Ο 32χρονος περιγράφεται ως άτομο με ακροδεξιές εθνικιστικές θέσεις και με μίσος απέναντι στο Ισλάμ...Ο 32χρονος νορβηγός Αντερς Μπέχριγκ Μπρέιβικ είναι σύμφωνα με την αστυνομία ο άνθρωπος που έπνιξε στο αίμα τη Νορβηγία.
«Ενα άτομο με πίστη είναι ίσο σε δύναμη με 100.000 που έχουν μόνο ενδιαφέροντα», έχει μεταξύ άλλων γράψει ο δράστης στον λογαριασμό του στο Twitter.
Ισλαμοφασισμός vs. Ισλαμοφοβία και η παρακμή της Ευρώπης
Όταν ξεκίνησε το «defence-point.gr» την κάλυψη του σοβαρού θέματος στη Νορβηγία, όπως σε όλα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης της υφηλίου, η πρώτη μας σκέψη πήγε στο φαινόμενο της ισλαμικής τρομοκρατίας και σε κάποιον Νορβηγό (είχε ήδη διαρρεύσει η εθνικότητα του δράστη της τρομοκρατικής επίθεσης στο νησί) ο οποίος είχε προσηλυτιστεί και ασπαστεί τα νάματα του Ισλάμ στην πιο εξτρεμιστική μορφή του και εκδικήθηκε τη χώρα για μια σειρά από λόγους.
Η συμμετοχή των νορβηγικών Ενόπλων Δυνάμεων στις περιπέτειες της διεθνούς κοινότητας στο Αφγανιστάν και τη Λιβύη προσέφεραν ένα αρχικό και πειστικό κίνητρο το οποίο με βάση την σύγχρονη εμπειρία θα αποτελούσε ένα σενάριο που θα μπορούσε να αποτελεί την αλήθεια. Σε αυτή την περίπτωση, σήμερα, τα ΜΜΕ όλου του κόσμου θα μιλούσαν για τη διείσδυση των τρομοκρατών στις ευρωπαϊκές κοινωνίες, αξιοποιώντας μεθόδους μυστικών υπηρεσιών, κατορθώνοντας να σπείρουν στο τέλος τον θάνατο και τον όλεθρο.
Τι άλλο άραγε θα γράφαμε; Είναι δεδομένο ότι στο – αναπόφευκτα οργισμένο – μυαλό μας στριφογύριζε έντονα η λέξη «ισλαμοφασισμός», την οποία είναι βέβαιο ότι θα χρησιμοποιούσαμε εάν τελικά το τρομοκρατικό πλήγμα είχε σαν δράστη κάποιον φανατικό ισλαμιστή, ο οποίος όντας αποφασισμένος να πεθάνει και να πάει να κάνει παρέα στον Προφήτη, απολαμβάνοντας όλα τα καλά που περιγράφουν οι στρατολόγοι μικρών παιδιών για την εκτέλεση επιθέσεων αυτοκτονίας (π.χ. 42 παρθένες, ρύζι και μέλι… ασχέτως αν τα δύο τελευταία μάλλον αηδία προκαλούν στον μέσο πεινασμένο Δυτικό!).
Προφανώς θα ζητούσαμε τη λήψη σοβαρότατων και αυστηρότατων μέτρων στο επίπεδο της Ευρωπαϊκής Ένωσης και το τέλος της «χαζοχαρούμενης» αντιμετώπισης του ζητήματος της παράνομης μετανάστευσης. Επίσης, την παροχή δικαιωμάτων στους μουσουλμάνους με τρόπο αναλογικό προς αυτόν που απολαμβάνουν τα δικά τους θρησκευτικά δικαιώματα οι Δυτικοί στις «ανεκτικές» κοινωνίες – καθεστώτα της Μέσης Ανατολής, όπου ενίοτε και τον Σταυρό σου να κάνεις μπορεί να βρεθείς σε αστυνομικό τμήμα ανακρινόμενος.
Τίποτα από τα ανωτέρω δεν εξηγούν τελικά όσα τραγικά έγιναν στη Νορβηγία. Ωστόσο, αν και όσα γράφτηκαν παραπάνω δεν αναιρούνται και θα καταγραφούν σε περίπτωση κάποιας άλλης τρομοκρατικής ενέργειας όπου δράστης θα είναι κάποιος ισαμιστής, τα περιστατικό δίνει μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για ορισμένες ενδιαφέρουσες διαπιστώσεις.
Η πρώτη και σημαντικότερη είναι, ότι όσο και να έχουμε συνδέσει κάποιες εγκληματικές – τρομοκρατικές πράξεις με τους ισλαμιστές και τη Μέση Ανατολή (ή άλλες περιοχές που αντιμετωπίζουν την πρόκληση του ισλαμικού φανατισμού (.χ. Ινδία, Ινδονησία κ.λπ.), φαίνεται ότι το πρόβλημα του φανατισμού που οδηγεί στον εξτρεμισμό και την τρομοκρατίας, αφορά λιγότερο ή περισσότερο όχι μόνο τους ισλαμιστές, αλλά παντός είδους φορείς ακραίων και μη ανεκτικών ιδεολογιών. Πρακτικά, μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι όσοι υποστηρίζουν ότι τα άκρα βρίσκονται πολύ πιο κοντά μεταξύ τους από όσο τα ίδια θέλουν να πιστεύουν, πιθανότατα έχουν αρκετό δίκιο. Όταν μάλιστα μετέρχονται των ιδίων μεθόδων για την προώθηση των σκοπών τους τότε δεν μπορεί παρά η «ταμπέλα» τρομοκράτης να αφορά και τις δυο πλευρές.
Η δράση φέρνει αντίδραση, είναι μια δεύτερη ανάγνωση της κατάστασης. Η γιγάντωση του φαινομένου της λαθρομετανάστευσης σε συνδυασμό με τα προβλήματα – αδιέξοδα των ευρωπαϊκών κοινωνιών και το φαινόμενο της ισλαμικής τρομοκρατίας, οδήγησε ακροδεξιές ομάδες στην υιοθέτηση πιο σκληρών μεθόδων αντιμετώπισης αυτού που θεωρούν ως «θανάσιμο κίνδυνο για το έθνος». Στην περίπτωση που εξετάζουμε μάλιστα, ο δράστης φέρεται να ανήκε σε ομάδες νεοναζί και να είχε περάσει στρατιωτική εκπαίδευση.
Όπως έχει προκύψει σήμερα νωρίς το πρωί, οι νορβηγικές μυστικές υπηρεσίες, σε έκθεσή τους είχαν προειδοποιήσει τις αρχές ότι το φαινόμενο του «εθνικού εξτρεμισμού» βρίσκεται σε άνθηση και είναι εξαιρετικά πιθανό να απειλήσει την κοινωνική ειρήνη και γαλήνη. Είχε εντοπιστεί εγκαίρως κινητικότητα στις τάξεις αυτών των ομάδων και είχε καταγραφεί η τάση ριζοσπαστικοποίησης στο βαθμό ανοικτής χρήσης ένοπλης βίας. Ακόμα και στην περίπτωση που κάποια νεοναζιστική οργάνωση δεν έχει δώσει το «πράσινο φως» για την τρομοκρατική ενέργεια, αυτό δεν σημαίνει ότι το ποτισμένο με τις εξτρεμιστικές διδαχές νεαρό – συνήθως – μέλος, δεν θα πάρει την πρωτοβουλία να εκτελέσει κάποια ενέργεια η οποία πιθανότατα μπορεί να έχει πολύ περισσότερα κίνητρα από την απλή «εκδίκηση ενάντια στον εσωτερικό ή εξωτερικό εχθρό» (όπου εσωτερικός εχθρός, για τα άτομα αυτά, είναι τα κόμματα και οι πολιτικοί που θεωρούνται «σπόνσορες» των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των παράνομων μεταναστών και της εξασφάλισης γι’ αυτούς ελευθεριών κατηγορούμενοι ότι δεν αντιλαμβάνονται ότι με τον τρόπο αυτό υπονομεύουν τον «νορβηγικό χαρακτήρα», στην περίπτωσή μας, της κοινωνίας). Την καταξίωση και ηρωποίηση, την αποδοχή εν τέλει στο πλαίσιο μιας ομάδας…
Ένα ακόμη ενδιαφέρον στοιχείο είναι ότι ο δράστης φάνηκε διατεθειμένος να θυσιάσει τη ζωή του μπροστά στον «μεγάλο σκοπό». Αυτό παραπέμπει ευθέως σε χαρακτηριστικά που έχουν αποδοθεί αποκλειστικά στους ισλαμιστές φονταμενταλιστές, κυρίως λόγω της «θρησκευτικής ιδεολογικοποίησης» των κινήτρων όπως αυτά προκύπτουν μέσα από τα ιερά τους κείμενα, στα σημεία που αναφέρονται στον «ιερό πόλεμο» και τους «μάρτυρες», διαμορφώνοντας στις ισλαμικές κοινωνίες, ήδη από το επίπεδο της οικογένειας, μια κουλτούρα ανοχής απέναντι σε συμπεριφορές και δράσεις που χαρακτηρίζονται ως εντελώς απαράδεκτες στην κουλτούρα της Δύσης.
Εν κατακλείδι, για να ολοκληρώσουμε τις πρώτες μας συγκεντρωτικές σκέψεις για την τραγωδία που έπληξε τη Νορβηγία, εάν δούμε την υπόθεση από την «απέναντι οπτική γωνία» σε σύγκριση με αυτή που μας βοήθησε στο να επιχειρήσουμε να αναλύσουμε την κατάσταση, η «χαλαρή» στάση των ευρωπαϊκών κοινωνιών και των πολιτικών ελίτ σο ζήτημα της λαθρομετανάστευσης, σε συνδυασμό με την επίταση του φαινομένου το οποίο κλιμακώνεται σταθερά απειλώντας όλο και περισσότερες ευρωπαϊκές κοινωνίες, με αποτέλεσμα να λαμβάνουν πλέον μέτρα ακόμα και οι θεωρούμενοι ως οι πλέον «ανεκτικοί» Σκανδιναβοί, αποδεικνύει ότι η ευρωπαϊκή πολιτική ελίτ έχει αποτύχει παταγωδώς.
Έχει αποτύχει να αφουγκραστεί τα κοινωνικά προβλήματα και να επιχειρήσει να τα θεραπεύσει προτού λάβουν εκρηκτικές διαστάσεις. Και όταν λέμε προβλήματα συμπεριλαμβάνουμε την παράνομη μετανάστευση, την ασυδοσία ακραίων και φανατικών ισλαμικών στοιχείων και την προβολή αιτημάτων που οδηγούν στην καταπάτηση των δικαιωμάτων των… ιθαγενών και την αλλοίωση των χαρακτηριστικών, κοινωνικών και μη της χώρας! Επίσης, πρόβλημα είναι και ο εξτρεμισμός παντός είδους.
Η πολιτική χρεοκοπία της Ευρώπης όπως αποκαλύφθηκε από τα γερασμένα αντανακλαστικά των ηγεσιών της, οδηγεί σε παρακμή σε πολλαπλά επίπεδα. Ας συνέλθουμε λοιπόν όσο είναι καιρός…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου