Πώς να μιλήσεις για έναν θεσμό που λέγεται παιδεία μετά των δασκάλων της όλων των βαθμίδων, όταν από όποια πλευρά και αν πιάσεις το θέμα θα λερωθείς. Ενώ θα έπρεπε οι δάσκαλοι και οι καθηγητές να αντιμετωπίζονται όσο και να αυτοπροσδιορίζονται με την στάση τους, ως κάτι το ξεχωριστό και σημαντικό για ολόκληρη την κοινωνία, δεν θα υπάρχει άνθρωπος που να μην βρει να πει κάτι αρνητικό γι αυτούς. Κι όλα αυτά επειδή οι ίδιοι απαξίωσαν την σπουδαιότητα του λειτουργήματός τους. Η μάθηση μετατράπηκε γα τον κάθε μαθητή ή φοιτητή σκέτη παπαγαλία και όχι συμμετοχική και δημιουργική συνεργασία επεξεργασίας της όποιας γνώσης. Κατάντησε ένα παθητικό μπαλάκι που αν ο μαθητευόμενος ήταν «παρών» στην φάση να το πιάσει, μπορεί να έπαιρνε κανένα βαθμουλάκο. Πως αλλιώς να εξηγήσεις την αναγκαιότητα των ακριβών φροντιστηρίων ή των ιδιαίτερων μαθημάτων, παράπλευρο έσοδό τους ; Μα φρόντιζε επιπλέον για αυτό η κρατική μηχανή που την βόλευε για να μετατρέψει την παιδεία σε επιχείρηση. Πως αλλιώς να εξηγήσεις τις ντροπές των μαργαριταριών στα γραπτά των μαθητών και των ηλίθιων απαντήσεων των νέων στα μικρόφωνα, σε περίπτωση ερωτήσεων τους για ιστορικές μνήμες ; Όταν αυτά γίνονταν δεν ήταν παρά τα προεόρτια προετοιμάζοντας αργά και σταθερά αρνητικά την κοινή γνώμη, όταν αυτό θα εξυπηρετούσε, όπως εξυπηρετεί σήμερα. Στην μαθητική μου εποχή, βοήθημα προσέφερε η οικογένεια την τελευταία χρονιά του εξατάξιου γυμνασίου ως στήριξη για τις εισαγωγικές στην ανώτατη εκπαίδευση. Ούτε υπήρχαν φυσικά στην εποχή μου, τέτοιου είδους οικονομικές πολυτέλειες, ούτε και τα διαφόρων χαρακτηρισμών δάνεια, πχ. «μορφώσεως» κατά τα διακοπο-δάνεια. Δεν ξεκινούσαν τα φροντιστήρια από το δημοτικό όπως σήμερα, όπου ο γονέας δεν έχει χρόνο ή διάθεση να προφέρει ούτε το όνομά του όταν του ζητηθεί, από το βάρος των δικών του υποχρεώσεων και της ημερήσιας κόπωσής του. Με λίγα λόγια έχουν και οι εκπαιδευτικοί τις ευθύνες τους, που υποβίβασαν την μαθησιακή μεταδοτικότητά τους και την αμεσότητα με τους μαθητές τους. Ούτε απήργησαν στην εποχή του Ράλλη που ξεκίνησε η υποβάθμιση, ούτε όταν η Διαμαντοπούλου έβαζε χοντρό χέρι στην «δια βίου μάθηση», ούτε όταν απαιτούσαν από τους γονείς να βρουν φωτοτυπίες αντί το υπουργείο να έχει έτοιμα προς αποστολή τα βιβλία της μαθητικής χρονιάς. Όλοι φρόντισαν για τον υποβιβασμό της ποιότητας της μάθησης. Κάποτε για ψύλλου πήδημα γίνονταν διαδηλώσεις και καταλήψεις , στα σοβαρά λες και δεν τους αφορά, αφορά κάποιους άλλους ή κάτι άλλο. Κατάντησαν την μόρφωση βαρεμάρα και αδιαφορία ή στην τελική πάρκιν των παιδιών υπό το βάρος των χρονικών οικογενειακών δυσλειτουργιών. Τι έκαναν οι εκπαιδευτικοί για την βάναυση κακοποίηση της γλώσσας ; Τι απαίτησαν οι εκπαιδευτικοί όσον αφορά τα μαθητικά κενά πχ. Λογική – Ηθική - μάθηση Συνταγματικών δικαιωμάτων και άλλα χρήσιμα καταργημένα μαθήματα ή για τις παραποιήσεις δεδομένων που συμπεριλάμβαναν τα εκδομένα βιβλία ή τώρα που οι εκδόσεις έχουν υποβιβαστεί σε τρομακτικό βαθμό ; (η Αννούλα γράφει στον πίνακα και η κιμωλία λερώνει το βάψιμο των νυχιών της . Για τις συνταγές μαγειρικής και άλλες ύπουλες νουθεσίες , στοιχεία που ελάχιστοι εκπαιδευτικοί έχουν αναδείξει) . Οι δε εκπαιδευτικοί απόθεσαν την ύπαρξή τους, που αλλού στον συνδικαλισμό και την διαπλοκή του. Όσο αυτή λειτουργούσε υπέρ τους, οτιδήποτε άλλο δεν τους ακουμπούσε. Τώρα που τους αντιμετωπίζουν σαν όλες τις υπόλοιπες κοινωνικές ομάδες και μάλιστα με δόλο εντός των εξετάσεων, βγαίνουν τα κακώς καλλιεργημένα εσώψυχα, τραβώντας οι πλευρές τα ιμάτιά τους. Χαρακτηριστική ήταν η άποψη συνδικαλιστή λέγοντας «ας μας επιστρατέψουν, τουλάχιστον θα μπορούμε να βλέπουμε τους συναδέλφους μας στα μάτια, χωρίς να ντρεπόμαστε». Εσείς άμα ακούγατε τέτοια δήλωση τι θα λέγατε ; Πως η επιστράτευση έγινε ψωμοτύρι για τους όποιους αγώνες πίσω από την οποία θα κρύβεται ο καθένας , Κράτος και συνδικαλιστές οι οποίοι εγκλωβίζουν τα δίκαια αιτήματα ; Δάσκαλοι και καθηγητές θα έπαιρναν (Ο) μηδέν αν επρόκειτο για εξέταση γραπτού ελληνικού λόγου σε κόλα αναφοράς έκθεσης ιδεών. Αλήθεια υπάρχει ακόμα αυτό το μάθημα ; ή οι ιδέες είναι προκαθορισμένες και απόλυτα καλουπιασμένες ; Το να στηρίζει η Ελληνική κοινωνία τον αγώνα των καθηγητών, δεν σημαίνει πως υπάρχει πρόθεση να μειώσει ούτε τις δικές τους ευθύνες, αλλά ούτε και του κράτους. Θα αφορά όμως μια ορθή τοποθέτηση και επιλογή, στην επέλαση του εχθρού που γνωρίζει εξαιρετικά πώς να μεταχειρίζεται και να διαχειρίζεται τα στρεβλά και την πληθώρα των κενών της Ελληνικής κοινωνικής δομής και της Ελληνικής σκέψης. Ν. Πως να μιλήσεις εύκολα για την παιδεία ;

Πώς να μιλήσεις για έναν θεσμό που λέγεται παιδεία μετά των δασκάλων της όλων των βαθμίδων, όταν από όποια πλευρά  και αν πιάσεις το θέμα θα λερωθείς.   

Ενώ θα έπρεπε οι δάσκαλοι και οι καθηγητές να αντιμετωπίζονται όσο και να αυτοπροσδιορίζονται με την στάση τους, ως κάτι το ξεχωριστό και σημαντικό για ολόκληρη την κοινωνία, δεν θα υπάρχει άνθρωπος που να μην βρει να πει κάτι αρνητικό γι αυτούς.  Κι όλα αυτά επειδή οι ίδιοι απαξίωσαν την σπουδαιότητα του λειτουργήματός τους. 

Η μάθηση μετατράπηκε γα τον κάθε μαθητή ή φοιτητή σκέτη παπαγαλία και όχι συμμετοχική και δημιουργική συνεργασία επεξεργασίας της όποιας γνώσης. Κατάντησε ένα παθητικό μπαλάκι που αν ο μαθητευόμενος ήταν «παρών» στην φάση να το πιάσει, μπορεί να έπαιρνε κανένα βαθμουλάκο.   Πως αλλιώς να εξηγήσεις την αναγκαιότητα των ακριβών φροντιστηρίων ή των ιδιαίτερων μαθημάτων, παράπλευρο έσοδό τους ;  Μα φρόντιζε επιπλέον για αυτό η κρατική μηχανή που την βόλευε για να μετατρέψει την παιδεία σε επιχείρηση.  

Πως αλλιώς να εξηγήσεις τις ντροπές των μαργαριταριών στα γραπτά των μαθητών και των ηλίθιων απαντήσεων των νέων στα μικρόφωνα, σε περίπτωση ερωτήσεων τους για ιστορικές μνήμες ;  Όταν αυτά γίνονταν δεν ήταν παρά τα προεόρτια προετοιμάζοντας αργά και σταθερά αρνητικά την κοινή γνώμη, όταν αυτό θα εξυπηρετούσε, όπως εξυπηρετεί σήμερα.  Στην μαθητική μου εποχή, βοήθημα προσέφερε η οικογένεια την τελευταία χρονιά του εξατάξιου γυμνασίου ως στήριξη για τις εισαγωγικές στην ανώτατη εκπαίδευση.  

Ούτε υπήρχαν φυσικά στην εποχή μου, τέτοιου είδους οικονομικές  πολυτέλειες, ούτε και τα διαφόρων χαρακτηρισμών δάνεια, πχ. «μορφώσεως» κατά τα διακοπο-δάνεια.   Δεν ξεκινούσαν τα φροντιστήρια από το δημοτικό όπως σήμερα, όπου ο γονέας δεν έχει χρόνο ή διάθεση να προφέρει ούτε το όνομά του όταν του ζητηθεί, από το βάρος των δικών του υποχρεώσεων και της ημερήσιας κόπωσής του.  

Με λίγα λόγια έχουν και οι εκπαιδευτικοί τις ευθύνες τους, που υποβίβασαν την μαθησιακή μεταδοτικότητά τους και την αμεσότητα με τους μαθητές τους. Ούτε απήργησαν στην εποχή του Ράλλη που ξεκίνησε η υποβάθμιση, ούτε όταν η Διαμαντοπούλου έβαζε χοντρό χέρι στην «δια βίου μάθηση», ούτε όταν απαιτούσαν από τους γονείς να βρουν φωτοτυπίες αντί το υπουργείο να έχει έτοιμα προς αποστολή τα βιβλία της μαθητικής χρονιάς.

Όλοι φρόντισαν για τον υποβιβασμό της ποιότητας της μάθησης. Κάποτε για ψύλλου πήδημα γίνονταν διαδηλώσεις και καταλήψεις , στα σοβαρά λες και δεν τους αφορά, αφορά κάποιους άλλους ή κάτι άλλο. Κατάντησαν την μόρφωση βαρεμάρα και αδιαφορία ή στην τελική πάρκιν των παιδιών υπό το βάρος των χρονικών οικογενειακών δυσλειτουργιών.   

Τι έκαναν οι εκπαιδευτικοί για την βάναυση κακοποίηση της γλώσσας ;  Τι απαίτησαν οι εκπαιδευτικοί όσον αφορά τα μαθητικά κενά πχ. Λογική – Ηθική - μάθηση Συνταγματικών δικαιωμάτων και άλλα χρήσιμα καταργημένα μαθήματα ή για τις παραποιήσεις δεδομένων που συμπεριλάμβαναν τα εκδομένα βιβλία ή τώρα που οι εκδόσεις έχουν υποβιβαστεί σε τρομακτικό βαθμό ;  (η Αννούλα γράφει στον πίνακα και η κιμωλία λερώνει το βάψιμο των νυχιών της .  Για τις συνταγές μαγειρικής και άλλες ύπουλες νουθεσίες , στοιχεία που ελάχιστοι εκπαιδευτικοί έχουν αναδείξει) . 

Οι δε εκπαιδευτικοί απόθεσαν  την ύπαρξή τους, που αλλού στον συνδικαλισμό και την διαπλοκή του. Όσο αυτή λειτουργούσε υπέρ τους, οτιδήποτε άλλο δεν τους ακουμπούσε. Τώρα που τους αντιμετωπίζουν σαν όλες τις υπόλοιπες κοινωνικές ομάδες και μάλιστα με δόλο εντός των εξετάσεων, βγαίνουν τα κακώς καλλιεργημένα  εσώψυχα,  τραβώντας οι πλευρές τα ιμάτιά τους.  Χαρακτηριστική ήταν η άποψη συνδικαλιστή λέγοντας «ας μας επιστρατέψουν, τουλάχιστον θα μπορούμε να βλέπουμε τους συναδέλφους μας στα μάτια, χωρίς να ντρεπόμαστε».  Εσείς άμα ακούγατε τέτοια δήλωση τι θα λέγατε ; Πως η επιστράτευση έγινε ψωμοτύρι για τους όποιους αγώνες πίσω από την οποία θα κρύβεται ο καθένας , Κράτος και συνδικαλιστές οι οποίοι εγκλωβίζουν τα δίκαια αιτήματα ;  Δάσκαλοι και καθηγητές θα έπαιρναν (Ο) μηδέν αν επρόκειτο για εξέταση γραπτού ελληνικού λόγου σε κόλα αναφοράς έκθεσης ιδεών. 

Αλήθεια υπάρχει ακόμα αυτό το μάθημα ;  ή οι ιδέες είναι προκαθορισμένες και απόλυτα καλουπιασμένες ;

  

Το να στηρίζει η Ελληνική κοινωνία τον αγώνα των καθηγητών, δεν σημαίνει πως υπάρχει πρόθεση να μειώσει ούτε τις δικές τους ευθύνες, αλλά ούτε και του κράτους. Θα αφορά όμως μια ορθή τοποθέτηση και επιλογή, στην επέλαση του εχθρού που γνωρίζει εξαιρετικά πώς να μεταχειρίζεται και να διαχειρίζεται τα στρεβλά και την πληθώρα των κενών της Ελληνικής κοινωνικής δομής και της Ελληνικής σκέψης.                                           Ν.