Με τον Ανδρέα Σ. Αγγελίδη Βέβαια υπάρχει μια προεκλογική συμφωνία αρχών, που θεμελίωσε τη σημερινή σχέση συγκυβέρνησης ΔΗΚΟ – ΔΗΣΥ, που θα δοκιμαστεί και για ό,τι αφορά το κυπριακό ζήτημα. Οι προβληματισμοί ότι η οικονομική υποδούλωση σε μνημονιακές υποχρεώσεις και απαιτήσεις της Τρόικας θα χρησιμοποιηθούν από τους γνωστούς εχθρούς της Κυπριακής Δημοκρατίας, ως μορφή πρόσθετης πίεσης για επίλυση του Κυπριακού, ήδη μορφοποιούνται με καθαρότητα από τις αλλεπάλληλες αναφορές στην ίδια την Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά και από το ίδιο το ΝΑΤΟ. Δεν αρκούν, όμως, ως μορφή αντίδρασης οι όποιες φραστικές καταδίκες των κομμάτων για να αποτραπεί ο σχεδιασμός που μεθοδεύθηκε πολύ πιο προσεκτικά από την όλη, τότε, προετοιμασία λύσης κατά το Σχέδιο Ανάν. Τώρα η μεθοδολογία της όλης στρατηγικής υπολογίζει και στη γνωστή στάση τής τότε ηγεσίας του ΔΗΣΥ στο δημοψήφισμα. Ηγεσία κομματική, που τώρα αποτελεί την κορυφή και την κύρια σύνθεση της Κυβέρνησης. Βέβαια υπάρχει μια προεκλογική συμφωνία αρχών, που θεμελίωσε τη σημερινή σχέση συγκυβέρνησης ΔΗΚΟ – ΔΗΣΥ, που θα δοκιμαστεί και για ό,τι αφορά το κυπριακό ζήτημα. Συμφωνία η οποία, ήδη, δεν κατάφερε να αποτρέψει την τόση και αφόρητα εκβιαστική πίεση των «φίλων» εταίρων στις 16 και 24 Μαρτίου, και η οποία αχρείαστα καταμέρισε την ευθύνη αποδοχής των όρων της Τρόικας όχι μόνο σε επίπεδο Κυβέρνησης, αλλά και με την κατά πλειοψηφία ψήφιση του σχετικού κυρωτικού νομοσχεδίου. Μια δανειακή σύμβαση με προβλέψεις δανεισμού από την Τρόικα προς την Κυβέρνηση, που καμία σχέση είχε με Διεθνή Συνθήκη που απαιτεί, λόγω των γενικών αρχών και αξιών που περιέχει, την επικύρωση διά Νόμου της Βουλής. Αλήθεια, εάν προκύψει μια συμφωνία λύσης σε επίπεδο Κυβέρνησης, θα οδηγηθεί σε Δημοψήφισμα ή, όπως τότε που αποφασίστηκε η Συνθήκη Εγκαθίδρυσης της Κυπριακής Δημοκρατίας, ως νέου Κράτους μέλους του ΟΗΕ, θα αποφασιστεί (με ή χωρίς Γνωμάτευση), με την πλειοψηφία των 29 ψήφων που ενέκριναν ήδη το Μνημόνιο και τη Δανειακή Σύμβαση. Αντί δημοψηφίσματος, θα ζητηθεί ως δήθεν διεθνής σύμβαση και πάλιν η απλή κύρωσή της από τη Βουλή; Και ο κυρίαρχος λαός θα παρακολουθεί και θα ανεχθεί να του επιβληθεί, ως έγινε με το Μνημόνιο και τη Δανειακή Σύμβαση, η νέα μορφή παράκαμψης της θέλησής του; Θα υπάρχει, για παράδειγμα, τουλάχιστον μια κατά το καταστατικό του ΔΗΚΟ εξουσιοδοτημένη δι’ εκλογών ηγεσία, αντί της σημερινής, που από τις 15.3.2013 έχει συμπληρώσει τη θητεία της, ενώ από πριν δεν έχει εκλελεγμένο Αναπληρωτή Πρόεδρο, Αντιπρόεδρο, Γενικό Γραμματέα και επί του Τύπου Εκπρόσωπο, η οποία να ορθώσει ανάστημα και θα αρνηθεί να συμπράξει ; Ας προβληματιστεί, λοιπόν, έγκαιρα η μόνη αποτρεπτική στις όποιες πιέσεις των ξένων, δύναμης, που προφανώς είναι ο ίδιος ο λαός των τόσων διαχρονικών θυσιών και αγώνων, που από την πρώτη εμφάνιση του Σχεδίου Ανάν, τον Νοέμβριο του 2002, διατύπωσε άμεσα κατά το περί δικαίου συναίσθημά του και τη διαχρονική αξιοπρέπειά του το υπέροχο ΟΧΙ σε νόθες λύσεις. Το ίδιο και τώρα, ας προετοιμαστεί με την αναγκαία αυτοοργάνωση και η εκδήλωση της αντίθεσής μας στην όποια έξωθεν πίεση και στην όποια υποχωρητικότητα της ηγεσίας του τόπου. Οι ευθύνες της οικονομικής καταστροφής, έργο αποτυχίας διακυβέρνησης, δεν βαρύνει τον απλό πολίτη, ο οποίος όμως υφίσταται τις συνέπειές της και του οποίου η ανησυχία για το μέλλον και την υπόσταση της ίδιας της κρατικής οντότητάς μας και η διαφύλαξη των ανθρωπίνων δικαιωμάτων του ας μετατραπεί, από τώρα, στο ανυποχώρητο όριο αξιοπρέπειας και πίστης στο δίκαιο. Η ανάγκη διεκδίκησης του κάθε απλού πολίτη γι’ αποτροπή λύσης στο Κυπριακό που να είναι η ίδια κακή και/ή χειρότερη από αυτήν του Σχεδίου Ανάν, είναι προφανής! ΑΝΔΡΕΑΣ Σ. ΑΓΓΕΛΙΔΗΣ Δικηγόρος http://www.sigmalive.com/simerini/analiseis/other/562026 Από http://vimasaronikou.wordpress.com/ ” Το Κυπριακό ως δικαιοδοσία του ίδιου του λαού “ Δημοφήφισμα και όχι ψήφιση μέσω βουλής των 29 ψήφων.

Με τον Ανδρέα Σ. Αγγελίδη

Βέβαια υπάρχει μια προεκλογική συμφωνία αρχών, που θεμελίωσε τη σημερινή σχέση συγκυβέρνησης ΔΗΚΟ – ΔΗΣΥ, που θα δοκιμαστεί και για ό,τι αφορά το κυπριακό ζήτημα.

Οι προβληματισμοί ότι η οικονομική υποδούλωση σε μνημονιακές υποχρεώσεις και απαιτήσεις της Τρόικας θα χρησιμοποιηθούν από τους γνωστούς εχθρούς της Κυπριακής Δημοκρατίας, ως μορφή πρόσθετης πίεσης για επίλυση του Κυπριακού, ήδη μορφοποιούνται με καθαρότητα από τις αλλεπάλληλες αναφορές στην ίδια την Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά και από το ίδιο το ΝΑΤΟ.
Δεν αρκούν, όμως, ως μορφή αντίδρασης οι όποιες φραστικές καταδίκες των κομμάτων για να αποτραπεί ο σχεδιασμός που μεθοδεύθηκε πολύ πιο προσεκτικά από την όλη, τότε, προετοιμασία λύσης κατά το Σχέδιο Ανάν. Τώρα η μεθοδολογία της όλης στρατηγικής υπολογίζει και στη γνωστή στάση τής τότε ηγεσίας του ΔΗΣΥ στο δημοψήφισμα. Ηγεσία κομματική, που τώρα αποτελεί την κορυφή και την κύρια σύνθεση της Κυβέρνησης.
Βέβαια υπάρχει μια προεκλογική συμφωνία αρχών, που θεμελίωσε τη σημερινή σχέση συγκυβέρνησης ΔΗΚΟ – ΔΗΣΥ, που θα δοκιμαστεί και για ό,τι αφορά το κυπριακό ζήτημα. Συμφωνία η οποία, ήδη, δεν κατάφερε να αποτρέψει την τόση και αφόρητα εκβιαστική πίεση των «φίλων» εταίρων στις 16 και 24 Μαρτίου, και η οποία αχρείαστα καταμέρισε την ευθύνη αποδοχής των όρων της Τρόικας όχι μόνο σε επίπεδο Κυβέρνησης, αλλά και με την κατά πλειοψηφία ψήφιση του σχετικού κυρωτικού νομοσχεδίου. Μια δανειακή σύμβαση με προβλέψεις δανεισμού από την Τρόικα προς την Κυβέρνηση, που καμία σχέση είχε με Διεθνή Συνθήκη που απαιτεί, λόγω των γενικών αρχών και αξιών που περιέχει, την επικύρωση διά Νόμου της Βουλής.

Αλήθεια, εάν προκύψει μια συμφωνία λύσης σε επίπεδο Κυβέρνησης, θα οδηγηθεί σε Δημοψήφισμα ή, όπως τότε που αποφασίστηκε η Συνθήκη Εγκαθίδρυσης της Κυπριακής Δημοκρατίας, ως νέου Κράτους μέλους του ΟΗΕ, θα αποφασιστεί (με ή χωρίς Γνωμάτευση), με την πλειοψηφία των 29 ψήφων που ενέκριναν ήδη το Μνημόνιο και τη Δανειακή Σύμβαση. Αντί δημοψηφίσματος, θα ζητηθεί ως δήθεν διεθνής σύμβαση και πάλιν η απλή κύρωσή της από τη Βουλή; Και ο κυρίαρχος λαός θα παρακολουθεί και θα ανεχθεί να του επιβληθεί, ως έγινε με το Μνημόνιο και τη Δανειακή Σύμβαση, η νέα μορφή παράκαμψης της θέλησής του; Θα υπάρχει, για παράδειγμα, τουλάχιστον μια κατά το καταστατικό του ΔΗΚΟ εξουσιοδοτημένη δι’ εκλογών ηγεσία, αντί της σημερινής, που από τις 15.3.2013 έχει συμπληρώσει τη θητεία της, ενώ από πριν δεν έχει εκλελεγμένο Αναπληρωτή Πρόεδρο, Αντιπρόεδρο, Γενικό Γραμματέα και επί του Τύπου Εκπρόσωπο, η οποία να ορθώσει ανάστημα και θα αρνηθεί να συμπράξει ;

Ας προβληματιστεί, λοιπόν, έγκαιρα η μόνη αποτρεπτική στις όποιες πιέσεις των ξένων, δύναμης, που προφανώς είναι ο ίδιος ο λαός των τόσων διαχρονικών θυσιών και αγώνων, που από την πρώτη εμφάνιση του Σχεδίου Ανάν, τον Νοέμβριο του 2002, διατύπωσε άμεσα κατά το περί δικαίου συναίσθημά του και τη διαχρονική αξιοπρέπειά του το υπέροχο ΟΧΙ σε νόθες λύσεις. Το ίδιο και τώρα, ας προετοιμαστεί με την αναγκαία αυτοοργάνωση και η εκδήλωση της αντίθεσής μας στην όποια έξωθεν πίεση και στην όποια υποχωρητικότητα της ηγεσίας του τόπου.
Οι ευθύνες της οικονομικής καταστροφής, έργο αποτυχίας διακυβέρνησης, δεν βαρύνει τον απλό πολίτη, ο οποίος όμως υφίσταται τις συνέπειές της και του οποίου η ανησυχία για το μέλλον και την υπόσταση της ίδιας της κρατικής οντότητάς μας και η διαφύλαξη των ανθρωπίνων δικαιωμάτων του ας μετατραπεί, από τώρα, στο ανυποχώρητο όριο αξιοπρέπειας και πίστης στο δίκαιο. Η ανάγκη διεκδίκησης του κάθε απλού πολίτη γι’ αποτροπή λύσης στο Κυπριακό που να είναι η ίδια κακή και/ή χειρότερη από αυτήν του Σχεδίου Ανάν, είναι προφανής!

ΑΝΔΡΕΑΣ Σ. ΑΓΓΕΛΙΔΗΣ Δικηγόρος
http://www.sigmalive.com/simerini/analiseis/other/562026
Από http://vimasaronikou.wordpress.com/