a.readmore { /* CSS properties go here */ }
Καλώς ορίσατε στην μάχη της Αναζήτησης.

Πέμπτη 1 Δεκεμβρίου 2011

Ήθελα να σου γράψω νωρίτερα, αλλά δεν βρήκα χρόνο.  
Πολύ κουβέντα βρε παιδί περί του θέματος και όσο και αν προσπαθούσες να ξεφύγεις, όλοι έπαιζαν στον ίδιο τον ρυθμό.   Θα μου πείτε " μα τι να τον αφήσουμε έτσι ;"
Δίκιο θάχετε.  Όλα έχουν δύο όψεις, δίνεις ή δεν δίνεις σημασία, αποδίδεις ή δεν αποδίδεις τα όμοια.

Μέσα σε τόσες βολές κατακρίσεων, είπα να ρίξω και εγώ το πετραδάκι μου στον ωκεανό μαζί με τις άλλες, να μπλεχτεί με τ'άλλα κυματάκια.  

Καλά που σε έχω πάντως να μου τα λες μερικές φορές μπας και πάρω μπρος. Σε είχα υποστηρίξει και στο παρελθόν με το "τα φάγαμε μαζί" εξηγώντας και τους λόγους, αλλά η παροιμία λέει "δώσε θάρρος στο χωριάτη να σανέβει στο κρεβάτι" .

Κάτι θες όμως εσύ από μένα και θέλεις να μου εκμαιεύσεις την οργή μου, συνεχίζοντας το ίδιο το τροπάρι. Γιατί δεν ξέρω τι με περιμένει πάλι νακούσω από τα χείλη σου στο μέλλον.   
Γιατί αποζητάς την οργή μου ;  Τι περιμένεις από μένα ; Να με ταρακουνήσεςι ;   Ξέρεις προσπαθώ να σε δικαιολογήσω !

Την ίδια την ψεκόσκονη δεν καταπίνουμε όλοι μας μαζί ; Πως γίνεται εγώ να είμαι μαλάκας και όχι εσύ ;   Δεν αναπνέουμε τον ίδιο τον αέρα ;   Δώσε και σε μένα το αντίδοτο σου !

Να σου πω πάντως πως εν μέρει, ναι είμαι μαλάκας .  Με την πρώτη σου διδαχή ήμουν στο ξεκίνημα να συνειδητοποιώ το ντύσιμο της δική μου πέμπλας που με μάθατε τόσα χρόνια , που μου κτίσατε πάνω μου χωρίς να το πολυκαταλαβαίνω χρόοοονια τώρα.   Όλα όσα έκτισα για το θαύμα του πολιτισμού σας κατέρρευσε, μα τώρα πρέπει να κάνω διπλό κόπο να ξεκολλώ από πάνω μου, με ότι με πασαλείψατε , να γκρεμίσω και να ξαναφτιάξω την νέα μου ζωή από την αρχή.   Δύσκολη η αλλαγή, γεμάτη απογοήτευση και άδειο το δισάκι. 

Αγαπητέ Πάγκαλε, ουδέν κακόν αμιγές καλού.   Κερδισμένος θάμαι εγώ στο τέλος, αρκεί να το θελήσω. Έχω τόσα μπάζα όμως μπροστά μου και θα μου πάρει χρόνο.  Αλλά που θα πάει, στο τέλος θα τα καταφέρω, μέχρι ο εκατοστός πίθηκος "μάθει να πλένει τις ραδιενεργές καρύδες σας στο ποτάμι".  Όλα στην ώρα τους.  Συνέχισε εσύ να λες, για να μην σε ξεχνάω, για να μην με ξεχνάω !

Πριν κλείσω τα γραφόμενά μου με τον ηλεκτρονικό κονδυλοφόρο μου, σύρε να ρωτήσεις την καλή την εταιρία ψεκασμών, πόση μαλακόσκονη περιέχει η συνταγή τους.  Έτσι θα μάθεις και το ειδικό βάρος της μαλακίας μου.

Σε ευχαριστώ

Ασπασία  (χωρίς μαλάκας)

ΓΕΙΑ ΣΟΥ ΠΑΓΓΑΛΕ. Ο ΜΑΛΑΚΑΣ ΣΕ ΧΑΙΡΕΤΑ !

Ήθελα να σου γράψω νωρίτερα, αλλά δεν βρήκα χρόνο.  
Πολύ κουβέντα βρε παιδί περί του θέματος και όσο και αν προσπαθούσες να ξεφύγεις, όλοι έπαιζαν στον ίδιο τον ρυθμό.   Θα μου πείτε " μα τι να τον αφήσουμε έτσι ;"
Δίκιο θάχετε.  Όλα έχουν δύο όψεις, δίνεις ή δεν δίνεις σημασία, αποδίδεις ή δεν αποδίδεις τα όμοια.

Μέσα σε τόσες βολές κατακρίσεων, είπα να ρίξω και εγώ το πετραδάκι μου στον ωκεανό μαζί με τις άλλες, να μπλεχτεί με τ'άλλα κυματάκια.  

Καλά που σε έχω πάντως να μου τα λες μερικές φορές μπας και πάρω μπρος. Σε είχα υποστηρίξει και στο παρελθόν με το "τα φάγαμε μαζί" εξηγώντας και τους λόγους, αλλά η παροιμία λέει "δώσε θάρρος στο χωριάτη να σανέβει στο κρεβάτι" .

Κάτι θες όμως εσύ από μένα και θέλεις να μου εκμαιεύσεις την οργή μου, συνεχίζοντας το ίδιο το τροπάρι. Γιατί δεν ξέρω τι με περιμένει πάλι νακούσω από τα χείλη σου στο μέλλον.   
Γιατί αποζητάς την οργή μου ;  Τι περιμένεις από μένα ; Να με ταρακουνήσεςι ;   Ξέρεις προσπαθώ να σε δικαιολογήσω !

Την ίδια την ψεκόσκονη δεν καταπίνουμε όλοι μας μαζί ; Πως γίνεται εγώ να είμαι μαλάκας και όχι εσύ ;   Δεν αναπνέουμε τον ίδιο τον αέρα ;   Δώσε και σε μένα το αντίδοτο σου !

Να σου πω πάντως πως εν μέρει, ναι είμαι μαλάκας .  Με την πρώτη σου διδαχή ήμουν στο ξεκίνημα να συνειδητοποιώ το ντύσιμο της δική μου πέμπλας που με μάθατε τόσα χρόνια , που μου κτίσατε πάνω μου χωρίς να το πολυκαταλαβαίνω χρόοοονια τώρα.   Όλα όσα έκτισα για το θαύμα του πολιτισμού σας κατέρρευσε, μα τώρα πρέπει να κάνω διπλό κόπο να ξεκολλώ από πάνω μου, με ότι με πασαλείψατε , να γκρεμίσω και να ξαναφτιάξω την νέα μου ζωή από την αρχή.   Δύσκολη η αλλαγή, γεμάτη απογοήτευση και άδειο το δισάκι. 

Αγαπητέ Πάγκαλε, ουδέν κακόν αμιγές καλού.   Κερδισμένος θάμαι εγώ στο τέλος, αρκεί να το θελήσω. Έχω τόσα μπάζα όμως μπροστά μου και θα μου πάρει χρόνο.  Αλλά που θα πάει, στο τέλος θα τα καταφέρω, μέχρι ο εκατοστός πίθηκος "μάθει να πλένει τις ραδιενεργές καρύδες σας στο ποτάμι".  Όλα στην ώρα τους.  Συνέχισε εσύ να λες, για να μην σε ξεχνάω, για να μην με ξεχνάω !

Πριν κλείσω τα γραφόμενά μου με τον ηλεκτρονικό κονδυλοφόρο μου, σύρε να ρωτήσεις την καλή την εταιρία ψεκασμών, πόση μαλακόσκονη περιέχει η συνταγή τους.  Έτσι θα μάθεις και το ειδικό βάρος της μαλακίας μου.

Σε ευχαριστώ

Ασπασία  (χωρίς μαλάκας)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου