Ο Γιάννης Παπαμιχαήλ φιλοξένησε στο στούντιο του διαδικτυακού ραδιοφωνικού σταθμού «Χωρίς Fm» την Δευτέρα 24 Σεπτεμβρίου 2012 τον Γιώργο Καραμπελιά για μια συζήτηση με θέμα «Η προδοσία των διανοουμένων» -- λίγο πριν κυκλοφορήσει το νέο, συναφές, βιβλίο του δεύτερου.Αναφέρθηκαν στην πορεία της Ελλάδας των Μνημονίων, στις αλλαγές του τρόπου με τον οποίο προσεγγίζονται από την ιδεολογική «ελίτ» οι ευρύτερες εξελίξεις σήμερα εν σχέσει με το άμεσο παρελθόν, στον αντικοινωνικό προσανατολισμό της κρατούσας πανεπιστημιακής διανόησης, στην εξυπηρέτησή της από τα ισχυρά ΜΜΕ, και τέλος στον ανορθολογικό χαρακτήρα της "ιδρυτικής" αντιμεταφυσικής προκατάληψης από την πλευρά της εργαλειακής εκδοχής του διαφωτισμού.Η εικαστική πλαισίωση της μετάδοσης -- με μια εκτενή αναφορά στο χαρακτικό έργο του Τάσσου Αλεβίζου -- έγινε από το Αντίφωνο Κατ' εμέ στο δεύτερο βίντεο λέγονται ακόμα περισσότερο σημαντικά, κυρίως φιλοσοφικά θέματα, χωρίς να σημαίνει πως δεν έχουν σημασία και οι ιστορικές τοποθετήσεις. Θέματα και απόψεις όμως που αγκαλιάζουν ευρύτερα την έννοια Άνθρωπος, έχουν κατά την γνώμη μου την πρώτη βαρύτητα και προτεραιότητα. Αντιλαμβάνομαι, πως αν ο άνθρωπος γνώριζε την σημασία του "τι είναι άνθρωπος ;", τότε μόνον θα ήταν ικανός να αντιληφθεί την ατομική - την φυλετική - την Εθνική διαφορετικότητα και ιδιαιτερότητα και να την σεβαστεί, να την θαυμάσει. Γαλουχημένος και βομβαρδισμένος να αντιλαμβάνεται τον εαυτό του ως πλήθος, μέσα στο οποίο προσπαθεί να ανήκει σε κάποιο από τα μετρήσιμα είδη πλειο- ή μείο- ψηφιών, μετατρέπεται χωρίς να πέφτει στην αντίληψή του, στην συνήθεια της δουλικότητας, η οποία είναι επενδεδυμένη με υποτιθέμενα ατομικά πλειοψηφικής υφής δικαιώματα. Την δουλικότητα όμως την αντιλαμβάνεται επίσης και ως ανικανότητα, αποζητώντας ή πιστεύοντας, πως κάποιοι τρίτοι θα του λύσουν το υπαρξιακό του πρόβλημα. Την λύση στο πρόβλημα, στο πως να μην απαλείφεται η ατομική προσωπικότητα, μπορούν να δώσουν τα άτομα στην μεταξύ τους συναισθηματική συνεργασία. Μέσα από μία πηγαία συναισθηματική συνεργασία, θα μπορέσουν να οραματιστούν το πολύχρωμο πανδαισιακό πλεκτό τους. Όσο πιο μαγική είναι η συναισθηματική συνεργασία, τόσο πιο αρμονικά εξαπλώνεται. Όσο πιο μηχανικά καθοδηγείται, τόσο πιο κυνικά εκφράζεται. Ν. antifono "Η προδοσία των διανοουμένων" Αντίφωνο

 Ο Γιάννης Παπαμιχαήλ φιλοξένησε στο στούντιο του διαδικτυακού ραδιοφωνικού σταθμού «Χωρίς Fm» την Δευτέρα 24 Σεπτεμβρίου 2012 τον Γιώργο Καραμπελιά για μια συζήτηση με θέμα «Η προδοσία των διανοουμένων» -- λίγο πριν κυκλοφορήσει το νέο, συναφές, βιβλίο του δεύτερου.
Αναφέρθηκαν στην πορεία της Ελλάδας των Μνημονίων, στις αλλαγές του τρόπου με τον οποίο προσεγγίζονται από την ιδεολογική «ελίτ» οι ευρύτερες εξελίξεις σήμερα εν σχέσει με το άμεσο παρελθόν, στον αντικοινωνικό προσανατολισμό της κρατούσας πανεπιστημιακής διανόησης, στην εξυπηρέτησή της από τα ισχυρά ΜΜΕ, και τέλος στον ανορθολογικό χαρακτήρα της "ιδρυτικής" αντιμεταφυσικής προκατάληψης από την πλευρά της εργαλειακής εκδοχής του διαφωτισμού.

Η εικαστική πλαισίωση της μετάδοσης -- με μια εκτενή αναφορά στο χαρακτικό έργο του Τάσσου Αλεβίζου -- έγινε από το Αντίφωνο

Κατ' εμέ στο δεύτερο βίντεο λέγονται ακόμα περισσότερο σημαντικά, κυρίως  φιλοσοφικά θέματα, χωρίς να σημαίνει πως δεν έχουν σημασία και οι ιστορικές τοποθετήσεις.  Θέματα και απόψεις όμως που αγκαλιάζουν ευρύτερα την έννοια Άνθρωπος, έχουν κατά την γνώμη μου την πρώτη βαρύτητα και προτεραιότητα. Αντιλαμβάνομαι, πως αν ο άνθρωπος γνώριζε την σημασία του "τι είναι άνθρωπος ;", τότε μόνον θα ήταν ικανός να αντιληφθεί την ατομική  - την φυλετική - την Εθνική διαφορετικότητα και ιδιαιτερότητα και να την σεβαστεί, να την θαυμάσει.  

Γαλουχημένος και βομβαρδισμένος να αντιλαμβάνεται τον εαυτό του ως πλήθος, μέσα στο οποίο προσπαθεί να ανήκει σε κάποιο από τα μετρήσιμα είδη πλειο- ή μείο- ψηφιών, μετατρέπεται χωρίς να πέφτει στην αντίληψή του, στην συνήθεια της δουλικότητας, η οποία είναι επενδεδυμένη με υποτιθέμενα ατομικά πλειοψηφικής υφής δικαιώματα. Την δουλικότητα όμως την αντιλαμβάνεται επίσης και ως ανικανότητα, αποζητώντας ή πιστεύοντας, πως κάποιοι τρίτοι θα του λύσουν το υπαρξιακό του πρόβλημα. 

Την λύση στο πρόβλημα, στο πως να μην απαλείφεται η ατομική προσωπικότητα, μπορούν να δώσουν τα άτομα στην μεταξύ τους συναισθηματική συνεργασία.  Μέσα από μία πηγαία συναισθηματική συνεργασία, θα μπορέσουν να οραματιστούν το πολύχρωμο πανδαισιακό πλεκτό τους.  
Όσο πιο μαγική είναι η συναισθηματική συνεργασία, τόσο πιο αρμονικά εξαπλώνεται. 
Όσο πιο μηχανικά καθοδηγείται, τόσο πιο κυνικά εκφράζεται.   Ν.
antifono