Σε κάποιο μου κειμενάκι, είχα αναφερθεί στο ερμαφρόδιτο του Αδάμ. Την λέξη Αδάμ δεν την ταυτοποιώ με την γνωστή έννοια , αλλά με κάποιον ανώτερο άνθρωπο που για κάποιο λόγο κάποια στιγμή, η οντότητά του άρχισε να εκφυλίζεται, μέχρι που έφτασε στην “ανάγκη “ να διασπαστεί. Ίσως να χάθηκε στην μετάφραση, προσπαθώντας να μάθει τι ήταν όλα αυτά γύρο του, για τα οποία εκλήθη κάποια στιγμή να τα ταυτοποιήσει κατά την αντίληψή του και να ηγηθεί αυτών ως προστάτης τους. Ταυτόχρονα όμως ήταν και ο υπεύθυνα αναμορφωτής , οργανωτής και επεξεργαστής όλων των στοιχείων του κόσμου στον οποίο ευρέθη.
Ή μοναχικότητα, ως το μοναδικό μονοπάτι της διαφωτιστικής γνώσεως, ανάγκασε να δει μιάν άγνωστη πλευρά τού είναι του, την περίφημη Εύα. Εδώ θα ήθελα πάντως να αναφερθώ, ότι ο Αδάμ είχε ως αρχική σύντροφό του την Λίλιθ και όχι την Εύα. Όταν ως κηρυγμένος ήδη φύλακας του κόσμου τούτου, θέλησε να ηγεμονεύσει επί της Λίλιθ, αυτή επαναστάτησε και τον εγκατέλειψε. Όμως αυτό θα μας πλατιάσει αρκετά. Ας μείνουμε στην Εύα.
Με φιλοσοφική έννοια, παρομοιάζουμε τον Αδάμ ως τον εκπρόσωπο του Άνω κόσμου (πνευματισμός) και την Εύα ως εκπρόσωπο του Γήινου κόσμου, τον υλικό και των συναισθημάτων. Δύο διαφορετικοί αλλά αυτοσυμπληρούμενοι κόσμοι που εξ ανάγκης (αρχικά ενωμένοι ως μία και μοναδική μορφή ) διαπλέκονται στον διττό κόσμο, όπως το καλό και το κακό, το μαύρο και το άσπρο. Η ένωση αυτών των δύο κόσμων θα σημάνει και την επιστροφή στο τούνελ της εισόδου.
Η Εύα ως η αντανάκλαση της άλλης άγνωστης πλευράς του ίδιου του τού εαυτού, αντιπροσωπεύεται από τις εκάστοτε επιλογές (αντικειμένου, άποψης και νοοτροπίας, ατόμων = γιατί όχι και μια Εύα κ.ο.κ) .
Αυτές οι επιλογές ενσαρκωμένες στον υλικό κόσμο (Εύα) υποδηλώνουν την πνευματικότητα (Αδάμ).
Ποτέ δεν σταμάτησε μια τέτοια διαδικασία, από την εποχή του διαχωρισμού. Η άγνοια, η έλλειψη ενδιαφέροντος και η απαγκίστρωση του παρελθόντος, έφερε την αγκύλωση του παρόντος. Τις προσωπικές τοποθετήσεις του εαυτού μας, συνηθίσαμε να τις αποδεχόμαστε πιστεύοντας πως μόνον η αντανάκλαση μας δίνει την απάντηση. Πεπεισμένοι πως αφού δεν μπορούμε να δούμε τον εαυτό μας παρά μόνον μέσω κάποιου μέσου πχ. Καθρέπτης ή εικόνας (κρίνουμε από την όραση του τι βλέπουμε σε έναν καθρέπτη, όπως όταν διαλέγεις ένα ένδυμα, που αν είναι κιόλας σαν του Λούνα παρκ, η παραπλάνηση είναι ακόμα πιό εγκληματική), δεν υπάρχει άλλος δρόμος.
Οι επιλογές πάντοτε καρποφορούν και τα αποτελέσματα που προσφέρουν πάντοτε είναι και αυτά διττά. Το μείγμα και η ποιότητα της διττότητας φανερώνει κάθε φορά την αναλογία των 2 κόσμων, μέσω των μορφών τους. Ο άνθρωπος ποτέ δεν σταμάτησε την συμμετοχή του στην δημιουργία αυτού του μείγματος, που παρουσίαζε και παρουσιάζει κάθε φορά διαφορετικές μορφές.
Εδώ για ακόμα μιά φορά, θα μπορούσα να το συνδέσω με την αναφορά των 5 γενών του Ησιόδου, όπου το Χρυσό γένος πχ. Αυτοπαραγόταν. Μέχρι που όλα σταδιακά άλλαζαν για να ομιλούμε σήμερα για το Σιδερένιο γένος, με την γνωστή σε μας εικόνα.
Στην ανάρτηση ΕΔΩ και στο βίντεο που ακολουθεί, μπορείτε να καταλάβετε για τι πράγμα ομιλώ ως προς τα γένη μέχρι εμάς.
Στις προσωπικές μου προσπάθειες, που μοιράζομαι μαζί σας, διάβασα και σας μεταφέρω με δικά μου λόγια, για τις ερμαφρόδιτες θεότητες και το βρήκα ενδιαφέρον.
Σε μια τοιχογραφία στην Πομπηία (φωτογραφία επάνω), παριστάνεται ο Θεός Αφρόδιτος που ήταν Ερμαφρόδιτος με τις θεραπαινίδες του. Η έννοια μιας τέτοιας θεότητας συναντάται σε όλες τις ανατολικές θρησκείες.
Ο Αριστοφάνης στο “συμπόσιο “ ανήγαγε την συγκεκριμένη θεότητα σε φιλοσοφική θεωρία. Δηλαδή στην ύπαρξη ενός ανώτερου Ανθρωπίνου όντος, τελειότερου, μιά πλήρης οντότητα που περιέκλειε και τις δύο φύσεις, ανδρική και γυναικεία. Άρα αυτοπαραγόταν ! Ή αλλιώς την επί όλης της φύσης επί γής ή σελήνης ως γονιμοποιούσα δύναμη Θεά, εκ της οποίας προέρχεται το πλήθος των ειδών. Στην πορεία του χρόνου όμως αυτή η θεότητα διασπάστηκε σε 2 μέρη. Αυτός είναι και ο λόγος που αρχίζουν και προκρίνονται αλληλοσυμπληρούμενα ανδρόγυνα θεότητες , όπως στους Χαλδαίους – Βαβυλώνιους (Μύλλιτα και Σάνδων) , Συριο-Φοίνικες (Αστάρτη και ΄Αδωνις), Καρχηδόνιους (Διδώ – Αστάρτη), καθώς και η Φρυγική Κυβέλη - Άτις.
Στην Ελλάδα πρωτοπαρουσιάζεται στην Κϋπρο με την λατρεία της ονομαζόμενης “αρσενοθύλεως “ Αφροδίτης, κάτι παρόμοιο στην Πάρο και την Αμάθεια, την Συρία, έχοντας συγγένεια με την Φρυγική Κυβέλη. Υπήρχε επίσης Ναός στην Αφροδίτη Κυβέλη.
Αφροδίτη = αφρός + αναδύω ! Η Αφροδίτη γεννιέται από τα γεννητικά όργανα του Ουρανού, από τον Κρόνο, ο οποίος τα πέταξε στη Θάλασσα . Πλέοντας άρχισε να δημιουργείτε αφρός, ο οποίος μετά από ταξίδι κατέληξε στην Κύπρο. Σιγά σιγά μέσα από τον αφρό, άρχισε να σχηματίζεται μία γυναικεία μορφή κλπ κλπ. Την θεά Αφροδίτη την ακολουθούν και άλλες μικρο θεότητες . Όταν η Αφροδίτη έκανε Αγώνα ενάντια στην Ήρα, ο Πάρις, υιός του Πριάμου, της δίνει το μήλο της ομορφιάς (εδώ η βιβλική ιστορία είναι αντεστραμμένη ! ) . Γίνεται τέλος σύζυγος του Ηφαίστου και γεννά : τον Φόβο ! , τον Δείμο, την Αρμονία ! Και τον Έρωτα.
Σαν θεότητα διακρίθηκε ως διττή μορφή = την κυρίως Αφροδίτη και τον Αφρόδιτο, ο οποίος παριστανόταν πωγωνοφόρος και φαλλοφόρος, έχοντας κορμό και ενδύματα γυναικεία κρατώντας σκήπτρο. Εξ ου και οι εορτές Υβριστικά (Πλούταρχος) στο Άργος, παρόμοιες στην Κύπρο και στην Κω.
Σύμφωνα με Ρωμαίους ποιητές, που δεν συμπεριλάμβαναν κανέναν ερμαφρόδιτο θεό στο δικό τους πάνθεον, περιγράφουν τον Ηρακλή φέροντα γυναικεία φορέματα, κλώθοντας στα πόδια της Ομφάλης, αλλά οι περιγραφές έχουν ανατολικούς επηρεασμούς, μεταβάλλοντας τον σε Ερμαφρόδιτη θεότητα.
Αν σας ενδιαφέρει να διαβάσετε αναλυτικότερα σχετικά με την γέννηση της λέξης ερμαφρόδιτος και πολλά περισσότερα ακόμα, επισκεφθείτε την ΠΗΓΗ .
Θεώρησα σημαντικό να ασχοληθεί κανείς με ένα τέτοιο θέμα και την προϊστορία του, γιατί κάθε ανάλογο κείμενο βοηθά να αναβιώσει μια χαμένη ιστορία, ένας αποπλανημένος μύθος, ο οποίος θα μπορούσε να μας δώσει άλλες διαστάσεις σε ένα θέμα. Θα μας βοηθήσει σε πολλά, όσον αφορά τις όποιες πεποιθήσεις μας, δοξασίες μας, ψευδαισθήσεις μας, ηθικές, αξίες κλπ. Θέματα που δεν τους δίνουμε ποτέ σημασία. Θέματα που θα μπορούσαν να συνεισφέρουν στο παζλ των γνώσεων μας και να βάλουν άλλους τόνους, στην μέχρι σήμερα μονότονη, μονόπλευρη υποκειμενική αντίληψη των πραγμάτων, την αξιότιμη Κυρία και πειθήνια υποκειμενική μας άποψη.
Ενδιαφέρον είναι να δούμε τον Ερμαφροδιτισμό και από Ιατρικής απόψεως, που τον χαρακτηρίζει Παθολογικό με τις παρακάτω υποκατηγορίες.
Κατά την Ιατρική επιστήμη τα χαρακτηριστικά των κατηγοριών είναι :
1. πλήρη μορφολογική και λειτουργική ικανότητα (τέλειος τύπος, αυτοπαραγόμενος)
2. σε ατροφική κατάσταση (ατελής τύπος)
3. υπερτερεί η αρσενική ή θηλυκή εμφάνιση (άρρεν ή θήλυς ερμαφρόδιτης)
4. αμφότερα τα γνωρίσματα των 2 φύλλων συνυπάρχουν σε υποτυπώδη μορφή (ουδέτερος ερμαφρόδιτος )
5.τα εσωτερικά γεννητικά όργανα ανήκουν εις το ένα φύλλο και τα εξωτερικά εις το άλλο (εσωτερικός ή εξωτερικός ερμαφρόδιτος)Όμως ο ερμαφροδιτισμός είναι και ψυχικός, δηλαδή συγγενικός ή επίκτητος, φυσικός ή τεχνητός που αποτελεί γενετήσια διαστροφή. Υπερτερεί πάντως η κληρονομικότητα, εξ αιτίας αλκοολικών ή επιληπτικών γονέων.
Οι θεότητες και οι ιδιότητές τους στηρίχθηκαν σε μύθους, σαν την γιαγιά που κάθεται στο τζάκι με τα εγγονάκια της και τους λέει διάφορες ιστορίες, υπό τύπου παραμυθιού. Σαν τον γηραιότερο που εξιστορεί θύμησες που κανείς ποτέ δεν κατέγραψε στο βιβλίο της ιστορίας.
Για παράδειγμα, η «θεά» Κυβέλη διατηρούσε ερωτική σχέση με το γιο της Άττι. Όταν εκείνος ερωτεύθηκε μια νύμφη, τον ανάγκασε από τη ζήλια της να αυτοευνουχιστεί, με αποτέλεσμα να πεθάνει από ακατάσχετη αιμορραγία. Έπειτα ευνουχίστηκε και ο φίλος του Άττι, ο Γάλλος. Οι ιερείς της Κυβέλης ονομάζονταν «Γάλλοι» και αυτοευνουχίζονταν σε άγριες τελετές, τις οποίες περιγράφει και ο επικούρειος Λουκρήτιος.
Ο Διόδωρος Σικελός έγραψε περιπαικτικά: «Γάλλοι μέν γίνονται εξ ανδρών, εκ δέ γάλλων άνδρες ου γίνονται» (4,43).
Ο Διόδωρος Σικελός έγραψε περιπαικτικά: «Γάλλοι μέν γίνονται εξ ανδρών, εκ δέ γάλλων άνδρες ου γίνονται» (4,43).
Η γνώση είναι αυτή που αποβάλει πάθη , εμμονές και υπερβολικές πεποιθήσεις. Κατανοώ, πως όπως ο Πλάτωνας εξήγησε την θεωρία του Σπηλαίου στην εποχή του, έτσι ο Τζώρτζ ¨Οργουελ εξήγησε το αντίστοιχο σπήλαιο ως 1984 ! Όπως ο Πλάτωνας έγραψε την Πολιτεία ως αντίθετος της καθεστηκυίας τάξης της εποχής, έτσι θα έγραφε σήμερα μια Εθνοσυνέλευση το Νέον Δημοκρατικό πολίτευμα της χώρας, μετά από σκάνδαλα και ασυδοσία της σύγχρονης καθεστηκυίας τάξης. Κοινώς τίποτα δεν άλλαξε στην ζωή του ανθρώπου, από τότε που έστρεψε και θαμπώθηκε από την καταπληκτική ομορφιά και τις ιδιότητες της ύλης ! Ούτε τις πιο λεπτοφυείς εκφάνσεις της ύλης με τάσεις προς την αντιύλη δεν έκανε λάβαρό του, αφού μόνον στα λόγια αρκείτε και όχι στις πράξεις, καθόσον ο ψυχρός καθρέπτης της μάγισσας είναι ο μόνος βωμός της αλήθειας για αυτόν.
Έτσι απεδείχθη λοιπόν πως λίγοι κατά καιρούς ήθελαν να έχουν ανοικτά τους πνευματικούς διαύλους. Όσο για τους υπόλοιπους που όλα δείχνουν ότι αριθμητικά υπερτερούν, ακολουθούν την μυρωδιά του κόκαλου πριν την στροφή που δεν ξέρεις τι υπάρχει, παρά μόνον επειδή μόνον είναι αναγόμενο στο “σύνηθες “ !
Κλείνοντας θα ήθελα να αντιστρέψω μια εμπεδωμένη έννοια ! Το γνωστό “μία εικόνα χίλιες λέξεις” . Πως όμως τελικά ένα βιβλίο κάποιων σελίδων δεν μπορεί να αποδοθεί ή εκφραστεί ανάλογα στον χώρο των εικόνων (κινηματογράφος) , παρά μονοπωλούν πάντα την αυθεντικότητα , την περιγραφή και την σημασιολογία, μόνον οι λέξεις (βιβλίο) ;;;;
Ας το σκεφτούμε καλλίτερα, ειδικά όσοι έχουν διαβάσει ένα βιβλίο και έχουν δει αντίστοιχα το ίδιο σε εικόνες. Δεν είναι μια εικόνα ένα συγκεκριμένο κάδρο χωρίς περαιτέρω προοπτική , αφού η έννοια της είναι τελεολογική ;;;
Ασπασία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου