Από Σχολιαστές χωρίς σύνορα ανακυκλώνω το παρακάτω άρθρο, ακολουθούμενο από σχόλιο αναγνώστη. Βέβαια για το κατά πόσον υπάρχει το δικαίωμα κάποιος να καλύπτεται πίσω από κάποιο τίτλο - επίθετο, είναι άλλη ιστορία. Γιατί και αυτός που προσπαθεί να αφυπνίσει - ο έξυπνος, και εκείνος καλύπτεται πίσω από κάποιο τίτλο.
Κάποιοι "έξυπνοι" δεν μας σώζουν άκαρπα, επανειλημμένως ;;;
Αν αφαιρούσαμε τους τίτλους και τα επίθετα, με τον καθένα από μας να έχουμε κορωνίδα στις σκέψεις μας, την υπό σε συνεχή εξερεύνηση αντοχή και αξιολόγηση τού "είναι" και της θέσης μας, τότε και οι δύο τεχνητώς τονισμένοι λόγοι - ρόλοι (του ηλίθιου και του έξυπνου) , πέραν του όποιου φαινομένου ως φυσικό αποτέλεσμα, δεν θα είχαν λόγο ύπαρξης, εκτός της ίδιας της αλληλοσυμπληρούμενης φύσης τους, χωρίς χαρακτηριστικές ταμπέλες.
Τόσο ο ηλίθιος όσο και ο έξυπνος, θα είχαν τον ίδιο σκοπό και ρόλο, απλώς να συμπληρώνει ο ένας τον άλλο. Ο ένας ο πυρπολητής και ο άλλος ο κατασβέστης.Σαν να λέμε, πως στην ομορφιά των αντιθέσεων, που είναι το λίπασμα της εξέλιξης, κάποιοι ή κάποια πρέπει να σβήσουν ως "άχρηστοι (α)" ;;;. Ποιός το σκέφτεται αυτό ; Και μην μου πείτε το γενικεύω. Ό,τι ισχύει για ένα, ισχύει για όλα. Δεν ισχύουν διαφορετικοί νόμοι στον πλανήτη μας, από αυτούς του Σύμπαντος. Ούτε είμαστε οι δημιουργοί του, ούτε είμαστε οι γνώστες και οι κατέχοντες των νοημάτων των Υψηλών - Αφανών μεν (άγραφοι) αλλά Αισθητών Νόμων του. Απλά συν-υπάρχουν και συν-υπολογίζονται συν-εργαζόμενα, στην συν-τέλεια του Κόσμου, για το οποίο έργο είμαστε όλοι μας οι συν-τελεστές για την συν-τελείωσή μας.........
Από την άλλη ποιός μου λέει πως ο ηλίθιος δεν είναι καλλίτερος απ' τον έξυπνο, σε κάποιες εκ των περιπτώσεων ;
Θα πρότεινα λοιπόν, να τους ακούμε όλους, αφού μόνον έτσι θα φερόμαστε ως λιγότερο έξυπνοι και θα είμαστε περισσότερο κερδισμένοι ως ηλίθιοι !!! Ν.
Μια Αραβική παροιμία λέει " Όλοι οι άνθρωποι είναι έξυπνοι, άλλοι πριν, άλλοι μετά. Την κρίσιμη στιγμή, όμως, είναι όλοι χαζοί"
- Το μέτρο εξυπνάδας του ανθρώπου είναι η ικανότητά του να αμφιβάλλει
- Το βασικό γνώρισμα της εξυπνάδας: η επιείκεια Τσέστερφιλντ Φ.
=============
Δεν είναι που δεν έχω ελπίδα. Λίγο με πειράζει αυτό. Και το γεγονός πως η ζωή περνάει γρήγορα με αφήνει αδιάφορο. Ακόμα και η έκδηλη αδικία γύρω μου, δεν με απογοητεύει. Ίσα ίσα που με πεισμώνει όλο και περισσότερο. Δεν λυπάμαι με την κρίση. Η κρίση με κάνει και χαίρομαι. Όχι, δεν είμαι μαζοχιστής. Απλά με την κρίση ξεβρακώνονται όλες οι ψεύτικες αξίες που μας κρατούσαν νεκροζώντανους στο κόσμο τους.
Από την άλλη είναι αυτή η τρελή μελαγχολία που με πιάνει. Αυτό το συναίσθημα μεταξύ λύπης και παράδοσης. Μια βαριά κούραση της ύπαρξης. Μια σχεδόν μεταφυσική τάση αυτοτιμωρίας. Όχι, δεν φταίει η κρίση. Δεν φταίνε τα προβλήματα, η φτώχεια, η αδικία. Βασικά δεν φταίει ούτε καν η αδυναμία μου να δράσω αποτελεσματικά.
Εσύ φταις. Ναι. Εσύ. Μόνο εσύ. Προσωπικά και επώνυμα εσύ. Εσύ φταις για όλα.
Εσύ με τις αγκυλώσεις σου, με τα δόγματα και τους φόβους σου. Εσύ με την ηλίθια προσκόλληση σου στο χτες. Εσύ με τις παρωχημένες συνταγές κοινωνικής ευτυχίας. Εσύ με τα λεφτά σου, το σπίτι σου, το αυτοκίνητο σου, τα παιδιά σου, το μικροσκοπικό υπερεγώ σου. Εσύ με τη θρησκεία σου, την ιδεολογία σου, την πάρτη σου, την δειλία σου,
Λιγάκι μόνο να έβγαζες το σκασμό. Ελάχιστα να κοιτούσες τον άλλο στα μάτια. Μια σταλιά να μάζευες την αυθεντία σου. Όλα θα ήταν εφικτά. Όλα θα είχαν γίνει.
Αλλά όσο κι αν προσπαθείς, σύντομα θα γλυτώσω από σένα. Σύντομα θα πνιγείς στις ψευδαισθήσεις σου. Σύντομα θα σε βρουν νεκρό στο καναπέ σου. Ένα πτώμα σε αποσύνθεση, ταιριαστό στον από χρόνια τώρα απονεκρωμένο σου εγκέφαλο.
Κι αν έχω φύγει πρώτος, δεν πειράζει. Εγώ θα ξεχαστώ απλά. Μονάχα λίγη απ’ την αγάπη που ένιωσα για σένα θα μείνει πίσω. Για κάθε εσένα. Εσύ θα μείνεις για πάντα ένα πτώμα στον καναπέ. Εσύ θα γράψεις τα’ όνομα σου στην ιστορία με μεγάλα φωτεινά γράμματα:
Ο ΗΛΙΘΙΟΣ.
Σχόλιο αναγνώστη
Αδελφέ είναι έτσι όπως τα λες.Με μια ένσταση όμως.
Εγώ ή ο οποιοσδήποτε “Ηλίθιος” έχω την απόλυτη ελευθερία να χαζοχαίρομαι μέσα στην υποκειμενική μου “ηλιθιότητα”.
Καθήκον αυτού που ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ βγαίνει από την “ηλιθιότητά” του είναι να με βοηθήσει να δω τον εγκλωβισμό του σπιτιού ΜΟΥ,αυτοκινήτου ΜΟΥ,κτλ.
Αναφαίρετο δικαίωμα δικό μου να το καταλάβω ή όχι.
Κρίνοντας από την πορεία της ιστορίας,ΔΕΝ θα το καταλάβω.
Αυτό δεν έχει να κάνει τίποτα με εσένα,εκτός από το να σου δυσκολεύει λιγότερο ή περισσότερο τη ζωή.
Εγώ θα παραμείνω ζωντανός-νεκρός,στον καναπέ μου ή όρθιος ή οδηγώντας το τελευταίο μοντέλο αμάξι ΜΟΥ.Απλά γιατί έχω ΔΙΚΑΙΩΜΑ να είμαι έτσι.ΑΥΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ ΑΥΤΟ ΚΑΝΩ.
Γιατί με ειρωνεύεσαι;
ΜΗΝ απογοητεύεσαι από την αδυναμία μου να καταλάβω.
Ψάχνε τρόπους να με βοηθήσεις…
ΥΓ. Δέχομαι πλήρως αυτά που λες,αν και τα βλέπω από μια άλλη σκοπιά.Πήρα το μέρος του “Ηλίθιου” απλά για την κουβέντα και χωρίς καμιά διάθεση ειρωνείας απέναντί σου.
Φιλικά
Στέλιος Α
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου