Ο μύθος του σπηλαίου του Πλάτωνα μέσω του οποίου γίνεται προσπάθεια ανάλυσης της ανθρώπινης πραγματικότητας ούσας εντός μιας γυάλας ή μιας σπηλιάς, με την τάση ελαχίστων να εξερευνήσουν τι υπάρχει εκτός αυτής για την συνάντηση του Φωτός, την πλάση και όλα τα σοφά δημιουργήματά της, για μερικούς ίσως να προξενεί συνθήκες αντιπαράθεσης.
Δηλαδή ισχυρίζονται, επειδή ο άνθρωπος δύσκολα ξεφεύγει από την ασφάλεια των όσων γνωρίζει και βολεύεται μέσα σε αυτά, δεν τον καθιστούν ελεύθερο συνειδητά να αποδεχθεί την αλήθεια που μέχρι πριν λίγο δεν γνώριζε. Αμφισβητούν πως η ανάγκη της αποκάλυψης και αποδοχής της αλήθειας δεν αποτελεί στοιχείο της ανθρώπινης ιδιοσυγκρασίας, αφού προτιμά με επιλογή του το ψεύδος ή την ψευδαίσθηση.
Όπως επίσης αμφισβητούν, πως η ανθρώπινη προσωπικότητα, εφ όσον δεν δύναται να εκτιμά την αλήθεια και να την επιδιώκει, δεν είναι σε θέση να πάρει σοβαρές αποφάσεις ούτε για τον εαυτό της ούτε για το σύνολο, καθ' ην στιγμήν δεν εμβαθύνει στις περιστάσεις με γνώση και σοφία. Μα πώς θα εμβαθύνει όταν υποκρύπτονται σημαντικά δεδομένα και αλήθειες ; Πως θα εμβαθύνει όταν ο τρόπος (οι τρόποι) σκέπτεσθαι είναι προκατασκευασμένος ; Επομένως θέτουν το ερώτημα οι αμφισβητίες "πως θα μπορούσε ένας τέτοιου είδους άνθρωπος, να εκτιμήσει την υψηλές έννοιες όπως η Δημοκρατία ;"
Χωρίς εμβάθυνση και λαμβάνοντας υπ' όψιν τα ανωτέρω δεδομένα ως έχουν, χωρίς ανάλυση άλλων σοβαρότερων παράπλευρων παραμέτρων, εύκολα θα συμφωνούσε κάποιος, πως τέτοιου είδους απόψεις έχουν βάση αληθείας. Είναι όμως έτσι ;
Μπροστά σε αυτά θα αντιπαραθέσω τα παρακάτω.
Παράδειγμα, το να καταφέρει κάποιος να βγει από την γυάλα ή την σπηλιά, να θαυμάσει αυτό που δεν γνώριζε πριν και μετά την όποια πιθανή γέννηση επιθυμίας να επιστρέψει στο σκοτάδι, για να εξιστορήσει την άποψή του στους πρώην συνδαιτυμόνες του, δεν σημαίνει πως αυτοί που έμειναν πίσω, μπορούν να αντιληφθούν την εμπειρία που απέκτησε ο διαφυγών, μέσα από μια απλή αφήγηση. Εννοείται !!
Δεν μπορεί να φυτρώσει μονομιάς χορτάρι, σε άγονο χωράφι. Δεν μπορεί να αναπτυχθεί αν δεν υπάρχει τουλάχιστον προϋπάρχουσα ελάχιστη εσωτερική εστία φωτός την οποία κανείς να μην την έχει συλήσει. Θα πρέπει επομένως το χωράφι να καλλιεργηθεί προσεκτικά, να προστεθούν χρήσιμα στοιχεία που θα συμβάλλουν στην ανάπτυξη της νέας ζωής που θα ξεπροβάλει δειλά αρχικά το κεφάλι στο φως της ημέρας. Ειδάλλως η οποιαδήποτε προσπάθεια θα παραμένει σταθερά : στείρα, άσκοπη, επιφανειακή και καταπιεστική.
