Ένα ταξείδι που κάνουμε χωρίς καλά καλά να το καταλαβαίνουμε, κουβαδάκια που γυρνάμε γύρο γύρο με 300.000 έτη φωτός ταχύτητα, αλλά το γνωρίζουμε επειδή κάποιοι επιστήμονες μας το είπαν και μας το παρουσίασαν σε μιά εικόνα. Μιά κοσμική σκόνη από άπειρους κόκκους, που κινείται, που αγκαλιάζεται και ενώνεται με άλλους κόκκους σκόνης, όπου όλα ακολουθούν συγκεκριμένους φυσικούς νόμους.
Όλοι οι κόκκοι είναι Πύρινοι, φωτιά άσβεστη που συνεχώς γεννά , ενώνει, απλώνεται, μα όταν φτάσει στο απόγειο , πάντα συρρικνώνεται με σκοπό μια νέα εξάπλωση, με νέα δεδομένα και προοπτική. Μια διεργασία που ποτέ δεν σταματά αενάως, μέσα στην ίδια την φωλιά του Κοσμικού αυγού. Όπως η φωτιά μεγαλώνοντας συλλέγει και απορροφά ό,τι βρίσκει μπροστά της, για να αποδώσει ευκολότερα νέα ζωή. Μπορεί η σκέψη μας να σταματά στην καταστροφή, αλλά δεν είναι παρά μια συνένωση υπο-δυνάμεων, στην αγκαλιά μιας μεγαλύτερης, κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες που έχουν προκληθεί.
Σίγουρα θα σας φανεί σαν ιδέα ως τρελή, αν κάποιος παρομοιάσει την ύπαρξη μας σαν κινούμενη κοσμική σκόνη, που κατά την άποψή μας λαμβάνει συγκεκριμένες οπτικές διαστάσεις. Μπορούμε να φανταστούμε το σώμα μας, ως μια πληθώρα κόκκων που κινούνται συνεχώς ελκόμενα από την εγκεφαλική μας πύρινη δυνατότητα, σε συνεργασία άλλων Κοσμικών δυνάμεων, πχ. Βαρύτητα κλπ ;
Φυσικά, αν ακολουθήσουμε την γνωστή φυσική, η μέχρι σήμερα μικρότερη κατάτμηση του ατόμου είναι τα κουαρκ και αναρωτιόνται εάν και αυτό μπορεί ακόμα περισσότερο να κατατμηθεί. Ε, λοιπόν λέω σε αυτούς τους γραμματιζούμενους, έτσι όπως αντιλαμβάνομαι την δημιουργία και σύμφωνα με όποια γνώση βοήθημα κατέχω, μπορεί να κατατμηθεί το κουάρκ τόσο, τείνοντας προς την έννοια του ανύπαρκτου μηδενός, χωρίς να την αγγίζει. Άρα αυτό που βλέπουμε είναι συνένωση μικρότερων αόρατων και ορατών μικρο σωματιδίων, που στα σημερινά μας περιορισμένα μάτια, μάς δίνουν την οπτική γνώση που έχουμε αποκτήσει.
Το ερώτημα είναι, αν αυτά που βλέπουμε και κατανοούμε, είναι έτσι ακριβώς όπως τα βλέπουμε.
Ή μήπως είναι μια απέραντη κινούμενη σκόνη, πυκνότερη ή αραιότερη, σαν ένα ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΠΟΛΥΧΡΩΜΟ ΨΗΦΙΔΩΤΟ ;
Και θα σας παραπέμψω, σε ένα Στρατιωτικό τέστ, που τουλάχιστον όλοι οι Άνδρες που πέρασαν από Στρατιωτικά τέστ γνωρίζουν. Ερευνώντας την έννοια του Κόσμου, αυτή δεν απέχει από την χοντρών πολύχρωμων κουκίδων σελίδα που δίνουν, ζητώντας να διαχωριστεί οπτικά, κάποια ή κάποιες εικόνες πιο σχηματικά συγκεκριμένες, αλλά που βρίσκονται εντός του μεγαλύτερου κόκκο-σχεδίου . Αν δε, το εν λόγω σχέδιο, δινόταν με περιεχόμενο περισσότερων πολύχρωμων εσωτερικών σχεδίων, θα ήταν ακόμα δυσκολότερο να γραμμοποιηθούν, αφού η αρχή και το τέλος του κάθε υποσχεδίου χάνεται μέσα στο μωσαϊκό, αφού το ένα δυνητικά εμπεριέχεται και μέσα στο άλλο.
Όταν, αυτό το κοκκο-σχέδιο περιέχει περισσότερα του ενός υποσχέδια, αποτέλεσμα έχει το ένα ζευγάρι μάτια να βλέπει το ένα σχέδιο και ένα άλλο ζευγάρι μάτια να βλέπει το άλλο σχέδιο. Αν ακόμα καταφέρουμε να γραμμοποιήσουμε τα διάφορα σχήματα, ένα είναι σίγουρο. Πως δεν μπορούμε να ταυτοποιήσουμε και να ξεχωρίσουμε ταυτόχρονα οπτικά, όλα τα σχέδια μαζί. Ο νους μπορεί, αφού τα έχει ξεχωριστά αρχικά αναγνωρίσει, δεν μπορεί όμως ποτέ οπτικά όλα μαζί να τα γνωστοποιήσει, παρά μόνον μέσω εγκεφάλου !
Εσείς που γνωρίζετε το παράδειγμα που έφερα (το έχω περάσει και εγώ κάποτε, αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία), νομίζετε πως είναι τυχαίο ένα τέτοιο τεστ ;
Ασπασία
Ένα ταξείδι που κάνουμε χωρίς καλά καλά να το καταλαβαίνουμε, κουβαδάκια που γυρνάμε γύρο γύρο με 300.000 έτη φωτός ταχύτητα, αλλά το γνωρίζουμε επειδή κάποιοι επιστήμονες μας το είπαν και μας το παρουσίασαν σε μιά εικόνα. Μιά κοσμική σκόνη από άπειρους κόκκους, που κινείται, που αγκαλιάζεται και ενώνεται με άλλους κόκκους σκόνης, όπου όλα ακολουθούν συγκεκριμένους φυσικούς νόμους.
Όλοι οι κόκκοι είναι Πύρινοι, φωτιά άσβεστη που συνεχώς γεννά , ενώνει, απλώνεται, μα όταν φτάσει στο απόγειο , πάντα συρρικνώνεται με σκοπό μια νέα εξάπλωση, με νέα δεδομένα και προοπτική. Μια διεργασία που ποτέ δεν σταματά αενάως, μέσα στην ίδια την φωλιά του Κοσμικού αυγού. Όπως η φωτιά μεγαλώνοντας συλλέγει και απορροφά ό,τι βρίσκει μπροστά της, για να αποδώσει ευκολότερα νέα ζωή. Μπορεί η σκέψη μας να σταματά στην καταστροφή, αλλά δεν είναι παρά μια συνένωση υπο-δυνάμεων, στην αγκαλιά μιας μεγαλύτερης, κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες που έχουν προκληθεί.
Σίγουρα θα σας φανεί σαν ιδέα ως τρελή, αν κάποιος παρομοιάσει την ύπαρξη μας σαν κινούμενη κοσμική σκόνη, που κατά την άποψή μας λαμβάνει συγκεκριμένες οπτικές διαστάσεις. Μπορούμε να φανταστούμε το σώμα μας, ως μια πληθώρα κόκκων που κινούνται συνεχώς ελκόμενα από την εγκεφαλική μας πύρινη δυνατότητα, σε συνεργασία άλλων Κοσμικών δυνάμεων, πχ. Βαρύτητα κλπ ;
Φυσικά, αν ακολουθήσουμε την γνωστή φυσική, η μέχρι σήμερα μικρότερη κατάτμηση του ατόμου είναι τα κουαρκ και αναρωτιόνται εάν και αυτό μπορεί ακόμα περισσότερο να κατατμηθεί. Ε, λοιπόν λέω σε αυτούς τους γραμματιζούμενους, έτσι όπως αντιλαμβάνομαι την δημιουργία και σύμφωνα με όποια γνώση βοήθημα κατέχω, μπορεί να κατατμηθεί το κουάρκ τόσο, τείνοντας προς την έννοια του ανύπαρκτου μηδενός, χωρίς να την αγγίζει. Άρα αυτό που βλέπουμε είναι συνένωση μικρότερων αόρατων και ορατών μικρο σωματιδίων, που στα σημερινά μας περιορισμένα μάτια, μάς δίνουν την οπτική γνώση που έχουμε αποκτήσει.
Το ερώτημα είναι, αν αυτά που βλέπουμε και κατανοούμε, είναι έτσι ακριβώς όπως τα βλέπουμε.
Ή μήπως είναι μια απέραντη κινούμενη σκόνη, πυκνότερη ή αραιότερη, σαν ένα ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΠΟΛΥΧΡΩΜΟ ΨΗΦΙΔΩΤΟ ;
Και θα σας παραπέμψω, σε ένα Στρατιωτικό τέστ, που τουλάχιστον όλοι οι Άνδρες που πέρασαν από Στρατιωτικά τέστ γνωρίζουν. Ερευνώντας την έννοια του Κόσμου, αυτή δεν απέχει από την χοντρών πολύχρωμων κουκίδων σελίδα που δίνουν, ζητώντας να διαχωριστεί οπτικά, κάποια ή κάποιες εικόνες πιο σχηματικά συγκεκριμένες, αλλά που βρίσκονται εντός του μεγαλύτερου κόκκο-σχεδίου . Αν δε, το εν λόγω σχέδιο, δινόταν με περιεχόμενο περισσότερων πολύχρωμων εσωτερικών σχεδίων, θα ήταν ακόμα δυσκολότερο να γραμμοποιηθούν, αφού η αρχή και το τέλος του κάθε υποσχεδίου χάνεται μέσα στο μωσαϊκό, αφού το ένα δυνητικά εμπεριέχεται και μέσα στο άλλο.
Όταν, αυτό το κοκκο-σχέδιο περιέχει περισσότερα του ενός υποσχέδια, αποτέλεσμα έχει το ένα ζευγάρι μάτια να βλέπει το ένα σχέδιο και ένα άλλο ζευγάρι μάτια να βλέπει το άλλο σχέδιο. Αν ακόμα καταφέρουμε να γραμμοποιήσουμε τα διάφορα σχήματα, ένα είναι σίγουρο. Πως δεν μπορούμε να ταυτοποιήσουμε και να ξεχωρίσουμε ταυτόχρονα οπτικά, όλα τα σχέδια μαζί. Ο νους μπορεί, αφού τα έχει ξεχωριστά αρχικά αναγνωρίσει, δεν μπορεί όμως ποτέ οπτικά όλα μαζί να τα γνωστοποιήσει, παρά μόνον μέσω εγκεφάλου !
Εσείς που γνωρίζετε το παράδειγμα που έφερα (το έχω περάσει και εγώ κάποτε, αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία), νομίζετε πως είναι τυχαίο ένα τέτοιο τεστ ;
Ασπασία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου