Από τον Βασίλη Μπόνιο
To ότι μια χώρα δεν μπορεί να κυβερνηθεί πλέον με μοναδικό εφόδιο για έναν πολιτικό την ιδεολογία γίνεται όλο και πιο φανερό. Σε μια εποχή που κυριαρχούν οι περίφημες αγορές, τα funds και είναι αναγκαία όσο ποτέ στο παρελθόν η βαθιά γνώση του παγκόσμιου παιγνιδιού της οικονομίας δεν αρκεί να δηλώνεις απλά αριστερός, δεξιός, κεντρώος ή φασίστας και να περιμένεις να κυβερνήσεις.
Κουβαλώντας σαν λαός τα βιώματα του εμφυλίου ξοδευτήκαμε σε έναν εσωτερικό εμφύλιο με ιδεολογικά χαρακτηριστικά, επιλέξαμε τους πολιτικούς ηγέτες μας με αυτό το κριτήριο και αίφνης διαπιστώνουμε ότι κινδυνεύουμε να πληρώσουμε ακριβά την ανεπάρκειά τους. Πήραμε μάλιστα μια θανατηφόρα γεύση με τον ΓΑΠ σαν πρωθυπουργό.
Πάρτε παράδειγμα τους σημερινούς ηγέτες όλου του κομματικού φάσματος. Έναν προς έναν. Ο πρωθυπουργός Σαμαράς γεννήθηκε βουλευτής μια και στα 24 του βρέθηκε να εκπροσωπεί στο κοινοβούλιο την Μεσσηνία. Έκτοτε σπατάλησε τον βίο του σε έναν Μαραθώνιο πολιτικής ίντριγκας και διενέξεων μέσα, έξω και στις παρυφές της ΝΔ. Μπορεί να σπούδασε οικονομικά αλλά οι σπουδές του είναι εκ των πραγμάτων ξεπερασμένες δεκαετίες μετά από την εποχή που βρισκόταν φοιτητής στο Χάρβαρντ.
Η οικονομία απαιτεί πλέον διά βίου μάθηση και δεν θυμάται κανείς τον Αντώνη να ασχολείται με την οικονομία από την εποχή που ενεπλάκη στην πολιτική.
Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ο Αλέξης Τσίπρας είναι ένα ακόμη χαρακτηριστικό παράδειγμα γέννημα-θρέμμα της ιδεολογίας. Aπό τα σχολικά θρανία βρέθηκε αρχηγός κόμματος με μόνο εφόδιο την ιδεολογία του. Το ότι δήλωνε αριστερός, είχε καλό μπλα-μπλά και εντυπωσίασε τον Αλέκο Αλαβάνο ήταν αρκετά για να του εξασφαλίσουν την θέση του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης σε μια χρεοκοπημένη χώρα! Μιλάμε για την αποθέωση του ιδεολογικού σωλήνα ως διαβατήριο επιτυχίας. Οι γνώσεις που έχει ο Αλέξης για την οικονομία είναι αντίστοιχες με εκείνες ενός βοσκού που από τα λιβάδια της Βοιωτίας βρέθηκε developer στην Αpple.
Ειδικά στον Αλέξη ο συνδυασμός άγνοιας και ιδεολογίας δημιουργεί ένα αυτοκαταστροφικό κοκτέηλ για τον ίδιο. Δείτε την την πρόταση μομφής για την ΕΡΤ. Ο ίδιος επέλεξε να την καταθέσει για έναν κρατικό Οργανισμό ο οποίος δεκαετίες ολόκληρες ήταν και παραμένει το άνδρο των εκάστοτε κυβερνήσεων. Εδώ διόριζαν τους φίλα προσκείμενους δημοσιογράφους, τις γκόμενες που πηδούσαν και ότι πιο άχρηστο υπήρχε στο περιβάλλον των αρμόδιων υπουργών και πρωθυπουργών. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν και άξιοι δημοσιογράφοι και τεχνικοί στην Αγία Παρασκευή, μόνο που το μαγαζί ζέχνει από κομματόσκυλα και συνδικαλιστές. Σε μια χώρα με 1,5 εκατ. ανέργους του ιδιωτικού τομέα, ο Τσίπρας εμφανίζεται να κάνει πρόταση μομφής στην κυβέρνηση για να υπερασπισθεί το κρατικοδίαιτο κηφηναριό. Σε περίπτωση που κάποιο συστηματάκι συμφερόντων δεν έχει εξαγοράσει βουλευτές για να πέσει η κυβέρνηση το βράδι της Κυριακής-οπότε θα ήταν κατανοητή η συγκεκριμένη κίνηση-ο Αλέξης θα έχει διαπράξει μία ακόμη γκάφα εξαιτίας της ασχετοσύνης του. Το πιο πιθανό είναι κάποια στιγμή ο Αλέξης να γίνει πρωθυπουργός. Το κόστος αυτής της επιλογής θα το υποστούμε στην ώρα του.
Πάμε στον Βενιζέλο. Η επιχείρηση διάσωσης του Ανδρέα Παπανδρέου ανέδειξε τον εκ Θεσσαλονίκης συνταγματολόγο σε πολιτικό ηγέτη. Έτσι απλά και εύκολα. Τέτοιες καριέρες μόνο στην Ελλάδα γίνονται.
Το ίδιο και ο Κουβέλης. Ένας δικηγόρος που δήλωνε αριστερός βρέθηκε αρχηγός κόμματος χωρίς κανένα άλλο προσόν. Η σχέση του Φώτη με την Οικονομία είναι αντίστοιχη με του βοσκού της Apple.
Παιδί του πολιτικού σωλήνα και ο Πάνος Καμμένος. Ο Πάνος γεννήθηκε πολιτικός, όπως ο Σαμαράς, ο Καραμανλής, ο Βαρβιτσιώτης, ο Βουλγαράκης, ο Μειμαράκης και πάει λέγοντας. Μεγάλωσε σε μια εποχή με έντονες ιδεολογικές αντιπαραθέσεις με την Αριστερά. Έτσι η Δεξιά παρήγαγε και τα δικά της πολιτικά golden boys. Ίσως o Kαμμένος να ψάχτηκε περισσότερο από τους άλλους με τα παιγνίδια των αγορών εξαιτίας της πολύμηνης κόντρας του με τους Παπανδρέου για τα περίφημα CDS.
Για την εγκληματική οργάνωση της Χρυσής Αυγής, τα λόγια είναι περιττά. Το ΚΚΕ είναι κολλημένο έναν αιώνα πίσω κι από κει και πέρα το χάος.
Μ΄ αυτό λοιπόν το πολιτικό προσωπικό και με τους 300 άσχετους της Βουλής που πασχίζουν να διορίσουν στο κτίριο της πλατείας Συντάγματος ακόμη και τα αγέννητα δισέγγονά τους καλείται μια χρεοκοπημένη χώρα να βγει από την κόλαση. Στην ανεπάρκεια και την ασχετοσύνη περί τα Οικονομικά του πολιτικού προσωπικού της χώρας, δεν χρειάζεται να προσθέσουμε την κολομβιάνικη διαπλοκή, τον νοσηρό ρόλο των ΜΜΕ και πάει λέγοντας. Αλλά αν δεχθούμε ότι σαν λαός δεν είμαστε τεμπέληδες-όσο αφορά το σωματικό πόνο και μόχθο για να τα βγάλουμε πέρα-είναι κάτι παραπάνω από φανερό ότι είμαστε πνευματικά τεμπέληδες και οκνηροί.
Κι αυτό γιατί δεν μπαίνουμε στον κόπο να αφήσουμε στην άκρη το περίβλημα των ιδεολογιών-ιδεοληψιών μας και να δούμε αν οι αρχηγοί των κομμάτων που έχουμε στείλει στη Βουλή για να κυβερνήσουν την χώρα, διαθέτουν τα προσόντα ώστε να επιβιώσουν (και μαζί μ΄ αυτούς κι εμείς) σε ένα τόσο σύνθετο διεθνές οικονομικό περιβάλλον.
-Ρε παιδιά, είμαστε αυτή τη στιγμή συνεπιβάτες του "Σαμίνα" κι έστω κι αν οι καπεταναίοι μας δεν χαζεύουν, βλέποντας τηλεόραση, είναι άσχετοι με την διακυβέρνηση του πλοίου στους ωκεανούς της Οικονομίας. Που πάμε με δαύτους;
http://kourdistoportocali.com/post/31106/greecesamina
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου