Τραγικό τέλος για τον αγωνιστή και συνδικαλιστή Κώστα Κόγια, πρόεδρο των Επαγγελματιών, Βιοτεχνών και Εμπόρων και των Περιπτεριούχων Μαγνησίας, τον ακτιβιστή που πήρε την πρωτοβουλία και συμμετείχε στην πορεία διαμαρτυρίας για τις συνέπειες του μνημονίου των 11 ημερών, με τα πόδια, από το Βόλο στην Αθήνα. <= φωτό Στέλιος Στεφάνου Ο ακτιβιστής και χαμογελαστός άνθρωπος Κώστας Κόγιας έβαλε τέλος στη ζωή του το βράδυ του Σαββάτου. Βρέθηκε απαγχονισμένος από την σύζυγό του, στο σπίτι τους, γύρω στις 20.30. Νωρίτερα είχε φύγει από το περίπτερο για να πάει στο σπίτι. Η σύζυγος του, του τηλεφωνούσε και ανησυχώντας επειδή δεν απαντούσε στις κλήσεις της, πήγε σπίτι και βρήκε τον σύντροφό της νεκρό. Το Α.Τ. Ν. Ιωνίας Μαγνησίας, αποκλείοντας το ενδεχόμενο της εγκληματικής ενέργειας, ανέλαβε την προανάκριση. Ο Κώστας Κόγιας σύστησε το 2012 την “Κίνηση Ελπίδας Πολιτών”, διευκρινίζοντας πάντα ότι «δεν είναι πολιτικός σχηματισμός, αλλά άνθρωποι του καθημερινού μόχθου και της εργασίας», και πήρε την πρωτοβουλία να πραγματοποιηθεί μια κινηματική πορεία από το Βόλο μέχρι την Αθήνα, στη Βουλή. Στόχος η έκφραση διαμαρτυρίας από όλα τα μέλη της Κίνησης, επαγγελματίες και βιοτέχνες οι περισσότεροι, για τα προβλήματα που επέφερε στον κλάδο τους, αλλά και γενικότερα η οικονομική κρίση και η αντιμετώπισή της με την εφαρμοζόμενη μνημονιακή πολιτική. Για τα «323 χιλιόμετρα Οργής και Ανατροπής», έντεκα μέρες περπατούσαν για να φτάσουν στην Αθήνα, από τις 13 έως τις 23 Οκτωβρίου 2012. Την ημέρα περπατούσαν και τις νύχτες σταματούσαν σε πόλεις της διαδρομής για ξεκούραση αλλά και ενημέρωση στους πολίτες. Και ήταν συγκινητική η υποδοχή, η ενθάρρυνση και η αλληλεγγύη των τοπικών κοινωνιών, σε κάθε στάση τους. Βασικά συνθήματα της Κίνησης Ελπίδας, που εμφανίσθηκε μετά το κίνημα των Αγανακτισμένων και ξεπερνούσε τα όρια της αγανάκτησης, καθώς πρότεινε μια σειρά από μέτρα ενάντια στις επιταγές της τρόικας, ήταν «Όχι στον εφιάλτη της φτώχειας των πολιτών, αρνούμαστε να είναι ζητιάνοι τα παιδιά μας, όχι άλλα αντιλαϊκά μέτρα, φτάνει ως εδώ» και «Δεν χρωστάμε, δεν πουλάμε, δεν πληρώνουμε». «Δεν ανεχόμαστε την εξαπάτηση από μια κυβέρνηση που πράττει άλλα, από αυτά που υποσχέθηκε. Δεν πρόκειται να ανεχθούμε να πεθαίνει κόσμος γύρω μας και γέροντες να μην έχουν για φάρμακα. Να φύγει η κυβέρνηση, μαζί με τα μηνμόνια, τώρα», δήλωνε εκείνη τη μέρα που έφτασαν στο Σύνταγμα ο Κώστας Κόγιας. Στην πεζοπορεία, ενώθηκε κόσμος μαζί τους πριν το Σύνταγμα, και περίπου 200 ακτιβιστές έφτασαν στη Βουλή για να παραδώσουν το ψήφισμα. Με παρέμβαση βουλευτών, καθώς αρχικά εμποδίστηκαν από τα ΜΑΤ, οι συμμετέχοντες μπήκαν στη Βουλή και παρέδωσαν το ψήφισμα. Ντ. Μπ. via enet.gr http://papaioannou-giannis.net/ Στα κεφάλια σας οι πάνω από 4000 αδικοχαμένοι άνθρωποι, όπως ο θάνατος του ακτιβιστή - αγωνιστή Κώστα Κόγια, που βρέθηκε απαγχωνισμένος στο σπίτι του.

Τραγικό τέλος για τον αγωνιστή και συνδικαλιστή Κώστα Κόγια, πρόεδρο των Επαγγελματιών, Βιοτεχνών και Εμπόρων και των Περιπτεριούχων Μαγνησίας, τον ακτιβιστή που πήρε την πρωτοβουλία και συμμετείχε στην πορεία διαμαρτυρίας για τις συνέπειες του μνημονίου των 11 ημερών, με τα πόδια, από το Βόλο στην Αθήνα.

<= φωτό Στέλιος Στεφάνου 

Ο ακτιβιστής και χαμογελαστός άνθρωπος Κώστας Κόγιας έβαλε τέλος στη ζωή του το βράδυ του Σαββάτου. Βρέθηκε απαγχονισμένος από την σύζυγό του, στο σπίτι τους, γύρω στις 20.30. Νωρίτερα είχε φύγει από το περίπτερο για να πάει στο σπίτι. Η σύζυγος του, του τηλεφωνούσε και ανησυχώντας επειδή δεν απαντούσε στις κλήσεις της, πήγε σπίτι και βρήκε τον σύντροφό της νεκρό. Το Α.Τ. Ν. Ιωνίας Μαγνησίας, αποκλείοντας το ενδεχόμενο της εγκληματικής ενέργειας, ανέλαβε την προανάκριση.

Ο Κώστας Κόγιας σύστησε το 2012 την “Κίνηση Ελπίδας Πολιτών”, διευκρινίζοντας πάντα ότι «δεν είναι πολιτικός σχηματισμός, αλλά άνθρωποι του καθημερινού μόχθου και της εργασίας», και πήρε την πρωτοβουλία να πραγματοποιηθεί μια κινηματική πορεία από το Βόλο μέχρι την Αθήνα, στη Βουλή. Στόχος η έκφραση διαμαρτυρίας από όλα τα μέλη της Κίνησης, επαγγελματίες και βιοτέχνες οι περισσότεροι, για τα προβλήματα που επέφερε στον κλάδο τους, αλλά και γενικότερα η οικονομική κρίση και η αντιμετώπισή της με την εφαρμοζόμενη μνημονιακή πολιτική.

Για τα «323 χιλιόμετρα Οργής και Ανατροπής», έντεκα μέρες περπατούσαν για να φτάσουν στην Αθήνα, από τις 13 έως τις 23 Οκτωβρίου 2012. Την ημέρα περπατούσαν και τις νύχτες σταματούσαν σε πόλεις της διαδρομής για ξεκούραση αλλά και ενημέρωση στους πολίτες. Και ήταν συγκινητική η υποδοχή, η ενθάρρυνση και η αλληλεγγύη των τοπικών κοινωνιών, σε κάθε στάση τους.

Βασικά συνθήματα της Κίνησης Ελπίδας, που εμφανίσθηκε μετά το κίνημα των Αγανακτισμένων και ξεπερνούσε τα όρια της αγανάκτησης, καθώς πρότεινε μια σειρά από μέτρα ενάντια στις επιταγές της τρόικας, ήταν «Όχι στον εφιάλτη της φτώχειας των πολιτών, αρνούμαστε να είναι ζητιάνοι τα παιδιά μας, όχι άλλα αντιλαϊκά μέτρα, φτάνει ως εδώ» και «Δεν χρωστάμε, δεν πουλάμε, δεν πληρώνουμε».

«Δεν ανεχόμαστε την εξαπάτηση από μια κυβέρνηση που πράττει άλλα, από αυτά που υποσχέθηκε. Δεν πρόκειται να ανεχθούμε να πεθαίνει κόσμος γύρω μας και γέροντες να μην έχουν για φάρμακα. Να φύγει η κυβέρνηση, μαζί με τα μηνμόνια, τώρα», δήλωνε εκείνη τη μέρα που έφτασαν στο Σύνταγμα ο Κώστας Κόγιας.

Στην πεζοπορεία, ενώθηκε κόσμος μαζί τους πριν το Σύνταγμα, και περίπου 200 ακτιβιστές έφτασαν στη Βουλή για να παραδώσουν το ψήφισμα. Με παρέμβαση βουλευτών, καθώς αρχικά εμποδίστηκαν από τα ΜΑΤ, οι συμμετέχοντες μπήκαν στη Βουλή και παρέδωσαν το ψήφισμα.

  Ντ. Μπ. via enet.gr

http://papaioannou-giannis.net/