a.readmore { /* CSS properties go here */ }
Καλώς ορίσατε στην μάχη της Αναζήτησης.

Τρίτη 9 Απριλίου 2013


Εδώ πωλείται ο πιο καλός ο αέεερας, προλάαααβετε, εδώ η ευκαιρίααα…. !!

Στα βάθη της μνήμης και της από την όσο δυνατόν ανεξάρτητης λογικής των συνειρμών , η ανθρωπότητα ζούσε με διαφορετικούς κανόνες για το μεγαλύτερο διάστημα, που ήταν οι βάσεις της επιβίωσης της . Ήταν υπόχρεος ο καθένας μόνον έναντι του εαυτού του, χωρίς ποτέ να ζητά τα ρέστα από τον διπλανό του, για την όποια αποτυχία.
Προστάτευε τον εαυτό του και όποιο κοντινό του μέλος χρειαζόταν, αλλά και πάλι, όπως στο Ζωϊκό βασίλειο, έπρεπε το εξαρτώμενο μέλος να μάθει τις ίδιες τακτικές για την δική του ακόλουθη ως φυσική συνέπεια ανεξαρτητοποίηση.  Κατά πάσα πιθανότητα κάποιοι να ζούσαν ευνοϊκότερα από άλλους, λόγω μορφολογικών δομών και καιρικών φαινομένων.  Οι των δυσμενέστερων επικρατούντων άβολων συνθηκών,  σίγουρα θα ανάγκαζαν κάποια στιγμή τους ακμαιότερους , να ψάχνουν για ευμενέστερους τρόπους διαβίωσης.  Πολλές νομάδες θα μετακινήθηκαν εκεί που τους τραβούσε η μοίρα.  Αυτή η διαφορετικότητα και η ποικιλομορφία του φυσικού περιβάλλοντος, ανέπτυξε τις ποικίλες πνευματικές απολήξεις, τις φυσιολογικές μεταξύ των ανθρώπων διαφορές ηθών , εθίμων και ντόπιων παραδόσεων.  Κάθε φορά και όποτε οι ευκαιρίες δίδονταν μέσα από τις εξελίξεις, πάντοτε είχε να πάρει και να δώσει , ο ένας προς στον άλλον.  Αν δεν ίσχυε αυτός ο φυσικός εξ ανάγκης κανόνας, αυτό που βλέπουμε σήμερα, ασχέτως αν δεν μας αρέσει ή όχι, δεν θα υπήρχε, έστω και σε αυτήν την μορφή. 

Βέβαια όλα τα παραπάνω μπορεί να προσκρούουν πάνω σε άλλες θεωρίες εξέλιξης του ανθρώπου. Παράδειγμα σε αυτές που παρουσιάζουν τον άνθρωπο φυτεμένο,  έτοιμο και με τον ιδρώτα του να επιβιώνει και να επικοινωνεί. Παράδειγμα σε αυτές που κάποιοι εξωγενείς υπάρξεις επισκέφθηκαν τον πλανήτη για να εξελίξουν τον άνθρωπο ή και να τον φυτέψουν και εκείνοι έτοιμο με την σειρά τους.  Πιο προσαρμοσμένη άποψη, αυτή της μετάδοσης της γνώσης, από θεούς που γνώριζαν τις γήινες συνθήκες διαβίωσης.   Που ξέρετε, όλες αυτές οι «εμφυτεύσεις» να έχουν την ρίζα τους στην λέξη «φύτεμα», απόρροια της γεωργικής εμπειρίας, επομένως εύκολα αφομοιώσιμη από τον  …. έλλογο άνθρωπο, κατά την εξέλιξή του. 

Όπως και αν έχουν τα πράγματα, το ξεκίνημα της ανθρώπινης (και όχι άλλης μορφής ) ζωής, δεν πιστεύω πως υπήρξε στρωμένο με πράσινα βελούδινα χαλιά να περπατήσει άφοβα και άνετα επάνω τους.  Ήταν αναγκασμένος πρώτα να σκέφτεται και μετά να ενεργεί, γιατί αν δεν γίνονταν οι κινήσεις του με αυτήν την σειρά, αυτός θα ήταν ο χαμένος, μέσα σε ένα άγνωστο περιβάλλον καλά οργανωμένο και ισορροπημένο, νομοτελειακά.

Τα χρόνια πέρασαν και οι «τυχαιότητες», είτε λόγω γνώσεων είτε χωρίς αυτές, έκαναν τον άνθρωπο όλο και εξαρτώμενο από την ίδια του την «γνώση».   Στο σημείο αυτό θα ήθελα να τονίσω, πως η γνώση με την κρατούσα έννοια, ποτέ αρχικά δεν υπήρξε ο απόλυτα καθοριστικός παράγοντας για την επιβίωσή του και ουδέποτε για την ανέλιξή του. Θέλω να πω, πως μέσα από την «τυχαιότητα» που του παρείχε η φύση, ανακάλυπτε την δόση της γνώσης εκείνης που πραγματικά του ήταν χρήσιμη κάθε φορά. Έτσι είχε τον χρόνο να την μελετήσει, να την παρατηρήσει διεξοδικά, προσθέτοντας την, στην κτήση των εμπειρικών του γνώσεων. Εν αντιθέσει , σήμερα σαβουρώνει ό,τι άχρηστο, σπαταλώντας πολύτιμο προσωπικό χρόνο, με ουσία μηδέν για τον ίδιο, αλλά και εκ του αποτελέσματος, χρονικά περατή ή συνεχώς όλο και πιο περιορισμένη όσο και περιορισμένα χρήσιμη, στην κατά το κοινώς λεγόμενο «ανεπτυγμένη» κοινωνία.

Αργότερα αυτή η γνώση άρχισε να καταγράφεται και να διαδίδεται με εκπαιδευτικό τρόπο και πάλι ως απόρροια μιας ανάγκης που συνεχώς πολλαπλασιαζόταν….. λόγω της εξέλιξης. Ήταν οι μικροί τυχάρπαστοι  θεοί που διέδιδαν την γνώση της δικής τους τυχαιότητας, που άρχισε να παίρνει την σημερινή μορφή της επιστήμης, μετονομαζόμενης αργότερα σε τεχνολογία.   
   
Αν σε κάποια γωνιά της γης η «τυχαιότητα» της γνώσης δινόταν απλόχερα μέσα από το περιβάλλον, σε κάποιους άλλους σε κάποιες άλλες γωνιές της γης,  κάποιου άλλου είδους «τυχαιότητες» ξεπηδούσαν με αργοπορία και με εξαρτημένη περιβαλλοντολογικά  διαφορετικότητα.  Δεν σήμαινε όμως πως ο άνθρωπος δεν είχε ήδη μπει στην νέα εποχή της εξω- εξάρτησής του, περιορίζοντας σημαντικά την αυτό-εξάρτησή του.  Η παραχώρηση, ο εν πλήρη ασυνείδητος συμβιβασμός και η αφαιρετική δομή, είχαν ξεκινήσει. Όταν μάλιστα έπρεπε να προστατέψει την εξω-εξάρτησή του, τα πράγματα πήραν τον δρόμο του δράματος, της αγωνίας, της ανασφάλειας, της αντιπαλότητας και της αυτο- και έτερο-καταστροφής.

Στην προστασία των εξωτερικών του επιτευγμάτων άρχισε να φυσά ο αέρα της εξαγοράσιμης πολυπλοκότητας.  Οι νομάδες, αργότερα οι κοινωνίες, περιχαράκωναν τα επιτεύγματά τους. Αγόραζαν τον όποιο αέρα μπορούσε να πωλήσει ο κάθε ρόλος του νέου ονομαζόμενου εξελικτικού ανθρώπινου συστήματος.  Πρώτα ήταν τα χειροποίητα δόρατα, τα ακόντια και κοφτερά εργαλεία, που ενώ στρέφονταν αρχικά με φειδώ και όσο εξυπηρετούσε την επιβίωση, αυτά από μια μαγική στιγμή και μετά στράφηκαν εναντίον του ανθρώπου από άνθρωπο, για να προστατέψει την εξωγενή εξάρτησή του. Παράδειγμα, τα γεωργικά προϊόντα που αποθήκευε για τους πολλούς, ενώ πρώτα την τροφή την φρόντιζε  καθημερινά και μόνον για τον ίδιο και τα προσωρινά υπό προστασία ανίκανα μέλη της μικρής του κοινωνίας.  Αργότερα απέκτησε την ανάγκη καταμέτρησης, συνεπώς την ικανή ποσόστωση που θα έπρεπε να αντιστοιχεί στις πολυπληθέστερες νομάδες και αργότερα κοινωνίες των ανθρώπων.  Γεννήθηκαν τα μαθηματικά και η γεωμετρία.

Μέσα σε μια τέτοια εξέλιξη, δεν θα μπορούσαν να μην αναπτυχθούν και άλλες παράμετροι, όπως : κατασκοπευτικές, πολεμικές, επαγγελματικές, ιδεολογικές παραπλανήσεις και θεωρίες. Ανάμεσα σε όλα αυτά κυκλοφορεί ο «κύριος» αέρας, που πωλείται κάθε φορά σε κάποια τιμή ευκαιρίας.  Ο προστάτης, ο πολέμιος ή πολέμαρχος αν σας αρέσει, ο καταχραστής, ο κάθε μορφής επαγγελματίας που εξαγοράζει τον αέρα τού κάθε τομέα.  Γιατί στην πραγματικότητα, όλοι μας αντιπροσωπεύουμε στις υπάρχουσες κοινωνίες  και από έναν αέρα ή φούσκα κατά το επικαιρότερον. Το μόνο που κανονικά θα έπρεπε να αντιπροσωπεύουμε θα ήταν ο ίδιος μας ο εαυτός, το μόνον σίγουρο ως σήμα κατατεθέν εκ φύσεως και Θεού.  

Ας πάρουμε για παράδειγμα τον νομικό κόσμο,... δεν νομίζετε πως πωλούν αέρα ;  Ο πολεμιστής δεν αγοράζει αέρα για τον εαυτό του, για να τον ξανα πωλήσει σε κάποιον άλλον ως ειδικός του είδους ;  Ο γεωργός, που έγινε στις μέρες μας Τέρας υποθήκευσης της ανθρώπινης εξάρτησης, δεν πουλά στην ουσία αέρα ; Τι πουλά ; τροφή; Γιατί από τον γεωργό ή από το Τέρας εξαρτάται η τροφή ;  Όχι δηλαδή από την ίδια την φύση και την προσφορά της ;  Θα υπήρχε γεωργός, αν δεν ήταν η φύση του κόσμου μας τέτοια ; 
ή μήπως την δικαιοσύνη την ανέπτυξε ο νομικός κόσμος του πλανήτη, εξ αποκαλύψεως ;  Παρά φύση παράγωγο της πολυπληθούς κοινωνικής δομής είναι, όταν δεν μπορεί να υπάρξει πλέον η κοινωνία των γερόντων σοφών, που διατηρούσαν  την ειρήνη και την δικαιοσύνη στις μικρές κοινωνίες τους.  Φοβάται όμως τόσο αυτός - αυτοί  που βρίσκονται πίσω απ΄ την εξέλιξη, που δεν μπορούσαν να μην διατηρήσουν αυτά που με τα χέρια τους κατέστρεψαν. Έτσι ξεπήδησαν κάτι  περίεργες ομάδες, όπως «η επιτροπή των σοφών» , η «γερουσία» , οι «αθάνατοι» κ.α. τέτοια ευτράπελα. 
  
