Όταν κυβερνά η στενοκεφαλιά την ανθρωπότητα ή περιορισμένης ευθύνης αντίληψη που λέω εγώ, ε υπάρχει όλο το περιθώριο ο κάθε περιορισμένης ευθύνης επιβουλευόμενος να γίνεται εύκολος στόχος. Στην πατρίδα μας για όσους δεν γνωρίζουν, κυκλοφορούν παράλληλα διάφορα τοπικά νομίσματα που εξυπηρετούν την επικράτεια μέσα στην οποία έχουν την πέρασή τους. Όταν ακούμε λοιπόν μία πρόταση μία σκέψη περί αυτονόμησης μιας περιοχής, σημαίνει πως όλοι οι δήμοι αρχικά, νομοί στην συνέχεια και τέλος ολόκληρη η χώρα, θα μπορούσε να αυτονομηθεί σταδιακά ολόκληρη, εφ όσον αυτό είναι το ζητούμενο. Αν εκείνοι λένε μεταξύ τους πως τόσα αλληλο- χρωστάει ο ένας στον άλλον, πάντως ούτε εσείς ούτε εγώ υπογράψαμε τέτοιο πράγμα. Δεν ευθύνομαι ούτε εγώ ούτε εσείς για την κατάσταση που εκείνοι μας έφεραν μαζί με τα αφεντικά τους. Φυσικά μια τέτοια σκέψη δεν είναι αρεστή σε αυτούς που έκτισαν το γνωστό μας οικοδόμημα. Θα την υπονομεύσουν με λογικοφανή επιχειρήματα στο έπακρον. Ας σκεφτούμε όμως : Όταν ελέγχει κάποιος το νόμισμα και διατηρεί τον έλεγχο στην φορολογία, δηλαδή δεν του την επιβάλλουν, δεν αυτονομείται ; δεν ανεξαρτητοποιείται ; Πώς να μην βγουν τα κοράκια λοιπόν να κράζουν «να ο πατριώτης, που με τις προτάσεις του υποβόσκοντας, εργάζεται για τον διαμελισμό της χώρας» κλπ. Ας πάρουμε την αμεσοδημοκρατία. Δηλαδή πως την αναλογίζεται κάποιος την αμεσοδημοκρατία ; Πως θα μπορούσε να υπάρχει αμεσοδημοκρατία, αν οι τοπικοί άρχοντες δεν φρόντιζαν τα της περιφέρειάς τους σε όλους τους αναπτυξιακούς, παραγωγικούς τομείς και δομές της περιφέρειάς τους, στέλνοντας επίσης κάποιον ή κάποιους εκπροσώπους επιλεγμένους από τους κάλλιστους μέσα από τις/την τοπική κοινωνία, ο/οι οποίοι θα υπερασπιστούν σε Εθνικό επίπεδο το σύνολο της χώρας ; Η αυτονομία δεν σημαίνει αποκοπή από την μητέρα πατρίδα και ό,τι την αφορά εθνικά ως σύνολο (!) Αυτονομία ξεκινά από την ανάγκη επιβίωσης του ατόμου, της κοινωνίας, των κοινωνιών , του συνόλου κ.ο.κ. Δηλαδή για μένα η κεντρική διοίκηση θα πρέπει να ασχολείται με την εξωτερική πολιτική που θα είναι προαποφασισμένη σε Εθνικό επίπεδο και όχι κομματικό και με την ασφάλεια και άμυνα της χώρας, κάτω από αυστηρό έλεγχο μέσω των ανακλητών εκλεγμένων εκπροσώπων των τοπικών κοινωνιών. Η αυτονόμηση κάθε περιοχής ή νομού, σημαίνει πως θα σπρώξει και τον γειτονικό να πράξει το ίδιο και εν συνεχεία όπου δη, να αλληλο-συνεργάζονται με όποια γειτονική ή μη αυτόνομη περιφέρεια Κρίμα λοιπόν να αναρτώνται κείμενα δυσφημιστικά ως προς μια πρόταση που άκουσαν ή διάβασαν, ελαφρά τη καρδία, μη προτάσσοντας βάσιμα επιχειρήματα, παρά λασπολογώντας και να θεωρούνται μάλιστα και αξιόπιστες πηγές. Τώρα μπορεί να ρωτήσετε : ποιος θα κάνει όλα αυτά που προγράφηκαν, όταν δεν μπορούμε να καταλάβουμε καν την προέκταση μίας σκέψης, μίας πρότασης, παρά τρέχουμε να κατακρίνουμε αντί να κρίνουμε και να ζυγίσουμε ; Αυτό ας το αναρωτηθεί ο καθένας από εμάς και ειδικά αυτοί που σπεύδουν να λασπολογήσουν και να υποτιμήσουν. Νάγια Περί αυτονομίας

Όταν κυβερνά η στενοκεφαλιά την ανθρωπότητα ή περιορισμένης ευθύνης αντίληψη που λέω εγώ, ε υπάρχει όλο το περιθώριο ο κάθε περιορισμένης ευθύνης επιβουλευόμενος να γίνεται εύκολος στόχος.  

Στην πατρίδα μας για όσους δεν γνωρίζουν, κυκλοφορούν παράλληλα διάφορα τοπικά νομίσματα που εξυπηρετούν την επικράτεια μέσα στην οποία έχουν την πέρασή τους.   Όταν ακούμε λοιπόν μία πρόταση μία σκέψη περί αυτονόμησης μιας περιοχής, σημαίνει πως όλοι οι δήμοι αρχικά, νομοί στην συνέχεια και τέλος ολόκληρη η χώρα, θα μπορούσε να αυτονομηθεί σταδιακά ολόκληρη, εφ όσον αυτό είναι το ζητούμενο.  Αν εκείνοι λένε μεταξύ τους πως τόσα αλληλο- χρωστάει ο ένας στον άλλον, πάντως ούτε εσείς ούτε εγώ υπογράψαμε τέτοιο πράγμα.  Δεν ευθύνομαι ούτε εγώ ούτε εσείς για την κατάσταση που εκείνοι μας έφεραν μαζί με τα αφεντικά τους.

Φυσικά μια τέτοια σκέψη δεν είναι αρεστή σε αυτούς που έκτισαν το γνωστό μας οικοδόμημα. Θα την υπονομεύσουν με λογικοφανή επιχειρήματα στο έπακρον. Ας σκεφτούμε όμως :  Όταν ελέγχει κάποιος το νόμισμα και διατηρεί τον έλεγχο στην φορολογία, δηλαδή δεν του την επιβάλλουν, δεν αυτονομείται ; δεν ανεξαρτητοποιείται ;  Πώς να μην βγουν τα κοράκια λοιπόν να κράζουν «να ο πατριώτης, που με τις προτάσεις του υποβόσκοντας, εργάζεται για τον διαμελισμό της χώρας» κλπ.  

Ας πάρουμε την αμεσοδημοκρατία. Δηλαδή πως την αναλογίζεται κάποιος την αμεσοδημοκρατία ;  Πως θα μπορούσε να υπάρχει αμεσοδημοκρατία, αν οι τοπικοί άρχοντες δεν φρόντιζαν τα της περιφέρειάς τους σε όλους τους αναπτυξιακούς, παραγωγικούς τομείς και δομές της περιφέρειάς τους, στέλνοντας επίσης κάποιον ή κάποιους εκπροσώπους επιλεγμένους από τους κάλλιστους μέσα από τις/την τοπική κοινωνία, ο/οι οποίοι θα υπερασπιστούν σε Εθνικό επίπεδο το σύνολο της χώρας ;  

Η αυτονομία δεν σημαίνει αποκοπή από την μητέρα πατρίδα και ό,τι την αφορά εθνικά ως σύνολο (!) Αυτονομία ξεκινά από την ανάγκη επιβίωσης του ατόμου, της κοινωνίας, των κοινωνιών , του συνόλου κ.ο.κ.  Δηλαδή για μένα η κεντρική διοίκηση θα πρέπει να ασχολείται με την εξωτερική πολιτική που θα είναι προαποφασισμένη σε Εθνικό επίπεδο και όχι κομματικό και με την ασφάλεια και άμυνα της χώρας, κάτω από αυστηρό έλεγχο μέσω των ανακλητών εκλεγμένων εκπροσώπων των τοπικών κοινωνιών.  Η αυτονόμηση κάθε περιοχής ή νομού, σημαίνει πως θα σπρώξει και τον γειτονικό να πράξει το ίδιο και εν συνεχεία όπου δη, να αλληλο-συνεργάζονται με όποια γειτονική ή μη αυτόνομη περιφέρεια

Κρίμα λοιπόν να αναρτώνται κείμενα δυσφημιστικά ως προς μια πρόταση που άκουσαν ή διάβασαν, ελαφρά τη καρδία, μη προτάσσοντας βάσιμα επιχειρήματα, παρά λασπολογώντας και να θεωρούνται μάλιστα και αξιόπιστες πηγές.  Τώρα μπορεί να ρωτήσετε : ποιος θα κάνει όλα αυτά που προγράφηκαν, όταν δεν μπορούμε να καταλάβουμε καν την προέκταση μίας σκέψης, μίας πρότασης, παρά τρέχουμε να κατακρίνουμε αντί να κρίνουμε και να ζυγίσουμε ;  Αυτό ας το αναρωτηθεί ο καθένας από εμάς και ειδικά αυτοί που σπεύδουν να λασπολογήσουν και να υποτιμήσουν. 

Νάγια