Είναι λυπηρό συνεχώς να αποδεικνύεται η ανικανότητα στον Έλληνα να κάνει ορθές σκέψεις και επιλογές. Πολλές φορές υψώνω την φωνή μου είτε γιατί αναγκάζομαι να το κάνω μέσα σε μια χάβρα είτε γιατί με αναγκάζουν άλλοι, με την απέραντη αμυαλοσύνη τους. Πράγμα που σημαίνει, πως ό,τι έμαθαν οι άνθρωποι στην ζωή τους, μέσα από σχολές με διάφορα πτυχία κρεμασμένα σε τοίχους, ήταν αρκετά για να αρμενίζουν στραβά τα μυαλά τους. Το παράδοξο και παράξενο είναι πως οι άνθρωποι που δεν έχουν αποκτήσει κρεμασμένα τραπουλόχαρτα σε τοίχους, αποδεικνύουν πως έχουν πολύ περισσότερο μυαλό και καρδιά από τους πτυχιοκρατούντες, τουλάχιστον ποσοστιαία. Αυτά όμως τα μαθαίνεις όταν είσαι μέσα στην κοινωνία και όχι σε μια συγκεκριμένη βολευτικά επιλεγμένη ομάδα ανθρώπων. Άλλωστε ποιος αντέχει εύκολα έναν αντίλογο στα λιμνάζοντα νερά του. Το δυστύχημα των ανθρώπων είναι πως εξαρτάται η μοίρα και το μέλλον τους από τους συστημιόπληκτους γραβατοφορούντες ή από τις ψηλοτακουνούδες των φρου φρου και αρωμάτων , ειδάλλως προς τι να δώσει κάποιος βάση σε αυτούς και να τους ζητήσει να πάρουν ενεργό λόγο και ρόλο. Στραβά αρμενίζει λοιπόν το μυαλό των ανθρώπων, επειδή του έβαλαν λάθος ανταλλακτικά για την λειτουργία του. Στραβά αρμενίζουν τα μυαλά των ανθρώπων επειδή δεν έμαθαν τι σημαίνει ΖΩΗ και ΑΡΧΕΣ από την κούνια τους. Είχα μία ολιγόλεπτη συζήτηση με την βαφτιστήρα μου, νομικός στις γνώσεις, της οποίας είχα κάνει μία πρόταση που για τους δικούς της οικογενειακούς λόγους δεν μπόρεσε να πραγματοποιήσει. Στην συνέχεια της πρότεινα να μου υποδείξει, αν ήξερε εκεί που συναναστρέφεται όμοιούς της , αν μπορούν να βρεθούν άνθρωποι να ασχοληθούν με ένα συγκεκριμένο θέμα. Η απάντηση ήταν η εξής : τρέχουν Νάγια μου να δουν τι μπορούν να κάνουν με τα προβλήματα που έχουν και αρκετοί σκέφτονται να αφήσουν το επάγγελμα, να πάψουν να πληρώνουν τις ασφαλιστικές τους εισφορές αφού αδυνατούν και να πάνε στην επαρχία να ζήσουν. Η δική μου απάντηση ήταν λακωνική : «μπράβο» στο χαμηλό επίπεδο εξαγωγής μιας σκέψης στην «μορφωμένη» Ελληνική κοινωνία και έληξε η συζήτηση εκεί. Βρέθηκα χθες λοιπόν σε μια συγκέντρωση πάλι , όπου σε αυτές τις περιπτώσεις αφήνω πάντα να ακούσω τι θα πει ο καθένας για να καταλάβω που κινείται η ομήγυρης και αναλόγως να μιλήσω. Αφού ακούστηκαν διάφορα πράγματα, πετάγεται μία δικηγόρος και με σθένος στην φωνή άρχισε να λέει τα διάφορα επαναστατικά της, για να πάρει την απάντηση που έπρεπε. Πρόσθεσε και εκείνη αυτό που άκουσα με έκπληξη από την βαφτιστήρα μου. Δηλαδή σκέπτεται να εγκαταλείψει το επάγγελμα και να πάει επαρχία. Ήταν η στιγμή που έπρεπε να πάρω τον λόγο πάσει θυσία. Πήρα λοιπόν τον λόγο φωνάζοντας πως λύση δεν είναι τόσο το ή τα υπάρχοντα ή ακόμα και νέα κόμματα, αντιθέτως η λύση ήταν και είναι μία και μοναδική και αυτή είναι η νομική οδός, όσο και αν είναι σάπιο το σύστημά τους. Οδό που την φωνάζω εδώ και τρία χρόνια, αλλά που ποτέ δεν υιοθετήθηκε για πλείστους λόγους από όλους τους υποτιθέμενους αντιμνημονιακούς των απλών διαπιστώσεων και αναλύσεων, που καλό θα ήταν για όποιον ενδιαφέρεται και ειδικότερα αν έχει επιλέξει να ανήκει σε κάποιο χώρο, να ψαχθεί και να το έχει ως δείκτη για την γνησιότητα των προθέσεων του κινήματός του. Μάλιστα τους τόνισα, τι νόημα έχει να μιλά κανείς για νέο σύνταγμα, όταν από το '14 θα ισχύει το Ευρωπαϊκό στα κράτη μέλη ; Κανένας εκείνη την στιγμή δεν μίλησε, χαμογέλασαν μόνον σε ένα χαρακτηριστικό κούνημα του χεριού μου. Μήπως ξέρει ο δικηγορικός κόσμος τι λέει η κοινωνία γι αυτούς ; Να τους την πω για να την μάθουν. Ότι περιμένουν να κερδοφορήσουν από τις νομικές αντιξοότητες που θα αντιμετωπίσουν οι Έλληνες πολίτες, όταν οι τράπεζες θα τους παίρνουν τα σπίτια τους, όταν θα τρέχουν για τα αναφαίρετα δικαιώματά τους, όταν θα τρέχουν να βρουν το δίκιο τους, ενώ εκείνοι θα πληρώνονται με μίζα ανά κομμάτι. Μόνον αυτό να αναλογιζόντουσαν, θα έπρεπε να σκύβουν το κεφάλι από ντροπή όλοι τους ανεξαιρέτως. Και ας μην έχουν την πνευματική καίτοι «μορφωμένη» αναξιοσύνη τους να καταλάβουν, πως το σύστημα ξέρει πώς να καλύπτει τα νώτα του, που αυτοί επέτρεψαν συνυπεύθυνοι με το σύστημα, για την υπέρ παραγωγή των νόμων τους, όπως η πρόσφατη ασυλία των τραπεζών για τα από δω και πέρα πεπραγμένα τους. Όταν θα φθάσουν στο σημείο να απαξιωθούν εντελώς την στιγμή που το σύστημα γνωρίζει πολύ καλά πώς να προχωρά στα βήματά του και την κατάλληλη χρονική στιγμή, τότε θα είναι αργά το ίδιο και γι αυτούς, είτε έχουν χωράφι στο χωριό να ζήσουν όπως βλακωδώς πιστεύουν, επειδή δεν γνωρίζουν τι σημαίνει agenda 21, είτε όχι. Γιατί αδυνατούν να σκεφθούν τα αυτονόητα. Δηλαδή, ό,τι συμβαίνει στις μεγαλουπόλεις, τα ίδια και χειρότερα θα συμβαίνουν στις επαρχίες τους. Γιατί όταν καίγεται το σπίτι του διπλανού θα έλθει και η σειρά του. Γιατί όλα στην ζωή είναι μια αλυσίδα. Κι όμως αυτοί οι άνθρωποι θεωρούν τους εαυτούς τους τάχατε μορφωμένους. Αντέδρασε η κυρία σε ερώτημά μου, «πως πιστεύει ότι θα ζήσει στην επαρχία ;» για να γυρίσει να μου πει : πως αυτό να μην με ενδιαφέρει. Ήταν η κλασική εγωιστική αντίδραση της στιγμής, όπως ο καθένας συνήθως απαντά. Εκεί που είχε τις επαναστατικές της απόψεις, εκεί χάθηκε και στην μετάφραση στον αντίλογο του υποδεικνυόμενου προσωπικού της τρόπου. Της είπα πως μπορείς να έχεις αγωνιστικότητα και να μην μπορείς να δεις τον πιο εύκολο, αρμόζοντα και ενδεικνυόμενο δρόμο ; Γιατί ο νομικός κόσμος κοιμάται τον «ύπνο του δικαίου» . Ξέρετε καλοί μου άνθρωποι, όπως έλεγε και ο αείμνηστος Βέγγος με την βαθειά και βαριά παρακαταθήκη του λόγου του εκτός σκηνής, δεν υπάρχει χειρότερη κατάντια για κάποιον που λέει πως είναι σπουδασμένος και από την άλλη να είναι ευθυνόφοβος. Έχει αυτομάτως αποδομήσει ό,τι το οικογενειακό του περιβάλλον, έστω με λάθος τρόπο μέσα στην άγνοιά του, κοπίασε και θυσίασε για να τον «μορφώσει». Σαν να λέμε, η κυρία αυτή ήταν μεν διατεθειμένη να πάρει τις κουμπούρες ή κάποιοι άλλοι να είναι ικανοί να επαναστατούν μόνον στα όνειρά τους ή να έχουν εν μέρει γνώση για το τι τους συμβαίνει , όμως δεν ήταν ικανή η κυρία να προτάξει ή να αξιοποιήσει αυτά που έμαθε για τον βιοπορισμό της ή για την αυτοκαταξίωσή της όπως η κάθε αυτή ή αυτός νομίζει ότι αποκτά. Όταν της είπα τότε γιατί ο νομικός κόσμος δεν βρίσκεται πουθενά, δεν της άρεσε, το αμφισβήτησε. Της έδωσα όμως το περιθώριο πως θα έλθω σε επαφή μαζί της, όταν ήλθαν τα πνεύματα σε ηρεμία και εκεί θα αποδείξει όχι μόνον αυτή, όπως θα πρέπει να αποδείξει ο καθένας ΠΡΩΤΑ στον εαυτό του, ούτε σε μένα ούτε σε κανέναν άλλον, το ποιος είναι ή ποιος θα έπρεπε να είναι. Τέλος γύρισα να ζητήσω τα ρέστα από όλους τους παραβρισκόμενους και κυρίως από αυτούς που πρωτοστατούν σε διάφορες αντιμνημονιακές δράσεις, πως ΕΚΕΙΝΟΙ είναι οι πρώτοι που ευθύνονται για την χαμηλή αντίληψη της κατάστασης από πλευράς της Ελληνικής κοινωνίας και την οποία βιώνουμε. Διότι στατιστικά μόνον ένα 5% έχει σχέση με την ιντερνετική πληροφόρηση που και αυτή έχει γίνει «κακαβιά» για να ξεχωρίσεις ελάχιστο χρήσιμο κομματάκι και από αυτό το ποσοστό άλλος παίζει παιγνίδια ή ασχολείται με αστείες ή ωραίες δεν λέω φωτογραφιούλες μόνον. Προσοχή έβαλα την λέξη «μόνον». Ή τέλος παρακολουθεί τους τεχνηέντως αμπελοφιλοσοφούντες. Κατάντια και ανθρώπινο τέλμα πραγματικό. Τι και αν διαβάζει τα λόγια του οποιουδήποτε Κίσινγκερ ή Μπρενζίσκι, όταν τα πράττει κατά γράμμα ή όταν μάλιστα τα αναπαράγει ; ε ;;; Οι ελάχιστοι τελικά γνήσιοι στην σκέψη και στην ψυχή που προσπαθούν να φέρουν αποτέλεσμα, που προτάσσουν τις ιδέες τους, τις απόψεις τους, τις προτάσεις τους, προσπαθώντας σκληρά να έλθει το πολυπόθητο αποτέλεσμα, που θα έλθει μια άγνωστη μέρα με μαθηματική ακρίβεια, άσχετα της όποιας αντίληψης ή προσωπικής γνώσης και αν έχω, όλοι οι άλλοι εκείνη την στιγμή θα εμφανιστούν ως αντιστασιακοί, σαν όλους αυτούς που ζήτησαν και τους χορηγήθηκαν αλόγιστες και ανεδαφικές αντιστασιακές συντάξεις, υποτίθεται κατά της χούντας. Ολόκληρη η Ελλάδα που κοιμόταν στο κρεβάτι της ενώ αλώνιζαν οι «αριστερίζοντες 76αντιστασιακοί» τύπου Σημίτη, Δαμανάκη, Παπανδρέου και λοιποί, ή που κοίταζε την επιβίωση της, η εύκολη - κλασικά διαχρονική δικαιολογία, θα νοιώσει ξαφνικά αντιστασιακή και θα επιθυμήσει να προσποριστεί δάφνες, όταν θα στάζουν ακόμα χοντρές οι στάλες της απόλυτης απραξίας και ευθυνοφοβίας της. Άκουσα μάλιστα το εξής κουφό στην χθεσινή σύναξη, από νεαρή κοπέλα των ντοκτορά αυτήν την φορά, πως όταν την ρωτούσαν οι τοπικοί ψηφοφόροι της , γιατί μπλέχτηκε να κατέβει στις εκλογές ως υποψήφια με ένα κόμμα, όνομα κόμματος δεν λέμε αν και έχει και δεν έχει σημασία στο που βασίστηκε η απορία των ανθρώπων θέτοντας της το ερώτημα, η απάντησή της ήταν και εξακολουθεί να είναι η ίδια όπως δήλωσε η κοπέλα ως εξής : τους απαντώ, επειδή οι πρόγονοι μας προσέφεραν τόσα πολλά για να είμαστε εμείς ελεύθεροι, η συμμετοχή μου στις εκλογές ήταν το ελάχιστο που μπορούσα να κάνω ως προσφορά. Εεεε δεν ξέρετε τι ανάποδες στροφές πήρε ο νους μου, για να της πω πως συγκρίνει ανόμοια πράγματα. Τι σχέση μπορεί να έχει ο αγώνας με την συστημική εκλογική αναμέτρηση ; Καλλίτερα να κρατούσε το στόμα της κλειστό. Αν νομίζει η νεαρή των ντοκτορά πως η συμμετοχή της στην πολιτική έχει κάποια σχέση με τον Λεωνίδα και τον Κολοκοτρώνη ή και τον Καποδίστρια, καλά θα κάνει να πάει σπίτι της, γιατί φαίνεται τα ντοκτορά της είναι περισσότερο χειρότερα και φθηνά από τα απλά πτυχία. Μα φυσικά φίλοι μου τι θα μπορούσε να αντιτάξει η κοπέλα , αν αναρωτιέστε ; περιμένατε να είχε να αντιτάξει σοβαρό αντίλογο ; Όχι βέβαια. Δεν γνωρίζετε από τους εαυτούς σας (μας) πως ο άνθρωπος βιάζεται να βρει δικαιολογίες , ως ένα φύλο συκής να κρύψει την γύμνια του ; Γιατί αυτή θα μπορούσε να είναι μία αποκωδικοποίηση του βιβλικού μύθου. Όμως τα πράγματα πρέπει να τοποθετούνται εκεί που πρέπει , γιατί αν ήμουν ψηφοφόρος της περιοχής της, θα είχε διαγραφεί οριστικά από τις επιλογές, αυτή και το κόμμα της. Γιατί καλοί μου φίλοι, αν απέφυγα και εγώ να εκτεθώ στις προ τελευταίες εκλογές στον χώρο όπου ανήκα τότε, όταν η ευκαιρία ήταν μπροστά μου, ήταν γιατί ήθελα να μπορώ να μιλώ κοιτώντας τον άλλο στα μάτια και γιατί η λύση δεν είναι να μπεις σε μια βουλή για να αλλοιωθείς περισσότερο ως άνθρωπος , ανακατεμένος με ίντριγκες, με μίζες Χριστοφορακικές , κομματικές πειθαρχίες και πολιτικούς εκφοβισμούς ή να συνεργαστείς με δωσιλόγους και να βαυκαλίζεσαι πως θα ανατρέψεις την κατάσταση., όταν από πιο πριν δεν έχεις πράξει τα απαιτούμενα. Έχει απόλυτο δίκιο ένας καλός φίλος και συνεργάτης που κρατά προς το παρόν την αυστηρή επιλογή προσώπων, μη επιτρέποντας σε επίδοξους να εισχωρήσουν για να θερίσουν δάφνες όταν αυτός (και όποιοι είναι δίπλα του), παίζει με την ύπαρξή του. Μιλούσα επί ώρες με ένα αξιόλογο άτομο μία μέρα, που πήρε το δισάκι του στον ώμο, εν προκειμένω το αυτοκίνητό του, να γυρίσει όλη την Ελλάδα για να αφυπνίσει τους ανθρώπους και όσοι είναι άξιοι γι αυτό. Αυτός είναι ναι, ένας αφανής ήρωας καίτοι γνωστός στον ιντερνετικό χώρο. Δεν αναφέρω το όνομά του, καταλαβαίνουν πάντως εκείνοι, όσοι εκείνοι, τους οποίους επέλεξε να γνωστοποιήσει την απόφασή του και τους σκοπούς του. Μακάρι να ήμουν σε θέση να πράξω το ανάλογο. Δικαιολογώ και εγώ τον εαυτό μου, παρ' όλο που ο οικονομικός παράγων είναι πρόβλημα υπαρκτό, με ό,τι προσπαθώ να κάνω και ότι κάνω. Μακάρι όχι μόνον εγώ , αλλά όλοι μας να αποφασίζαμε να κάνουμε πολλά περισσότερα, ξεφεύγοντας από την πνευματική και εσωτερική μας μούχλα και την απραγία στην οποία έχουν οι περισσότεροι βυθιστεί. Νάγια Το τέλμα που στραβά αρμενίζει !!!

Είναι λυπηρό συνεχώς να αποδεικνύεται η ανικανότητα στον Έλληνα να κάνει ορθές σκέψεις και επιλογές.  Πολλές φορές υψώνω την φωνή μου είτε γιατί αναγκάζομαι να το κάνω μέσα σε μια χάβρα είτε γιατί με αναγκάζουν άλλοι, με την απέραντη αμυαλοσύνη τους.  Πράγμα που σημαίνει, πως ό,τι έμαθαν οι άνθρωποι στην ζωή τους, μέσα από σχολές με διάφορα πτυχία κρεμασμένα σε τοίχους, ήταν αρκετά για να αρμενίζουν στραβά τα μυαλά τους. Το παράδοξο και παράξενο είναι πως οι άνθρωποι που δεν έχουν αποκτήσει κρεμασμένα τραπουλόχαρτα σε τοίχους, αποδεικνύουν πως έχουν πολύ περισσότερο μυαλό και καρδιά από τους πτυχιοκρατούντες, τουλάχιστον ποσοστιαία.  Αυτά όμως τα μαθαίνεις όταν είσαι μέσα στην κοινωνία και όχι σε μια συγκεκριμένη βολευτικά επιλεγμένη ομάδα ανθρώπων.  Άλλωστε ποιος αντέχει εύκολα έναν αντίλογο στα λιμνάζοντα νερά του. Το δυστύχημα των ανθρώπων είναι πως εξαρτάται η μοίρα και το μέλλον τους από τους συστημιόπληκτους  γραβατοφορούντες ή από τις ψηλοτακουνούδες των φρου φρου και αρωμάτων , ειδάλλως προς τι να δώσει κάποιος βάση σε αυτούς και να τους ζητήσει να πάρουν ενεργό λόγο και ρόλο. 

Στραβά αρμενίζει λοιπόν το μυαλό των ανθρώπων, επειδή του έβαλαν λάθος ανταλλακτικά για την λειτουργία του.  Στραβά αρμενίζουν τα μυαλά των ανθρώπων επειδή δεν έμαθαν τι σημαίνει ΖΩΗ και ΑΡΧΕΣ από την κούνια τους.

Είχα μία ολιγόλεπτη συζήτηση  με την βαφτιστήρα μου, νομικός στις γνώσεις, της οποίας είχα κάνει μία πρόταση που για τους δικούς της οικογενειακούς λόγους δεν μπόρεσε να πραγματοποιήσει. Στην συνέχεια της πρότεινα να μου υποδείξει, αν ήξερε εκεί που συναναστρέφεται όμοιούς της , αν μπορούν να βρεθούν άνθρωποι να ασχοληθούν με ένα συγκεκριμένο θέμα.  Η απάντηση ήταν η εξής : τρέχουν Νάγια μου να δουν τι μπορούν να κάνουν με τα προβλήματα που έχουν και αρκετοί σκέφτονται να αφήσουν το επάγγελμα, να πάψουν να πληρώνουν τις ασφαλιστικές τους εισφορές αφού αδυνατούν και να πάνε στην επαρχία να ζήσουν.   Η δική μου απάντηση ήταν λακωνική : «μπράβο» στο χαμηλό επίπεδο εξαγωγής μιας σκέψης στην «μορφωμένη» Ελληνική κοινωνία και έληξε η συζήτηση εκεί. 

Βρέθηκα χθες λοιπόν σε μια συγκέντρωση πάλι , όπου σε αυτές τις περιπτώσεις αφήνω πάντα να ακούσω τι θα πει ο καθένας για να καταλάβω που κινείται η ομήγυρης και αναλόγως να μιλήσω.   Αφού ακούστηκαν διάφορα πράγματα, πετάγεται μία δικηγόρος και με σθένος στην φωνή άρχισε να λέει τα διάφορα επαναστατικά της, για να πάρει την απάντηση που έπρεπε.  Πρόσθεσε και εκείνη αυτό που άκουσα με έκπληξη από την βαφτιστήρα μου. Δηλαδή σκέπτεται να εγκαταλείψει το επάγγελμα και να πάει επαρχία. 

Ήταν η στιγμή που έπρεπε να πάρω τον λόγο πάσει θυσία. Πήρα λοιπόν τον λόγο φωνάζοντας πως λύση δεν είναι τόσο το ή τα υπάρχοντα ή ακόμα και νέα κόμματα, αντιθέτως η λύση  ήταν και είναι μία και μοναδική και αυτή είναι η νομική οδός, όσο και αν είναι σάπιο το σύστημά τους. Οδό που την φωνάζω εδώ και τρία χρόνια, αλλά που ποτέ δεν υιοθετήθηκε για πλείστους λόγους από όλους τους υποτιθέμενους αντιμνημονιακούς των απλών διαπιστώσεων και αναλύσεων,  που καλό θα ήταν για όποιον ενδιαφέρεται και ειδικότερα αν έχει επιλέξει να ανήκει σε κάποιο χώρο, να ψαχθεί και να το έχει ως δείκτη για την γνησιότητα των προθέσεων του κινήματός του.  Μάλιστα τους τόνισα, τι νόημα έχει να μιλά κανείς για νέο σύνταγμα, όταν από το '14 θα ισχύει το Ευρωπαϊκό στα κράτη μέλη ; Κανένας εκείνη την στιγμή δεν μίλησε, χαμογέλασαν μόνον σε ένα χαρακτηριστικό κούνημα του χεριού μου. 

Μήπως ξέρει ο δικηγορικός κόσμος τι λέει η κοινωνία γι αυτούς ; Να τους την πω για να την μάθουν. Ότι περιμένουν να κερδοφορήσουν από τις νομικές αντιξοότητες που θα αντιμετωπίσουν οι Έλληνες πολίτες, όταν οι τράπεζες θα τους παίρνουν τα σπίτια τους, όταν θα τρέχουν για τα αναφαίρετα δικαιώματά τους, όταν θα τρέχουν να βρουν το δίκιο τους, ενώ εκείνοι θα πληρώνονται με μίζα ανά κομμάτι.  Μόνον αυτό να αναλογιζόντουσαν, θα έπρεπε να σκύβουν το κεφάλι από ντροπή όλοι τους ανεξαιρέτως. Και ας μην έχουν την πνευματική καίτοι «μορφωμένη» αναξιοσύνη  τους να καταλάβουν, πως το σύστημα ξέρει πώς να καλύπτει τα νώτα του, που αυτοί επέτρεψαν συνυπεύθυνοι με το σύστημα, για την υπέρ  παραγωγή των νόμων τους, όπως η πρόσφατη ασυλία των τραπεζών για τα από δω και πέρα πεπραγμένα τους.  Όταν θα φθάσουν στο σημείο να απαξιωθούν εντελώς την στιγμή που το σύστημα γνωρίζει πολύ καλά πώς να προχωρά στα βήματά του και την κατάλληλη χρονική στιγμή, τότε θα είναι αργά το ίδιο και γι αυτούς, είτε έχουν χωράφι στο χωριό να ζήσουν όπως βλακωδώς πιστεύουν, επειδή δεν γνωρίζουν τι σημαίνει agenda 21, είτε όχι.   Γιατί αδυνατούν να σκεφθούν τα αυτονόητα. Δηλαδή, ό,τι συμβαίνει στις μεγαλουπόλεις, τα ίδια και χειρότερα θα συμβαίνουν στις επαρχίες τους. Γιατί όταν καίγεται το σπίτι του διπλανού θα έλθει και η σειρά του. Γιατί όλα στην ζωή είναι μια αλυσίδα.  Κι όμως αυτοί οι άνθρωποι θεωρούν τους εαυτούς τους τάχατε μορφωμένους. 

Αντέδρασε η κυρία σε ερώτημά μου, «πως πιστεύει ότι θα ζήσει στην επαρχία ;» για να γυρίσει να μου πει : πως αυτό να μην με ενδιαφέρει.  Ήταν η κλασική εγωιστική αντίδραση της στιγμής, όπως ο καθένας συνήθως απαντά. Εκεί που είχε τις επαναστατικές της απόψεις, εκεί χάθηκε και στην μετάφραση στον αντίλογο του υποδεικνυόμενου προσωπικού της τρόπου.   Της είπα πως μπορείς να έχεις αγωνιστικότητα και να μην μπορείς να δεις τον πιο εύκολο, αρμόζοντα και ενδεικνυόμενο δρόμο ;  Γιατί ο νομικός κόσμος κοιμάται τον «ύπνο του δικαίου» . 

Ξέρετε καλοί μου άνθρωποι, όπως έλεγε και ο αείμνηστος Βέγγος με την βαθειά και βαριά παρακαταθήκη του λόγου του εκτός σκηνής, δεν υπάρχει χειρότερη κατάντια για κάποιον που λέει πως είναι σπουδασμένος και από την άλλη να είναι ευθυνόφοβος.  Έχει αυτομάτως αποδομήσει ό,τι το οικογενειακό του περιβάλλον, έστω με λάθος τρόπο μέσα στην άγνοιά του, κοπίασε και θυσίασε για να  τον «μορφώσει».  Σαν να λέμε, η κυρία αυτή ήταν μεν διατεθειμένη να πάρει τις κουμπούρες ή κάποιοι άλλοι να είναι ικανοί να επαναστατούν μόνον στα όνειρά τους ή να έχουν εν μέρει γνώση για το τι τους συμβαίνει , όμως δεν ήταν ικανή η κυρία να προτάξει ή να αξιοποιήσει αυτά που έμαθε για τον βιοπορισμό της ή για την αυτοκαταξίωσή της όπως η κάθε αυτή ή αυτός νομίζει ότι αποκτά.  Όταν της είπα τότε γιατί ο νομικός κόσμος δεν βρίσκεται πουθενά, δεν της άρεσε, το αμφισβήτησε.  Της έδωσα όμως το περιθώριο πως θα έλθω σε επαφή μαζί της, όταν ήλθαν τα πνεύματα σε ηρεμία και εκεί θα αποδείξει όχι μόνον αυτή, όπως θα πρέπει να αποδείξει ο καθένας ΠΡΩΤΑ στον εαυτό του, ούτε σε μένα ούτε σε κανέναν άλλον, το ποιος είναι ή ποιος θα έπρεπε να είναι.

Τέλος γύρισα να ζητήσω τα ρέστα από όλους τους παραβρισκόμενους και κυρίως από αυτούς που πρωτοστατούν σε διάφορες αντιμνημονιακές δράσεις, πως ΕΚΕΙΝΟΙ είναι οι πρώτοι που ευθύνονται για την χαμηλή αντίληψη της κατάστασης από πλευράς της Ελληνικής κοινωνίας και την οποία βιώνουμε.  Διότι στατιστικά μόνον ένα 5% έχει σχέση με την ιντερνετική πληροφόρηση που και αυτή έχει γίνει «κακαβιά» για να ξεχωρίσεις ελάχιστο χρήσιμο κομματάκι και από αυτό το ποσοστό άλλος παίζει παιγνίδια ή ασχολείται με αστείες ή ωραίες δεν λέω φωτογραφιούλες μόνον.  Προσοχή έβαλα την λέξη «μόνον».  Ή τέλος παρακολουθεί τους τεχνηέντως αμπελοφιλοσοφούντες. Κατάντια και ανθρώπινο τέλμα πραγματικό. Τι και αν διαβάζει τα λόγια του οποιουδήποτε Κίσινγκερ ή Μπρενζίσκι, όταν τα πράττει κατά γράμμα ή όταν μάλιστα τα αναπαράγει ;  ε ;;;

 

Οι ελάχιστοι τελικά γνήσιοι στην σκέψη και στην ψυχή που προσπαθούν να φέρουν αποτέλεσμα, που προτάσσουν  τις ιδέες τους, τις απόψεις τους, τις προτάσεις τους, προσπαθώντας σκληρά να έλθει το πολυπόθητο αποτέλεσμα, που θα έλθει μια άγνωστη μέρα με μαθηματική ακρίβεια, άσχετα της όποιας αντίληψης ή προσωπικής γνώσης και αν έχω, όλοι οι άλλοι εκείνη την στιγμή θα εμφανιστούν ως αντιστασιακοί, σαν  όλους αυτούς που ζήτησαν και τους χορηγήθηκαν αλόγιστες και ανεδαφικές αντιστασιακές συντάξεις, υποτίθεται κατά της χούντας. 

Ολόκληρη η Ελλάδα που κοιμόταν στο κρεβάτι της ενώ αλώνιζαν οι «αριστερίζοντες 76αντιστασιακοί» τύπου Σημίτη, Δαμανάκη, Παπανδρέου και λοιποί, ή που κοίταζε την επιβίωση της, η εύκολη - κλασικά διαχρονική δικαιολογία, θα νοιώσει ξαφνικά αντιστασιακή και θα επιθυμήσει να προσποριστεί δάφνες, όταν θα στάζουν ακόμα χοντρές οι στάλες της απόλυτης απραξίας και ευθυνοφοβίας της.  

Άκουσα μάλιστα το εξής κουφό στην χθεσινή σύναξη, από νεαρή κοπέλα των ντοκτορά αυτήν την φορά, πως όταν την ρωτούσαν οι τοπικοί ψηφοφόροι της , γιατί μπλέχτηκε να κατέβει στις εκλογές ως υποψήφια με ένα κόμμα, όνομα κόμματος δεν λέμε αν και έχει και δεν έχει σημασία στο που βασίστηκε η απορία των ανθρώπων θέτοντας της το ερώτημα, η απάντησή της ήταν και εξακολουθεί να είναι η ίδια όπως δήλωσε η κοπέλα ως εξής :  τους απαντώ, επειδή οι πρόγονοι μας προσέφεραν τόσα πολλά για να είμαστε εμείς ελεύθεροι, η συμμετοχή μου στις εκλογές ήταν το ελάχιστο που μπορούσα να κάνω ως προσφορά.                                                                                      

Εεεε δεν ξέρετε τι ανάποδες στροφές πήρε ο νους μου, για να της πω πως συγκρίνει ανόμοια πράγματα. Τι σχέση μπορεί να έχει ο αγώνας με την συστημική εκλογική αναμέτρηση ; Καλλίτερα να κρατούσε το στόμα της κλειστό. Αν νομίζει η νεαρή των ντοκτορά πως η συμμετοχή της στην πολιτική έχει κάποια σχέση με τον Λεωνίδα και τον Κολοκοτρώνη ή και τον Καποδίστρια, καλά θα κάνει να πάει σπίτι της, γιατί φαίνεται τα ντοκτορά της είναι περισσότερο χειρότερα και φθηνά από τα απλά πτυχία.   Μα φυσικά φίλοι μου τι θα μπορούσε να αντιτάξει η κοπέλα , αν αναρωτιέστε ; περιμένατε να είχε να αντιτάξει σοβαρό αντίλογο ;  Όχι βέβαια. Δεν γνωρίζετε από τους εαυτούς σας (μας) πως ο άνθρωπος βιάζεται να βρει δικαιολογίες , ως ένα φύλο συκής να κρύψει την γύμνια του ;  Γιατί αυτή θα μπορούσε να είναι μία αποκωδικοποίηση του βιβλικού μύθου. 

Όμως τα πράγματα πρέπει να τοποθετούνται εκεί που πρέπει , γιατί αν ήμουν ψηφοφόρος της περιοχής της, θα είχε διαγραφεί οριστικά από τις επιλογές, αυτή και το κόμμα της.  Γιατί καλοί μου φίλοι, αν απέφυγα και εγώ να εκτεθώ στις προ τελευταίες εκλογές στον χώρο όπου ανήκα τότε, όταν η ευκαιρία ήταν μπροστά μου, ήταν γιατί ήθελα να μπορώ να μιλώ κοιτώντας τον άλλο στα μάτια και γιατί η λύση δεν είναι να μπεις σε μια βουλή για να αλλοιωθείς περισσότερο ως άνθρωπος , ανακατεμένος με ίντριγκες, με μίζες Χριστοφορακικές , κομματικές πειθαρχίες και πολιτικούς εκφοβισμούς ή να συνεργαστείς με δωσιλόγους και να βαυκαλίζεσαι  πως θα ανατρέψεις την κατάσταση., όταν από πιο πριν δεν έχεις πράξει τα απαιτούμενα.  

Έχει απόλυτο δίκιο ένας καλός φίλος και συνεργάτης που κρατά προς το παρόν την αυστηρή επιλογή προσώπων, μη επιτρέποντας σε επίδοξους να εισχωρήσουν για να θερίσουν δάφνες όταν αυτός (και όποιοι είναι δίπλα του), παίζει με την ύπαρξή του. 

Μιλούσα επί ώρες με ένα αξιόλογο άτομο μία μέρα, που πήρε το δισάκι του στον ώμο, εν προκειμένω το αυτοκίνητό του, να γυρίσει όλη την Ελλάδα για να αφυπνίσει τους ανθρώπους και όσοι είναι άξιοι γι αυτό. Αυτός είναι ναι, ένας αφανής ήρωας καίτοι γνωστός στον ιντερνετικό χώρο. Δεν αναφέρω το όνομά του,  καταλαβαίνουν πάντως εκείνοι, όσοι εκείνοι, τους οποίους επέλεξε να γνωστοποιήσει την απόφασή του και τους σκοπούς του.  Μακάρι να ήμουν σε θέση να πράξω το ανάλογο. 
Δικαιολογώ και εγώ τον εαυτό μου, παρ' όλο που ο οικονομικός παράγων είναι πρόβλημα υπαρκτό, με ό,τι προσπαθώ να κάνω και ότι κάνω. Μακάρι όχι μόνον εγώ , αλλά όλοι μας να αποφασίζαμε να κάνουμε πολλά περισσότερα, ξεφεύγοντας από την πνευματική και εσωτερική μας μούχλα και την απραγία στην οποία έχουν οι περισσότεροι βυθιστεί. 

Νάγια