Για να ξεμπερδεύουμε: Παράνομο είναι το να κρίνεις μια απεργία παράνομη. Και παράλογο το να γίνεται απεργία με τη σύμφωνη γνώμη του κράτους. Ναι, ας’ το μην μπεις στον κόπο να μου διαβάσεις τη νομοθεσία για το πότε μια απεργία κρίνεται παράνομη και καταχρηστική. Το έχω κάνει το μάθημά μου και έχω γελάσει όσο δε φαντάζεσαι. Ειδικά με την παράγραφο που λέει «η άσκηση του απεργιακού δικαιώματος να μην υπερβαίνει τα όρια που επιβάλλουν η καλή πίστη, τα χρηστά ήθη και ο κοινωνικός και οικονομικός σκοπός του δικαιώματος να μη συνδέεται με παράνομες πράξεις». Σε ποιο κράτος ακριβώς; Σε ένα κράτος δεκάδων παράνομων και αντισυνταγματικών μεθοδεύσεων κατά των εργατικών δικαιωμάτων στο όνομα της κρίσης ποιος θα ορίσει το νόμιμο ή το παράνομο; Το ίδιο το παράνομο κράτος; Αυτό μου θυμίζει το άλλο ανέκδοτο, με τις εξεταστικές επιτροπές στη βουλή, όπου οι ίδιοι οι κατηγορούμενοι καλούνται να επιλέξουν ποιοι από αυτούς θα γνωμοδοτήσουν για το αν είναι κατηγορούμενοι.
Ποια είναι τα όρια που επιβάλλουν η καλή πίστη και ποια είναι τα χρηστά ήθη; Ούτε με το σύνδρομο της Στοκχόλμης σε φουλ ένταση, ο αδικημένος, ο βασανισμένος δεν μπορεί να αποκτήσει τόσο καλή πίστη απέναντι στον δυνάστη του. Όσο για τα χρηστά ήθη, φαντάζομαι πως εννοούν ότι οι πουτάνες απαγορεύεται δια νόμου να απεργούν. Τι γίνεται όμως από τη στιγμή που όλοι μας μέσα στον εργασιακό μεσαίωνα έχουμε γίνει πουτάνες; (με όλο το σεβασμό στην συμπαθέστατη μου τάξη των εργαζόμενων στο εμπόριο του σεξ, κοριτσιών και αγοριών).
Έχει κι άλλη πλακατζίδικη παράγραφο. Που λέει πως η απεργία είναι καταχρηστική όταν υπάρχει «προφανής ή μη δυσαναλογία μεταξύ της ζημιάς της επιχείρησης και της αναμενόμενης ωφέλειας των απεργών». Πρώτο αστείο το «προφανής ή μη». Επομένως μπορεί και να είναι μη προφανής. Κι αφού είναι μη προφανής, πως αποδεικνύεται το δεδομένο της; Δεύτερο αστείο, η δυσαναλογία μεταξύ της ζημιάς της επιχείρησης και της ωφέλειας των απεργών». Μα κούκλα μου γλυκιά, και χρόνια ολόκληρα να ζημιώσει ο εργάτης απεργός τον επιχειρηματία, δεν πρόκειται να έρθει στα ίσια του με αιώνες εκμετάλλευσης και υπερκέρδους από τον επιχειρηματία εις βάρος του εργαζόμενου.
Αυτό δεν είναι νομοθεσία, αυτό είναι το εγχειρίδιο του καλού ζώου, συνταγμένο και ψηφισμένο από αυτόν που θέλει το ζώο στο μαντρί. Το επόμενο στάδιο θα είναι να μας πούνε, ότι η απεργία είναι νόμιμη μόνο αν σε αυτό συμφωνεί ο εργοδότης. Που πάνω κάτω αυτό σου λένε ούτως ή άλλως. Υπάρχουν κι άλλες παγίδες για το πότε είναι νόμιμη μια απεργία. Όπως «η προειδοποίηση του εργοδότη 24 ώρες πριν». Έτσι κάνουν οι πολιτισμένοι άνθρωποι σου λέει. Καλείς το αφεντικό σου για δείπνο στο σπίτι, και πάνω στο γλυκό και λίγο πριν σου πηδήξει τη γυναίκα του λες «καλέ μου άρχοντα, εμείς μεθαύριο λέμε να κάνουμε μια απεργία, για να πάμε και βόλτα στην εξοχή οπότε κάνε κι εσύ τα κουμάντα σου με κανά ανασφάλιστο αλλοδαπό να βγει η δουλειά.» Με αυτόν τον τρόπο και το αφεντικό σου όταν είναι να σε απολύσει θα σε σεβαστεί και δε θα σου το πει, μισή ώρα πριν σε διώξει με κλωτσιές και με τους σεκιούριτι να σου απαγορεύουν να μπεις στο γραφείο σου. Φαντάζομαι.
Μια απεργία για να είναι νόμιμη συνεχίζει ο μέγας νομοθέτης, προϋποθέτει την ύπαρξη προσωπικού ασφαλείας και την αντιμετώπιση των βασικών αναγκών του κοινωνικού συνόλου. Ποιων βασικών αναγκών ρε καραμήτρο; Εδώ το κοινωνικό σύνολο αυτοκτονεί ομαδικά ψωμολυσσώντας ακριβώς γιατί δεν μπορεί να καλύψει τις εντελώς του βασικές ανάγκες, που είναι η τροφή, η στέγαση και η υγειονομική περίθαλψη. Αλλά αυτό είναι νόμιμο έτσι; Ενώ το να απεργήσει για να καλυφθούν αυτές του οι ανάγκες, παράνομο.
Που ακριβώς ακούστηκε απεργία που να μη δημιουργεί προβλήματα στην καθημερινή ομαλότητα και την παραγωγικότητα; Μα συγγνώμη, αυτό ακριβώς είναι το νόημα της απεργίας. Μου θυμίζει αυτή η λογική, κάτι γριές θεούσες της εκκλησίας, που ενώ παίρνουν 300 ευρώ για σύνταξη και τους συντηρεί αν έχουν, το παιδί τους, διαμαρτύρονται γι αυτούς τους «σιχαμένους τους απεργούς τους χαραμοφάηδες που πάλι μπάχαλο τα έκαναν και δεν έχει σήμερα συγκοινωνία και τηλεόραση, κράτος είναι αυτό, μωρέ ένας Παπαδόπουλος μας χρειάζεται». Γριά, κοίτα εσύ με τα 300 ευρώ που παίρνεις μη βρεθείς μόλις ψοφήσεις σε κανά ομαδικό λάκο άθαφτη και άκλαφτη και αύριο μεθαύριο θα έχει πάλι λεωφορείο. Ούτως ή άλλως με αυτά και με εκείνα, τον Παπαδόπουλο κοντά είσαι να τον ξαναφέρεις με τα χαρακτηριστικά του Μιχαλολιάκου και της Χρυσής Αυγής στην εξουσία.
Είναι εξωφρενικό και ενδεικτικό της ψυχοπαθολογίας ενός ολόκληρου λαού, που υποφέρει και δοκιμάζεται, και δεν έχει να καλύψει τα απαραίτητα του, να τον βλέπεις να αγανακτεί όταν μία κατηγορία εργαζομένων απεργεί για αυτά ακριβώς τα απαραίτητα. Και για το πιο απαραίτητο όλων, την αξιοπρέπεια. Είναι εξωφρενικό και ενδεικτικό ενός λαού που αγκαλιάζει πλέον την αναξιοπρέπεια σαν σύμβολο και οικόσημο, με τη ζέση που ο γερολαδάς μαυραγορίτης αγκάλιαζε στο κελάρι του μανάβικου του τα φαγητά όταν όλο το υπόλοιπο χωριό πεινούσε.
Έτσι
για την ιστορία, πριν πολλά πολλά χρόνια, το 1886 αν θυμάμαι καλά, η
Αμερικάνικη Ομοσπονδία Εργασίας, αποφάσισε να γίνουν κινητοποιήσεις στο
Σικάγο, το μεγαλύτερο τότε βιομηχανικό κέντρο των Η.Π.Α. με βασικό τους
αίτημα, «8 ώρες δουλειά, οκτώ ώρες ανάπαυση, οκτώ ώρες ύπνο». Η
διαδήλωση τους βάφτηκε με αίμα και εκείνη και τις επόμενες μέρες, από
τις αστυνομικές δυνάμεις, με επακόλουθο δίκες παρωδία που κατέληξαν σε
απαγχονισμούς. Η μέρα εκείνη του 1886, ήταν η 1η Μαϊου. 127 χρόνια μετά,
το αιματοβαμμένα κεκτημένο εργατικό δικαίωμα της 8ωρης εργασίας,
μοιάζει με ανέκδοτο μιας πολύ παλιάς εποχής, η νομοθεσία δίνει το
δικαίωμα στις κρατικές δυνάμεις καταστολής, να τερματίσουν μια απεργία
που δεν είναι συμβατή με τα συμφέροντα του κεφαλαίου, και την πρωτομαγιά
τρέχουμε ανέμελοι όλοι μας στους αγρούς, εκμεταλλευόμενοι την αργία,
για να φτιάξουμε στεφάνι και να γιορτάσουμε την άνοιξη. Μέσα στον πιο
βαθύ χειμώνα της ζωής μας
*Η
αφίσα είναι της RMT, του Σωματείου Εργαζομένων στο Σιδηρόδρομο, της
Ακτοπλοϊκές Συγκοινωνίες και τα Μέσα Μεταφοράς της Μεγάλης Βρετανίας.
Πηγή:
Πηγή:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου