a.readmore { /* CSS properties go here */ }
Καλώς ορίσατε στην μάχη της Αναζήτησης.

Τρίτη 27 Σεπτεμβρίου 2011



Έκανα φιλότιμη προσπάθεια, να βρω όσα περισσότερα γραφόμενα υπήρχαν επί του θέματος.  Το πως αρχινάς κάτι, πάντα έχει το ερέθισμα του, που πολλές φορές το ξεχνάς.  Από αλλού ξεκινάς και αλλού πηγαίνεις.  Καλό και Κακό μαζί. Ο πιο πιστός γάμος στην γνωστή ανθρώπινη ιστορία.  Γάμος που ούτε το αυτόματο διαζύγιο δεν το ευνοεί.  Τουλάχιστον για όπως συνηθίσαμε να νοούμαι τούτη την ζωή.
Η ιστορία του Γιγαλμές ή Γκιγκαλμές, την οποία δεν έχω σκοπό να την εξιστορήσω λεπτομερώς, έχει τόσα κοινά στοιχεία με ότι γνωρίζουμε για την όποια πιθανή προ- ιστορία μας μέσω των θρησκειών μας, αλλά με σύγχρονη ονοματοδοσία και προσθετικές νοηματικές εξιστορήσεις !
 
Απέκτησε λοιπόν ο Γιγαλμές έναν σύντροφο, τον Ενκιντού, όπως ο Αδάμ την Εύα του , επειδή  λυπήθηκε η Θεά Αρούρου την μοναξιά του.  Ταξίδεψε όσο ταξίδεψε ο Οδυσσέας, ψάχνοντας την Ιθάκη του, μόνον που ο Γιγαλμές, επεδίωκε την Αθανασία, από όταν πέθανε ο σύντροφός του κατ'  εντολήν των Θεών.    
Σήμερα, δεν κυκλοφορεί μια τέτοια ιδέα στις σκέψεις των ανθρώπων, επιφανών ή μη ;;             Η περιβόητη αθανασία.  Δεν μιλούν όμως για την αληθινή Αθανασία !  Για να φτάσει κανείς στην έννοια Αθανασία, πρέπει να ξεπεράσει τον ίδιο του τον εαυτό και ότι τον συνδέει με τις αδυναμίες του.  Ας είναι.  Ο καθένας με ότι διαβάζει, προσαρμόζει την δικιά του έννοια ! 


Βρέθηκε σε μέρη που κανείς δεν μπορούσε να πατήσει, φυσικά ούτε άνθρωπος.  Όμως εκείνος ήταν κατά τα 2/3 θεός.  Εκεί στην θάλασσα του θανάτου συνάντησε τον Ουτναμπίστιμ, που ήταν γνώστης της Αθανασίας αφού έγινε αθάνατος από θνητός !   
Ο μόνος διασωθείς από τον κατακλυσμό στο έπος του Γιγαλμές.  Και αυτό γιατί, οι "θεοί"   αποφάσισαν να καταστρέψουν τους ανθρώπους, με αιτία πως έκαναν "τόσο θόρυβο και δεν μπορούσαν να ησυχάσουν".  Ένας όμως εξ αυτών, θεωρώντας το μεγάλη αδικία, το πρόδωσε στις καλαμιές του σπιτιού του, από τις οποίες ήταν φτιαγμένο το σπίτι του Ουτναμπίστιμ.  
Όταν ο Ενλίλ θεός είδε ζωντανό έστω και έναν άνθρωπο, θύμωσε πολύ.  Αλλά ο μαρτυριάρης στην καλαμιά του μυστικού θεός Έα, του εξήγησε πως οι καλαμιές του τραγούδησαν το σχέδιο των θεών και έτσι του χάρισε, όχι μόνον την ζωή , αλλά του έδωσε και την Αθανασία ! 


Ένας κατακλυσμός που εν μέρει ταυτίζεται με αυτόν του Νώε, αφού και ο δασωθείς  Ουτναμπίστιμ, έφτιαξε ένα σκάφος από τα υλικά του σπιτιού του, παίρνοντας μαζί του όλα τα είδη της πανίδας που γνώριζε ! Μετά από 7 μέρες και εκείνος έστειλε 3 πουλιά (όχι μόνον την περιστερά με τον κλάδο ελαίας), μέχρι που το κοράκι δεν γύρισε, άρα είχε βρεί τροφή. 
Αλλά εκτός τών άλλων, οι δύο αφηγήσεις έχουν μια σημαντική διαφορά.  Εδώ οι θεοί έδωσαν εντολή να καταστραφούν οι άνθρωποι, όχι για αμαρτίες, αλλά γιατί έκαναν θόρυβο (σύμφωνα με την εκδοχή της Μονής Βατοπαιδίου ).
Επίσης αλλού διάβαζα, πως τόσο μεγάλη ήταν η καταστροφή, που φοβήθηκαν οι θεοί και έτρεξαν κοντά στην κατοικία του θεού Ανού.  
Άλλη σημαντική διαφορά, είναι πως στην περίπτωση του Νώε, εκείνος προσπάθησε να ειδοποιήσει τους άλλους ανθρώπους για την μεγάλη καταστροφή που ερχόταν, αλλά οι άνθρωποι δεν τον πίστεψαν.


Μετά την διάσωση του ο Ουτναμπιστίμ κάνει θυσία στους θεούς.  " Και οι θεοί μύρισαν την οσμή, μύρισαν την ευωδία, οι θεοί μαζεύτηκαν σαν τις μύγες γύρο από την θυσία ενός ιερέα !".
Είχαν οι δύστυχοι να φάνε πολύ καιρό και η θυσία ήταν και ένας λόγος του διασωθέντος προς τους θεούς.  Αντίθετα με την γνωστή μας Βίβλο, οι θεοί ή ο θεός δεν έχει ανάγκη να κορέσει την πείνα του με τους αναλώσιμους ανθρώπους, ούτε μπορούμε σήμερα να φανταστούμε για έναν θεό που τρέχει σαν μύγα στο θυσιαστήριο με το σφακτάρι !  Δηλαδή οι ανθρωποφάγοι, που δυστυχώς υπάρχουν και σήμερα, είχαν δάσκαλο για την διατροφική τους αλυσίδα.


Ένα Βαβυλωνιακό - Ασσυριακό έπος που γράφτηκε γύρο στο 4000 π.χ, κατ΄ άλλους το 2500 π.χ., πάντως πριν από την Βίβλο !!  Υπάρχουν επίσης πολλές περιγραφές πολλών άλλων λαών, περίπου 33 εκδοχές με διάφορες παραλλαγές.  Η Σκανδιναβική και η Αιγυπτιακή, που έφτασε στους τελευταίους από Ασσύριους-Σουμέριους, δεν ταυτίζονται με την Βιβλική περιγραφή.  Η Σκανδιναβική αποδίδει μια μερική καταστροφή από βροχή, χωρίς καμία παρέμβαση θεού ή θεών, ούτε σαν κάποια τιμωρία ενάντια στον "κακό"  άνθρωπο.   Ο 'Φάχα" ο διασωθείς από την Κινεζική εκδοχή, μαζί με την γυναίκα του, τους γιούς και τις κόρες του, αναφέρει ως αιτία "λόγω της αποστασίας του ανθρώπου από τον Ουρανό" !


Η Ελληνική εκδοχή με τον κατακλυσμό του Δευκαλίωνα είναι πιο ρεαλιστική, με πηγάδια που φουσκώνουν, παρατηρήθηκαν σχισμές και ρωγμές, άρα έχει πιο αντικειμενικές παραμέτρους. Παρ'  όλα αυτά η Ελληνική πεποίθηση τριγυρνά περισσότερο στην Βιβλική εκδοχή, αντί της δικής της πατρογονικής.   Μέσα στην Κιβωτό του Δευκαλίωνα ήταν ο πρόγονος των Ελλήνων, ο Έλληνας , γιός του Δευκαλίωνα και της γυναίκας του Πύρας, μαζί με τον αδελφό του Αμφικτύωνα. 
Σαν να λέμε παραλείπεται συστηματικά η προγονική προέλευση του Έλληνα, χωρίς οι περισσότεροι να γνωρίζουν την προέλευση του ονόματός των ή έστω μία από αυτές.  Ένα γεγονός που στην Ελληνική εκδοχή, προήλθε από το λιώσιμο των πάγων και το αποτέλεσμα ήταν απλά ένα φυσικό φαινόμενο ως επακόλουθο ενός άλλου.
Κάτι σαν αυτό που αναμασούν σήμερα οι επιστήμονες, μόνον που αρέσκονται να τα ρίχνουν, στον άνθρωπο ως η κύρια αιτία και του τρόπου ζωής του (στην ουσία ούτε καν αυτού), αλλά λόγω μιας μικρής μερίδας ανθρωποειδών με την αλόγιστη δική τους αλαζονεία.  Επιπρόσθετα, αρέσκεται η ανθρώπινη φαντασία να εγκλωβίζεται στην φανταστική κατασκευή μιας κιβωτού που μπορούσε να χωρέσει όλα τα είδη της γης φυλακισμένα για ένα χρόνο και ένα μήνα σε έναν περιορισμένο χώρο.  Τα άγρια θηρία δίπλα στα άλλα !!!

Σε συνέντευξή του ο συγγραφές Μιχάλης Καλόπουλος στις Πύλες του Ανεξήγητου, είχε πει :  σίγουρα θα υπήρξαν μετακινήσεις ανθρώπων μαζί με τα ζώα που θα μπορούσαν να πάρουν μαζί τους, αλλά ούτε θα μπορούσε να κατακαθίσει ένα τέτοιου όγκου σκάφος σε ύψος 1400 μέτρων, όταν οι επιστήμονες μας λένε ,πως η αύξηση της στάθμης των υδάτων δεν μπορεί να υπερβεί τα 140 μέτρα !!  Ο Μαθουσάλας που έζησε 969 χρόνια, σύμφωνα με τους εβδομήκοντα, ο κατακλυσμός του Νώε έγινε όταν ο ίδιος ήταν ηλικίας 955 ετών.  Αν επέζησε μόνον ο Νώε, με ποιόν τρόπο επέζησε ένας υπέργηρος ;
(Θα πρόσθετα, πως αν διαβάσει κανείς την βιβλική ιστορία, η Κιβωτός συναντά στην ελεύθερη διαδρομή της άλλο σκάφος με άλλους ανθρώπους και εκείνη την στιγμή ξανά ξεκινά η ανταλλαγή διαθέσιμων αγαθών.  Κάτι ανάλογο συνέβη και με τον Κάιν όταν έφυγε από την οικογένεια και συνάντησε αλλού, άλλους ανθρώπους.)
Ο Μύθος που δεν είναι παραμύθι, είναι μια πιο ωραιοποιημένη αφήγηση ενός γεγονότος. 
Τονίζει πως το μεγαλύτερο πλοίο που κατασκευάστηκε στην Αρχαιότητα ήταν η "Συρακούσια" από τον μηχανικό όλων των εποχών τον Αρχιμήδη, μια εποχή αρκετά μετά τον Νώε.

Σύμφωνα με τον Ιωσήφ Μποτετζάγια http://www.oikologos.gr/  γράφει για το έπος Γιγαλμές (2700 πχ.)

Από το έπος αυτό (ένα από τα αρχαιότερα της παγκόσμιας λογοτεχνίας),  χαρακτηριστική  είναι η διήγηση κατά την οποία ο Γιλγαμές, κατέστρεψε το δάσος των κέδρων και έφτιαξε το μνημείο-πύλη της Ουρούκ (Ιράκ), με πρόσχημα να τιμήσει τους θεούς, στην ουσία όμως για να δοξαστεί ο ίδιος και να μείνει αιώνια η μνήμη του. Για να δικαιολογήσει μάλιστα την πράξη του δημιούργησε μια νέα τάξη πραγμάτων (θεοί κάτω κόσμου, το δάσος, το τέρας φύλακας). Μια επιθυμία «τάξης και σκοπού» που δεν υπήρχε όταν ο άνθρωπος θεωρούσε τον εαυτό του ως κομμάτι της φύσης, εμφανίστηκε όμως με τη έλευση της γεωργίας τη Νεολιθική εποχή, οπότε άρχισε ουσιαστικά και η πάλη του ανθρώπου με τη φύση.

Έτσι βλέπουμε πως υπάρχει τάση να θεοποιούνται όλοι οι διασωθέντες ήρωες, ο καθένας με τον δικό του τρόπο, για διαφορετικούς λόγους που υπηρετούν τα της μέλλουσας εποχής !
Φτάσαμε να μιλούμε για μια καταστροφή ηπείρου της Ατλαντίδας και πριν από αυτήν για κάποια με το όνομα Λεμουρία !!


Τέλος, ποιά ήταν η κατάληξη του ταξιδιού για την Αθανασία ;  


"Ζήσε την ζωή σου τον συμβουλεύει η θεά Ιστάρ. Δεν υπάρχει τίποτα περισσότερο, αυτό είναι όλο" Έτσι γυρνά πίσω ο Γιγαλμές ζώντας όσο πιο χαρούμενα μπορούσε την ζωή του με αγάπη προς τα παιδιά του και την γυναίκα του. 

Αντίθετα ο Ουσναμπίστιμ, τον ρωτά , "και με ποιό τρόπο θα καταφέρεις να πείσεις τους Θεούς να σου χαρίσουν την αθανασία ; ", αφού του είχε αφηγηθεί και τον λόγο της Αθανασίας του.
"Δεν κάνω πίσω" απαντά ο Γιγαλμές
"Τότε θα πρέπει να μείνεις 7 ημέρες και 7 νύχτες ξάγρυπνος " .  Αλλά εκείνον τον πήρε ο ύπνος
"Δεν κέρδισες τίποτα με το ταξίδι σου"  του είπε ο Αθάνατος. Αλλά του έδωσε ως δώρο ένα φυτό με αγκάθια μυτερά σαν του ρόδου, που όποιος το έτρωγε ξανάβρισκε την νιότη του !!  
Τι πρωτότυπο ως ιδέα στις μέρες μας !!
Στον δρόμο του όμως ένα φίδι του έφαγε το φυτό.  Σε αυτό το γεγονός αποδίδουν την συχνή αλλαγή του πουκάμισου του φιδιού.

Αλλά η ανθρωπότητα δεν μπόρεσε ποτέ να ξανά βρει αυτό το φυτό.  Ακόμα ψάχνει και θα συνεχίσει να ψάχνει, γιατί το ψάχνει με εντελώς λάθος σκεπτικό και κυριολεκτικό ως έννοια, στην επίγεια ζωή του. Όχι ως ένα μεταβατικό στάδιο, μιας άλλης διάστασης, μιας άλλου είδους πνευματικότητας .  Τόση έφτασε η αλαζονεία, που κάποιοι κατέχοντες να έχουν καταψυχθεί , ώστε μετά από αρκετά χρόνια ξυπνώντας, πιστεύουν πως μέχρι τότε θα έχει βρεθεί η λύση !
Λίγο με ενδιαφέρει αν ως γεγονός είναι αληθές ή όχι.  Σημασία έχει πως ακόμα και αν έχει κυκλοφορήσει εδώ και πολλά χρόνια ως υπόθεση, ακόμα και αν είναι ένας ακόμα μύθος, δεν παύει να καταδεικνύει την ανθρώπινη μωρία.

Ο Τζον Λένον τραγουδούσε: «Φαντάσου πως δεν υπάρχει Παράδεισος/ Είν΄ εύκολο αν προσπαθήσεις/ Ούτε Κόλαση από κάτω μας/ Κι απάνω μας μονάχα ουρανός». 
Η ιδέα...
... του Παραδείσου είναι σχετικά πρόσφατη επινόηση (λίγο παλιότερη από την Γκόλντμαν Σακς). Οι περισσότεροι άνθρωποι που έζησαν πριν από εμάς, δεν τη γνώριζαν. «Δείξε μου τον παράδεισό σου, να σου πω τι σου λείπει από τη ζωή σου», γράφει ο νεαρός και ταλαντούχος αρθρογράφος Τζόχαν Χάρι στο περιοδικό «Σλέιτ». «Οι κάτοικοι της ερήμου που έγραψαν την Αγία Γραφή και το Κοράνι ζούσαν σε έναν κόσμο δίψας. Γι΄ αυτό ο Παράδεισός τους ήταν πάντα γεμάτος γάργαρα νερά και πηγές». Η ΑΝΑΓΚΗ, λοιπόν, έτσι όπως την έγραψε με κεφαλαία γράμματα ο καλόγερος Ανσέλμο σε έναν τοίχο της Παναγίας των Παρισίων, ήταν αυτή που γέννησε την ιδέα του Παραδείσου. Και γι΄ αυτό ακριβώς ο Παράδεισος έγινε εύκολα το τέλειο εργαλείο ελέγχου και εκφοβισμού. Το Βατικανό, ας πούμε, κήρυξε μονοπώλιο στη λίστα με τους VΙΡ του Αγίου Πέτρου: οι πύλες του θα άνοιγαν μονάχα σε όσους υπάκουαν στις εντολές των εκκλησιαστικών αρχών και αγόραζαν συγχωροχάρτια. Και οι Μορμόνοι, όποτε οι δύσμοιρες γυναίκες τους εξεγείρονται και διεκδικούν ίσα δικαιώματα με τους άνδρες αυτής της θρησκευτικής κοινότητας, εκείνοι τις απειλούν ότι στην άλλη ζωή δεν θα πάνε στον Παράδεισο, αλλά κάπου αλλού, ξεχωριστά από τα αγαπημένα τους πρόσωπα. Η υπόσχεση του Παραδείσου, επίγειου ή επουράνιου, ήταν πάντα μια υπόσχεση εκμετάλλευσης. Σε αυτήν στήριξαν την επιβίωσή τους ένα σωρό κίβδηλοι ιδεολόγοι, πολυάριθμες ψευδεπίγραφες ουτοπίες και αμέτρητα απατηλά πολιτικά προγράμματα.


Τι μας λέει ο Πλάτωνας ; Πως η Ανάγκη είναι το γενεσιουργό αίτιο των πάντων. Σαν να λέμε ακόμα και η ίδια η ύπαρξη του Θεού. Όταν η Ανάγκη είναι τοποθετημένη σε λάθος βάθρο, άγνωστα αποτελέσματα αποδίδει.
Ο Παράδεισος και η Κόλαση είναι μέσα μας και όπως τις ορίζουμε εμείς.  Αυτό που αντανακλούν στον ψυχικό μας κόσμο οι έννοιες αυτές, αυτό ακριβώς και είναι.  Βρίσκει κανείς αυτό που κτίζει με όποια υλικά και αν το κτίζει.  Αν δεν κατακτήσει τον παράδεισό του πάνω στην γη, περιμένοντας μεταχρονολογημένα να βρει την λύση των δεινών του, προσφέροντας θυσίες παλαιότερα, καντήλια και υποκλίσεις σήμερα, ποτέ δε θα βρει ούτε τον επουράνιο Παράδεισο. 
Πως μπορείς να ζητάς κάτι όταν δεν το κατακτάς στην δική σου ευκαιρία ;;


Το απαύγασμα...
... της σοφίας του Γιλγαμές θα διατυπωθεί αργότερα και στην ελληνική αρχαιότητα σε αυτό το μήνυμα: «Ζην και θνήσκειν, αμφότερα ταύτα καλώς επιτελέσαι». Σύντομο, απλό και ειλικρινές. Χωρίς ομολογία πίστεως σε επίγειους κατεργαραίους. 

Κτίσε το τώρα εδώ και τώρα , για να μπορείς να βρίσκεις στο αύριο και στο επόμενο παρελθόν σου αυτό που πραγματικά θέλεις από την αγνή καρδιά σου. Και μην ξεχνάς πως το θέλω, έχει την ετοιμολογία του στην βάση-λέξη Θεός - Θέλω !  Η σκέψη σου είναι αυτή που αντί να είναι Θέλω, γίνεται θέλω 

Ασπασία



ΓΙΓΑΛΜΕΣ. ΚΟΛΑΣΗ ΚΑΙ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ



Έκανα φιλότιμη προσπάθεια, να βρω όσα περισσότερα γραφόμενα υπήρχαν επί του θέματος.  Το πως αρχινάς κάτι, πάντα έχει το ερέθισμα του, που πολλές φορές το ξεχνάς.  Από αλλού ξεκινάς και αλλού πηγαίνεις.  Καλό και Κακό μαζί. Ο πιο πιστός γάμος στην γνωστή ανθρώπινη ιστορία.  Γάμος που ούτε το αυτόματο διαζύγιο δεν το ευνοεί.  Τουλάχιστον για όπως συνηθίσαμε να νοούμαι τούτη την ζωή.
Η ιστορία του Γιγαλμές ή Γκιγκαλμές, την οποία δεν έχω σκοπό να την εξιστορήσω λεπτομερώς, έχει τόσα κοινά στοιχεία με ότι γνωρίζουμε για την όποια πιθανή προ- ιστορία μας μέσω των θρησκειών μας, αλλά με σύγχρονη ονοματοδοσία και προσθετικές νοηματικές εξιστορήσεις !
 
Απέκτησε λοιπόν ο Γιγαλμές έναν σύντροφο, τον Ενκιντού, όπως ο Αδάμ την Εύα του , επειδή  λυπήθηκε η Θεά Αρούρου την μοναξιά του.  Ταξίδεψε όσο ταξίδεψε ο Οδυσσέας, ψάχνοντας την Ιθάκη του, μόνον που ο Γιγαλμές, επεδίωκε την Αθανασία, από όταν πέθανε ο σύντροφός του κατ'  εντολήν των Θεών.    
Σήμερα, δεν κυκλοφορεί μια τέτοια ιδέα στις σκέψεις των ανθρώπων, επιφανών ή μη ;;             Η περιβόητη αθανασία.  Δεν μιλούν όμως για την αληθινή Αθανασία !  Για να φτάσει κανείς στην έννοια Αθανασία, πρέπει να ξεπεράσει τον ίδιο του τον εαυτό και ότι τον συνδέει με τις αδυναμίες του.  Ας είναι.  Ο καθένας με ότι διαβάζει, προσαρμόζει την δικιά του έννοια ! 


Βρέθηκε σε μέρη που κανείς δεν μπορούσε να πατήσει, φυσικά ούτε άνθρωπος.  Όμως εκείνος ήταν κατά τα 2/3 θεός.  Εκεί στην θάλασσα του θανάτου συνάντησε τον Ουτναμπίστιμ, που ήταν γνώστης της Αθανασίας αφού έγινε αθάνατος από θνητός !   
Ο μόνος διασωθείς από τον κατακλυσμό στο έπος του Γιγαλμές.  Και αυτό γιατί, οι "θεοί"   αποφάσισαν να καταστρέψουν τους ανθρώπους, με αιτία πως έκαναν "τόσο θόρυβο και δεν μπορούσαν να ησυχάσουν".  Ένας όμως εξ αυτών, θεωρώντας το μεγάλη αδικία, το πρόδωσε στις καλαμιές του σπιτιού του, από τις οποίες ήταν φτιαγμένο το σπίτι του Ουτναμπίστιμ.  
Όταν ο Ενλίλ θεός είδε ζωντανό έστω και έναν άνθρωπο, θύμωσε πολύ.  Αλλά ο μαρτυριάρης στην καλαμιά του μυστικού θεός Έα, του εξήγησε πως οι καλαμιές του τραγούδησαν το σχέδιο των θεών και έτσι του χάρισε, όχι μόνον την ζωή , αλλά του έδωσε και την Αθανασία ! 


Ένας κατακλυσμός που εν μέρει ταυτίζεται με αυτόν του Νώε, αφού και ο δασωθείς  Ουτναμπίστιμ, έφτιαξε ένα σκάφος από τα υλικά του σπιτιού του, παίρνοντας μαζί του όλα τα είδη της πανίδας που γνώριζε ! Μετά από 7 μέρες και εκείνος έστειλε 3 πουλιά (όχι μόνον την περιστερά με τον κλάδο ελαίας), μέχρι που το κοράκι δεν γύρισε, άρα είχε βρεί τροφή. 
Αλλά εκτός τών άλλων, οι δύο αφηγήσεις έχουν μια σημαντική διαφορά.  Εδώ οι θεοί έδωσαν εντολή να καταστραφούν οι άνθρωποι, όχι για αμαρτίες, αλλά γιατί έκαναν θόρυβο (σύμφωνα με την εκδοχή της Μονής Βατοπαιδίου ).
Επίσης αλλού διάβαζα, πως τόσο μεγάλη ήταν η καταστροφή, που φοβήθηκαν οι θεοί και έτρεξαν κοντά στην κατοικία του θεού Ανού.  
Άλλη σημαντική διαφορά, είναι πως στην περίπτωση του Νώε, εκείνος προσπάθησε να ειδοποιήσει τους άλλους ανθρώπους για την μεγάλη καταστροφή που ερχόταν, αλλά οι άνθρωποι δεν τον πίστεψαν.


Μετά την διάσωση του ο Ουτναμπιστίμ κάνει θυσία στους θεούς.  " Και οι θεοί μύρισαν την οσμή, μύρισαν την ευωδία, οι θεοί μαζεύτηκαν σαν τις μύγες γύρο από την θυσία ενός ιερέα !".
Είχαν οι δύστυχοι να φάνε πολύ καιρό και η θυσία ήταν και ένας λόγος του διασωθέντος προς τους θεούς.  Αντίθετα με την γνωστή μας Βίβλο, οι θεοί ή ο θεός δεν έχει ανάγκη να κορέσει την πείνα του με τους αναλώσιμους ανθρώπους, ούτε μπορούμε σήμερα να φανταστούμε για έναν θεό που τρέχει σαν μύγα στο θυσιαστήριο με το σφακτάρι !  Δηλαδή οι ανθρωποφάγοι, που δυστυχώς υπάρχουν και σήμερα, είχαν δάσκαλο για την διατροφική τους αλυσίδα.


Ένα Βαβυλωνιακό - Ασσυριακό έπος που γράφτηκε γύρο στο 4000 π.χ, κατ΄ άλλους το 2500 π.χ., πάντως πριν από την Βίβλο !!  Υπάρχουν επίσης πολλές περιγραφές πολλών άλλων λαών, περίπου 33 εκδοχές με διάφορες παραλλαγές.  Η Σκανδιναβική και η Αιγυπτιακή, που έφτασε στους τελευταίους από Ασσύριους-Σουμέριους, δεν ταυτίζονται με την Βιβλική περιγραφή.  Η Σκανδιναβική αποδίδει μια μερική καταστροφή από βροχή, χωρίς καμία παρέμβαση θεού ή θεών, ούτε σαν κάποια τιμωρία ενάντια στον "κακό"  άνθρωπο.   Ο 'Φάχα" ο διασωθείς από την Κινεζική εκδοχή, μαζί με την γυναίκα του, τους γιούς και τις κόρες του, αναφέρει ως αιτία "λόγω της αποστασίας του ανθρώπου από τον Ουρανό" !


Η Ελληνική εκδοχή με τον κατακλυσμό του Δευκαλίωνα είναι πιο ρεαλιστική, με πηγάδια που φουσκώνουν, παρατηρήθηκαν σχισμές και ρωγμές, άρα έχει πιο αντικειμενικές παραμέτρους. Παρ'  όλα αυτά η Ελληνική πεποίθηση τριγυρνά περισσότερο στην Βιβλική εκδοχή, αντί της δικής της πατρογονικής.   Μέσα στην Κιβωτό του Δευκαλίωνα ήταν ο πρόγονος των Ελλήνων, ο Έλληνας , γιός του Δευκαλίωνα και της γυναίκας του Πύρας, μαζί με τον αδελφό του Αμφικτύωνα. 
Σαν να λέμε παραλείπεται συστηματικά η προγονική προέλευση του Έλληνα, χωρίς οι περισσότεροι να γνωρίζουν την προέλευση του ονόματός των ή έστω μία από αυτές.  Ένα γεγονός που στην Ελληνική εκδοχή, προήλθε από το λιώσιμο των πάγων και το αποτέλεσμα ήταν απλά ένα φυσικό φαινόμενο ως επακόλουθο ενός άλλου.
Κάτι σαν αυτό που αναμασούν σήμερα οι επιστήμονες, μόνον που αρέσκονται να τα ρίχνουν, στον άνθρωπο ως η κύρια αιτία και του τρόπου ζωής του (στην ουσία ούτε καν αυτού), αλλά λόγω μιας μικρής μερίδας ανθρωποειδών με την αλόγιστη δική τους αλαζονεία.  Επιπρόσθετα, αρέσκεται η ανθρώπινη φαντασία να εγκλωβίζεται στην φανταστική κατασκευή μιας κιβωτού που μπορούσε να χωρέσει όλα τα είδη της γης φυλακισμένα για ένα χρόνο και ένα μήνα σε έναν περιορισμένο χώρο.  Τα άγρια θηρία δίπλα στα άλλα !!!

Σε συνέντευξή του ο συγγραφές Μιχάλης Καλόπουλος στις Πύλες του Ανεξήγητου, είχε πει :  σίγουρα θα υπήρξαν μετακινήσεις ανθρώπων μαζί με τα ζώα που θα μπορούσαν να πάρουν μαζί τους, αλλά ούτε θα μπορούσε να κατακαθίσει ένα τέτοιου όγκου σκάφος σε ύψος 1400 μέτρων, όταν οι επιστήμονες μας λένε ,πως η αύξηση της στάθμης των υδάτων δεν μπορεί να υπερβεί τα 140 μέτρα !!  Ο Μαθουσάλας που έζησε 969 χρόνια, σύμφωνα με τους εβδομήκοντα, ο κατακλυσμός του Νώε έγινε όταν ο ίδιος ήταν ηλικίας 955 ετών.  Αν επέζησε μόνον ο Νώε, με ποιόν τρόπο επέζησε ένας υπέργηρος ;
(Θα πρόσθετα, πως αν διαβάσει κανείς την βιβλική ιστορία, η Κιβωτός συναντά στην ελεύθερη διαδρομή της άλλο σκάφος με άλλους ανθρώπους και εκείνη την στιγμή ξανά ξεκινά η ανταλλαγή διαθέσιμων αγαθών.  Κάτι ανάλογο συνέβη και με τον Κάιν όταν έφυγε από την οικογένεια και συνάντησε αλλού, άλλους ανθρώπους.)
Ο Μύθος που δεν είναι παραμύθι, είναι μια πιο ωραιοποιημένη αφήγηση ενός γεγονότος. 
Τονίζει πως το μεγαλύτερο πλοίο που κατασκευάστηκε στην Αρχαιότητα ήταν η "Συρακούσια" από τον μηχανικό όλων των εποχών τον Αρχιμήδη, μια εποχή αρκετά μετά τον Νώε.

Σύμφωνα με τον Ιωσήφ Μποτετζάγια http://www.oikologos.gr/  γράφει για το έπος Γιγαλμές (2700 πχ.)

Από το έπος αυτό (ένα από τα αρχαιότερα της παγκόσμιας λογοτεχνίας),  χαρακτηριστική  είναι η διήγηση κατά την οποία ο Γιλγαμές, κατέστρεψε το δάσος των κέδρων και έφτιαξε το μνημείο-πύλη της Ουρούκ (Ιράκ), με πρόσχημα να τιμήσει τους θεούς, στην ουσία όμως για να δοξαστεί ο ίδιος και να μείνει αιώνια η μνήμη του. Για να δικαιολογήσει μάλιστα την πράξη του δημιούργησε μια νέα τάξη πραγμάτων (θεοί κάτω κόσμου, το δάσος, το τέρας φύλακας). Μια επιθυμία «τάξης και σκοπού» που δεν υπήρχε όταν ο άνθρωπος θεωρούσε τον εαυτό του ως κομμάτι της φύσης, εμφανίστηκε όμως με τη έλευση της γεωργίας τη Νεολιθική εποχή, οπότε άρχισε ουσιαστικά και η πάλη του ανθρώπου με τη φύση.

Έτσι βλέπουμε πως υπάρχει τάση να θεοποιούνται όλοι οι διασωθέντες ήρωες, ο καθένας με τον δικό του τρόπο, για διαφορετικούς λόγους που υπηρετούν τα της μέλλουσας εποχής !
Φτάσαμε να μιλούμε για μια καταστροφή ηπείρου της Ατλαντίδας και πριν από αυτήν για κάποια με το όνομα Λεμουρία !!


Τέλος, ποιά ήταν η κατάληξη του ταξιδιού για την Αθανασία ;  


"Ζήσε την ζωή σου τον συμβουλεύει η θεά Ιστάρ. Δεν υπάρχει τίποτα περισσότερο, αυτό είναι όλο" Έτσι γυρνά πίσω ο Γιγαλμές ζώντας όσο πιο χαρούμενα μπορούσε την ζωή του με αγάπη προς τα παιδιά του και την γυναίκα του. 

Αντίθετα ο Ουσναμπίστιμ, τον ρωτά , "και με ποιό τρόπο θα καταφέρεις να πείσεις τους Θεούς να σου χαρίσουν την αθανασία ; ", αφού του είχε αφηγηθεί και τον λόγο της Αθανασίας του.
"Δεν κάνω πίσω" απαντά ο Γιγαλμές
"Τότε θα πρέπει να μείνεις 7 ημέρες και 7 νύχτες ξάγρυπνος " .  Αλλά εκείνον τον πήρε ο ύπνος
"Δεν κέρδισες τίποτα με το ταξίδι σου"  του είπε ο Αθάνατος. Αλλά του έδωσε ως δώρο ένα φυτό με αγκάθια μυτερά σαν του ρόδου, που όποιος το έτρωγε ξανάβρισκε την νιότη του !!  
Τι πρωτότυπο ως ιδέα στις μέρες μας !!
Στον δρόμο του όμως ένα φίδι του έφαγε το φυτό.  Σε αυτό το γεγονός αποδίδουν την συχνή αλλαγή του πουκάμισου του φιδιού.

Αλλά η ανθρωπότητα δεν μπόρεσε ποτέ να ξανά βρει αυτό το φυτό.  Ακόμα ψάχνει και θα συνεχίσει να ψάχνει, γιατί το ψάχνει με εντελώς λάθος σκεπτικό και κυριολεκτικό ως έννοια, στην επίγεια ζωή του. Όχι ως ένα μεταβατικό στάδιο, μιας άλλης διάστασης, μιας άλλου είδους πνευματικότητας .  Τόση έφτασε η αλαζονεία, που κάποιοι κατέχοντες να έχουν καταψυχθεί , ώστε μετά από αρκετά χρόνια ξυπνώντας, πιστεύουν πως μέχρι τότε θα έχει βρεθεί η λύση !
Λίγο με ενδιαφέρει αν ως γεγονός είναι αληθές ή όχι.  Σημασία έχει πως ακόμα και αν έχει κυκλοφορήσει εδώ και πολλά χρόνια ως υπόθεση, ακόμα και αν είναι ένας ακόμα μύθος, δεν παύει να καταδεικνύει την ανθρώπινη μωρία.

Ο Τζον Λένον τραγουδούσε: «Φαντάσου πως δεν υπάρχει Παράδεισος/ Είν΄ εύκολο αν προσπαθήσεις/ Ούτε Κόλαση από κάτω μας/ Κι απάνω μας μονάχα ουρανός». 
Η ιδέα...
... του Παραδείσου είναι σχετικά πρόσφατη επινόηση (λίγο παλιότερη από την Γκόλντμαν Σακς). Οι περισσότεροι άνθρωποι που έζησαν πριν από εμάς, δεν τη γνώριζαν. «Δείξε μου τον παράδεισό σου, να σου πω τι σου λείπει από τη ζωή σου», γράφει ο νεαρός και ταλαντούχος αρθρογράφος Τζόχαν Χάρι στο περιοδικό «Σλέιτ». «Οι κάτοικοι της ερήμου που έγραψαν την Αγία Γραφή και το Κοράνι ζούσαν σε έναν κόσμο δίψας. Γι΄ αυτό ο Παράδεισός τους ήταν πάντα γεμάτος γάργαρα νερά και πηγές». Η ΑΝΑΓΚΗ, λοιπόν, έτσι όπως την έγραψε με κεφαλαία γράμματα ο καλόγερος Ανσέλμο σε έναν τοίχο της Παναγίας των Παρισίων, ήταν αυτή που γέννησε την ιδέα του Παραδείσου. Και γι΄ αυτό ακριβώς ο Παράδεισος έγινε εύκολα το τέλειο εργαλείο ελέγχου και εκφοβισμού. Το Βατικανό, ας πούμε, κήρυξε μονοπώλιο στη λίστα με τους VΙΡ του Αγίου Πέτρου: οι πύλες του θα άνοιγαν μονάχα σε όσους υπάκουαν στις εντολές των εκκλησιαστικών αρχών και αγόραζαν συγχωροχάρτια. Και οι Μορμόνοι, όποτε οι δύσμοιρες γυναίκες τους εξεγείρονται και διεκδικούν ίσα δικαιώματα με τους άνδρες αυτής της θρησκευτικής κοινότητας, εκείνοι τις απειλούν ότι στην άλλη ζωή δεν θα πάνε στον Παράδεισο, αλλά κάπου αλλού, ξεχωριστά από τα αγαπημένα τους πρόσωπα. Η υπόσχεση του Παραδείσου, επίγειου ή επουράνιου, ήταν πάντα μια υπόσχεση εκμετάλλευσης. Σε αυτήν στήριξαν την επιβίωσή τους ένα σωρό κίβδηλοι ιδεολόγοι, πολυάριθμες ψευδεπίγραφες ουτοπίες και αμέτρητα απατηλά πολιτικά προγράμματα.


Τι μας λέει ο Πλάτωνας ; Πως η Ανάγκη είναι το γενεσιουργό αίτιο των πάντων. Σαν να λέμε ακόμα και η ίδια η ύπαρξη του Θεού. Όταν η Ανάγκη είναι τοποθετημένη σε λάθος βάθρο, άγνωστα αποτελέσματα αποδίδει.
Ο Παράδεισος και η Κόλαση είναι μέσα μας και όπως τις ορίζουμε εμείς.  Αυτό που αντανακλούν στον ψυχικό μας κόσμο οι έννοιες αυτές, αυτό ακριβώς και είναι.  Βρίσκει κανείς αυτό που κτίζει με όποια υλικά και αν το κτίζει.  Αν δεν κατακτήσει τον παράδεισό του πάνω στην γη, περιμένοντας μεταχρονολογημένα να βρει την λύση των δεινών του, προσφέροντας θυσίες παλαιότερα, καντήλια και υποκλίσεις σήμερα, ποτέ δε θα βρει ούτε τον επουράνιο Παράδεισο. 
Πως μπορείς να ζητάς κάτι όταν δεν το κατακτάς στην δική σου ευκαιρία ;;


Το απαύγασμα...
... της σοφίας του Γιλγαμές θα διατυπωθεί αργότερα και στην ελληνική αρχαιότητα σε αυτό το μήνυμα: «Ζην και θνήσκειν, αμφότερα ταύτα καλώς επιτελέσαι». Σύντομο, απλό και ειλικρινές. Χωρίς ομολογία πίστεως σε επίγειους κατεργαραίους. 

Κτίσε το τώρα εδώ και τώρα , για να μπορείς να βρίσκεις στο αύριο και στο επόμενο παρελθόν σου αυτό που πραγματικά θέλεις από την αγνή καρδιά σου. Και μην ξεχνάς πως το θέλω, έχει την ετοιμολογία του στην βάση-λέξη Θεός - Θέλω !  Η σκέψη σου είναι αυτή που αντί να είναι Θέλω, γίνεται θέλω 

Ασπασία



1 σχόλιο: