Αξιολογότατη συζήτηση στην εκπομπή της κ. Λιβανού, σχετικά με την εμβάθυνση στην έννοια και το πνευματικό και ψυχικό συναίσθημα σχετικά με τις λέξεις «έσσεται ήμαρ» . Μια έννοια που είναι απόλυτα συνυφασμένη με την παιδεία και επίγνωση που απορρέει από τις εμπειρίες της ζωής και όχι από την εκπαίδευση που είναι αποτρεπτική. Γίνεται αναφορά στην μετακύληση αυτών των νοημάτων στην καταγεγραμμένη ιστορία μέσα από την θρησκευτική πορεία των θρησκειών οι οποίες αντιπροσωπεύουν το σκότος έναντι του φωτός που είναι η Ελληνική ιδέα, δημιούργημα του Όντος. Βέβαια γίνεται σημαντική διάκριση εκ μέρους του κ. Δραγώνα, πως η Ορθόδοξη πίστη είναι αντίγραφο των Ορφικών. Ο πόλεμος στον οποίο βρεθήκαμε πνευματικά και ψυχικά απροετοίμαστοι, είναι πόλεμος μεταξύ του φωτός και του σκότους. Αλλιώς, του Ήλιου Υπερίωνα πνευματικού Θεού των Ελλήνων (όχι του Απόλλωνα που έχει μεταχριστιανική επίδραση, σύμφωνα με τον κ. Γιώργο Δραγώνα Οντολόγο – Φιλόσοφο) ενάντια στον Κρόνο που επικράτησε από την χρονολογία 0 (μηδέν), από όταν ξεκίνησε να εξελίσσεται ραγδαία το σκότος, με την έντονη επιρροή και επίδραση για την επικράτησή του, την νοιώθουμε σήμερα μέσω παράπλευρων ανθρωπίνων πιέσεων και εξοντώσεων. Αν δεν γίνει κατανοητό αυτό από τον καθένα είτε έχει είτε δεν έχει πτυχία, η ανθρωπότητα θα εγκλωβιστεί στο σκότος. Το Έσσεται Ήμαρ λοιπόν, δηλαδή θα έλθει κάποια μέρα που …, μπορεί να γίνει αισθητή και κατανοητή ως νόημα, μόνον όταν ο άνθρωπος και από μόνος του ο καθένας , συλλάβει την έννοια αυτών των λέξεων. Μάλιστα ένας συνομιλητής ανέφερε την λέξη «βάσανο». Δηλαδή χωρίς αυτογνωσία του έσω και του έξω περιβάλλοντος η επόμενη μέρα, ποτέ δεν θα έλθει (!) Ένα από τα πιο σημαντικά σημεία της εκπομπής, είναι η εκφώνηση από την κα Λιβανού, της προφητείας του Ησιόδου σχεδόν 3000 χρόνια πριν, ποιητή και φιλοσόφου (κάποιοι όμως τον υποβαθμίζουν ως άξεστο χωριάτη, ενώ άλλοι τον τιμούν όπως πρέπει ), όπου νομίζω είναι το πιο χαρακτηριστικό αρχαίο κείμενο που θα πρέπει άπαντες να το μάθουν και που βοηθά στην κατανόηση των καιρών και των κρίσιμων στιγμών που ιστορικά ως εκπρόσωποι του ανθρώπινου είδους, του Ελληνικού γένους και συνυπεύθυνοι αυτού που αντιμετωπίζουμε, βιώνουμε. Χάρηκα όταν άκουσα να γίνεται αναφορά για την αντίστοιχη Τιτανομαχία : Κρόνου – Δία και με την επικράτηση του Ζηνός, συμπέρασμα για τους σημερινούς καιρούς, επίσης των συλλογισμών μου, χωρίς να γνωρίζουμε το πότε για την επικράτησης τους φωτός. Αυτό είναι ευθύνη του ανθρωπίνου είδους και του καθενός ατομικά. Επίσης γίνεται αναφορά ότι πρέπει να γίνεται σωστή διαχείριση των συναισθημάτων. Μάθημα που ισχύει πρώτα για μένα και ύστερα για όλους τους άλλους, η ελάχιστη συγγνώμη μου σε αγαπητό μου πρόσωπο, που δεν κατάφερε να δει το νόημα μέσα από τις λέξεις. Το μόνο δυσάρεστο συμπέρασμα που εκφράστηκε δια στόματος κ. Ευάγγελου Αλπανίδη, είναι ότι έτσι όπως αντιμετωπίζει και αντιλαμβάνεται το μέγιστο ποσοστό των Νεοελλήνων τις βιωματικές του καταστάσεις , θα φέρουν τραγικά αποτελέσματα στον Ελληνισμό ως γένος, δηλαδή θα αφανιστεί, ενώ η Ελληνική ιερή ιδέα γέννημα του Όντος, που την είχαν συλλάβει οι Αρχαίοι Έλληνες θα υπερνικήσει το σκότος, αλλά χωρίς το γένος μας. Ναι ακούγεται θλιβερό και άλλο τόσο μακροχρόνιο. Είναι το σημείο που δεν μπορώ να ελέγξω τα συναισθήματά μου, όταν βλέπω γύρο μου την ύπνωση να σκεπάζει κάθε ιδέα και ακτίνα πνευματικού φωτός . Δεν χρειάζεται να γίνει κανένας πτυχιούχος σοφός για να αρχίσει να ασχολείται λίγο με αυτό που λέγεται Ζωή, Φως και Σοφία. Οι άνθρωποι παλιά μη έχοντας τηλεοράσεις και πολλά υλικά βάσανα στο κεφάλι τους, στον άπλετο ελεύθερο χρόνο τους προσπαθούσαν να καταλάβουν τον κόσμο γύρο τους. Ήταν ένα με αυτόν. Σήμερα με το αιτιολογικό της δομής της υπάρχουσας ζωής, δεν κάνουν την παραμικρή προσπάθεια και είναι τραγικό. Το να το χαρακτηρίσω τραγικό, είναι επειδή αντιλαμβάνομαι αυτά που σκέπτονται οι «αντίθετοι». Προχωρούν στο τελευταίο στάδιο κατά του Ελληνισμού και της ανθρωπότητας, ενώ η Ελληνική ιδέα ψάχνει να βρει πνευματική φωλιά για να αναπτυχθεί, ακόμα. Πως αλλιώς θα το ονομάζατε εκτός από τραγικό ; Πώς να μην με τρελαίνει αυτή η απόλυτα καταστροφική ιδέα ; αδύνατη να γίνει πνευματικά «ορατή», όπως τις ουλές που ζητούσε ως απόδειξη ο άπιστος υλιστής Θωμάς ; Ο χρόνος είναι κάθε φορά τώρα. Τίποτα δεν αλλάζει όπως και ο χρόνος, δηλαδή ο χωρόχρονος, αν δεν αλλάξει το συνεχές του «τώρα», αν δεν αλλάξουν αντίληψη οι άνθρωποι, για να βρεθούν στον επόμενο χωρόχρονο. Να γίνουν δίαυλοι του Όντος, όπως οι πραγματικοί προφήτες (όχι η Πυθία της μέθεξης) που με τον πνευματικό εσωτερισμό τους, αποκτούν ευρύτερη αντίληψη για την μακροχρόνια εξέλιξη των ανθρωπίνων συνθηκών. Δεν θα μπορούσα να μην έχω διακαή πόθο, το σιδηρούν γένος να αναστρέψει το προφητευμένο Ησιόδειο πεπρωμένο του, μέσω της αυτογνωσίας και της καταστάσεως στην οποία βρίσκεται. Ο πόλεμος έχει στηθεί πάρα πολύ ωραία και αρκετά παραπλανητικά. Κτυπώντας στα αδύνατα σημεία. Αυτό δεν σημαίνει πως θα παραδοθούμε αμαχητί, εξ αιτίας της καθημερινότας μας. Το ταξείδι προς την Ιθάκη του Οδυσσέα, δεν ήταν ο σκοπός η Ιθάκη, αλλά τα παθήματά του μέχρι την Ιθάκη, που θα την εγκατέλειπε ξανά για την κάθε επόμενη επιστροφή. Ας καταλάβουμε και ας αποδεχθούμε, πως ό,τι και αν μας συμβαίνει, είτε μας χαροποιεί είτε μας δυσαρεστεί, υπάρχει πάντοτε κάποιος σκοπός, που τον προξενούν οι πνευματικές δυνάμεις που βρίσκονται γύρο μας. Ας φροντίζουμε να παίρνουμε το μήνυμα, η κάθε πλευρά για αυτό που της αναλογεί. Τίποτα δεν γίνεται συνειδητό χωρίς έντονο τρόπο. Κλείνοντας θα ήθελα να πω, πως σήμερα με κάποιο τρόπο οι πνευματικές δυνάμεις προκάλεσαν μιαν σημαντική αναταραχή, που με έκανε να πάρω μια σημαντική απόφαση, που τόσο καιρό ενώ την γνώριζα δεν την προχωρούσα. Πάντα υπάρχει θετικό και όσο πιο αρνητική επίδραση έχει επάνω μας ένα δυσάρεστο γεγονός, το θετικό που εμπεριέχει είναι αντίστοιχα ισχυρό. Το αυγό όταν σπάσει χωρίς να γίνει ομελέτα, τότε χάνεται η ευκαιρία του. Και δεν είναι καιροί για να χάνεται απολύτως κανένα αυγό. Ν. Lena Livanos Η σημασία του "Εσσεται Ήμαρ"

Αξιολογότατη συζήτηση στην εκπομπή της κ. Λιβανού, σχετικά με την εμβάθυνση στην έννοια και  το πνευματικό και ψυχικό συναίσθημα σχετικά με τις λέξεις «έσσεται ήμαρ» . Μια έννοια που είναι απόλυτα συνυφασμένη με την παιδεία και επίγνωση που απορρέει από τις εμπειρίες της ζωής και όχι από την εκπαίδευση που είναι αποτρεπτική.   
Γίνεται αναφορά στην μετακύληση αυτών των νοημάτων στην καταγεγραμμένη ιστορία μέσα από την θρησκευτική πορεία  των θρησκειών οι οποίες αντιπροσωπεύουν το σκότος έναντι του φωτός που είναι η Ελληνική ιδέα, δημιούργημα του Όντος. Βέβαια γίνεται σημαντική διάκριση εκ μέρους του κ. Δραγώνα, πως η Ορθόδοξη πίστη είναι αντίγραφο των Ορφικών.   

Ο πόλεμος στον οποίο βρεθήκαμε πνευματικά και ψυχικά απροετοίμαστοι, είναι πόλεμος μεταξύ του φωτός και του σκότους. Αλλιώς, του Ήλιου Υπερίωνα πνευματικού Θεού των Ελλήνων (όχι του Απόλλωνα που έχει μεταχριστιανική επίδραση, σύμφωνα με τον κ. Γιώργο Δραγώνα Οντολόγο – Φιλόσοφο) ενάντια στον Κρόνο που επικράτησε από την χρονολογία 0 (μηδέν), από όταν ξεκίνησε να εξελίσσεται ραγδαία το σκότος, με την έντονη επιρροή και επίδραση για την επικράτησή του, την νοιώθουμε σήμερα μέσω παράπλευρων ανθρωπίνων πιέσεων και εξοντώσεων.   Αν δεν γίνει κατανοητό αυτό από τον καθένα είτε έχει είτε δεν έχει πτυχία, η ανθρωπότητα θα εγκλωβιστεί στο σκότος.  Το Έσσεται  Ήμαρ λοιπόν, δηλαδή θα έλθει κάποια μέρα που …, μπορεί να γίνει αισθητή και κατανοητή ως νόημα, μόνον όταν ο άνθρωπος και από μόνος του ο καθένας , συλλάβει την έννοια αυτών των λέξεων. Μάλιστα ένας συνομιλητής ανέφερε την λέξη «βάσανο».  Δηλαδή χωρίς αυτογνωσία του έσω και του έξω περιβάλλοντος η επόμενη μέρα, ποτέ δεν θα έλθει (!)

Ένα από τα πιο σημαντικά σημεία της εκπομπής, είναι η εκφώνηση από την κα Λιβανού, της προφητείας του Ησιόδου σχεδόν 3000 χρόνια πριν, ποιητή και φιλοσόφου (κάποιοι όμως τον υποβαθμίζουν ως άξεστο χωριάτη, ενώ άλλοι τον τιμούν όπως πρέπει ), όπου νομίζω είναι το πιο χαρακτηριστικό αρχαίο κείμενο που θα πρέπει άπαντες να το μάθουν και που βοηθά στην κατανόηση των καιρών και των κρίσιμων στιγμών που ιστορικά ως εκπρόσωποι του ανθρώπινου είδους, του Ελληνικού γένους και συνυπεύθυνοι αυτού που αντιμετωπίζουμε, βιώνουμε.  Χάρηκα όταν άκουσα να γίνεται αναφορά για την αντίστοιχη Τιτανομαχία : Κρόνου – Δία και με την επικράτηση του Ζηνός, συμπέρασμα για τους σημερινούς καιρούς, επίσης των συλλογισμών μου, χωρίς να γνωρίζουμε το πότε για την επικράτησης τους φωτός.  Αυτό είναι ευθύνη του ανθρωπίνου είδους και του καθενός ατομικά.

Επίσης γίνεται αναφορά ότι πρέπει να γίνεται σωστή διαχείριση των συναισθημάτων. Μάθημα που ισχύει πρώτα για μένα και ύστερα για όλους τους άλλους, η ελάχιστη συγγνώμη μου σε αγαπητό μου πρόσωπο, που δεν κατάφερε να δει το νόημα μέσα από τις λέξεις.  

Το μόνο δυσάρεστο συμπέρασμα που εκφράστηκε δια στόματος  κ. Ευάγγελου Αλπανίδη, είναι ότι έτσι όπως αντιμετωπίζει και αντιλαμβάνεται το μέγιστο ποσοστό των Νεοελλήνων τις βιωματικές του καταστάσεις , θα φέρουν τραγικά αποτελέσματα στον Ελληνισμό ως γένος, δηλαδή θα αφανιστεί, ενώ η Ελληνική ιερή ιδέα γέννημα του Όντος, που την είχαν συλλάβει οι Αρχαίοι Έλληνες θα υπερνικήσει το σκότος, αλλά χωρίς το γένος μας.  

Ναι ακούγεται θλιβερό και άλλο τόσο μακροχρόνιο. Είναι το σημείο που δεν μπορώ να ελέγξω τα συναισθήματά μου, όταν βλέπω γύρο μου την ύπνωση να σκεπάζει κάθε ιδέα και ακτίνα πνευματικού φωτός .  Δεν χρειάζεται να γίνει κανένας πτυχιούχος σοφός για να αρχίσει να ασχολείται λίγο με αυτό που λέγεται Ζωή, Φως και Σοφία.  Οι άνθρωποι παλιά μη έχοντας τηλεοράσεις και πολλά υλικά βάσανα στο κεφάλι τους, στον άπλετο ελεύθερο χρόνο τους προσπαθούσαν να καταλάβουν τον κόσμο γύρο τους. Ήταν ένα με αυτόν. Σήμερα με το αιτιολογικό της δομής της υπάρχουσας ζωής, δεν κάνουν την παραμικρή προσπάθεια και είναι τραγικό.  Το να το χαρακτηρίσω τραγικό, είναι επειδή αντιλαμβάνομαι αυτά που σκέπτονται οι «αντίθετοι».  Προχωρούν στο τελευταίο στάδιο κατά του Ελληνισμού και της ανθρωπότητας, ενώ η Ελληνική ιδέα ψάχνει να βρει πνευματική φωλιά για να αναπτυχθεί, ακόμα. Πως αλλιώς θα το ονομάζατε εκτός από τραγικό ; Πώς να μην με τρελαίνει αυτή η απόλυτα καταστροφική ιδέα ;  αδύνατη να γίνει πνευματικά «ορατή», όπως τις ουλές που ζητούσε ως απόδειξη ο άπιστος υλιστής Θωμάς ; 

Ο χρόνος είναι κάθε φορά τώρα.  Τίποτα δεν αλλάζει όπως και ο χρόνος, δηλαδή ο χωρόχρονος, αν δεν αλλάξει το συνεχές του «τώρα»,  αν δεν αλλάξουν αντίληψη οι άνθρωποι, για να βρεθούν στον επόμενο χωρόχρονο.  Να γίνουν δίαυλοι του Όντος, όπως οι πραγματικοί προφήτες (όχι η Πυθία της μέθεξης) που με τον πνευματικό εσωτερισμό τους, αποκτούν ευρύτερη αντίληψη για την μακροχρόνια εξέλιξη των ανθρωπίνων συνθηκών. 

Δεν θα μπορούσα να μην έχω διακαή πόθο, το σιδηρούν γένος να αναστρέψει το προφητευμένο Ησιόδειο πεπρωμένο του, μέσω της αυτογνωσίας και της καταστάσεως στην οποία βρίσκεται.  Ο πόλεμος έχει στηθεί πάρα πολύ ωραία και αρκετά παραπλανητικά. Κτυπώντας στα αδύνατα σημεία.  Αυτό δεν σημαίνει πως θα παραδοθούμε αμαχητί, εξ αιτίας της καθημερινότας μας.   

Το ταξείδι προς την Ιθάκη του Οδυσσέα, δεν ήταν ο σκοπός η Ιθάκη, αλλά τα παθήματά του μέχρι την Ιθάκη, που θα την εγκατέλειπε ξανά για την κάθε επόμενη επιστροφή.  Ας καταλάβουμε και ας αποδεχθούμε, πως ό,τι και αν μας συμβαίνει, είτε μας χαροποιεί είτε μας δυσαρεστεί, υπάρχει πάντοτε κάποιος σκοπός, που τον προξενούν οι πνευματικές δυνάμεις που βρίσκονται γύρο μας.  Ας φροντίζουμε να παίρνουμε το μήνυμα, η κάθε πλευρά για αυτό που της αναλογεί. Τίποτα δεν γίνεται συνειδητό χωρίς έντονο τρόπο. 

Κλείνοντας θα ήθελα να πω, πως σήμερα με κάποιο τρόπο οι πνευματικές δυνάμεις προκάλεσαν μιαν σημαντική αναταραχή, που με έκανε να πάρω μια σημαντική απόφαση, που τόσο καιρό ενώ την γνώριζα δεν την προχωρούσα.  Πάντα υπάρχει θετικό και όσο πιο αρνητική επίδραση έχει επάνω μας ένα δυσάρεστο γεγονός, το θετικό που εμπεριέχει είναι αντίστοιχα ισχυρό.  Το αυγό όταν σπάσει χωρίς να γίνει ομελέτα, τότε χάνεται η ευκαιρία του.  Και δεν είναι καιροί για να χάνεται απολύτως κανένα αυγό.   Ν.

Lena Livanos