Θα ήθελα να μπορούσα να γνωρίσω την ακριβή στιγμή, καθώς και τις συνθήκες από τις οποίες ξεκίνησε για πρώτη πρώτη φορά η δουλεία. Δούλος βέβαια μπορεί να είναι ο κάθε άνθρωπος και ας μην αισθάνεται τα αόρατα δεσμά του. Δεν είναι απαραίτητο δηλαδή να καταστεί κάποιος άμεσα δούλος από κάποιον άλλον μόνον, αλλά μπορεί ακόμα και ως συνήθως γίνεται, μέσα από τον ίδιο του τον εαυτό, εξ αιτίας της εμμονής του να πιστεύει και να ακολουθεί κάθε ουσιαστικά επιφανειακό ιδεολόγημα - φιλοσόφημα. Όταν ένας άνθρωπος μαθαίνει πως είναι "δούλος" του Θεού, δεν υπάρχει χειρότερη χειραγώγηση του ανθρώπινου ψυχισμού και της εις βάρος του οντότητας, υποβαθμίζοντας ταυτόχρονα κάθε ανώτερη αντίληψη για την έννοια Θεού και της εσώτερης Θέασης του. Οι Θρησκείες παράγουν τους "δούλους" τους, η κάθε μια με διαφορετική μορφή. Στην εικονική πραγματικότητα, αλλού είναι ηπιότερη και αλλού χαμερπέστερη. "Δούλος" στην υπηρεσία Του και των "εντολών" Του, "δούλος" σφαγέας στο όνομά του. Γνώριμες στάσεις από αιώνες. Ποιός μπορεί να βάλει στην ζυγαριά και να βγάλει ένα καθάριο νοητικό συμπέρασμα μεταξύ αυτών των δύο βασικών διαφορών ; Νομίζετε υπάρχει κάποια διαφορά μεταξύ τους ; Κατ' εμέ πάντα, καμία απολύτως. Θα μπορούσα όμως να συμπλήρωνα, πως ο πνευματικά δούλος δυσκολότερα σπάει τα δεσμά του, από αυτόν που είναι σωματικά δούλος. Κι αυτό γιατί στην δεύτερη περίπτωση, εκτός της άμεσης επιρροής της εμπειρικής κατάστασης, αναγκαστικά αντιμετωπίζει την απτή πραγματικότητά του με τον νου, προσπαθώντας να βρει απαντήσεις στα αίτια της περίπτωσής του. Ενώ στην άλλη περίπτωση, μη αναγκασμένος για την όποια άμεση διερεύνηση, αποκομμένος στον μικρόκοσμό του, επαναπαύεται στα γνώριμα και ασφαλή λημέρια του. Αντίθετα, όσοι Μύστες και ειλικρινείς βαθειά πνευματικοί ανώτεροι άνθρωποι ή οντότητες που έγιναν γνωστοί περνώντας από αυτόν τον πλανήτη, υπήρξαν με την ευρεία έννοια "δούλοι" του ανθρώπου, αφιερώνοντας την ζωή τους για την καλλιτέρευση του ίδιου και της αντίληψής του. Ποιόν να πάρουμε και να μην τον ευγνωμονούμε. Τον Ορφέα ; Τον Θεό ήλιο - Απόλλωνα – Σείριο ή όπως αλλιώς θέλετε να τον πείτε, με τα πολλά ανθρωπόμορφα πρόσωπα και ονόματα ; Την αστραπή ; Την βροχή ; Τα στοιχεία της φύσης ; Αν δεν προ υπήρχαν τα στοιχεία της φύσης, οντότητες που ακολουθούν τους νόμοι της, θα υπήρχαν όλα τούτα που γευόμαστε γύρο μας ; Θα υπήρχαν τα όντα, επομένως και εμείς ; ΟΧΙ Τον Προμηθέα, τον Σωκράτη, ακόμα και τον Χριστό ως έννοια = κεχρισμένο δηλαδή στα χριστά ήθη, τα οποία δεν πρόδωσε μέχρι την τελευταία στιγμή της σαρκικής ζωής του ; Προσέφερε το έργο του, για όσους αντιπροσωπεύει ο Χριστός στο πρόσωπό του τον Θεό, τις υπηρεσίες του, τις πνευματικές και πολιτικές αν θέλετε δυνάμεις του, στον άνθρωπο. Η προσφορά φυσικά δεν νοείται ως δουλεία. Πως αλλιώς θα μπορούσε να θεωρηθεί άλλωστε, όταν οι άνθρωποι της περιορισμένης αντίληψης της πραγματικότητας τους και του Υπέρτατου Έργου που απολαμβάνουν γύρο τους, να μην είναι σε θέση να το κατανοήσουν ωσάν την Μεγάλη προσφορά Του ; Με άλλα λόγια, βρέθηκε από τον πρώτο άνθρωπο μέχρι την κοσμοπλημύρα του, σε έτοιμο πλούσιο τραπέζι προσφοράς προς όφελός του και ύστερα μπήκε ή μάλλον δεν μπήκε στον "κόπο" να αναλύσει την πανέμορφη ΔΩΡΕΑ, με τον πιο ορθολογιστικό έστω και περιορισμένο ανθρώπινο δυνατό τρόπο. Στο σημείο αυτό θα πρέπει βέβαια να μνημονευθούν όσοι αρχαίοι επιστήμονες αφιέρωσαν την ζωή τους, για την αξεπέραστη ανάλυση αυτών των φαινομένων . Η λέξη δούλος όμως έχει και άλλες πιθανές ρίζες, σύμφωνα με την el.wikipedia. Δηλαδή πως η ρίζα της λέξεως έχει σχέση με την λέξη Σλάβος. Σλάβους ονόμασαν μερικές εθνότητες οι Βυζαντινοί, λόγω της κατάληξης του ονόματος των, καθώς επίσης έτσι ονομάστηκαν οι φυλές που υποδουλώθηκαν από Γερμανικά φύλα. Όμως και οι Άραβες χρησιμοποιούσαν την λέξη Ṣaqālibah, όταν ήθελαν να ξεχωρίσουν τους Ευρωπαίους δούλους από τους υπόλοιπους. Η Εβραϊκή λέξη είναι ΕΒΕΝΤ και συναντάται 800 φορές στην βίβλο τους και αφορά μέχρι και τους προφήτες τους. Τέλος οι Αμερικανοί ονόμαζαν τους δούλους τους, νέγρους. Μέσω των διαφόρων ανεπίτρεπτων μορφών δουλείας που αναπτύχθηκαν ανά τους αιώνες, η ανθρώπινη αξιοπρέπεια και οντότητα ήταν υποχείριο του κάθε επίδοξου που επέβαλε την θέλησή του σε κάθε φύλο και φυλή. Η βαριά εργασία για τα αρσενικά, η σεξουαλική εκμετάλλευση για τα θηλυκά δουλικά. Από την εποχή που με κάποιο ιδεολογικό τρόπο (θα μπορούσαμε να πούμε για ευκολία Μαρξιστικό) εδραιώθηκαν οι τάξεις, άρα της διαστρωμάτωσης των κοινωνιών με την πάλη μεταξύ καταπιεστών και καταπιεζομένων, δεν ήταν καθόλου δύσκολο η οριοθέτηση να ξεκινά από κάτω προς τα επάνω και όλα αυτά ελέω Θεού και υποτιθέμενου ανώτερου ανθρώπου που στέκεται ψηλά σε κάποια φανταστική πυραμίδα, όπου βασιζόταν και βασίζεται στην όποια μορφή δύναμης που κατέχει ή έχει υποκλέψει, μεταχειρίζοντας την πλασματική δύναμη του, για την επιβολή και επικράτησή του. Το χειρότερο από όλα είναι όταν λαοί που υπέστησαν στην ιστορική πορεία τους την μαύρη σελίδα της δουλικής εκμετάλλευσης τους, να είναι υπέρμαχοι ιδεολόγοι της αντιληπτικής τους αμετροέπειας, δυστυχώς - δυστυχέστατα γι αυτούς. Δεν μπήκαν προφανώς σε κανέναν κόπο να αναλύσουν τα γεγονότα και τα αίτια των μαύρων σελίδων της ιστορίας τους, παρά επαναπαύθηκαν σε όσα έμαθαν και εκείνοι στα διάφορα εκπαιδευτήρια τους, μετατρέποντας τους εαυτούς τους πνευματικούς και ψυχικά δούλους στους καθοδηγητές τους, ωσάν να έχουν το αλάθητο του Πάπα, ως παραλληλισμός. Αλλά είπαμε, η ζωή για τον άνθρωπο και το ποιός είναι στην πράξη, προκύπτει μόνον από τις επιλογές του και όχι από τον κάθε εκφερόμενο λόγο ή πίστη του. Μπορεί δηλαδή να ισχυρίζεται ότι πιστεύει τα καλλίτερα δυνατά, αλλά στην πράξη οι επιλογές να είναι ανάρμοστες με τα πιστεύω που εκφράζει και πράττει προς τα έξω. Αν σήμερα κάποιοι αισθάνονται πως μπορούν να πάρουν την "εκδίκησή τους", όπως και αν λέγονται αυτοί και δεν είναι λίγοι ούτε έχουν ένα μόνον όνομα, τόσο περισσότερο βρίσκονται εγκλωβισμένοι στην προωθούμενη εις βάρος τους εγκεφαλική εκμετάλλευση, που δεν σημαίνει πως δεν θα την αντιμετωπίσουν μπροστά τους, όπως την ξανασυνάντησαν ιστορικά αρκετές φορές. Αυτός είναι ένας υπέρτατος Συμπαντικός ΝΟΜΟΣ, εξ αιτίας της καμπυλότητας του γίγνεσθαι του μέρους και του όλου. Μπορεί να φανταστεί κάποιος πως στον κανιβαλισμό, οι συλληφθέντες εθεωρούντο δούλοι, άξιοι μόνον κατ' αυτούς προς βρώσιν ; Φανταστείτε μέχρι πόσο πίσω μπορεί να πάει κανείς στον χρόνο, για να παραλληλίσει τέτοιες ζοφερές πρωτόγονες καταστάσεις. Όπως οι άνθρωποι μη έχοντας κάτι να πωλήσουν, αναγκάζονταν να πωλήσουν τους εαυτούς τους σε αυτούς που χρωστούσαν. Επίσης, σε τι απέχει η πώληση ζωτικών οργάνων από υγιείς ανθρώπους για εξεύρεση χρημάτων και αυτό να μην διώκεται αυστηρά, σε αυτούς που το εφαρμόζουν πάνω σε δυστυχείς ανυπεράσπιστους ανθρώπους ; Πως επιτρέπεται να χρησιμοποιείται επίσης ως παράδειγμα η λέξη "επίταξη" για τους ανθρώπους ; Επιτάσσεται ο άνθρωπος ; αντιμετωπίζεται ως αντικείμενο ; από ποιόν ; για ποιό λόγο και με ποιό δικαίωμα ; Από την δική του υποβαθμισμένη αντίληψη, που την νομοθετεί για να την ισχυροποιήσει φαινομενικά και ουδέποτε ουσιαστικά, μη έχοντας άλλη αξιολογότερη δυνατότητα, ευκαιρία ή αξιοσύνη ; Τολστόι «Προσωπικά, έγραφε στα 1861, δε διαπιστώνω γύρω μου καμιά εξημέρωση των ηθών και δεν το κρίνω απαραίτητο να πιστεύω στο λόγο εκείνων που λένε το αντίθετο. Δε μου φαίνεται, λόγου χάρη, ότι οι σχέσεις ανάμεσα στους βιομήχανους και τους εργάτες είναι πιο ανθρώπινες απ’ ότι οι σχέσεις ανάμεσα στους ευγενείς και τους δουλοπάροικους». Παρόμοια δεν είναι η σχέση μεταξύ των σημερινών άπληστων τοκογλύφων και των αδαών παραμελημένων ανθρώπων ; Τίποτα δεν άλλαξε από τότε , από πριν , από πάντα. Ένα ερώτημα που θα πρέπει ο άνθρωπος να απαντήσει στον εαυτό του. Όσο δεν το απαντά, τόσο διάφοροι δούλοι του εαυτού τους και της αντίληψής τους, θα γράφουν αποτρόπαιες ιστορίες πάνω στις λέξεις, εις βάρος των ανθρώπων. Γιατί το να επιλέγεις να είσαι είτε δούλος είτε ελεύθερος, έχει πηγή την ίδια την ψυχή του κάθε ανθρώπου και την αγάπη ή την εκτίμηση που νοιώθει γι αυτήν ή όχι. Αν ένας οποιοσδήποτε άνθρωπος δεν πιστεύει στην έννοια και την ύπαρξη της ψυχής, τότε δεν μπορεί να αγαπήσει τίποτα γύρο του. Θα τα αντιμετωπίζει όλα, όπως αντιμετωπίζει κάθε χρήσιμο γι αυτόν, εργαλείο του, που με την πρώτη ευκαιρία θα το πετάξει ή θα το αντικαταστήσει. Νάγια Δέω = δένω => δούλος

Θα ήθελα να μπορούσα να γνωρίσω την ακριβή στιγμή, καθώς και τις συνθήκες από τις οποίες ξεκίνησε για πρώτη πρώτη φορά η δουλεία.  Δούλος βέβαια μπορεί να είναι ο κάθε άνθρωπος και ας μην αισθάνεται τα αόρατα δεσμά του.  Δεν είναι απαραίτητο δηλαδή να καταστεί κάποιος άμεσα δούλος από κάποιον άλλον μόνον, αλλά μπορεί ακόμα και ως συνήθως γίνεται, μέσα από τον ίδιο του τον εαυτό, εξ αιτίας της εμμονής του να πιστεύει  και να ακολουθεί κάθε ουσιαστικά επιφανειακό ιδεολόγημα - φιλοσόφημα. 

Όταν ένας άνθρωπος μαθαίνει πως είναι "δούλος" του Θεού, δεν υπάρχει χειρότερη χειραγώγηση του ανθρώπινου ψυχισμού και της εις βάρος του οντότητας, υποβαθμίζοντας ταυτόχρονα κάθε ανώτερη αντίληψη για την έννοια Θεού και της εσώτερης Θέασης του.  Οι Θρησκείες παράγουν τους "δούλους" τους, η κάθε μια με διαφορετική μορφή. Στην εικονική πραγματικότητα, αλλού είναι ηπιότερη και αλλού χαμερπέστερη.  "Δούλος" στην υπηρεσία Του και των "εντολών" Του, "δούλος" σφαγέας στο όνομά του. Γνώριμες στάσεις από αιώνες. Ποιός μπορεί να βάλει στην ζυγαριά και να βγάλει ένα καθάριο νοητικό συμπέρασμα μεταξύ αυτών των δύο βασικών διαφορών ;  Νομίζετε υπάρχει κάποια διαφορά μεταξύ τους ; Κατ' εμέ πάντα, καμία απολύτως. 

Θα μπορούσα όμως να συμπλήρωνα, πως  ο πνευματικά δούλος δυσκολότερα σπάει τα δεσμά του, από αυτόν που είναι σωματικά δούλος.  Κι αυτό γιατί στην δεύτερη περίπτωση, εκτός της άμεσης επιρροής της εμπειρικής κατάστασης, αναγκαστικά αντιμετωπίζει την απτή πραγματικότητά του με τον νου, προσπαθώντας να βρει απαντήσεις στα αίτια της περίπτωσής του. Ενώ στην άλλη περίπτωση, μη αναγκασμένος για την όποια άμεση διερεύνηση, αποκομμένος στον μικρόκοσμό του, επαναπαύεται στα γνώριμα και ασφαλή λημέρια του. 

Αντίθετα, όσοι Μύστες και ειλικρινείς βαθειά πνευματικοί ανώτεροι άνθρωποι ή οντότητες που έγιναν γνωστοί περνώντας από αυτόν τον πλανήτη, υπήρξαν με την ευρεία έννοια "δούλοι" του ανθρώπου, αφιερώνοντας την ζωή τους για την καλλιτέρευση του ίδιου και της αντίληψής του. 

Ποιόν να πάρουμε και να μην τον ευγνωμονούμε. Τον Ορφέα ; Τον Θεό ήλιο - Απόλλωνα – Σείριο ή όπως αλλιώς θέλετε να τον πείτε, με τα πολλά ανθρωπόμορφα πρόσωπα και ονόματα ; Την αστραπή ; Την βροχή ; Τα στοιχεία της φύσης ;  Αν δεν προ υπήρχαν τα στοιχεία της φύσης, οντότητες που ακολουθούν τους νόμοι της, θα υπήρχαν όλα τούτα που γευόμαστε γύρο μας ; Θα υπήρχαν τα όντα, επομένως και εμείς ;  ΟΧΙ                              

Τον Προμηθέα, τον Σωκράτη, ακόμα και τον Χριστό ως έννοια = κεχρισμένο δηλαδή στα χριστά ήθη, τα οποία δεν πρόδωσε μέχρι την τελευταία στιγμή της σαρκικής ζωής του ;

Προσέφερε το έργο του, για όσους αντιπροσωπεύει ο Χριστός στο πρόσωπό του τον Θεό, τις υπηρεσίες του, τις πνευματικές και πολιτικές αν θέλετε δυνάμεις του, στον άνθρωπο.  

Η προσφορά φυσικά δεν νοείται ως δουλεία.   Πως αλλιώς θα μπορούσε να θεωρηθεί άλλωστε, όταν οι άνθρωποι της περιορισμένης αντίληψης της πραγματικότητας τους και του Υπέρτατου Έργου που απολαμβάνουν γύρο τους, να μην είναι σε θέση να το κατανοήσουν ωσάν την Μεγάλη προσφορά Του ; 

Με άλλα λόγια, βρέθηκε από τον πρώτο άνθρωπο μέχρι την κοσμοπλημύρα του, σε έτοιμο πλούσιο τραπέζι προσφοράς προς όφελός του και ύστερα μπήκε ή μάλλον δεν μπήκε στον "κόπο" να αναλύσει την πανέμορφη ΔΩΡΕΑ, με τον πιο ορθολογιστικό έστω και περιορισμένο ανθρώπινο δυνατό τρόπο. Στο σημείο αυτό θα πρέπει βέβαια να μνημονευθούν όσοι αρχαίοι επιστήμονες αφιέρωσαν την ζωή τους, για την αξεπέραστη ανάλυση αυτών των φαινομένων .

Η λέξη δούλος όμως έχει και άλλες πιθανές ρίζες, σύμφωνα με την el.wikipedia. Δηλαδή πως η ρίζα της λέξεως έχει σχέση με την λέξη Σλάβος. Σλάβους ονόμασαν μερικές εθνότητες οι Βυζαντινοί, λόγω της κατάληξης του ονόματος των, καθώς επίσης έτσι ονομάστηκαν οι φυλές που υποδουλώθηκαν από Γερμανικά φύλα.  Όμως και οι Άραβες  χρησιμοποιούσαν την λέξη  Ṣaqālibah, όταν ήθελαν να ξεχωρίσουν τους Ευρωπαίους δούλους από τους υπόλοιπους.  Η Εβραϊκή λέξη είναι ΕΒΕΝΤ και συναντάται 800 φορές στην βίβλο τους και αφορά μέχρι και τους προφήτες τους. Τέλος οι Αμερικανοί ονόμαζαν τους δούλους τους, νέγρους. 

Μέσω των διαφόρων ανεπίτρεπτων μορφών δουλείας που αναπτύχθηκαν ανά τους αιώνες, η ανθρώπινη αξιοπρέπεια και οντότητα ήταν υποχείριο του κάθε επίδοξου που επέβαλε την θέλησή του σε κάθε φύλο και φυλή.  Η βαριά εργασία για τα αρσενικά, η σεξουαλική εκμετάλλευση για τα θηλυκά δουλικά.  Από την εποχή που με κάποιο ιδεολογικό τρόπο (θα μπορούσαμε να πούμε για ευκολία Μαρξιστικό) εδραιώθηκαν οι τάξεις, άρα της διαστρωμάτωσης των κοινωνιών με την πάλη μεταξύ καταπιεστών και καταπιεζομένων, δεν ήταν καθόλου δύσκολο η οριοθέτηση να ξεκινά από κάτω προς τα επάνω και όλα αυτά ελέω Θεού και υποτιθέμενου ανώτερου ανθρώπου που στέκεται ψηλά σε κάποια φανταστική πυραμίδα, όπου βασιζόταν και βασίζεται στην όποια μορφή δύναμης που κατέχει ή έχει υποκλέψει, μεταχειρίζοντας την πλασματική δύναμη του, για την επιβολή και επικράτησή του. 

Το χειρότερο από όλα είναι όταν λαοί που υπέστησαν στην ιστορική πορεία τους την μαύρη σελίδα της δουλικής εκμετάλλευσης τους, να είναι υπέρμαχοι ιδεολόγοι της αντιληπτικής τους αμετροέπειας, δυστυχώς - δυστυχέστατα γι αυτούς.  Δεν μπήκαν προφανώς σε κανέναν κόπο να αναλύσουν τα γεγονότα και τα αίτια των μαύρων σελίδων της ιστορίας τους, παρά επαναπαύθηκαν σε όσα έμαθαν και εκείνοι στα διάφορα εκπαιδευτήρια τους, μετατρέποντας τους εαυτούς τους πνευματικούς και ψυχικά δούλους στους καθοδηγητές τους, ωσάν να έχουν το αλάθητο του Πάπα, ως παραλληλισμός.

Αλλά είπαμε, η ζωή για τον άνθρωπο και το ποιός είναι στην πράξη, προκύπτει μόνον από τις επιλογές του και όχι από τον κάθε εκφερόμενο λόγο ή πίστη του.  Μπορεί δηλαδή να ισχυρίζεται ότι πιστεύει τα καλλίτερα δυνατά, αλλά στην πράξη οι επιλογές να είναι ανάρμοστες με τα πιστεύω που εκφράζει και πράττει προς τα έξω.  Αν σήμερα κάποιοι αισθάνονται πως μπορούν να πάρουν την "εκδίκησή τους", όπως και αν λέγονται αυτοί και δεν είναι λίγοι ούτε έχουν ένα μόνον όνομα, τόσο περισσότερο βρίσκονται εγκλωβισμένοι στην προωθούμενη εις βάρος τους εγκεφαλική εκμετάλλευση, που δεν σημαίνει πως δεν θα την αντιμετωπίσουν μπροστά τους, όπως την ξανασυνάντησαν ιστορικά αρκετές φορές.   Αυτός είναι ένας υπέρτατος Συμπαντικός ΝΟΜΟΣ, εξ αιτίας της καμπυλότητας του γίγνεσθαι του μέρους και του όλου. 

Μπορεί να φανταστεί κάποιος πως στον κανιβαλισμό, οι συλληφθέντες εθεωρούντο δούλοι, άξιοι μόνον κατ' αυτούς προς βρώσιν ; Φανταστείτε μέχρι πόσο πίσω μπορεί να πάει κανείς στον χρόνο, για να παραλληλίσει τέτοιες ζοφερές πρωτόγονες καταστάσεις.  Όπως οι άνθρωποι μη έχοντας κάτι να πωλήσουν, αναγκάζονταν να πωλήσουν τους εαυτούς τους σε αυτούς που χρωστούσαν. Επίσης, σε τι απέχει η πώληση ζωτικών οργάνων από υγιείς ανθρώπους για εξεύρεση χρημάτων και αυτό να μην διώκεται αυστηρά, σε αυτούς που το εφαρμόζουν πάνω σε δυστυχείς ανυπεράσπιστους ανθρώπους ;  

Πως επιτρέπεται να χρησιμοποιείται επίσης ως παράδειγμα η λέξη "επίταξη" για τους ανθρώπους ; Επιτάσσεται ο άνθρωπος ; αντιμετωπίζεται ως αντικείμενο ;  από ποιόν ; για ποιό λόγο  και με ποιό δικαίωμα ; Από την δική του υποβαθμισμένη αντίληψη, που την νομοθετεί για να την ισχυροποιήσει φαινομενικά και ουδέποτε ουσιαστικά, μη έχοντας άλλη αξιολογότερη δυνατότητα, ευκαιρία ή αξιοσύνη ;   

Τολστόι «Προσωπικά, έγραφε στα 1861, δε διαπιστώνω γύρω μου καμιά εξημέρωση των ηθών και δεν το κρίνω απαραίτητο να πιστεύω στο λόγο εκείνων που λένε το αντίθετο. Δε μου φαίνεται, λόγου χάρη, ότι οι σχέσεις ανάμεσα στους βιομήχανους και τους εργάτες είναι πιο ανθρώπινες απ’ ότι οι σχέσεις ανάμεσα στους ευγενείς και τους δουλοπάροικους». Παρόμοια δεν είναι η σχέση μεταξύ των σημερινών άπληστων τοκογλύφων και των αδαών παραμελημένων ανθρώπων ;  

Τίποτα δεν άλλαξε από τότε , από πριν , από πάντα.  Ένα ερώτημα που θα πρέπει ο άνθρωπος να απαντήσει στον εαυτό του. Όσο δεν το απαντά, τόσο διάφοροι δούλοι του εαυτού τους και της αντίληψής τους, θα γράφουν αποτρόπαιες ιστορίες πάνω στις λέξεις, εις βάρος των ανθρώπων.  Γιατί το να επιλέγεις να είσαι είτε δούλος είτε ελεύθερος, έχει πηγή την ίδια την ψυχή του κάθε ανθρώπου και την αγάπη ή την εκτίμηση που νοιώθει γι αυτήν ή όχι. Αν ένας οποιοσδήποτε άνθρωπος δεν πιστεύει στην έννοια και την ύπαρξη της ψυχής, τότε δεν μπορεί να αγαπήσει τίποτα γύρο του. Θα τα αντιμετωπίζει όλα, όπως αντιμετωπίζει κάθε χρήσιμο γι αυτόν, εργαλείο του, που με την πρώτη ευκαιρία θα το πετάξει ή θα το αντικαταστήσει. 

Νάγια