1) Το σχόλιο αυτό το γράφω, επειδή είμαι και εγώ από αυτούς που έχουν βαρεθεί τις διαπιστώσεις, όταν δεν είναι ικανές αυτές να φέρουν την δράση και την ενότητά μας. Η γνώση ή η πληροφορία μας βοηθά να παίρνουμε σωστότερες αποφάσεις, συνδέοντας το παρελθόν με το μέλλον.
Δεν έχουμε μάθει αρκετά μέσα στα τέσσερα χρόνια αυτά ώστε να μας κάνουν ώριμους ;; Απ' ότι φαίνεται .... ΟΧΙ, δεν μας έχουν κάνει μια ώριμη κοινωνία. Μεμονωμένα ναι, συλλογικά όχι. Και αυτό γιατί ακούει η κάθε πλευρά τις δικές της πληροφορίες και περιχαρακώνεται μέσα σε αυτές, ανενεργή ή ενεργή εντός ενός συγκεκριμένου πλαισίου.
Η διαφορετικότητα των πληροφοριών που λαμβάνει η κάθε πλευρά αλλά και η αντίληψη που τις φιλτράρει, είναι αυτή που μας χωρίζει. Δηλαδή ένας αριστερός με έναν δεξιό, διαφορετικά θα εκλάβει την όποια πληροφορία.
Αυτό λοιπόν που μας λείπει ως κατανόηση είναι ότι δεν έχουμε αποδεχθεί ή πιστέψει σε βάθος την εξής ΒΑΣΙΚΟΤΑΤΗ ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΑ. Η διχόνοια προκύπτει ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ εξ αιτίας ενός εξωτερικού παράγοντα, ο οποίος θα επέμβει για να τα φέρει έτσι όπως τον βολεύει κάθε στιγμή, όρα δολοφονίες ή όπως επίσης συνέβη μετά το έπος του 40 με τον εμφύλιο κλπ κλπ κλπ. Δηλαδή η κακιά πεθερά που χωρίζει ένα ζευγάρι, μια οικογένεια.
Το πρόβλημά μας είναι πως δεν εστιάζουμε στα του οίκου μας, την ομοιογένειά μας, στα του ιστορικού πολιτισμικού πλούτου που έχει παράγει ο τόπος και στα "όπλα" τα οποία διαθέτει. Αντίθετα επιδίδεται ο καθένας σε νεόφερτα ή σοφίσματα που του πλασάρουν με όμορφο τρόπο, προς κάθε πλευρά.
Ας δούμε τις δολοφονίες. Φώναζε η μία πλευρά εναντίον της απέναντι. Έγινε το δεύτερο φονικό. Εκεί δεν είχαμε κορώνες όπως την πρώτη φορά. Είχαμε όμως μια προκήρυξη την οποία και πάλι ο καθένας θα την ερμηνεύσει με τα δικά του δεδομένα.
Άσχετα αν βγαίνει κάποιο συμπέρασμα μέσα από αυτήν την κουραστική 18σέλιδη αοριστολογία που στο τέλος την παρατάς, μας δίνει ένα στίγμα του τρίτου παράγοντα που επεμβαίνει στις μεταξύ μας σχέσεις. Μας κάνει να βλέπουμε τον διαφορετικό από εμάς στην σκέψη, ως εχθρό.
Ενώ ο εχθρός στην ουσία είναι η ίδια η προκήρυξη και ό,τι κρύβει από πίσω της.
Δηλαδή κατά την γνώμη μου, θα θεωρούσα σημαντική επιτυχία, όταν καταφέρει ένας αριστερός και ένας δεξιός να παραδεχθεί πρώτα πως είναι Έλληνας. Αν υπάρξει αντίλογος πχ. πως ένας αριστερός ποτέ δεν θα το δει έτσι, τότε πρώτος αυτός θα έχει τραβήξει την διαχωριστική γραμμή και τανάπαλιν φυσικά. Μήπως πρέπει να αφαιρέσουμε κάποιες απόλυτες λέξεις από το λεξιλόγιό μας ; παράδειγμα το "ποτέ" ;
Η ωριμότητα στην σκέψη είναι στο χέρι μας, δεν το εκμεταλλευόμαστε όμως, επειδή συρόμαστε από την συνήθεια - έξη, σε έναν συγκεκριμένο τρόπο σκέπτεσθαι.
2) Φίλοι
μου, δεν μπορώ να καταλάβω κάτι. Τι μπορεί να με ενδιαφέρει εμένα αν
κάποιοι θέλουν να πολυ-διασπάσουν το αντιμνημονιακό μέτωπο ; Μπορεί να
ενδιαφέρει ίσως τους διάφορους αρχηγούς που υποτίθεται έτρεξαν να
πιάσουν μια αόρατη πολεμίστρα ή στήνουν καινούργιοι νέες, αλλά μέχρι
εκεί. Ένα παραδειγματάκι σαν αυτό που σήκωνε κάποτε κάτι μπάρες με ....
τροτσικό τρόπο κοροϊδεύοντας τον κόσμο για την ύπαρξή του.
Τώρα αν δεν μπορούν να συνταχθούν όλοι αυτοί, αυτό είναι πρόβλημα των
"αρχηγών" και όχι της βάσης. Οι διάφορες "πολεμίστρες" συγκρατούν απλώς
μια μάζα ανθρώπων. Η μάζα όμως αν υπολογίσει τον εαυτό της ως ομάδα
συμπολιτών που ξέρει πολύ καλά τι θέλει και το πως το θέλει, δεν έχει
παρά να λύσει το πρόβλημα των διαφόρων αρχηγών, προσχωρώντας σε αληθινά
πατριωτικά απελευθερωτικά κινήματα, απογυμνώνοντας κάθε σφετεριστή των
προσδοκιών της. Η έννοια - η ιδέα "απελευθέρωση της χώρας" δεν έχει
χρωματισμούς ή πολιτικές. Έχει μια κρυστάλλινη ιδεολογία, ηθική και
τακτική.
Υσ : Τατσόπουλε αν θέλεις να συνεργαστείς με το
θνήσκον πασοκ, καλά θα κάνεις να προσχωρήσεις σε αυτό. Αλλά να σε κρατά ο
νυν αρχηγός σου ακόμα, κάτι πρέπει να μας λέει ..... μεταξύ άλλων
...... Να σε ρωτήσω κάτι ; το ότι "πέρασες την μισή Ελλάδα" να το
εντάξω ή όχι σε λαϊκιστική έκφραση ; Συγγνώμη που για σένα και για
όλους τους υπόλοιπους δεν είμαι τόσο πια χαζή.
Νάγια