Όσο και να εξυπηρετούν όλες αυτές οι επαγγελματικές κατηγορίες  την τρέχουσα δομή των κοινωνιών, αν κάνουν ένα φανταστικό ταξείδι πίσω στον χρόνο για να συναντήσουν τον αυτοεξυπηρετούμενο άνθρωπο, πρώτα αυτοί οι επαγγελματίες του αέρα – φούσκα,  θα αισθάνονταν ως εξωγήινοι κατά την συνάντησή τους. Μόνον τότε θα καταλάβαιναν – θα καταλαβαίναμε το τι πραγματικά εξαγορά κοπανιστού αέρα πουλάμε ο ένας στον άλλον και όχι ο έχων άμεση και αγαστή σχέση με το φυσικό του περιβάλλον και τις ιδιότητές του !!

Μέσα σε όλους αυτούς , τους εκ των πραγμάτων εξαγορασμένους κοπανιστούς αέρηδες, δεν θα μπορούσαν να μην έχουν την δική τους ανάλογη αξιολογημένη περίοπτη θέση και οι κοπανιστοί αέρηδες των πολυάριθμων ιδεολογιών.   Ιδεολογίες, ορθότερα ιδεοληψίες  που χρήστηκαν με κάποια ονομασία ανά περίπτωση και ανά εποχή. Οι πιο κυρίαρχες είναι αυτές της πολιτικής και της οικονομίας.  Μέσω αυτών των εξαγοράσιμων αέρηδων βασίστηκαν μέχρι και οι πιο ευφάνταστες προεκτάσεις τους. Πως να μην υποστηρίξει κανείς  την άποψη για την ψευδαίσθηση του κόσμου μας και να μην έχει βάση ;  Πάνω σε ποιες απέρριτες …. αρχές, διεξάγονται οι διαμάχες των αριστεριστών, των δεξιομανών, των αναρχικών, των …. των …. των ;  για να καταναλώνονται ώρες επί ωρών, εξηγήσεων και κόντρα εξηγήσεων μέχρι και απολογιών ;  Το ίδιο δεν συμβαίνει και στο επίμαχο οικονομικό επίπεδο ;  Έκαστος με την αεριτζίδικη εξαγορασμένη παπαρδέλα του.

Ανάμεσα στους τόσους εκμεταλλεύσιμους αέρηδες, δεν θα παραλείψω να αναφερθώ στους πολυποίκιλους αετονύχηδες της χειραγώγησης του νου και της φυσικής υπόστασης του ανθρώπου, με τον γνωστό αεριτζίδικο τρόπο τους.  Από πού νομίζετε βασίστηκαν τα «πώλησε λέει τον αέρα της επιχείρησης ή του οικοδομήματος »;  Τακτικά επίσης ακούμε «χώρα υπηρεσιών». Δηλαδή σαν τις «υπηρεσίες», όπως αποκαλούσαν κάποτε το υπηρετικό προσωπικό.  Μακρύς κατάλογος από αντιπροσωπείες πάσης φύσεως, πωλώντας συνήθως υπηρεσίες του αέρα, άλλοτε πολεμικές, άλλοτε ασφαλιστικές κ.ο.κ.  
Πάνω στον αέρα, κτίστηκαν σχεδόν όλα τα επαγγέλματα, τι καν αν κάποιοι με τρεμάμενη φωνή ομιλούσαν για ελάχιστα από αυτά …. ως λειτουργήματα ; Άκουγε ή ακούει κανείς ;  
Τι και αν σε κάποια σημαντική χρονική στιγμή της ανθρωπότητας, υπήρξαν βαθειά σκεπτόμενοι άνθρωποι των γραμμάτων, των φυσικών επιστημών, των τεχνών και της φιλοσοφίας, οι οποίοι προσπάθησαν να βάλουν εμπόδια στην ορμή των ανεξέλεγκτων αέρηδων, διακηρύσσοντας την βασική προστασία της δημοκρατίας.  Κατέληξε δυστυχώς και αυτή να γίνει όργανο στα κενά των αέρηδων υπό μορφή ασυδοσίας, οπαδοποίησης, μαζικοποίησης και προβατοκρατίας. 

Η μοιρασιά της πίτας του κοπανιστού αέρα είχε καλά εδραιωθεί επί αιώνες, στην γνώριμη όσο και χρονικά πρόσφατη καλλιεργούμενη μνήμη των ανθρώπων. Υπό την φαινομενική και θεωρητική αντίληψη των κανόνων των αέρηδων, ξεπήδησαν οι αυτοκρατορίες, οι διαφόρων μορφών εξουσίες με τις παράγωγες προεκτάσεις τους.   Χωρίς την συναίνεση την δική μας, ως αναπόσπαστα μέρη των εξαγοράσιμων κοπανιστών αέρηδων, τίποτα δεν θα μπορούσε να υπάρξει, από όσα γράφτηκαν στην ιστορία.  Αν θα μπορούσε να έχει άλλη όψη η ανθρώπινη κατάντια, μένει να απαντηθεί από τον καθένα μας ξεχωριστά, γι αυτό και οι τόσες αναλύσεις, έστω και αν φαντάζουν κάποιες από αυτές ως άχρηστες. Ο νους ήταν πάντοτε κλειστός, άχρηστος, κλειδωμένα μόνιμα ως τέτοιος, αρκούμενος μόνον στην επιφάνεια της ορατής και απτής όψης. 

Φυσικά εύλογα θα σκεφθείτε : δυστυχώς δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα πια, μια καταστροφική ατομική βόμβα μόνον θα τα αλλάξει όλα.  Αν νομίζετε πως μόνον αυτό το συμπέρασμα είναι ικανό να εξαχθεί από τα παραπάνω, τότε να πάτε να κάνετε παρέα με αυτούς που το επιδιώκουν.  Να γίνετε και όργανά τους στις αεριτζίδικες δουλειές τους. 
Διότι το να αναλύεις προς όφελος πρώτα της προσωπικότητας και κατ’ επέκταση της κοινωνίας, δεν σημαίνει πως υπάρχουν αδιέξοδα, παρά μόνον έλλειψη θέλησης και διάθεσης αντιμετώπισης και εμβάθυνσης όλων των ιδεολογικών θεωριών φούσκας , με στόχο την μεταστροφή της συνεχιζόμενης καταστροφικής ιστορίας.   Εν τούτοις αν συνέβαινε το τελευταίο (η εμβάθυνση) , δεν θα υπήρχε περίπτωση να μην εξαχθεί  το συμπέρασμα, ότι όλες μαζί δεν είναι κάτι περισσότερο ή παραπάνω από αέρας.   Αν δεν συνέβαινε,  όπως εξακολουθεί ακόμα να μην συμβαίνει (η ανάλυση και εκβάθυνση), πάλι στα ίδια και χειρότερα κάθε φορά θα καταλήγει. 

Το ότι η εξω εξάρτηση της επιβίωσής μας είναι αξεπέραστη και ολοκληρωτική, από το νερό – το όποιο κουμπί, μέχρι ό,τι εσείς ατομικά μπορείτε να σκεφθείτε αυθόρμητα ως πρωταρχικό, δεν σημαίνει πως κάποιοι θα παίρνουν το δικαίωμα να αισχρο- πατούν πάνω σε αυτό.  Ούτε σημαίνει πως θα πρέπει να ισοπεδωθούν τα πάντα, επειδή κάποιοι ελάχιστοι εν πλήρη γνώσει, προξενούν με μεθοδικότητα ειδικές πολυμορφικές στρεβλές συνθήκες , επειδή βολεύει τις δικές τους ολιγάριθμες αρρωστημένες ατομικότητες.  Δεν σημαίνει πως το κακό κυριαρχεί στον κόσμο, επειδή νομοτελειακά υπάρχουν αναγκαστικά και οι κακοί.  Το κακό απλώνεται, όσο ο καθένας από μας και στην ευθύνη που του αναλογεί το επιτρέπει να θρέφεται. Έκαστος από τους εκπροσώπους του κακού αέρα, με τον όσο πιο φανατισμό – αλαζονικό – υπεροπτικό τρόπο κινείται εντός του αέρα – φούσκα του, τόσο θρέφει το κακό, που τον κορόιδεψε πως κάτι ποιο ξεχωριστό είναι.  Το ότι οι καθημερινές εκούσιες αρχικά, ακούσιες ή αναγκαστικές στην συνέχεια εργασίες του ανθρώπου, εξελίχθηκαν ανάλογα, δεν σημαίνει πως θα πρέπει να εξακολουθεί για κάποιους  να είναι ή να αντιμετωπίζεται ως σκλάβος ή μέσω πνευματικού δόλου , να εξαρτάται από τον οιοδήποτε που έχει ξεφύγει ή αποκόψει τον εαυτό του από την Πλειάδα των ανθρώπων, πρόστυχα και πονηρά θεωρώντας ότι μπορεί να παίζει κάποιον ξεχωριστό ή πλασματικά ανώτερο – εξυπνότερο ή καλλίτερο ρόλο, επειδή βρέθηκαν οι κάποιοι που τον έβαλαν μέσα στις δομές τους, ώστε να μπορεί να πατά της πάσης φύσεως κουμπιά,  πωλώντας την αεριτζίδικη επιστημονική ή πολιτική ή οικονομική εξυπνάδα του, κάτι παραπάνω και από συμπαντικό νόμο.

Αν η κάθε προσπάθεια ανάλυσης που γίνεται,  παραμένει μόνον ως τέτοια, μια οποιαδήποτε νέα αλλά παγκόσμια Πομπηία ή της Ατλαντίδος αν ξανά γίνει, πάλι στον ίδιο παρανομαστή την μεθεπόμενη ημέρα θα καταλήξει η ανθρωπότητα. Θα εξακολουθεί να θάβεται όλο και πιο βαθειά (όπως έγινε προ καταγεγραμμένης)  κάτω από το βάρος της ανθρώπινης κενότητας και της διανοητικής ανυπαρξίας και ανικανότητας.  Όπως αν κάθε αστεροειδής έλξει περισσότερη αστρική ενεργειακή σκόνη από όση μπορεί να κουμαντάρει και μπορεί να συγκρατήσει γύρο του σε ηλεκτρομαγνητική αρμονία, έως ότου να αυτοκαταστραφεί (κατάπτωση) ή να αυτοκαθαρθεί, επιστρέφοντας τα απομεινάρια του στην καταβόθρα της Μαύρης τρύπας – του Απόλυτου Φωτός – της συμπαγούς πηγής ενέργειας, από όπου όλα ξεκινούν και όλα θα καταλήξουν. 

Νάγια
Η θεωρία «Εξαγοράζοντας αέρα – φούσκα» !!


Εδώ πωλείται ο πιο καλός ο αέεερας, προλάαααβετε, εδώ η ευκαιρίααα…. !!

Στα βάθη της μνήμης και της από την όσο δυνατόν ανεξάρτητης λογικής των συνειρμών , η ανθρωπότητα ζούσε με διαφορετικούς κανόνες για το μεγαλύτερο διάστημα, που ήταν οι βάσεις της επιβίωσης της . Ήταν υπόχρεος ο καθένας μόνον έναντι του εαυτού του, χωρίς ποτέ να ζητά τα ρέστα από τον διπλανό του, για την όποια αποτυχία.
Προστάτευε τον εαυτό του και όποιο κοντινό του μέλος χρειαζόταν, αλλά και πάλι, όπως στο Ζωϊκό βασίλειο, έπρεπε το εξαρτώμενο μέλος να μάθει τις ίδιες τακτικές για την δική του ακόλουθη ως φυσική συνέπεια ανεξαρτητοποίηση.  Κατά πάσα πιθανότητα κάποιοι να ζούσαν ευνοϊκότερα από άλλους, λόγω μορφολογικών δομών και καιρικών φαινομένων.  Οι των δυσμενέστερων επικρατούντων άβολων συνθηκών,  σίγουρα θα ανάγκαζαν κάποια στιγμή τους ακμαιότερους , να ψάχνουν για ευμενέστερους τρόπους διαβίωσης.  Πολλές νομάδες θα μετακινήθηκαν εκεί που τους τραβούσε η μοίρα.  Αυτή η διαφορετικότητα και η ποικιλομορφία του φυσικού περιβάλλοντος, ανέπτυξε τις ποικίλες πνευματικές απολήξεις, τις φυσιολογικές μεταξύ των ανθρώπων διαφορές ηθών , εθίμων και ντόπιων παραδόσεων.  Κάθε φορά και όποτε οι ευκαιρίες δίδονταν μέσα από τις εξελίξεις, πάντοτε είχε να πάρει και να δώσει , ο ένας προς στον άλλον.  Αν δεν ίσχυε αυτός ο φυσικός εξ ανάγκης κανόνας, αυτό που βλέπουμε σήμερα, ασχέτως αν δεν μας αρέσει ή όχι, δεν θα υπήρχε, έστω και σε αυτήν την μορφή. 

Βέβαια όλα τα παραπάνω μπορεί να προσκρούουν πάνω σε άλλες θεωρίες εξέλιξης του ανθρώπου. Παράδειγμα σε αυτές που παρουσιάζουν τον άνθρωπο φυτεμένο,  έτοιμο και με τον ιδρώτα του να επιβιώνει και να επικοινωνεί. Παράδειγμα σε αυτές που κάποιοι εξωγενείς υπάρξεις επισκέφθηκαν τον πλανήτη για να εξελίξουν τον άνθρωπο ή και να τον φυτέψουν και εκείνοι έτοιμο με την σειρά τους.  Πιο προσαρμοσμένη άποψη, αυτή της μετάδοσης της γνώσης, από θεούς που γνώριζαν τις γήινες συνθήκες διαβίωσης.   Που ξέρετε, όλες αυτές οι «εμφυτεύσεις» να έχουν την ρίζα τους στην λέξη «φύτεμα», απόρροια της γεωργικής εμπειρίας, επομένως εύκολα αφομοιώσιμη από τον  …. έλλογο άνθρωπο, κατά την εξέλιξή του. 

Όπως και αν έχουν τα πράγματα, το ξεκίνημα της ανθρώπινης (και όχι άλλης μορφής ) ζωής, δεν πιστεύω πως υπήρξε στρωμένο με πράσινα βελούδινα χαλιά να περπατήσει άφοβα και άνετα επάνω τους.  Ήταν αναγκασμένος πρώτα να σκέφτεται και μετά να ενεργεί, γιατί αν δεν γίνονταν οι κινήσεις του με αυτήν την σειρά, αυτός θα ήταν ο χαμένος, μέσα σε ένα άγνωστο περιβάλλον καλά οργανωμένο και ισορροπημένο, νομοτελειακά.

Τα χρόνια πέρασαν και οι «τυχαιότητες», είτε λόγω γνώσεων είτε χωρίς αυτές, έκαναν τον άνθρωπο όλο και εξαρτώμενο από την ίδια του την «γνώση».   Στο σημείο αυτό θα ήθελα να τονίσω, πως η γνώση με την κρατούσα έννοια, ποτέ αρχικά δεν υπήρξε ο απόλυτα καθοριστικός παράγοντας για την επιβίωσή του και ουδέποτε για την ανέλιξή του. Θέλω να πω, πως μέσα από την «τυχαιότητα» που του παρείχε η φύση, ανακάλυπτε την δόση της γνώσης εκείνης που πραγματικά του ήταν χρήσιμη κάθε φορά. Έτσι είχε τον χρόνο να την μελετήσει, να την παρατηρήσει διεξοδικά, προσθέτοντας την, στην κτήση των εμπειρικών του γνώσεων. Εν αντιθέσει , σήμερα σαβουρώνει ό,τι άχρηστο, σπαταλώντας πολύτιμο προσωπικό χρόνο, με ουσία μηδέν για τον ίδιο, αλλά και εκ του αποτελέσματος, χρονικά περατή ή συνεχώς όλο και πιο περιορισμένη όσο και περιορισμένα χρήσιμη, στην κατά το κοινώς λεγόμενο «ανεπτυγμένη» κοινωνία.

Αργότερα αυτή η γνώση άρχισε να καταγράφεται και να διαδίδεται με εκπαιδευτικό τρόπο και πάλι ως απόρροια μιας ανάγκης που συνεχώς πολλαπλασιαζόταν….. λόγω της εξέλιξης. Ήταν οι μικροί τυχάρπαστοι  θεοί που διέδιδαν την γνώση της δικής τους τυχαιότητας, που άρχισε να παίρνει την σημερινή μορφή της επιστήμης, μετονομαζόμενης αργότερα σε τεχνολογία.   
   
Αν σε κάποια γωνιά της γης η «τυχαιότητα» της γνώσης δινόταν απλόχερα μέσα από το περιβάλλον, σε κάποιους άλλους σε κάποιες άλλες γωνιές της γης,  κάποιου άλλου είδους «τυχαιότητες» ξεπηδούσαν με αργοπορία και με εξαρτημένη περιβαλλοντολογικά  διαφορετικότητα.  Δεν σήμαινε όμως πως ο άνθρωπος δεν είχε ήδη μπει στην νέα εποχή της εξω- εξάρτησής του, περιορίζοντας σημαντικά την αυτό-εξάρτησή του.  Η παραχώρηση, ο εν πλήρη ασυνείδητος συμβιβασμός και η αφαιρετική δομή, είχαν ξεκινήσει. Όταν μάλιστα έπρεπε να προστατέψει την εξω-εξάρτησή του, τα πράγματα πήραν τον δρόμο του δράματος, της αγωνίας, της ανασφάλειας, της αντιπαλότητας και της αυτο- και έτερο-καταστροφής.

Στην προστασία των εξωτερικών του επιτευγμάτων άρχισε να φυσά ο αέρα της εξαγοράσιμης πολυπλοκότητας.  Οι νομάδες, αργότερα οι κοινωνίες, περιχαράκωναν τα επιτεύγματά τους. Αγόραζαν τον όποιο αέρα μπορούσε να πωλήσει ο κάθε ρόλος του νέου ονομαζόμενου εξελικτικού ανθρώπινου συστήματος.  Πρώτα ήταν τα χειροποίητα δόρατα, τα ακόντια και κοφτερά εργαλεία, που ενώ στρέφονταν αρχικά με φειδώ και όσο εξυπηρετούσε την επιβίωση, αυτά από μια μαγική στιγμή και μετά στράφηκαν εναντίον του ανθρώπου από άνθρωπο, για να προστατέψει την εξωγενή εξάρτησή του. Παράδειγμα, τα γεωργικά προϊόντα που αποθήκευε για τους πολλούς, ενώ πρώτα την τροφή την φρόντιζε  καθημερινά και μόνον για τον ίδιο και τα προσωρινά υπό προστασία ανίκανα μέλη της μικρής του κοινωνίας.  Αργότερα απέκτησε την ανάγκη καταμέτρησης, συνεπώς την ικανή ποσόστωση που θα έπρεπε να αντιστοιχεί στις πολυπληθέστερες νομάδες και αργότερα κοινωνίες των ανθρώπων.  Γεννήθηκαν τα μαθηματικά και η γεωμετρία.

Μέσα σε μια τέτοια εξέλιξη, δεν θα μπορούσαν να μην αναπτυχθούν και άλλες παράμετροι, όπως : κατασκοπευτικές, πολεμικές, επαγγελματικές, ιδεολογικές παραπλανήσεις και θεωρίες. Ανάμεσα σε όλα αυτά κυκλοφορεί ο «κύριος» αέρας, που πωλείται κάθε φορά σε κάποια τιμή ευκαιρίας.  Ο προστάτης, ο πολέμιος ή πολέμαρχος αν σας αρέσει, ο καταχραστής, ο κάθε μορφής επαγγελματίας που εξαγοράζει τον αέρα τού κάθε τομέα.  Γιατί στην πραγματικότητα, όλοι μας αντιπροσωπεύουμε στις υπάρχουσες κοινωνίες  και από έναν αέρα ή φούσκα κατά το επικαιρότερον. Το μόνο που κανονικά θα έπρεπε να αντιπροσωπεύουμε θα ήταν ο ίδιος μας ο εαυτός, το μόνον σίγουρο ως σήμα κατατεθέν εκ φύσεως και Θεού.  

Ας πάρουμε για παράδειγμα τον νομικό κόσμο,... δεν νομίζετε πως πωλούν αέρα ;  Ο πολεμιστής δεν αγοράζει αέρα για τον εαυτό του, για να τον ξανα πωλήσει σε κάποιον άλλον ως ειδικός του είδους ;  Ο γεωργός, που έγινε στις μέρες μας Τέρας υποθήκευσης της ανθρώπινης εξάρτησης, δεν πουλά στην ουσία αέρα ; Τι πουλά ; τροφή; Γιατί από τον γεωργό ή από το Τέρας εξαρτάται η τροφή ;  Όχι δηλαδή από την ίδια την φύση και την προσφορά της ;  Θα υπήρχε γεωργός, αν δεν ήταν η φύση του κόσμου μας τέτοια ; 
ή μήπως την δικαιοσύνη την ανέπτυξε ο νομικός κόσμος του πλανήτη, εξ αποκαλύψεως ;  Παρά φύση παράγωγο της πολυπληθούς κοινωνικής δομής είναι, όταν δεν μπορεί να υπάρξει πλέον η κοινωνία των γερόντων σοφών, που διατηρούσαν  την ειρήνη και την δικαιοσύνη στις μικρές κοινωνίες τους.  Φοβάται όμως τόσο αυτός - αυτοί  που βρίσκονται πίσω απ΄ την εξέλιξη, που δεν μπορούσαν να μην διατηρήσουν αυτά που με τα χέρια τους κατέστρεψαν. Έτσι ξεπήδησαν κάτι  περίεργες ομάδες, όπως «η επιτροπή των σοφών» , η «γερουσία» , οι «αθάνατοι» κ.α. τέτοια ευτράπελα. 
  
Όσο και να εξυπηρετούν όλες αυτές οι επαγγελματικές κατηγορίες  την τρέχουσα δομή των κοινωνιών, αν κάνουν ένα φανταστικό ταξείδι πίσω στον χρόνο για να συναντήσουν τον αυτοεξυπηρετούμενο άνθρωπο, πρώτα αυτοί οι επαγγελματίες του αέρα – φούσκα,  θα αισθάνονταν ως εξωγήινοι κατά την συνάντησή τους. Μόνον τότε θα καταλάβαιναν – θα καταλαβαίναμε το τι πραγματικά εξαγορά κοπανιστού αέρα πουλάμε ο ένας στον άλλον και όχι ο έχων άμεση και αγαστή σχέση με το φυσικό του περιβάλλον και τις ιδιότητές του !!

Μέσα σε όλους αυτούς , τους εκ των πραγμάτων εξαγορασμένους κοπανιστούς αέρηδες, δεν θα μπορούσαν να μην έχουν την δική τους ανάλογη αξιολογημένη περίοπτη θέση και οι κοπανιστοί αέρηδες των πολυάριθμων ιδεολογιών.   Ιδεολογίες, ορθότερα ιδεοληψίες  που χρήστηκαν με κάποια ονομασία ανά περίπτωση και ανά εποχή. Οι πιο κυρίαρχες είναι αυτές της πολιτικής και της οικονομίας.  Μέσω αυτών των εξαγοράσιμων αέρηδων βασίστηκαν μέχρι και οι πιο ευφάνταστες προεκτάσεις τους. Πως να μην υποστηρίξει κανείς  την άποψη για την ψευδαίσθηση του κόσμου μας και να μην έχει βάση ;  Πάνω σε ποιες απέρριτες …. αρχές, διεξάγονται οι διαμάχες των αριστεριστών, των δεξιομανών, των αναρχικών, των …. των …. των ;  για να καταναλώνονται ώρες επί ωρών, εξηγήσεων και κόντρα εξηγήσεων μέχρι και απολογιών ;  Το ίδιο δεν συμβαίνει και στο επίμαχο οικονομικό επίπεδο ;  Έκαστος με την αεριτζίδικη εξαγορασμένη παπαρδέλα του.

Ανάμεσα στους τόσους εκμεταλλεύσιμους αέρηδες, δεν θα παραλείψω να αναφερθώ στους πολυποίκιλους αετονύχηδες της χειραγώγησης του νου και της φυσικής υπόστασης του ανθρώπου, με τον γνωστό αεριτζίδικο τρόπο τους.  Από πού νομίζετε βασίστηκαν τα «πώλησε λέει τον αέρα της επιχείρησης ή του οικοδομήματος »;  Τακτικά επίσης ακούμε «χώρα υπηρεσιών». Δηλαδή σαν τις «υπηρεσίες», όπως αποκαλούσαν κάποτε το υπηρετικό προσωπικό.  Μακρύς κατάλογος από αντιπροσωπείες πάσης φύσεως, πωλώντας συνήθως υπηρεσίες του αέρα, άλλοτε πολεμικές, άλλοτε ασφαλιστικές κ.ο.κ.  
Πάνω στον αέρα, κτίστηκαν σχεδόν όλα τα επαγγέλματα, τι καν αν κάποιοι με τρεμάμενη φωνή ομιλούσαν για ελάχιστα από αυτά …. ως λειτουργήματα ; Άκουγε ή ακούει κανείς ;  
Τι και αν σε κάποια σημαντική χρονική στιγμή της ανθρωπότητας, υπήρξαν βαθειά σκεπτόμενοι άνθρωποι των γραμμάτων, των φυσικών επιστημών, των τεχνών και της φιλοσοφίας, οι οποίοι προσπάθησαν να βάλουν εμπόδια στην ορμή των ανεξέλεγκτων αέρηδων, διακηρύσσοντας την βασική προστασία της δημοκρατίας.  Κατέληξε δυστυχώς και αυτή να γίνει όργανο στα κενά των αέρηδων υπό μορφή ασυδοσίας, οπαδοποίησης, μαζικοποίησης και προβατοκρατίας. 

Η μοιρασιά της πίτας του κοπανιστού αέρα είχε καλά εδραιωθεί επί αιώνες, στην γνώριμη όσο και χρονικά πρόσφατη καλλιεργούμενη μνήμη των ανθρώπων. Υπό την φαινομενική και θεωρητική αντίληψη των κανόνων των αέρηδων, ξεπήδησαν οι αυτοκρατορίες, οι διαφόρων μορφών εξουσίες με τις παράγωγες προεκτάσεις τους.   Χωρίς την συναίνεση την δική μας, ως αναπόσπαστα μέρη των εξαγοράσιμων κοπανιστών αέρηδων, τίποτα δεν θα μπορούσε να υπάρξει, από όσα γράφτηκαν στην ιστορία.  Αν θα μπορούσε να έχει άλλη όψη η ανθρώπινη κατάντια, μένει να απαντηθεί από τον καθένα μας ξεχωριστά, γι αυτό και οι τόσες αναλύσεις, έστω και αν φαντάζουν κάποιες από αυτές ως άχρηστες. Ο νους ήταν πάντοτε κλειστός, άχρηστος, κλειδωμένα μόνιμα ως τέτοιος, αρκούμενος μόνον στην επιφάνεια της ορατής και απτής όψης. 

Φυσικά εύλογα θα σκεφθείτε : δυστυχώς δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα πια, μια καταστροφική ατομική βόμβα μόνον θα τα αλλάξει όλα.  Αν νομίζετε πως μόνον αυτό το συμπέρασμα είναι ικανό να εξαχθεί από τα παραπάνω, τότε να πάτε να κάνετε παρέα με αυτούς που το επιδιώκουν.  Να γίνετε και όργανά τους στις αεριτζίδικες δουλειές τους. 
Διότι το να αναλύεις προς όφελος πρώτα της προσωπικότητας και κατ’ επέκταση της κοινωνίας, δεν σημαίνει πως υπάρχουν αδιέξοδα, παρά μόνον έλλειψη θέλησης και διάθεσης αντιμετώπισης και εμβάθυνσης όλων των ιδεολογικών θεωριών φούσκας , με στόχο την μεταστροφή της συνεχιζόμενης καταστροφικής ιστορίας.   Εν τούτοις αν συνέβαινε το τελευταίο (η εμβάθυνση) , δεν θα υπήρχε περίπτωση να μην εξαχθεί  το συμπέρασμα, ότι όλες μαζί δεν είναι κάτι περισσότερο ή παραπάνω από αέρας.   Αν δεν συνέβαινε,  όπως εξακολουθεί ακόμα να μην συμβαίνει (η ανάλυση και εκβάθυνση), πάλι στα ίδια και χειρότερα κάθε φορά θα καταλήγει. 

Το ότι η εξω εξάρτηση της επιβίωσής μας είναι αξεπέραστη και ολοκληρωτική, από το νερό – το όποιο κουμπί, μέχρι ό,τι εσείς ατομικά μπορείτε να σκεφθείτε αυθόρμητα ως πρωταρχικό, δεν σημαίνει πως κάποιοι θα παίρνουν το δικαίωμα να αισχρο- πατούν πάνω σε αυτό.  Ούτε σημαίνει πως θα πρέπει να ισοπεδωθούν τα πάντα, επειδή κάποιοι ελάχιστοι εν πλήρη γνώσει, προξενούν με μεθοδικότητα ειδικές πολυμορφικές στρεβλές συνθήκες , επειδή βολεύει τις δικές τους ολιγάριθμες αρρωστημένες ατομικότητες.  Δεν σημαίνει πως το κακό κυριαρχεί στον κόσμο, επειδή νομοτελειακά υπάρχουν αναγκαστικά και οι κακοί.  Το κακό απλώνεται, όσο ο καθένας από μας και στην ευθύνη που του αναλογεί το επιτρέπει να θρέφεται. Έκαστος από τους εκπροσώπους του κακού αέρα, με τον όσο πιο φανατισμό – αλαζονικό – υπεροπτικό τρόπο κινείται εντός του αέρα – φούσκα του, τόσο θρέφει το κακό, που τον κορόιδεψε πως κάτι ποιο ξεχωριστό είναι.  Το ότι οι καθημερινές εκούσιες αρχικά, ακούσιες ή αναγκαστικές στην συνέχεια εργασίες του ανθρώπου, εξελίχθηκαν ανάλογα, δεν σημαίνει πως θα πρέπει να εξακολουθεί για κάποιους  να είναι ή να αντιμετωπίζεται ως σκλάβος ή μέσω πνευματικού δόλου , να εξαρτάται από τον οιοδήποτε που έχει ξεφύγει ή αποκόψει τον εαυτό του από την Πλειάδα των ανθρώπων, πρόστυχα και πονηρά θεωρώντας ότι μπορεί να παίζει κάποιον ξεχωριστό ή πλασματικά ανώτερο – εξυπνότερο ή καλλίτερο ρόλο, επειδή βρέθηκαν οι κάποιοι που τον έβαλαν μέσα στις δομές τους, ώστε να μπορεί να πατά της πάσης φύσεως κουμπιά,  πωλώντας την αεριτζίδικη επιστημονική ή πολιτική ή οικονομική εξυπνάδα του, κάτι παραπάνω και από συμπαντικό νόμο.

Αν η κάθε προσπάθεια ανάλυσης που γίνεται,  παραμένει μόνον ως τέτοια, μια οποιαδήποτε νέα αλλά παγκόσμια Πομπηία ή της Ατλαντίδος αν ξανά γίνει, πάλι στον ίδιο παρανομαστή την μεθεπόμενη ημέρα θα καταλήξει η ανθρωπότητα. Θα εξακολουθεί να θάβεται όλο και πιο βαθειά (όπως έγινε προ καταγεγραμμένης)  κάτω από το βάρος της ανθρώπινης κενότητας και της διανοητικής ανυπαρξίας και ανικανότητας.  Όπως αν κάθε αστεροειδής έλξει περισσότερη αστρική ενεργειακή σκόνη από όση μπορεί να κουμαντάρει και μπορεί να συγκρατήσει γύρο του σε ηλεκτρομαγνητική αρμονία, έως ότου να αυτοκαταστραφεί (κατάπτωση) ή να αυτοκαθαρθεί, επιστρέφοντας τα απομεινάρια του στην καταβόθρα της Μαύρης τρύπας – του Απόλυτου Φωτός – της συμπαγούς πηγής ενέργειας, από όπου όλα ξεκινούν και όλα θα καταλήξουν. 

Νάγια

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου