Από την προσωπική ιστοσελίδα του Καθηγητή Παν/μίου Αθηνών, Γιάνη Πανούση. http://giannispanousis.gr/ Μη πεις ποτέ τι όμορφο κλουβί Σκοτώνεις δυο φορές τη λευτεριά Αργ. Μαρνέρος, Δυο φορές 1. Συγ-κυβέρνηση ευρώ-υποταγής προς τα έξω και συγ-κυβέρνηση συγκάλυψης για 37 χρόνια μεταπολιτευτικών ανομημάτων προς τα μέσα. Εξακολουθούμε να πιστεύουμε ότι αυτή η συνταγή είναι πολιτικά ηθική και καθαρτήρια; 2. Κυβερνητικό σχήμα συγ-κλίσεων και συμβιβασμών που λειτουργεί σωρευτικά ή μήπως οδηγεί στο μηδενικό άθροισμα (όπου το ένα συμπράττον κόμμα επιχειρεί να κερδίσει ό,τι χάνει ο «συνέταιρός του»); Και η κοινωνική τρύπα πως κλείνει έτσι; 3. Ο σεβασμός της ιστορίας και η αξιοπρέπεια των λαών συνιστούν ευρωπαϊκό κεκτημένο ή οι δανειστές μας θεώρησαν εαυτούς ως θέσει δυνάστες; 4. Το κράτος παράγει το Δίκαιο και η Πολιτική ελέγχει την οικονομία ή η Δημοκρατία δεν συνιστά, πλέον, το κατ’ εξοχήν χώρο πολιτικής νομιμοποίησης; 5. Η επόμενη και μεθεπόμενη Βουλή θα καθρεφτίσουν την πτώση του δικομματισμού ή με εσωτερικές διασπάσεις θα βρεθούμε μπροστά σε πολλά κομμάτια των ίδιων, όμως, ιδεολογικών κατευθύνσεων (π.χ τετρακέφαλο τέρας κεντρο-δεξιο-αριστερών); 6. Διαθέτουμε εθνικά και ψυχικά αποθέματα για να κινητοποιήσουμε φιλέλληνες, ελληνισμό της διασποράς, ευρωπαϊκή/διεθνή κοινή γνώμη ή έχουμε αφεθεί (μοιρολατρικά;) στον ορυμαγδό των κερδώων αγορών και των εχθρικών ΜΜΕ; 7. Αν εξακολουθούμε να πιστεύουμε ότι εθνικό είναι ό,τι είναι αληθινό (και όχι ό,τι παρουσιάζεται/ κατασκευάζεται ως τέτοιο) μήπως ήρθε η ώρα να ζητήσουμε την αλήθεια για την κατάσταση της χώρας, υπερβαίνοντας τα πολιτικά τρίκ; Η συμμετοχή του πολιτικού κόσμου και του λαού είναι αναγκαία για τη σωτηρία της πατρίδας. Η συνενοχή για τη σωτηρία του συστήματος όχι. Επτά θανάσιμα ερωτήματα

Από την προσωπική ιστοσελίδα του Καθηγητή Παν/μίου Αθηνών, Γιάνη Πανούση. 

http://giannispanousis.gr/

Μη πεις ποτέ
τι όμορφο κλουβί
Σκοτώνεις δυο φορές
τη λευτεριά
Αργ. Μαρνέρος, Δυο φορές

1. Συγ-κυβέρνηση ευρώ-υποταγής προς τα έξω και συγ-κυβέρνηση συγκάλυψης για 37 χρόνια μεταπολιτευτικών ανομημάτων προς τα μέσα. Εξακολουθούμε να πιστεύουμε ότι αυτή η συνταγή είναι πολιτικά ηθική και καθαρτήρια;

2. Κυβερνητικό σχήμα συγ-κλίσεων και συμβιβασμών που λειτουργεί σωρευτικά ή μήπως οδηγεί στο μηδενικό άθροισμα (όπου το ένα συμπράττον κόμμα επιχειρεί να κερδίσει ό,τι χάνει ο «συνέταιρός του»); Και η κοινωνική τρύπα πως κλείνει έτσι;

3. Ο σεβασμός της ιστορίας και η αξιοπρέπεια των λαών συνιστούν ευρωπαϊκό κεκτημένο ή οι δανειστές μας θεώρησαν εαυτούς ως θέσει δυνάστες;

4. Το κράτος παράγει το Δίκαιο και η Πολιτική ελέγχει την οικονομία ή η Δημοκρατία δεν συνιστά, πλέον, το κατ’ εξοχήν χώρο πολιτικής νομιμοποίησης;

5. Η επόμενη και μεθεπόμενη Βουλή θα καθρεφτίσουν την πτώση του δικομματισμού ή με εσωτερικές διασπάσεις θα βρεθούμε μπροστά σε πολλά κομμάτια των ίδιων, όμως, ιδεολογικών κατευθύνσεων (π.χ τετρακέφαλο τέρας κεντρο-δεξιο-αριστερών);

6. Διαθέτουμε εθνικά και ψυχικά αποθέματα για να κινητοποιήσουμε φιλέλληνες, ελληνισμό της διασποράς, ευρωπαϊκή/διεθνή κοινή γνώμη ή έχουμε αφεθεί (μοιρολατρικά;) στον ορυμαγδό των κερδώων αγορών και των εχθρικών ΜΜΕ;

7. Αν εξακολουθούμε να πιστεύουμε ότι εθνικό είναι ό,τι είναι αληθινό (και όχι ό,τι παρουσιάζεται/ κατασκευάζεται ως τέτοιο) μήπως ήρθε η ώρα να ζητήσουμε την αλήθεια για την κατάσταση της χώρας, υπερβαίνοντας τα πολιτικά τρίκ;

Η συμμετοχή του πολιτικού κόσμου και του λαού είναι αναγκαία για τη σωτηρία της πατρίδας. Η συνενοχή για τη σωτηρία του συστήματος όχι.