Λαμβάνοντας υπ' όψιν την ψυχολογία του ανθρώπου, ένα ακαλλιέργητο ΕΓΩ, δεν μπορεί να προσπεραστεί, όταν αυτό έχει καλλιεργηθεί από άλλες σκοτεινές - αντίθετες δυνάμεις που το θρέφουν συστηματικά, για να το εκμεταλλευτούν κατά το δοκούν. Δεν μπορεί εύκολα να πιστέψει αυτό το ΕΓΩ σε κάτι εντελώς διαφορετικό, όταν έχει εθιστεί (ο δεύτερος και ο χειρότερος ψεύτικος εαυτός μας), επειδή κάποιος αφηγείται εντελώς άγνωστα νέα δεδομένα. Ακόμα και αυτός που κατάφερε να φτάσει έξω από την πόρτα της φυλακής του, κάποιοι άλλοι παράγοντες που δεν αναφέρονται, τον ώθησαν να φτάσει μέχρι εκεί. Το να βγει εκτός, επίσης δεν προϋποθέτει πως η σκοτεινή αντίληψη που κατείχε μέχρι πρότινος, ότι θα είναι το εχέγγυο που θα μετατρέψει τον εσωτερικό σκοταδισμό του άμεσα σε Φως ή θα κάνει τους σκοτεινούς να το νοιώσουν εύκολα. Μπορεί να το θωρήσει, μπορεί να προσπαθήσει να μεταδώσει αυτά που αντιλήφθηκε, δεν σημαίνει όμως πως θα είναι οπωσδήποτε σε θέση να μεταδώσει ή να κατέχει τον πυρήνα της αλήθειας που αντιμετώπισε. Θα κάνει αναφορά για την ύπαρξη του Φωτός, αλήθεια που δεν θα μπορεί οιοσδήποτε να την αμφισβητήσει ούτε και οι φύλακες της σπηλιάς, που λογικά και εκείνοι θα έχουν πρόσβαση προς στην έξοδο, αλλά που δεν κατέστη όμως από μόνη της δυνατή και ικανή να τους μετουσιώσει. Συνεπώς ούτε ο τυχερός άνθρωπος φυγάς, θα μπορεί να είναι σε θέση να την αντιληφθεί και να την μεταδώσει σε όλο της το βάθος, αν δεν έχει αφιερώσει ενδελεχή και μακροχρόνια προσπάθεια της κατανόησής της.
Όταν η γνώση ή μέρος αυτής, μιας άλλης πραγματικότητας γνωστοποιηθεί σε εντελώς αδαείς και απροσανατόλιστους ανθρώπους, φυσικό και λογικό να προκαλέσει στην αρχή δυσπιστία και αβεβαιότητα. Να φέρει αντίθετα αποτελέσματα, γι αυτό και ο μύθος αναφέρει πως ο επιστρέφων κινδυνεύει να χάσει την ζωή του, από τους φοβισμένους και αμφιταλαντευόμενους ανθρώπους.
Πολλοί επίσης μπορεί να επιχειρηματολογούν, πως ο άνθρωπος δεν έχει ψηλά στο σκεπτικό του το πρόσκαιρο του γήινου βίου του, ώστε να απεμπολεί αρκετά από αυτόν.
Μήπως δεν έχει αυτήν την σκέψη μπροστά στην καθημερινότητά του, επειδή το υποσυνείδητό του γνωρίζει πως αυτό είναι μια ουτοπία, ώστε να είναι μια αυθόρμητη εσωτερική αντίδραση ; Επειδή δεν υπάρχει πραγματικός θάνατος ; Γιατί αν ήταν ήδη αποδεκτές και φανερές στο συνειδητό του οι παραπάνω αλήθειες, η συμπεριφορά του ανθρώπου θα ήταν έτσι κι αλλιώς εντελώς διαφορετική, επειδή θα είχαν διαφορετική πηγή άντλησή τους από την σημερινή. Όχι ως προς την γνώριμη κατάσταση που βιώνει τα καλά της ανθρώπινης εξελικτικής ικανότητας με την υλιστική μορφή εξέλιξης έστω, αλλά για τον τρόπο που θα τα σεβόταν και θα τα μεταχειριζόταν, τόσο για τον εαυτό του όσο και για τον κάθε διπλανό του. Είναι λάθος να λέμε πως οι ευκολίες της ζωής είναι αμαρτία και πως θα πρέπει τοιουτοτρόπως να αντιμετωπιστούν, ακριβώς δηλαδή όπως εξυπηρετεί τους διοργανωτές της γήινης ζωής, ώστε να στηρίζονται πάνω σε αυτήν την δικαιολογία για να διαπράττουν αυτά που διαπράττουν και με τον τρόπο που τα διαπράττουν, εξαιρώντας τους εαυτούς τους. Σκοπός τους είναι, να μοιράζουν με το σταγονόμετρο τα κατά την άποψή τους αναγκαστικά ενδεδειγμένα είτε από άποψη εφευρέσεων στην διευκόλυνση της διαβίωσης, είτε για την προάσπιση της υγείας, της γνώσεως, της παιδείας, είτε εν γένει του ευ ζειν.
Ο Τρόπος (χειρισμός) και ο Λόγος είναι αυτοί που καθορίζουν την αξία και την αρμονία όλων των δεδομένων, των εκφράσεων και του τρόπου σκέπτεσθαι.
Δεν είναι τυχαία η πολύ διασπαστικότητα των τρόπων σχετικά με το σκέπτεσθαι και όπου δει, βάσει του οποίου στηρίζεται το όλον αυτό οικοδόμημα !!
Τέλος, για να μπορέσει ο άνθρωπος να ξεφύγει από τον σκοταδισμό του, πρέπει να αξιολογήσει αυτό που στην παρούσα κατάσταση ονομάζεται "χρόνος". Θείο δώρο, στον τόσο εντέχνως με επιπρόσθετες περιοριστικές δυνατότητες όσο και φυσικές, άνθρωπο. Προσφορά ο άχρονος χρόνος, που λαμβάνει υλιστική υπόσταση μόνον προς όφελός του.
Το πρωταρχικό μέγιστο ελάττωμα είναι Η ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ, αυτή που ποτίζει και μεγιστοποιεί το ΕΓΩ, που αφαιρεί την δυνατότητα της εσωτερικής εμβάθυνσης, που διαφορετικά θα εξέλειπαν όλα τα προηγούμενα. Μόνον το πηγαίο και ανιδιοτελές ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ είναι ικανό να απαλείψει όλα τα κακώς κείμενα - πρόσθετα - δόλια κτηστά - που το περιβάλλουν.
Ούτε μπορεί να χαρακτηρίζεται το περιβάλλον του Φωτός ως "ανησυχητικό περιβάλλον" για έναν αδαή. Ούτε μπορεί να πιστεύουμε πως η όψη και η ανάλυση της Αλήθειας θα επιφέρει αναστάτωση. Πως είναι δυνατόν η όραση της Αλήθειας να φέρει αναστάτωση στον άνθρωπο, όταν είναι Ανωτέρα των πάντων και η μόνη που αποκαθιστά την τάξη ; Μόνον το Φως είναι αυτό που δίνει το πραγματικό σχήμα στις υποστάσεις και χωρίς σκιές. Χωρίς αυτό τίποτα δεν υπάρχει, αφού στο σκοτάδι όλα είναι καλυμμένα ή με λιγότερο φωτισμό παραμορφωμένα και με σκιές !
Κανένας δεν γεννήθηκε μυημένος της ζωής από την πρώτη μέρα, ώστε να αποκαλεί τον εαυτό του σαν κάτι διαφορετικό από κάποιον άλλον. Αντίθετα θα πρέπει να είναι ειλικρινής ο κρίνων, εξηγώντας τους παράγοντες που τον ξεχώρισαν από τους πολλούς, όπως θεωρεί και αισθάνεται.
Ήταν ο βαθμός και η μορφή της παίδευσης - μάθησης ; συνέβαλλε το οικογενειακό περιβάλλον ; συνέβαλαν οι αληθινοί φίλοι ; Κατόπιν αυτών των προπορευόμενων απαραίτητων συνθηκών, βοήθησε το ήδη , κατόπιν τούτων , προ-καλλιεργημένο προσωπικό αφυπνισμένο ενδιαφέρον, ώστε να κρίνει και να συγκρίνει τα δεδομένα της προσωπικής εσωτερικής τράπεζας πληροφοριών και εμπειριών του ;
Δεν θα πρέπει να αναφέρεται η ορθή σειρά των γεγονότων και των απαραίτητων συνθηκών και παραγόντων ;
Το να καταφέρεις να πιείς από την λίμνη της γνώσης και όχι της λήθης ευρισκόμενες εκτός της σπηλιάς, σύμφωνα με τον Ορφικό ύμνο, κάτι δεν θα πρέπει να έχει προηγηθεί ώστε να γίνει σωστά η επιλογή ; Παράδειγμα εμείς έχουμε την τύχη να γνωρίζουμε τις προτροπές του Ορφέως και όποιος το αποδέχεται το ακολουθεί !
«Θα βρης μία κρήνη στα αριστερά του οίκου του Άδη•
δίπλα σ’ αυτήν λευκό βρίσκεται κυπαρίσσι.
Σ’ αυτήν την κρήνη μην πλησίασης κοντά.(είναι η κρήνη
της λήθης)
Αλλά θα βρης μιάν άλλη κοντά στης Μνημοσύνης
την λίμνη, πού κρύο νερό αναβρύζει
και φύλακες την φυλάνε.
Πες: της γης παιδί είμαι και του έναστρου ουρανού
αλλά το γένος μου είναι βεβαίως ουράνιο.
Αυτό το γνωρίζετε και σεις οι ίδιοι.
Φλέγομαι από την δίψα μου και χάνομαι•
δώστε μου γρήγορα κρύο νερό
που αναβρύζει από της Μνημοσύνης την λίμνη.
Και αυτοί θα σου δώσουν να πιής από την ιερή κρήνη
Και τότε μαζί με τους άλλους ήρωες θα βασιλεύης...». (πηγή)
Μπορεί να μετατρέψει η απλή ορθή πόση ύδατος, ένα πλάσμα σαν αυτά τα έγκλειστα πλάσματα τύπου Κοσταλέξη, άμεσα σε Ανθρώπους ; Δεν θα πρέπει να συνλειτουργήσουν και άλλοι παράγοντες ; Πραγματοποιείται οτιδήποτε αυτόματα στην περίπτωσή μας, στην κατάστασή μας, στο επίπεδό μας ;
Μήπως κρίνουμε ή φανταζόμαστε πως είμαστε θεοί, επειδή έχουμε την αίσθηση της διαφορετικότητας ; Μήπως γεννιέται το τρίτο ελάττωμα της ΥΠΕΡΟΨΙΑΣ ;
Εφ όσον το δεύτερο ελάττωμα μετά την Αδιαφορία που πρέπει να εξαλειφθεί, θα πρέπει να είναι η οποιαδήποτε τάση προς την ΥΠΕΡΒΟΛΗ, που συνήθως τείνουν αυτοί που αισθάνονται υποτίθεται διαφορετικοί ;
Διότι κανένας αληθινός Θεός δεν έχει ανάγκη της αυτοπροβολής του, της καταξίωσής Του, ούτε αισθάνεται τα γύρο Του κατώτερά Του !
Εκτός αν φαντάζονται ή έχουν πειστεί με τον όποιο τρόπο, πως είναι κάτοχοι της ορθής Γνώσης ή Σοφίας (!!!) Ένα κάποιο μέρος γνωρίζουν, όπως ΟΛΟΙ !
Εν κατακλείδι, αν στον άνθρωπο δεν του δίδονται τα σωστά εργαλεία από την αρχή της ύπαρξής του, για την απρόσκοπτη και εντελώς ανεξάρτητη προσωπική του ανέλιξη, από κει και πέρα δεν θα είναι παρά εκ νέου εγκλωβισμένος σε ένα οποιοδήποτε τρόπο σκέπτεσθαι. Αυτοί που μπορούν αληθινά να ενωθούν, να βρουν και να αγκαλιάσουν τους γνήσιους όμοιούς τους, είναι όσοι δεν ανήκουν πουθενά. Είναι όσοι έχουν ανοικτές τις πόρτες για το Ανώτερο Ωραίο και το Αγαθό.
Νάγια
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου