Ένα αξιόλογο άρθρο από το aixmi Τα πάντα γύρω μας αποπνέουν μια δυσωδία ευτελούς οικονομισμού. Όλες οι συζητήσεις μας, όλες οι σκέψεις μας και όλες οι συναναστροφές μας γιόμισαν τον τελευταίο καιρό με αριθμούς, εξισώσεις, οικονομικά μοντέλα, ισοζύγια, καμπύλες και γραφήματα. Όποιος επιθυμεί σήμερα να είναι in στις καθημερινές συνάφειες της ζωής του και να μονοπωλεί το θαυμασμό της απαιτητικής παρέας θα πρέπει να έχει εύκαιρη, κάτω από τη μασχάλη, μια εύπεπτη ανάλυση της κρίσης καθώς και μια ετοιμοπαράδοτη διέξοδο από αυτήν σε 10 μηνιαίες άτοκες δόσεις. Για να είναι συνεπής και με την αριστερή μόδα της εποχής μας η οποία θέλει σώνει και καλά να μοστράρει το «α» το στερητικό μπροστά από τους τόκους των χρεών μας. Όταν τα λεφτά αυτά τα κάναμε ρουσφέτια, Ολυμπιακούς Αγώνες, υπερχρεωμένους ΟΤΑ, μίζες και εργολαβίες τα στερημένα της κοινής λογικής ψιλοκόβανε το αριστερό τουμπεκί τους, το χώνανε στο κομματικό τους αργιλέ και με τα ντουμάνια τους μαστουρώνανε τον κόσμο. Τότε οι τόκοι, φαίνεται, ήσαν μια κάποια λύση.. Επειδή λοιπόν και εγώ, όπως ο Θεοτοκάς, δεν έχω πειστεί για το αν αρμόζει στα Oικονομικά ο τίτλος της Eπιστήμης, επειδή και εγώ, όπως ο Θεοτοκάς, ενοχλούμαι αρκετά από τον αέρα της πνευματικής και πρακτικής αγυρτείας που αναδύεται συχνά από αυτά και επειδή τέλος και εγώ, όπως ο Θεοτοκάς, βρίσκω ότι πολλοί απατεώνες κυκλοφορούν γύρω από τα οικονομικά προβλήματα σκοπεύω στο παρόν κείμενο να ενδυθώ και εγώ την ιδιότητα του «ενός ακόμα απατεώνα» και να καταθέσω τη δική μου εκδοχή. Είπαμε. Στην εποχή της κουτσής Μαρίας ζούμε. Όλοι οι καλοί κουτσοί χωράνε! Μια σοβαρή ανάλυση που σέβεται τον εαυτό της ξεκινάει από το μοντέλο που απέτυχε και οδήγησε τα ύφαλα του πλοίου μας πρόσω ολοταχώς προς τις ξέρες των παγκόσμιων αγορών. Το μοντέλο που λατρέψαμε, λοιπόν. Μοντέλο τακτοποιημένο και απλό στη σύλληψη. Ό,τι πρέπει, δηλαδή, για μπουνταλάδες πολιτικούς που δε σκαμπάζουν και πολλά από οικονομικά και οι οποίοι στο άκουσμα των λέξεων σχεδιασμός και υλοποίηση περιστρέφονται μες στη δίνη του ιλίγγου, καθώς και για πολίτες που θέλουν να κονομήσουν τον παρά, αυθωρεί και παραχρήμα, δίχως το «μετα κόπων και βασάνων» των αγαπημένων τους γονέων. Για πολιτικούς, δηλαδή, οι οποίοι στο άκουσμα του ονόματος του Κρούγκερ κοιτάζονται αναμεταξύ τους και ψελίζουν: «Απίστευτος ο Φρέντυ! Μικρός δεν είχα αφήσει ταινία για ταινία του!» Και, κάπως έτσι, ξετυλίγεται αργά και βασανιστικά ο εφιάλτης στο δρόμο με τις Λεύκες για όλους εμάς τους δυστυχείς που όταν ο πελαργός ξερόβηχε και ανασήκωνε τα φρύδια του για να μας προειδοποιήσει για τον μεσογειακό μας προορισμό εμείς ποιούσαμε την νήσσαν κοιτάζοντας αλλού. Εξ’ου και το «αλλού νταλού», που ζούμε σήμερα. Ξωκείλαμε, όμως, από το λατρεμένο μας μοντέλο, είναι και οι μέρες περίεργες που επιτάσσουν ευθείες γραμμές και λόγια χωρίς περιστροφές, επιστροφές λοιπόν στις αγαπημένες μας καταστροφές με υπόκρουση τον λατρεμένο μας Πασχάλη. Οι βασικές αρχές του μοντέλου αυτού είναι πολύ απλές. Την κάνουμε όλοι μας με ελαφρά πηδηματάκια από τους δυο πρώτους τομείς της οικονομίας, στους οποίους όπως και να το κάνεις χρειάζεται και μια στάλα ιδρώτα για να εξασφαλίσεις τα προς το ζήν και μπουκάρουμε μετ´επαίνων ( Πανεπιστημιακών ως επι το πλείστον) στον τριτογενή τομέα. Το κράτος, με τη σειρά του, διορίζει ένα εκατομμύριο από εμάς στο ελληνικό δημόσιο, δανείζεται χρήμα από τις κακές αγορές και μας δίνει μισθούς αναντίστοιχους με την παραγωγικότητά μας. Εμείς παίρνουμε για δεύτερη φορά αμπάριζα από τη δική μας εστία και κάνουμε το καθημερινό μας ντού στα εισαγόμενα αγαθά και υπηρεσίες του τριτογενή τομέα και αρχίζουμε το προσοδοφόρο αλισβερίσι αναμεταξύ μας. Υπέρηχο καρδιάς κάθε χρόνο για να μας μπει καλά το έτος, ανακαίνιση το σπίτι κάθε δυο χρόνια για να βουλώσουμε το στόμα της κακίστρως κολλητής , αλλαγή καρνταρόμπας κάθε πρώτη του μηνός για να μην μας ξεφωνίσει η ματαιοδοξία της παρέας, κινητό με ενιαύσιο χρόνο αντικατάστασης για να μην κηλιδωθεί το κοινωνικό μας status, τσάντες με καρό τετράγωνα και άλλες τέτοιες αηδίες . Πουλάμε, δηλαδή, ο ένας στον άλλο αγαθά και υπηρεσίες με λεφτά που μας δανείζουν έντοκα οι αγορές. «Εύρηκα εύρηκα», αναφώναξαν οι ξεβράκωτοι και βουρ στα μεταξωτά βρακιά της φαντασμένης Εσπερίας. Το μοντέλο αυτό έχει τέσσερις «ιερές αγελάδες» τις οποίες επ’ουδενί δε πρέπει να πειράζεις και συνεχώς πρέπει να συντηρείς για να σου δίνουν τα καλούδια τους . Πρώτη αγελάδα. Ο Έλληνας εργαζόμενος δουλεύει παραπάνω ώρες από το Γερμανό και το Σουηδό. Αποκρύπτεται, βέβαια εντέχνως, πως ο Γερμανός στις λίγες ώρες εργασίας του φτιάχνει αμάξια και ηλεκτρικές συσκευές, ενώ ο Έλληνες στις παραπάνω ώρες που δουλεύει ανοίγει τρύπες στο νερό. Αλλά αυτό δεν έχει καμία σημασία για τη συμπαθή τάξη των απανταχού αριστερών. Δεύτερη αγελάδα. Οι απολύσεις στο δημόσιο θα μειώσουν τις εισφορές στα ασφαλιστικά μας ταμεία. Αριστεράααααααααααααααντρες μου. Εγώ ως άλλος Λουδοβίκος ντύνομαι κράτος στις ερχόμενες Απόκριες και για αρχή μοιράζω λεφτά. Δίνω 1000 ευρώ μισθό στο ρουσφέτι μου και 400 ευρώ στις ασφαλιστικές του εισφορές. Κατόπιν αλλάζω ρότα, απολύω το ρουσφέτι μου, γλιτώνω τα 1000 ευρώ μισθό που του έδινα και για να μην καταρρεύσει το ασφαλιστικό ταμείο εξακολουθώ και δίνω τα 400 ευρώ σε αυτό ως κρατική επιχορήγηση.Κέρδος για τον δημόσιο κορβανά 1000 ευρώ κάθε μήνα. Μαθηματικά δημοτικού. Μούφα και το παραμύθι αυτό. Τρίτη αγελάδα. Η μείωση μισθών και συντάξεων θα επιδεινώσει την ύφεση. Λογικό επακόλουθο και αυτό της εθνικής μας σχιζοφρένειας. Εχεις έναν ασθενή διασωληνωμένο σε κώμα στην Μονάδα Εντατικής Θεραπείας, με μεταστάσεις σε όλο του το κορμί, και εσύ ο ανόητος, κατά τα άλλα θεράπων ιατρός του, κοιτάς μονάχα να διατηρείς την πίεσή του πάνω από 12 τη μεγάλη και 8 την μικρή. Αυτό σε νοιάζει μόνο. Να βλέπουν οι συγγενείς του υποψήφιου νεκρού, στο μόνιτορ, πως η πίεση του αγαπημένου τους προσώπου είναι καλή και ας πάει το υπόλοιπο παλιάμπελο. Ο ασθενής συνομιλεί με τα θυμαράκια, προβάρει φτερά για την πόλη των αγγέλων και εσύ κοιτάς μην τυχόν και σου πέσει η πίεση κάτω από 12. Είσαι μεγάλος μπουνταλάς βρε αδερφάκι μου. Κοινώς το μοντέλο αυτό της «αλλαξοκολέ» ανταλλαγής αγαθών και υπηρεσίων απεβίωσε. Αν είναι να το συντηρήσουμε για λίγους μήνες ακόμα με 13ους και 14ους μισθούς να μας λείπει το βύσσινο. Νέο παραγωγικό μοντέλο χρειαζόμαστε. Όχι νέα βαμπίρ, που θα περιφέρονται δεξιά και αριστερά και θα χορεύουν στους ρυθμούς του μεταπολιτευτικού μας Thriller! Η τέταρτη και πιο παχιά αγελάδα είναι η συνεχής υπενθύμιση του φιλοθεάμονος κοινού πως για όλα φταίει ο νεοφιλελευθερισμός. Δεν εχει καμία σημασία πως σήμερα βιώνουμε το τέλος του παρασιτικού, αναποτελεσματικού, πελατειακού, δημοσιοϋπαλληλικού και πλήρως αντιπαραγωγικού κράτους της Μεταπολίτευσης. Δεν έχει καμία απολύτως σημασία πως ερημώσαμε όλα τα χωριά από αγρότες και κτηνοτρόφους για να τους κάνουμε αφενός κλητήρες και ΕΠΟΠ με μισθό, βρέξει χιονίσει, και αφετέρου ιδιοκτήτες καφετέριας για να πίνουν το φρεντοτσίνο τους οι πρώτοι! Δεν έχει καμία απολύτως σημασία πως ο ιδιωτικός τομέας στη χώρα μας είναι ένα θλιβερό παρακολούθημα του κρατισμού. Όπως, φυσικά, δεν έχει καμία απολύτως σημασία πως το κράτος αυτό το φτιάξαμε από το ‘81 και μετά με τις αριστερές συνταγές του Αντρέα και της παρέας του. Τις οποίες εκτέλεσαν πιστά και όλα τα κακέκτυπά του, ανεξαρτήτως χρώματος. Όχι ρΕ. Δεν έχουν καμία σημασία όλα αυτά. Γι´ αυτό και εμείς, αγύριστα κεφάλια μια ζωή, θα γυρέψουμε, για μια ακόμα φορά, στα πανέρια της Αριστεράς νέες προσλήψεις στο Δημόσιο και νέους Πατερούληδες που μας θα μας πάρουν από το χέρι και θα μας οδηγήσουν στους ασφόδελους λειμώνες μιας ακόμα ανάπτυξης του Κάτω Κόσμου. Λοιπόν καρντάσια. Στα μικράτα σας μάθατε πως Αη Βασίλης δεν υπάρχει. Αργότερα ενημερωθήκατε πως η γυναικεία λογική είναι και αυτή είδος προς εξαφάνιση ( με αγάπη πάντα προς το αντίθετο φύλλο) . Στην πορεία σας ενημέρωσαν πως η πολυπόθητη κονόμα με μόνο το πτυχίο του Πανεπιστημίου ήταν και αυτό ένα μεγάλο ψέμα. Ηρθε ο καιρός να μάθετε πως ο Καπιταλισμός δεν επισκέφτηκε ποτέ του τα καταγάλανα νερά αυτής της χώρας και πως τις φωτογράφιες που σας έδειχναν με την άφιξή του, τις κατασκεύαζαν επιτήδειοι παπαράτσι στα κεντροαριστερά τους εργαστήρια . Κλάψτε, λοιπόν, για πολλοστή φορά, για τον μύθο που σας κλέψανε. Για τον νεκραναστημένο τράγο της αποδιοπομπαίας λογικής που στις πλάτες του φορτώνατε όλα σας τα λάθη. Για ένα ακόμα αδειανό πουκάμισο της πολυτάραχης Ελένης. Εισαγόμενο και αυτό για να σου υπενθυμίζει κάθε τόσο το πόσο χαμηλά σε ρίξανε! Καιρός να σηκωθείς μεγάλε… (Συνεχίζεται με τις ενδεδειγμένες λύσεις και τις ισάριθμες πλύσεις εγκεφάλου) *Ο Τάσος Φούντογλου είναι ειδικευομενος νεφρολογίας ΚΑΙΡΟΣ ΝΑ ΣΗΚΩΘΕΙΣ ΜΕΓΑΛΕ .....

Ένα αξιόλογο άρθρο από το aixmi

Τα πάντα γύρω μας αποπνέουν μια δυσωδία ευτελούς οικονομισμού. Όλες οι συζητήσεις μας, όλες οι σκέψεις μας και όλες οι συναναστροφές μας γιόμισαν  τον τελευταίο καιρό με αριθμούς, εξισώσεις, οικονομικά μοντέλα, ισοζύγια, καμπύλες και γραφήματα. Όποιος επιθυμεί σήμερα να είναι in στις καθημερινές συνάφειες της ζωής του και να μονοπωλεί το θαυμασμό της απαιτητικής παρέας θα πρέπει να έχει εύκαιρη, κάτω από τη μασχάλη,  μια εύπεπτη ανάλυση της κρίσης καθώς και μια ετοιμοπαράδοτη διέξοδο από αυτήν σε 10 μηνιαίες άτοκες δόσεις. Για να είναι συνεπής και με την αριστερή μόδα της εποχής μας η οποία θέλει σώνει και καλά να μοστράρει το «α» το στερητικό μπροστά από τους τόκους των χρεών μας. Όταν τα λεφτά αυτά τα κάναμε ρουσφέτια, Ολυμπιακούς Αγώνες, υπερχρεωμένους ΟΤΑ, μίζες και εργολαβίες τα στερημένα της κοινής λογικής ψιλοκόβανε το αριστερό τουμπεκί τους, το χώνανε στο κομματικό τους αργιλέ και με τα ντουμάνια τους μαστουρώνανε τον κόσμο. Τότε οι τόκοι, φαίνεται, ήσαν μια κάποια λύση..

Επειδή λοιπόν και εγώ, όπως ο Θεοτοκάς, δεν έχω πειστεί για το αν αρμόζει στα Oικονομικά ο τίτλος της Eπιστήμης, επειδή και εγώ, όπως ο Θεοτοκάς,  ενοχλούμαι αρκετά από τον αέρα της πνευματικής και πρακτικής αγυρτείας που αναδύεται συχνά από αυτά και επειδή τέλος και εγώ, όπως ο Θεοτοκάς, βρίσκω ότι πολλοί απατεώνες κυκλοφορούν γύρω από τα οικονομικά προβλήματα σκοπεύω στο παρόν κείμενο να ενδυθώ και εγώ την ιδιότητα του «ενός ακόμα απατεώνα» και να καταθέσω τη δική μου εκδοχή. Είπαμε. Στην εποχή της κουτσής Μαρίας ζούμε. Όλοι οι καλοί κουτσοί χωράνε!

Μια σοβαρή ανάλυση που σέβεται τον εαυτό της ξεκινάει από το μοντέλο που απέτυχε και οδήγησε τα ύφαλα του πλοίου μας πρόσω ολοταχώς προς τις ξέρες των παγκόσμιων αγορών.

Το μοντέλο που λατρέψαμε, λοιπόν. Μοντέλο τακτοποιημένο και απλό στη σύλληψη. Ό,τι πρέπει, δηλαδή, για μπουνταλάδες πολιτικούς που δε σκαμπάζουν και πολλά από οικονομικά και οι οποίοι στο άκουσμα των λέξεων σχεδιασμός και υλοποίηση περιστρέφονται μες στη δίνη του ιλίγγου, καθώς  και για πολίτες που θέλουν να κονομήσουν τον παρά, αυθωρεί και παραχρήμα, δίχως το  «μετα κόπων και βασάνων» των αγαπημένων τους γονέων. Για πολιτικούς, δηλαδή, οι οποίοι στο άκουσμα του ονόματος του Κρούγκερ κοιτάζονται αναμεταξύ τους και ψελίζουν: «Απίστευτος ο Φρέντυ! Μικρός δεν είχα αφήσει ταινία για ταινία του!» Και, κάπως έτσι, ξετυλίγεται αργά και βασανιστικά ο εφιάλτης στο δρόμο με τις Λεύκες για όλους εμάς τους δυστυχείς που όταν ο πελαργός ξερόβηχε και ανασήκωνε τα φρύδια του για να μας προειδοποιήσει για τον μεσογειακό μας προορισμό εμείς ποιούσαμε την νήσσαν κοιτάζοντας αλλού. Εξ’ου και το «αλλού νταλού», που ζούμε σήμερα. Ξωκείλαμε, όμως, από το λατρεμένο μας μοντέλο, είναι και οι μέρες περίεργες που επιτάσσουν ευθείες γραμμές και λόγια χωρίς περιστροφές, επιστροφές λοιπόν στις αγαπημένες μας καταστροφές με υπόκρουση τον λατρεμένο μας Πασχάλη.

Οι βασικές αρχές του μοντέλου αυτού είναι πολύ απλές. Την κάνουμε όλοι μας με ελαφρά πηδηματάκια  από τους δυο πρώτους τομείς της οικονομίας, στους οποίους όπως και να το κάνεις χρειάζεται και μια στάλα ιδρώτα για να εξασφαλίσεις τα προς το ζήν και μπουκάρουμε μετ´επαίνων ( Πανεπιστημιακών ως επι το πλείστον) στον τριτογενή τομέα. Το κράτος, με τη σειρά του, διορίζει ένα εκατομμύριο από εμάς στο ελληνικό δημόσιο, δανείζεται χρήμα από τις κακές αγορές και μας δίνει μισθούς αναντίστοιχους με την παραγωγικότητά μας. Εμείς παίρνουμε για δεύτερη φορά αμπάριζα από τη δική μας εστία και κάνουμε το καθημερινό μας ντού στα εισαγόμενα αγαθά και υπηρεσίες του τριτογενή τομέα και αρχίζουμε το προσοδοφόρο αλισβερίσι αναμεταξύ μας. Υπέρηχο καρδιάς κάθε χρόνο για να μας μπει καλά το έτος,  ανακαίνιση το σπίτι κάθε δυο χρόνια για να βουλώσουμε το στόμα της κακίστρως κολλητής , αλλαγή  καρνταρόμπας κάθε πρώτη του μηνός για να μην μας ξεφωνίσει η ματαιοδοξία της παρέας, κινητό με ενιαύσιο χρόνο αντικατάστασης για να μην κηλιδωθεί το κοινωνικό μας status, τσάντες με καρό τετράγωνα και άλλες τέτοιες αηδίες . Πουλάμε, δηλαδή, ο ένας στον άλλο αγαθά και υπηρεσίες με λεφτά που μας δανείζουν έντοκα οι αγορές. «Εύρηκα εύρηκα», αναφώναξαν οι ξεβράκωτοι και βουρ στα μεταξωτά βρακιά της φαντασμένης Εσπερίας.

Το μοντέλο  αυτό έχει τέσσερις «ιερές αγελάδες» τις οποίες επ’ουδενί δε πρέπει να πειράζεις και συνεχώς πρέπει να συντηρείς για να σου δίνουν τα καλούδια τους .

Πρώτη αγελάδα. Ο Έλληνας εργαζόμενος δουλεύει παραπάνω ώρες από το Γερμανό και το Σουηδό. Αποκρύπτεται, βέβαια εντέχνως,  πως ο Γερμανός στις λίγες ώρες εργασίας του φτιάχνει αμάξια και ηλεκτρικές συσκευές, ενώ ο Έλληνες στις παραπάνω ώρες που δουλεύει ανοίγει τρύπες στο νερό. Αλλά αυτό δεν έχει καμία σημασία για τη συμπαθή τάξη των απανταχού αριστερών.

Δεύτερη αγελάδα.  Οι απολύσεις στο δημόσιο θα μειώσουν τις εισφορές στα ασφαλιστικά μας ταμεία. Αριστεράααααααααααααααντρες μου. Εγώ ως άλλος Λουδοβίκος ντύνομαι κράτος στις ερχόμενες Απόκριες και για αρχή μοιράζω λεφτά. Δίνω 1000 ευρώ μισθό στο ρουσφέτι μου και 400 ευρώ στις ασφαλιστικές του εισφορές. Κατόπιν αλλάζω ρότα, απολύω το ρουσφέτι μου, γλιτώνω τα 1000 ευρώ μισθό που του έδινα και για να μην καταρρεύσει το ασφαλιστικό ταμείο εξακολουθώ και δίνω τα 400 ευρώ σε αυτό ως κρατική επιχορήγηση.Κέρδος για τον δημόσιο κορβανά 1000 ευρώ κάθε μήνα. Μαθηματικά δημοτικού. Μούφα και το παραμύθι αυτό.

Τρίτη  αγελάδα. Η μείωση μισθών και συντάξεων θα επιδεινώσει την ύφεση. Λογικό επακόλουθο και αυτό της εθνικής μας σχιζοφρένειας. Εχεις έναν ασθενή διασωληνωμένο σε κώμα στην Μονάδα Εντατικής Θεραπείας, με μεταστάσεις σε όλο του το κορμί, και εσύ ο ανόητος, κατά τα άλλα θεράπων ιατρός του, κοιτάς μονάχα να διατηρείς την πίεσή του πάνω από 12 τη μεγάλη και 8 την μικρή. Αυτό σε νοιάζει μόνο. Να βλέπουν οι συγγενείς του υποψήφιου νεκρού, στο μόνιτορ, πως η πίεση του αγαπημένου τους προσώπου είναι καλή και ας πάει το υπόλοιπο παλιάμπελο. Ο ασθενής συνομιλεί με τα θυμαράκια, προβάρει φτερά για την πόλη των αγγέλων και εσύ κοιτάς μην τυχόν και σου πέσει η πίεση κάτω από 12. Είσαι μεγάλος μπουνταλάς βρε αδερφάκι μου. Κοινώς το μοντέλο αυτό της «αλλαξοκολέ» ανταλλαγής αγαθών και υπηρεσίων  απεβίωσε. Αν είναι να το συντηρήσουμε για λίγους μήνες ακόμα με 13ους και 14ους μισθούς να μας λείπει το βύσσινο. Νέο παραγωγικό μοντέλο χρειαζόμαστε. Όχι νέα βαμπίρ, που θα περιφέρονται δεξιά και αριστερά και θα χορεύουν στους ρυθμούς του μεταπολιτευτικού μας Thriller!

Η τέταρτη και πιο παχιά αγελάδα είναι η συνεχής υπενθύμιση  του φιλοθεάμονος κοινού πως για όλα φταίει ο νεοφιλελευθερισμός. Δεν εχει καμία σημασία πως σήμερα βιώνουμε το τέλος του παρασιτικού, αναποτελεσματικού, πελατειακού, δημοσιοϋπαλληλικού και πλήρως αντιπαραγωγικού κράτους της Μεταπολίτευσης. Δεν έχει καμία απολύτως σημασία πως ερημώσαμε όλα τα χωριά από αγρότες και κτηνοτρόφους  για να τους κάνουμε  αφενός κλητήρες και ΕΠΟΠ με  μισθό, βρέξει χιονίσει, και αφετέρου ιδιοκτήτες καφετέριας για να πίνουν το φρεντοτσίνο τους οι πρώτοι! Δεν έχει καμία απολύτως σημασία πως ο ιδιωτικός τομέας στη χώρα μας είναι ένα θλιβερό παρακολούθημα του κρατισμού. Όπως, φυσικά, δεν έχει καμία απολύτως σημασία πως το κράτος αυτό το φτιάξαμε από το ‘81 και μετά με τις αριστερές συνταγές του Αντρέα και της παρέας του. Τις οποίες εκτέλεσαν πιστά και όλα τα κακέκτυπά του, ανεξαρτήτως χρώματος. Όχι ρΕ. Δεν έχουν καμία σημασία όλα αυτά. Γι´ αυτό και εμείς, αγύριστα κεφάλια μια ζωή, θα γυρέψουμε, για μια ακόμα φορά, στα πανέρια της Αριστεράς νέες προσλήψεις στο Δημόσιο και νέους Πατερούληδες που μας θα μας πάρουν από το χέρι και θα μας οδηγήσουν στους ασφόδελους λειμώνες μιας ακόμα ανάπτυξης του Κάτω Κόσμου.

Λοιπόν καρντάσια. Στα μικράτα σας μάθατε πως Αη Βασίλης δεν υπάρχει. Αργότερα ενημερωθήκατε πως η γυναικεία λογική είναι και αυτή είδος προς εξαφάνιση ( με αγάπη πάντα προς το αντίθετο φύλλο) . Στην πορεία σας ενημέρωσαν πως η πολυπόθητη κονόμα με μόνο το πτυχίο του Πανεπιστημίου ήταν και αυτό ένα μεγάλο ψέμα. Ηρθε ο καιρός να μάθετε πως ο Καπιταλισμός δεν επισκέφτηκε ποτέ του τα καταγάλανα νερά αυτής της χώρας και πως τις φωτογράφιες που σας έδειχναν με την άφιξή του, τις κατασκεύαζαν επιτήδειοι παπαράτσι στα κεντροαριστερά τους εργαστήρια . Κλάψτε, λοιπόν, για πολλοστή φορά, για τον μύθο που σας κλέψανε. Για τον νεκραναστημένο τράγο της αποδιοπομπαίας λογικής που στις πλάτες του φορτώνατε όλα σας τα λάθη. Για ένα ακόμα αδειανό πουκάμισο της πολυτάραχης Ελένης. Εισαγόμενο και αυτό για να σου υπενθυμίζει κάθε τόσο το πόσο χαμηλά σε ρίξανε! Καιρός να σηκωθείς μεγάλε…

(Συνεχίζεται με τις ενδεδειγμένες λύσεις και τις ισάριθμες πλύσεις εγκεφάλου)

*Ο Τάσος Φούντογλου είναι ειδικευομενος νεφρολογίας