Βρήκα λοιπόν τα ακόλουθα σχόλια στο ebooks σχετικά με το βιβλίο του, για το οποίο γίνεται περιληπτική αναφορά σε αυτό και την παραθέτω.
Στους αρχαίους μύθους και στις λαϊκές παραδόσεις των χωρών του κόσμου
βρίσκει κανείς ιστορίες για φοβερές καταστροφές, κατακλυσμούς,
παλιρροϊκά κύματα που σάρωσαν ολόκληρους πολιτισμούς και τους αφάνισαν.
Σήμερα, έχουμε την τάση να πιστεύουμε ότι όλα αυτά είναι απλώς υπερβολές
της ανθρώπινης φαντασίας. Την ίδια άποψη είχε και ο Paul LaViolette, ως
τη στιγμή που ανακάλυψε ένα κρυπτόγραμμα χρονοκάψουλας στους
αστερισμούς που συνδέουν τη δημιουργία του Γαλαξία μας με τα γεγονότα
αυτά. Το "Γη πυρόβλητος" μας εξηγεί πώς αυτό το επιστημονικά προηγμένο
μήνυμα συνδυάζεται με μια αρχαία εσωτερική λαϊκή παράδοση για να μας
προειδοποιήσει για μια επερχόμενη κυκλική κοσμική καταστροφή που θα
έλθει χωρίς καμμιά προειδοποίηση...
Ο LaViolette, με την αναλυτική επιστημονική του πέννα, αποκρυπτογραφεί τους αρχαίους μύθους
(Χαμένη Ατλαντίδα, Μυστήριο της Σφίγγας, του Ωρίωνος, της Πυραμίδας
της Γκίζας, Μινωϊκά Ταυροκαθάψια, ινδιάνικοι μύθοι κ.λπ.) και τους
ερμηνεύει με βάση την αρχαία και σύγχρονη κοσμολογία...
Από το παραπάνω κείμενο επέλεξα τα Ταυροκαθάψια.
Πρωτού προχωρήσω με το θέμα, προτίμησα να κάνω μια μικρή αναδρομή στον ιστορικό χρόνο. Πριν από την γνωστή Ελληνική Αρχαία θρησκεία, ως εξελικτική μορφή, η οποία έθεσε τις βάσεις για τον Ανώτερο Άνθρωπο, (χωρίς φυσικά οι περισσότεροι από μας να γνωρίζουν το βαθύτερο νόημα της, αφού έχουν πεπλεχθεί διάφορα σκουπίδια ενδιάμεσα, σύμβολα που εκλάπησαν, διαστρεβλώθηκαν, αλλοιώθηκαν συμβολισμοί και νοήματα προς αλλότριους σκοπούς), αρχικά ο άνθρωπος προσπάθησε να εξηγήσει το φαινόμενο ΖΩΗ με την όποια λογική διέθετε και σύμφωνα με την υλική κατάσταση του κόσμου στον οποίον ζούσε και αντιλαμβανόταν. Από τον αρχετυπικό κόσμο, γνωρίζουμε λίγα, αλλά έχουμε πολλές αναφορές από τους αρχαίους μας φιλοσόφους. Γνωρίζουμε για τις καταστροφές που έχουν προκληθεί, είτε φυσικές με κατακλυσμούς - τσουνάμι, φαινόμενα που ζούμε και στην σύγχρονη εποχή μας (μην ξεχνούμε πως οι επιστήμονες μας έχουν ενημερώσει πως τα ύδατα ποτέ δεν μπορούν να υπερβούν ένα συγκεκριμένο όριο -147 μ αν θυμάμαι καλά- άρα σίγουρα δεν μπορούν να καλυφθούν τα πάντα) * Είτε από τις ανώτερες τεχνολογίες των απώτερων χιλιετηρίδων εξ αιτίας των οποίων προξενήθηκαν αλαζονείες : ισχύος - εξουσίας -επιρροής , ζήτημα που επίσης ζει ο άνθρωπος μέχρι και την σύγχρονη εποχή του. Από αρχαίους συγγραφείς μαθαίνουμε την δράση και διδασκαλία των Ορφικών που είχαν προηγηθεί των Αρχαίων μας. Φιλοσοφία που τα κύρια χαρακτηριστικά της ήταν το Χάος και το Έρεβος. Στην Θεογονία του Ησιόδου δε γίνεται κάποια αναφορά περί μεγάλης καταστροφής. Άρα ο γνωστός κατακλυσμός του Δευκαλίωνα, έχει προηγηθεί πολύ πριν αυτής της Ατλαντίδος. Στον Προμηθέα διάβαζα πως μια τέτοια περίοδος λιώσιμων πάγων, έχει λάβει χώρα τουλάχιστον πριν -22.000 χρόνια περίπου, κατά την οποία ήκμασε η Ορφική φιλοσοφία - κοσμογονία. Διάδοχοί της : Σωκράτης, Πλάτωνας, Πυθαγόρας κλπ. Η βασική αρχή τής Ορφικής κοσμογονίας στηρίζεται στην ύπαρξη κάποιας αρχικής μορφής Ύλης (Άρρητος αρχή ή Χάος) , από την οποία προήλθε η "ατομική φύση" ή Γη , εν συνεχεία το "Ύδωρ" , στοιχεία που δηλώνουν την ανεκδήλωτη μορφή του "Χάους" και ο "Αιθήρ" που περικλείει όλες τις ουσίες, δίνοντας τους μορφή, το Αιθερικό Ωόν . Με λίγα λόγια το ΠΝΕΥΜΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΑΓΩΓΟΝ ΤΗΣ ΥΛΗΣ, ως θείες απρόσωπες και ουχί πνευματικές ουσίες. Στον υδάτινο κόσμο επιτυγχάνεται η επώαση, η γέννηση και οι ΜΕΤΕΝΣΑΡΚΩΣΕΙΣ μέσω πολλών υλικών ειδών - φορέων, που νομιμοποιούν την ύπαρξη των βαθμιδωτών θεϊκών τάξεων. Η ψυχή συνεχώς εξελισσόμενη ανέλκεται με την αιθερική περιβολή, δημιουργώντας την προσωπική της Θεότητα, ωσάν αυτή που ακολούθησαν οι Αρχαίοι Έλληνες μαζί με τους Θεούς τους, έχοντας ως βάση την κυρίαρχη ΑΠΡΟΣΩΠΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΗ ΑΡΧΗ, θεμέλιο της αληθινής έννοιας του Μονοθεϊσμού. Τα αρχαία μυστήρια ασχολήθηκαν με τους φυσικούς ψυχικούς νόμους και τις εξελίξεις του υλικού ψυχικού ατόμου. Αυτή η κοσμοθεωρητική αντίληψη, απορρίπτει την σύγχρονη έννοια του απειροελάχιστου κόκκου ύλης και της έκρηξης του, με την τυχαία αρμονική συνύπαρξη των δημιουργημένων υλικών μορφών (πείραμα CERN).
Όλη αυτή η εισαγωγή έγινε για να μας βοηθήσει να μιλήσουμε για ένα από τα μυστήρια και τελετές που έφτασαν μέχρι εμάς, χωρίς να γνωρίζουμε τι ακριβώς ήταν και τι αντιπροσώπευαν. Ένα από αυτά είναι και τα Ταυροκαθάψια = Ταύρος & καθάψια = τριβή - μάλαξη του σώματος ή κατ' άλλους ακουμπώ. Νέοι που έπιαναν τον "ταύρο από τα κέρατα", έννοια που πέρασε ανά τις χιλιετηρίδες από στόμα σε στόμα και εξακολουθεί να δονεί, όπως το "Γη καιΎδωρ" (προηγούμενη αναφορά στην Ορφική φιλοσοφία), για να ισορροπήσουν στην ράχη του ζώου και μετά να προσγειωθούν και πάλι στο έδαφος. Οι νικητές , "ιππεύουν" τον ταύρο μέχρι να βρεθούν μπροστά στον Βασιλιά Μίνωα.
Ο Αθλητισμός από τους επιστήμονες αρχίζει να εμφανίζεται κατά την περίοδο του Χαλκού, δεύτερη χιλιετηρίδα π.Χ. Όμως ο Μινωικός όσο και ο Μυκηναϊκός πολιτισμός χωρίζονται σε δύο περιόδους, πχ. την Προ-Μινωική 3η χιλιετηρίδα και την Ανακτορική Μινωική 2η χιλιετηρίδα . Η γνώση περί Μινωικού πολιτισμού φτάνει σε μας από τον Μύθο του Θησέα και της Αριάδνης και φυσικά τον Μινώταυρο, γέννα ενός παράλογου έρωτα.
Ο Αθλητισμός από τους επιστήμονες αρχίζει να εμφανίζεται κατά την περίοδο του Χαλκού, δεύτερη χιλιετηρίδα π.Χ. Όμως ο Μινωικός όσο και ο Μυκηναϊκός πολιτισμός χωρίζονται σε δύο περιόδους, πχ. την Προ-Μινωική 3η χιλιετηρίδα και την Ανακτορική Μινωική 2η χιλιετηρίδα . Η γνώση περί Μινωικού πολιτισμού φτάνει σε μας από τον Μύθο του Θησέα και της Αριάδνης και φυσικά τον Μινώταυρο, γέννα ενός παράλογου έρωτα.
Στην βιβλιογραφία του ο αρχαιολόγος Έβανς, δεν κάνει κάποια αναφορά περί ευρημάτων Λαβυρίνθου ή Μινωταύρου, που να αποδεικνύονται με στοιχεία από τις ανασκαφές του, παρά τις πάμπολλες απεικονίσεις. Η λέξη Λαβύρινθος μάλλον προέρχεται από την λέξη Λάβρυ στην οποία αποδίδεται η έννοια του διπλού πέλεκυ. Παράλληλα όμως η Λάβρυ ήταν θρησκευτικό, θεραπευτικό και προστατευτικό σύμβολο, καθώς επίσης και της καθαγίασις και μύησης , άρα σύμβολο ιερό, στον Μινωικό πολιτισμό. Τέλος συμβόλιζε την δημιουργική ένωση των δυνάμεων της φύσης : παραγωγικής και γονιμοποιούς.
Στην προ Ανακτορική περίοδο, στοιχεία Μινωταύρου δεν εντοπίζονται ούτε στην Κρήτη ούτε στις Μυκήνες. Εντοπίζονται όμως σε αντίστοιχες Φαραωνικές περιόδους, με πρωταρχικό πρόσωπο τον Θεό Άππι, με σώμα ανθρώπου και κεφαλή ταύρου, στην Μέμφιδα. Έχουμε λοιπόν ξαφνικά ,τον Μινώταυρο να ομοιάζει με τον θεό Άππι των Αιγυπτίων, σαν δυό σταγόνες νερό. Σύμφωνα με τον συγγραφέα Ζερβουλάκη, παρ' όλη την επικοινωνία των δυο αυτών πολιτισμών (Αιγυπτίων και Μινωϊτών), δεν υιοθετούνται από τους Κρήτες της εποχής ανάλογες δοξασίες, όμοιες σαν αυτές που προβάλλουν στον μύθο οι Αθηναίοι αργότερα !!!!! Ο συγγραφέας στηρίζει την άποψη, πως δεν συμβαδίζουν οι θεοκρατικές αντιλήψεις των πολιτισμών, καθ' όσον οι Μινωίτες λάτρευαν ΤΗΝ ΜΕΓΑΛΗ ΘΕΑ ΦΥΣΗ !!!!, πράγμα δύσκολο να αποδέχεται ένα σαρκοφάγο τέρας με κορμί ανθρώπου. Παρ' όλα αυτά και ο ίδιος ο συγγραφέας παραδέχεται πως έχουν βρεθεί στοιχεία περί ανθρωποθυσιών ή ακόμα και ωμοφαγίας στο Ιερό Ανεμόσπηλια κοντά στις Αρχάνες, στο ανθρωπόμορφο βουνό Γιούχτα. Από την στιγμή που υπάρχουν οι απεικονίσεις, υπάρχει η πιθανότητα οι ιερείς της εποχής να φορούσαν δέρματα ζώων και να κάλυπταν το κεφάλι με κούφιες ταυρικές κεφαλές, παίρνοντας μέρος σε ιερού τύπου ανθρωποθυσίες , στο προ αναφερόμενο ιερό !!! Μήπως λοιπόν ο μύθος του Θησέα έχει σκοπό την πάταξη τέτοιων ιεροτελεστιών, σκοτώνοντας τον Μινώταυρο δίνοντας τέλος σε τέτοιες απαράδεκτες τελετές ;; Έχω βρεθεί στο ανάκτορο της Κνωσού πριν από αρκετά χρόνια και προσπάθησα να μου δείξουν τον Λαβύρινθο, αλλά αυτό που έδειξαν δεν είχε καμία σχέση με λαβύρινθο. Ίσως να έτυχε, εξάλλου η προσοχή μου τότε ομολογώ δεν ήταν αυτή που θα ήταν σήμερα. Διάβασα πάντως πως υπάρχουν αρκετές σχάρες , αλλά ο χώρος είναι απαγορευτικός για τους μελετητές, κρύβιντας τα μυστικά τους.
Σύμφωνα πάντως πάλι με τον συγγραφέα Ζερβονικολάκη, πιστεύει πως ο μύθος του Μινωταύρου παραποιήθηκε από τους Αθηναίους (πράγμα που έχει να κάνει μάλλον με τους ιερείς των Αθηναϊκών μυστηρίων, που συμφωνούν με τους δικούς μου συλλογισμούς που κατά καιρούς έχω εκφράσει. Δεν είναι παρά μια επιβεβαίωση των όσων έχω σκεφτεί, με τους συσχετισμούς που ήδη έχω γράψει σχετικά με τους κατακλυσμούς, με τις μονοθεϊστικές θρησκείες, τους συμβολισμούς, τα κοινά στοιχεία με παραλλαγές κλπ. Τουλάχιστον είναι μια μικρή επιβράβευση στις μικρές μου προσπάθειες) . Ανάλογες απεικονίσεις βρίσκονται επίσης στην περιοχή του Νείλου και το σημαντικό είναι πως κάτω από την απεικόνιση δεν λείπουν και οι διπλοί πέλεκεις σε συνεχή επανάληψη, όπως και οι πανομοιότυπες επαναλαμβανόμενες καθ΄όλα όμοιες απεικονίσεις του αθλήματος.
Το άθλημα χωρίζεται σε μικρά και μεγάλα Ταυροκαθάψια. Μυηούντο γυναίκες και άνδρες, με πρωτεραιότητα τις πρώτες, δηλαδή τα μικρά, αφού έπρεπε να προετοιμαστούν για την λατρεία της ΘΕΑΣ ΜΗΤΕΡΑΣ ΡΕΑΣ-ΓΗ, για την μύηση στα στοιχεία της φύσης, τις φυσικές δυνάμεις και ιδιότητες της γης - της θάλασσας - του αέρα και της φωτιάς, με αντίστοιχους συμβολισμούς τον όφι! - τον ιχθύ -την περιστερά - και τον λέοντα . Όπως επίσης γινόταν μύηση για τον μίτο της Αριάδνης, που σήμαινε το υφάδι - το νήμα της ζωής ή τον δρόμο προς την γνώση.
Στην δεύτερη κατηγορία του Ιδαίου (γνωστού άντρου) τελούντο τα μυστήρια των Ιδαίων δακτύλων ή Κορυβαντικά (Κορύβαντας , ο πατέρα του Κρητός Απόλλωνα) από τους διακεκριμένους άξιους των πρώτων μυστηρίων. Η αξίωση ήταν να γίνουν "Κουρήτες", δηλαδή μύστες του επόμενου μυητικού βαθμού του "Βάκχου Ιερέα" για τα Λαβυρινθικά μυστήρια, αφού προηγηθεί η θεία μετάληψη " της Σάρκας και του αίματος " του Ζαγρέα Διόνυσου !!! Τα Ταυροκαθάψια ήταν , εμβληματικού - θρησκευτικού - προστατευτικού - αναγνωριστικού -εμπορικού χαρακτήρα, δηλαδή σύνολο εννοιών, επηρεασμένα από τα Ελευσίνια μυστήρια. Οι υποψήφιοι έμεναν κλεισμένοι για 27 ημέρες σε σπηλιές, αφού είχαν καθαγιαστεί με νερό, ακόμα και θαλασσινό. Ο Ταύρος παρ' όλα αυτά εθεωρείτο ιερό ζώο. Μην ξεχνάμε την μεταμόρφωση του Δία σε λευκό ταύρο για την αρπαγή της Ευρώπης (παρθένος) κόρη του Αγήνορα (βασιλιάς της Φοινίκης !) για να την μεταφέρει στην Κρήτη. Από την ένωση αυτή γεννήθηκαν Ο Μίνωας , ο Ροδάμανθυς που κυριάρχησε στην Φαιστό και ο Σαρπηδών που εποφθαλμιούσε τον θρόνο του αδελφού του Μίνωα. Υπάρχει όμως και ο μύθος που αναδύεται ο ταύρος από την θάλασσα, προσφορά του Ποσειδώνα στον Μίνωα με σκοπό να τον θυσιάσει στον Δία, ως αντάλλαγμα του θρόνου, όμως εκείνος θαμπωμένος από την ομορφιά του ζώου δεν εκπληρώνει το τάμα, προξενώντας την οργή του Ποσειδώνα, ο οποίος με την σειρά του έκανε την Πασιφάη σύζυγο του Μίνωα και κόρη του Ήλιου και της Περσηίδας, να ερωτευτεί τον ταύρο (από τότε φαίνεται πρωτοεμφανίζονται οι κτηνοβασίες) που με την σειρά της γεννά τον καρπό του έρωτά της, το τέρας "Μινώταυρος" . Στις μέρες μας, οι Ινδοί εξακολουθούν να θεωρούν τα βοοειδή ως ιερά ζώα.
Στις τελετές οι ιέρειες ανύψωναν τα χέρια σε θέση-σχήμα ανάλογη των κεράτων, σχηματίζοντας το γράμμα Τ (ταυ). Μου έρχεται στο μυαλό και η εικόνα των Γκεισών χορευτριών, κάτι σχετικά ανάλογο, όσο και αν ακούγεται τραβηγμένο.
Ταύρος = ταυ (δέκατο έννατο γράμμα του Ιωνικού αλφαβήτου ή το Φοινικικό tau = 10 που στα εβραϊκά σημαίνει σήμα ή παραπέμπει στο Ελληνικό γράμμα Τ. ρ = το δέκατο όγδοο γράμμα του ελληνικού αλφαβήτου ή το εικοστό γράμμα του Φοινικικού ρες , που δηλώνει την κεφαλή και ος = που δηλώνει την αναφορική αντωνυμία ο οποίος.
Ταύρος = αυτός που η κεφαλή του έχει σχήμα Τ.
Το σπουδαίο είναι πως το Τ εμφανίζεται και στους Ρωμαϊκούς χρόνους, δηλαδή η σταύρωση των ανόμων τελείτο πάνω σε ξύλινους πασσάλους σχήματος Τ (θέμα που προξένησε παλαιότερες διαμάχες στην Χριστιανική θρησκεία, αν ο Χριστός σταυρώθηκε σε μορφή Τ ή σε μορφή + !!) . Το Τ επίσης λέγεται πως προέρχεται από το εβραϊκό Χ που προφέρεται Taw, δηλαδή ηχητικά όπως το ταυ. Παλαιά εικονίσματα εμφανίζουν κάποιους άγιους μάρτυρες να έχουν κρεμαστεί σε πασσάλους σχήματος Χ !
Αξιοσημείωτο είναι πως αν επαναλάβουμε την λέξη ταύροςταύροςταύρος είναι σαν να προφέρουμε σταυρός με ανατονισμό !!!!!!!!!!!!!!!!!! Όπως όφιςοφιςοφις= σοφία !!!!!!!!!!!!!!!
Με την θυσία του ταύρου, υπονοείται ο θάνατος και η αναγέννηση σε ένα ανώτερο επίπεδο, προσφέροντας ταυτόχρονα κρασί, που συναντάται και στην Χριστιανική θρησκεία στον μυστικό δείπνο, εν συνεχεία η θυσία του Χριστού στο Ταυ ή + και η ανάστασή του !!!!!!!!
Όλη αυτή η ιστορία του μυστηρίου λοιπόν έχει να κάνει με την δύναμη , την εξουσία, την επιρροή και το εμπόριο στην περιοχή, βρίσκοντας την Κρήτη στο σταυροδρόμι των τριών ηπείρων, επιβάλλοντας την επικράτησή της !!
Οι Μινωϊτες είχαν πλεύσει μέχρι την Βόρεια Ευρώπη με καράβια μεγαλύτερα από αυτά του Κολόμβου (άκουσμα σε ανάλογη εκπομπή τα Μυστικά περάσματα), απόδειξη ενός υψηλού τεχνολογικού πολιτισμού, καθ΄όσον στην ίδια εκπομπή γίνεται μνεία περί του πρώτου υπολογιστή. Όλοι ήταν υπό την κυριαρχία των Μινωιτών, ακόμα και η Αθήνα. Έτσι μάλλον ο Θησέας θέτει θέμα σχετικά με την κυριαρχία τους, με την σφαγή του τραγόμορφου τέρατος ως θεοκρατικό σύμβολο, αλλά και ως εμπορική και θρησκευτική δύναμη στην περιοχή. Ανάλογες απεικονίσεις και διπλοπελέκεις έχουν βρεθεί στα βάθη της Ασίας και της Αφρικής (σύμφωνα με Δ. Βαρδίδσος) . Οι ελάχιστα διαφορετικές απεικονίσεις της Αφρικής, μάλλον περισσότερο έχουν να κάνουν με απεικονίσεις κυνηγιού, παρά λατρευτικού όπως των Μινωϊτών. Να έχει το ένα επηρεάσει το άλλο, όπως συμβαίνει σε όλα μέχρι σήμερα ;; Τότε χάνεται παντελώς το νήμα της αρχής, οι υποθέσεις αυξάνουν και οι σημασίες χάνονται, καταλήγοντας και πάλι στον ίδιο παρανομαστή. Πότε, πως, ποιός άλλαξε την ιστορία και την έκανε σαλάτα ;;; Μας θυμίζει κάτι ;;; Για μερικούς ίσως να μην έχει σημασία, για τους σκεπτόμενους και ερευνητές της αλήθειας έχει μέγιστη και πέρα για πέρα θεμελιώδη αξία. Είναι ακριβώς σαν να προσπαθούμε να εξηγήσουμε την ανθρώπινη διαχρονική κοσμοαντίληψη, που όμως όσο πηγαίνει, όλο και συρρικνώνεται, με συνεχείς αφαιρετικές γνώσεις και πληροφορίες. Όλα γίνονται ένα, μια γραμμική απεικόνιση, που χάνει κάθε ενδιαφέρον, κλείνοντας πόρτες και παράθυρα πνευματικού φωτός, οδεύοντας προς τον μηδενισμό και την ισοπέδωση .
Διαβάζοντας περισσότερο, έκπληκτη αναγνώσκω πως υπάρχουν διαφορές κατά την ένωση των σπασμένων κομματιών των τοιχογραφιών, όπως τα μάτια του βοδιού ή χέρια ή η γυναικεία μορφή, που τεχνοτροπικά δεν ταιριάζουν με το υπόλοιπο θέμα στην απεικόνιση της Κνωσσού, παράδειγμα τα μάτια του ταύρου προέρχονται από μια πολύ πιο κοντινή εποχή του 13-14ου αι. κ.α. Άλλοι μελετητές αναφέρουν πως οι απεικονίσεις είναι φανταστικές και όχι αναπαράσταση κάποιας πραγματικότητας, καθ' όσον δεν υπάρχει καμία έστω και ελάχιστη εναλλαγή στην αποτύπωση, αλλά εξίσου ένα όχι τόσο αληθές άθλημα, πάνω σε ράχη ενός άγριου ζωηρού-ατίθασου ζώου. Κάτι σαν καρμπόν δηλαδή.
Άλλοι επιστήμονες υποστηρίζουν (όχι στηρίζουν, γιατί το "υπο" δηλώνει βάζω πλάτη - βάση να στηρίξω) πως αφορά απεικόνιση πραγματικού γεγονότος, αφού ως εύρημα βρίσκεται σε πολλές περιοχές την εποχή εκείνη, άρα δεν είναι φανταστικό, αλλά πραγματικό. Τώρα βέβαια το φάντασμα που είναι γνωστό σε όλον τον κόσμο, δεν σημαίνει πως είναι κάτι πραγματικό, άσχετα αν υποστηρίζεται από άκρη σε άκρη του πλανήτη και δεν νομίζω πως έχει και τόση μεγάλη ποικιλία ή διαφορά απεικόνισης !!
Ως συνήθως βέβαια πάντα υπάρχει η υπερβολή (όχι ίδιον όμως της Ελληνικής φιλοσοφίας που το απαγορεύει ρητά ανάμεσα στους 147 Δελφικούς νόμους της), πολύ μείξη και φαντασία (γιατί όχι το οπτικά εφφέ της εποχής) και όλα ακολουθούν τον δρόμο τους.
Όπως κάθε μύθος, όπως κάθε παραβολή , αφήνει τον ερευνητή να την κατανοήσει με τον τρόπο που την συλλαμβάνει. Πρόκειται για την συνεχή μάχη του ανθρώπου, αντιμέτωπος με την δύναμη ενός ιερού κατά άλλα ζώου , με ό,τι συμβολίζει αυτό ; πιάσε τον ταύρο- την ζωή από τα κέρατα δηλαδή ;; Είναι η συνεχής προσπάθεια να επιτύχει κανείς το αδύνατο ;; είναι η συνεχής εξυπνάδα διαφυγής από αυτό που έχει υπερβολική ισχύ και πυγμή ;; κάτι σαν τον Δαβίδ και τον Γολιάθ ;;
Γιατί η άποψη της καθυπόταξις ενός δυνατού ζώου από τον άνθρωπο, ποτέ δεν θα με εύρισκε σύμφωνη, έστω και αν αυτό εξυπηρετούσε τον σκοπό του. Για ποιόν λόγο να καθυποτάξει κάτι μόνον θεωρητικά δυνατότερό του ;; Εφ όσον αυτός ήταν και είναι ο σκοπός της φυσικής του κατάστασης, γιατί θα πρέπει να παρέμβει ο άνθρωπος ;; Από την άλλη, προμηνύει επίσης το θύμα-η θυσία, όσο και θεός, που ως έννοια δεν καλλιεργεί την έννοια της καθυπόταξις ενός θεϊκού αντιπροσωπευτικού συμβόλου ;; Ποιός μετέτρεψε τον ταύρο (όπως και όλα τα λεγόμενα θηρία) σε θεριό ανήμερο, αν υποθέσουμε πως κάποτε ζούσε ειρηνικά στον μαντρωμένο κήπο της Εδέμ μαζί με τα υπόλοιπα ;; Γιατί η επιλογή να είναι η υποταγή και όχι η εξημέρωση με την βοήθεια της φλογέρας του θεού Πανός ;; και όχι η συνύπαρξη, με την έννοια του ΕΝΟΣ, όπου το κάθε ένα επιτελεί το έργο του και ουχί την υπεροχή του ;; Αν επρόκειτο περί απόδοσης τιμής στην Μητέρα Γαία, γιατί θα έπρεπε να παρουσιάζεται ως η υποταγή και μετέπειτα η σφαγή του ιερού αντιπροσωπευτικού υποκειμένου της ;;;
Εν αντιθέσει με τον σεβασμό και τον θαυμασμό της υπεροχής - όχι από την άποψη της επιβολής, αλλά της απλής αποδοχής - κατανόησης και την πνευματική καθαρά τάση προς την ταύτιση ;;
Στο esoterica διαβάζουμε για την Μινωϊκή θρησκεία :
Στην προ Ανακτορική περίοδο, στοιχεία Μινωταύρου δεν εντοπίζονται ούτε στην Κρήτη ούτε στις Μυκήνες. Εντοπίζονται όμως σε αντίστοιχες Φαραωνικές περιόδους, με πρωταρχικό πρόσωπο τον Θεό Άππι, με σώμα ανθρώπου και κεφαλή ταύρου, στην Μέμφιδα. Έχουμε λοιπόν ξαφνικά ,τον Μινώταυρο να ομοιάζει με τον θεό Άππι των Αιγυπτίων, σαν δυό σταγόνες νερό. Σύμφωνα με τον συγγραφέα Ζερβουλάκη, παρ' όλη την επικοινωνία των δυο αυτών πολιτισμών (Αιγυπτίων και Μινωϊτών), δεν υιοθετούνται από τους Κρήτες της εποχής ανάλογες δοξασίες, όμοιες σαν αυτές που προβάλλουν στον μύθο οι Αθηναίοι αργότερα !!!!! Ο συγγραφέας στηρίζει την άποψη, πως δεν συμβαδίζουν οι θεοκρατικές αντιλήψεις των πολιτισμών, καθ' όσον οι Μινωίτες λάτρευαν ΤΗΝ ΜΕΓΑΛΗ ΘΕΑ ΦΥΣΗ !!!!, πράγμα δύσκολο να αποδέχεται ένα σαρκοφάγο τέρας με κορμί ανθρώπου. Παρ' όλα αυτά και ο ίδιος ο συγγραφέας παραδέχεται πως έχουν βρεθεί στοιχεία περί ανθρωποθυσιών ή ακόμα και ωμοφαγίας στο Ιερό Ανεμόσπηλια κοντά στις Αρχάνες, στο ανθρωπόμορφο βουνό Γιούχτα. Από την στιγμή που υπάρχουν οι απεικονίσεις, υπάρχει η πιθανότητα οι ιερείς της εποχής να φορούσαν δέρματα ζώων και να κάλυπταν το κεφάλι με κούφιες ταυρικές κεφαλές, παίρνοντας μέρος σε ιερού τύπου ανθρωποθυσίες , στο προ αναφερόμενο ιερό !!! Μήπως λοιπόν ο μύθος του Θησέα έχει σκοπό την πάταξη τέτοιων ιεροτελεστιών, σκοτώνοντας τον Μινώταυρο δίνοντας τέλος σε τέτοιες απαράδεκτες τελετές ;; Έχω βρεθεί στο ανάκτορο της Κνωσού πριν από αρκετά χρόνια και προσπάθησα να μου δείξουν τον Λαβύρινθο, αλλά αυτό που έδειξαν δεν είχε καμία σχέση με λαβύρινθο. Ίσως να έτυχε, εξάλλου η προσοχή μου τότε ομολογώ δεν ήταν αυτή που θα ήταν σήμερα. Διάβασα πάντως πως υπάρχουν αρκετές σχάρες , αλλά ο χώρος είναι απαγορευτικός για τους μελετητές, κρύβιντας τα μυστικά τους.
Σύμφωνα πάντως πάλι με τον συγγραφέα Ζερβονικολάκη, πιστεύει πως ο μύθος του Μινωταύρου παραποιήθηκε από τους Αθηναίους (πράγμα που έχει να κάνει μάλλον με τους ιερείς των Αθηναϊκών μυστηρίων, που συμφωνούν με τους δικούς μου συλλογισμούς που κατά καιρούς έχω εκφράσει. Δεν είναι παρά μια επιβεβαίωση των όσων έχω σκεφτεί, με τους συσχετισμούς που ήδη έχω γράψει σχετικά με τους κατακλυσμούς, με τις μονοθεϊστικές θρησκείες, τους συμβολισμούς, τα κοινά στοιχεία με παραλλαγές κλπ. Τουλάχιστον είναι μια μικρή επιβράβευση στις μικρές μου προσπάθειες) . Ανάλογες απεικονίσεις βρίσκονται επίσης στην περιοχή του Νείλου και το σημαντικό είναι πως κάτω από την απεικόνιση δεν λείπουν και οι διπλοί πέλεκεις σε συνεχή επανάληψη, όπως και οι πανομοιότυπες επαναλαμβανόμενες καθ΄όλα όμοιες απεικονίσεις του αθλήματος.
Το άθλημα χωρίζεται σε μικρά και μεγάλα Ταυροκαθάψια. Μυηούντο γυναίκες και άνδρες, με πρωτεραιότητα τις πρώτες, δηλαδή τα μικρά, αφού έπρεπε να προετοιμαστούν για την λατρεία της ΘΕΑΣ ΜΗΤΕΡΑΣ ΡΕΑΣ-ΓΗ, για την μύηση στα στοιχεία της φύσης, τις φυσικές δυνάμεις και ιδιότητες της γης - της θάλασσας - του αέρα και της φωτιάς, με αντίστοιχους συμβολισμούς τον όφι! - τον ιχθύ -την περιστερά - και τον λέοντα . Όπως επίσης γινόταν μύηση για τον μίτο της Αριάδνης, που σήμαινε το υφάδι - το νήμα της ζωής ή τον δρόμο προς την γνώση.
Στην δεύτερη κατηγορία του Ιδαίου (γνωστού άντρου) τελούντο τα μυστήρια των Ιδαίων δακτύλων ή Κορυβαντικά (Κορύβαντας , ο πατέρα του Κρητός Απόλλωνα) από τους διακεκριμένους άξιους των πρώτων μυστηρίων. Η αξίωση ήταν να γίνουν "Κουρήτες", δηλαδή μύστες του επόμενου μυητικού βαθμού του "Βάκχου Ιερέα" για τα Λαβυρινθικά μυστήρια, αφού προηγηθεί η θεία μετάληψη " της Σάρκας και του αίματος " του Ζαγρέα Διόνυσου !!! Τα Ταυροκαθάψια ήταν , εμβληματικού - θρησκευτικού - προστατευτικού - αναγνωριστικού -εμπορικού χαρακτήρα, δηλαδή σύνολο εννοιών, επηρεασμένα από τα Ελευσίνια μυστήρια. Οι υποψήφιοι έμεναν κλεισμένοι για 27 ημέρες σε σπηλιές, αφού είχαν καθαγιαστεί με νερό, ακόμα και θαλασσινό. Ο Ταύρος παρ' όλα αυτά εθεωρείτο ιερό ζώο. Μην ξεχνάμε την μεταμόρφωση του Δία σε λευκό ταύρο για την αρπαγή της Ευρώπης (παρθένος) κόρη του Αγήνορα (βασιλιάς της Φοινίκης !) για να την μεταφέρει στην Κρήτη. Από την ένωση αυτή γεννήθηκαν Ο Μίνωας , ο Ροδάμανθυς που κυριάρχησε στην Φαιστό και ο Σαρπηδών που εποφθαλμιούσε τον θρόνο του αδελφού του Μίνωα. Υπάρχει όμως και ο μύθος που αναδύεται ο ταύρος από την θάλασσα, προσφορά του Ποσειδώνα στον Μίνωα με σκοπό να τον θυσιάσει στον Δία, ως αντάλλαγμα του θρόνου, όμως εκείνος θαμπωμένος από την ομορφιά του ζώου δεν εκπληρώνει το τάμα, προξενώντας την οργή του Ποσειδώνα, ο οποίος με την σειρά του έκανε την Πασιφάη σύζυγο του Μίνωα και κόρη του Ήλιου και της Περσηίδας, να ερωτευτεί τον ταύρο (από τότε φαίνεται πρωτοεμφανίζονται οι κτηνοβασίες) που με την σειρά της γεννά τον καρπό του έρωτά της, το τέρας "Μινώταυρος" . Στις μέρες μας, οι Ινδοί εξακολουθούν να θεωρούν τα βοοειδή ως ιερά ζώα.
Στις τελετές οι ιέρειες ανύψωναν τα χέρια σε θέση-σχήμα ανάλογη των κεράτων, σχηματίζοντας το γράμμα Τ (ταυ). Μου έρχεται στο μυαλό και η εικόνα των Γκεισών χορευτριών, κάτι σχετικά ανάλογο, όσο και αν ακούγεται τραβηγμένο.
Ταύρος = ταυ (δέκατο έννατο γράμμα του Ιωνικού αλφαβήτου ή το Φοινικικό tau = 10 που στα εβραϊκά σημαίνει σήμα ή παραπέμπει στο Ελληνικό γράμμα Τ. ρ = το δέκατο όγδοο γράμμα του ελληνικού αλφαβήτου ή το εικοστό γράμμα του Φοινικικού ρες , που δηλώνει την κεφαλή και ος = που δηλώνει την αναφορική αντωνυμία ο οποίος.
Ταύρος = αυτός που η κεφαλή του έχει σχήμα Τ.
Το σπουδαίο είναι πως το Τ εμφανίζεται και στους Ρωμαϊκούς χρόνους, δηλαδή η σταύρωση των ανόμων τελείτο πάνω σε ξύλινους πασσάλους σχήματος Τ (θέμα που προξένησε παλαιότερες διαμάχες στην Χριστιανική θρησκεία, αν ο Χριστός σταυρώθηκε σε μορφή Τ ή σε μορφή + !!) . Το Τ επίσης λέγεται πως προέρχεται από το εβραϊκό Χ που προφέρεται Taw, δηλαδή ηχητικά όπως το ταυ. Παλαιά εικονίσματα εμφανίζουν κάποιους άγιους μάρτυρες να έχουν κρεμαστεί σε πασσάλους σχήματος Χ !
Αξιοσημείωτο είναι πως αν επαναλάβουμε την λέξη ταύροςταύροςταύρος είναι σαν να προφέρουμε σταυρός με ανατονισμό !!!!!!!!!!!!!!!!!! Όπως όφιςοφιςοφις= σοφία !!!!!!!!!!!!!!!
Με την θυσία του ταύρου, υπονοείται ο θάνατος και η αναγέννηση σε ένα ανώτερο επίπεδο, προσφέροντας ταυτόχρονα κρασί, που συναντάται και στην Χριστιανική θρησκεία στον μυστικό δείπνο, εν συνεχεία η θυσία του Χριστού στο Ταυ ή + και η ανάστασή του !!!!!!!!
Όλη αυτή η ιστορία του μυστηρίου λοιπόν έχει να κάνει με την δύναμη , την εξουσία, την επιρροή και το εμπόριο στην περιοχή, βρίσκοντας την Κρήτη στο σταυροδρόμι των τριών ηπείρων, επιβάλλοντας την επικράτησή της !!
Οι Μινωϊτες είχαν πλεύσει μέχρι την Βόρεια Ευρώπη με καράβια μεγαλύτερα από αυτά του Κολόμβου (άκουσμα σε ανάλογη εκπομπή τα Μυστικά περάσματα), απόδειξη ενός υψηλού τεχνολογικού πολιτισμού, καθ΄όσον στην ίδια εκπομπή γίνεται μνεία περί του πρώτου υπολογιστή. Όλοι ήταν υπό την κυριαρχία των Μινωιτών, ακόμα και η Αθήνα. Έτσι μάλλον ο Θησέας θέτει θέμα σχετικά με την κυριαρχία τους, με την σφαγή του τραγόμορφου τέρατος ως θεοκρατικό σύμβολο, αλλά και ως εμπορική και θρησκευτική δύναμη στην περιοχή. Ανάλογες απεικονίσεις και διπλοπελέκεις έχουν βρεθεί στα βάθη της Ασίας και της Αφρικής (σύμφωνα με Δ. Βαρδίδσος) . Οι ελάχιστα διαφορετικές απεικονίσεις της Αφρικής, μάλλον περισσότερο έχουν να κάνουν με απεικονίσεις κυνηγιού, παρά λατρευτικού όπως των Μινωϊτών. Να έχει το ένα επηρεάσει το άλλο, όπως συμβαίνει σε όλα μέχρι σήμερα ;; Τότε χάνεται παντελώς το νήμα της αρχής, οι υποθέσεις αυξάνουν και οι σημασίες χάνονται, καταλήγοντας και πάλι στον ίδιο παρανομαστή. Πότε, πως, ποιός άλλαξε την ιστορία και την έκανε σαλάτα ;;; Μας θυμίζει κάτι ;;; Για μερικούς ίσως να μην έχει σημασία, για τους σκεπτόμενους και ερευνητές της αλήθειας έχει μέγιστη και πέρα για πέρα θεμελιώδη αξία. Είναι ακριβώς σαν να προσπαθούμε να εξηγήσουμε την ανθρώπινη διαχρονική κοσμοαντίληψη, που όμως όσο πηγαίνει, όλο και συρρικνώνεται, με συνεχείς αφαιρετικές γνώσεις και πληροφορίες. Όλα γίνονται ένα, μια γραμμική απεικόνιση, που χάνει κάθε ενδιαφέρον, κλείνοντας πόρτες και παράθυρα πνευματικού φωτός, οδεύοντας προς τον μηδενισμό και την ισοπέδωση .
Διαβάζοντας περισσότερο, έκπληκτη αναγνώσκω πως υπάρχουν διαφορές κατά την ένωση των σπασμένων κομματιών των τοιχογραφιών, όπως τα μάτια του βοδιού ή χέρια ή η γυναικεία μορφή, που τεχνοτροπικά δεν ταιριάζουν με το υπόλοιπο θέμα στην απεικόνιση της Κνωσσού, παράδειγμα τα μάτια του ταύρου προέρχονται από μια πολύ πιο κοντινή εποχή του 13-14ου αι. κ.α. Άλλοι μελετητές αναφέρουν πως οι απεικονίσεις είναι φανταστικές και όχι αναπαράσταση κάποιας πραγματικότητας, καθ' όσον δεν υπάρχει καμία έστω και ελάχιστη εναλλαγή στην αποτύπωση, αλλά εξίσου ένα όχι τόσο αληθές άθλημα, πάνω σε ράχη ενός άγριου ζωηρού-ατίθασου ζώου. Κάτι σαν καρμπόν δηλαδή.
Άλλοι επιστήμονες υποστηρίζουν (όχι στηρίζουν, γιατί το "υπο" δηλώνει βάζω πλάτη - βάση να στηρίξω) πως αφορά απεικόνιση πραγματικού γεγονότος, αφού ως εύρημα βρίσκεται σε πολλές περιοχές την εποχή εκείνη, άρα δεν είναι φανταστικό, αλλά πραγματικό. Τώρα βέβαια το φάντασμα που είναι γνωστό σε όλον τον κόσμο, δεν σημαίνει πως είναι κάτι πραγματικό, άσχετα αν υποστηρίζεται από άκρη σε άκρη του πλανήτη και δεν νομίζω πως έχει και τόση μεγάλη ποικιλία ή διαφορά απεικόνισης !!
Ως συνήθως βέβαια πάντα υπάρχει η υπερβολή (όχι ίδιον όμως της Ελληνικής φιλοσοφίας που το απαγορεύει ρητά ανάμεσα στους 147 Δελφικούς νόμους της), πολύ μείξη και φαντασία (γιατί όχι το οπτικά εφφέ της εποχής) και όλα ακολουθούν τον δρόμο τους.
Όπως κάθε μύθος, όπως κάθε παραβολή , αφήνει τον ερευνητή να την κατανοήσει με τον τρόπο που την συλλαμβάνει. Πρόκειται για την συνεχή μάχη του ανθρώπου, αντιμέτωπος με την δύναμη ενός ιερού κατά άλλα ζώου , με ό,τι συμβολίζει αυτό ; πιάσε τον ταύρο- την ζωή από τα κέρατα δηλαδή ;; Είναι η συνεχής προσπάθεια να επιτύχει κανείς το αδύνατο ;; είναι η συνεχής εξυπνάδα διαφυγής από αυτό που έχει υπερβολική ισχύ και πυγμή ;; κάτι σαν τον Δαβίδ και τον Γολιάθ ;;
Γιατί η άποψη της καθυπόταξις ενός δυνατού ζώου από τον άνθρωπο, ποτέ δεν θα με εύρισκε σύμφωνη, έστω και αν αυτό εξυπηρετούσε τον σκοπό του. Για ποιόν λόγο να καθυποτάξει κάτι μόνον θεωρητικά δυνατότερό του ;; Εφ όσον αυτός ήταν και είναι ο σκοπός της φυσικής του κατάστασης, γιατί θα πρέπει να παρέμβει ο άνθρωπος ;; Από την άλλη, προμηνύει επίσης το θύμα-η θυσία, όσο και θεός, που ως έννοια δεν καλλιεργεί την έννοια της καθυπόταξις ενός θεϊκού αντιπροσωπευτικού συμβόλου ;; Ποιός μετέτρεψε τον ταύρο (όπως και όλα τα λεγόμενα θηρία) σε θεριό ανήμερο, αν υποθέσουμε πως κάποτε ζούσε ειρηνικά στον μαντρωμένο κήπο της Εδέμ μαζί με τα υπόλοιπα ;; Γιατί η επιλογή να είναι η υποταγή και όχι η εξημέρωση με την βοήθεια της φλογέρας του θεού Πανός ;; και όχι η συνύπαρξη, με την έννοια του ΕΝΟΣ, όπου το κάθε ένα επιτελεί το έργο του και ουχί την υπεροχή του ;; Αν επρόκειτο περί απόδοσης τιμής στην Μητέρα Γαία, γιατί θα έπρεπε να παρουσιάζεται ως η υποταγή και μετέπειτα η σφαγή του ιερού αντιπροσωπευτικού υποκειμένου της ;;;
Εν αντιθέσει με τον σεβασμό και τον θαυμασμό της υπεροχής - όχι από την άποψη της επιβολής, αλλά της απλής αποδοχής - κατανόησης και την πνευματική καθαρά τάση προς την ταύτιση ;;
Στο esoterica διαβάζουμε για την Μινωϊκή θρησκεία :
Σε όλες αυτές τις απεικονίσεις έχουμε
έναν προφανή συμφυρμό θρησκευτικών και μαγικών αντιλήψεων. Η προσωποποίηση
της βλάστησης εκφράζεται με τη μορφή νεαρού βρέφους ή νεαρού θεού που γεννιέται
και πεθαίνει κάθε χρόνο και τον θέλησαν να νυμφεύεται τη θεά. Ο «ιερός γάμος»
των δυο αυτών θεϊκών μορφών συναντιέται και στις θρησκείες των ανατολικών
λαών (Συρία, Βαβυλωνία, Σουμέριοι, Μικρά Ασία) και των Αιγυπτίων. Η σχέση
των δυο αυτών προσώπων δεν είναι πολύ σαφής. Άλλοτε φαίνεται σαν σχέση ερωτική,
που όμως δεν ολοκληρώνεται γιατί ο νεαρός θεός πεθαίνει λίγο πριν ή λίγο μετά
το γάμο του με τη θεά, άλλοτε σαν σχέση μητρική ή αδερφική, άλλοτε σαν μια
ακαθόριστη συντροφιά και συνοδεία. Η γέννηση και ο θάνατος του Δία ήταν αναμφίβολα
σύμβολο της εξαφάνισης και αναγέννησης του φυτικού βίου στους κόλπους της
φύσης.
Η «Ιστορία
του Ελληνικού Έθνους» 1970, τα ταυροκαθάψια τα ερμηνεύει ως εξής : «Το αγώνισμα βασίζεται
στην ιερότητα του Ταύρου και στη σημασία του για τις λατρείες της γονιμότητας.
Στην Κρήτη ο Ταύρος ταυτιζόταν με τον Ουρανό και τον Ήλιο, που γονιμοποιούν
τη γη με τη ζέστη και τις βροχές, ενώ το θηλυκό στοιχείο η θεϊκή αγελάδα συσχετιζόταν
με τη Σελήνη, που το σχήμα της θυμίζει κέρατα». Όση ώρα
ο Ταυροκαθάπτης βρισκόταν πάνω στον ταύρο σειόταν και ένιωθε σαν να γίνεται
γύρω του σεισμός. Το όλο αγώνισμα δηλαδή ήταν μια μίμηση του σεισμού, τον
οποίον ο ταυροκαθάπτης προσπαθούσε να δαμάσει.
Οι τελετές
αυτές ίσως αποσκοπούσαν στην αποτροπή του σεισμού με μαγικό τρόπο. Γι’ αυτό
άλλωστε παρατηρούμε ότι τα ταυροκαθάψια τελούνταν σε περιοχές που μαστίζονταν
από σεισμούς. (που στο τέλος όμως δεν τους έσωσαν ούτε από αυτούς ούτε έσωσαν και τον απείρως εξελιγμένο πολιτισμό τους !! Και αυτό γιατί ;; Γιατί τουλάχιστον μία βασική αιτία είναι ότι έχασαν την αρχετυπική τους έννοια !)
ΜΥΗΣΗ
Τα διδασκαλεία όπου γινόταν
η μύηση ήταν ανάλογα με τις περιοχές, για βοσκούς, σιδηρουργούς, χτίστες,
αγγειοπλάστες, κυνηγούς, μάντεις. Σκοπός τους ήταν να μεταμορφώσουν το ατελές
αυτό πλάσμα, το παιδί, σε τέλειο ον, αυτή την χωρίς προσωπικότητα, φύλο και
πραγματικό όνομα κάμπια, σε ζωντανό μέλος του κοινωνικού συνόλου. Κι έτσι,
το έπαιρναν μακριά από το χωριό, από τους γονείς και τα παιγνίδια του, το
ανάγκαζαν να κοιμάται σε σκληρό κλινάρι, να μαθαίνει να μηχανεύεται και να
κυνηγάει για να ζήσει, να μαθαίνει να κυριαρχεί το φόβο του, καθώς κατέβαινε
στις σπηλιές, όπου γινόταν η μύηση και καθώς αντίκριζε «τέρατα» ή προσωπεία,
να μαθαίνει, τέλος, τους κανόνες και τα κόλπα του επαγγέλματος. Αγόρια
και κορίτσια άλλαζαν ρούχα, φορούσαν προσωπεία, φτιάχνονταν. Εξομοιώνονταν
για μια στιγμή με νεκρούς. Μύηση σημαίνει καινούρια απαρχή. Πρέπει να πεθάνει
κανείς για να ξαναγεννηθεί.
Από περίληψη του βιβλίου "Τα Ταυροκαθάψια" στο παλάτι της Κνωσσού εκδόσεις patakis:
Η Αίθρα με την παρέα της (7 κορίτσια και 7 αγόρια) έρχεται από την Αθήνα
στην Κνωσό, για να πάρει μέρος στο αγώνισμα του ταύρου, με το φόβο του
Μινώταυρου και μαγεύεται από την Κνωσό και τη ζωή της.
Ερωτεύεται τον Ουζέρ, έναν αξιωματούχο του Φαραώ από την Αίγυπτο, που είναι διπλωμάτης στην Κνωσό, και στρέφει έτσι εναντίον της την αρχή των συντρόφων της.
Από την άλλη, η Πριγκίπισσα της Κνωσού, η Αριάδνη, ο Πρίγκιπας των Κρίνων, ο Αστερίωνας, και ο Πρίγκιπας του Στόλου, ο Δευκαλίωνας, διεκδικούν καθένας για λογαριασμό του ένα μερίδιο εξουσίας από το Θρόνο της Κνωσού, μέσα από ίντριγκες και συγκρούσεις.
Ο φόβος του σαρκοβόρου Μινώταυρου σπέρνει το φόβο στην ομάδα της Αθήνας.
Αλλά και η Κνωσός φαίνεται να εξοργίζεται από τις φήμες των Αθηναίων.
Ένα παιχνίδι ζωής, έρωτα, πάθους και εξουσίας εκεί γύρω στο 1500 π.Χ.
Και σ αυτό το παιχνίδι όλοι δείχνουν αποφασισμένοι να κερδίσουν...
Ερωτεύεται τον Ουζέρ, έναν αξιωματούχο του Φαραώ από την Αίγυπτο, που είναι διπλωμάτης στην Κνωσό, και στρέφει έτσι εναντίον της την αρχή των συντρόφων της.
Από την άλλη, η Πριγκίπισσα της Κνωσού, η Αριάδνη, ο Πρίγκιπας των Κρίνων, ο Αστερίωνας, και ο Πρίγκιπας του Στόλου, ο Δευκαλίωνας, διεκδικούν καθένας για λογαριασμό του ένα μερίδιο εξουσίας από το Θρόνο της Κνωσού, μέσα από ίντριγκες και συγκρούσεις.
Ο φόβος του σαρκοβόρου Μινώταυρου σπέρνει το φόβο στην ομάδα της Αθήνας.
Αλλά και η Κνωσός φαίνεται να εξοργίζεται από τις φήμες των Αθηναίων.
Ένα παιχνίδι ζωής, έρωτα, πάθους και εξουσίας εκεί γύρω στο 1500 π.Χ.
Και σ αυτό το παιχνίδι όλοι δείχνουν αποφασισμένοι να κερδίσουν...
Ο Ταύρος επιστρέφει στις μέρες μας ξανά (μαζί με τον Λεβιάθαν, ήδη έχω γράψει σχετικά) όπως ο κλέφτης στον τόπο του εγκλήματος, μάλλον για να πεθάνει , δεν ξέρω μόνον πως και αν θα ξαναγεννηθεί !! Κλείνει την αυλαία ο "αναίμακτος" αλλά τελικά θυσιαζόμενος ταύρος στον Ποσειδώνα ή στον Δία, όπως θα πέσει σύντομα και στο παρόν θέμα.
Όταν ο άνθρωπος επαναπροσδιορίσει τις έννοιες, όταν θα κατανοήσει πως δεν έχει λόγο ο νους του να διακατέχεται από την υποταγή ή την καθυπόταξη, αλλά τον αλληλοσεβασμό όλων των διαστρωματικών μορφών και στους σκοπούς στους οποίους ετάχθησαν έκαστοι, με την επιστροφή στις φιλοσοφικές αρχετυπικές έννοιες, τότε θα επαναποκτήσει τον δρόμο της αληθείας !!
Ασπασία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου