστω και στα γεράματα, κακό δεν κάνει. Αλλά πως θα αφήσεις τα άγρια να διώχνουν τα ήμερα και τα άγρια να συνεχίζουν να επιβιώνουν πάνω στον κόπο των ήμερων ; Με άλλα λόγια ποιά η σημασία και η αξία τελικά της αξιοπρέπειας ; Ως γνωστόν, αυτό το σύστημα έχει αποδείξει πως είναι ένα πιράνχας που κατατρώει τα πάντα πίσω του χωρλιθς κανένα ίχνος.
Αυτοί δεν είναι λοιπόν που δεν πληρώνουν πάσης φύσεως φόρους, επειδή υπάρχουν οι φορολογικοί παράδεισοι παράδειγμα ; ............................... Ιδού ένας τρόπος αυτο-οργάνωσης, κύριοι εσείς που την διαλαλείτε.
Τέλος, το να προτείνει κάποιος η Ελλάδα να βρει τις πολιτικές εκείνες ανάμεσα στις "υπερδυνάμεις" για την επιβίωση της στην συγκυρία των καιρών, μη θέλοντας να απαξιώσω πλήρως τέτοια άποψη, μπορεί να επιτύχει ίσως μια πρόσκαιρη επιβίωση, χωρίς να είναι βέβαιο του τι θα σημαίνει για τους κατοίκους της.
Ένα καθαρά συστημικό ημίμετρο με τις συνέπειές του και όχι Η ΛΥΣΗ....!
Τι σας λέει αυτό που άκουσα εχθές συμπτωματικά στην εκπομπή ΑΝΙΧΝΕΥΣΕΙΣ "πως αποφάσισαν λέει, η Ελλάδα να μην είναι ο βασικός ενεργειακός κόμβος, αλλά ένας περιφερειακός τρίτης βαρύτητας διακομιστικός, αφού πρώτη είναι η Τουρκία και δεύτερη η Βουλγαρία ;"
Βρείτε λοιπόν εσείς τις πολιτικές συνιστώσες, της κατά την γνώμη σας γεωπολιτικής, εθνικής και οικονομικής επιβίωσης, ανάμεσα στις αποφάσεις των κορακιών..... όταν δεν είμαστε ικανοί καν να τολμούμε να μιλήσουμε για την εφαρμογή ενός Δίκαιου Διεθνούς ισορροπημένου αυτονόητου, που δεν θα αφήνει τα περιθώρια κάποιος να υπερβαίνει προκαθορισμένα εσκαμμένα, όπως όρια και εκμετάλλευση της όποιας ισχύος εις βάρος άλλων δυνάμεων ασχέτως μεγέθους τους !
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου