Είστε όλοι εδώ ; Δεν λείπει κανείς ; Σωστά;
Ελπίζω να μην έζησαν ή να μην ζουν κάποιοι την καταστροφή του κόσμου στον παράλληλο μικρόκοσμό τους (!) Χμ Χμ.. Όλα είναι πιθανά, όταν μάλιστα προσπαθούν διακαώς μερικοί να μας πείσουν πως κάποιοι "γνωστοί - άγνωστοι" βρίσκονται κάπου εδώ κοντά στην ηλιακή μας γειτονιά, αλλά τελικώς ενεργούν ως ρίψασπεις και δεν το αποφασίζουν !
Τολμώ λοιπόν με σιγουριά να πως πως όλοι είστε εδώ, χωρίς να έχουμε χάσει κάποιον συνάνθρωπο μας στους πνευματικούς δαιδάλους του, για έναν πολύ απλό λόγο. Γιατί απλά κανένας μας, κατά βάθος δεν θέλει να καταστραφεί αυτός ο κόσμος, όσο και αν εργάζονται εντατικά μερικοί για αυτό και με ποικίλους τρόπους. Βλέπετε, δεν ξέρω αν γνωρίζετε , δεν ξέρω αν το έχετε εμπεδώσει, πως τίποτα δεν γίνεται σε τούτον τον κόσμο, χωρίς την συμμετοχή του ανθρώπου. Ο κατ' εξοχήν συνυπεύθυνος σε ολόκληρη την κλίμακα της δημιουργίας.
Μα γιατί πάτε μακριά;; Ακόμα και οι θεοί σε μερικές περιπτώσεις, έπρεπε να ζητήσουν την συνδρομή των θνητών για την επιτυχία των σχεδίων τους. Έτσι δεν είναι ;
Ακόμα και στην περίπτωση, τού αν δεν συνευρίσκοντο οι θεοί με τις κόρες των ανθρώπων, θα λέγαμε ή μερικοί θα πίστευαν τις ιστορίες που λέγονται επί αιώνες ; ΟΧΙ βέβαια ! Πάνω σε αυτές τις ιστορίες, δεν στηρίχθηκε ο σχεδιασμός ;
Αν κάποιοι πάλι δεν έρχονταν από..... μακριά να βάλουν το χεράκι τους, δεν θα γνωρίζαμε για τον homo sapiens (!!) Τι λέτε τώρα, πιθήκια θα ήμασταν (!). Χικ....
Δυστυχώς, δεχόμαστε να αυτο-υποτιμούμε τους εαυτούς μας, όντας αυτόφωτοι, θεοί και αυτεξούσιοι, εκλιπαρώντας για ξένη φωταγώγηση (!!!)
Άσχημο και ολέθριο πράγμα η πίστη. Πίστη ; Ναι η πίστη. Ένας φίλος αυτές τις μέρες μου είπε "ο άνθρωπος για να επιτύχει κάτι, πρέπει να έχει πίστη". Αλήθεια ; ποιός το είπε ; Διότι τι είναι πίστη, εκτός από τον εγκλωβισμό αλλά και την "στεγανοποίηση" της σκέψης ;
Θα σκεφτείτε "μα άμα δεν θέλουμε κάτι, πως θα το επιτύχουμε ; Πρέπει να το θέλουμε για να το καταφέρουμε" . Φυσικά πρέπει να υπάρχει η βάση του θέλω, όχι όμως και της κάτω από οποιαδήποτε συνθήκη επιβολής του. Επίσης μπορεί πολλά να θέλουμε, χωρίς όμως να γνωρίζουμε αν πραγματικά τα θέλουμε ή αν αυτά που θέλουμε είναι τα ορθά ή ακόμα και δικής μας επιλογής !
Την απελευθέρωση από οποιαδήποτε πίστη, τότε ακολουθεί η Πύλη της Ζωής !!
Η διαφορά κατά την γνώμη μου έγκειται στο "άλλο το οραματίζομαι, άλλο το πιστεύω και άλλο το θέλω" ! Θα μπορούσα να έλεγα, περισσότερη ανεξάρτητη αλήθεια, ειλικρίνεια , δυσκολία και αυθορμητισμό χρειάζεται ο οραματισμός, παρά μια τελική τοποθέτηση ή δράση στον γνώμονα ενός θέλω ή ενός πιστεύω . Πάνω σε αυτά τα "θέλω" ή σε κάποια "πιστεύω" στηρίχθηκε ο σχεδιασμός της ανθρώπινης "συνθήκης" (!)
Έχω λάθος ; Μάλλον όχι !
Ειδάλλως πως θα γενιόμασταν και χωρίς μάλιστα την άμεση απόκτηση της όποιας προκαθορισμένης ταυτότητας, που έχει επιβληθεί ανά γεωγραφικό μήκος και πλάτος της γης ; Αυτά τα πιστεύω και τα θέλω υπήρξαν για τους πονηρότερους, τα εργαλεία του κατευνασμού και του ψυχολογικο-πνευματικού ελέγχου !
Αυτές τις μέρες σκεπτόμουν το εξής : κατά πόσον μας ανήκει αυτό που ονομάζουμε ψυχή ; Κατά πόσον γνωρίζουμε αν η ψυχή που μας "ανήκει" δεν έχει τεμαχιστεί, κατά την λεγόμενη "εξέλιξη" ; Αυτό είναι βασισμένο τόσο στο ότι τίποτα δεν μας ανήκει, όσο και στον κατά πλειοψηφία αποδεκτό αντίστοιχο ανθρώπινο πνευματικό "τεμαχισμό-διαχωρισμό".
Πόσο δύσκολο είναι να γίνει αντιληπτό, ότι έχει επιτευχθεί η ενσωμάτωση του ανθρώπου σε κάποιους εν δυνάμει σχεδιασμούς ; Κάνω λάθος ;
Η καθ' έξιν ακολουθία της υπάρχουσας παγκόσμιας συνείδησης αποβαίνει εις βάρος όλων των επόμενων γενεών και ψυχών ημών. Είναι σημαντικό να υπάρξει ικανός αριθμός ψυχών που θα επωμιστούν το έργο της ανατροπής της παγκόσμιας συνείδησης....
Αγαπητό μου πρόσωπο μου είπε : πως θα μπορέσει η ανθρωπότητα να φτάσει στο σημείο να είναι ικανή να ξεπεράσει μια τέτοια ουτοπία ; Και του απάντησα "πως η διαφορά ανάμεσα στην φωτεινή πραγματικότητα (και όχι στην καθοδηγούμενη φαντασιοπληξία) και το σκοτεινό ψέμα, είναι απλώς ένα Κλίκ, μια λεπτή κόκκινη γραμμή, μια απλή παραίσθηση, μια απλή αναστροφή της σκέψης !"
Μήπως ήλθε καλοί μου η στιγμή, όπου καλούμαστε να αποχωριστούμε από τις ψευδαισθήσεις μας, σκοτεινά πέπλα της ενόρασής μας, εμπόδια στην μνήμη μας και της Μεγάλης Αλήθειας ; Και αν όντως καταφέρναμε να αποβάλλουμε τις ψεύτικες ταυτότητές μας, τα πάντα όλα γύρο μας τότε, θα είχαν την ίδια χροιά και σημασία ; Ενίοτε όχι.
Έχουν δίκιο όσοι πιστεύουν, πως ο άνθρωπος σαν μάζα, αρέσκεται να ακολουθεί κάτι απ' τις διαθέσιμες επιλογές. Γιατί και αυτοί που το πιστεύουν, δεν έχουν καταφέρει να ξεφύγουν από τους τρέχοντες διαχρονικά σχεδιασμούς. Τι σημασία έχει ακόμα και αν αυτοί στον χρόνο τροποποιούνται ; Καμία, επειδή απλώς εξακολουθούν να ανήκουν στο γενικό πλαίσιο των "σχεδιασμών" !
Και σας ρωτώ.
Αν η εσωτερική κατάκτηση και η εφαρμογή της ελευθερίας, η αποδέσμευση από κάθε διανοητική αλυσίδα, κατά πόσον θα μας ήταν τότε αφόρητο, το σωματικό φορτίο ; Αβάσταχτο σας λέω, όσο αβάσταχτος είναι και ο προσχεδιασμένος κόσμος μας.
Επειδή υπερτερεί η μέθη της άνωσις και η ανάγκη της μοιρασιάς της αισθησιακής γνώσης, μη ικανή να εκφραστεί ούτε μέσα από περιορισμένες λέξεις, ούτε και με αλλόκοτες εκφράσεις. Το "ημερολόγιο" της γνώσης μας σίγουρα δεν βρίσκεται στο μυαλό μας. Βρίσκεται κάπου αλλού, σε αυτό που αποκαλούμε ψυχή. Αν δε είναι τεμαχισμένη, όπως η ανθρώπινη υπόστασή μας, πως θα καταφέρουμε να ενώσουμε τα χαμένα μας κομμάτια ;
Είναι οι προηγούμενες ζωές μας δείκτες του ποιοί είμαστε σήμερα, για όσους πιστεύουν στην μετεμψύχωση ; Μπορεί - ίσως μέχρι ενός βαθμού, όχι όμως για την ανεύρεση της Αλήθειας, αφού και οι προηγούμενοι εαυτοί μας (ζωές μας) βίωσαν και αυτοί σε μια προσχεδιασμένη εμπειρία. Ακόμα και η ύπαρξη της λέξης "μετεμψύχωση", ανήκει σε έναν απώτερο σχεδιασμό. Μα μπορεί να ρωτήσετε "όλα δεν είναι ένα και ανακυκλώνονται ;"
ΟΚ και τι σχέση έχει αυτό με την μετεμψύχωση ; ή ακόμα και με την μετενσάρκωση ;
Είτε ολόκληρη η ψυχή μας, είτε τεμαχισμένη, δεν παύει να είναι αυτό που είναι, σε όποια κατάσταση και αν βρίσκεται και δεν υπόκειται σε ορολογίες.
Εγκαταλείποντας τις ορολογίες και τους προκαθορισμούς εννοιών, μόνον τότε μπορούμε να καταφέρουμε τα πρώτα σοβαρά ψήγματα της απελευθέρωσής μας, του απεγκλωβισμού μας, απ' τη χειραγώγησή μας. Τότε θα πέσουν τα πέπλα και η ενόραση θα απλωθεί σε ανοικτό πεδίο διαφωτιστικής λαμπρότατης αντίληψης.
Υπέρτατης σημασίας είναι ο περιορισμός των εγκεφαλικών διεργασιών. Υπέρτατης σημασίας είναι η ισορροπημένη σχέση Νου και Ψυχής. Όπου Νους είναι ο εκφραστής της ψυχής, αλλά με τις δικές της λέξεις.....
Αν έχουμε την αίσθηση της συνεχούς επιστροφής στον παρόντα χρόνο (θάνατος και εκ νέου ενσάρκωση), τι είναι αυτό ακριβώς που φταίει, αφού θάνατος, καταστροφή και σημείο μηδέν, είναι άγνωστες έννοιες Συμπαντικές ; Δεν πιστεύουν άλλωστε κάποιοι, πως προεπιλέγουν ακόμα και την ζωή που θα ζήσουν μαζί με τα συμπαρομαρτούντα ;
Θα το μεταφέρω με ένα παράδειγμα. Είμαι άνθρωπος που θεωρεί πως όταν γεννιέται ένα μωρό, έχει γνώση που εμείς δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε. Προσθέτουμε επάνω του, τις δικές μας πεποιθήσεις σκεπάζοντας άλλες εγγραφές, με αποτέλεσμα, ενώ κάποιος όταν έρχεται είναι πλούσιος, φεύγει από εδώ πάμφτωχος. Μέσα απ' την φτώχεια του λοιπόν, ανάλογα θα επιλέξει και τότε θα επιλέξει γι ακόμα μια φορά λάθος. Θα επιλέξει στο μεσοδιάστημα, αυτά που κουβαλά ως συνήθη ύποπτες δοξασίες στο εγγύς "παρελθόν" του, για να επιστρέψει κάνοντας τα ίδια λάθη, επαναλαμβάνοντας τις ανακυκλούμενες σχεδιασμένες πεποιθήσεις του. Όταν επιστρέψει εκ νέου εδώ, το Λάθος έχει ήδη ξανά γίνει.
Εκτός αν είναι μια απόλυτα καθαρή πράξη σοφίας και επίγνωσης, ωσάν ένας βοηθητικός λίθος μετάλλαξης και ανατροπής του όλου εμπαιγμού ..!
Μην κρεμάμε τις σκέψεις στα άγκιστρα των αγκυρών. Μας βυθίζουν, μας κόβουν τις ανάσες ζωής, χάνουμε τις διαστάσεις των ανοικτών οριζόντων, χάνουμε περιπτώσεις προσθήκης άγνωστων προοπτικών εξέλιξης και πραγματικότητας, παραμένουμε προσκολλημένοι σε διάφορες εστιάσεις. Όμως οι εστιάσεις και τα αγκυροβόλια, είναι για αυτούς που έχουν διαγράψει κάποιες λέξεις από το λεξιλόγιό τους, όπως Ελευθερία, Ανεξαρτησία, Ταξείδι στο άγνωστο με βάρκα όχι την ελπίδα, προς τι η ελπίδα όταν όλα υπάρχουν και είναι δυνατά και είναι πάντα εδώ, οπότε με βάρκα την ψυχή μας και τις φωνές της. Αυτές οι φωνές που αντιστοιχούν σε ανείπωτες λέξεις, που Ζουν στην εκκωφαντική "σιωπή" τους, που ήχους φανερούς δεν εκκρίνουν αλλά δονούν την Πόση των Υδάτων (Ποσειδώνας - Ποσειδωνιακός κόσμος των συναισθημάτων), εκεί όπου δεν υπάρχουν σύνορα και κανόνες, μόνον ο Νόμος της Δικαίωσης της Αγάπης της Ζωής !
Να απασφαλιστούν οι διασυνδέσεις μας, χωρίς φόβο και όρια. Αν δε μιλήσει κάποιος πως πάντα υπάρχουν όρια και κανόνες, ας σκεφθεί πρώτα, πως το αναφέρει εξ αιτίας μιας εμφυτευμένης ανάγκης. Είναι αλήθεια δυστυχέστατα πως έχουμε μπερδέψει την Ελευθερία με την ανακάλυψη της ανθρώπινης ασυδοσίας (!) Τι πλάσμα και αυτό ο άνθρωπος ...... Είναι όμως η ώρα του. Η ώρα της μεγάλης και άκρατης συνωμοσίας, η οποία κάλλιστα θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί προς όφελος του επαναπροσδιορισμού του συνόλου των αισθητών πραγμάτων.
Η συντέλεια του κόσμου ήδη έχει αρχίσει να επιτελείται. Είναι η εποχή της ανόρθωσης της Αλήθειας. Ο κόσμος όπως τον ξέραμε αλλάζει. Δεν έχει σχέση με τις υλικές μας διευκολύνσεις. Είναι εντελώς άσχετο. Έχει σχέση με την αποκάλυψη πραγμάτων και γεγονότων ! Όλα αργά και σταθερά θα έρχονται στο προσκήνιο. Άλλα πράγματα είναι που θα συνθλίβονται και όχι εμείς. Το τελευταίο όμως εξαρτάται απαραίτητα από εμάς και την διορατικότητά μας.....
Κοίταξα τον καθρέφτη μου μια μέρα και με υγρά μάτια με ρώτησα "πως θα μπορέσω να βρω την αλήθεια ;" Και η φωνή της σιωπής μου είπε "ρώτα την ψυχή σου και άκου την καρδιά σου"
Με την αγάπη μου
Νάγια
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου