Διάβαζα ένα κείμενο με το οποίο διαφωνώ ριζικά. Η τοποθέτηση
ήταν πως τα ζώα εξελίσσονται όχι λόγω συνείδησης , αλλά εξ αιτίας της επιβίωσης
του είδους, όπου αφανίζεται το αδυνατότερο. Ο δε άνθρωπος ναι μεν εξελίσσεται όπως
και τα ζώα, ο νους του όμως τον ξεχώρισε ως ανώτερο ον , εξ αιτίας των
πολιτισμών του. Περί της δημιουργίας
πολιτισμού χωρά μεγάλη συζήτηση και τι εννοεί πολιτισμό ο καθένας. Σήμερα, σε καμία περίπτωση δεν θα
μπορούσαμε να μιλήσουμε ούτε για ψήγματα πολιτισμού, κατάσταση που διαρκεί για
πάρα πάρα πολλά χρόνια, με ελαχιστότατες χρονικές οάσεις, για να μην βάζω περιοριστικούς αριθμούς στο άχρονο, που
χάνεται όμως στον ανθρώπινο χρόνο.
Όπως είπα,
είναι τεράστια συζήτηση. Γι αυτό ας επιστρέψουμε στο θέμα μας.
Το ίδιο θα μπορούσε να πει κάποιος και για την συνείδηση της
συνείδησης. Την αισθάνεται ο καθένας από εμάς με τον ίδιο τρόπο ; Υπάρχει
κανόνας που θα μπορούσε να επιβεβαιώσει την έννοια συνείδηση ; Μα μόνον σκεπτόμενοι την λέξη «κανόνας»
αμέσως τίθενται όρια, άρα κατευθυντήριες γραμμές. Ένας διαφορετικός τύπος ανθρώπου από τον
κλασικό συμβατικό, θα τον βόλευε παράδειγμα να ισχυριστεί πως η διαφορετικότητά
του στις σεξουαλικές του επιθυμίες ας υποθέσουμε, του δίνει την δυνατότητα για
μια διαφορετική συνείδηση από την κοινώς εννοούμενη. Εφ όσον
συμβαίνει και χωρίς ενδοιασμό γίνεται εν μέρει έστω αποδεκτός τέτοιος
επιμερισμός και ο καθένας να ισχυρίζεται την δική του συνείδηση μέσω του τρόπου
που επέλεξε, αυτό σημαίνει πως θα πρέπει να καταλήξουμε στο συμπέρασμα, ότι οι συνειδήσεις είναι
άπειρες ; Για ευκολία πολλοί θα απαντούσαν Ναι, ενώ οι πιο σώφρονες θα
πρόσθεταν μετά ένα «αλλά», για καλό και για κακό.
Η Συνείδηση του εξωτερικού περιβάλλοντος σε συνεργασία με την
συνείδηση του εσωτερικού κόσμου, του είναι μας, θα μπορούσε να είναι ένας λακωνικός
λεκτικός προσδιορισμός. Και πάλι όμως θα έλεγε κάποιος «ωραία και τι είναι
συνείδηση ;», καθόσον ο καθένας μας τον προσδιορίζει σύμφωνα με το επίπεδο της αντίληψής
του θα ολοκλήρωνα εγώ. Γύρο γύρο όλοι χωρίς
τέλος και στην μέση ο Μανώλης (χούμορ) Μια ακόμα, νοητή αυτήν την φορά, αναπαράσταση της
ατέρμονης Συμπαντικής σπειροειδούς κυκλικής κίνησης.
Και πως θα οριοθετούσε κάποιος τα όρια της συνείδησης του
καλού και του κακού ; θα ρωτούσε κάποιος. Με συνειδητή αποδοχή, πως καλό και
κακό δεν υπάρχει, θα έλεγα ανεπιφύλακτα. Ένας πανάγαθος Θεός ουδέποτε είχε ή έχει την παραμικρή σχέση
με αυτό που εμείς αποκαλούμε «κακό». Συνεπώς θα πρέπει να εντοπίσουμε την «ρίζα
του κακού». Εμπόδιο σε αυτήν την κατανόηση είναι πως ο άνθρωπος εκπαιδεύτηκε κτίζοντας τον
κόσμο γύρο του εντελώς ανθρωποκεντρικό και ανάλογα βολευτικό. Έχει την αίσθηση, πως αν χαθεί από προσώπου
γης όλα θα χαθούν μαζί με αυτόν, ενώ αντίθετα όλα θα συνεχίζουν να υπάρχουν μαζί με
αυτόν, επειδή στο Σύμπαν δεν επικρατεί κανένα εγώ, αλλά άπαντα στην θέση τους και
τους ρόλους τους, για το καλό και αρμονικό του συλλογικού γίγνεσθαι. Αν
ταραχθούν οι σχέσεις και οι ρόλοι, τότε παύει η νεοσυσταθείσα ψευδαίσθηση να έχει σχέση με την Οντότητα. Δηλαδή ο φόβος της απώλειας της σωματικής
ζωής, εμποδίζει τον άνθρωπο να σκεφθεί πως συνεχίζει να υπάρχει ως πνευματική
οντότητα που θα συναντηθεί με τις ποικίλες σκέψεις που δημιούργησε κατά την
σωματική του εμπειρία, όπου αυτές λογίζονται ως το ουράνιο αντίγραφό του
Οι κουφιοκεφαλάκηδες επιστήμονες χαμένοι με το σωματίδιο του
Θεού, υποστηρίζουν πως θα δώσουν απάντηση στο ερώτημα «τι είναι συνείδηση ;» με
την κβαντομηχανική. Εδώ πέφτει ηχηρό και
ξεκαρδιστικό γέλιο. Η χαμένη στην δικιά της υποσυνείδηση επιστήμη, προσδοκά να δώσει λύση στον ανεξιχνίαστο γρίφο, όπως κάνουν κάποιοι παίζοντάς το σοφοί, παραπλανώντας την μάζα που τους ακολουθεί.
Το
εργαλείο των αισθήσεων είναι παραπλανητικό ; Όχι μέχρι του βαθμού που
εξυπηρετεί στην μάθηση παράδειγμα του πόνου. Αν ο άνθρωπος μαθαίνοντας τον
πόνο, μπορεί να τον ξεπεράσει μέσω του νου, τότε ξεφεύγει από τις αισθήσεις και
μεταπηδά σε εξωτερικούς κόσμους μη αισθητούς. Τότε Ναι η προσκόλληση στις αισθήσεις
είναι παραπλανητικές. Στην αγάπη. Μέσω της
ικανοποίησης των αισθήσεών μας αγαπούμε έναν άλλο άνθρωπο. Αν προσκολληθούμε σε
αυτές, χάνουμε την απεραντοσύνη της, αυτό που οι αρχαίοι ονόμαζαν Έρωτα !
Εδώ τίθεται το ερώτημα, με ποιόν τρόπο δύναται να φθάσει ο
άνθρωπος στο καθοριστικό επίπεδο συνείδησης, όταν η αντίληψη του κόσμου μέσω
των αισθήσεων του υπό τον οποίο καθοδηγείται... είναι εντελώς λανθασμένος, από την
στιγμή που υπάρχουν σκιές. Ενώ στον πραγματικό φωτεινό κόσμο οι σκιές έχουν
εξαλειφθεί. Εδώ με λίγο κρασί και όλες οι αισθητήριες κεραίες
αλλάζουν. Μια μουσική που μπορεί να συνεπάρει τα πλήθη, αλλάζει όλον τον κόσμο
γύρο τους. Το ίδιο και ο χορός. Θα
μπορούσα εδώ να πως όλα αυτά είναι μέθοδοι διαφορετικής προσέγγισης στην
έννοια, αλλά όχι στην έννοια αυτή καθ΄αυτή.
Γιατί η συνείδηση μπορεί να αναπτυχθεί μόνον ελεύθερη από οποιοδήποτε κανόνα και λογική.
Με άλλα λόγια με επίγνωση διαφόρων υποσυνειδήσεων μπορεί συνεχώς ο άνθρωπος να
πορεύεται προς την τελείωση της, απαλλαγμένος από τις προηγούμενες βοηθητικές.
Λέγεται πως ο πόνος ξεπερνιέται με πόνο. Δηλαδή η αυταπάτη ξεπερνιέται με πολλές
αυταπάτες, μέχρι να αποφασίσει ή να βαρεθεί ο άνθρωπος να απαλλαγεί από την
ουτοπία τους . Δεν υπάρχει σχολείο ή συνταγή
για αυτήν, αλλά πολυποίκιλες συνταγές και τάσεις, που στο τέλος θα καταλήξουν όλες
στον κάλαθο των αχρήστων.
Χμ, θα μπορούσαμε να πούμε πως με την αφαιρετική θα είχαμε
καλλίτερα αποτελέσματα ; Θα το έλεγα διαφορετικά, με την υπέρβαση, δηλαδή το
επόμενο στάδιο, το επόμενο σκαλοπάτι, καθ’ ότι το προηγούμενο περαίωσε την μέχρι εκεί αποστολή του.
Η συνείδηση προκύπτει από σκέψεις ; Δεν θα υποβάθμιζα την ύπαρξή τους, μέχρι του
σημείου που βοηθούν στην εξαγωγή κάποιου συμπεράσματος ικανοποιητικού για τον
κόσμο τούτο. Η συνείδηση με το αντίθετό της την ψευδαίσθηση, ελέγχουν τις σκέψεις,
προβάλλουν τα δικά τους δεσμά. (χα χα τι
είναι ελευθερία ; ) Αν και για την συνείδηση θα έκανα την εξαίρεση λέγοντας πως
είναι φύλακας - οδηγός του ανθρώπου.
Εν πάσει
περιπτώσει, δεν μπορείς να προχωρήσεις, αν δεν κάνεις πρώτα τα πρώτα
βήματα. Κατόπιν θα πρέπει να πάψεις ει δυνατόν να σκέπτεσαι, αφού οι σκέψεις
μπορεί να σε οδηγήσουν αλλού, όπως οι ενοχές. Οι σκέψεις είναι περιοριστικές αφ
εαυτού τους, όσο και οι διαφόρων τύπου επεξηγήσεις. Έχουν μέχρι επικίνδυνες και διαστρεβλωτικές ατραπούς, όσο
κινούνται εντός των ορίων των λεκτικών προσδιορισμών και των υποκειμενικών
καταβολών. Αυτό το τέχνασμα μεταχειρίζεται
ο πολιτικός κόσμος για την χειραγώγηση των μαζών, όπως και κάθε επίδοξος κοινός θνητός σωτήρ. Ο ένας φασίστας προκαλεί τον άλλον, ο κάθε διαστρωματικός σωτήρ προσπαθεί να μονοπωλήσει επιστρατεύοντας την τεχνική όπως την ονομάζω εγώ «της σαφούς ασάφειας», με
αποτέλεσμα να καταλήγεις στο σημείο να λες, πως όλοι αυτοί παίζουν το ίδιο παιγνίδι ,
το παιγνίδι των μαγισσών, των λέξεων των μαγικών.
Ο εσωτερικός άνθρωπος αντιλαμβάνεται πως κάθε στάδιο που
δοκιμάζει είναι ελλιπές ή ακόμα ένας πλασματικός τρόπος. Σε κάθε στιγμή που επιλέγει, ο εσωτερικός
άνθρωπος διαισθάνεται πως υπάρχει κάτι σε εντελώς διαφορετικό επίπεδο από αυτό
που άμεσα αντιλαμβάνεται. Κατανοεί πως
όλα είναι μέρος κάτι μεγαλύτερου, επομένως ανώτερου του γνώριμου. Για αυτόν υπάρχουν συνεχώς νέες πόρτες που
ανοίγουν μπροστά του. Η συνείδηση δεν
υπόκειται στην ύλη και γι αυτό δεν μπορεί να διαπιστωθεί μέσω της επιστήμης, ει
μη μόνον της εσώτερης φιλοσοφίας, η οποία δεν χωρά σε λεκτικούς χαρακτηρισμούς ή απλές χημικές σωματικές εκδηλώσεις. Γιατί φιλόσοφος μπορεί να ονομαστεί και ένας που
αναλύει τα εξωτερικά φαινόμενα, με τον δικό του τρόπο, αλλά δεν αγγίζει την διαισθητικότητα.
Συνείδηση είναι η τελευταία πόρτα στο οτιδήποτε , μέχρι το
όλον ; Σίγουρα η συνείδηση είναι ΜΙΑ και αφορά άπαντες, όπως και οι Αξίες.
Κατόπιν όλων τούτων, τα ζώα έχουν προχωρήσει μακράν από
αυτήν την αναζήτηση που ο άνθρωπος εξακολουθεί να περιδινίζεται. Δεν μιλούν, επομένως δεν
κάνουν άσκοπες κουβέντες που προέρχονται από άσκοπες ή καταστροφικές σκέψεις. Διαισθάνονται τον κόσμο γύρο τους, πολύ περισσότερο
από εμάς και διαβιούν σε απόλυτη αρμονία και φυσιολογική ροή με το περιβάλλον τους.
Ίσως μιλήσετε για ένστικτα. Γιατί να μην σκεφθείτε ανώτερα, πως ως όντα
προϋπάρχοντα κατά πολύ πριν την εμφάνιση του ανθρώπου, δεν πέρασαν από όλα τα στάδια για να
φθάσουν στο σημείο της πλήρους εναρμόνισης ; Γιατί να μην σκεφθείτε πως δεν έχουν
λόγο να ομιλούν, όταν είναι σε θέση να συνεννοούνται με άγνωστη άφωνη γλώσσα ή έστω από
μακριά ; ειδικά όταν έχουν λύσει, όσα δεν έχουμε ακόμα λύσει εμείς !
Παρακολουθώ τα σκυλιά μας.
Αρκετές φορές το μόνον εξωτερικό δείγμα της ολιγόλεπτης επικοινωνίας τους, είναι ένα
περίεργο ελαφρύ στητό κούνημα της ουράς, με ένα συγκεκριμένο στήσιμο του σώματος για την ανταλλαγή
πληροφοριών !
Κάπου διάβαζα πως οι
παραδόσεις των ανθρώπων είναι ενστικτώδης ανάγκη, βασίζοντας την άποψη στα ζωώδη ένστικτα. Ωραία, τότε πως
γίνεται η ζωή των ζώων σε πολλές περιπτώσεις να είναι παραδειγματική για τους ανθρώπους ;
Πως γίνεται ο σκύλος να μην αποχωρίζεται τον νεκρό αφεντικό του ή να πέφτει σε
κατάθλιψη ; Πως γίνεται η γαλοπούλα που
είχε πολλά χρόνια πριν ο πατέρας μου , να έχει νοιώσει τον ερχομό του θανάτου
της και να ξεψυχά μόνον αφού έχει επιστρέφει ο πατέρας στο σπίτι ; Πως γίνεται το ζώο να διαισθάνεται την
ψυχολογία του φίλου του προστάτη , αν είναι καλή ή κακή ; Χωρίς συνείδηση και
νοημοσύνη τα καταφέρνουν όλα αυτά ; Όχι εννοείται .
Ο Ηράκλειτος είπε πως γνωρίζει όσα γνωρίζει επειδή ερεύνησε
τον εαυτό του και ο Σωκράτης χρησιμοποιούσε την αγαπημένη μου διαλεκτική.
Ακολουθεί επιλογή ρήσεων από el.wikiquote.org :
- Η καθαρή συνείδηση είναι μια διαρκής γιορτή Σενέκας
- Η καλώς λειτουργούσα συνείδηση είναι το καλύτερο βιβλίο περί
ηθικής Πασκάλ και του δικαίου κατά τον Βάκωνα
- Η συνείδηση είναι αυτός ο ίδιος ο Θεός παρών εντός του
ανθρώπου Ουγκώ Βίκτωρ
- Η συνείδηση είναι ιερός χώρος, όπου μόνο ο Θεός μπορεί να
εισέλθει Λαμεναί
- Η συνείδηση είναι
χίλια σπαθιά Σαίξπηρ
- Η συνείδηση έχει άψογη ανατροφή και για αυτό πολύ σύντομα
παύει να μιλάει με αυτούς που δεν θέλουν να την ακούνε Μπάτλερ Σ.
- Η συνείδηση στέκει μόνη επάνω από τον φόβο Βίας
- Μην πας ποτέ ενάντια στη συνείδησή σου, αν ακόμα και αυτό το
απαιτεί το κράτος Αϊνστάιν Α.
- Μην περιμένεις να γίνει η φωνή της συνείδησής σου πολύ
δυνατή για να την ακούς. Προσπάθησε να την ακούς και όταν ακόμα ψιθυρίζει,
καθόσον πολύ συχνά πνίγεται μέσα στον θόρυβο που δημιουργεί η φωνή των
επιθυμιών σου Μπγέρνσον
- Ο σκοπός της Ζωής δεν είναι να πας με την πλειοψηφία, αλλά
να ζεις σύμφωνα με τον νόμο του Θεού που έχεις μέσα σου και ο οποίος λέγεται
συνείδηση Μάρκος Αυρήλιος
- Σε θέματα συνειδήσεως δεν έχει θέση ο νόμος της πλειοψηφίας Γκάντι Μ.
- Οι γενναίες ψυχές ευχαριστούνται περισσότερο στην
ικανοποίηση της συνειδήσεως, παρά στο θόρυβο της φήμης Πλίνιος
Με την αγάπη μου Νάγια
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου