Οι αριθμοί είναι αμείλικτοι. Τα οικονομικά στοιχεία της Ελλάδας, με χρέος ίσο με το 160% του ΑΕΠ της, συνασπίζουν υπό την ηγεσία της Γερμανίας, όλους εκείνους που δυσανασχετούν με τις σπατάλες, και την αποδεδειγμένη απάτη της Ελλάδας στο παρελθόν.
Το ίδιο ισχύει και με τα οικονομικά στοιχεία της Πορτογαλίας, της οποίας το χρέος ισοδυναμεί με το 88% του ΑΕΠ της.
Ακολουθεί η Ιταλία, με χρέος 120% του ΑΕΠ, και μια αδυναμία των δημοσίων υπηρεσιών της να λειτουργήσουν, όπως αποδεικνύεται με την χαοτική αποκομιδή των σκουπιδιών στη Νάπολη.
Η περίπτωση της Ισπανίας διαφέρει. Εκεί, οι αρχές παλεύουν με το ιδιωτικό χρέος, όπως οι Ιρλανδοί, που προσπαθούν να στηρίξουν τις τράπεζές τους. Πάντως, και η Ισπανία, με χρέος 64% του ΑΕΠ, έχε μπει για τα καλά στο στόχαστρο των οίκων αξιολόγησης.
Τώρα, στη κρίση έρχεται να προστεθεί και η διχοτομημένη Κύπρος.
Μέλος της ΕΕ από το 2004, τώρα μάλλον και αυτή θα αναγκαστεί να ζητήσει βοήθεια, μετά τη τρομακτική έκρηξη που σκότωσε 13 άτομα και κατέστρεψε τη κύρια μονάδα παραγωγής ενέργειας της χώρας. Το κόστος ανακατασκευής της μονάδας, θα ξεπεράσει σύμφωνα με τους ειδικούς, το ένα δισεκατομμύριο ευρώ. Εν τω μεταξύ, η κυβέρνηση της Λευκωσίας ήδη αντιμετωπίζει ένα δημόσιο χρέος €50 δισ. ή αλλιώς 71% του ΑΕΠ.
Η μοίρα της Ευρώπης, ανέκαθεν συνδέονταν με την Μεσόγειο. Τι άλλο όμως μπορεί να γίνει πέρα των μεταρρυθμίσεων, των περικοπών δαπανών, των μαζικών ιδιωτικοποιήσεων, και της αύξησης της φορολόγησης, όπως γίνεται σήμερα στην Ελλάδα;
Κάποιοι Γερμανοί πολιτικοί έχουν αφήσει να εννοηθεί, ότι καλά θα κάνει η Αθήνα να πουλήσει μερικά από τα ηλιόλουστα νησιά της για να γεμίσει τα δημόσια ταμεία. Αυτή είναι μια μέθοδος που από παλιά χρησιμοποιούσαν κάποιες ευρωπαϊκές δυνάμεις, όπως όταν ο Ναπολέων πούλησε στις νεοσύστατες ΗΠΑ τη γαλλική Louisiana, και χρησιμοποίησε τα έσοδα για να συνεχίσει τους πολέμους του.
Κάποιες Κασσάνδρες πιέζουν ακόμη και για την έξοδο της Ελλάδας από την ευρωζώνη, ξεχνώντας πως κάτι τέτοιο απαγορεύεται από τη Συνθήκη της Λισσαβόνας. Ο σκοπός είναι ξεκάθαρος. Να μετατραπεί η ευρωζώνη σε μια αποκλειστική λέσχη με μοναδικά μέλη της τα κράτη του Βορρά.
Η πολιτική πραγματικότητα της Ευρώπης όμως είναι αναλλοίωτη, και όλα αυτά που υποστηρίζουν τα λαϊκίστικα κόμματα όπως αυτό του Ολλανδού Geert Wilders, την αγνοούν. Αγνοούν ότι ιστορικά, η όποια δύναμη της Ευρώπης εξαρτάται από την Μεσόγειο Θάλασσα. Η αποκοπή της ΕΕ από τη Νότια Ευρώπη θα αποτελούσε πολιτικό παράδοξο, εφόσον τα στρατηγικά και οικονομικά ζητήματα που παίζονται στον Νότο είναι κρίσιμα. Και να μη ξεχνάμε τη τεράστια συνεισφορά της Ελλάδας στην ευρωπαϊκή διανόηση, ή το ότι η εμπορική και καπιταλιστική ταυτότητα της Ευρώπης χτίσθηκε στη Μεσόγειο.
Σε μια εποχή που τα Νατοϊκά αεροσκάφη απογειώνονται από τη Σικελία και τη Κρήτη για να βομβαρδίσουν την Λιβύη του Καντάφι, ποιος μας λέει πως μόνο τα δημοσιονομικά ζητήματα και οι προϋπολογισμοί είναι τα μοναδικά κριτήρια της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης;
Ποιος μας λέει ότι η «αραβική άνοιξη» δεν θα αποδειχθεί πηγή αναζωογόνησης για την Ευρώπη;
Και ας μη ξεχνάμε τις μεγάλες επενδύσεις του Βερολίνου στο σχέδιο ηλιακής ενέργειας Desertec, νοτίως της Μεσογείου. Η Μεσογειακή Ένωση που δημιούργησε ο Nicolas Sarkozy δεν θα πρέπει να αφεθεί να ναυαγήσει.
Τέλος, ένα ακόμη επιχείρημα, που μπορεί να είναι ασήμαντο, αλλά αξίζει να τεθεί επί τάπητος: Προς τα πού κατευθύνονται για να περάσουν τις διακοπές τους οι σκληρά εργαζόμενοι και γεμάτοι αρετές βιομηχανικοί εργάτες του Βορρά, μόλις κλείσουν τα εργοστάσια για το καλοκαίρι;
Αν πάτε στις Βρυξέλλες, θα δείτε ατέλειωτα καραβάνια αυτοκινήτων που διαρκώς μεταφέρουν χιλιάδες Ολλανδούς ψηφοφόρους του Geert Wilders προς την Γαλλία, την Ισπανία, και την Ιταλία.
Φταίει η γεωγραφία; Σίγουρα. Για αυτό και δεν μπορούμε να κρίνουμε κάθε χώρα επί ίσοις όροις. Οι λαοί και τα κράτη δεν έχουν όλα την ίδια μοίρα, ούτε τα ίδια συγκριτικά πλεονεκτήματα. Ο στόχος θα πρέπει να είναι να οδηγηθούν οι σημερινοί αδύναμοι οικονομικά, στη μεγιστοποίηση της απόδοσης τους, αντί να τους δείχνουμε την έξοδο.
Δεν θα πρέπει να ξεχνάμε πως μόλις πριν από λίγα χρόνια, η Γερμανία και άλλες ευρωπαϊκές χώρες επαινούσαν την ισπανική οικονομική άνθηση.
Η Ελλάδα, αποτελούσε τη γενέτειρα κάποιων χαρισματικών δισεκατομμυριούχων, εμπόρων και εφοπλιστών, που αποτελούσαν τη δόξα της Ευρώπης επί πολλούς αιώνες. Σήμερα, τα πλοία των απογόνων τους συνεχίζουν να διασχίζουν τα πελάγη, χωρίς όμως να πληρώνουν φόρους. Και εκεί έγκειται το πρόβλημα. Στους αριθμούς και στα νούμερα. Στα απλά νούμερα.
S.A.-Le Temps
http://www.presseurop.eu/en/content/article/799871-without-south-north-loses-europe
http://www.antinews.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου